Christian Collum zorgde voor monumentale bekroning
Prentenkabinet
kan minder
Blanke ambassadeur van zwarte Amerikaanse muziek in RAI
Boz Scaggs: Energie en vitaliteit,
maar veel gebrek aan zelfkritiek
De mannen van Post
maakten de Tour
-en wij hun fietsen.
werk aankopen
Gloedvolle aanpak van
kundige Gemma Coebergh
Michael Asher in
Van Abbemuseum
Orgelbespelingen
in Grote Kerk
Orgelrecital in kathedrale basiliek St. Bavo
Ramses in de Nes
Controle
Prijzen Filmfestival
Taormina uitgereikt
Prijzen filmfestival
van Moskou toegekend
<1
1 9 7 7
15
JULI
2 5
KUNST
MAANDAG
F
■■Cl
1»^
Zonder de TI-Raleighploeg had de
Tour de France ’77 er heel anders uit
gezien.
Nu schitterde Didi Thurau dagen
lang in de gele trui. Finishte Gerben
Karstens niet als tweede in ’n etappe
dank zij de vriendelijke aanwijzingen
van een agent. Gooide Benny Kuiper
het klassement op een daverende
manier in de war door een schitterende
overwinning op de Alpe d’Huez.
Kortom de TI-ploeg zorgde voor
spanning tot op het laatste moment.
Daarom: Peter Post en je mannen,
gefeliciteerd. Namens de 75.000
mensen die over de hele wereld werken
bij TI (Tube Investments Ltd.).
Maar vooral van de Nederlandse
vestigingen van deze Britse groep
metaalbedrijven.*
1
l
‘Informatie over deze
bedrijven wordt u graag gegeven door
TI Information Service, Nieuwe Park-
laan 9, Den Haag, tel. 070-548100.
(Van onze kunstredactie)
HAARLEM. Met een orgel-
en klavecimbelconcert door deel
nemers aan de Internationale Zo
meracademie voor Organisten,
eindigde afgelopen zaterdag
avond de Orgelmaand. Een vijftal
cursisten verzorgde het eerste
programmagedeelte van dit
„wandelconcert”, dat in de
Doopsgezinde Kerk van start
ging.
van
dat in
van
BW®
Zomer academie stijl vol afgesloten
JOHAN VAN KEMPEN
Ml
Susan Tofte uit de Verenigde Staten, één der cursisten van de Zomeracademie, aan het klavecimbel in de Doopsgezinde kerk.
Joem
jeek-
iséra-
ADVERTENTIE)
‘Itjes-
JOHN OOMKES
c
TAORMINA (AFP). Faye Dunaway,
Dustin Hoffman en Sylvester Stallone
hebben op het Filmfestival van Taormina
op Sicilië de „Davide di Donatello”-prijs
gekregen voor hun rollen in „Network”,
„Marathon Man” en „Rocky".
Het beeldje kregen ook regisseur Martin
Scorsese, regisseur Akira Kurosawa en
regisseur Stanley Kubrick, voor „Taxi Dri
ver”, „Dersu Uzala” en „Barry Lyndon”.
Meer prijzen gingen naar de actrices
Shelley Winters, Jodie Foster, Annie Gi-
rardot en acteur Sean Connery en de Ame-
rikaanse producer Robert Evans. Voorts
werden enkele Italiaanse acteurs en regis
seurs onderscheiden.
ig zur
jvelle
naai.
Ge-
issor.
Veer-
im.
De mogelijkheden van het messcherp en
brutaal klinkende orgel in deze (voormali
ge) schuilkerk werden zo goed mogelijk
benut door Ilse Schwartz, die Buxtehudes
koraalvoorspel „Nun bitten wir den Heili
gen Geist” ter opening speelde en later
door Wolfgang Baumgratz, die de bijeen
komst hier met een Fantaisie van Raquet
besloot.
Tussen de muzikale bijdragen van deze,
beide uit West-Duitsland afkomstige musi
ci, brachten drie deelnemers aan de klave-
cimbelcursus eveneens composities uit de
zeventiende eeuw ten gehore. De „Toccata
decima” uit Libro II van Frescobaldi werd
allereerst door Michelle Quintal uit Cana
da voorgedragen, waarna Edith Kilbuck
en Susan Tofte (beiden uit de Verenigde
Staten) respectievelijk met de zevende Sui
te in e van Froberger en een Prelude met
Chaconne van Couperin de aandacht
vroegen.
Na de stijlvolle vertolkingen, die de sfeer
op dit gedeelte van het concert hadden
bepaald, verplaatste het in redelijk aantal
opgekomen publiek zich naar de Grote of
St. Bavokerk. Daar vond de voortzetting
van deze cursistenuitvoering haar vervolg
met negen voordrachten op het Müller-
orgel; het onvolprezen instrument dat in
deze Orgelmaand al steeds centraal had
gestaan.
Drie verschillende deelnemers aan de
betreffende Zomeracademie namen ieder
een gedeelte van de „Suite du troisième
ton” van Guilain voor hun rekening. Hart
mut Leuscher-Rostoski (West-Duitsland)
speelde hieruit „Plein Jeu”; Michel Louet
uit Frankrijk het „Quatuor” en Ilse
Schwartz (die men ook al in de Doopsge
zinde Kerk had kunnen beluisteren) vol
tooide dit programma-onderdeel-in-team-
verband met „Dialogue de voix humaine”
en „Grand Jeu”.
Regine Strasburger uit West-Duitsland
sloot hierop aan met de uitvoering van
Bachs koraalbewerking „O Mensch, bc
wein dein Sünde grosz”, waarop Buxtehu
des kunst zich andermaal op dit kerkcon-
cert deed gelden, nu door middel van de
grote Toccata in F, vertolkt door Aase
Morling uit Denemarken.
Onze landgenoot Henk G. van Putten
verzorgde de overgang van Barok naar
Romantiek in dit programma in de „Ba
vo”, met een eigen, „vrije” improvisatie
over een twaalftoonreeks. „Pièce héroi-
que” van Franck luidde het besluitende,
drie romantische composities bevattende,
concertgedeelte in. Voor de uitvoering van
Francks werk was de Canadese cursist
Jean-Guy Proulx verantwoordelijk. Zijn
Westduitse collega Hans-Joseph Knaust
Ramses Shaffy ontvangt in dit program
ma elke week andere gasten en wordt
muzikaal begeleid door zijn vaste groep:
de Shaffy’s. Aanvang 21 uur.
vervolgde met „Communion” van Tourne-
mire, terwijl Christian Collum uit Oost-
Duitsland met Liszts „Preludium en fuga
over de naam Bach”, voor een monumen-
Een verklaring voor het niet geheel on
verwachte, maar wel overdonderende suc
ces van Silk Degrees moet gezocht worden
in de breed-gearrangeerde orkestraties,
die door Scaggs en producer Joe Wissert
zijn toegepast. Die door hen gevolgde op
zet vindt ook zijn weerslag op het concert
podium, waar maar liefst drie vocalisten
(waaronder de charmante Vanetta Fields),
twee toetsenbespelers, een bassist, een
drummer, een percussionist, een gitarist
en twee blazers voor hetzelfde volle geluid
zorgen.
Het begin is perfect met een Scaggs die
energie en vitaliteit uitstraalt en weet hoe
hij zijn greep op het concert moet behou
den. Hij pakt zelf ook een gitaar en What
can I say brandt los, waarin de blazers de
chorussen strak blazen. Dan wipt hij weg,
zoekt een plek achter de toetsen en zingt
daarvandaan over zin Georgia, de hoogste
registers met moeite halend terwijl de sax
er een prachtige tegenmelodie uitsleurt.
Scaggs maakt op dat moment de fout om
tale bekroning van deze laatste Orgel-
maandmanifestatie zorgde.
het geluid beduidend harder te laten zet
ten, waardoor een oud B.B. Kingnummer,
Running round, niet alleen een rustige
opbouw naar een climax ontbeert, maar
waarin ook alle eventuele subtiliteiten
wegzinken in een big band-achtig vol ge
luid, dat als een geluidsmuur op het pu
bliek afkomt. Niettemin solieert Scaggs op
gitaar aardig en verdoezelen krachtige soli
van verschillende bandleden nog het ge-
luidseuvel, dat Boz in het daaropvolgende
rocknummer, Dinah Flow de das omdoet
Vanaf dat moment krijgen we geen mo
ment meer de indruk dat Scaggs het con
stante niveau uit het begin van zijn show
bewaakt of zoveel controle over zichzelf
heeft dat hij zich niet mee laat sleuren. Hij
is niet de leider, niet de entertainer ook die
iemand van zijn kunnen zou moeten zijn.
Ik heb ook het gevoel dat Scaggs (nog) niet
voor honderd procent voor de positie van
frontman en zanger heeft gekozen, hij
komt nauwelijks los van zijn gitaar en
verliest tijdens de finale van menig liedje
te veel kracht als hij ook de backing vocals
meezingt. Het publiek komt per slot van
rekening voor zijn zeer aparte stemgeluid,
dat via allerlei verdraaiingen en zangtech-
nisch oneigenlijke technieken aan de eisen
van de hoge registers poogt te voldoen.
Slow Dancer kost hem veel moeite. It’s
over handelend over een scheiding
wordt koel afgedaan. Pas in We’re all
alone heeft Scaggs de zaken weer in de
hand op een manier die als dat voor het
hele concert gegolden had, de show als een
van de beste van het jaar bestempeld zou
hebben. Nu levert het wisselende niveau
teveel een teleurstellend beeld op. Gebrek
aan zelfkritiek verleidt hem ook tot een
gitaarsolo in Jump Street. Dat zou nog niet
zo op opvallen als hij zich niet zo overdui
delijk met de elf mans begeleidingsforma-
tie zou identificeren en daardoor weinig
charisma overhoudt om op terug te kun
nen vallen.
De eerlijkheid en het gevoel voor juiste
verhoudingen gebiedt te benadrukken dat
Geraffineerd van afwisseling in klank
kleur, werd ook de Sonate in F van Bachs
zoon Carl Philipp Emanuel levendig en
elegant in de hoekdelen, met bezonken
gratie in het tussenliggende Largo door
Gemma Coebergh voorgedragen. Daarbij
wist zij als in alle uitgevoerde werken op
deze matinee in weloverwogen tempi,
stijlvol en technisch gaaf, de juiste atmos
feer te scheppen.
Groots van opzet besloot Gemma Coe
bergh haar recital met Preludium en fuga
over B.A.C.H. van Franz Liszt. Met haar
temperamentvolle aanpak van dit roman-
HAARLEM. Onze stadgenote Gemma
Coebergh, leerlinge van Albert de Klerk
en organiste van de „Boom”-kerk (H. Fran-
ciscus) te Amsterdam, bespeelde zaterdag
middag het Adema-orgel in de kathedrale
basiliek St. Bavo. Zij verving daarbij de
Oostduitser Christian Collum, die oor
spronkelijk deze (wekelijkse) orgelbespe
ling voor zijn rekening zou npmen.
(Van onze kunstredactie)
HAARLEM.Twee buitenlandse orga
nisten geven deze week acte de présence
op het Müller-orgel van de Grote of Sint-
Bavokerk te Haarlem tijdens de gemeente
lijke orgelbespelingen.
Op het programma van Rupert Gott
fried Frieberger, een Oostenrijkse orga
nist die donderdagmiddag (15 uur) het
orgelrecital in de Grote Kerk verzorgt,
staan de Toccata L uit „Apparatus musi-
co-organisticus van Georg Muffat, Salve
Regina van Paul Hofhaimer, de Partita
„Ach wie flüchtig, ach wie nichtig” van
Augustinus Kropfreiter, het Koraalvoor
spel „Allein Gott in der Höh sei Ehr” en
Preludium en fuga in c-moll (BWV 546)
van Johann Sebastian Bach. Hij besluit
zijn recital met een improvisatie.
bovenstaande opmerkingen over het con
cert van zaterdagavond uiteraard notities
in de marge zijn. Even zo goed is het
heerlijk om Scaggs aparte stemgeluid te
horen schitteren en elf formidabele musici
in actie te zien. Er is echter verschil tussen
een zeveneneenhalf en een negen als rap
portcijfer en ondanks een fantastische fi
nale (Lido Shuffle, I got your Number en
You’re mine) kwam Scaggs op het eerste
uit.
De uit Zwitserland afkomstige organiste
Monika Henking concerteert dinsdag
avond (20 uur). Zij speelt de Suite du
troisième ton van Guillaume G. Ni vers, de
Passacaille van Frank Martin, Tanz-Toc-
cata van Anton Heiller en drie composities
van Johann Sebastian Bach, te weten het
Trio in d-moll (BWV 583), het Koraalvoor
spel „An Wasserflüssen Babylon” (con pe
dale doppio) (BWV 653b) en de Toccata en
fuga in E-dur (BWV 566).
tisch meesterwerk, bracht zij het, vanuit
een grote virtuoze vrijheid, tot een zeer
spanningsvolle vertolking vol contrasten,
waarbij de karakteristieke mogelijkheden
van het Adema-orgel volledig werden uit
gebuit.
In de grafiekzalen van het museum zijn
vanaf dit weekeinde tot medio september
de nieuwste tekeningen van het prenten
kabinet te zien. Het zijn aanwinsten uit de
afgelopen twee jaren.
De „Luchino Visconti”-prijs was voor de
Franse regisseur Robert Bresson, voor
zijn toewijding aan de zuiverheid in de
filmkunst.
In hetzelfde museum is van 22 juli tot en
met 28 augustus een tentoonstelling te
zien van Nederlandse en Vlaamse fotogra
fie uit de periode 1854-1922. Het grootste
deel van het tentoongestelde bestaat uit
familieportretten. Verder zijn er portret
ten van verenigingen, schoolklassen en
mensen in hun arbeidssituatie. Het Stede
lijk Van Abbemuseum in Eindhoven is
dagelijks geopend van 10 tot 17 uur en op
zon- en feestdagen van 13 tot 17 uur.
MOSKOU (Reuter). Spaanse, Hon
gaarse en Sovjetrussische films zijn op
het 10-de filmfestival van Moskou met
gouden medailles gaan strijken.
rfestl-
25 (K)
L00(K)
15 (zAv)
K)Do-
Impor-
jgram-
irnaal.
AMSTERDAM (ANP). In Theater De
Brakke Grond in Amsterdam wordt in
augustus iedere donderdag, vrijdag en
zaterdag een nieuw theaterspektakel ge
presenteerd, getiteld „Ramses in de Nes”.
rd
ix
r-
IT-
ti, te-
■rpro
bune.
lerbe
.5 C”
15 (1
TlO’s
rt de
ie.
Man.
rie.
vis.
izine.
1.
21.05-
geheim
elfilm.
AMSTERDAM (ANP). Het Rijkspren-
tenkabinet in Amsterdam kampt met een
„gevoelige” achteruitgang in het aantal
nieuwe prenten en tekeningen. De sterk
stijgende kunstprijzen zijn daarvan de
oorzaak, aldus mededelingen van het
Rijksmuseum, waarin het kabinet is on
dergebracht.
ri
st
-Doe.
na.
Jooc-
;s
‘1-
SS
■n
in
ki
ir
>b
m
2
ze
n-
De jury onder voorzitterschap van de
Sovjetrussische regisseur Stanislav Ros-
totsky, kende de hoofdprijzen toe aan „Het
lange weekeinde” van Juan Antonio Bar-
dem uit Spanje, „Het vijfde zegel” van de
Hongaar Zoltan Fabri en „Mimino” van de
Rus Georgy Danelia.
„Het lange weekeinde”, „El puente” in
het Spaans, was de eerste film die Spanje
ooit naar het Moskouse filmfestival heeft
ingezonden.
De hoofdprijzen voor beste acteur en
beste actrice waren voor de Joegoslaaf
Radko Polic, Amza Pelea van Roemenië
en Mercedes Carreras van Argentinië,
voor haar rol in „Gekke vrouwen”.
EINDHOVEN (ANP). In het Stede
lijk Van Abbemuseum in Eindhoven
wordt woensdag 3 augustus een tentoon
stelling geopend van de Amerikaanse
kunstenaar Michael Asher. Hoelang de
tentoonstelling precies gaat duren is nog
niet bekend. Dat hangt mede af van hel
Project dat Asher denkt uit te voeren.
Boz zat op vijftienjarige leeftijd in de
zelfde klas van een junior high school in
Dallas in Texas als Steve Miller, maar hij
heeft zich heel wat meer moeite moeten
getroosten dan de „space cowboy” om als
volwaardig musicus erkenning te krijgen.
Na zijn bemoeienissen met de Steve Miller
Band en een mislukt bezoek met een eigen
rhythm- en bluesformatie aan Europa ken
de zijn solocarrière een moeizaam verloop,
waarin het verschijnen van zijn Slowdan-
cer-album een voorlopig lichtpuntje bete
kende, maar waaraan de opvolger, Silk
Degrees voorgoed een einde maakte.
Scaggs was een van de eerste blanke ar
tiesten die met behulp van zwarte musici
zijn eigen muziek realiseerde, die soms
zoals in het geval van Slowdancer erg
dicht in de buurt van het Motown-geluid
kwam. Silk Degrees, zijn recentste pro-
dukt is wat ruimer van opzet, maar laat
duidelijk zien dat Scaggs zijn inspiratie in
zwarte muziek vindt: funk, disco, swamp
en blues.
55 (K)
L) Ein
Ak-
r pro-
lal en
rnents-
L.eiden
elfilm.
rnnen-
.00 (K)
edelin-
.5 (z/w)
Docu-
V-spel.
(K)Het
Jour-
Film
Bilder
ralitei-
infilm-
s, pop-
20.30
Welt
Yard),
1.00 (K)
illerlei.
23.45
Hoofdthema van zijn werk is het veran
deren van de ruimte door middel van
ingrepen. Zo heeft hij vorig jaar alle deu
ren en ramen van een drie verdiepingen
tellend tentoonstellingsgebouw in New
York verwijderd. In Eindhoven mag
Asher beschikken over de helft van het
Van Rooijmuseum.
Tl (Tube Investments Ltd producenten
o a van rijwielen, stalen buizen, aluminium, huis
houdelijke apparaten en gereedschapswerktuigen
Tijdens grote gedeelten van zijn concert komt Boz Scaggs nauwelijks los van zijn
gitaar, hoe weinig functioneel hij die ook benut.
(Foto Lex van Rossen)
Een jaar of vijftien geleden verwierf het
Rijksprentenkabinet nog vier a vijfhon
derd aanwinsten per jaar; tegenwoordig
moet het kabinet jaarlijks genoegen ne
men met zo’n honderd nieuwe prenten.
Het archief van het Rijksprentenkabinet
omvat momenteel een miljoen stuks, waar
van een kleine 40.000 tekeningen, de rest is
prenten. De terugloop in het aantal aan
winsten is voor de directie van het Rijks
prentenkabinet geen aanleiding haar ver
zamelbeleid te veranderei). De kwaliteits
norm blijft gehandhaafd en het streven
blijft erop gericht de Nederlandse scholen
zo breed mogelijk te kunnen tonen, aldus
het Rijksmuseum.
Gemma Coebergh zorgde met haar ver
tolking van Bachs Preludium en fuga in C,
BWV 532, voor indrukken die onwillekeu
rig associaties opriepen met het Bach-spel,
zoals dat in de meeste Franse kathedralen
tot klinken komt. Bachs muziek op een
volgens Frans-romantische principes ge
bouwd instrument wat het Adema-orgel
in optima forma is klinkt ons Hollan
ders (die in het algemeen meer gewend zijn
aan de Noordduitse barokklank) mis
schien wat wezensvreemd in de oren. Maar
dank zij de uitstekend gekozen registra
ties, die duidelijkheid van de polyfonie in
tact lieten, schotelde de concertgeefster
haar publiek op die manier niet alleen een
volledig acceptabele, maar evenzeer
smaakvolle realisatie van Bachs indrin
gende compositie voor.
AMSTERDAM. Het licht gaat langzaam uit, maar we blijven maar heel even in het
ongewisse. Op het podium tekent zich een uitgebreide formatie af. Plotseling zet een
heldere spot drummer Jeff Porcaro in het geel en hij brengt de ritmiek in beweging. Na
twee, drie maten mengt bassist Scott Edwards zich in de strijd. Temidden van dat
koortsachtige tumult stevent opeens Boz Scaggs naar de microfoon en nog voordat hij de
eerste paar noten heeft gezongen, moet hij hebben beseft dat het voor hem al niet meer
fout zou kunnen gaan. Nederland is in de ban van deze 33-jarige blanke ambassadeur
van zwarte Amerikaanse muziek en daarom was de Nieuwe Rai Concertzaal, waar
Scaggs zaterdag- en zondagavond, optrad, al weken van tevoren uitverkocht.
