Organisatie
RIVAAL PEFFGEN OP SCHITTERENDE WIJZE TERUGGEWEZEN
baanstrijd
geslaagd
Toch verdienstelijk als baancoach
CARRIERE MAHN MIST
HET
sportpuntiq
Slot baanwedstrijd
totaal verregend
HET BOEK VAN DE MAAND
„LEVEN MET ANTIEK”
„GROTE SUCCES
99
Ongewisse factor
Compliment
NU BU DE BOEKHANDEL
VOOR MAAR f 19,50.
/•jfj
AUGUSTUS
19 7 7
3 1
WOENSDAG
SPORT
23
Prettig om zo'n met zorg
uitgevoerd boek te bezitten,
want van antiek kun je nooit
genoeg weten. Bovendien
is "Leven met Antiek" rijk
Deze aanbieding is geldig t/m 1 oktober.
Echter zolang de voorraad strekt.
Na 1 oktober f 32.50.
school. Zowel in kleding als meubelen,
klokken.aardewerk en porselein.glas,
ijzer, tin. koper en brons, zilver en
sieraden. En met praktische informatie
over de antiekhandel in het algemeen.
■boek!
geïllustreerd; vele afbeeldingen zijn in
kleur.
De belangstelling voor antiek
neemt nog steeds toe. Het is dan ook
een waar genoegen om op veilingen,
in winkels voor antiek en curiosa en op
rommelmarkten te zoeken.
Maar wat is antiek? Is het nog be
taalbaar? Hoe ziet u het verschil tussen
echt en namaak? En hoe herkent u al
die stijlen? Daarom is het verstandig
als u "Leven met Antiek" in huis hebt.
Een overzichtelijke wegwijzer voor
antiekliefhebbers.die laat zien wat er
in Nederland tussen het einde van de
18e eeuw en begin 20e eeuw gemaakt
en gebruikt werd.
Met stijlen van Lodewijk de 16e tot
en met Art Nouveau en Amsterdamse
Stam greep derde wereldtitel
(Van onze speciale verslaggever)
(Van onze speciale verslaggever)
(Van onze speciale verslaggever)
Frans Mahn: „Ik ben moegestreden”
door
Peter Heerkens
W K. wielrennen
in Venezuela
Het wielerdorp, waar renners en offi
cials waren ondergebracht en dat
straks zal worden gebruikt door de
universiteit kwam voor de WK extra
snel van de grond en kostte zes miljoen
dollar. Voor de post „diversen” ten slot
te telde het nationale sportinstituut
IND welgeteld een miljoen dollar neer.
Tegen die bedragen was natuurlijk via
I recettes niet op te werken.
En zo dacht ook Erneste José Bran-
ger, de directeur-generaal van het orga
nisatiecomité in San Cristobal er over.
„Wij hebben hier”, zei hij, „gemiddeld
12.000 tot 13.000 toeschouwers per dag
gehad en met dat aantal zijn wij bijzon
der gelukkig. Van officiële UCI-zijde
heeft men ons geen woord van kritiek
laten horen, alleen maar complimen
ten. Wij zijn tevreden”.
Wat het financiële aspect betreft: de
in totaal ongeveer 75.000 bezoekers
konden bij voorbaat al de geweldige
uitgavenpost niet nivelleren. Het stadi
on in San Cristobal werd twee jaar
geleden, met het oog op dit wereldkam
pioenschap, gebouwd en kostte acht
miljoen dollar, zo’n 20 miljoen gulden,
die geheel door de regering op tafel
werden gebracht.
Beiden hadden weinig kunnen en hoe
ven doen voor Cees Stam, die zoals te
verwachten viel tijdens de tactische be
spreking geen steun kreeg bij zijn voorstel
om hem als kopman te erkennen. De on-
derhandelingen eindigden met de af
spraak dat ieder zijn eigen kans ging rij
den en dat er onderling geen pogingen tot
dwarsbomerij zouden plaats vinden.
Op dat moment Wist Cees Stam zich
helemaal zeker van zijn zaak. In een schit
terende machtsstrijd met de regerend we
reldkampioen Wilfried Peffgen stampte
hij er aan klasse en opgekropte wraakge
voelens ten opzichte van vorig jaar, alles
uit wat in hem zat met als grote beloning
de gouden plak. Achter hem finishte de
zwaar teleurstellende Fred Rompelberg
(„Ik zat helemaal vast”) als zevende op
zeven ronden en kwam Martin Venix („Na
20 minuten kreeg ik een tik toen ze me
geen ruimte tot passeren gaven”) op vijf
ronden als zesde binnen.
gaan bezorgen- en ploegenachtervolging
amateurs een dag worden uitgesteld.
Waartoe straffe training, grote bereid
heid van renners en ijzeren discipline kun
nen leiden, hebben de Oostbloklanden in
San Cristobal weer eens bewezen. Ze ves
tigden een record wat hun medailleoogst
betreft. Bij de amateurs wonnen ze van de
21 te verdienen medailles maar liefst 13
plakken, waarbij de aanteking dat ze bij
de stayers als enige nummer niet vertegen-
woordigd waren (zodat de score in feite
18-13 is) hun prestatie nog meer reliëf
geeft. Bij de dames werd de helft van de
buit binnen gehaald: drie van de zes me
dailles.
gangmaker Joop Stakenburg verantwoor
delijk waren voor het feit dat Stam naast
de overwinning greep. De beschuldigingen
vlogen over-en-weer. Stam verweet Venix
woordbreuk („We hadden duidelijke af
spraken”) en omgekeerd meende Venix
dat er van een akkoord geen sprake weas.
Een gesprek in de afgelopen winter bij
Cees Stam thuis, kon de vraag niet oplos
sen bij wie de fout lag, maar Cees Stam
bleef er zo van overtuigd dat hij het gelijk
aan zijn kant had dat hij de oorlog ver
klaarde aan Venix.
Overigens maakte de Westbrabander er
in de aanloop naar de finale in San Cristo
bal, op de dag van de wedstrijd, geen
geheim van dat hij vorig jaar Cees Stam
inderdaad bewust dwarszat. „Op het mo
ment dat ik moest beslissen wat ik in die
wedstrijd ging doen, realiseerde ik me dat
Stam voor mij een bedreiging zou zijn bij
het krijgen van contracten voor de winter-
banen want naast René Pijnen is daar
maar plaats voor één Nederlander. Ik geef
toe dat die houding keihard is, maar uit
eindelijk is wielrennen mijn beroep en in
z’n vak moet iedereen op z’n tijd wel eens
vervelend zakelijk zijn. Had ik op dat
moment geweten wat Stam zou betalen
wanneer ik hem hielp, was het beslist
anders gelopen”.
Tegen deze achtergrond, vormde Martin
Venix in de voor Cees Stam spannende en
zenuwslopende uren die aan de wedstrijd
vooraf gingen, een uiterst ongewisse fac
tor. „Tja”, zei Cees Stam na de voor hem
niet voorspoedig verlopen onderhandelin-
gen, „weet je veel hoe die jongen zich
straks in de wedstrijd houdt. Misschien zit
ie me wel weer dwars.
Aan die toch wel bange vraag maakte
Martin Venix zelf onverwacht een einde
toen hij in de auto op weg naar het stadion
en later in de cabine met Stam alle opge
hoopte wrevel van een jaar uitpraatte.
Stam: „Hij stelde zich erg reëel op en
beloofde me met een handdruk dat hij me
niets in de weg zou leggen. Daarmee was
voor mij de hele ruzie afgedaan. Alles wat
er vorig jaar passeerde heb ik definitief
opzij gezet”. Venix: „Ik ben erg blij met de
afloop van dat gesprek, want ofschoon ik
op m’n standpunt blijf dat je in dit metier
hard moet kunnen zijn wanneer ze aan je
brood zitten was ik natuurlijk niet happy
met ons conflict”.
De tragiek van Frans Mahns positie als
bondscoach is, dat wat hij met grote ambi
tie opbouwt, wordt afgebroken voor er van
enige royale ontplooiing sprake is. De oor
zaak ligt voor het grijpen: het wegwiele-
rennen trekt de coureur om financiële
redenen meer.
De baansport staat om die reden in
Nederland op een laag pitje, zoals trou-
Cees Stam, bijvoorbeeld, zou dit jaar
geen wielrenner meer zijn geweest als
Frans Mahn hem niet had opgepept. Stam:
„Hij heeft me over een geweldige inzinking
heengeholpen door alsmaar op me in te
praten, samen met me te gaan trainen,
waarna we bij hem thuis gingen eten. Daar
ben ik hem verschrikkelijk dankbaar
voor”.
daarover stilletjes te verwerken aan de
rand van een verlaten ballustrade.
Bij dat (voorlopige) afscheid was in Ve
nezuela het optreden van de renners die
onder zijn directe supervisie vielen (wat
met Minneboo en Stam formeel wel, maar
practisch niet het geval was) geheel in de
lijn van de problematiek.
Rompelberg: „Ik draaide niet. Het lukte
van geen kanten en ik denk dat het komt
doordat ik hier mijn vaste ritme van voor
bereiding niet kreeg. Ik heb de laatste
dagen dikwijls gedacht: was ik maar thuis
om me te prepareren voor dit kampioen
schap. Dat vreemde hier, haalde me uit
m’n normale doen”.
Martin Venix toonde zich wat meer te
vreden. Hij kon dat zijn omdat hij in de
eerste twintig minuten uitstekend partij
gaf waarbij hij zelfs oprukte naar de derde
plaats, maar toen klem kwam te zitten.
Een riskante inhaalmanoeuvre van twee
tegenstanders brak zijn gang en langzaam
maar zeker verspeelde hij daardoor ron
des. Venix: „Voor mijn gevoel heb ik hier
niet slecht gereden. Ik ben ervan overtuigd
dat mijn tijd nog komt...”.
Walrave: „Ik heb drie jaar met Peffgen
gereden. Ik ken zijn zwakte: gemis aan
kracht om een sterke jump te maken. Hij
moet er in een lange rush overheen. Nou,
als je dan je vaart hoog kunt houden zit ie
klem”.
Compliment van Cees Stam voor Bruno
Walrave: „Hij stopte op zo’n geweldige
ervaren manier dat Peffgen steeds de volle
laag van de wind kreeg. Bruno heeft tac
tisch verschrikkelijk sterk gereden, vind
ik”. Zo glorieus als het voor Cees Stam
afliep, zo teleurstellend eindigde de wed
strijd voor Fred Rompelberg. De nationale
kampioen kreeg na een minuut of tien al
een geweldige inzinking die hem met regel
maat een ronde achterstand opleverde tot
de klok stil stond bij zeven.
SAN CRISTOBAL. De eerste
proef van bekwaamheid, het baanpro-
gramma, waarna vandaag het wegge
deelte volgt, is door de Venezolaanse
organisatoren van de wereldkampi
oenschappen met goed gevolg afge
legd. Waar met name de Europese afge
vaardigden nogal zorgelijk aankeken
tegen de trip naar Zuid-Amerika, dat
als wielercontinent geen grote naam
heeft, werden deelnemers en officials
verrast door een aanvankelijk chao
tisch aandoende, maar later vlot lo
pende organisatie. Waar fouten wer
den gemaakt, onderscheidden die zich
niet van storingen waar ook op kampi
oenschappen in Europa mee moet wor
den afgerekend.
Sjaak Pieters en Lau Veldt deden het in
het kader van de opbouw goed, vooral
Pieters met zijn plaats bij de laatste 18
sprinters. Hun naam ontbrak echter aan
de top van de belangrijke klassementen.
De achtervolgers misten als team eenheid
en via Michel Jacobs werd bewezen wat
een geweldige inbreng de wegwielrennerij
kan hebben.
wens ook in andere op de weg uitblinken
de wielerlanden als België en Frankrijk,
die het met Italië in San Cristobal even
eens met een figurantenrol moesten doen.
Er zal na deze wereldkampioenschap
pen bij de KNWU ernstig gediscussieerd
moeten worden over de vraag waar men
de prioriteiten wil hebben. De situatie la
ten zoals die is, of de lijn ombuigen. Met
andere woorden, van de kant van de unie
weinig stimulans om wegrenners naar de
baan te krijgen, of voortgaan op de weg
die dit jaar enigszins voorzichtig is ingezet.
Een aantal wegrenners heeft namelijk van
leest gewisseld, en Schipper is het voor
beeld van de man die de stap met succes
deed. Pogingen ook Ger Mak en Bert
Scheuneman zover te krijgen, mislukten
door verschillende oorzaken.
De ommezwaai werd met nogal klinken
de beloftes gevierd. Venix: „Stam zei me
dat hij me wil helpen bij mijn ontwikke
ling als stayer. Als je wilt, bood hij aan, ga
ik je meer wegwijs maken en die steun kan
ik best gebruiken. Ik heb nog veel te le
ren”. Cees Stam, glunderend in een glim
mende regenboogtrui: „Waar ik als we
reldkampioen gevraagd word voor een
wedstrijd, zal ik bedingen dat men ook
Venix contracteert. Ik ga hem zoveel mo
gelijk aan werk helpen”.
Door de manier waarop hij zijn titel
haalde, zal Cees Stam naar verwachting
niet te klagen hebben over de belangstel-
ling van de baandirecteuren. Hij maakte
er met Wilfried Peffgen een indrukwek
kend spektakel van. In de derde minuut al
In het geval dat de scheiding blijft, kan
Frans Mahn gerust vertrekken, want op
die basis valt er in de toekomst toch weinig
eer te behalen. Wordt voor een bewuster
baanbeleid gekozen, dan is het voor de
KNWU zeker de moeite waard te proberen
Mahn te behouden, ook al heeft deze baan
coach (natuurlijk) zijn zwakke kanten,
waarvan de botte manier waarop hij bij
een minder vlotte gang van zaken het
persoonlijk contact kan ontwrichten, een
van de opvallendste punten is. Frans
Mahn gaat ervan uit dat hij niet terugkomt
op zijn uitspraak om bij de KNWU te
vertrekken. „In de opbouw is er niets te
bereiken. Ik zie geen sprankje hoop”.
nestelde de blonde Zaankanter zich op
kop, kreeg kort daarna de titelverdediger
aan zijn wiel en vocht vanaf toen op een
schitterende manier voor zijn kansen.
Aanval-na-aanval van Peffgen mislukte
door tempoversnellingen van Cees Stam,
die dankzij gangmaker Bruno Walrave in
de laatste vijf minuten zo’n hoge snelheid
aanhield dat er voor Peffgen geen redden
aan was.
Een van de drie baancommissarissen op het
circuit van Brands Hatch, die maandag gewond
raakten bij het ongeval, dat de Australische
coureur Brian McGuire het leven kostte, is in het
ziekenhuis van Brook overleden.
SAN CRISTOBAL. De carrière van
Frans Mahn als KNWC-baancoach heeft
nooit de glans van het grote succes ge
kend. Incidentele triomfen vormden
steeds de magere beloning voor veel in
spannend werk: derde op de ploegachter
volging in San Sebastian (1973) bijvoor
beeld en twee zilveren medailles van Her
man Ponsteen op de persoonlijke achter
volging (wereldkampioenschap 1973 en
Olympische Spelen 1976). „San Cristobal”
van welk toernooi Mahn zegt dat het
zijn laatste was in dienst van de Neder
landse bond heeft die magere erelijst
niet kunnen aandikken. De zilveren plak
van Anne Riemersma was een groot per
soonlijk succes, maar kon de balans met
betrekking tot Frans Mahn geen gewicht
geven.
Gangmaker Bruno Walrave leidde Cees Stam in San Cristobal op tactische wijze naar
de gouden plak. De Zaanse stayer cirkelt hier onbedreigd ove.r de Venezolaanse
wielerbaan.
SAN CRISTOBAL. Het slot van de
wereldkampioenschappen is totaal verre
gend. Nadat Cees Stam zijn ereronde had
gereden, begon het water in dikke drup
pels naar beneden te vallen. Daardoor
moest de finale prof-sprint (tussen de Ja
panners Nakano en Sugata die hun land
daarmee voor het eerst een groot succes
Van die bemoeienis bleek in San Cristo
bal uiterlijk niets, want de begeleiding in
het wedstrijdgebeuren berust al jaren bij
stayercoach Martin Wierstra, wiens positie
hem immer vooraan doet staan in het
openbare optreden. Met het werk dat
Frans Mahn besteedde aan de wielercar-
rière van Keetie van Oosten-Hage zijn an
deren gaan pronken en toen Leijn Loeve-
stijn in Varese (1971) naar het goud op de
sprint fietste, was dat mede een triomf
voor Frans Mahn, die in de voorbereiding
een grote, maar stille, rol speelde. Daar
naast heeft Frans Mahn in die acht jaar
hard gewerkt aan de opbouw „van onder
af”: in de opleidingscommissie, bij de trai-
nerscursus en de coaching van jeugd-
wielrenleiders. Voor inzet en resultaat van
die inspanningen bestaat binnen de
KNWU grote waardering, maar naar bui-
ten-uit is het weinig aansprekend.
Die hang naar de wegrennerij is Mahns
grootste ergernis, en het is begrijpelijk.
Hij mist de grote interesse van de cou
reurs om een stevige selectie te kunnen
opbouwen en daarbij leeft hij, mede geïn
spireerd door deze wrevel, op voet van
oorlog met wegcoach Joop Middelink.
van de
■maand
De persoonlijke achtervolging (Pon
steen en Jacobs) gaf een vertroebeld beeld
door het gemis van de „snelle pakken”,
waarin de concurrentie kwam aanstap
pen. Schrale troost voor Mahn: Veel lan
den moesten de prijs betalen voor hun
gebrekkige faciliteiten. „En daar”, zei
Frans Mahn aan het eind van de kampi
oenschappen in San Cristobal, „heb ik
goed tabak van. Ik ben dat getob beu.
Laat een ander het maar opknappen. Ik
ben moe gestreden”.
Aan de hand van deze duidelijke taal
sprekende resultaten zou men de KNWU
gelukkig kunnen prijzen met het besluit
van Mahn om ermee te stoppen. Maar, hoe
paradoxaal dat ook moge klinken, de Ne
derlandse baansport verliest een ver
dienstelijk man wanneer de scherven niet
worden gelijmd. Frans Mahn presteerde in
die jaren meer dan de uitslagenlijsten naar
voren brachten. Hij legde, om maar eens
wat te noemen, de basis voor het succes
dat Roy Schuiten als achtervolger in Mon
treal had. Dagen, weken en maanden of
ferde Mahn op om Roy Schuiten als
wielrenner weer in actie te krijgen toen
droeve familieomstandigheden de zin om
te fietsen wegnamen. Bij het behalen van
het wereldkampioenschap echter, een
jaartje later toen hij prof was, glorieerde
ploegleider Peter Post naast de regenboog
trui en stond Frans Mahn zijn irritatie
(ADVERTENTIE)
Zuid-Afrika heeft zich teruggetrokken uit de
strijd om de wereldkampioenschappen water
skiën, die donderdag in Milaan zullen beginnen.
Dit naar aanleiding van een officieel protest van
Tsjecho-Slowakije. De Tsjechen hadden ge
dreigd de strijd te boycotten als Zuid-Afrika zou
deelnemen. Uit angst voor een uitbreiding van de
boycot door de andre Oostbloklanden heeft de
Italiaanse waterskibond Zuid-Afrika verzocht
zich terug te trekken.
Manchester United is gisteravond uitgescha
keld voor verdere deelneming aan de League-
Cup, niet te verwarren met de veel belangrijkere
FA-Cup, die in Uniteds bezit is. Arsenal was met
3-2 de betere ploeg. Overige uitslagen: Charlton
Athletic-Wrexham 1-2; Blackpool-Sheffield Wed
nesday 3-1; Wolverhampton Wanderers-Luton
Town 1-3; Crystal Palace-Southampton 0-0; Ips
wich Town-Northamton Town 5-0; Liverpool-
Chelsea 2-0; Nottingh.-W.H. United 5-0; Sheffield
U-Everton 0-3; Sunderland-Middlesborough 2-2.
(Van onze speciale verslaggever)
SAN CRISTOBAL. In de dagen die aan het wereldkampioenschap stayeren vooraf
gingen, straalde Cees Stam een zelfverzekerdheid uit die opviel en imponeerde. Hij had
de houding van de renner die zich sterk weet en toen het erop aankwam in een van de
mooite finales van de laatste jaren bleek de schijn niet bedrieglijk geweest.
Lichamelijk en geestelijk was hij, gesteund door baancoach Frans Mahn en gangmaker
Bruno Walrave, op een geweldige wijze naar deze wedstrijd toegegroeid en die
optimale voorbereiding bereikte het absolute maximum toen Martin Venix hem kort
voor de start de hand drukte en daarmee een eind maakte aan een diep ingewortelde
vete.
De vriendelijkheid en onuitputtelijke
bereidwilligheid om te helpen waar het
tegen de bedoelingen in mis liep, waren
bovendien aspecten, die de baanwed-
strijden in San Cristobal tot een toer
nooi maakten, waar in organisatorisch
opzicht in tevredenheid op kan worden
teruggezien.
Voor Cees Stam was het toen nog een
open vraag of Martin Venix zich aan die
overeenkomst ging houden. Sinds vorig
jaar bekoelde de verhouding tussen deze
twee stayers toen Martin Venix en zijn
-
Leven mei
