Tevreden
Kurcinac ming-vaas
op buffet van WV
over opzet
huidige
organisatie
FÜ
VOORZITTER KNVB BLIJFT WELLICHT NOG JAAR
s i
door Jos Heymans
Piet Keizer
Iedereen midvoor
Zorgen
te ÏSB
-
In zijn hart hoopt Wim Meuleman dat het niet zal gebeuren. Na elf jaar de
voorzittershamer te hebben gehanteerd, verlangt hij naar zijn afscheid. „Ik had me
voorgenomen niet langer dan zes jaar bondsvoorzitter te zijn. Dat is inmiddels
uitgelopen tot elf jaar. Het wordt tijd dat er nu een ander komt. Niet dat ik genoeg
heb van mijn functie, maar je moet op een gegeven moment plaats maken voor
een jonger iemand. Je moet de doorstroming niet onnodig tegenhouden. Nieuwe
mensen hebben nieuwe ideeën, hebben ook een andere kijk op de gang van
zaken. Dat kan de voetbalbond alleen maar ten goede komen”.
Enkele maanden voor zijn afscheid kampt Wim Meuleman met een probleem. In
de statige hal van het Haagse hotel Bel Air vraagt de voorzitter van de
voetbalbond zich af of hij in december wel kan aftreden. Het bondsbestuur van de
KNVB is er nog steeds niet in geslaagd een geschikte opvolger voor Meuleman te
vinden. „Ik heb mijn vertrek toch ruim op tijd aangekondigd”, constateert hij. Al
meer dan een jaar geleden heeft Wim Meuleman het bestuur van zijn naderend
afscheid op de hoogte gesteld. En alsof hij de problemen voelde aankomen,
adviseerde hij zijn collega’s tijdig op zoek te gaan naar een opvolger. „Als het
bestuur er niet in slaagt een nieuwe voorzitter te vinden, dan blijf ik nog maar een
jaar”. 4
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiliiiiiumiiiiiiiiiiimiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiim^
'Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
HIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH
Wim Meuleman zoekt
naar opvolger
geen enkel begrip opbrengen.
I en
STOPPER
1
STEFAN KURCINAC
tot
bon
met
t
een
ring
In de nieuwe structuur, die door Wim
Meuleman als een enorme vooruitgang
wordt beschouwd, moet de bondsvoorzit
ter naar zijn zeggen oppassen „niet te veel
een bemiddelaar te worden”. Meuleman:
„De zelfstandigheid heeft met zich meege-
De huidige competitie kent ook en
kele van die uitzonderlijke spelers,
waarbij goed in de gaten moet worden
gehouden dat je ook onder de uitzon
derlijke spelers rangen en standen, en
verschillen in kwaliteit hebt. Het voor
naamste kenmerk van de uitzonderlij
ke speler is immers niet wat hij kan,
maar wat hij wil en probéért. Een ver
velende bijkomstigheid voor de uitzon
derlijke speler is immers vaak, dat hij
Ik vind Ruud Krol bijvoorbeeld een
prachtige voetballer, zijn spel is vaak
een lust voor het oog, en hij onder
scheidt zich van andere spelers door
dat hij zoveel verschillende facetten
van het voetbalspel tot in de perfectie
beheerst. Maar uitzonderlijk? Nee. Wil
lem van Hanegem daarentegen is het
prototype van de uitzonderlijke voet
baller, een man die dingen kan, en wat
nog erger is: die dingen ook doét die
andere spelers van internationale klas
se niet kunnen, en ook zeker niet zou
den doen. Abe Lenstra was ook zo’n
uitzonderling, Faas Wilkes ook (maar
toch iets minder misschien), Bertus de
Harder zeker ook, maar Kees Rijvers
weer niet, en Cor van der Hart ook niet,
al waren zij spelers van wereldklasse.
In de Nederlandse competitie spelen
een heleboel goede voetballers (van
Willy Kreuz tot en met Dick Schoena
ker) en een paar uitzonderlijke talen
ten. En dan moet u niet meteen aan
Johan Cruijff denken, dat is de uitzon
derlijke uitzondering, maar ook weer
niet aan Johan Neeskens, want die is
geen uitzonderlijk talent, maar de bes
te van de goede voetballers. Een uit
zonderlijk talent is iemand die... ja,
hoe zal ik het zeggen? Iemand wiens
talent uitzonderlijk is, een uitzonde
ring vormt op de regel.
Wie reken ik nu tot de uitzonderlijke
spelers? Bij Ajax alleen Tscheu La
Ling (het lijkt me typerend dat Ling
een favoriet was en is van trainers als
Kraay, Ivic en nu weer Happel, maar
bij Michels geen goed kon doen). Bij
PSV is het René van de Kerkhof, bij
AZ’67 zoals gezegd Van Hanegem (ik
denk nog even na over Jantje Peters),
bij NAC Ad Brouwers (en vroeger
Frans Bouwmeester!), bij FC Twente
Epi Drost, bij Haarlem Barry Hughes
tijdens de wedstrijd, bij FC WV Ste
fan Kurcinac, bij Vitesse Henk Bos
veld, en bij FC Amsterdam, jazeker,
Willy van Bommel.
Nu is „Stengel” van Bommel natuur
lijk wel een speler die zijn uitzonderlij
ke ideeën (hij is de enige bij FC Am
sterdam bij wie je nog wel eens verrast
de techniek en de lichaamsbeheersing
mist om zijn geniale invallen de juiste
vorm en afwerking te geven. Het kan
ook gebeuren, dat heip dit de ene wed
strijd wel lukt, en de andere wedstrijd
helemaal niet, al naar gelang de vorm
er is of niet.
In de periode van Meuleman is het Ne
derlands voetbal technisch met sprongen
vooruitgegaan. Nederlandse clubs gingen
op Europees niveau een woordje meespre
ken. .Ajax veroverde drie keer de Europa
Cup voor landskampioenen. Feyenoord
pakte die beker één keer en legde en
passant ook nog beslag op de UEFA-Cup.
Wim Meuleman: „Na mijn eerste jaren als
voorzitter heb ik weleens gezegd dat ik een
enorme ervaring had opgedaan in het feli
citeren van de tegenpartij. Daarna is dat
wel anders geworden”.
opkijkt) maar ten dele ook kan uitvoe
ren, maar het tekent toch de trainer die
zo’n man, in plaats van hem steeds
weer de kans te geven zijn techniek en
ervaring bij te slijpen zodat hij die
ideeën op den duur ook steeds meer
vorm kan geven, aan de kant houdt
terwille van een ijverige draver, die
zijn gebrek aan ideeën altijd moeite
loos uitvoert: tackles, harde knallen
naar voren, noem maar op. Geef mij
Ivic dan maar, die Tscheu La Ling wel
de kans heeft gegeven, vaak tegen heug
en meug in, met als resultaat dat hij,
die van Michels niet eens in het eerste
van Ajax mocht spelen, nu door Ernst
Happel aan de selectie van het Neder
lands elftal is toegevoegd.
En wat te denken van zo’n Rob Baan,
de trainer van FC VW, die Stefan
Kurcinac, de Joegoslaaf die VW met
zijn af en toe oplaaiende brille naarde
eredivisie voerde, en die het nu een
maal niet van bikkelen maar van voet
bal moet hebben, na een halve minuut
uit het veld haalde omdat op „zijn”
wenk Hugo Hovenkamp naar voren
kon stormen om de voorzet af te leve
ren vanaf de uitlijn die Vonk in staat
stelde de gelijkmaker in te koppen?
Nog voordat hij ook maar een bal had
kunnen raken, nog voordat hij wist
waar hij liep, moest Kurcinac er weer
uit, omdat hij verzuimd had Hoven
kamp -af te stoppen! Een origineel ge
heid subsidieert cultuur, en dat is terecht,
want anders worden de plaatsen in de
theaters onbetaalbaar. Het publiek is nu
eenmaal niet bereid 60 of 70 gulden te
betalen voor een theaterbezoek. Dat geldt
ook voor de voetbalsport. Duizenden men
sen hebben plezier in het bezoeken van een
voetbalwedstrijd. Die vorm van recreatie
mag je ze niet onthouden. Subsidie is dan
een noodzaak”.
Een van de meest plezierige gebeurtenis
sen was voor Wim Meuleman het toernooi
om het wereldkampioenschap voetbal in
West-Duitsland. „Voordat we ons voor het
toernooi hadden geplaatst, hebben we heel
wat hindernissen moeten nemen. Door de
successen in West-Duitsland zijn de men
sen vergeten dat Oranje met de hakken
over de sloot is gekwalificeerd. Dankzij de
overwinning met 9-0 op Noorwegen kon
den we ons door een beter doelsaldo dan
de Belgen voor West-Duitsland plaatsen.
Bovendien hadden we nog de problemen
met de begeleiding van het Nederlands
elftal. De meeste mensen schijnen dat alle
maal vergeten té zijn”.
Wim Meuleman straalt als hij terug
denkt aan de eerste wedstrijd van het
toernooi tegen Uruguay. „We waren niet
erg optimistisch gestemd. Eensluidend wa
ren we van mening dat wij blij mochten
zijn als we door de eerste ronde kwamen.
Ik zie me nog het stadion van Hannover
binnenkomen. Ik stond versteld van de
enorme aanhang: 30.000 Nederlandse sup
porters. De vlam sloeg meteen in de pan”.
baar was het natuurlijk wel van Baan,
maar even onzinnig en even wreed als
de maatregel die Rinus Michels jaren
geleden bij Ajax nam, toen hij Suurbier
een paar wedstrijden aan de kant liet
staan omdat het diens schuld was ge
weest dat de tegenpartij een doelpunt
had kunnen maken.
Rob Baan heeft inmiddels wel zijn
excuus aan Kurcinac aangeboden, dat
siert hem, maar het affront dat de Joe
goslaaf voor zijn eigen publiek werd
aangedaan is daarmee natuurlijk niet
vergoed. Daar had een groter gebaar
tegenover moeten staan, bijvoorbeeld
de onder getuigen opgestelde verkla
ring, voorzien van handtekening en ze
gellak, dat Kurcinac de eerstvolgende
vier wedstrijden in de basisopstelling
zou staan en niet vóór de dertigste
minuut in de tweede helft vervangen
zou worden. Blessures even daarge
laten.
Nederland werd geen wereldkampioen,
maar eiste wel de aandacht van alle landen
op. „We hadden, en dat is niet overdreven,
de sympathie van de hele wereld. Iedereen
was verrukt over de wijze waarop Oranje
voetbalde. Goed, wereldkampioen werden
we dan niet. Maar West-Duitsland speelde
een thuiswedstrijd en bovendien moesten
we in één dag honderden kilometers over
bruggen om naar München ter verhuizen.
En zo’n snelle verhuizing gaat je niet in de
koude kleren zitten”.
Het zal in Argentinië (Meuleman: „Als
we daar tenminste komen. Het Nederlands
publiek is erg optimistisch, maar we moe
ten nog twee wedstrijden spelen. We zijn er
echt nog niet”) naar de mining van de
bondsvoorzitter voor Oranje heel wat
moeilijker worden. „In West-Duitsland
hebben we dankzij de steun van de sup
porters bijna allemaal thuiswedstrijden
gespeeld. In Argentinië hebben we dat
voordeel niet”.
Het zou vermoedelijk een heel ver
standig aanbod van Baan zijn geweest,
ook al is Kurcinac geen back-achtema-
holler. Hij is een back-passeerder, een
steeds zeldzamer wordend ras in het
huidige solide voetbal. Frank Kramer:
„Ik ben niet de figuur om de oprukken
de back af te stoppen, dat geef ik graag
toe, maar ik denk altijd maar: als die
back oprukt dan sta ik vrij op de vleu
gel, dus ze hoeven me dan de bal maar
even te geven en ik kan uitbreken!”. En
de kans dat een back vastloopt in een
verdediging is heel waarschijnlijk,
want een back is meestal back gewor
den omdat hij de subtiliteit van de
voorhoedespeler (vooral van de buiten
speler) miste. Als voetbal een democra
tisch spel was waarin iedereen zelf
mocht kiezen op welke plaats in het
elftal hij wilde spelen, dan bestond elk
elftal uit 5 midvoors, 2 buitenspelers en
3 „binnenspelers”, met daarachter een
keeper. Want elke voetballer is in zijn
hart en in zijn dromen een goalgetter.
In tegenstelling tot Engeland en West-
Duitsland speelt Oranje ter voprbereiding
op het toernooi in Argentinië geen oefen
wedstrijden in Zuid-Amerika. Meuleman
ziet daarvan het nut niet in. „Ik heb elf jaar
in Zuid-Amerika gewoond. Ik ken de situa
ties waarmee we rekening moeten houden.
Het heeft geen zin om nu met het Neder
lands elftal naar Argentinië te gaan. Het is
te vroeg om de omstandigheden uit te
proberen”. Er is overwogen de reis met
Oranje in het najaar te maken. Wim Meu
leman: „We hebben daarover met de clubs
gesproken. Maar het is geen haalbare
kaart. De competitie eist alle tijd op”.
Een punt van discussie is de vraag wan
neer het Nederlands elftal bij kwalificatie
naar Argentinië moet vertrekken. Wim
Meuleman zegt er geen voorstander van te
zijn om bijtijds naar Zuid-Amerika te
gaan. „Er gaan stemmen op om half mei te
vertrekken. Het toernooi begint op 1 juni.
Ik vind dat we dan veel te lang van huis
zijn. Voor de klimatologische omstandig
heden hoeven we het niet te doen. Het is in
dat jaargetijde niet heet in Argentinië. En
het hoogteverschil? Ach, ieder mens rea
geert daar anders op. De een moet enkele
dagen acclimatiseren, de ander heeft aan
een paar uur genoeg”.
Wim Meuleman zal er in Argentinië in
ieder geval bij zijn. Is het niet in de hoeda
nigheid van voorzitter van de KNVB, dan
is het in zijn functie als lid van het ama-
teurbestuur van de FIFA. De bondsvoor
zitter werd onlangs voor drie jaar herko
zen. Zijn taak bestaat voornamelijk uit het
inspecteren van wedstrijden. Hij reist in
die functie de hele wereld af en brengt aan
het bestuur van de FIFA verslag van die
wedstrijden uit. Hij inspecteert accommo
daties en beoordeelt scheidsrechters.
Als Meuleman in december, of wellicht
over een jaar, zijn voorzittershamer ter
beschikking stelt, neemt hij in de ge
schiedenis van de voetbalsport een unieke
plaats in. Hij is dan de enige die voorzitter
van twee nationale voetbalorganisaties is
geweest: de KNVB en de Surinaamse voet
balbond.
I.
u
Niettemin maakt Wim Meuleman zich
zorgen over de toekomst van het betaald
voetbal. „We moeten erop letten”, waar
schuwt hij, „dat we binnen onze eigen
mogelijkheden blijven. De salarissen mo
gen niet uit de hand lopen. Als we dat goed
in de gaten houden, dan kan de bedrijfstak
betaald voetbal weer gezond worden”.
Subsidie is volgens Wim Meuleman on
ontbeerlijk. Hij meent dat het betaald
voetbal daarop ook recht heeft. „De over-
„What’s in a name? Of je de nieuwe functi
onaris nu secretaris-penningmeester of di
recteur noemt, dé taakomschrijving is na
genoeg identiek. Het gaat erom dat er een
leidinggevend persoon voor het bondsbu-
reau wordt aangesteld”.
Een andere voor Wim Meuleman belang
rijke gebeurtenis uit de afgelopen elf jaar
is de verhuizing van het bondsbureau van
Den Haag naar Zeist. „We liepen destijds
al met plannen rond om, als de gelegen
heid zich voor zou doen, te verhuizen. In
Den Haag was ons kantoor gevestigd en in
Zeist ons sportcentrum. Dat was geen ide
ale situatie. Bovendien kampten we in Den
Haag met ruimtegebrek”.
Toch kwam de verhuizing nog onver
wacht. Wim Meuleman: „We kregen plotse
ling zo’n hoog bod op ons oude pand, dat
we van de winst het nieuwe bondsbureau
in zijn geheel konden bekostigen”. De
overgang naar Zeist verliep vrij geruis
loos. Wim Meuleman is er het gemeentebe
stuur nog steeds dankbaar voor. „Alle
medewerkers, die voornamelijk in de
Haagse regio woonden, moesten mee ver
huizen. Het gemeentebestuur heeft ze alle
maal op korte termijn aan een woning
kunnen helpen”.
Het sportcentrum in Zeist is internatio
naal erg in trek. Met enige trots kan Wim
Meuleman melden dat jaarlijks talloze bui
tenlandse ploegen voor een trainingskamp
naar Zeist komen. „Het sportcentrum is
altijd bezet. Veel buitenlandse clubs op
doorreis brengen er enkele dagen door. We
hebben een uitstekend medisch centrum
en er is nu ook een zwefnbad bij”.
Het feit dat er toch nog zoveel backs
en voorstoppers en middenspelers
rondlopen is alleen maar te danken aan
de natuurwet dat velen geroepen zijn,
maar slechts weinigen zijn uitverkoren
voor de midvoorplaats. Zo’n uitverko
rene, inclusief zijn voors en tegens, is
Stefan Kurcinac. Hij is de Ming-vaas
op het eikehouten buffet van WV. Je
moet er voorzichtig mee omspringen!
(Maar dat is precies wat ik doe!, roept
Rob Baan nu ironisch uit; als de andere
Piet Keizer was een uitgesproken
uitzonderlijke voetballer, hij be
schikte over de technische bagage om
zijn ideeën gestalte te geven, maar
soms haperde dat mechanisme en
kwam er niets uit. Mensen die veel
typwerk verrichten kennen dat ver
schijnsel wel. Je tikt van een woord
van twaalf letters de tweede en de
derde verkeerd, en dan komen alle vol
gende letters ook op geheel foutieve
plaatsen te staan, zodat er dan hele
maal niets meer van zo’n woord klopt.
Zulke wedstrijden speelde Piet Keizer
er ook tussendoor, er hoefde in het
begin van de wedstrijd maar één pas
seerbeweging even niet te lukken, één
opensplijtende pass geheel verkeerd
terecht te komen, en de rest van de
wedstrijd lukte het ook niet meer.
Onder Meulemans leiding heeft de voet
balbond een woelige periode doorge-
maakt, waarin veel veranderingen hebben
plaatsgevonden. Voor Wim Meuleman is
het realiseren van de zelfstandigheid van
de secties betaald voetbal en amateurvoet
bal een van de belangrijkste gebeurtenis
sen uit die periode geweest. Hij beschouwt
de KNVB als de beuk en de secties als twee
zelfstandige takken, die hun eigen gang
kunnen gaan, maar toch onverbrekelijk
verbonden zijn met diezelfde beuk. Dat
heeft de positie van de bondsvoorzitter, die
als enige boven de partijen staat, er niet
eenvoudiger op gemaakt. „Je moet inten
sief contact houden met de beide secties.
Anders sluit je jezelf op in een ivoren
toren; je hebt dan hoofdzakelijk een repre-
- sentatieve functie”, stelt Meuleman.
veel kleiner is geworden. Dat is geen ramp,
maar je moet er wel voor waken dat je
functie niet alleen gaat bestaan uit het tot
elkaar brengen van twee partijen”.
Met de structuurwijziging is de voetbal-
_bond jarenlang bezig geweest. Meuleman
is tevreden over de huidige organisatie-
opzet. „Als ik op mijn buitenlandse colle
ga’s moet afgaan, dan schijnt onze struc
tuur alom waardering op te wekken. Maar
we hebben het eindpunt nog niet bereikt.
Er moet nog veel gebeuren”. Bovenaan de
prioriteitenlijst staat de benoeming van
een directeur voor het bondsbureau. Dat
stuit bij sommige afgevaardigden uit het
amateurvoetbal op weerstand. Zij hebben
liever een secretaris-penningmeester, zo
als Henk Burgwal tot vorig jaar zomer is
geweest. Wim Meuleman kan voor die be
zwaren
clubs al te hard aan mijn buffet begin
nen te schudden, zet ik m’n kostbare
Ming-vaas gauw weg, op een plaats
waar niemand hem kan zien en bescha
digen...).
Wie van het FC WV-bestuur geeft
Rob Baan een boete, of haalt hem een
paar wedstrijden uit de dug-out? Hoe
lang moeten wij, voetballiefhebbers,
het nog gedogen dat de echte voetbal
lers, de „kunstenaars” in het vak, bui
ten de lijnen worden gehouden, omdat
de trainers onmachtig zijn, en het ver
nuft missen om hen in te passen in het
spelpatroon? Waarom paste dezelfde
Van Hanegem niet meer in Feyenoord
en wel weer in AZ’67? Waarom pasten
Dusbaba en La Ling niet meer in het
Ajax van Michels en wel weer in het
Nederlands elftal van Happel? Omdat
de ene trainer de andere niet is,
daarom!
De vrolijke dagen van weleer: premier Den Uyl, toen nog muurvast In het zadel, maakt een
polonaise met de spelers (en echtgenotes) van het Nederlands elftal, dat tweede werd bij de
wereldkampioenschappen In 1974. Mevrouw Michels en Schrijvers escorteren hier de premier.
llllllllliilHIlllllllllllllllllllllllllllllUllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllim
ard
