Aandacht Filmmuseum
voor Akiza Kurosawa
»8<
Schaffner verrast soms
Islands in the
m
cimsterdcim
>53
.s
f-
ne-
t
assendelft
haarlem
Depressie triest décor in rolprent over leven van volkszanger
David Carradine geeft Woody Guthrie
prachtig gestalte in Bound for Glory
Stream”
o
c
c*
03
Regisseur zorgde voor doorbraak Japanse cinema
0)
19
19 7 7
SEPTEMBER
V R 1 J D AG
1 6
f
Keerpunt
69
i:
54
45 16
Industrieterrein,Tel. (075) 287252*
Bij station Krommenie spoorlijn over, 1e weg links.
De titel van de film „Bound for
Glory” is afkomstig van een van
de liedjes die door de hoofdper-
soon gezongen wordt („This
Train is bound for Glory”). Maar
wie daaruit zou opmaken dat we
hier te maken hebben met het
bekende thema van de langzaam
naar succes opklimmende
liedjeszanger-componist, zoals
vorige week op de tv nog behan
deld werd in „1’11 see you in my
dreams met componist Gus
Kahn als centrale figuur naast
Doris Day heeft het gelukkig
mis.
.1
s
(ADVERTENTIE)
1
De verschillende onderdelen van „Is
lands in the Stream” zijn erg uiteenlo
pend van sfeer, waarbij vooral „The
gaat. Vooral het rijke Californië is in
trek. Men vertelt elkaar sprookjesachtige
verhalen over de rijkdom van de bodem
daar en hoeveel je er kan verdienen met
de sinaasappelpluk en met wat land-
bouwwerk om daarna zonder veel nade
re informatie maar op stap te gaan.
Aan de binnenkant van de kleerkast
heeft hij een briefje geprikt dat hij Mary
en de kinderen over zal laten komen als
hij voldoende geld heeft gespaard. Lo
pend, clandestien meerijdend in en bo
venop treinen, liftend, slapend in de open
lucht, probeert hij het beloofde land te
bereiken en tenslotte rijdt hij mee op een
■A- Linda Blair en Richard Burton spelen
de hoofdrollen in The Heretic, het ver
volg op The Exorcist, die deze week in
Amsterdam en Haarlem in Première
gaat.
Men herinnert zich waarschijnlijk nog
alle opwinding die „The Exorcist” vier
jaar geleden wist te veroorzaken, com
pleet met geestelijke hulpposten en SOS-
telefoonnummers voor mensen die al te
veel van het duivels geweld te lijden
hadden gehad. Misschien kan men zich
ook nog herinneren hoe het afliep met
het door Linda Blair gespeelde bezeten
meisje Regan, dat na angstwekkende ge
vechten, waarbij doden vielen, van de
duivel verlost werd. Waarna ze met haar
Lopend over sluipwegen weet Guthrie
toch de grens over te komen. Hij komt
terecht in een „vluchtelingenkamp” van
waaruit de landeigenaren elke dag de
benodigde werkkrachten komen kiezen
om ze tegen hongerloon aan het werk te
zetten. Het optreden in het kamp van een
bekende radiozanger die de bewoners in
liedjes met gemakkelijk te onthouden
teksten oproept zich sterker te maken in
„unions” (bonden), betekent voor Woody
een keerpunt in zijn leven. Hij maakt
kennis met deze „rooie” radiozanger,
wordt door hem geïntroduceerd bij de
manager van het radiostation en krijgt
de gelegenheid zijn zelfgemaakte volks
liedjes voor te zingen die hij op de gitaar
begeleidt.
Guthrie heeft onmiddellijk succes, er
komen veel reacties op zijn eerste uitzen
dingen en hij krijgt een eigen wekelijks
programma waarvoor hij zo goed be
taald krijgt dat hij een huisje kan huren
Naast „The Heretic” (besproken onde-
Amsterdamse films) is het de enige pre
mière in Haarlem die in Studio op maan
dagavond en in de nachtvoorstellingen te
zien is.
Maar wraak is zoet en Mia Farrow die
wel lelijk maar ook slim is, heeft een heel
eigen manier gevonden om in een uitge
kiende wraakactie Belmondo bijna tot
zelfmoord te drijven. „Dr. Popaul” is een
vulgaire tegen een macabere klucht aan
leunende film die alleen tegen het einde
iets van de vroegere Chabrol laat zien.
Voor de jeugd is bij Palace een „Pink
Panther”-festival georganiseerd met veel
films over de elegante roze panter, terwijl
Studio een kluchtige speelfilm uit de Dis
ney Studio’s laat zien, „Vol Gas met Her
bie”, de wonderlijke avonturen van een
klein autootje.
de Proletarische Kunste
naarsgroep. In die tijd
las hij veel westerse lite
ratuur en vooral Dosto-
jevski heeft grote invloed
op zijn werk gehad.
VAN EEN WISSELEND talent als van
Claude Chabrol kan men steeds voor ver
rassingen geplaatst worden. Die verras
sing heet dit keer „Dr. Popaul” met wie
Jean-Paul Belmondo bedoeld wordt. Po
paul is dokter en vrouwenjager en in die
laatste hoedanigheid sluit hij een wedden
schap met zijn vrienden af dat hij het
lelijkste meisje uit hun omgeving zal weten
te verleiden. Dat lelijke meisje is dan Mia
Farrow die met een brilletje en een houten
been tot een onaantrekkelijke prooi voor
een vrouwenliefhebber als Popaul is ge
maakt. Deze verleidt haar niet alleen maar
trouwt haar ook nog omdat ze een rijke
vader heeft. En daarna is hij haar perma
nent ontrouw met haar veel mooiere
zuster.
FILMHUIS VELSEN (Kanaalstraat 257,
Velsen) komt deze week met een film van
Fassbinder, „Satansbraten” geheten die
kort geleden in deze kolommen al werd
gesignaleerd. Hoofdpersoon in deze absur
de en groteske klucht is Walter Kranz die
zich schrijver waant al heeft hij in jaren
geen letter meer op papier gezet. Pas als
hij zijn linkse ideeën inruilt voor fascisti-
sc he theorieën en die op schrift stelt begint
zijn ster te rijzen. Tegelijk met dit succes
groeien zijn machtswellust en sado-maso-
chistische neigingen. Kurt Raab, de vaste
acteur bij Fassbinder speelt met grote
inzet de psychopatische Krantz.
seld met films van Holland Experimental
Film (onder andere van Norman McLaren
en Peter Foldes)
HET STEDELIJK MUSEUM geeft ook
tien dagen voorstellingen waarbij zijn keu
ze gevallen is op wat het noemt „Structure
le films”. Van woensdag 14 tot en met
zondag 18 september brengt DE MELK
WEG in Amsterdam een programma van
hedendaagse Amerikaanse Experimentele
Films.
FILMHUIS HET MELKWOUD (Zijl
straat 63, Haarlem) biedt dit weekend
Fassbinders „Satansbraten”. Voor de be
schrijving zie Filmhuis Velsen hierboven.
Dit filmhuis heeft elke donderdag- tot en
met zondagavond 1 voorstelling en wel om
22 uur
Volgende week draait Het Melkwoud
„Tierra Prometida” van de in Mexico wer
kende Chileense filmer Miguel Littin, die
deze film in 1973 schoot zonder te vermoe
den dat de historische achtergrond van dit
in 1930 spelende verhaal over een korte
periode van socialistisch bewind spoedig
overeenkomsten zou vertonen met de actu
ele situatie in Chili.
Uit-
t ver
flikt
is. In-
inder-
P400
<en.
net
en
in
max.
or hoog
iestérk-
met
„Bound for Glory” geeft een korte peri
ode uit het leven van de „folksinger”
Woody Guthrie weer, een periode waarin
de volkszanger-met-gitaar evolueert tot
de protestzanger van de dertiger jaren.
Om die ontwikkelingsgang aannemelijk
te maken heeft regisseur Hal Asby sa
men met cameraman Haskell Wexler en
„art-director”Michael Haller zich alle
moeite getroost een geloofwaardig beeld
te schetsen van de depressiejaren toen
president Roosevelt met zijn New Deal-
politiek een halt trachtte toe te roepen
aan de verregaande verpaupering van
het Amerikaanse volk, vooral op het plat
teland.
Met zo’n sterk domine
rende vader was het be
grijpelijk dat Akira on
danks bewondering en
eerbied ook opstandige
gevoelens koesterde je
gens de man die hem
streng opvoedde. Als eer
ste verzetsdaad in dit ge
neratieconflict koos hij
na zijn middelbare studie
de kunstrichting. Hij stu
deerde beeldende kun
sten aan de Academie
voor westerse schilder
kunst en om zich hele
maal van zijn milieu los
te maken trad hij toe tot
De Amerikaanse schrijver John Stein
beck heeft in „De Druiven der Gram
schap” zo’n uittocht naar het westen vol
desillusies en rampen beschreven en aan
zijn roman moet men denken bij de inzet
en tijdens het verdere verloop van
„Bound for Glory”. Woody Guthrie, ge
speeld door David Carradine woont met
vrouw en twee kinderen in Pampa. Hij
woont in bij zijn ouders, slentert overdag
wat door het dorp op zoek naar enig
werk, speelt wat op de gitaar die hem
eeuwig vergezelt en wuift de vertrekken-
den uit zonder zelf de grote stap te wa
gen. Tot er weer een alles vernielende
zandstorm over het dorp trekt en zelfs
Woody het niet meer ziet zitten. Zonder
afscheid te nemen van zijn familie gaat
hij op pad.
Hollywood kan het niet laten successen
van weleer te imiteren of te prolongeren.
Dat laatste gebeurt dan door de titel van
de film opnieuw te gebruiken en er ach
ter opeenvolgende cijfers te plaatsen. De
„Airport” uit ’69 heeft het al gehaald tot
„Airport 1977”, na „The Godfather”
kwam „Godfather 2” en na „The Exor
cist” kwam weliswaar niet deel 2 maar
wel een rechtstreeks vervolg dat „The
Heretic” werd genoemd en nu in een
twintigtal steden loopt, waaronder Am
sterdam (Alhambra I, Rembrandtplein
Theater) en Haarlem (Luxor).
De film begint in het Texas van 1936, in
het stoffige dorpje Pampa, midden in de
„dust-bowl” van waaruit plotseling op
stekende zandstormen de grond on
vruchtbaar en het leven ondragelijk ma
ken. De spaarzame bevolking van Pam
pa neemt dan ook per dag af. Voortdu
rend zijn wanhopige gezinnen bezig hun
armzalige spulletjes op doorzakkende T-
Fordjes te laden en een moedeloze tocht
te beginnen naar plaatsen waar het beter
HET FILMHUIS doet mee aan de Am
sterdamse kunst 10-daagse met de verto
ningen van vroegere films van Akira Ku
rosawa, op zaterdag en zondag afgewis-
van de volgepakte auto’s van een jong
gezin dat ook zijn geluk elders zoekt.
Maar op een afstand zien ze al aan de
grens tussen Nevada en Californië een
politiepost ingericht die alle auto’s en
vrachtwagens tegenhoudt en alleen
diegenen toelaat die over ten minste 50
beschikt. De rest wordt teruggestuurd.
In 1970 verscheen postuum de laatste
roman die Ernest Hemingway kort voor
zijn zelfmoord op 2 juli 1961 beëindigd
had. Het boek („Islands in the Stream")
was geen groot succes en daarom heeft
het waarschijnlijk zo lang geduurd voor
de filmbusiness er belangstelling voor
toonde. Paramount heeft tenslotte de
stoute schoenen aangetrokken, een
draaiboek laten schrijven door Denne
Bart Petitclerc en Franklin J. Schaffner
geëngageerd voor de regie. Nu heeft
Schaffner meer films gemaakt over een
zame strijders als „The War Lord”, „Pat
ton” en „Papillon” (Steve McQueen, ont
snappend uit het bagno van Duivelsei
land) en dat heeft waarschijnlijk zijn
uitverkiezing voor de verfilming van een
Hemingway-roman bepaald.
moeder (Ellen Burstyn) een vakantiereis
je ging maken om van de schokkende
gebeurtenissen te bekomen.
Hoewel Regan dus als normaal be
schouwd kon worden nu de duivel haar
lichaam zeer tegen zijn zin verlaten had,
blijkt vier jaar later emotionele proble
men bij het welhaast volwassen meisje te
wijzen op complicaties als gevolg van de
destijds onder geestelijke leiding uitge
voerde duivelsuitdrijving. Regan, op
nieuw gespeeld door Linda Blair, wordt
gedwongen een psychotherapeutische
behandeling te ondergaan om uit te ma
ken welke geestelijke oorzaken ten
grondslag hebben gelegen aan haar
nachtmerries van toen. Terwijl Richard
Burton als pater Lamont door het Vati-
caan wordt aangewezen om de vroegere
uitdrijving te legaliseren.
Wetenschappelijk ongeloof dus tegen-
0681ver kerkelijk vertrouwen op hemel
en hel. Daarvan wordt opnieuw Regan de
dupe en Richard Burton heeft zijn han
den vol om opnieuw een nieuwe (of is het
de oude?) demon, die zich in allerlei
gruwelijke gedaantes (sprinkhanen!) ma
nifesteert, de baas te blijven. Op het
gebied van schokeffecten is er in de loop
van vier jaar technische ontwikkeling
wel het een en ander bijgekomen en het
budget van het spectakel dat indertijd
nog maar 8 tot 10 miljoen dollar bedroeg
is inmiddels meer dan verdubbeld.
Behalve Burton en Blair is ook Louise
Fletcher van de partij, de onvergetelijke
directrice van de psychiatrische inrich
ting uit „One flew over the Cuckoo’s
Nest”. Zij was de aangewezen actrice om
de psychiatrice dr. Tuskin te spelen die
met haar wetenschappelijk onderzoek de
zaak weer op gang brengt. En dan is er
nog James Earl Jones als een Japanner,
die als kind het slachtoffer van exorcis
me is geweest en nu het geheim bezit om
de demon, die hem eens bezat, onder de
duim te houden. Enfin, de hulpposten
kunnen weer ingericht worden. Het ge
heel staat onder regie van John Boor
man, die er zijn slechtste film mee heeft
afgeleverd.
Destijds was „Gone in 60 seconds”
(„Inpikken en wegwezen”) de film met de
meeste autowrakken. De film werd ge
maakt door H. B. Halicki, die toen onge
veer alle auto-stuntmannen van Holly
wood in dienst had. Zijn cameraman bij
die zeer lucratieve onderneming was
Jack Vacek die het succestrucje van zijn
baas heeft overgenomen en nu met
„Plankgas” („Double Nickels”) op een
onbetekenend scenario nog meer ge
deukt blik en wrakken weet op te leveren
dan de initiatiefnemer van het genre.
Agressie en latente wraakgevoelens te
gen het blikken monster dat ons leven
meer en meer gaat beheersen kan men
bij „Plankgas” afreageren in City I.
Op zijn terrein was ook
Kurosawa een voorloper
in die zin dat hij westers
georiënteerd was en zijn
werk daardoor invloeden
onderging waardoor het
voor het westen meer
toegankelijk werd. De
doorbraak van de Japan
se film naar buitenlandse
afnemers is niet de ge
ringste verdienste ge
weest van Akira Kurosa
wa. De Japanse filmer
van wie het Filmmuseum
nu behalve zijn ook hier
bekende "Rashomon” en
”De Zeven Samoerai”,
zes voor ons onbekende
films tussen 1943 en 1949
vertoont, werd in 1910 in
Tokio geboren. Zijn va
der die tot de oude krijgs-
adel van de Samoerai be
hoorde, was officier in
het Japanse leger, later
sportleraar en in beide
functies probeerde hij de
tradities van zijn kaste
voort te zetten.
Het verhaal gaat over een eertijds be- -
kende beeldhouwer en schilder, Thomas
Hudson (George C. Scott), die na twee
echtscheidingen zich teruggetrokken
heeft op de Bahama’s, waar hij met enke
le vrienden voornamelijk de tijd doodt
met vissen en drinken. Hudson wordt in
zijn zelfgekozen eenzaamheid gestoord
door de komst van zijn drie kinderen uit
twee huwelijken met wie enige contact-
moeilijkheden blijken te bestaan. Vooral
met de oudste, uit zijn huwelijk met
Audrey (Claire Bloom), die nog herinne
ringen heeft aan de gelukkige dagen in
Parijs.
Als kunstenaar bereik
te Kurosawa niet veel
meer dan het illustreren
van goedkope romannet
jes en damesbladen,
werk dat hem al gauw
tegenstond. Een in 1936
geschreven essay over de
fundamentele gebreken
in de Japanse film bracht
hem langs een omweg in
contact met Toho Film,
een van de vijf grootste
productiemaatschappij
en in Japan, waar hij on
der leiding van de in zijn
land beroemde Kajiro
Yamamoto het vak leer
de, regie-assistent bij zijn
leermeester werd en
filmscripten ging schrij
ven. Pas in 1943, midden
in de oorlog, kreeg Kuro
sawa de gelegenheid zelf
een film te maken.
Holland Experimental
Film richt in zijn vier
voorstellingen voorna
melijk de aandacht op
het animatiewerk van de
onlangs overleden teken
filmer Peter Foldes en
van de Canadees Nor
man McLaren, twee be
langwekkende figuren
op het gebied van de ani
matiefilm die experimen
tele en uiteenlopende
technieken (ook de com-
puter-techniek) toepas
send de uitdrukkingsmo
gelijkheden van het gen
re aanzienlijk hebben
uitgebreid.
Naar een eigen script
maakte hij ’’Sugata
Sanshiro”, een Judo-sage
die opviel door zijn so
berheid en directheid
van stijl en een groot suc
ces was bij het Japanse
publiek. De fysieke en
geestelijke aspecten van
judo komen vooral in het
einddoel tot hun recht en
de wijze waarop de fil
mende debutant dit ge
vecht in beeld bracht is
daarna door veel Japan
se cineasten zo niet geï
miteerd dan toch nage
volgd.
’’Sugata Sanshiro” is
de eerste film van Kuro
sawa en ook de eerste
film in het retrospectief
dat het Filmmuseum aan
hem heeft gewijd. Hij
wordt dus vandaag ge
draaid tegelijk met ”Ichi-
ban Utsukushiko”, Kuro-
sawa’s tweede film uit
1944. Dit is een typische
opdrachtsfilm om het
moreel van het thuis
front te stimuleren. De
oorlog is op dat ogenblik
ook voor Japan al verlo
ren, maar evenals zijn as
bondgenoot Duitsland
blijft het land tegen beter
weten in doorvechten.
De film die zich in een
fabriek voor precisie-in-
strumenten afspeelt,
doet daarom door zijn
optimistische toon wat
naïef aan en als blijkt dat
met de ’’Allermooiste”
zoals de vertaling van de
titel luidt, een meisje aan
de lopende band bedoeld
wordt die, hoewel ze weet
dat haar moeder thuis op
sterven ligt, door blijft
werken, dan kan men al
leen nog maar van pro
paganda van een beden
kelijke soort spreken.
Kurosawa zal er waar
schijnlijk met tegenzin
aan gewerkt hebben, wat
al kan blijken uit het feit
det hijzelf niet aan het
scenario heeft gewerkt
wat in zijn overige werk
wel steeds gebeurde.
Hal Ashby („The last Detail”, „Sham
poo”) heeft een tot het laatste detail ver
zorgde film gemaakt, langzaam van tem
po in het begin als wil hij de toeschou
wers doordringen van de leegheid en
uitzichtloosheid van de crisisjaren, voor
al in het midden-westen van de VS. Later
met meer activiteit, meer locaties, meer
handelende personen die het drama dui
delijk maken van de onvrijheid en de
afhankelijkheid in die tijd van sociale
onzekerheid en kapitalistische dwang.
Nee, een echte muziekfilm is „Bound for
Glory” niet geworden, wei een stuk au-
thentieke Amerikaanse geschiedenis
rond een prachtig door David Carradine
gespeelde balladezanger.
Journey” door zijn opwindend en avon
tuurlijk karakter sterk contrasteert met
de voorafgaande confrontaties met het
verleden. De ongelijkwaardigheid van
het verhaal heeft zijn weerslag op de
regie van Schaffner, die verrassend ge
voelig voor de dag komt in „The Wo
man”, maar die lang niet altijd raad weet
met dit half autobiografische, half melo
dramatische verhaal van een man die
afrekent met het leven. „Islands in the
Stream” beleeft zijn Amsterdamse pre
mière in het Leidseplein Theater.
De conflicten volgen elkaar nu snel op,
ook thuis en ook met zijn linkse vriend
(Ronnie Cox) die hem eens geïntrodu
ceerd heeft: Guthrie wil geen compromis
meer, hij wil zich nu geheel inzetten voor
de zaak van het verdrukte volk. Nadat
zijn vrouw hem heeft verlaten, zien we
hem weer clandestien op een trein mee
rijden naar plaatsen waar hij zingend de
arbeiders wil bewegen zich sterk te ma
ken door zich te verenigen.
k. KLOOSTER
MEUBELEN
rf- Guthrie en zijn linkse vriend spelen en zingen voor een open luchtschooltje
voor kinderen van werklozen.
De film, deze week te zien in Tuschins-
ki 2, Amsterdam is gebaseerd op een
autobiografie die Guthrie in 1943 schreef
hij stierf in 1967 en scenarioschrijver
Robert Getchell heeft van de daarin ver
werkte gegevens een dankbaar gebruik
gemaakt om van de legendarische volks
zanger een overtuigend karakter te ma
ken: goedaardig maar gehard door het
leven en van een destructieve eerlijkheid
waardoor hij een gemakkelijke prooi
werd van de eigenmachtige beschermers
van „law and order” die in die tijd weinig
nodig hadden om in iemand een commu
nist te zien en dan als eigen rechter en
beul op te treden.
Binnen het kader van
de Amsterdamse Kunst-
tiendaagse die van 16 tot
en met 25 september ge
houden wordt, vertoont
het Nederlands Filmmu
seum als zijn bijdrage
tot deze manifestatie een
programma van films
van de Japanse groot
meester Akira Kurosa
wa waarmee het tegelijk
zijn seizoen 1977/1978
voor geopend verklaard.
De Japanse vertoningen
die vandaag beginnen,
worden op zaterdag en
zondag onderbroken
door een presentatie van
Holland Experimental
Film, een presentatie
waarmee de reeks
Kunsttiendaagse, op
nieuw op een zaterdag
en zondag, afgesloten zal
worden.
Kort daarop (de film speelt omstreeks
1940) zal de zoon sneuvelen in de oorlog
en dit leidt tot een ontroerende scène
tussen Scott en Claire Bloom als deze
laatste hem het droeve bericht omzichtig
komt meedelen. De film is in drie hoofd
stukken verdeeld: „The Boys”, waarin de
min of meer geslaagde hereniging van
Hudson en zijn kinderen wordt verteld,
„The Woman”, die de komst van Hud
sons eerste vrouw behandelt en „The
Journey”, waarin Hudson besluit terug
te keren naar de VS. Onderweg betrok
ken raakt bij de redding van joodse
vluchtelingen op open zee, die hij naar
Cuba wil brengen; die leidt tot een inge
wikkelde achtervolging door Cubaanse
patrouilleschepen en de uiteindelijke
dood van Hudson.
Maandag 19 september
wordt de reeks voortge
zet met ”Zij die de Toe
komst gestalte geven” en
"Geen Rouw om mijn
Kindsjaren”, beide uit
1946. Een geheel andere
toon nu, in de eerste film
gaat het om de oprich
ting van een democrati
sche vakbond binnen een
groot filmbedrijf. De op
dracht is dan ook afkom
stig van de vakbond van
de filmonderneming To
ho en de film werd ge
maakt door een regie-col-
lectief waardoor Kurosa
wa weer eens samen
werkte met zijn voorma
lige leermeester Yama
moto. De tweede film be
handelt een historisch
voorval in 1933 toen een
befaamd professor ge
dwongen werd af te tre
den omdat hij door zijn
liberale ideeën als com
munist beschouwd
wordt.
De films worden steeds
realistischer van toon en
tonen westerse invloe
den, zoals in de op dins
dag te vertonen ”Een
schitterende Zondag” die
zich temidden van na
oorlogse ellende en cor
ruptie afspeelt; en "Als
een zwervende Hond”,
een politiefilm over een
detective die naar zijn re
volver op speurjacht
gaat door een wereldstad
(Tokio). De detective
wordt gespeeld door Tos
hiro Mifune die ook in de
volgende films van de re
gisseur zal optreden, on
der andere in ”De Zeven
Samoerai” die woensdag
en vrijdag (de laatste dag
van de serie) te zien is in
’’Rashomon” (op donder
dag) en ”Kumonosu-jo”,
Kurosawa’s grandioze
bewerking van Shakes
peare’s ’’Macbeth”, drie
meesterwerken die te za-
men een compleet beeld
geven van Kurosawa’s
volleerd vakmanschap
en hem maken tot een
der grootsten onder de
Japanse filmers
Dat hij in 1957 nog lang
niet het einde of hoogte
punt van zijn carrière be
reikt had, bewijzen zijn
later, ook hier maar zon
der groot succes vertoon
de film ’’High and Low”
een politiefilm uit 1967 en
’’Dersoe Oezala” over
een merkwaardige gids
(de onlangs overleden
Maksim Moenzoek) die in
het begin van deze eeuw
enige wetenschappelijke
expedities in het oosten
van Siberië vergezelt.
Deze laatste film was een
groot succes in Parijs
waar hij in een half jaar
bijna 300.000 bezoekers
trok. Een bewijs dat Ja
panse films in het alge
meen en het werk van
Kurosawa in het bijzon
der niet ontoegankelijk is
voor een westers publiek.
Een langzame erkenning
waaraan het Filmmu
seum zeker niet in de
laatste plaats het zijne
toe heeft bijgedragen.
en vrouw en kinderen kan laten komen.
Hun geluk schijnt compleet. Maar na
alles wat hij gezien en meegemaakt heeft
kan Guthrie geen bevrediging vinden in
de oppervlakkige liedjes die hij ten geho-
re brengt. Een enkele maal heeft hij al
eens geprobeerd in zijn wekelijkse pro
gramma wat meer eigentijds teksten te
spuien maar dan staan dadelijk de spon
sors van het programma klaar om te
waarschuwen tegen opruiende taal in de
radio. Zij eisen ten07371otte zelfs dat de
zanger van te voren een lijst indient met
de te zingen liedjes.
A
filmhuizen
