Vaag plan over verhuizing naar Wijkerbroekpolder
COMPLEX GLADIOLENLAAN
MOET OOK VERDWIJNEN
Wie wat
bewaart
heeft
wat
Nu bij NS-Kriskraskaart
dagkaart voor niks.
BI
n3
r
I f
Geen spreekuur
1
BI
K
I;
BEVERWIJK-HEEMSKERK
19 7 7
SEPTEMBER
8
2 9
Tel. 023-
DONDERDAG
>r
Canette au Poivre Vert
1971 Chêteau Grangey
St. Emrlion
4
4
4
Reacties op deze rubriek via telefoonnummer 02510 - 26546
(Van een onzer verslaggevers)
BEVERWIJK. Volkstuinen: goedkope en gezellige parken van en
voor stadbewoners. Beverwijk bezit niet zo bijster veel volkstuincom
plexen en de wachtlijsten van volkstuindersvereniging „Beverwijk” is
al zo lang. De leden van de vereniging, die in Beverwijk het monopolie
op de lapjes volkstuinen hanteert, kunnen terecht op een complex aan
de Gladiolenlaan, op een terrein bij de Aagtenpoort (tussen de spoor
lijn en rijksweg 9 in) en op een groot complex aan het einde van de
Parallelweg, nabij de Aagtendijk, in de schaduw van de vuilstort
plaats. Er zal door het bestuur van de actieve vereniging de komende
jaren flink moeten worden gepraat over het vage plan van de gemeente
Beverwijk alle volkstuincomplexen te verhuizen naar een 8 hectare
groot terrein in de Wijkerbroekpolder, ten noorden van de vuilstort
plaats, weggestopt langs de Aagtendijk.
S4L
Het Kriskras-abonnement is goed voor
8 dagen treinen waarheen u wilt. Als u maar
in Nederland blijft, ’t Kost f 68,- 1c klas f 102,-).
Bovendien rijdt u voor half geld op alle inter
lokale buslijnen.
Maar koopt u’m in oktober dan komt
er nog iets bij. Een gratis dagkaart. Voor de
gezelligheid. Kan uw man, vrouw, vriend of
vriendin ook een dag mee kriskrassen.
Dat maakt uw herfstvakantie compleet.
f
‘4^
-
.vi
„X-
- X
rif.
Volkstuinders in de knel
(ADVERTENTIE)
j'
4
(ADVERTENTIE)
De volkstuintjes aan de Gladiolenlaan.
c'
jt
In de structuurschets van Beverwijk en
het streekplan voor het Noordzeekanaal-
gebied is de zuidoost hoek van de Wijker
broekpolder bestemd voor stedelijke re
creatie en in dat kader valt een enorm
volkstuincomplex best in te passen. Het
bestuur van de volkstuindersvereniging
„Beverwijk” is onlangs bij de gemeente
Beverwijk op visite geweest om de zaken
vluchtig door te nemen. Voorzitter G. Ba-
De heer Molendijk, chef afdeling ruimte
lijke ordening, noemt de verhuizing van de
volkstuinders een kwestie van lange adem.
De ongetwijfeld kostbare verplaatsing
naar de Wijkerbroekpolder dient nog vol
ledig door de gemeente te worden bestu
deerd en uitgediept. „Er zijn hierover con
tacten geweest met de volkstuindersver
eniging”, zo deelt hij mee.
De toekomstige aanleg van de tweede
Velsertunnel, de zogenoemde Wijkertun-
nel, schijnt de volkstuinders op het com
plex bij de Aagendijk parten te spelen: zij
zullen mogelijk moeten wijken voor de
verbindingswegen van die Wijkertunnel
met de bestaande Rijksweg 9, hoewel de
heer Molendijk zich ook kan voorstellen,
dat op dat lapje grond, omgeven door
wegen, een volkstuincomplex heel goed
kan renderen. „Woningbouw zie ik daar
BEVERWIJK. Maandag 3 oktober zul
len de wethouders ir. J. Camfferman, A.
Hoogeboom en C. Bodewes verhinderd
zijn hun wekelijks spreekuur te houden.
relds weigert om een en ander toe te lich
ten en wil zelfs niets van een toekomstige
volksverhuizing naar de Wijkerbroekpol
der weten. Zijn geheugen blijkt hem in de
steek te laten, want hij weet zich niets te
herinneren van een gesprek met de ge
meente Beverwijk over dat vage plan. „Wij
zijn bij de gemeente geweest, ja. Wat we
daar besproken hebben? Ik zou het niet
meer weten. Gezellig koffie gedronken.
Doen we wel meer”.
Terwijl er aan de oostkant van de stad
druk wordt gepraat over een verhuizing
naar de Wijkerbroekpolder, is in het wes
ten een ingenieursbureau aan het werk
om in opdracht van de familie Boreel een
volkstuincomplex te ontwerpen op het
weiland langs de Zeestraat, ter hoogte
van de Creutzberglaan. Er zouden hier
ongeveer 100 tuintjes aangelegd kunnen
worden, die in de particuliere sfeer wor
den geëxploiteerd. Het weiland is eigen
dom van de familie Boreel. Veehouder
Joor vertelde, dat de volkstuinders van
zijn oude, niet meer in gebruik zijnde, stal
gebruik kunnen maken als opslag ruimte
voor gereedschappen.
Deze week speciaal aanbevolen:
Foie d ole frais Coquille St. Jaques
Denkt u om uw Kerstreservering
gen. Het kerkbestuur besloot daarop dat
beide buren samen slechts de helft van
de kosten zouden behoeven te betalen,
dus elk maar een vierde deel, of te wel
8,25 schoon. Dat vormde weer aanlei
ding voor Bank opnieuw in de pen te
klimmen: hij informeerde bij het kerkbe
stuur of het niet een paar guldens minder
kon, en toen dat niet mogelijk bleek, of
hij maar niet helemaal van zijn aandeel
ontslagen kon worden, hetgeen werd ge
weigerd. Het was toen inmiddels wèl
voorjaar "77 geworden!
DS. BOON INTUSSEN had in diezelf
de tijd dat Bank met het kerkbestuur
kibbelde, bijzonder veel last van vliegen
de mieren. De plaag maakte het wonen in
de pastorie er niet aangenamer op. In
zijn aantekenboekje schreef hij daarove-
r: „In de groote kamer vertoonde zich op
zeker tijden van den dag, meestal voor
den middag, een onnoemelijk aantal ge
vleugelde mieren aan de zuidzijde der
kamer tegen het behangsel en de meube
len, die daar geplaatst waren.”
MEN ROEIDE HET ONGEDIERTE
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
OP HET TOÜB GEZICHT
-
nog niet zo zitten”. In het schetsmatige
vage verhuisplan is ook het complex aan
de Gladiolenlaan opgenomen. Daar zullen
mettertijd woningeh komen. Voor de volk
stuinvereniging „Beverwijk” geen al te fij
ne zaak, omdat veertig leden daar twee
jaar geleden een knus complex aanlegden
en uit eigen portemonnee diverse voor
zieningen hebben aangelegd.
De heer Molendijk zit er eigenlijk een
beetje mee. „Dat volkstuincomplex had
daar nooit mogen komen. De man die in
deze heeft beslist, had nimmer zijn toe
stemming mogen geven om op die plek een
complex aan te laten leggen”.
Op een stuk grond aan de Zeestraat wil de familie Boreel 100 volkstuintjes laten
uitzetten.
uit dpor de vloer open te breken en het
nest met een van de gasfabriek afkomsti
ge laag kalk te verdelgen. Helemaal ver
dwenen waren de beestjes daarmee nog
niet: het restant had zich in een kast van
een zijkamer teruggetrokken, waar het
overigens geen lang leven beschoren
was. De dominee meldt tenminste: „Daar
werden zij bij hun komst terstond be
groet met een ketel kokend waren, en zoo
zijn zij verdreven en hebben de overge
blevenen een goed heenkomen gezocht”.
In de directe omgeving van het politiebureau, waaraan de vorige aflevering van
deze rubriek was gewijd, is de oude foto rechts gemaakt. De prent toont een oude
azijnmakerij aan de Breestraat, met op de voorgrond één der werknemers die tonnen
en vaten met het zurige goedje aan het buiten zetten is.
Beverwijk, zo leert de in „Óp het tweede gezicht” al vaker geciteerde Gids voor
Beverwijk anno 1931, heeft vroeger een levendige azijnindustrie gekend. In 1665
werd aan de Meer de eerste azijnmakerij opgericht. In 1806 was het stadje veertien
van dergelijke instituten rijk. Door het met de Franse overheersing veroorzaakte
grondstoffengebrek herbergde Beverwijk er vijf jaar later nog welgeteld vijf.
De azijnmakerij die het langste volhield, heette „De Roode Leeuw.” Deze bevond
zich aan de Meerkade. Op de bovenste foto (evenals de foto rechts weer afkomstig uit
het Prentenkabinet van J. van der Linden te Wijk aan Zee) staan de zeventiende
eeuwse panden waarin Beverwijks’ laatste azijnmakerij gevestigd was, nog in volle
glorie afgebeeld. Let op de jochies in de zeepkisten: ook al geen dagelijks straatbeeld
meer”.
De onderste foto is van recente datum en toont hetzelfde stukje Meerkade (nu
Meerstraat) zoals het er tegenwoordig uitziet. Uit vergelijking blijkt, dat de oude
kolenschuur van Van Doorn plaats gemaakt heeft voor een benzinestation en dat één
van de beide trapgeveltjes slechts de tand des tijds heeft kunnen doorstaan.
ALS LAATSTE BIJZONDERHEID
uit het aantekenboekje van de Hervorm
de predikant heeft de heer Van der Lin
den een bomen-notitie gelicht. „Op de
binnenplaats van de pastorie,” zo ver
haalt hij, „stonden twee zeer grote en
prachtige kastanjebomen, waarvan er
één in 1877 stierf. Omdat men vond dat
de symmetrie verstoord was, rooide men
ook de nog levende boom, waarna de
predikant mocht zeggen welke bomen hij
er voor in de plaats wilde hebben. Het
werden twee lindebomen.”
BENT U OOK ZO IEMAND, die nooit
iets weg kan gooien? Prijs uzelf dan
gelukkig, want dankzij mensen zoals u
krijgen latere generaties tenminste de
kans allerhande aardige bijzonderheden
over deze tijd te weten te komen.
NEEM NU BIJVOORBEELD die
Pieter Hendrik Majoor, waarover we
laatst berichtten. Was hij zo’n opruimma-
niak geweest, dan had Prentenkabinet J.
van der Linden uit Wijk aan Zee nooit en
te nimmer beslag kunnen leggen op z’n
vetlederen militaire zakboekje en zouden
wij de gedetailleerde beschrijving van
’s maps uiterlijk (in 1880 waren er uiter
aard nog geen pasfoto’s) en van alle
uitrustingsstukken waarover een
dienstplichtig milicien-korporaal in die
tijd de beschikking had, hebben moeten
missen.
MET DOMINEE JACOB CORNELIS
BOON is het van hetzelfde laken een
pak. Was hij een verscheuren-en-weg-er-
maar-mee type geweest, dan had de his
toricus J. van der Linden (geen familie)
uit de Beverwijkse Laan van Blois mooi
naar het aantekeningenboekje van de
predikant kunnen fluiten. Terwijl dit
toch zoveel interessante notities met be
trekking tot de voormalige Hervormde
pastorie aan de Breestraat bevat.
AAN ONDER MEER DIT PAND
(waarin nu Vroom en Dreesmann geves
tigd is) wijdden we onlangs èen afleve
ring van „Op het tweede gezicht". Dank
zij de nauwkeurigheid van ds. Boon, die
in 1867 als opvolger van ds. H. Berken-
bosch in de pastorie kwam wonen en
Beverwijk als predikant achtendertig ja
ren lang trouw bleef, èn dankzij de wel
willende medewerking van de heer Van
der Linden die het een en ander voor ons
op schrift stelde, kupnen we u nu tracte-
ren op een fraai staaltje „riool”-journa-
listiek
WAT WAS NAMELIJK HET GEVAL?
In het najaar van 1875 raakte de zink
put, die'aansluiting gaf op de riolen aan
de Achterweg (nu Koningsstraat) ver
stopt. Daar deze put zich op de grond van
de pastorie bevond, liet het kerkbestuur
als eigenaar de afvoer weer in orde ma
ken. De heren Bank en Beumer, die ten
noorden van de pastorie woonden en
mede van de put gebruik maakten, wer
den vervolgens beleefd verzocht hun
aandeel in de reparatiekosten te voldoen.
De heer Beumer zag de billijkheid daar
van in, maar de heer Bank weigerde
betaling. Daarop werd hem schriftelijk
te verstaan gegeven, dat hem bij volhar
ding van zijn weigering belet zou worden
het vuile water vanuit zijn woning op de
put te lozen.
HAASTIG KOOS BANK eieren voor
zijn geld en verklaarde zich alsnog be
reid in de kosten van herstel bij te dra-
V
'S'!J
24 12 66
X
Ek
