Vijf bioscopen in vol bedrijf en een tentoonstelling
filmhuizen
voor Skrien
hciQrlem
OVERDEKTE
ROMMELMARKT
Collection DS
amsterdcim
"sEen kleurig nieuw jasje
terstal
r
>et
By
BL
Arnhem won
Nieuwe theatertjes
19 7 7
OKTOBER
VRIJDAG 7
Charles Boost
f
ten!
.0,5 st
r
m
EEN GROTE PARTIJ KLEDING
teveel om op te noemen
>801
TOT ZIENS 8 OKTOBER OP ONS
WATERLOOPLEIN
DE BIETENBOUWERS
Alles is laag geprijsd. Er zijn, stoelen, glazen, pannen, oude
tegels, boeken, vazen, speelgoed, serviezen, radio’s, kinderboe
ken, puzzels, 1 pers, ledikanten, romans, sierflessen
georganiseerd door de (carnavalsvereniging
DE BIETENBOUWERS
op zaterdag 8 oktober a.s. van 9-17.00 uur in de
KERKHOFLAAN 78 te ZWANENBURG. Op
brengst geheel voor onze feestmiddag voor zieke
en gehandicapte medemensen op 12 november
a.s. GASTARBEIDERS 4- HOLLANDERS
IBISHI
Volgende week donderdag
oj heeft voor de zoveelste keer in het
Arnhemse Rembrandt de feeste
lijke opening plaats van wat als
Filmweek Arnhem (met in kleine
letters daarboven „internationa
le”) na jaren van aarzeling en pro
beren tot een.volbloed Filmfesti
val is uitgegroeid. Deze tweejaar
lijkse manifestatie vond haar oor
sprong in de zomer van 1955 na
dat in voorafgaande jaren film als
bescheiden onderdeel van het
Holland Festival mee had mogen
doen aan het jaarlijkse festijn der
muzen. Het zestigjarig bestaan
van de cinematografie (denk aan
de eerste filmvoorstelling van de
gebroeders Lumière op 28 de
cember 1895) gold als een soort
excuus om van 27 juni t.m. 2 juli
1955 een geheel zelfstandig festi
val te houden, waarin uitsluitend
aandacht aan de film werd be
steed. Een hele stap vooruit waar
aan dan ook het ministerie (toen
nog) van OKW, uiteraard de Ned.
Bioscoopbond, verder het Hol
land Festival, dat de lastig inpas
bare filmdeelname het heilige
•5043!
tiaswjkriiis nagaf en niet het minst de
VW van Arnhem hun gulle bij
dragen gaven.
AGS
EN
«SM
Progressieve en conventionele
verrassingen in Filmweek Arnhem
Harvey Keitel en Keith Carradine in The Duellists
■A
r
(ADVERTENTIE)
(ADVERTENTIE)
jel
zit Roy Tucker (Gene Hackman) een ge-
der
deSede
aier
open
DS-65/66 - zijn twee bizondere
deSede-modellen. Het model DS-66
heeft een iets hogere rugleuning en is
daardoor een rustbank van de hoogste
perfektie. Beide modellen zijn in
letterlijk ieder interieur in te passen en
worden geleverd als 2- en 3-zitsbank
met bijpassende fauteuils, in soepel,
onverwoestbaar leder
eerprijs
iciering
:i 24 uU
winkel-
gs
IEN
NEN
1NTIE
me organisatie bevrijd wordt die als te
genprestatie van hem verlangt dat hij
een
in Lido en „Madame Claude” die haar
tweede week volmaakt in Luxor. Die
pikante „Madame Claude” van Just
Haeckin doet mij opeens herinneren dat
er toch nog een première in Haarlem te
signaleren valt, n.l. „Pikante Avonturen
Conrads vertelling speelt zich af in de
Napoleontische tijd en berust op een
viertal ontmoetingen tussen de jonge
Franse huzaar Armand d’Hubert en de
ruziezoekende en wraakzuchtige officier
Gabriel Feraud. Om een onbetekenend
incident krijgt Feraud een hekel aan de
evenwichtige en filosofisch aangelegde
Armand d’Hubert, die hij een lesje wil
geven door hem tot een duel op de sabel uit
te dagen. Hoewel d’Hubert (Keith Carradi
ne) geen vechter is, is het zijn eer te na de
uitdaging te ontlopen en in een achtertuin
van een herberg vindt de eerste vijandige
ontmoeting tussen beide uiteenlopende of
ficieren uit Napoleons leger plaats, onbe
slist eindigend met enige bloedende ver
wondingen in het gezicht. Feraud (Harvey
Keitel) is met die uitslag niet tevreden. Hij
heeft van zijn onwillige tegenstander het
symbool van zijn op niets berustende haat
gevoelens gemaakt en in de komende ja-
ren, terwijl Napoleon Europa verovert en
weer verliest, zal iedere ontmoeting van
het tweetal resulteren in een wraakzuchtig
duel, dat steeds gevaarlijker en bloediger
wordt. Ongezocht en ongewild krijgt d’Hu-
bert in zijn omgeving de reputatie van een
onverschrokken vechter, een vermaard
heid, die hem een snelle promotie in het
leger bezorgt. Als Napoleon verslagen is
en Lodewijk XVIII de troon van Frankrijk
in bezit heeft genomen, trekt d’Hubert, die
inmiddels getrouwd is, zich terug op het
platteland, maar nog eenmaal wordt zijn
rust verstoord door de komst van Feraud,
die een aanhanger van de keizer is geble
ven en aan lager wal is geraakt, maar de
oude vete niet vergeten is. Nog eenmaal zal
er, nu met pistolen, geduelleerd worden. In
een gedragen verteltrant weet regisseur
Ridley Scott deze intrige met zijn vier
bloedige hoogtepunten als een zinvolle pa
rabel over de redeloze wraak te doen over
komen.
De filmliga JHVU in de Kamperstraat
37 in Haarlem draait vrijdagavond Catch
22 van Mike Nichols. Nichols maakte van
het gelijknamige boek van Joseph Heller
een opmerkelijke anti-oorlogsfilm. Heel
indringend en met vlijmscherpe humor
toont Nichols de waanzin van de oorlog
aan. Een sterke rolbezetting met onder
meer Orson Welles, Anthony Perkins, Ar
thur Garfunkel en Alan Arkins. Aanvang
20.15 uur.
n 69
r 83
A
schu
>d. op
i boer
96.5
Tel.
smsta
en be
r
35.00
?de. 1-
de. 11
Het Melkwoud heeft oktober tot Japanse
filmmaand gemaakt en draait in het kader
daarvan van 6 tot en met 9 oktober Dodes-
’ka-den van regisseur Akira Kurosawa. De
rolprent toont mensen die aan de onder
kant van de indutriële maatschappij leven.
Om aan de hardheid en de uitzichtloosheid
van hun bestaan te ontsnappen zoeken zij
hun toevlucht tot louter illusies. Kurosawa
vertelt het verhaal van mensen die niet
meeprofiteren van de technische vooruit
gang en de verworvenheden van de huidi
ge samenleving. Menselijke problemen, in
een somber daglicht. In het voorprogram
ma een film die handelt over een dag uit
het leven van een doorsnee Japanse fami
lie. Zaterdagmiddag om 12 uur draait Mi-
nimata. In het stadje Minimata staat een
chemische fabriek, onderdeel van een
groot concern. Deze industrie loost zoveel
kwik op zee, dat de bevolking die van de
visvangst leeft, op grote schaal wordt ver
giftigd.
Ter gelegenheid van het eerste Noord-
hollandse Filmfestival zullen op 7, 8 en 9
oktober in het Filmhuis Velsen zo’n twin
tig speelfilms worden vertoond. Korte
films over energie, voeding, wonen, wer
ken en onderwijs, animatiefilms. Daar
naast zullen plaatselijke filmamateurs in
de gelegenheid worden gesteld hun bijdra
gen te tonen op 8 mm. Tijdens het festival
beschikt het filmhuis over meer zalen,
waardoor verschillende films tegelijk kun
nen draaien.
worden afgezwakt. Drie onderwerpen be
heersen de inhoud van dit 68ste nummer
van „Skrien”: „Soldaat van Oranje” die in
natuurlijke kleuren op de omslag met zijn
Londense vriendin in bed ligt, verder „Jo
ris Ivens op t.v.” en tenslotte „Porno”. Het
overzicht van Ivens’ China-film wordt aar
dig doorsneden met vrouwelijke reacties,
waarvoor een beroep gedaan werd o.a. op
acht vrouwen uit de IJmuidense VOS-
cursus (Vrouwen Oriënteren zich op de
Samenleving), gevolgd door een bijzonder
leesbaar en verhelderend interview afge
nomen door Annette Apon, Jan Heys en
Paulien Terreehorst waarna de antwoor
den op hun vragen aan Ivens en zijn vrouw
Marceline Loridant tot een doorlopend
goed leesbaar „Statement” van het fil
mend echtpaar verwerkt is.
eigen bodem waren „La Strada” van Felli
ni, „East of Eden” van Elia Kazan, „Bad
Day at Black Rock” en „Du Rififi chez les
lommes” van Jules Dassin. En Bert Haan-
stra liet er zijn film „The Rival World”
zien, een Shell-opdrachtfilm over bestrij
ding van besmettelijke tropische ziektes.
Hoewel iedereen wel tevreden was over
Arnhem als gastheer werd twee jaar later
toch nog voorzichtigheidshalve een andere
plaats voor de Filmweek geprobeerd. Dat
werd toen Den Haag-Scheveningen en er
was opnieuw een Fellini, ditmaal „Le Notti
di Cabiria” (met Giulietta Masina, die per
soonlijk aanwezig was). Ook Jules Dassin
keerde terug (met „Rembrandt, Schilder
van de Mens”).
van filmillusie en werkelijkheid met aan
doenlijke rollen van Woody Allen en zijn
vaste tegenspeelster Diane Keaton. En
vriendin die hem niet alleen dwingen wie nog eens een echte spaghetti-western
■A Diane Keaton, Woody Allen en de geest van Humphrey Bogart in Play it again
Sam.
De meest opvallende première in Am
sterdam, dat zich in verband met Arnhem
wat op de vlakte houdt met het uitbrengen
van nieuwe films, is „The Duellists”, die
deze week in Calypso is ingezet. „The
Duellists” is gemaakt naar een verhaal
van Joseph Conrad en in een Frans-Engel-
se co-produktie onder regie van Ridley
Scott tot stand gekomen. Hoewel Ameri
kaanse acteurs als Harvey Keitel en Keith
Carradine de hoofdrollen spelen, is een
duidelijke west-Europese invloed de hele
film door merkbaar, zowel in het camera
werk, dat bijzonder mooi en doeltreffend
is als in de uitwerking van de intrige,
waarbij de tijd genomen is het thema van
het verhaal uit te werken tot een morali
teit zonder dat dit met enige nadruk
gebeurt.
Maar hoe succesvol Den Haag ’57 ook
mocht zijn, mede door „Stranding”, het
speelfilmdebuut van Louis A. van Gaste
ren, uiteindelijk won Arnhem de race om
de Filmweek, die met een keer onderbre
king iedere twee jaar het grote filmgebeu-
ren werd in de Gelderse hoofdstad. Wel
werd van de zomer afgestapt en kwam de
week wat later in het seizoen te liggen,
zodat de nieuw vertoonde films recht
streeks in de bioscopen hun eventueel suc
ces konden voortzetten. De sfeer werd in
de loop der jaren wat levendiger en op
standiger, er kwamen alternatieve films en
nachtvoorstellingen en ieder jaar stelde de
leiding van de Filmweek nadrukkelijk
vast dat ditmaal het festival in het teken
van de verjonging zou staan. De blijvende
winst van dit alles was het progressieve
programma in Luxor naast het program
ma van de filmimporteurs in Rembrandt
dat dus een keuze uit de bioscooppre
mières van het komend seizoen bevatte.
Ook dit jaar heeft Hans Saaltink ge
zorgd voor een reeks randverschijnselen
in de filmwereld, films uit Canada, Austra-
a Cause”, „Bonnie and Clyde”, „American
Graffiti”, „That’s Entertainment” en nog
andere titels uit een recent verleden, die
toch al nostalgie om zich heen verspreiden.
Tegelijkertijd is Luxor herschapen in een
„musicaF’-schouwburg met „Hello Dolly”,
„Funny Girl”, „Les Parapluies de Cher
bourg”, „My Fair Lady”, „Fiddler on the
Roof” en andere melodieuze schouwspe
len, die eveneens het heimwee van een
verleden tijd met zich mee dragen. In
tegenstelling weer tot de films van Saskia,
die tot doel hebben de jonge garde van
Amerikaanse regisseurs aan het woord te
laten: Bogdanowich, Scorsese, Altman,
Paul Mazursky („Blume in Love”).
Vijf bioscopen in vol bedrijf om de be
zoekers (en inwoners) van Arnhem op re
genachtige oktoberdagen bezig te houden.
Leg het programmaboek van Filmweek 77
eens naast dat uit 55 en ontdek dat er toch
wel wat veranderd is in ons filmbestel.
En voor wat buitengebeuren zorgt het
Ned. Filmmuseum in het Arnhemse Ge
meentemuseum met een tentoonstelling
gewijd aan hèt conserveringswerk van dit
instituut. Aan de hand van twee oude
Nederlandse speelfilms, resp. uit 1914 en
1920 zal met foto’s en filmvertoningen ge
toond worden hoe het researchwerk en het
daarop volgende conserveringsprocédé op
gang komen en tot vertoonbare resultaten
zullen leiden. De titel van deze „bewegen
de” tentoonstelling is „Weergevonden
Weergevonden” en is ontleend aan de vo
rig jaar teruggevonden kopie van een in
Haarlem, in de Hollandia Studio’s tot
stand gekomen korte speelfilm die „Weer
gevonden” heette. In een van de hoofdrol
len van dit weergevonden voorbeeld van
vroege (1914!) Nederlandse filmactiviteit
speelde de toen nog zeer jonge actrice
Enny de Leeuwe, die nu nog steeds een
zeer actieve rol in onze amusementswereld
speelt. De tweede weergevonden film,
eveneens uit de Hollandia Studio’s, stamt
uit 1920. Het was een Nederlands-Engelse
co-produktie en had als hoofdrolspeelster
de bekende cabaretière Lola Cornero. Van
beide krasse dames is onlangs een filmpje
gemaakt, waarop hun reacties op de histo
rische fihnprodukties zijn vastgelegd en
herinneringen uit die tijd worden opge
haald.
Dit kleine programma dat naast de ten
toonstelling in de koffiekamer-projec-
tiezaal van het museum op gezette tijden
zal worden gedraaid, is nog aangevuld met
een eveneens onlangs gevonden filmdocu
ment over Arnhem in het jaar 1925.
lië, de USSR, een Fassbinder („Chinese
Roulette”), een tekenfilm van Ralph Baks-
hi, de man van „Fritz the Cat”, en nog
allerlei andere verrassingen, die straks ho
pelijk ook hun weg naar de bioscopen
zullen vinden. Maar ook het z.g. meer
conventionele programma in Rembrandt
bevat surprises. Het opent op donderdag
a.s. met de groots opgezette science fiction
film „Stars Wars”, omschreven als een
wildwestfilm, die zich over verschillende
planeten in het heelal verplaatst. En er is
de nieuwe Truffaut, het geestige en aan
doenlijke „l’Homme qui aimait les Fem
mes”, verder „Valentino”, een film over de
laatste grote minnaar van het witte doek
door Ken Russell en met Rudolf Nureyev
in de titelrol en het nu al vele malen over
de tong gaande „Providence” van Alain
Resnais met een internationale rolbezet
ting, John Gielgud, Dirk Bogarde, Ellen
Burstyn. Dan is er een nieuwe Zwitserse
film van Goretta, „La Dentellière” en een
Nederlands-Tunesische co-produktie „So-
leil des Hyènes”
Met beide bioscopen is het feest in Arn
hem nog niet bekeken. Twee nieuwe thea
tertjes, Scène 1 en Scène 2, zetten een
reeks voorstellingen in van wat genoemd
is „nostalgische films”, zoals „The Gradu
ate”, „Last Picture Show”, „Rebel without
gen, o.a. door het aantrekken van een
eindredacteur en een uitbreiding vari het
medewerkersbestand. Het eerste nummer
in de veranderde en vernieuwende om
standigheden ligt nu in de kiosken of bij de
abonné’s in een kleurig, niet over het
hoofd te zien omslag en in een opzichtige
lay-out waarbij op levendige en soms zelfs
onrustige wijze met tekst, koppen en foto’s
gespeeld is. Ook het binnenwerk is dus
opvallend, al moet mij van het hart dat
door een teveel aan lijnen, balken en zwar
te vlakken, maar vooral door een teveel
aan zware koppen en dan nog koppen die
van de horizontale lijn vallen bladzijden
zijn ontstaan die zich minder makkelijk en
rustig laten lezen. Maar dat zijn waar
schijnlijk wat wilde en opzettelijke ingre
pen om een breuk met het verleden te
markeren die op de duur wat kunnen
Men rekende er toen op dat de stap
eenmalig zou zijn, dat hier dus sprake was
.van een experiment met geringe kans op
herhaling, waarbij vooral niet vervallen
moest worden in kostbare recepties en
drankfestijnen, waarmee buitenlandse
festivals elkaar beconcurreerden. Er zou
getracht worden een eigen gezicht, een
Hollands gezicht aan de Filmweek te ge
ven en dat lukte de debuterende feestcom-
SCh missie vrij aardig die eerste keer. Iedereen
was het erover eens dat de film ditmaal
centraal had gestaan en dat er drastisch de
schaar gezet was in de overbodige franje
seder Van drinkgelagen en schranspartijen rond
•en inf geïnviteerde sterren en aanhang. De op
vijtsch bescheiden schaal uitgenodigde buiten-
•ern^landse gasten dienden, volgens de toenma
lige Bondsvoorzitter Mathieu Vermin om
jhun met trots te tonen „al datgene wat
ÏHerrijzend Nederland heeft gepresteerd
(en waartoe ons volk, dankzij zijn energie
^en werkzaamheid in staat is”.
Uitblinkers op dit eerste met veel forums
wil zien kan ’s nachts terecht in Palace
bij „Een vuistvol Dynamiet, in ’72 gere
gisseerd door de grote man in het genre,
Serge Lepne, waarin Rod Steiger als Ju
an Miranda eerst een klein formaat strui
krover is, vervolgens achter Pancho Villa
de Mexicaanse Revolutie dient en daarna
plannen heeft bankrover in Amerika te
worden. Maar de revplutie houdt hem
vast en ontneemt hem zijn zes zonen en
zijn beste vriend (James Coburn). En
tenslotte blijft in Stüdio in de nachtvoor
stellingen en op de maandagavond de
intrigerende sciencefiction-film „The
Man who felt to Earth” met de „onaard
se” David Bowie. Voor de kinderen zijn
op de matinees van Palace Kuifje (in
„Kuifje en het Haaiepyneer”) en op de
matinees van Studtó voor de tweede
week Speedy Gonzales aanwezig.
Wat „Soldaat van Oranje” betreft die tot
de artikelkop „Verzet in Jaquet” inspireer
de, wordt na een overzicht van de inten
sieve reclamecampagne in de damesbla
den die aan de koninklijke première is
voorafgegaan, vooral aandacht geschon
ken aan de figuur Hazelhoff Roelfzema
zélf waarbij het vijfde deel van L. de Jongs
„Het Koninkrijk der Nederlanden in de
Tweede Wereldoorlog”, brieven van Jac
ques Gans aan Gerbrandy, een artikel in
„The New Statesman and Nation” van 12
augustus 1944 en andere bronnen geraad
pleegd worden om tot een historisch juis
ter en tegelijk veel spannender beeld van
de toestand binnen de Nederlandse kolo
nie in Londen te komen dan de film van
Houwer en Verhoeven gewenst vindt te
laten zien. De conclusie van de schrijvers
van deze onorthodoxe filmbeschouwing is
dan ook dat „Soldaat van Oranje een amu
sementsfilm is wat inhoudt dat de makers
zich afkeren van ellendige levensomstan
digheden en een bevrediging zoeken in
dromen waarin de gebreken van het dage
lijkse leven worden ontkend”. Waaruit de
juiste terechtwijzing resulteert: „...het
blinde voorbijgaan aan de maatschappe
lijke realiteit en het oneigenlijke gebruik
van begrippen als oorlog en amusement
onthullen niet alleen een gebrek aan liefde
voor de medemens maar ook een waarden
stelsel dat berust op ontkenning, egoïsme
en exploitatie. In die zin zegt „Soldaat van
Oranje” veel over hen die deze film tot
stand gebracht hebben...” In de rubriek
„Vakwerk” schrijft Edgar Burcksen over
montage wat ook het onderwerp is van de
eerste van een vaste reeks bijdragen die
Johan van der Keuken zal leveren onder
de titel „Uit de wereld van een kleine
zelfstandige”. Een ontmoedigend gesprek
met eerstejaarscandidaten voor de Film
academie, een beknopt overzicht van wat
ons komend seizoen op de tv. boven het
hoofd hangt, een stuk over „Het pornobe-
leid van een gedoogd heerschap” met als
inleiding „Aborteren doe je drie hoog ach
ter, ’s avonds laat bij een erkende breinaal-
denprikster, porno zie je in kleine schim
mige zaaltjes met hooguit achtenveertig
anderen...”, boekenbespreking en een arti
kel over „De knevelcontracten van de
NBB” dat is met nog wat filmnieuws en
filmrecensies de gevarieerde inhoud van
het pittige meest linkse filmblad wat we in
ons kleine landje kennen.
RPORATIO»
De Haarlemse première van deze week
is te vinden in Roxy waar „The Domino
Principle" draait, een politieke thriller
van Stanley Kramer. Kramer die zich in
het verleden nog wel eens bezighield met
geëngageerde films van een bescheiden
opzet („Home of the Brave”, „The Men”)
en later met groter opgezette films als
„The defiant Ones”, „Judgement at Nu
remberg" en „Guess who’s coming to
Dinner" toch ook steeds van zijn betrok
kenheid met actuele problemen - zoals
bijv, het neger-vraagstuk- liet blijken,
heeft ditmaal zijn onderwerp gezocht in 7an ^nTaxichauffeur’’; soft porno uit
de sfeer van wantrouwen en angst in de Engeland dat nooit op zijn best was in
VS, opgeroepen door de oncontroleerba- erotische humor. In de nachtvoorstellin-
re macht van politieke instanties en in
lichtingendiensten.
A- Marty Feld
man zorgt voor de
vrolijke noot in
het Arhemse Rem-
brandt-program-
ma met The last
Remake of Beau
Geste.
Engelaind dat nooit op zijn best was in
gen komen enige aantrekkelijke reprises
voor, speciaal in Roxy dat de uit ’73
daterend comedie „Play it again Sam!”
Hij heeft die strekking van zijn film met de onnavolgbare komiek Woody Al-
echter bekwaam verpakt in een sensatio- len vertoont, een van de beste prestaties
neel verhaal dat zo spannend gemaakt is van Allen die voor de zoveelste maal een
en opwindend verloopt dat de eventueel schuchtere jongeling speelt maar nu te-
„diepere” bedoelingen nauwelijks aan gelijk een groot cinefiel is met een kamer
bod komen. Voor moord op de echtge- vol filmboeken, affiches en foto’s die zich
noot van zijn vriendin (Candice Bergen) uit zijn schuchterheid tracht op te trek-
r»-.. m..„i/<-•ken aan (je door hem vereerde „he-man”
vangenisstraf uit als hij door een gehei- Humphrey Bogart. Met diens schim heeft
hij verstrekkende gesprekken en als hij
de vrouw van zijn beste vriend verleid
1 waar
de olie-business uit de weg ruimt. Tucker vandaan de man zijn ontrouwe vrouw
is voor dit karweitje uitgezocht omdat hij
als voormalig Vietnamstrijder en als be
kend scherpschutter de juiste kwalitei-
ten heeft voor dit vuile werkje. Tucker Een voortreffelijk gevonden vermenging
verzet zich in de eerste instantie tegen de
opdracht maar de ’’organisatie” heeft
machtsmiddelen, o.a. chantage op zijn
j:„ i_iiji
opnieuw moordenaar te worden maar
hem ook daarna de gevangene maken
van het groepje huurmoordenaars waar--
in we onaangename figuren aantreffen
als Richard Widmark, Mickey Rooney en
Eli Wallach. De opzet met een effectvolle
sensatiefilm voor de dag te komen heeft
bij Stanley Kramer zo dominerend ge
werkt dat hij de hoogte van andere voor
beelden in dit genre als „The Conversati
on” (ook met Hackman), „The Parallax
Vieuw” of „Three Days of the Condor”
niet haalt, maar er een sterke actie film
met goed spel tegenover stelt. Overigens
zijn er slechts prolongaties te noteren:
„Soldaat van Oranje” voor de derde
week in Palace, „Slap Shot” met Paul
Newman voor de zesde week in Studio,
„Verdwenen in de Bermuda Driehoek’”
(„Airport 77”) ook al veor de derde week
gelijk.
Belden
24)
36)
48)
54>en gespreksthema’s opgevulde festival van
60)
„Skrien”, zo staat er in een persinforma-
6Jtie te lezen, „is in de bijna tien jaar van
zijn bestaan uitgegroeid van een gesten
cild blaadje wat door de redacteuren
vaak nog zelf bij de abonnees in de bus
werd gedaan, tot een professioneel ge
drukt blad met een oplaag van 2500 exem
plaren. Nóg niet veel zult u zeggen, en dat
vinden wij ook”
Eind vorig jaar, zo lezen we verder, zijn
er discussies begonnen over de toekomst
van het blad, de geijkte opmerkingen zijn
>00 ka toen gemaakt, dat Skrien te moeilijk zou
y zijn, de stukken die er in verschenen vaak
luister geschreven waren en dat het tijd-
schrift er zo onaantrekkelijk uitzag. Een
niets en niemand ontziend zelfonderzoek
dus dat leidde tot drastische vemieuwin-
gen en ook tot journalistieke veranderin-
MWMWW interieurarchitektuur
WF
wagenweg 1 hoek houtplein/haarlem/(023) 312172
vooraanstaande persoonlijkheid in heeft, speelt zich op een vliegveld
wil verlaten een scène af die nagenoeg
een herhaling is van de slotbeelden van
„Casablanca”, Bogart’s grootste triomf.
