haarlem
Nederlandse Beroepsvereniging van Filmers viert 25-jarig bestaan
BOVAG OCCASION SHOW
3
sle
I
l
cimstcrdam
Sylvia Kristel weer
een koele Emmanuelle
4
BOVAG
UünuuuucjntjnaaiJUünnDnDnnrinnriDnni 11 im k h uk h jdi iohik lonrii mi ificpoonor-' 11 ii ir ji ji i. h k m k irirn u n h k k i. a ilk h j; h’ji k ji ,i iji >i hjljlji m ji n
De Wonderen zijn
de wereld nog niet uit
WK
21
FILM
R I J D A G
y
BEVERWIJK VEILINGHALLEN PARALLELWEG
Openingstijden:
vrijdag 11 nov. vanaf 18.00 uur
zaterdag 12 nov. van 10.00-17.00 uur
LID
W Voor echte Perzen naar^k
fStoutenbeek. Daar vindt u
een grote en prachtige
I kollektie (waaronder de 1
I meest exklusieve).
stoutenbeek
wooncentrum
-
De NBF bestaat sinds 6 september van dit jaar een kwart eeuw. Daar
uilen weinig Nederlanders van opkijken, eenvoudigweg omdat ze van
et bestaan van de NBF niet op de hoogte waren, zo ze dit al waren, niet
risten wat de initialen betekenden, en zo ze dit al wisten buiten de
ring van belanghebbenden maar matig geïnteresseerd waren.
F
Tijdelijke voordeelaanbieding
Vrouw die twee keer leefde
spannend maar erg onzinnig
fi it h k k if iori( iriiibii
Vakbond ziet om in lichte wrok
Charles Boost
Van Koolhaas „De Dijk is dicht” uit 1950
Moment uit De vrouw die tweemaal leefde (Studio, Haarlem).
(ADVERTENTIES)
(ADVERTENTIE)
Hoe de viering van het 25-jarig bestaan
■wJ an de NBF ook moge uitvallen, een winst-
unt zal in ieder geval zijn dat wat meer
- lensen over het doen en laten van de
ereniging ingelicht zullen zijn en mis-
chien in de toekomst met wat meer be-
mgstelling haar activiteiten zullen vol-
an. Om het raadsel op te lossen: NBF
iaat voor „Nederlandse Beroepsvereni-
ing van Filmers” met daarvoor als recen-
en meer complete omschrijving Audio-
suele Beroepsvereniging. Het vereni-
ngsorgaan, eens „NBF Bulletin” geheten
»eft in diezelfde tijd de meer algemene
tel „Film- en TV-maker” gekregen.
Het jubileumnummer van „Film- en TV-
laker” heeft als feestelijk omslag het affi-
he in kleuren van „De Dijk is dicht”, een
an de eerste grote Nederlandse speel-
ilms van na de oorlog, geregisseerd door
Lnton Koolhaas, met in de hoofdrol Kees
Irusse en uitgebracht op 6 oktober 1950.
laarmee wordt de inhoud van het voor-
lalige NBF Bulletin tegelijk aardig geka-
akteriseerd, het wordt een omzien in lich
te wrok omdat veel wat in die hoopvoHe
ia-oorlogse jaren met enthousiasme en
'erwachting begonnen is niet tot een resul-
aat met perspectief heeft geleid.
Vandaar de vele nostalgieke terugblik-
:en en roze gekleurde herinneringen die
oorkomen dat over het weinig florissante
eden geschreven zou worden. Jan Ger-
lard Toonder opent de rij met het ophalen
an de vele problemen die stichting en
Toei van het NBF (oorspronkelijk BVNC)
atern opriepen. E.J. Verschueren heeft
et over de vroegste Nederlandse speel
film, Max de Haas vertelt anecdotisch over
fijn crematiefilm in opdracht van de Ar-
eiders Vereniging voor Lijkverbranding
lit 1934 en Gerard Rutten denkt terug aan
ie jaren van „Sterren stralen overal”, hoe
pel hij besluit met de wijze woorden dat
lerinneringen veel weg hebben van flash-
Maar met al die weemoedige herinnerin
gen en grapjes uit het verleden, hoe aardig
ook om te lezen, kan de indruk niet wegge
nomen worderi dat de ruimte beter besteed
zou zijn aan een historische verantwoor
ding van het beleid dat de NBF in haar 25-
jarig bestaan gevoerd heeft, aan een over
zicht van bereikte resultaten en teleurstel
lende ervaringen, aan een balans van ge
rechtvaardigde verlangens en van door de
overheid niet ingewilligde wensen. Wat
meer pit, kritiek en desnoods wrok had dit
jubileumnummer van de NBF niet mis
staan, vooral nu het verschijnt in een
(nieuwe) weinig rooskleurige periode van
onze vaderlandse filmproductie die maar
ït Pubscéne met Peter Ustinov (links) en
Fred Astaire in Le Taxi mauve (City 2,
Amsterdam).
Toch begint „Obsessions” boeiend ge
noeg. N.l. met de tiende verjaardag van het
gelukkige huwelijk van Michael Courtland
(Cliff Robertson) en zijn mooie vrouw Eli
sabeth (Geneviève Bujold) een feest dat als
de gasten vertrokken zijn in een nachtmer
rie verandert. Dan worden in een blik
semsnelle verrassingsoperatie Elisabeth
en haar tienjarige dochtertje ontvoerd. De
en Max de Haas „De Dagen mijner Jaren”
(1960) tot Philo Bregstein’s „Dingen die
niet voorbij gaan” en Lodewijk de Boer’s
„The Family”. En dat alles wordt besloten
met een Filmmarathon die op zaterdag
avond om 10 uur zal beginnen en 10 uur
duurt. Geen bezoeker zal om 8 uur zon
dagmorgen nog durven beweren dat de
Nederlandse film niet bestaat. En het sym
posium en de discussiemiddag ontbreken
natuurlijk ook niet.
Het symposium op zaterdag 12 novem
ber zal ’s ochtends bestaan uit een inlei
ding van drie gastsprekers (respectievelijk
uit Canada, Zwitserland en W.-Duitsland)
waarna 's middags G. J. van der Molen van
CRM, G.A. van Leeuwen van de Filmex
ploitatie van de RVD, Th. van der Hoeven,
afd. Filmzaken NOS, Jan Röfekamp als
vertegenwoordiger van het Vrije Circuit,
Wim Verstappen, een medewerker van het
Instituut voor Audiovisuele Media en een
filmdistributeur met de zaal zullen discus
siëren over onderwerpen als tv-program-
ma’s in de bioscoop, bioscoopfilms op tv,
blokkade 16 mm-rechten door de Ned.
Bioscoopbond, samenwerking bioscopen
alternatief circuit en meer hete hangijzers.
Als er spijkers met koppen geslagen gaan
worden, zal het jubileum van de NBF ook
nog blijvende resultaten weten op te
leveren.
Die zeker dinsdagmiddag 15 november
zullen komen als in het Wiskundegebouw
van de Universiteit (tegenover Kriterion)
Peter Hofstede, Bouke Poelstra en (na
tuurlijk) Chriet Titulaer hun visie geven
op wat film en televisie de komende kwart
eeuw voor ons in petto zullen hebben. Met
als voornaamste thema de stelling dat de
monopolies van overheid, bureaucratie en
grootschalige technologie doorbroken zul
len moeten worden door de creativiteit van
de mediamensen. Een strijdlustig thema
dat ongetwijfeld een uitdaging zal beteke
nen voor allen bij de NBF aangesloten
mediamensen.
Na de grote premièreslag waarbij zoveel
mogelijk films uit de Filmweek Arnhem
in de bioscopen kwamen om de aanslui
ting met de festival-publiciteit niet te
missen, is het rustig gebleven op het Am
sterdamse bioscopenfront waar ook deze
week de prolongaties geprolongeerd blij
ven en zich slechts een drietal nieuwe
films van wisselend belang zich heeft aan
gediend.
bij Amsterdam Boek - nu te koop in de boekhandel en bij de bladenman
Breestraat82-84-Beverwijk-Tel (02510) 29033
geen eigen gezicht, enige vorm van conti
nuïteit of een logische historische opbouw
wil krijgen. Een mooi onderwerp voor een
geschreven terugblik over een kwarteeuw
strijd.
Maar naast de feestelijke editie van
„Film- en TVMaker” is er voor de pro
bleemloze buitenwacht een NBF-week van
de Nederlandse film die gisteren begonnen
is in het Amsterdamse Kriterion en het
aanbelendende Studio K en tot en met
volgende week woensdag zal voortduren,
iedere dag met een middag- en twee
avondvoorstellingen. Dat geeft in totaal
een uiteraard onvolledig maar toch boei
end overzicht van onze filmprestaties tus
sen 1950 en 1977.
„Een Ochtend van Zes Weken”, het
hoopvolle debuut van Nikolai van der
Heijde uit 1966 valt er te zien en Jan
Vrijman’s „Op de Bodem van de Hemel”,
evenals diens „Karei Appel”. Korte films
van Bert Haanstra zijn er en ook diens „De
Zaak M.P.” Fons Rademakers is aanwezig
met „Het Mes”, met „Makkers staakt uw
wild Geraas” en met „De Dans van de
Reiger” en Louis van Gasteren met „Het
Huis”, „Stranding”, „Omdat mijn fiets
daar stond” en „Begrijpt u nu waarom ik
huil”. Oud en nieuw zijn kleurig gemixed
tot programma’s die misschien een heel
nieuwe kijk op de veelzijdigheid van de
Nederlandse film geven.
)OtS
n
Met „Carrie” heeft Brian de Palma zich als een nieuw maar niet jeugdig filmtalent uit
Amerika verlaat bij ons aangediend. Hij was toen 36 maar was al sinds 1960 ijverig met
allerlei filmprojecten bezig en had in ’68 het hier niet vertoonde „Greetings” gemaakt
(met Robert de Niro) waarmee hij in Berlijn de Zilveren Beer kreeg. „Carrie” werd hier
gevolgd door „Obsessions” die het hier ondanks de titelvertaling in „De Vrouw die twee
Keer leefde” niet bijzonder heeft gedaan. En dat terwijl de gezamenlijke kritiek van een
tweede Hitchcock had gesproken.
backs en dus gevaarlijke dingen zijn, in
het leven maar ook in de film.
Naast die persoonlijke bijdragen wordt
het jubileumnummer grotendeels gevuld
met kort en kernachtige knipsels uit vroe
gere jaargangen. Waarvan het meest op-
vaHende voorkomt in het decembernum
mer 1959, voorstellende een overlijdensad
vertentie met als tekst „Hiermede vervul
len wij de treurige taak kennis te geven
van het feit dat in het rampjaar 1959 geen
enkele hoofdfilm van een Nederlandse fil
mer is uitgekomen”. Waarbij verder aan
getekend wordt dat deze kennisgeving on
dertekend had moeten worden door de
Filmmaatschappijen met productie-ver-
gunning, het Productiefonds voor Neder
landse Films, het Ministerie van O.K. W,
de Rijksbelastingdiensten en „andere
vrienden van de speelfilm” maar dat zij
door omstandigheden slechts ondertekend
wordt door de Nederlandse Beroepsvere
niging van Filmers.
Van f 24,50 voor f 18.50 per deel
17 Wonderen Boeken: fascinerend beeld van de
wonderen der schepping.
En van 1 november tot
24 december maar liefst f 6.-
per deel goedkoper.
Gerard Rutten’s Sterren stralen overal met Guus Oster en Kitty Janssen is een van de films die tijdens de NBF-week (in Kriterion, Amsterdam) te zien zal zijn ter gelegenheid
van het 25-jarig bestaan van de Nederlandse Beroepsvereniging van Filmers.
Cineac Damrak en Nöggerath hebben
zich met een tiental andere bioscopen in
het land tevreden gesteld met „Emmanuel
le 3” die de hoopvolle titel „Goodbye Em
manuelle” gekregen heeft; Rembrandt-
plein Theater eveneens vergezeld van di
verse landelijke bioscopen, gaat zich te
buiten aan een onbehoorlijke sensatiefilm
waarin een electrische zaag als wapen en
verder kannibalisme en lijkenschending
de voornaamste griezel-elementen vor
men. En tenslotte dient zich kort na de
première in Arnhem van Yves Boisset’s
politiedrama „Le Juge Fayard, dit le Sher-
rif” een nieuwe Boisset aan, nieuw in een
dubbele betekenis, „Un Taxi Mauve”.
Wat „Emmanuelle” betreft, ze doet in dit
derde vervolg precies wat van haar ver
wacht wordt: ze leeft vrolijk en ongeremd
ditmaal in het exotische landschap in het
eilandengebied de Seychellen, waar de zon
altijd schijnt en de zee altijd blauw is. Aan
een verhaal, een plot, een intrige hoeft men
bij dit soort films niet te denken, evenmin
als aan de ook maar meest oppervlakkige
karaktertekening. Uit het niets duiken de
mannen en vrouwen op met wie E. het bed
zoekt. Uiteraard blijkt ze onberoerd te
blijven bij dit hectische liefdesleven, koel
en mager, maar elegant loopt ze uitdruk
kingsloos van het ene rendez-vous naar het
andere.
Haar minnaars omschrijven haar als een
schoonheid, maar dat ziet de leek er niet
van af. En als ze eindelijk, om de een of
andere reden teleurgesteld de tropische
eilanden verlaat, uitgewuifd met af
scheidskreten als „Goodbye Emmanuel
le”, vraagt men zich gespannen af of dit
een afscheid voor immer zal worden. Ten
slotte kan een vrouw in dit volstrekte
luchtledige niet blijven vegeteren. Zelfs
ons aller Sylvia Kristel niet.
Met zijn paars geverfde auto, model 1920
rijdt dr. Seames Scully (Fred Astaire) door
eis van de kidnappers is niet onredelijk,
500.000, maar bij de uitwisseling van de
gegijzelden tegen de gevraagde losprijs
gaat er iets mis en Michael Courtland ziet
vrouw en dochtertje in een brandende
auto van de brug storten. In een sterk
stromende rivier want hun lichamen wor
den niet gevonden. Michael blijft ontroost
baar achter maar als hij vijftien jaar later
op zakenreis in Florence komt ontmoet hij
in een kerk een meisje dat aan restaura
tiewerk bezig is en precies op zijn veronge
lukte vrouw lijkt. Er ontstaat een innige
relatie tussen hen beiden, Michael neemt
zijn als het ware hervonden vrouw die
echter Sandra heet naar de States en staat
op het punt haar te trouwen als ook zij
gekidnapt wordt. Dat lijkt een onoplos
baar mysterie, vooral als precies dezelfde
losprijs gevraagd wordt. Het is beter niet
in te gaan op de verklaring die De Palma
weet te geven voor dit raadselachtig ge
beuren. Het is een volstrekt onzinnige en
ongeloofwaardige verklaring maar het is
de filmer gelukt de toeschouwers tot het
laatst in spanning te houden. Dat hij daar
bij met wat goedkope en „geleende” effec
ten werkt en voor sentimentele trucjes als
„slow-motion” en „bevroren beelden” niet
terugdeinst, wisten we al uit „Carrie”. Zo
als we ook uit die film wisten dat hij zich
nog lang niet een tweede Hitchcock mag
laten noemen.
Studio brengt de Haarlemse première
van de film die vooral door zijn flitsend en
Er gebeurt namelijk van alles in dit
ontheemde gezelschap, drinkpartijen in de
plaatselijke pub met natuurlijk hoog op
laaiende Ierse temperamenten, er wordt
schokkend begin en door goed spel van de
hoofd- en bijrol-spelers zijn publiek zeker
zal vinden.
In Roxy kan men genieten van een te
kenfilm, nieuwe stijl. „Fritz the Cat” is de
titel van deze door Ralph Bakshi gemaakte
animatieproductie waaraan iedere Dis-
ney-liefelijkheid ontbreekt. Want „Fritz
the Cat” is bedoeld als parodie op de
bestaande tekenfilms met hun kinderlijk-
naïeve dierenfabels. Men merkt dat niet
alleen in de tekenstijl maar vooral ook
naar inhoud die geëngageerde tendenzen
vertoont en tegelijk ook allerlei erotische
elementen inlast zodat men is gaan spre
ken van een erocartoonfilm. Hoe tekenaar
Bakshi zich verder heeft ontwikkeld heb
ben zijn volgende films „Heavy Traffic” en
het in Arnhem vertoonde „Wizards” on
dubbelzinnig duidelijk gemaakt.
In de nachtvoorstellingen zijn gelukkig
gebleven „The last Detail” in Roxy en
„Cousin Cousine” in Studio waar de Fran
se familiekomedie ook maandagavonds
draait.
Voor de kinderen is opnieuw in Studio
Disney’s „Merlijn de Tovernaar” gepro
longeerd, terwijl Cinema Palace „Peppi
gaat van boord” voor de matinees heeft
gecontracteerd.
Prolongaties verder in Luxor waar „The
Deep” is aangehouden en in Palace waar
voor de achtste week „Soldaat van Oran
je” draait.
het Ierse landschap en vormt daardoor het
verbindingselement tussen uiteenlopende
figuren die dit eiland buiten de inheemse
bevolking bewonen. Dat zijn de myste
rieuze en aan een hartkwaal lijdende
Fransman Philippe (Philippe Noiret) de
zonderlinge Taubelman (Peter Ustinov)
die met zijn (doof)stomme vrouw of doch
ter of vriendin in een groot en vervallen
kasteel woont, (dat later in vlammen op
gaat), de jonge rijke Amerikaan Jerry
Kean die de jachtvriend van Philippe is en
een beroemde schoonheid tot zuster heeft,
Sharon (Charlotte Rampling), getrouwd
met een prins van Hannover en onver
wacht ook komt opdagen in dit stelletje
nietsdoende continentale immigranten.
gepokerd bij Taubelman die vol ongeloof
waardige verhalen zit, men gaat op jacht
en probeert er achter te komen wat Philip
pe Marchal er toe gebracht heeft Parijs in
te ruilen voor de verlatenheid van het Ierse
landschap.
Regisseur Boisset, daarbij geholpen
door een keur van acteurs, tracht uit die
heterogene gegevens een verhaal samen te
stellen (zoals vóór hem Michel Deon deed
in zijn gelijknamige roman) maar de man
van de actie en van de politieke thriller
heeft geen vat op zijn personages, weet er
geen levende mensen van te maken en
slaagt er niet in ons te interesseren voor
het doen en laten voor de wat wezenloze en
ieder op eigen manier acterende leden van
het bizarre gezelschap. Zelfs Fred Astaire
als de verbindende figuur, staat er wat
onwennig bij als wist hij niet precies wat
van hem verlangd werd. Hij is trouwens
niet de enige die over zijn aandeel in de
handeling in het onzekere verkeert.
Wat wil de NBF? Het staat nog eens kort
i krachtig omschreven in de redactionele
deiding van het jubileumnummer; „De
IBF is in de eerste plaats de organisatie
ie paraat staat wanneer er voor gezamen-
jke beroepsbelangen in de bres moet
orden gesprongen. Wanneer er bij de
verheid aangedrongen moet worden op
ërruiming van de armslag, of bij de tele-
isie op betere samenwerking met de
(lm”.
Een vakbond dus met een blad dat gratis
len maal per jaar toegestuurd wordt aan
jersonen die beroepsmatig te maken heb-
en met audiovisuele media, terwijl de rest
Bn de oplage van 2500 exemplaren ver-
tmden wordt aan belangsteUenden die 45
’Iden voor een jaar-abonnement betalen,
a daarvoor ook nog het NBF-jaarboek
rijgen, een kloek boekwerkje met een
Ifabetisch gerubriceerde ledenlijst en
iet andere informaties als de situatie van
e televisie in het afgelopen jaar, lijsten
lm filmverhuurders, filmrecensenten,
an de voorlichtingsambtenaren op de di-
erse ministeries, van de personeelsbezet-
ng op de Rijksvoorlichtingsdienst en het
irectoraat Culturele Zaken CRM.
.•-2
