Harrie Geelen debuteert met geesteskind van Dick Laan
Nieuw geschreven Pinkeltje
wordt perfecte familiefilm
Regis Debray ontvangt
Franse literaire prijs
Erkenning voor emotierijke jazzvocalist groeiende
Magiër
Al Jarreau komt niets te kort
Uw glas wijn is verrukt
komende
exposities
Haitink Britse Ridder
van gerookte zalm.
R
Bekroning voor La neige brüle
door Fred Raadman
I
CPN boos op Kunstraad
inzake „Kukeleku”
9
DINSDAG
2 9
NOVFMRFR
19 7 7
KUNST
8
y
I
Latjes-kubussen
15
Prix Medicis
ofi-
I*
De maand december zit vol
met kado's. Doe es origineel
en geef een „kaaskado"!
Keuze uit 240 smakelijke
soorten, gegarandeerd vers;
laat dat maar aan Kaasken-
ner Tromp over.
In mandjes, op planken, met
Tromp kaas
specialiteit
lig
or
s-
'fl
De veilige
elektronische
batterij-aansteker
die alleen werkt
op huidkontakt
(dus in de hand).
Unieke techniek.
Prachtige styling.
Div. modellen en
uitvoeringen
v.a. 79,50*
TANITA vurig aanbevolen!
*Er is al een Tanita voor 42,50
Verkikkerd op sardines én
krab. Smachten naar een maatjes»
haring.
mKnipogen naar
U****"iF een lekkere
rolmops...
Tja, als u hem even de vrije
hand geeft, weet ’ie niet meer van
ophoüden. En geef hem 'ns ongelijk.
kaasbijl, met wijn, folders,
kaaskaart, kleurig en fleurig
verpakt. Al vanaf 9.95.
'n Reuze idee!
HILVERSUM. Pinkeltje
heeft zijn puntmuts aan de wilgen
gehangen en Pinkelotje is ook tot
normale proporties terugge
bracht. Aard Staartjes, Wieteke
van Dort en hun medespelers heb
ben afscheid genomen van de ka
kelbonte kabouterkostuums en
van de Hilversumse Wisseloord-
studio, waar zij door de tover
kracht van de elektronica tot we
zentjes van luciferformaat waren
gereduceerd. De opnamen voor
Harrie Geelens speelfilm over het
levendig volkje uit het door Dick
Laan in kaart gebracht Pinkel-
tjesland zitten erop; een zelfs voor
Europa unieke bioscoopproduk-
tie op video is nu aan haar onge
bruikelijke afwerking toe.
Laat ’m even de vrije hand en
hij weet niet meer van ophouden,
’n Ware Casanova is het.
Flirten met ansjovis
en gaffelbitter.
’t Hart verliezen
aan palingfilet of
garnalensalade. Dol op gefileerde
spekbokking en gerookte zalm.
Doe meer met vis, omdat ’t zo lekker is.
K
REGIS DEBRAY
I
DVERTENTIES)
(ADVERTENTIE)
ig.
PARIJS (AFP). De Franse schrijver-
filosoof Regis Debray, die tien jaar gele
den in Bolivia 30 jaar kreeg omdat hij had
samengewerkt met Ernesto „Che” Gueva
ra, is maandag in Parijs bekroond met de
jaarlijkse „Prix Femina” voor literatuur.
Debray kreeg de prijs voor zijn tweede
roman, „La neige brüle” (De sneeuw
brandt), uitgegeven door Les Editions
Grasset.
De tekeningen zijn gemaakt door kinde
ren uit acht Europese hoofdsteden. Het
zijn de resultaten van de in 1975 door de
Unie van hoofdsteden van de Europese
gemeenschap (UCCE) georganiseerde te
kenwedstrijd voor scholieren van 11 en 12
jaar. De verzameling, ruim 100 tekeningen,
is eerder in andere Europese hoofdsteden
geëxposeerd.
In het Nederlands Instituut voor Nijver
heid en Techniek in Amsterdam is een
tentoonstelling te bezichtigen die de titel
heeft gekregen van „20 jaar ruimtevaart,
waar was het goed voor?”. De expositie,
die aan de hand van een groot aantal foto’s
de ontwikkeling van de Amerikaanse, Eu
ropese en Russische ruimtevaart laat zien,
duurt tot en met 29 januari. Getoond wordt
een aantal voorbeelden van de invloed van
de ruimtevaart op de technologie in ons
dagelijks leven. Voorbeelden hiervan zijn
de pacemaker en weerfoto’s.
Bij Siau aan de Amsterdamse Keizers
gracht worden op de „Decembersalon
1977” die van 29 november tof en met 29
december duurt, olieverfschilderijen, te
keningen, litho’s, zeefdrukken en kera-
mieken tentoongesteld. De werken zijn
van Bertholet, Botero, Deckwitz, Van Dis,
Eddington, Erfmann, van Geest, Gillesse,
Gallizioli, Hakkaart, Herzig, Kuys, Kan-
ters, Malnati, Pratt, Revilla, Sengl, Teunn,
Van Tongeren, Van Tijn, Versteegen, Van
der Veen en Wiegman.
„Hoe zie ik mijn stad” is het thema van
een tentoonstelling van kindertekeningen
die tot en met 8 januari gehouden wordt
in het glazen huis in het Amstelpark in
Amsterdam.
verhaal bedacht. Daarin helpt meneer
Dick Laan (Bob de Lange speelt hem) de
pinkels te ontkomen aan de greep van een
verschrikkelijk gemene professor en diens
treurige trawanten. Grote spanning, dolle
pret. Gezien het sappig soort humor, dat
Geelen onder zijn beheer heeft en de origi
naliteit, waarmee hij altijd de wereld der
volwassenen weerspiegelt, kun je nu al
voorspellen, dat zijn „Pinkeltje” geen spe
cifieke kinderfilm wordt, maar als een
echte familie-affaire de ronde zal doen.
Wie weet ook aan gene zijde van onze
grenzen; met die mogelijkheid wordt ten
minste al serieus rekening gehouden.
De grootste attractie is straks vanzelf
sprekend het volmaakte samenspel van de
piepkleine .pinkels en hun levensgrote
vrienden en belagers. Dank zij de super-
true van de chromakey-techniek is het
natuurlijk allang geen verrassing meer om
flink uit de kluiten gewassen acteurs in
miniatuur-décors tegen te komen of als
lilliputters tussen de „normale” mensen
Haarlem: Cronjéstraat 87
(naast de brandweer).
Beverwijk: Winkelcentrum
„de Bever
De studio werd van boven tot onder met
blauw plastic behangen en ook de vloer
werd daarmee bedekt. Omdat bij het chro-
makey-opnameprocédé al het blauw weg
valt, komen de in andere sprekende kleu
ren uitgedoste spelers en eventueel nood-
•’akelijke entourage vrij te staan en kun-
De erkenning voor Al Jarreau,
want daarheen richtten we dit
maal onze schreden (The Strang
lers terroriseerden de hoofdstad
amper twee maanden terug voor
het laatst), groeit en dat is volko
men terecht, want deze emotierij
ke jazzvocalist is een unicum op
zichzelf. Zijn kwaliteiten zijn be
kend: hij zingt in een zwarte stijl
waarin invloeden uit de r b,
soul, gospel, funk en zelfs klas
sieke muziek te herkennen zijn,
hij heeft een fabelachtig stembe-
reik en hij beschikt op een of
andere manier over de vokale
souplesse om allerlei instrumen
ten na te bootsen. „Hij boeit me
enorm door zijn gevoelige, uitge-
stand komt, immers dat de „sop
histicated” jazzy vokalen van Al
Jarreau aantrekkingskracht heb
ben op jeugd uit (wat in het geval
van het Coornhert nog steeds
geldt als) „betere kringen” be
hoeft geen betoog, maar dat de
proletarische en nihilistische mu
ziek van The Stranglers bij hen
evenzeer in de markt ligt, zou
menige Engelse punk de wenk
brauwen doen fronsen. Modieuze
meelopers zijn daar verdacht,
hier gewoon bij gebrek aan au
thentieke fans. Het verklaart me
teen waarom nieuwe stromingen
in de muziek in Nederland zo’n
warm onthaal krijgen.
nen dan in de beelden van de kleine décors
of in eerder vastgelegde opnamen worden
geschoven. Daarmee zijn in „Pinkeltje”,
waarvoor een verhouding van 1:13 werd
aangehouden, de kostelijkste effecten be
reikt, maar het vereiste wel ontzettend
precies werken. De regisseur verzon zelf
een handig hulpmiddel om steeds van de
goede maatverhoudingen en het juiste per-
spektief verzekerd te zijn.
Daarvoor gébruikt hij twee latjes-kubus
sen, eveneens in de verhouding 1 op 13.
Een vaste camera werd op de kleine inge
steld (de Pinkeltjesland-proporties), waar
na met behulp van de grote kubus en het
beweeglijk oog van een tweede camera
voor een exact samenvallen van beide
beelden kon worden gezorgd, zodat afwij
kende verhoudingen en verkeerde beeld
boeken werden voorkomen.
De laatste opnamedag werd overigens 1
op 1 gewerkt, met de mand van hun heen-
en-weer-ballon vol pinkels, die na alle
enerverende avonturen geestdriftig-wui-
vend afscheid nemen van meneer Dick
Laan alvorens naar hun eigen lieve landje
achter de Grote Wilde Waterval terug te
zweven. Urenlang hebben Aart en Wiete-
ke, Lex Goudsmit, Emmy Lopes Dias, Ab
Hofstee, Jorrit Stellema en Wil van Zeist
steeds maar weer naar de studiovloer
staan zwaaien, terwijl technici elders een
wolkenhemel achter hun mutsen invulden.
sponnen improvisaties” luidt het
oordeel van jazzliefhebber Si
mon Carmiggelt, die door zijn
kleinzoon op de capaciteiten van
Jarreau attent werd gemaakt. Hij
was niet de enige oudere onder
het wel zeer geestdriftige Carré-
publiek gisteravond.
In Den Haag moest Jarreau
vrijdagavond tijdens de slota-
vond van Geef om de Natuur
Het concert dat Al Jarreau maandagavond in Theater Carré gaf,
was een muzikaal feest vooralle betrokkenen. (Foto Lex van Rossen.)
PARIJS (AFP). De „Prix Medicis”
voor Franse literatuur is dit jaar toege
kend aan Michel Butel voor zijn eersteling
„L’autre amour” (De andere liefde), uitge
geven bij Les Editions Mercure de France.
De gelijknamige prijs voor in het Frans
(ADVERTENTIE)
ien
1U-
En
or-
tze
>en
of
toegezwaaid heeft gekregen van
dat stel Coornhertscholieren.
JOHN OOMKES
Jarreau bespeelt zijn menselij-
ke instrumentarium met begelei
ding van drummer Joe Carrera,
de nieuwe bassist Simeon Pilla
ge, vibrafonist Lyn Blessing en
pianist Tom Canning. De beide
melodie-instrumenten liggen qua
klank erg dicht bij elkaar en vor- -
men daardoor een heel bijzonde-
re achtergrond, wat gemakkelijk
ook bezwaarlijk kan zijn, maar
Jarreau ziet dat nadeel niet zo.
„Het is als een zacht kussen, waar
je zo lekker op kunt zitten”, zei
hij toen ik hem een paar vragen
kon stellen in Den Haag.
En zo is het'eigenlijk met alles -
wat hij doet; of Jarreau nu piept,
huilt, krast, bast, vocaliseert of
zijn tong laat klokken, geen enke-
le moment krijg je het idee dat hij
iets te kort komt. Het (vertrouw-
de) repertoire in twee sets ge
bracht en op de intieme Bühne
van Carré sprookjesachtig uitge-
licht werkt als pure magie, waar-
,in de soepele vingers van Jarreau
de sfeer dicteren als ware hij de
dirigent van een symfonieorkest.
Milwaukee, het haast klassieke
He was blind, Better than any-
thing, en de hele tweede set, de
drie toegiften incluis, betekenen
een nauwelijks te overtreffen
muzikaal feest. Ook niet voor AJ,
vertaald werk viel toe aan de Argentijn
Hector Biancotti. Deze auteur, als literair
criticus verbonden aan het weekblad
„Nouvel Observateur”, woont sinds 1961
in Frankrijk maar schrijft nog steeds in
het Spaans. Hij kreeg de „Medicis buiten
land” voor zijn vierde roman die onder de
Franse titel „Le traite des saisons” ver
schenen is bij Gallimard.
Het kollektief Kukeleku, dat zich in
spant om samen met buurtbewoners een
wat fleuriger aanzien te geven aan de vaak
troosteloze muren en schuttingen in de
binnenstad, zag dit jaar voor de tweede
maal een subsidieaanvraag beantwoord
met een negatief advies van de kunstraad.
Volgens het Amsterdams Stadsblad zou
een woordvoerder van de raad in een
toelichting op dit negatieve advies hebben
gezegd dat Kukeleku maar bij jeugdzaken
moest aankloppen, omdat de wethouder
daar een CPN'er is, „dan komen ze ten
minste bij hun eigen club terecht”, de
CPN-fractie is hierover zeer verontwaar
digd, ten eerste omdat zij zich in haar
integriteit voelt aangetast en ten tweede
omdat zij meent dat Kukeleku hiermee in
een bepaald partij-politieke hoek wordt
gedrukt, „kennelijk met de bedoeling om
het kollektief de steun van de andere Am
sterdamse raadsfracties te ontnemen”.
Volgens het kollektief hebben ook PvdA,
VVD, PPR en CDA zich in meerderheid
uitgesproken voor subsidiëring uit de
kunstpot. Kollektief en CPN-fractie zijn
van mening dat hierdoor de vraag is opge
worpen in hoeverre de kunstraad zelf poli
tieke opvattingen hanteert bij haar subsi-
dieadviezen.
Het is nog even griezelen geweest of
Pinkeltje de bioscoop wel ooit zou halen,
vertelde mede-producent P. Hans Frank-
further. Het aanvankelijk budget van acht
ton, waarvan het Produktiefónds een deel
voor zijn rekening nam, bleek namelijk
niet toereikend te zijn. De méérkosten kon
den echter worden opgevangen, maar het
betekent wel, dat aan „Pinkeltje” ongeveer
een, miljoen wordt uitgegeven. Een hoop
geld voor zo'n klein manneke. Maar hij
lijkt het alleszins waard te zijn.
AMSTERDAM. Met het in
het Haarlemse zo bekende, licht-
geaffecteerde spraakje ontmoe
ten twee groepjes Coomhertleer-
lingen elkaar in de trein van Am
sterdam naar Haarlem. „Hoi!,
zeg, waar komen jullie van
daan?", vraagt nr. 1. „Paradiso!,
wooeeahh, The Stranglers, punk
punk punk!”, weet nr. 2 amechtig
uit te brengen, waarna nr. 1 te
genwicht biedt door te vermel
den dat zijn gevolg Al Jarreau in
Theater Carré heeft zien optre
den. Enige zoute bijzonderheden
vliegen door het compartiment,
enkele malen andere passagiers
lichtelijk beroerend. „Leip” en
„te gek” gelden kennelijk als de
hoogste omschrijvingen, maar
die kwalificaties worden in het
tegen elkaar opbieden veelvuldig
uit de kast getrokken, totdat nr. 2
er met een zwierig „Zeg fans, ik
ga d’r vandoor” bij Sloterdijk
verwarring zaait. Zijn medescho
lieren twijfelen of hij werkelijk
meent al in Haarlem te zijn, inaar
de jonge man is niet meer vat
baar voor rede: „Ik wil punk,
punk, punk!”, weerklinkt het op
het verlaten stationnetje.
(ADVERTENTIE)
TABTA
SENSOLITE
Hetkado
voor hem
en haar!
v Asperen B V. Valkenswaard 04902 - 1 68 10
De weliswaar vereenvoudigd
weergegeven conversatie toont
enkel aan dat waardering van
bepaalde muziekstijlen op vol
strekt willekeurige wijze tot
gemonteerd te zien. Maar het is nog niet
eerder vertoond, dat een hoofdfilm hele
maal volgens dit video-procédé werd ge
maakt en zo perfect als het bij Cinecen-
trum gebeurde hebben we hét beslist ook
nog nooit op de televisie gezien. Daar mist
men nu eenmaal de tijd om er net zo lang
aan te dokteren, dat optimale resultaten
worden bereikt. Daar zijn wat gloeiende
rafels aan de uit hun achtergrond losge
maakte figuren ook minder storend dan
op het bioscoopdoek, waar elke technische
oneffenheid enorm vergroot op ons
afkomt.
Tot dusver was Debray vooral bekend
als strijder voor de revolutie in Latijns
Amerika. Hij steunde Che Quevara in
diens mislukte en met de dood bekochte
poging om het Cubaanse revolutionaire
model te laten aanslaan onder de Boli
viaanse boerenbevolking. Dat kwam De
bray, die uit het Franse patriciaat stamt, te
staan op 30 jaar waarvan hij er drie uitzat.
Debray onderhield persoonlijke
vriendschapsbanden met Fidel Castro,
Guevara en wijlen president Salvador Al
lende van Chili. Na zijn vrijlating uit Boli
viaanse gevangenschap legde hij uit „te
willen zijn, daar waar men doorslaggeven
de vorderingen boekt op de weg naar een
bepaalde socialistische structuur”.
Hij bracht in totaal tien jaar door in
Latijns Amerika, ondermeer op Cuba
waar hij aan de universiteit van Havana
doceerde. Hij gaf zijn ervaringen daar
allereerst een theoretische vorm, in publi
caties als „La revolution dans la revoluti
on” en „La critique des armes”. Na een
bundel novellen, „La frontière”, debuteer
de Debray in 1975 als romancier met „L’in-
désirable”.
Het maandag bekroonde „La neige brüle”
is een vrijer verslag van Debrays persoon
lijke ervaringen met de revolutie, want,
zegt de auteur, „men schrijft zoals men
leeft”. De drie helden van het boek zijn alle
drie actief in de guerrilla. Hun avontuur
begint in Havana en eindigt met een aan
slag op het Boliviaanse consulaat in
Hamburg.
„De schrijver heeft niets verzonnen. Zijn
roman was krantennieuws”, zegt het
schutblad van „De sneeuw brandt”. De
bray heeft er echter door een mengeling
van hartstocht en humor een erg persoon
lijk verslag van gemaakt, met tal van
schimpscheuten aan het adres van zekere
intellectuelen die zich aan de bittertafel
revolutionairen wanen.
kaaskadc"s
(Bestel tijdig, dat voorkomt teleur
stelling
Ook uitermate geschikt voor relatie
geschenk Interessante prijzen
Informatie: Haarlem, (023)267007.
Beverwijk, (02510)25346
zingen met een bord voor zijn
kop, want de 2000 genodigden op
dat gala reageerden op geen van
de artiesten op behoorlijke wijze.
In Carré waren we getuige van
een wisselwerking van publiek
en artiest waarvan we zelden
kunnen genieten en die leidde tot
telkens betere prestaties van Al die het predicaat „te gek” terecht
die herhaaldelijk constateerde op
hoeveel sympathie hij kan
rekenen.
AMSTERDAM (ANP). Het beeldende
kunstenaarskollektief „Kukeleku” en de
OPN-fractie in de Amsterdamse gemeen
teraad hebben gezamenlijk geprotesteerd
tegen de uitlatingen die een woordvoer
der van de Amsterdamse Kunstraad zich
tegen het Amsterdams Stadsblad heeft
laten ontvallen. Zij verlangen dat de
kunstraad zich nadrukkelijk van deze uit-
latingen zal distantiëren, die zij als zeer
grievend hebben ervaren.
Aart Staartjes (rechts) in de rol van Pinkeltje, staat met zijn mede-pinkels op thuisreis
in de heen-en-weer-ballon. Een opname tijdens de verfilming van het doorHarrie Geelen
geschreven scenario van Pinkeltje.
De Nederlandse dirigent Bernard Haitink heeft een hoge Engelse onderscheiding,
Ridder in de Orde van het Britse Rijk (Knigt of British Empire), uit handen van Lord
Ddfnaldson, de Britse minister van kunstzaken mogen ontvangen tijdens een plechtige
bijeenkomst op het Britse ministerie van Onderwijs en Wetenschappen. De onderschei
ding werd Haitink uitgereikt op grond van zijn verdiensten voor het Britse mu
ziekleven.
Produktschap voor Vis en Vispr'odukten, Javastraat 2b, Den Haag.
„Pinkeltje”, het regiedebuut van Gee
len, die al op menig terrein talentvol ac-
tief is, werd met de allernieuwste appara-
tuur op ampex vastgelegd en zal in Ameri-
fcka op 35 mm-film wordt „overgeschreven”.
&*•-' Uit dat materiaal met een vertoningstijd
van circa twee uur wordt vervolgens in
4 Hilversum een bioscoopfilm van ander-
half uur gemonteerd, die naar alle waar-
schijnlijkheid met Pasen in zo’n 15 thea-
W ters gaat lopen. Ook de geluidsafwerking
r - is een zaak van de Cinecentrum-specialis-
ten.
De schrijver-tekenaar-animator Harrie
Geelen heeft niet een van de vele boeken
van de overleden auteur bewerkt er
worden elk jaar nog honderdduizenden
exemplaren van verkocht maar op basis
van diens geliefde figuren een heel nieuw
[EfïW
(auto, boot, caravan enz.)
Chemische Fabr ’Schiedam’ 010-26.47.56
