Rum en Pasja houden oogje in het zeil
Wop blaft tegen mannen
Ringo het vierde klaverblad
Van blijde mensen en een weglopertje..
Bonnie en Buddy en spelende zonen
^Ikwispd-
door
Bob
Pollewop
beet baas
in neus
kip
4-
r
I
I
I
7 -i
IJMOND
19 7 7
DECEMBER
VRIJDAG
3 0
J
De toenemende belangstelling voor
het huisdier hond wordt niet door een
ieder met even veel enthousiasme erva-
steld als de grootste milieubedreiging
van onze tijd. KWISPELdoor is van
mening dat al die drukte overtrokken
is. Natuurlijk is het niet prettig om in
maar niet te spreken van kinderen die
nietsvermoedend aan het strand in zo'n
keutel grijpen inplaats van in een hand
vol helder wit zand. Maar laten we
welzijn. Is het niet prettig dat de trouw
en aanhankelijkheid van onze blaffen
de viervoeter nog even spreekwoorde
lijk is als vijftig jaar geleden. Het onge
mak van hondepoep wordt als „mi
lieubedreiging" toch wel een uiterst ri-
telijk dank. En tot alle hondenbezitters
een kleine waarschuwing vóór de klok
zaterdagnacht de twaalf overschrijdt.
r>
dicule zaak tegen de achtergrond van
verschijnselen die zo sterk ingrijpen in
ons dagelijks leefpatroon. Uitlaatgas
sen, chemicaliën in ons voedselpakket,
vervuilend zeewater, kunstmeststoffen,
overmatig gebruik van medicamenten
omdat we het allemaal niet meer kun
nen bijbenen
Laten we welzijn. Een hond is geen
statussymbool. Een hond is gewoon een
fijn bezit. Een huisgenoot die „erbij”
hoort. Daarvan raakte KWISPELdoor
nogmaals overtuigd toen hij afgelopen
week een huisbezoekje bracht bij een
willekeurig aantal hondjes dat hij in de
loop van het afgelopen jaar het asiel
„uit" schreef. Blijde blaffende honden
bij blijde kinderen en mensen. Een leu
ke ervaring.
Bij de wisseling van het jaar zegt
ren. Met name de uitwerpselen van Fik-
kie worden regelma tig ter discussie ge-
I
I
I een hondebolus te trappen. Om nog
KWISPELdoor alle pleeggezinnen har- j
Blijf in de buurt van deze viervoetige I
huisgenoot. Laat hem niet onnodig in
angst zitten met het traditionele ge-
knal. En voor de restallemaal en
iedereen een heel erg voorspoedig en J
gelukkig 1978! Woef!
KWISPELdoor of HONDEPOEP
1
L
mb
Buddy nam zijn intrek bij de familie Hoff in de Mahlerstraat
26 in Heemskerk. Ook een uitgelaten rakker die echter een paar
Als KWISPELdoor de woning van de
familie Zijl aan de Velserduinweg binnen
stapt is Bingo de bastaard-Mechelaar erg
druk met hollen achter het puntje van zijn
eigen staart. Dat gebeurt in de achtertuin.
Vader Zijl is al zeven jaar wduwnaar.
Werkte 37 jaar bij Hoogovens. Zijn zonen
Gerrit en Willem maken lange wandelin
gen met Ringo langs het strand. „Een
allerplezierigste hond die voor de nodige
reuring in het huishouden zorgt", aldus
Gerrit die met pa en Ringo poseert in de
keukendeur. De drie mannen hebben nooit
eerder een hond in huis gehad. Ze willen
Ringo voor geen goud meer missen.
Tippie heet geen Tippie meer. De familie Vellema aan de
Meervlietstraat 43 in Oud Velsen, herdoopte hem totlwan. In de
wandeling werd dat echter Bobbie. En voor een halfhoog hondje
is Iwan inderdaad wel iets te veel van het goede. Tippie-Iwan-
Bobbie heeft vrienschap gesloten met de twee-jarige Marinke.
Het dier bezwijkt de kleuter niet. Als iemand in haar buurt komt
gaan haar oortjes attent omhoog. In tegenstelling tot veel
andere honden is gebleken dat deze foxachtige bastaard zich
alleen ook best amuseert. Dan soest hij in zijn mand in afwach
ting tot er weer iemand thuis komt. Dan gaat de rem erwel af en
is het spelen en ravotten geblazen De Vellema's zijn heel erg blij
met Tippie-Iwan-Bobbie Die genegenheid lijkt wederzijds.
En dan is er een echte originele Bobbie. Werd begin augustus
door de familie H. G. de Krijger uit de Kortenaerstraat 2 in
IJmuiden verlost uit het asielverblijf. Bobbie, toen al een
watervlugge en speelse rakker, heeft aan kwaliteit niets inge
boet. Het verblijf in het gezin heeft hem duidelijk goed gedaan
Robert Jan, de 9-jarige zoon, had aanvankelijk een beetje angst
voor honden. Mede dankzij de aanwezigheid van krulhaar Bob is
dat nu wel anders. Er zit nog een beetje ondeugd in Bobbie. Dat
blijkt bijvoorbeeld als hij de kans krijgt om uit te breken. Die
kans laat hij niet voorbij gaan. Maar wel komt de knaap voor
etenstijd weer netjes thuis. Een hondje dat op zijn manier toch
weer blijkt geeft te weten hoe het hoort.
De Pinscher Bob die een dag of veertien
geleden het asiel via KWISPELdoor de
rug kon toekeren belandde in Heemskerk
8-hoog op de flat bij de familie Post. Daar
is het slanke dier de lieveling van de 15-
jarige Angela. Een wat verlegen mooi
meisje met lang donker haar. Bij de Pos
ten was altijd een hond over de vloer.
Toen de vorige overleed werd het - on
danks drie kinderen en twee kleinkinde
ren over de vloer - toch betrekkelijk stil.
De kleine Bob heeft daar verandering in
gebracht. Eigenwijs trippelt hij mee naar
de buitendeur. Kijkt KWISPELdoor met
een scheef koppetje na. Knipoogt een paar
keer en lijkt te willen zeggen: „Ik ga nou
niet meer mee... blijf lekker hier... bij An
gela!”.
Bij de familie R. Hühl aan de Planetenweg is Bonnie al de
vierde hond die gastvrij uit het asiel werd opgenomen. ..Al die
honden waren wel verschillend”, vertelt mevrouw Hühl, „maar
ze hadden allemaal karakter. Gewone bastaarden. Je weet wel!”
Bonnie is nog steeds erg speels. Ze weet zich overdag echter te
beheersen tot zoon Klaas thuis komt. Dan is het altijd weer
volop feest „Ja, ja, dan breekt de hel los hoor", aldus mevrouw
Hühl die met Bonnie, wiens krulstaart mooier is dan ooit
tevoren en Bessie de 10-jarige kat voorde kachel op de kiek gaat.
Dat laatste kan ook worden gezegd van
de Herder Pasja die dagelijks de 25-jarige
Johan de Jong begeleidt die door heel
Noord-Holland toert met zijn vrachtauto.
Johan hoeft zijn cabine nooit af te sluiten.
Iedereen die iets te dicht in de buurt van
het voertuig komt wordt geconfronteerd
met een rij blikkerende tanden en een
woedende Pasja.
Overigens heeft het dier kort nadat het
uit het asiel was gehaald een trap van een
paard gehad. „Een week heeft-ie.met een
scheve neus en een hersenschudding voor
pampus in de tuin gelegen", vertelt baas
Johan die even gek is op zijn hond als het
dier op de baas die hem uit het asiel
haalde en verzorgde na de controverse met
het paard.
Rum de Sint Bernard vond via de krant
een tehuis bij de familie Webbe in de
Pythagorasstraat. Hij werd herdoopt in
Kazan en zich ontwikkeld als een onvoor
stelbaar trouwe huisgenoot. Ligt 's nachts
onder de bedjes van de kinderen 'ey rea
geert attent als één van de dreumessen
wakker wordt. Zo nodig deelt zij ter ge
ruststelling een lik uit. Overdag slaapt
Kazan in haar mand. Als het schrandere
dier naar buiten moet voor een sanitaire
gebeurtenis maakt zij met haar stevige
kaken de deur van de huiskamer open.
Zelfs met de 6-jarige Jolanda (links op de
foto) is een straatje om geen enkel pro
bleem. Kazan blijft een rustige trouwe
begeleidster.
Wop was afgelopen zomer samen met haar zusje Polly slachtoffer van een stukje
dierenleed. Het tweetal werd in Haarlems dreven uit een auto gezet. Wop werd via het
asiel opgenomen in het gezin van de familie C. J Lubbers in de Wijkeroogstraat in
Velsen-Noord. De 3-jarige dochter Nathalie is helemaal weg van de blaffer. En blaffen
doet-ie. „Hij moet niets van mannen hebben” weet mevrouw Lubbers te vertellen.
„Maar", zo verklaart ze, „het is allemaal angst. Het is net of ze zich een slechte ervaring
herinnert". Al blaffende posteert Wop zich met de blijlachende Nathalie in de
hondenmand voor een kiek. Het huisgezin Lubbers is zonder dieren niet kompleet. Een
kakatoe kijkt het nogal opgewonden gedoe van Wop ongeïntresseerd gade. „Vroeger
hadden we ook nog een konijn, zoutivatervis en een wel dertig muizen”, vertelt Wop’s
pleegmoeder.
Een paar maanden geleden maakte Pol
lewop zijn opwachting in het asiel. De
Pekingees verhuisde naar de familie Vis
ser in de Waalstraat 140 in IJmuiden.
Vader Visser was vroeger loodsman. In die
jaren nam hij tweemaal een hond mee van
een schip. Onduidelijke mormels die er
echter een liefdevol onthaal kregen. In
huize Visser waren altijd honden, ,,’t Was
een tijdje gewoon rot zonder hond", laat
mevrouw Visser zich eerlijk ontvallen.
Daarom werd Pollewop in huis gehaald'
Het beest dat luidruchtig knort wanneer
hij het naar zijn zin heeft - en het knort
bijna voordurend - is herdoopt in Joris. Hij
is dol op autorijden. Uit speelzigheid
heeft hij een tijdje geleden zijn baas in de
neus gebeten. Geen nadelige gevolgen.
Voor de nieuwjaarsplaat gaat Pollewop
alias Joris aan de halsband en met moeder
Visser een straatje om. Een Waalstraatje,
waar iedereen de wijsneus al kent.
uitstekende sparringpartners heeft in de 11-jarige zoon Gerrit en
diens vier jaar oudere broer Ronald. Het gezin had nooit eerder
een hond omdat men op een flat woonde. Een hond was iets voor
„als we nog eens een gewoon huis krijgen” zo beloofden pa en
ma Hoff. Een jaar geleden werd die droom werkelijkheid. Toen
werd driftig uitgekeken naar een passende hond. Dat werd
Buddy Het dier is speels, lief maar wel erg waaks. Voelt niets
voor poseren maar wil het bezoek uitvoerig besnuffelen. Er moet
zelfs een koekje aan te pas komen om Buddy op de gevoelige
plaat vast te leggen. Aan één ding heeft Buddy een hekel. Aan
alleen-zijn. Niet 's nachts, maar overdag. En dat is een eigen
schap van heel veel fijne honden.
-
*1
1
