Historische oorlogsfilm
Succesvolle science-fiction lijkt op western met ruimteschepen
Stars Wars voorproefje van de toekomst
Isabelle Adjani toont
f
I CARAVANS!
■w
‘1
Ej
Bh
Zelfs met ’n bescheiden budget
kunt u zich bij Perez
gedurende de opruimingwaarlijk
vorstelijke Perzen permitteren.
zich veelzijdig talent
49 genodigden
genoten volop
$1
Filmhuizen
cimsterdam
iü
Claude Goretta blijkt
een menselijk cineast
Hollandse degelijkheid in Oosterse tapijten.
1
t V
11
11
h
Nachtvoorstellingen
V
La Menace complex verhaal rond Yves Montand
Flash-première
f
17
FILM
VRIJDAG
2 0
JANUARI
19 7 8
St-I
lil1 MM
KNAUS
EIFELLAND
WOLF
ren „I will return” om vervolgens
de voor de aftocht gereserveerde
onderzeeër te weigeren en met
vrouw en vijfjarig zoontje in een
patrouillevaartuig naar Australië
uit te wijken
zonder meer
de aantrekkelijkste kollektie
ROODENBERG BV IJMUIDEN
Utrecht - Overvecht, O 50 -6100 7 5/
Hilversum, ’s-Gravelandseweg 27,
035-14334/Haarlem - Schalkwijk,
02 3 - 3 3 0109/Groningen, Grote
Markt, 050-1814 91/Eindhoven,
Nwe. Emmasingel 21, 040-448872.
Amsterdam-Z., Apollolaan 8 3,
020 - 72 00 98, Buitenveldert,
Gelderlandplein 22,020 - 42 34 81/
Rotterdam, Karei Doormanstraat 129,
010 -12 4 3 50/ Den Haag-W„ De Sav.
Lohmanplein 41, 070-25 8181/
inruil - financiering
accessoires - alle reparaties
verhuur
■MÉ
<T
„MacArthur” is de eenvoudige
titel van een groots opgezette en
historisch verantwoorde oorlogs
film die geconcentreerd is rond
het doen en laten van de veel
omstreden generaal MacArthur
gedurende de Tweede Wereldoor
log en tijdens de Koreaanse oor
log. De film behandelt dus een
bewogen periode uit het leven van
een schilderachtige figuur die met
Eisenhower, Montgomery en Pat
ton het gezicht van de oorlog be
paald heeft. Al kwam hij pas op
60-jarige leeftijd in het nieuws
toen hij onder druk van president
Roosevelt en van de overmachtige
Japanse strjdkrachten in 1942 de
Filippijnen moest verlaten om
vanuit veilger plaatsen verder de
oorlog in de Stille Oceaan te lei
den. Zijn afscheidswoorden wa-
De opruiming loopt vanaf 19 jan.
Gregory Peck is
Fl
Q.
natuurgetrouwe
(ADVERTENTIE)
II
Eind goed, al goed. Beeld uit de finale van Star Wars.
(ADVER TENTIE)
j
Perez
5
wicht enigszins hersteld wordt. (Leidse-
plein Theater).
Zo licht en onschuldig „Violette et Fran
cois” is, zo ondoorzichtig en zwaar op de
hand verloopt „Barocco” van André Té-
chiné. De film werd grotendeels in Am
sterdam ópgenomen en het openingsbeeld
is een dreigend aankomende lijn 2 die
stopt in de Leidsestraat om Isabelle met
bivakmuts uit te laten die zich vervolgens
naar de Amstel spoedt om daar een lijk uit
het water te zien halen. Het kan zijn dat de
straten en de havens en het Centraal stati
on van de hoofdstad, vooral opgenomen
onder de bestudeerd suggestieve camera
hoeken van Téchiné of van zijn camera
man Bruno Nuyten een sfeer scheppen die
er voor gezorgd heeft dat de Franse critici
om beurten Eisenstein, Fritz Lang of Mur-
nau menen herkend te hebben in de los
hangende scènes waarvan geen zinnig ex
posé te geven is.
Een van hen begint zelfs zijn beschrij
ving van de film met een volzin die als
volgt begint: „Hoe zou men de schoonheid
van een film moeten beschrijven waarin
Zo ongeveer begint ook de film. Gregory
Peck die praktisch zijn hele carrière het
gezicht van de held van Corregidor getrok
ken heeft, was de aangewezen acteur om
MacArthur te spelen en hij doet dat met de
dominerende kin en de rechte rug van de
generaal zoals deze in ontelbare oorlogsfo
to’s en oorlogsdocumentaires te zien is
geweest. Een man die zorgde voor zijn
eigen legende en zo populair was in de VS
dat hij met de gedachte gespeeld heeft zich
kandidaat te laten stellen voor het presi
dentschap toen Roosevelts vierde ambts
periode in 1944 zou ingaan.
Zoals gezegd een schilderachtige figuur
die vanuit Australië de kikvorsstrategie
ontwikkelde waarbij een voor een de door
de Japanners bezette eilanden heroverd
Het scenario van Corneau en Daniel
Boulanger is bijzonder complex maar
weet de feiten en gebeurtenissen overzich
telijk ter kennis te brengen. En regisseur
Corneau heeft van het sensationele mate
riaal een gave thriller gemaakt in Frank
rijk en Canada en bijzonder knappe mo
menten van spanning en „suspense” heeft.
Een perfecte „cast”, aangevoerd door een
geteisterde Yves Montand weet ieder ogen
blik te gebruiken om het publiek nog meer
in verwarring en onrust te brengen.
De film heeft iets te maken met schanda
len die een regeringskandidaat bij de ver
kiezingen kan brengen, met moorden die
een sfeer van onrust scheppen, van corru-
te journalistiek die eventueel misdaden in
de hand werkt om er verkoopbare kopij
uit te halen. En temidden van al die onrust
hebben de bokser Gérard Depardieu en
Isabella Adjani een ondefinieerbare ver
houding die nog ingewikkelder wordt als
Depardieu als gespleten persoonlijkheid
in werkelijkheid zich splitst aan en zijn
tweede ik letterlijk vermoord waardoor hij
de politie achter zich krijgt.
Van Alain Corneau hebben we destijds
„Police Python 357” met Yves Montand,
Simone Signoret, Francois Périer en Ste
fania Sandrelli gezien. Comeau’s volgende
film, „La Menace” werd vorig jaar tijdens
de Filmweek Arnhem in voor-première
gebracht en is nu ook in de bioscoop te
zien. (Amsterdam, Nöggerath, Alhambra)
Het thema van beide films is vergelijkbaar
en op veel punten hetzelfde. Opnieuw wil
een echtgenoot (Yves Montand) op listige
manier zijn vrouw die onder verdenking
van moord staat, te redden door alle spo
ren van de misdaad die op haar schuld
wijzen in zijn richting om te buigen. Op het
ogenblik dat de politie eindelijk overtuigd
van zijn schuld, toe wil slaan, vlucht Mon
tand naar Canada. Op uiterst ingewikkel
de manier wil hij daar als dood vermeld in
de bevolkingsregisters komen, waarna hij
met zijn vrouw een nieuw leven kan be
ginnen.
Het verhaal van „Star Wars”, verplaatst
naar onze omgeving, zou een makke intri
ge hebben opgeleverd over een gekidnapte
prinses van een verzonnen rijk die met
veel moeite, achtervolgingen en schietpar
tijen bevrijd wordt door haar aanhangers.
De actie is nu verplaatst naar planeten in
het heelal die onderlinge twisten uitvech
ten, waarbij de „bad guys” tenslotte over-
Met de vrede in de Pacific en in de
wereld is de rol van MacArthur nog lang
niet uitgespeeld.
De oorlog in Korea breekt uit en MacAr
thur wordt met allerlei voorzichtige ad
viezen van Truman om het conflict te
lokaliseren naar de nieuwe oorlogshaard
gestuurd. Maar alle raadgevingen worden
in de wind geslagen en als MacArthurs
politiek leidt tot de mogelijkheid van een
Amerikaanse inval in Noord-Korea wordt
de generaal van zijn post ontheven en naar
huis geroepen. Een pijnlijke vernedering,
enigszins goedgemaakt door de ontvangst
in het Congres waar hij zijn befaamde
afscheidsspeech houdt met de slotregels
„Old soldiers never die, they just fade
away” en een staande ovatie krijgt.
Met deze lezing in West Point eindigt de
film dan ook. De toeschouwers hebben de
oorlog leren kennen vanuit het glorieuze
standpunt van een succesvol generaal die
overwinningen en eerbewijzen, sterren en
medailles verzamelde als anderen postze
gels. Een man die op het einde van zijn
leven in zijn geest de betoverende klanken
hoort van zacht hoornreveille, van kanon
gebulder, het geratel van mitrailleurs en
het vreemde treurige gemompel vanaf het
slagveld. Geen film dus om de Nobelprijs
voor de Vrede te geven. Calypso geeft de
Amsterdamse première van de film.
perts, ontwerpers van geloofwaardige
plaatsen van handeling en van achtergron
den en van technici op het gebied van
„visual effects”.
„Star Wars” betekent een voorproefje
van de film in de toekomst en is als zoda
nig amusement, romantiek en spanning
voor jong en oud, die de hun bekend?
verhaaltjes nu eens in een fantastische
omgeving willen zien spelen. En dat we ons
in een irreële wereld bevinden, waar iets
meer mogelijk is dan op onze aarde, daar
Overigens is er in de dagelijkse vertonin
gen weinig veranderd. Roxy gaat voor de
18e week door met „Soldaat van Oranje”,
Studio heeft Chaplin’s „The great Dicta
tor” ingeruild voor een oude, uit ’71 stam
mende Trinity-film, „De rechter- en de
linkerhand van de Duivel” met Terence
Hill en Bud Spencer, Luxor gaat op de
dagelijkse matinees door met „De Redder-
tjes” uit de Disney-studio’s en vertoont
’s avonds nog maar eens „De Klokkenlui
der van de Notre Dame”.
zorgt John Sears als ontwerper van truc-
effecten wel voor, die ons evenals Kubrick
in „2001” een ruimte weet voor te zetten
waar de grootste prairiën van Noord-Ame-
rika niet tegenop kunnen.
industriestr.' 50 (hoek haringkade)
Als bijzondere attractie gaat aan de
hoofdfilm vooraf een door het Haarlems
Filmkollektief gemaakte harde pornofilm
„Flash” waarover gisteren al in deze krant
uitvoerig bericht is. Ingrijpen van de film
keuring hoeft men niet te verwachten om
dat het zaaltje van Het Melkwoud slechts
49 zitplaatsen heeft, het door Van Agt
bepaalde maximum aantal om naar porno
te mogen kijken.
Ook Filmhuis Velsen vertoont een film
van Goretta en wel „Pas si mèchant que
ga”, ditmaal handelend over een jeugdige
zonderling (Gérard Depardieu) die in
schulden is geraakt in zijn poging een niet
renderend meubelfabriekje in stand te
houden. Als enige uitweg om faillissement
te voorkomen, ziet hij het beroven van
banken en hij wordt verliefd op de kassiè-
„Star Wars” is gemaakt door George
Lucas („American Graffiti”) en is een
science-fictionfilm, die te maken heeft met
een periode in de ruimtevaart, waarin in
terplanetair verkeer tot de gewoonste za
ken ter wereld is gaan behoren. Eenmaal
zover is het vanzelfsprekend dat er ook
interplanetaire ruzies en oorlogen uitge
vochten worden en dat de filmgenres die
ooit voor aardse consumptie bedoeld wa
ren nu hun arbeidsterrein verruimd heb
ben naar het immense heelal buiten ons.
B Charles Boost
zouden worden tot Japan zelf kon worden
aangevallen. En hij eiste daarbij de eer op
de Filippijnen te mogen heroveren zodat
zijn belofte om terug te keren tot een
miraculeuze werkelijkheid zou worden.
Aldus geschiedde. Met een landingsvaar
tuig en in gezelschap van de nieuwe presi
dent van de Filippijnen vaart hij naar de
kust van het eiland Leyte, Het vaartuig
boort zich buiten de kust in het zand, maar
McArthur stapt onversaagd in het water
en waadt naar het strand, daarbij wel
zorgend dat de fotograferende oorlogscor
respondenten tijd kregen hun camera’s in
te stellen.
Maar zijn grootste ogenblik is het mo
ment dat hij aan boord van het slagschip
Missouri in de baai van Tokio een klein
gezelschap Japanners in geklede jas en
met hoge hoeden in een koele ceremonie
kan ontvangen ter ondertekening van de
acte van overgave. Roosevelt is dan inmid
dels gestorven, Truman is hem opgevolgd
en heeft toestemming gegeven op Nagasa
ki en Hiroshima een atoombom te laten
vallen.
Regisseur Joseph Sargent, een onbeken
de grootheid zoals meestal uitgezocht
wordt om een dergelijk spectaculaire en
aan de feiten gebonden oorlogsepos te
regisseren kan niet veel anders doen dan
al die, vooral in Amerika sterk sprekende
verhalen, zo natuurgetrouw mogelijk in
beeld te brengen. Daarbij geholpen door
allerlei technische adviseurs, geluidsex-
wonnen worden door de goedwillende par
tij, een soort western met ruimteschepen
inplaats van huifkarren en laserstralen
inplaats van Winchestergeweren.
MacArthur (Gregory Peck) ontmoet
president Truman (Ed Flanders) in de film
MacArthur.
van een duo robots inplaats van Stan Lau
rel en Oliver Hardy.
Het bekende krijgt nu heel andere for
maten en spanningen, maar juist het sa
mengaan van herkenbare situaties met
fantastische plaatsen van handeling
maakt waarschijnlijk de populariteit van
de film uit. Zoals de humor ditmaal komt
kopie MacArthur
Met „The Spy who loved Me” werd dit
najaar in Arnhem het tweejaarlijkse film
festival besloten. De film loopt nu voor de
zesde week in Palace en het is niet on
waarschijnlijk dat eenzelfde succes be
schoren is aan „Star Wars”, waarmee dat
zelfde festival geopend werd en die nu in
Lido zijn première beleeft. De film is nog
altijd een ongekend kassucces in Amerika
en hoewel de reactie in ons land gematig
der is, wijzen alle tekenen erop dat de
theaters die de film ingezet hebben (dat
zijn Bellevue Cinerama in Amsterdam,
Asta Den Hang en Cinerama Rotterdam)
op een beperkte „long run” kunnen
rekenen.
Dan is er meer opwinding in de nacht-
voorstellingen te beleven: de Spaanse film
„Cria Cuervos” met Geraldine Chaplin en
het ontroerende meisje Monica Randall is
op maandagavond en in de nachtelijke
voorstellingen op vrijdag en zaterdag ge
bleven in Studio, Frans Hals brengt dan
Hitchcock’s befaamde thriller „The
Birds”, Roxy gaat de derde week in met
„The Chase” (Marlon Brando, Jane Fon
da, Robert Redford) en Palace geeft een
misdaadfilm met negeracteurs, „Shaft’s
grote Opdracht” met de kostelijke Richard
Roundtree in de hoofdrol. In Palace wor
den de matinees op zaterdag, zondag en
woensdag gevuld met „De Fluit met Zes
Smurfen” en Studio probeert het nog eens
met „De nieuwe avonturen van Dik
Trom”.
het Haarlems Melkwoud (Zijlstraat 63)
komt op vrijdag, zaterdag en zondag om 21
u. met een sterk gevarieerd programma
dat voor een uiteenlopend publiek zijn
attracties heeft. Het hoofdbestanddeel
van die avondvoorstellingen is de Zwit
serse film „Le Fou” van Claude Goretta
waarin het verhaal aan de orde komt van
een eenzelvige oude man met een invalide
vrouw die allerlei financiële ellende door
maakt nadat hij om gezondheidsredenen
vroegtijdig ontslag uit zijn baan heeft
moeten nemen.
Het is een film vol eenzijdige misère die
geen bepalende sociale omgeving krijgt en
dus een beetje in de lucht komt te hangen.
Enfin het is Goretta’s debuut en als men
daarbij bedenkt dat hij na veel zoeken en
experimenteren tot een film als „La Den-
tellière is gekomen, dan krijgt zo’n eerste
poging extra waarde.
pogingen om de sprekende film die toen al
een feit was, te negéren. Hij schreef zelf de
onmisbare achtergrondmuziek maar
maakte een parodie op het nieuwe ver
schijnsel door stemmen en geluid te ver
vormen tot komische effecten.
Het hoofdthema is verder Charlie’s stille
liefde voor een blind bloemenmeisje dat
als zij tenslotte weer kan zien in hem niet
de man herkent die altijd vriendelijk voor
haar was en haar zelfs door zijn tussen
komst het gezichtsvermogen heeft terug
gegeven. Een aandoénlijk melodrama dus
dat door Chaplin’s ongeëvenaard spel met
alledaagse emoties tot de hoogte van ware
comedie verheven werd.
De Haarlems Filmliga J.H.V.U. (Kam-
perstraat 37, opent vrijdagavond (19.30 u.)
haar activiteiten met een avond die ver
zorgd zal worden door filmacademici,
d.w.z. afgestudeerden van de Filmaca
demie.
men door elkaar het schemerlicht van de
gedichten van Baudelaire of van de schil
derijen van Delacroix terugvindt, deze
storm die de mensen omhoog voert om ze
beter naar hun noodlot kunnen te
storten....”.
UH
De beide films die vorige week genoemd
werden in verband met de actrice Isabelle
Adjani, „het filmgezicht van 1978”, gaan
deze week in Amsterdam in première: Vi
olette et Francois” en „Barocco”, twee
sterk uiteenlopende films die „la” Adjani
alle kansen geven de veelzijdigheid van
haar talent te bewijzen. Ze doet dit op de
meest innemende manier in „Violette et
Francois” de namen van een jong en on
verantwoordelijk stelletje dat plezierig
wil leven maar minder verrukt doet als het
op werken en geldverdienen aankomt.
HAARLEM. „De filmliefhebbers bele
nen donkere tijden, vrienden”, luidde een
van de inleidende zinnen van Henk Mou
nts, een van de leden van het Haarlems
Filmkollektief, producer van het eerste
filmpje van het kollektief en een voortref
felijk ceremoniemeester voor de gelegen
heid, waarvoor de 49 genodigden gister
avond in Filmhuis Het Melkwoud waren
samengestroomd: de première van Flash.
Premier Dries van Agt, nadrukkelijk
ook uitgenodigd om aanwezig te zijn
want tegen zijn filmbeleid richt zich Flash
nadrukkelijk dacht daar anders over en
schreef een curieus afwijzend briefje,
waarin hij betwijfelde of zijn aanwezig
heid extra cachet aan de première had
gegeven. Zijn argumenten om de huidige
onduidelijkheid rond de filmkeuring
geen filmcensuur voor volwassenen, maar
wel ingrijpen van de justitie als het porno
films betreft die in theaters met meer dan
19 plaatsen worden vertoond stonden
eveneens keurig vermeld. Hem stonden
bescherming van de openbare eerbaar
heid en eerbied voor elkaar voor ogen.
'Het filmkollektief en talloze juristen
trouwens zien hierin een verkapte cen
suur, bovendien op twijfelachtige normen.
Flash werd vervaardigd om de discussie
hierover op gang te brengen. Het verklap
pen van de inhoud van de vier, vijf minu
ten lange produktie is zinloos, temeer daar
ff maar op een locatie werd gewerkt. Maar
het is zinvol om de komende dagen van de
I boouachap ervan kennis te nemen.
Aangezien ze een kind hebben moet er
niettemin brood op de plan komen en de
man blijft in zo’n geval toch de aangewe
zen figuur om voor onderdak en de eerste
levensbehoeften te zorgen. Maar Frangois
mist iedere ernst voor een dergelijke rol en
I het resultaat is huiselijke twisten en vecht
partijen die tot op straat worden voortge
zet’ Toch blijven Jacques Dutronc (bekend
van bedjes als Paris s’eveille il est conq-
heures) en Isabella Adjani een charmant
duo aan wie veel vergeven wordt omdat ze
veel hebben liefgehad. Het resultaat van
die liefde wordt beurtelings op haar of zijn
arm meegenomen in het levensavontuur.
Frangois ontdekt bij toeval dat winkel
diefstal voordelig kan zijn en hij maakt
van zijn oorspronkelijk amateurschap in
het wegmoffelen van kleine en steeds gro
tere voorwerpen een kunst en een beroep.
Hij sleept Isabelle mee in het kwaad zodat
we een scala aan virtuoze en intelligent
bedachte goocheltrucs in warenhuizen en
kleinere winkels te zien krijgen die onher
roepelijk moeten leiden tot ontdekking en
vernederende confontatie met politie of
winkeldetectives.
Op een scenario van Jean-Loup Dabadie
en onder regie van Jacques Rouffio is een
luchtige, lichtzinnige komedie ontstaan
met toch iets van de ernst van het leven op
de achtergrond, zodat het morele even-
èajjy
5?
I
re van een der door hem beroofde banken
die tijdens zijn actie flauw is gevaUen. Zij
wordt daarna zelfs een helpster in de mis
daad. Goretta toont zich bij dit enigszins
absurde gegeven een geestig en menselijk
filmer die na „Le Fou” opzienbarend is
vooruit gegaan.
Zandvoorts Film-Inn komt met een ver
late maar niet onwelkome hulde aan de
kortgeleden gestorven filmclown Charlie
Chaplin door een vertoning van diens „Ci
ty Lights” op vrijdag en zaterdag. De film
werd in 1931 gemaakt en is aHeen al be-
zienswaardig door Chaplin’s ingenieuze
