Globe
Danzi Kwintet:
Kamu leidt radio-orkest
met wijde en exacte slag
In Opgestaan.
plaats
vergaan ontbreekt
elke impuls
van humor
Sterk concert van Link Wray en Robert Gordon in Paradiso
N
Premières bij
Dans Theater
nuancerijk spel
door routine
Fijnzinnige speelsheid
leiding bij
Gunstige ontwikkeling onder nieuwe artistieke
bij meesterlijke musici
I
1
JU
KJ
Originele rock, gloeiend heet gebracht
l'f'
STf
r
Met hoogtij blaasmuziek
w
SCANDINAVIËRS SFEERVOL VERKLANKT
Vlakke voorstelling door toneelgroep Theater
ii
1 te;
Betoverend spel van Frans Bruggen en Piet Kee
rJ
HM
■i
9
2 3
JANUARI
KUNST
MAANDAG
19 7 8
r'l-
li
ii
I
I
-
z
te*
I
77
LIST
5607
»n
die beslissing is van veel vroeger da
tum maar in de wijze waarop. Deze
voorstelling onder regie van Gerardjan
Rijnders draagt namelijk dezelfde posi
tieve kenmerken als zijn Schreber, vorig
seizoen opgevoerd bij F Act in Rotterdam.
Evenals daarbij het geval was, is er ook bij
Burger Schippei weer sprake van opmer
kelijke eenheid van stijl bij regie, acteren
en decor. Daar voeg ik ook de in stijl
gehouden vertaling van Gerrit Komrij bij.
te
te
'W
3 EINDHOVEN In de opvoering van de
Duitse komedie Burger Schippei, zaterdag
In première in de Stadsschouwburg, zijn
de eerste gevolgen zichtbaar van de komst
van een nieuwe artistieke leiding bij het
Zuidelijk Toneel Globe, die bestaat uit
Vlrich Greiff, Gerardjan Rijnders en Paul
Vermeulen Windsant, naast Henk Rigters.
Maar laatstgenoemde vertrekt volgend sei
zoen naar Centrum. Dat merkbaar zijn van
die gevolgen vindt niet z’n oorsprong in het
fo»+ dat Pv’-o-r” <5^’->ippol, wordt gospeoM
"KJ I
8
iM
Sterke karikaturen
in Burger Schippei
J
j
die de verzamelnaam „Uit het
it-
JOHAN VAN KEMPEN
(Foto Lex van Rossen)..
tweetal
KO VAN LEEUWEN
Bruggen wijdt zich, na de jaren van zijn
.hoofdleraarschap aan het Amsterdams
Conservatorium en van andere, buiten
landse, (gast-)docentschappen, voorname-
lijk nog aan optredens om getuigenis af te
leggen van zijn speciale kunst. Juist terug-
gekeerd van tournees door Italië en Duits
land. waar hij grotendeels onbegeleide re
citals verzorgde, is hij deze week, dag na
dag, weer in Nederland actief, om vervol
gens zijn Europese podia weer te verruilen
^voor die in andere werelddelen
Optimaal echter kwam Bruggen s eer
der geschetste, zo persoonlijke speelwijze
en de artistieke voldragenheid daarvan,
tot uitdrukking in de met zeldzame virtuo
siteit op de sopraanblokfluit geblazen Ri-
cercata van drie verschillende componis
ten uit de Italiaanse Renaissance: ORTIZ.
Bassano en Virgiliano.
Een goed gekozen inleiding tot de werke
lijk fascinerende vertolking van deze Re-
naissanee-muziek, vormde Piet Kee’s over
tuigende interpretetatie van twee Canzone
.Uit dezelfde stijlperiode. Kee verruilde het
hiervoor gebruikte Flentrop-portatief na
derhand voor het Cavaillé-Collorgel om
‘uitvoering te geven aan werken van Boyce,
^Albinoni en C.Ph. E. Bach (Fantansie en
‘.fuga in cl, die naar de aard van elke
De Duitse auteur Carl Sternheim leefde
van 1878 tot 1942. Bij het uitbreken van
de eerste wereldoorlog verliet hij Duits
land. Na een verblijf in Belgiè, Nederland
en Zwitserland keerde hij pas in 1922 terug
naar zijn geboorteland. De tweede wereld
oorlog noopte Sternheim opnieuw Duits
land de rug toe te keren en hij vestigde zich
als politiek vluchteling in Brussel. Zijn
stuk Burger Schippei behoort tot de reeks
compositie idem met veel smaak en stijlge
voel werden voorgedragen.
Dat Frans Bruggen en zijn geïnspireerde
begeleider Piet Kee, meesters zijn op het
gebied van spontaan-stilistisch versieren,
was onder meer treffend te beleven in de
Sarabande uit de tot besluit van het con
cert door hen (op altfluit en portatief)
gebrachte Sonate in g van Corelli, welk
deel als toegift werd herhaald, maar dan
voorzien van heel andere zogeheten „agré-
ments".
De stampvolle zaal stak zijn waardering
voor de succesvol samenwerkende musici
niet onder stoelen of banken.
Een
bijna
Link Wray was al halver
wege de jaren vijftig ver-
Bij Theater is Opgestaanplaats ver
gaan opgevoerd onder regie van Eric
Thomson en het is een saaie vertoning
geworden met erg voorspelbare grappen.
Simon voert in zijn blijspel een New
Yorks echtpaar op dat in redelijk goede
doen verkeert. Mei en Edna Edison wonen
in een flat in een nette buurt. Hun leven
lijkt veilig gerangschikt, tot Mei werkloos
wordt. Vooral omdat al z’n moeite op
nieuw aan het werk te komen vergeefs is,
lijkt hij alle grond onder de voeten te
verliezen en raakt hij volkomen in verwar
ring met zijn bestaan. Zijn gevoelens van
verlies van eigenwaarde worden er niet
beter op als zijn vrouw de kost gaat ver
dienen. Het stuk, toont ook schertsender
wijs het New Yorkse leefklimaat. Via
radionieuwsuitzendingen komen we te we
ten dat inbraak, roof en andere ongere
geldheden aan de orde van elke dag zijn.
Op het toneel wordt het ook zichtbaar: als
Edna even boodschappen is gaan doen,
wordt haar hele flat leeggehaald.
De uitstekende vertaling van Dolf Ver
spoor heeft de goed bedoelde duistere hu
mor ook niet kunnen redden, evenmin als
de inzet van de beide hoofdrolspelers
Sjoukje Hooymaayer en Eric van der
Donk. Vooral de rol die Van der Donk
moet spelen bezit een minimum aan kleur
nuance: Mei Edison is vanaf de allereerste
opkomst een neurotische zeur. Van der
Donk stopt er vooral in stil spel toch wat
humor in, maar het wordt niet iets om in te
lijsten. In de scène van de goedwillende
zusters en broer van Mei, gespeeld door
Anita Menist. Liane Saalborn en Peter
Aryans, lijkt er temidden van de saaiheid
een kleine opleving te komen, helaas zet
dat niet door. Het blijft tot het einde een
vlakke voorstelling, waaraan regisseur
Thompson geen enkele impuls van humor
heeft kunnen geven.
avond in de schouwburg, nauwelijks over
tuigend.
DEN HAAG (ANP). Het Nederlands
Dans Theater brengt deze maand nog
twee balletten in première. In de Konink
lijke Schouwburg in Den Haag wordt van
avond voor het eerst The Continuing Sto
ry van Eric Hampton uitgevoerd, een cho
reografie op muziek van Gary Carpenter
waarvoor Keso Dekker het dekor en de
kostuums ontwierp.
)istj«
ge
in of
i of
van deze VARA-matinee geen nieuwe in
zichten omtrent de artistieke capaciteiten
van de dirigent konden opleveren, lag aan
de keuze van het werk. De Vijfde Symfo
nie van de in 1931 gestorven Deen Carl
Nielsen is als compositie een echte lappen
deken de passages eraan die geslaagd zijn
bestaan uit gapwerk en het overige is
onbenullig of irritant Het enige dat je uit
de uitvoering ervan kon opmaken is, dat
ook hier vakwerk door Okko Kamu en het
RFO werd geleverd
JOHAN VAN KEMPEN
antwoordelijk voor eigen
zinnige en keiharde instru-
mentaaltjes, die van grote
invloed waren op het spel
van de Yardbirds en Pete
Townsend later, alsmede
van onze eigen Bintangs
(Steve Verroccal) Pas in
Na reprises in Den Haag staat dit nieuwe
ballet ook op programma’s voor voorstel
lingen op 1 februari in Rotterdam en op 3
februari in Utrecht.
In het HOT-theater in Den Haag gaat 26
januari Tutto Liscio van Hans Tuerhngs in
première Dit ballet werd gemaakt op mu
ziek van Bernard van Beurden. Hans
Tuerhngs ontwierp er de kostuums voor,
Tom Schenk het dekor. Herhaald wordt de
voorstelling onder andere op 3 februari in
Utrecht
HAARLEM Frans Bruggen, revoluti
onair op het gebied van het blokfluitspe
len, is in zijn nu al twintig jaar durende
carrière een geheel eigen weg gegaan, los
van de enorme ontwikkeling die hij des
tijds in de muziekwereld in beweging
heeft gezet. Die eigen weg leidde tot een
unieke manier van spelen, waarin de
(overigens hoog ontwikkelde) klankesthe-
tica eigenlijk min of meer ondergeschikt
is geworden aan de artistieke uitdruk
king, resulterend in een haast romanti
sche expressiviteit waarin omwille van
een zo groot mogelijke contrastwerking
sommige tonen ook plotseling in een enor
me expansiedrift, maar steeds technisch
beheerst, kunnen worden aangezet.
Hoewel we eerdere signa
len (Flamin’ Groovies, Phil
„back to mono” Spector,
Dave Edmunds, rock n
roll-revival en de pub-rock)
niet willen onderschatten,
brak pas vorig jaar het be
sef door dat de rock weer
leefde. En een groot en
nieuw publiek bleek er ge
voelig voor. Naar verhou
ding kregen de produkties
op kleine labels veel aan
dacht en terecht, want
mensen als Nick Lowe, El
vis Costello en de Count
Bishops produceerden ma
teriaal wat tot het beste be
hoorde. dat in 1977 het licht
zag
Het Nederlands Dans Theater maakt
I van 12 tot 28 februari een trip naar Belgie
en West-Duitsland Opgetreden wordt in:
Hasselt, Ludwigshafen, Asschaffenburg,
Darmstadt. Bocholt, Hildesheim. Olden
burg, Hannover, Guetersloh en Munstei
Fijnzinnige speelsheid was het kenmerk
jvan deze elkaar (driemaal) afwisselende
voordrachten
Zaterdagavond gaven Link Wray (foto) en Robert Gordon een enthousiast concert in
Paradiso. Eerstgenoemde boeide met authentieke soli.
Kamu maakte meteen in het symfonisch
gedicht „De Bard" van Sibelius een zeer
goede indruk met de sfeervolle verklan
king die de samenwerking met het RFO
opleverde Het orkest musiceerde uitste
kend onder-de- wijde en soepele maar
exacte slag van deze gastdirigent
En ook in de zorgvuldige begeleidingen
hoewel enigszins aan de zware kant - bij
het aansluitend gespeelde Eerste Fluitcon
cert in G, KV 313, van Mozart kwam de
bekwaamheid van deze jonge Fin op een
andere manier tot uitdrukking
Okko Kamu’s landgenoot Olli Pohjola
was daarbij de opmerkelijke solist Dit
wonderkind, nu 16 jaar oud, vertolkte met
volstrekte zekerheid, bonder geheugen
stoornissen of wat daar op lijkt, de briljan
te solopartij in Mozarts belangrijke com
politie voor fluit en orkest. Pohjola is
technisch fenomenaal ontwikkeld. Helaas
blijft de combinatietechniek inzake adem
en loonvorming daarbij achter Door te
lage druk vanuit het middenrif wordt de
klank te eenkleurig, de hoogte heeft weinig
glans en charme en het laagste register is
niet genoeg geprononceerd
Maar, de' leeftijd in aanmerking geno
men, kun je er rustig van uitgaan dat deze
jongen tot een groot fluitist kan uitgroeien
De fundamentele zaken zitten bij Olli Poh
jola goed op hun plaats Al was de voor
dracht soms wat gejaagd: frasering, arti
culatie en het leggen van accenten in de
zwierig-muzikale aanpak wezen daar over
duidelijk op
Dat het laatste programma-onderdeel
Scène uit
Burger Schippei.
met op de
voorgrond Michel
van Rooy als
Schippei, Henk
Rigters als Wolke.
Joost Prinsen als
iemand uit „de heffe des volks" bin- Krey. Terzijde in
de serre Allard
van der Scheer als
Hicketie.
(Foto Pan Sok)
HAARLEM. Vooral bij verschil
lend geaarde blaasinstrumenten komt
het er bij samenspel op aan, om steeds
die dynamische balans te verkrijgen
waardoor essentiële lijnen en motieven
naar voren komen uit de overige, meer
als begeleiding gedachte stemmen in
het harmonische patroon. Om daarbij
in de praktijk een overtuigende uit
drukking in het compositorisch materi
aal te kunnen leggen, is niet alleen een
aantal echt artistieke persoonlijkhe
den nodig. Zo’n groep spelers moet dan
tevens een jarenlange gezamenlijke
routine opdoen om alle nuances onder
ling fijn af te kunnen wegen teneinde
tot optimale vertolkingen te komen.
Een Nederlandse, maar internatio
naal georiënteerde blazersgroep waar
bij dat eigenlijk al een carrière lang (20
jaar) allemaal in orde is, is wel het
Danzi Kwintet, dat zondag op een kof
fieconcert in het Haarlemse Concertge
bouw acte de presence gaf. Daardoor
kon een royaal opgekomen publiek
weer ten volle van de ensemble-kun-
sten van deze musici genieten.
De klankkleuren van de heldere fluit
van Frans Vester, de fijne hobo van
Jan Spronk en de mild-glanzende klari
net van Piet Honigh verbonden zich in
die gelukkige samenspel-omstandighe-
den met die van de sonore fagot van
Brian Pollard en de vaak zo beweeglijk
gebruikte hoorn van Adriaan van Wou
denberg.
De hoogtij van de blaasmuziek was
op dit bondige programma aanwezig in
de vorm van een kwintet in F van
Cambini en een kwartet (zonder fluit)
in Es van Stamitz, waarin het uitge
kiende spel van een rijk en kunstig
stemmenverloop op klassieke wijze tot
uitdrukking kwam.
Mozarts speelse Andante in F, KV 616
„für eine Orgelwalze", betekende een
goed gekozen overgang tot de roman
tiek van Liadov; „Acht Volksweisen”
met echt Russisch karakter, waarvan
een uitvoering in sfeersterke benade
ring werd gegeven. Waarna tenslotte
„Trois pièces brèves” van Ibert de pitti
ge hekkesluiters vormden van deze
zondagse matinee, waarop het Danzi
Kwintet jong en oud onder het Haar
lemse publiek van begin tot eind had
weten te boeien.
JOHAN VAN KEMPEN
nerveuze Robert Gordon
degene is die het meest pro
fiteert van de huidige sym
biose. Zijn presentatie en
voordracht vallen na een
minuut of tien door de
mand, maar de uitstraling
van de in leer geklede Wray
houdt het geheel in het
spoor. Diens authentieke
soli zijn sterk ritmisch be
paald, hebben het bijterige
en zangerige geluid van een
bottleneck en stuwen elke
song naar een hoger ni
veau Bij elk volgend num
mer lijkt de zaal telkens
verhitter'te reageren, wor
den meer mensen meege
sleurd en wordt er enthou
siaster gedanst. De band
mist nog de perfecte ba
lans, omdat de ballads zo
als Louie Baby en My Dar
ling te weinig gebracht
worden, maar de zaal be
loont spetterende versies
van Eddie Cochran’s Sum
mertime Blues en Carl Per
kins' Boppin' the Blues, Fi
ve Days en Sea Cruise door
Gordon en Wray tot
driemaal toe terug te roe
pen Een van die toegiften,
Red Hot, vormt een goede
aanduiding voor het con
cert: orginele rock, gloei
end heet gebracht
JOHN OOMKES
Voor de repertoiregezelschappen wordt
het steeds moeilijker om aan goede blij
spelen te komen. De vrije producenten zijn
bereid meer te betalen en kunnen dat ook
doen omdat steeds meer gerenommeerde
acteurs en actrices zich in de vrije sector
bewegen, waardoor een sterke bezetting
voor zo’n stuk gauw gevonden is. Aan een
goed blijspel van Ayckbourn kan het re-
pertoiretoneel niet meer komen, aan een
uitschieter van Neil Simon blijkbaar ook
niet. Opgestaanplaats vergaan be
hoort in elk geval niet tot de betere werken
van de man die ook Sweet Charity, Promi
ses, promises en Met blote voeten in het
park schreef
Zaterdagavond werd het Haarlems Con-
Tcertgebouw aangedaan, waar deze inter
nationaal gevierde blokfluitist, samen met
‘onze stadsorganist Piet Kee, het publiek
betoverde op een gemeentelijk orgelcon
eert. In het op originele manier vervloch
ten gezamenlijk programma, heten beide
coneertgevers allereerst en om beurten
•.variaties horen die vroeg-zeventiende
‘eeuwse componisten als Jhr. Jacob van
ïEyck en Sweelinck voor fluit- en respec-
tievelijk orgelsolo hadden geschreven.
Als je ziet wat voor in
vloed de jaren vijftig dus
nu nog hebben en als je
geconfronteerd wordt met
de nog altijd viriele slag
vaardigheid van Link
Wray. dan betreur je haast
dat je ze niet bewust hebt
kunnen meemaken. Geluk
kig is het zo nu en dan
mogelijk ze te reconstrue
ren aan de hand van oud
film- of geluidsmateriaal,
maar zaterdagavond waan
de ik me er middenin.
AMSTERDAM,
hartverwarmende,
ongelooflijke respons viel
zaterdagavond de nage
noeg legendarische, 47-jari-
ge Amerikaanse rock ’n
rollgitarist Link Wray en
zijn veel jeugdiger compag
non Robert Gordon ten
deel. In een afgeladen Pa
radiso werd de klok even
teruggezet naar de jaren
vijftig, maar dan op een
minder suikerzoete manier
dan de tv-serie Happy Days
ooit als geloofwaardig liet
voorkomen De her
nieuwde waardering voor
wat de jaren vijftig muzi
kaal gezien hebben opgele
verd, gaat zelfs zover, dat
het woord teruggezet een te
negatieve lading krijgt.
Als we kijken naar alle
opwinding die ontstond
toen in 1977 steeds meer
musici blijk gaven van een
wil om (weer) directe, onge
compliceerde rock te spe
len, waarbij de nadruk lag
op de amusementswaarde
en de dansbaarheid, reali
seren we ons misschien het
verband met wat er in de
jaren vijftig plaatshad
(merkwaardig genoeg doen
zich dezelfde associaties in
de jazz, film en literatuur
voor). -
komedies
burgerlijke heldenleven" draagt. Deze in
formatie geeft onder meer het program
maboekje. Naar ik meen niet ten onrechte,
want over Carl Sternheim was bij ons
weinig bekend en voor zover ik weet zijn
z’n stukken in ons land in elk geval na de
oorlog nooit opgevoerd
In Burger Schippei zien we de infiltratie
van
nen het gezeten burgerdom. Paul Schippei
is een jongeman van bedenkelijke af
komst, maar hij bezit een mooie zangstem
Dat biedt hem de kans zich aan z’n af
komst te ontworstelen. Daartoe aange
zocht treedt hij toe tot een zangkwartet dat
lijkt te bestaan uit steunpilaren van hèt
burgerlijke Duitsland aan het begin van
deze eeuw. Schippei wordt met moeite
gedoogd binnen dit milieu, zijn prachtige
tenor is nu eenmaal onontbeerlijk, wil het
koortje een jaarlijks uitgeloofde wissel-
prijs in bezit houden. De bastaard Schip
pei, moet het kwartet redden, koste wat
het koste en hij ruikt zijn kans zich los te
breken van zijn geringe afstamming. Het
gaat ten koste van Schippels eigen per
soonlijkheid, daardoor toont hij zich ook
geestelijk een bastaard.
Niet alleen bij de mannen van het Duits
land van zijn tijd heeft Sternheim medo
genloos analyserend toegeslagen. Ook de
Duitse vrouw wordt in Burger Schippei
geëtaleerd en wel als de bij uitstek
dienstbare, aan de man onderworpene. Zij
is slechts interessant als huwbaar meisje,
omdat zij dan bijvoorbeeld ook als chanta
gemiddel kan worden gebruikt. Sternheim
geeft daar in zijn stuk een schrijnend
voorbeeld van
Gerardjan Rijnders heeft bij zijn regie
gekozen voor een karikaturale vorm vol
venijnige, humor. Door middel daarvan
gunt hij een heldere blik op de bedenkelïj
v.--jl
1969 maakte Wray zijn co-
me-back, maar zijn pogin
gen om op te vallen leken
weer stuk te lopen, totdat
ex-Tuff Darts-zanger Ro
bert Gordon hem vorig
jaar aanzocht voor een
rock n roll en rockabilly
A I
achtig werkstuk, dat veel
succes oogstte.
Het toevallige
werd een vaste eenheid en
met een bassist en drum
mer gingen ze op tournee.
Zaterdagavond bleek dat
de goedzingende, maar
AMSTERDAM Jong Fins talent en
Scandinavische muziek bepaalden voor
een belangrijk deel de atmosfeer op de
VARA-matinee van afgelopen zaterdag
Voor het Radio Filharmonisch orkest, dat
dit concert in het Amsterdams Concertge
bouw verzorgde, stond ditmaal de 30-jan-
ge Okko Kamu, die in zijn vaderland het
Fins Radio Orkest en de Philharmonic
van Oslo onder zijn leiding heeft
ARNHEM Toneelgroep Theater
heeft met het toneelspel De Gek van Ed
ward Bond, dat van november tot half
januari op het repertoire stond, artistieke
durf getoond De Gek is geen gemakkelijk
stuk en trekt zeker niet de belangstelling
van een breed publiek. Daardoor al is het
een dure produktie en ook bij een repertoi
regezelschap moet daar iets tegenover
staan Theater meent die tegenhanger te
hebben gevonden in Neil Simons blijspel
The prisoner of 2nd Avenue, dat in het
Nederlands Opgestaan. plaats vergaan
is gaan heten Op zich lijkt de keuze
verantwoord, eerst Bond, een modern En
gels auteur, daarna een eigentijdse Ameri
kaan in Simon. Helaas was de première
van Opgestaan plaats vergaan, vrijdag-
ke karaktereigenschappen van de perso
nages Binnen een karikaturaal toneelpór-
tret is een acteerstijl ontwikkeld die leidt
tot een zorgvuldig volgehouden ovaaltjes-
realisme. Daardoor ontstaat in de voorstel
ling een bepaalde afstandelijkheid die te
gelijk een duidelijker inzicht verschaft
dan waartoe een conventionele opvoering
in staat zou zijn.
In deze Globe-voorstelhng weten de be-
langrijkse spelers (Allard van der Scheer.
Joost Prinsen, Henk Ritgers, Michel van
Rooy) dat knap vol te houden, al dreigt
Allard van der Scheer (bijna geheel ver
knoeid door zijn blijspelsuccessen) soms al
te jolig over de schreef te gaan Met be
wondering heb ik de Paul Schippei van
Michel van Rooy gevolgd. Hij speelt Schip
pel met grote zelfverzekerdheid, zich be
wust van diens tijdelijke macht over dat
stukje zingend burgerdom Tegelijk houdt
Van Rooy de ambivalentie in Schippels
karakter zichtbaar. Daardoor wordt de
Schippei die zich tenslotte burger kan noe
men tot een tragisch mens Huiveringwek
kend is de slotscène waarin dat gebeurt
Alle echte burgers slaan van achter ven
sterglas de twijfelachtïge metamorphose
van Schippei gade, aasgieren diehun
prooi beloeren.
Rijnders en zijn mède-artistiekleider
Vermeulen Windsant werkten in eerdere
voorstellingen (ook Schreber) vruchtbaar
samen met de decorontwerper Paul Gallis.
Voor Burger Schippei ontwierp Gallis
weer een van zijn grote kunstwerken Hij
schiep een reusachtige serre waarin de
handeling zich ten dele afspeelt, ook als de
enorme deuren daarvan gesloten zijn Dat
heeft minder gunstige gevolgen voor de
verstaanbaarheid op dat moment, omdat
een geluidsinstallatie de stemmen dan
hoorbaar moet maken. Maar het is alfof je
als publiek in de tuin verscholen zit toe te
kijken. Schitterend wordt er overigens ge
zongen daarvoor zijn de stemmen van
echte zangers ingehuurd en kostelijk is
de auditie-scène, een repetitie van het
kwartet, waarop Paul Schippei komt voor
zingen. Rest nog op te merken dat Jes
Vriens een prima dienstbode-echtgenote is
en dat Willeke van Ammelrooy uitstekend
laat zien hoe zo’n Duitse vrouw-van-toen
toch bij voorbaat kansloos was. Voor mij
is Burger Schippei een voorstelling waar
ik met plezier naar heb gekeken, al zijn er
ook zwakkere momenten
KO VAN LEEUWEN
