Oninteressant
ballet van
Eric Hampton
Schilder mismoedig door gebrek aan enthousiasme
Appel wil miljoen aan kunst schenken
Overzichtelijk beeld
relatie kunst-nazisme
I
I
b
ThiStte
Whisky
Gebotteld in t hart
van Schotland
4;>
l
GENIET
BIJ DANS THEATER
1
André Presser naar
Opera van Zürich
y
6.25
IN PROEFSCHRIFT VAN HANS MULDER
Bloemlezing
Klossende laarzen
few
Programma van
literatuur en
muziektheater in HOT
irwv
ng
13
KUNST
19 7 8
12 DINSDAG 24 JAN U A R I
yisz aan het slot van een in meer opzichten bonte avond.
5.95
5.25
30.00
y
Zuiderdorpstraat 15
Oud-Velsen Tel. 02550-15797
’t ROODE HERT”
17e-eeuwse herberg
in Oud-Velsen,
’n beschermd dorpsgezicht
aan ’t Noordzeekanaal, niet
ver van IJmuiden, Haarlem
en Amsterdam.
HAZEPEPER ST. HUBERT
WEKELIJKSE
GULDENS-GOEDKOPER
PRIJZEN
KRUIK ROSE d'ANJOU A.C.
COTEAUX DE L’ARDECHE
POACHER S BROTH
HET CULINAIRE HART
VAN HAARLEM
DEN HAAG. De amusementscrisis in omroepland heet een geliefd
en uitgekauwd onderwerp te zijn. Maar op een regenachtige maandag
avond schuilt een iegelijk acht-er moeders haard, al dan niet loerend
naar het groene oog, in plaats van zich bij zijn lurven.omhoog te hijsen
en bijvoorbeeld naar de „literair muziek theater-avond" in
HOT te komen. Zij die het wel gedaan hebben zullen achteraf
nauwelijks hebben getreurd om de droeve weersomstandigheden die
ze moesten trotseren. Onbetwist hoogtepunt van deze speciale avond
die onder auspiciën van het literair tijdschrift Raster en de Haagse
organisatie voor literatuur en film Bzztóh plaats had, was de huivering
wekkend knappe performance van Moniek Toebosch en Michel Wais-
r
Bonte avond van Raster
(Van onze kunstredactie)
V
LEO CUYPERS .dolde met Bemlef
(ADVERTENTIE)
(ADVERTENTIE)
CONRAD VAN DE WEETERING
Déze week van 6 95 voor
Déze week van 5.95 voor
(Van onze kunstredactie)
bibliotheek
HANS VAN STRATEN
land”, volgens alweer Bernlef.
Vorig jaar werd de draad weer opgeno-
Tijdens het afgelopen weekeinde be
zegelde André Presser het contract met
intendant Dr. Claus Helmut Drese, die
hem gevraagd heeft reeds in het eerste
jaar een opera- en operetteproduktie
voor zijn rekening te nemen.
AMSTERDAM. André Presser,
muzikaal leider van Het Nationaal
Ballet en dirigent van Het Ballet Or
kest, wordt per 1 augustus van dit jaar
dirigent en muzikaal adviseur aan de
Opera van Zürich. De aanstelling van
Presser vindt plaats op'instigatie van
de choreograaf Balanchine, die overi
gens een aantal nieuwe balletten in
Zürich zal ensceneren.
Opent op woensdag
25 januari om 17.00 uur
onder nieuwe directie.
Wij hopen u spoedig
te mogen verwelkomen
in onze gezellige
herberg
in liggen
ig 4) voor
t gebied,
io 4939,
an van de
i van het
el, kada-
gelegen
mms, dat
lari 1978
In export carton
van 6 flessen
Real English
„Kunst in crisis en bezetting” heet het
proefschrift waarop Hans Mulder is ge
promoveerd tot doctor in de letteren. Het
behelst een uitvoerige, soms zeer gede
tailleerde geschiedenis, niet zozeer van
de kunst als wel van het kunstleven in
Nederland in de periode 1930-1945. De
ontwikkeling van de kunst komt in dit
boek immers maar zeer zijdelings ter
sprake. Veel meer is dit een historie van
kunstenaars en dan wel in het bijzonder
in relatie met het opkomende en weer
neergaande nationaal-socialisme.
ter werd in 1967 opgericht door de dichter
H. C. ten Berge en kende een wat moei
zaam bestaan tot 1973, wat volgens inlei
der Henk Bernlef het gevolg was van het
„te hoge niveau”. De verdienste van die
eerste periode was de „internationalise-
landse kunstenaar in de tijd van de bar
barij?
Daarbij doet de periode van voor 1940,
hoe interessant en belangrijk ook op zich
zelf, vaak aan als een voorgeschiedenis,
een aanloop tot de tijd waarin de dreiging
werkelijkheid was geworden. Veel van
wat zich in de oorlogsjaren afspeelde,
werd immers al aangekondigd of ver
klaard door wat daarvoor gebeurde. Ook
hier valt een spoor terug te volgen.
De verdienste van Hans Mulder is, dat
hij een aantal zaken heeft uitgezocht die
voor de eenvoudige burger allang niet
meer te achterhalen zijn. Een voorbeeld
daarvan is de rel in 1935 om het toneel
stuk De Beul van de Zweedse schrijver
Per Lagerkvist.
Wat was er aan de hand met die Beul,
waarin ging de NSB daarvoor met knup
pels de Amsterdamse Stadsschouwburg
in? Waarom verboden sommige burge-
genoeg, maar het heeft de vrijblijvendheid
van een bonte avond, voor elk wat wils.
Kun je je niet zo amuseren over de
toekomstige plannen van Vogelaar met
betrekking tot zijn volgende zestien boe
ken? Best. Had je Cuyper liever gezien in
het raam van een muziektheaterwerkstuk
als de Johnny Rep Suite? Jammer. Ont
brak het (maatschappij-)kritische element,
volgens Koopmans zo typerend voor het
muziektheater, vrijwel helemaal? Nee
maar! Overigens bleef er zoals gezegd,
genoeg genietbaars over, vaak had het een
onverwacht hoog niveau, ondanks die vrij
blijvendheid.
Bepaald niet vrijblijvend van gericht
heid is de dichtkunst van Hans ten Berge
die met sonore stem zijn dichtreeks Over
de Tong (opgedragen aan Douwe Jan Bak
ker), een indrukwekkende poëtische brief
aan de Zuidafrikaanse publicist Breyten
Breytenbach en nog twee losse gedichten
voorleest. Het geheel komt doorzichtig
over en geeft een goed beeld van de bewo
genheid van Ten Berge. De negen etudes
voor de linkerhand en één voor de pianos
temmer, die Cuypers en Bernlef vervol
gens uitvoeren, geven een aardig beeld van
hun onderlinge verhouding. Laatstge
noemde past zich gewoon aan bij de inval
len van de componist van de Zeeland Sui
te. Dat leidt tot kolderieke situaties.
Op enkele plaatsen heeft de schrijver
geprobeerd verband te leggen tussen de
aard van de voortgebrachte kunst en het
tijdsgebeuren. Zo spreekt hij naar aanlei
ding van het magisch realisme bij Willink,
Pijke Koch en anderen van „heerlijk
griezelen”, van „een decadente trek” en
hij legt een relatie met het nazisme.
Volkomen ten onrechte naar mijn me
ning. Op die manier voortredenerend, zou
je ook A. Roland Holst om zijn gedicht
„Zwaar weer op til” tot de nazi’s, of door
het nazidom geïnfecteerden, moeten re
kenen. Angst voor dood en ondergang
was een algemene trek in schilderkunst
en literatuur van de jaren ’30; toenemend
naarmate de oorlog dichterbij kwam. Dat
had niets te maken met een fascistische
mentaliteit. De echte diagnose van dit
verschijnsel moet nog worden gesteld.
Een gemiste kans.
Ook is niet juist dat er van het Utrecht
se tijdschrift „De schone zakdoek” (1941-
1942) maar één nummer is verschenen.
Het zijn er, als ik het wel heb, veertien
geweest. Een bloemlezing uit dit blad zal
waarschijnlijk in de loop van dit jaar
verschijnen.
standen te bestaan, die ik niet
begrijp. Het heeft geloof ik met
politiek te maken. Daar heb ik
geen verstand van. Ik heb me
nooit de luxe kunnen permitte
ren om me met politiek bezig te
houden. Er is ook tegengewor
pen dat het mij om persoons
verheerlijking te doen zou zijn.
Dat is eerlijk gezegd iets waar
ik nog nooit aan gedacht had.
„Het zou me geen enkele
moeite kosten deze collectie
bijvoorbeeld ergens in Ameri
ka onder te brengen. Onlangs
is er in de Canadese stad Ha
milton ook een permanent gra
fisch centrum geopend, waar
ze 300 litho’s van me hebben
hangen. Een collectie die ik
blijf aanvullen ook. Er is op het
ogenblik een reizende over
zichtstentoonstelling van mijn
werk samengesteld, die heel
Een naam die ik in dit relaas mis, is die
van de schrijver Jacques Gans. Hoe men
ook over zijn latere activiteiten mag den
ken, hij heeft zich moedig en zeer vroeg
tijdig (Berlijn 1932-1933) geweerd tegen
het Hitlerdom, en later met andere kun
stenaars een rol gespeeld bij de uitgave
van het Roodboek over de Rijksdag-
brand. In de oorlog was hij, voor hij in
1942 naar Engeland uitweek, betrokken
bij Vrij Nederland.
Voorts kan men lezen dat Gerrit Kamp
huis tijdens de oorlog in een klandestiene
publikatie de verzetspoëzie bekritiseerde.
Dat klopt. Mulder had er bij kunnen
vermelden dat diezelfde Kamphuis na de
oorlog opdracht kreeg een grote bloemle
zing samen te stellen uit diezelfde verzet
spoëzie! Dat dit boek er nooit is gekomen,
hoeft niemand te verbazen.
Mulder signaleert een uitspraak van de
(in 1936 overleden) dichter Slauerhoff, die
door de NSB politiek werd uitgebuit: Hij
zou in een brief geschreven hebben dat
hij niet tegen kinine kon en enkele andere
medicijnen, „als jood”. Daarbij wordt op
gemerkt dat de poëet jodium bedoelde.
Dat is juist, maar Slauerhoff had er wel
degelijk bij geschreven, „ook rassen-
kundig”.
Tegen een schitterend sterrendecor van
Keso Dekker staan twee zeer hoog gerag
de koele stoelen met in de zitting kleed-
kistje, waarvan het deksel aan de binnen
zijde een spiegel bevat. Op de linkerstoel
zit Sabine Kupferberg, op de rechter zit
Gérard Lemaitre. De een haalt een paarse
rok uit haar kist, de ander een zwarte
broek uit de zijne.
Ze verkleden zich, gaan dan samen
rondlopen waarbij ze om elkaar heen'
draaien en dit alles bij lange en glijdende
tonen van een koperensemble. Lang voor
de rondloopbeweging iets gevariëerder
wordt, is de aandacht al volkomen zoek.
DEN HAAG. Volmaakt oninteres
sant is het eerste commentaar dat me
invalt na het zien van het bedenksel, dat
Eric Hampton maandagavond bij het Ne
derlands Dans Theater in de Koninklijke
Schouwburg op het toneel mocht zetten
onder de titel: „The continuing Story”.
De zaak komt tot stilstand, de twee trek
ken iets meer kleren aan, de kleuren van
de sterren wordt rood en de dansers begin
nen opnieuw, wat schokkeriger dan eerst,
wat botsender, terwijl in het orkest het
slagwerk de overhand neemt.
De zaak komt tot stilstand omdat de
twee dansers zonder zichtbare reden om
vallen, maar ze staan gewoon weer op,
doen nog wat meer kleren aan, de sterren
worden roze, het orkest klinkt wat lieflij
ker en hup, daar gaan we weer. Je denkt:
„Zo zou je uren door kunnen gaan”, maar
het doek gaat gelukkig dicht en het pre-
mière-publiek klapt en er klinkt zelfs wat
schuchter bravo-geroep.
Het wordt tijd dat er echt weer eens wat
gebeurt op dansgebied, want als het pu
bliek hier al mee tevreden is, mogen we
wel vaststellen, dat men niet veel gewend
is.
Rest me nog de mededeling dat de mu
ziek bij dit geval gecomponeerd werd door
Gary Carpenter. Het Nederlands Ballet
orkest kon er weinig eer aan behalen.
Het programma in Den Haag begon met
een herhaling van „Kinderspelen” en ein
digde met „Symfonie in D” beiden in de
choreografie van Jiri Kylian.
herkenbaar
aan het vignet
op de deur.
seum te vestigen schipbreuk
hebben geleden en een particu
lier Utrechts initiatief in de
lucht is blijven hangen, is Ka
rei Appel mismoedig gewor
den over het gebrek aan en
thousiasme voor het gebaar
dat hij maken wil. „Ik heb zo’n
duizend werkstukken in de sa
fe van een bank opgeslagen,
terwaarde van ruim een mil
joen gulden. Die wil ik wegge
ven. Werkstukken die de we
reld nog nooit heeft gezien. Ik
stel geen andere voorwaarden
dan dat ze terecht moeten ko
men in een redelijk grote stad,
Wat me blijft opvallen, is dat
het in Nederland blijft ontbre
ken aan chauvinisme, terwijl
men er in kunstkringen ook
nogal veel last heeft van onder
linge jaloezie. Het is écht op
vallend: zo gek als ze in Frank
rijk zijn met literatuur - aan
het slot van iedere tv-avond
wordt er wel een literair debat
uitgezonden, terwijl ze nauwe
lijks meer echt goede literairen
hebben - zo gek zijn ze in
Amerika met beeldende kunst.
Iedere avond is daar beelden
de kunst op de televisie te zien.
Daar zijn schilders de nieuwe
góden. Ik kan het weten, want
ik kom er al zo’n 20 jaar.”
Zo speelt Cuypers in een van de „etudes”
ritmische patronen, waarbij Bernlef met
zijn laarzen uit de maat klost. Later tijdens
Cuypers’ solo krijgt deze de helderheid om
het beroep van schrijver met dat van im-
JEF LAST
...kapitein in republikeins leger...
oemd,
b.
zacht gekruide hazepeper uit het War-
molts’ Frigourmet assortiment
Serveren met rijst, puree of kastanjepuree
en cranberries
(geldig t/m 30 januari a s.)
KIES UIT 70 EXCLUSIEVE
CREATIES VAN ONZE KOKS;
70 HEERLIJKE
2-PERSOONS MAALTIJDEN
kant en klaar-alléen opwarmen!
?aös-569324-"~-
Wie zo ontzaglijk veel feiten overhoop
haalt als Hans Mulder hier doet, loopt
gevaar zich op de duim te slaan. Dat
gebeurt dan ook. Ik noem enkele punten.
Het is onjuist dat de schrijver Jef Last
tijdens de Spaanse Burgeroorlog officier
zou zijn geweest bij de Internationale
Brigade. Last had, na de ervaringen van
zijn vriend André Gide in de Sovjet-Unie,
gebroken met de communistische partij
en hij meldde zich dan ook niet bij de
door communisten beheerste Brigade.
Hij werd kapitein in het republikeinse
leger.
Déze week van 10.50 voor 9.50
harmonieert zéér goed bij al Uw vlees- en
visgerechten Ook zeer geschikt als frisse
aperitief
waar veel mensen naar dit
werk kunnen gaan kijken.”
„Ik wil deze verzameling ca
deau doen en vind zelf dat deze
eigenlijk in Nederland, mijn ei
gen land tenslotte, terecht
moet komen. Er schijnen weer-
AVORIAZ. Karei Appel
is nog steeds bereid een stad in
Nederland een verzameling ei
genhandig vervaardigde teke
ningen, gouaches en collages
te schenken, op voorwaarde
dat die stad een passende
ruimte ter beschikking zal
stellen om Appels kunstverza
meling permanent te expose
ren. Aldus deelde Nederlands
internationaal bekendste, nog
levende kunstenaar in het
Franse skioord Avoriaz mee,
waar hij tijdens het Festival
du Film Fantastique zondag
als jurylid de eerste prijs hielp
toekennen aan de film Full
Circle van de Brit Richard
Longcraine.
bij 6 flessen
deze rode Midi wijn heeft een mooi bou
quet en een fijne afdronk
Ook zeker een wijn om er eens tussen
door te drinken.
Zo krijgen we een poëzielezing van Ten
Berge, een komisch ingestudeerde act van
Bernlef en Leo Cuypers, listige hersen
schimmen van Vogelaar, een redactioneel
commentaar op de dag- en weekbladkri
tiek op het verschijnen van Raster, een
solo van Cuypers, een serie dia’s over
veldwerk in Ijsland van fotograaf en beel
dend kunstenaar Douwe Jan Bakker, een
poëzielezing van Louis Ferron voorge
schoteld, voordat Michel en Moniek mogen
toeslaan. Het is allemaal onderhoudend
stropers-soep op zh Engels Het probe
ren werkelijk waard
Déze week per blik j
van 2.50 voor 1 .“3
Gedempte Oude Gracht 102
Tel. 326739
Ook gevestigd in.
Amsterdam, Bussum en Hilversum
Wie bijvoorbeeld op zoek gaat naar
gegevens over het literaire maandblad
Forum, dat van 1932 tot 1935 verscheen,
zal weinig wijzer worden. Maar wel ver
nemen we het een en ander over de activi
teiten van de redacteuren E. du Perron en
Menno ter Braak bij het tot stand komen
van het anti-fascistische Comité van
Waakzaamheid.
De ondertitel van het boek, „Een onder
zoek naar de houding van Nederlandse
kunstenaars in de periode 1930-1945”,
geeft dan ook een betere aanduiding van
het boek, dat boordevol zit met feitenma
teriaal over een onderwerp dat nog nooit
uitputtend is behandeld. Het probeert na
melijk een antwoord te geven op de
vraag: hoe was de houding van de Neder-
Opvallend is eigenlijk dat het mu
ziektheater niet het enige centrale thema
op de avond vormt. Ik betreur dat, maar er
blijft voldoende spektakel van niveau over
Voor de liefhebbers, ook al vormt het pro
gramma een getrouwe afspiegeling van
het Raster-nummer over muziektheater,
waarin tenslotte ook niet uitsluitend over
dit fenomeen werd geschreven.
Canada en de Verenigde Sta
ten rond is geweest. Die kort
geleden Mexico City en Cara
cas heeft aangedaan en, na
België, ook in Zweden en
Duitsland terecht zal komen.”
Het proefschrift bevat een aantal inte
ressante bijlagen, onder andere een lijst
met subsidies die in de oorlogsjaren zijn
verstrekt door het departement van
Volksvoorlichting en Kunsten. Je kunt er
natuurlijk gniffelend van kennis nemen
dat Karei Appel geld heeft aangepakt van
deze hachelijke instantie, maar zo’n pu
blikatie kan toch ook tot danige onrecht
vaardigheden leiden.
Zo kwam ik de naam tegen van een
beeldhouwer van wie ik toevallig weet dat
hij later in de oorlog uiterst riskant werk
heeft gedaan (explosieven vervaardigd
voor Gerrit van der Veen). Anders dan
anderen heeft hij daar na de bevrijding
nooit over opgeschept, reden waarom
zulks ook niet in dit proefschrift vermeld
staat. Ik bedoel maar.
I
meesters de opvoering van dit stuk in hun
stad? Blijkens Mulders speurwerk is de
rel in hoofdzaak terug te voeren op een
hetzerige recensie van de toneelcriticus J.
W. F. Werumeus Buning in De Telegraaf
iets wat men niet aan de weet komt uit
Bunings levensbeschrijving, waarop en
kele jaren geleden P. Hijmans is
gepromoveerd.
Ook over de oorlogsjaren heeft Mulder,
soms aan de hand van geschreven bron
nen, maar ook door interviews met recht
streeks betrokkenen, veel feiten naar bo
ven getild en die gerangschikt tot een
voorbeeldig totaalbeeld.
Dat hij daarbij soms tot zeer kritische
gevolgtrekkingen komt, viel te verwach
ten. „Nee, men hoeft zich geen enkele
illusie te maken over een flinke, princi
piële houding van de kunstenaars. Zij die
in het verzet gingen, vormden een kleine
uitzondering. De meesten leggen zich bij
de maatregelen neer en trachten de bezet
ter of heersende macht maar een beetje te
vriend te houden”, schrijft hij.
Even verder echter krijgen de letter
kundigen een pluim: „Het grootste deel
van de Nederlandse schrijvers weigerde
mee te werken” (met het foute departe
ment van Volksvoorlichting en Kunsten).
Dat is toch wel een aanzienlijke nuance
ring van het eerste, algemene oordeel.
Dat ook de beeldhouwers zich over het
geheel genomen prima hebben gedragen,
krijgt naar mijn idee te weinig nadruk.
[De activiteiten van stichting Bzztóh ge
beten inmiddels een uitstekende naam.
)e maandelijkse uitgave Bzzlletin heeft
en constant peil en weet met elk nummer
ijn nut aan te tonen en de feestelijke
avonden rond de vijftigste verjaardag van
larry Mulisch en het postume eerbetoon ring van het literair klimaat in Neder-
aan het adres van de dichter J. C. Bloem,
die het blad organiseerde, waren gebeurte-
nissen met een landelijke reikwijdte. Ras- menj toen Ten Berge, Bernlef. Jacq. Fir
min Vogelaar en Pieter de Meijer besloten
er hun schouders onder te zetten. Het
„blad” bleek eens in de drie maanden in de
vorm van een pocketboek van de persen te
komen en beoogt de ontwikkeling van on
bekendere literaire vormen te stimuleren,
kijkt over de grenzen van het eigen wereld
je heen en vertoont een gezonde themati
sche aanpak. Zo handelt nummer drie van
het vorig jaar voornamelijk over het mu
ziektheater middels bijdragen van Rudy
Koopmans en weergegeven theaterscripts
van Willem Breuker, Mischa Mengelberg
en Michel Waisvisz.
Nadat twee pogingen om m
Amsterdam een Appelmu-
(ADVERTENTIE)
I
Heeft "body een
heel bijzondere fipH?
[•:j volle smaak en geur
Vooreer
zuinige prijs
te koop bij 600
"DELCAVE” slijters
ft; en wijnhandelaren
KAREL APPEL
...weerstanden...
amusant en vrijblijvend
pro viserend muzikant te vermengen. Al
weer Bernlef moet hem daarbij assisteren
en krijgt vervolgens de kous op de kop,
omdat Cuypers plotseling de bitse vrouw
van de schrijver speelt en met hem dolt.
Maar dan hebben we al het commentaar
van de Raster-redactie op de dag- en week
bladkritiek over dit tijdschrift achter de
rug. De voorspelling van het Leidsch Dag
blad „dat Raster het niet langer dan drie
afleveringen zou uithouden” is niet de eni
ge die door feiten inmiddels kan worden
weerlegd.
De Haarlemse auteur Louis Ferron ver
galt mijn pret na de pauze een beetje met
de mededeling dat hij niet zoals stond
aangekondigd een van zijn beide balla
des zou zingen. Nu, door zijn enigszins
nerveus voorlezen neemt het begrip voor
zijn bombastische en intellectualistische
poëzie bepaald niet toe. Hij valt eigenlijk
als enige in die zin uit de toon, dat hij
zichzelf niet durft te persifleren; wat op
zich ook komisch kan werken, dat geef ik
toe. Maar van iemand die zulke krasse
meningen over Haarlem bezigt (het wordt
tijd dat Peter Lohr, net als indertijd na de
kwalijke opmerkingen van Mulisch in
grijpt), verwacht je iets anders.
Onbetwist hoogtepunt is, zoals gezegd,
de act van Michel Waisvisz (die ook bij het
ICP Tentet het elektriek bedient) en de
over grote vocale capaciteiten beschikken
de Moniek Toebosch. Een tv-registratie
van deze act zou de aangestipte amuse
mentscrisis in het Gooi minder nijpend
maken. Het Groots Aanraken heet hun,
voor een belangrijk deel op improvisatie
berustende performance. De wanorde die
het tweetal binnen een vijftien minuten op
het speelvlak creëert, laat zich met geen
pen beschrijven.
Een buitenmodel kraakdoos dient bij de
intermezzi als speelobject. Bij aanraking
ook van elkaar ontstaan dan de
eigenaardigste elektronische geluiden.
Heel knap is ook de sketch „The Voice is
the Extension of the Body”, waarin die
halve waarheid voor Michel voldoende ex
cuus is om Moniek aan te raken, zolang er
maar geluiden uit haar komen. Een duet
tussen kraakdoos en menselijke stem leidt
tenslotte tot ongedachte vondsten, waarbij
onder meer het overdreven complimenteu
ze gedrag van Amerikaanse entertainers
(die hun publiek belonen door „I love you”
te kreunen) geraffineerd op de hak wordt
genomen. Het is een voortreffelijke finale
van de eerste, van wat het best maar een
serie avonden kan worden.
JOHN OOMKES
I w DELCAVE BV Delft.
rol nic.wiQzOfl*
van
BW.-
xs*o.
4 èia'J0
