gina
z wB
iL
het
niet
succes
uitbuiten
fi
,,Ik zal
MJ
door
Klaas
Pieter
Rieksen
OL HANSSE MAAKT
iICH NIET ZO DRUK
jreau
Toneel
Roem
J
Strips
Franse invasie
Fats
L»
E
>L.
arken. Bj
ichoolbandje
Concertagenda
I
t
i I
1
.0.
/oor:
T
ril''1
3
lü
ll
De carriere van
een
he
manus j e-van-alles
n
en:
iur
Juliette Gréco
Fats Domino
Charles Aznavour
-
1
it
I
Til
voor:
ooit wat zou worden, ligt de roem voor het
prapen.
artiesten te zien, waarvan twee hun oer
degelijk vakmanschap al een dikke
twintig jaar tentoonspreidden. Zo doet
Juliette Gréco, ouder geworden, maar
niet minder vitaal, ons land aan vooreen
kleine toemee in de laatste dagen van
deze maand. Zo ziet de hoofdstad de
zangeres komende maandagavond in
Daarom ben ik toen een avondvullend cabaret
begonnen”.
Het was aan het eind van de jaren zestig. Het
politieke cabaret had reeds lang vaste grond
onder de voeten gekregen. Hoe vermaakte Tol
zijn publiek?
Carré voor het eerst weer sinds vele
jaren.
Charles Aznavour schijnt een voor
keur te hebben voor de eerste helft van
de maand maart om zijn Nederlandse
aanhang te vergasten op een aantal con
certen, want vorig jaar puilden de zalen
rond dezelfde tijd uit voor deze zich
zowel van het Frans als Engels be-
diendende chansonnier. In tegenstelling
tot vele andere grootheden van het Fran
stalig lied, George Brassens, Barbra en
Brei bijvoorbeeld, heeft Aznavour zich
aangepast aan de andere tijden en daar
door de aansluiting met een jong publiek
niet verloren.
Niet dat we hem als een oppervlakkig
artiest mogen beschouwen, want hoewel
zijn teksten over liefde, verlatenheid en
het artiestenvak niet al te diep steken,
bezitten ze voldoende persoonlijke erva
ringen. Vrijdagnacht 10 maart (24 uur} in
de Rotterdamse Doelen, zaterdagavond
11 maart in het Utrechts Congresgebouw
en dinsdagavond 14 maart tenslotte in
het Haags Congresgebouw.
In dezelfde periode doet Mireille Ma
thieu ons land aan voor een korte toer-
nee. Zo zal zij op vrijdagavond 10 maart
in de Amsterdamse Rai, zondagavond 12
maart in de Rotterdamse Doelen, maan
dagavond 13 maart in het Scheveningse
Tot voor twee jaar werkte Tol met zijn
cabaret. Tussendoor deed hij nog verschillen
de toneelproducties van bekende tv-series. Hij
deed stemmen voor de theaterproductie van
de Fabeltjeskrant en verzorgde daar ook tek
sten voor. Tol: „Daarmee hebben we 250 voor
stellingen gedraaid. De kinderen kwamen
naar het theater omdat de ouders het ook leuk
vonden. En ze kenden het van de televisie.
Tenslotte vreet de boer niet wat hij niet kent.
Ik heb nu een kinderprogramma dat een stuk
beter is dan die hele Fabeltjeskrant. Ander
half uur lang zitten die kinderen geboeid te
kijken. Ze hoeven dan helemaal niet zo nodig
te gaan lopen en te gaan eten, waar andere
collega’s weleens over klagen. Die kinderpro-
ductie heeft geen naam en het loopt ook hele
maal niet. Ik doe het dan ook maar zo’n twee
keer in de maand. En dan zie je hoe belangrijk
de televisie is. Ik vind het echt beter dan de
Fabeltjeskrant, maar omdat niemand het
kent, doet het ook niets.”
De eenvoudigste manier om dit probleem op
te lossen, is een kinderprogramma te maken
voor de televisie. Tol is daar dan ook druk mee
bezig. De eerste proefband is al klaar, met
teksten van Tol en muziek van, hoe kan het
ook anders, Clous van Mechelen. Tol: „Clous
is een echte oude makker van me. We zijn
elkaar weleens een tijdje uit het oog verloren,
maar we zagen elkaar altijd weer terug. We
kennen elkaar door en door. Als ik met een
tekst bij hem kom, dan heeft hij zo het sfeertje
te pakken om de muziek erbij te maken.
„Ik moest eigenlijk niets van politiek heb
ben. We wilden louter amuseren. En daar
stond ik helemaal achter. Clous heeft hetzelf
de. Hij is samen met Jan Blaaser gevraagd om
mee te gaan naar Argentinië om daar de
voetballers van wat amusement te voorzien.
En nou vinden bepaalde mensen dat dat niet
kan. Ik weet het niet. Ik ben waarschijnlijk te
dom voor de politiek. Ik begrijp er echt niets
van. Nederland is verdeeld in twee groepen:
werkgevers en werknemers. Ook daar val ik
tussenin. Zowel links als rechts vertellen din
gen, waarvan ik niets begrijp. Wat mij betreft
kan Clous gerust naar Argentinië gaan. Ik hou
het er maar op dat sport verbroedert en het
heeft geen moer met politiek te maken. Maar
ja, wie ben ik?”
Na het cabaret stortte Tol zich op het recla-
metekenen omdat hem dat wel aardig leek.
Schilderen en tekenen waren twee grote hob-
bi’s van hem. Ook het schrijven en tekenen
van stripverhalen kan Tol onder zijn vele
activiteiten rekenen. Tol: „Ik heb wat boeken
over reclametekenen gelezen en had wat
vriendjes in dat wereldje. Enkele van mijn
ontwerpen hebben zelfs nog een prijs ge
wonnen”.
Iedereen denkt dat ik in de „Alles is anders
show” kwam omdat Clous met dat orkestje
daar in zit. Maar de redactie kwam zelf met
het idee, omdat ze het gewoon fijne nummers
vonden. Ze waren verbaasd toen ze op de hoes
van de plaat lazen dat Clous de muziek had
geschreven.”
Maar in mijn teksten relativeer ik graag en dat
doe ik ook in het dagelijkse leven. Ik maak me
er niet zo druk over. We gaan nou een tweede
elpee maken. Die moet binnen een jaar uit
zijn. Over de eerste hebben we tenslotte ook
twee jaar gedaan, dus nu nemen we er weer
rustig de tijd voor”.
lovende commentaren die hij vorig jaar
kreeg, bewijzen dat zijn populariteit op
kwaliteit gestoeld is. Vrijdagavond 10
maart in de Amsterdamse Jaap Edenhal,
zondagavond 12 maart in het Haags Con
gresgebouw.
3l
id
De komende weken geeft de concert-
tOenda een kleine invasie van Franse
Over Fats Domino hoeven we last but
not least geen woorden vuil te maken. De
33 04
W.M
el. 023-
yé).
-bZXLt LLU
De roem is je dus nog niet in je bol geslagen?
„Daarvoor zit ik te lang in het vak. Ik heb ze
zien gaan en komen. Ik weet er alles van. Ik
verdien aan zo’n plaat niet erg veel. Als ik mijn
huur en de belastingen maar kan betalen. Wat
geeft het. Ik vind het best zo. Maar ik zou
natuurlijk liegen als ik zou ontkennen dat ik
het leuk vind als „Big City” wordt gedraaid”.
Tol gaat gewoon verder met alle dingen
waar hij plezier in heeft. Bij zijn platenmaat
schappij heeft hij net een enorme wandschil
dering gemaakt en een nieuw project moet
worden uitgewerkt. Enkele van zijn uitvindin
gen, ook een van zijn activiteiten, lenen zich
voor een schilderwerk. Een zeer speciaal schil
derstuk, waar spiegels aan te pas komen. Een
prachtige vinding, vindt hijzelf, maar voegt
daar direct aan toe dat zijn trommels die door
middel van waterdruppels geluid produceren
eigenlijk vrij nutteloos zijn. Dat is Tol Hansse.
Ondanks de roem een eenvoudige jongen.
Tol zegt over zijn elpee: „Ik had nog wat
ummers liggen van een revuegezelschap
'aar ik bij werkte. Clous en dat is dan Clous
an Mechelen, we komen er nog op terug.
PR) zei dat als we er nog wat nummers bij
ouden maken er best wel een elpee in zou
itten. We zijn toen aan de slag gegaan. We
ebben enorm met het materiaal moeten leu-
en. Jé moet in dit land jezelf ontdekken. Als
maar blijft zitten, dan gebeurt er ook echt
iets. Een jaar hebben we zo rondgewandeld.
te een zei dat ik maar spraaklessen moest
aan nemen, een ander wilde aan de teksten
aan rommelen. Weer een ander vond het
nzin om een nummer over Amsterdam op te
emen. Het was uiteindelijk Joost den Draaier
ie er wel wat in zag”.
„Van de platenmaatschappij hebben we een
udget gekregen om de hele productie te doen.
'e hoopten een klein publiek te bereiken dat
et dan ook erg leuk zou vinden. Maar opeens
leek ik dus niet zo wereldvreemd te zijn als ik
el dacht. De mensen begrepen me tenminste
iog. Het succes is inmiddels bekend.”
I We wilden het eerst iemand anders laten
ingen. Ik vond wat ik deed zelf nou ook niet al
B best. Maar we konden niemand vinden die
e sfeer van de teksten redelijk goed kon
rerbrengen. Ik heb toen maar zangles geno-
len en heb het zelf op de plaat gezet.”
Circustheater en dinsdagavond in het
Utrechtse Tivoli acte de présence geven.
Ofschoon de vele francofielen die ons
land telt (niet voor niets brengen elk jaar
zoveel Nederlanders hun vakantie in La
douce France door), daar niet zoveel oog
voor schijnen te hebben, stellen we Mi
reille Mathieu niet op dezelfde lijn als
Aznavour en Gréco. Daarvoor speelt ze
teveel leentjebuur bij oudere artiesten,
niet in het laatst bij wijlen Edith Piaf.
Overigens een en al verscheidenheid
op de agenda. Zo kunnen liefhebbers van
de al wat vergrijzende country-rock zich
verblijven in de komst van zangeres Em-
mylou Harris, die met haar fenomenale
Hot Band onder meer het Haags Con
gresgebouw (zondagavond 26 februari)
aandoet. lan Dury, een in het Londense
cockney-dialect zingende vrijbuiter, die
ten onrechte een new wave-stempel
heeft gekregen, zal vrijdagavond 3 maart
in het Amsterdamse Paradiso het niveau
van zijn prachtige album New Boots and
Panties proberen waar te maken.
Twee dagen later, zondagavond 5
maart, beleeft een groot Amerikaanse
entertainment-talent, zanger-componist
Billy Joel, zijn Nederlandse debuut in
de mooie Sonesta Koepelzaal (de voor
malige ronde Lutherse Kerk) te Amster
dam. Tenslotte belooft het Nederlandse
debuut van de Amerikaanse symfoni
sche rockgroep Kansas, op dinsdaga
vond 7 maart in het Haags Congresge
bouw, het een en ander, als we mogen
afgaan op creaties als Point of Know
Return, waarin de groep bepaald niet
platgetreden paden bewandelt.
Maar Tol zou Tol niet geweest zijn als hij
niet als de wiedeweerga een andere bron van
inkomsten te pakken had. Dit keer was het een
show in het Rembrandt-theater in Amster
dam waar hij onder meer met Rika Jansen
moest optreden.Het werd bepaald geen lang
durige aangelegenheid, want na een jaar hield
de in Laren geboren Tol het wel weer voor
gezien. „Er kwam geen inspiratie meer”, ver
telt Tol nu. „Ik heb al mijn spulletjes verkocht
en heb daar een tijdje van geleefd. Inmiddels
had ik een soort muzikaal clownsnummer
ingestudeerd, waar ik toen mee aan de slag
ben gegaan. Vijf jaar heb ik dat volgehouden
en het liep erg goed. Mijn nummer duurde zo’n
vijftien minuten en ik stond dus elke avond
tussen allerlei andere artiesten. Iedereen pro
beerde zijn stempel op een avond te drukken
en dat beviel me op het laatst niet meer.
iee wil- een aantal zaken konden uitproberen.
iOllicita- aar het beviel me toch niet best en ik ben er
n ook vlot mee gestopt”.
«bliek. Al sinds zijn zeventiende jaar schar-
elt hij in de amusementswereld rond, zij het
p kleinschalig niveau. En nu juist op het
I loment dat de 38-jarige Tol dacht dat het
En daar stond hij dan ineens. Tol Hansse bij de opnames
van de „Alles is anders show" van presentator Aad van den
Heuvel, enkele weken geleden. Geheel in het zwart gekleed
en de handen nonchalant in de zij gestoken. Het zag er
allemaal heel ontspannen uit, maar op het moment dat Tol
zijn „Big City" ten gehore wilde brengen, werd al vlug
duidelijk dat de zenuwen hem door de keel gierden. Het
geluid dat hij voortbracht, was nou niet bepaald bestemd voor
iemand met een volmaakt gehoor, maar het mocht de pret
allemaal niet drukken. Het nummer „Big City" bleek aan te
slaan en de elpee waarop het nummer staat (met de fraaie
titel „Tol Hansse moet niet zeuren”), werd op 16 februari om
twee minuten over vier voor de 50.000ste maal verkocht. Een
ongekend aantal in korte tijd. Tol heeft zeker niets te zeuren.
De single staat hoog op de topparades en zijn elpee schoot
ook als een komeet door de elpee-hitlijsten. De meeste
mensen bleven wat verbaasd en verbluft achter bij het succes
van Tol. Eindelijk het bewijs dat je niet slechts over Smurfen
hoeft te zingen om een Nederlandstalige hit te scoren.
Al vroeg in zijn leven kwam Tol (die van
lis uit Hans van Tol heet) in aanraking met
B muziek. Op 17-jarige leeftijd speelde hij in
m ihoolbandjes en niet lang daarna besloot hij
g et onder meer Clous van Mechelen naar
rankrijk af te reizen om daar de uit Amerika
tegerde soldaten ’s avonds van wat muziek
voorzien. De ene maand speelden ze op die
^^Jlaats, de andere maand weer ergens anders.
Tol: „We speelden daar van alles en deden
ik van alles. Ik heb nog staan goochelen voor
kinderen van die soldaten. Dat had ik op
hooi ook wel eens gedaan en die ouders
ilden graag dat we ook wat voor de kinderen
den. Het ging allemaal wat gebrekkig, maar
ehadden toch vrij veel succes. Na twee jaar
:gon het ons danig de keel uit te hangen. We
aren elkaar ook zat. In Amsterdam terugge-
»rd, kwamen we in een nachtclub te spelen,
aar dat is helemaal een vreemde business.
)'n tent loopt prima als er vijf mensen zitten
j b goed verteren, maar de zaken gaan slecht
ler honderd mensen zijn die lekker dansen
ide muziek maar geen druppel naar binnen
trken. Afschuwelijk was dat. Met de muziek
oesten we de mensen naar binnen lokken,
aar als ze daar dan eenmaal zaten, dan
oden we maar beter ophouden. Het was
tuurlijk wel goed voor de ervaring omdat
Het beroemde Parijse restaurant
Boeuf sur le Toit” beleefde in 1949 een
ongewone première. Een lange, donker
harige vrouw met droeve en meewarige
blik had haar schuchterheid overwonnen
ffl zong voor het eerst in het openbaar.
Onder de toehoorders bevonden zich
irootheden als Jean-Paul Sartre en
Vrangois Mauriac.
Zij waren met een geestdriftig publiek
Qetuige van de geboorte van een vedette,
die over die ietwat meewarige uitstra
ling beschikte die het in het van existen
tialisme vergeven Parijs van de jaren
injftig goed deed. Enkele jare laten
stond Juliette Gréco want over deze
wat mysterieuze vrouw hebben we het
ledische m hoog aanzien.
Tol heeft duidelijk plezier in alle dingen die
hij doet. Hij beroept zich er dan ook op, dat hij
maar een jaar of twee steun heeft moeten
trekken om moeilijke periodes te overbrug
gen. Tol houdt het erop dat een mens die
plezier heeft in zijn werk, altijd wel aan de slag
zal blijven. Verleden jaar zomer zat hij echter
zo knijp, dat hij maar in één klap twintig
schilderijen heeft gefabriceerd. Slechts twee
heeft hij er niet verkocht en die sieren dan ook
nu zijn woning in Heerhugowaard. „Het wa
ren ook duidelijk de twee slechtsten. Voor een
van de verkochte schilderijen is nu al 6000
gulden geboden. Kan je nagaan wat het bete
kent om een bekende naam te hebben”.
Het succes van Tol Hansse, dat onvoorbe
reid en onverwacht zijn leven bepaalde, is niet
geheel te herleiden. Zelf snapt Tol het ook niet
erg. Hij meent: „Ik denk dat het de teksten zijn
die de mensen aanspreken. Dat trekt blijkbaar
een zeer gemêleerd publiek. Ik heb laatst
platen staan signeren en toen merkte ik dat
zowel jong als oud mijn platen kocht. En de
muziek doet het natuurlijk ook. Maar hoe het
nou precies in elkaar zit, weet ik ook niet. Ik
buit het succes in ieder geval niet uit. Anders
zou ik nu stevig op de schnabbeltoer moeten
gaan. Maar daar heb ik geen zin in. Een bandje
achter in mijn auto en van Limburg naar
Groningen scheuren. Dat kan ik niet opbren
gen. Het succes levert natuurlijk wel wat extra
werk op, ook wat betreft het reclametekenen.
Het Nederlandse publiek kende Tol Hansse
iet, maar Tol kende wel het Nederlandse
e
4
i
I
