98.
9&
48.
98.
95
havcn-
berichtcn
[oogovens wil het werk in
loegendienst verbeteren
„Vat 71 brengt
modern blijspel
Over IJmuiden gesproken
wat vertel je me nou?
WEG GAAN NAAR LUBBERS”
ANDERE ROOSTERS MET
MINDER NACHTDIENSTEN
1
F
Leden Reddingsbrigade halen KNBRD-brevet
aan( land”. Dat verzuchtte iemand in de IJmuider Courant van 23 mei
nd io
Klaas Zoontjes
IJMOND
MAART
I 5
19 7 8
«J
1
I
VROEGER WAS het deel van onze gemeente daar ten noorden van
iet kanaal een aards paradijs. Er was volop houtgewas, er was
golving in overvloed. Het was een der mooiste delen van Kennemer-
WOENSDAG
(Van een onzer verslaggevers)
ydienst hebben gewerkt. Daarnaast bestaat er bij de leiding van het
jedrijf de bereidheid een studie te maken van een combinatie van een
vier- en een vijfploegendienst.
1932. Hij voegde eraan toe: „Vroeger, toen men ’s avonds langs de
zuidelijke kanaaloever wandelend de blik naar de overkant wend
de zag men niets dan de contouren van de bossen en de duinen,
donker en geheimzinnig zich aftekenend tegen de hemel. Het eenza
me bosland was een en al rust”. De scribent moet hebben terugge
dacht, al maakte hij daar geen gewag van, aan de tijd van „Lubbers,,
die toen nog sterk in het geheugen van de IJmuidenaren gegrift
stond.
Z'
I IJMUIDEN. Hoogovens wil bezien in hoeverre het systeem van
Lierploegendiensten kan worden verbeterd. Door andere roostervor
ken met minder nachtdiensten zou mogelijk tegemoet kunnen worden
[gekomen aan de medische bezwaren die aan het huidige ploegenstelsel
[leven. Hoogovens wil voorts een regeling ontwerpen voor extra
Vervroegde uittreding voor diegenen die jarenlang in de vierploegen-
V\
-
'N
25/2.60
Deze toezegging deed <r. G. Wilmink,
versa
k
(ADVERTENTIE)
De heer H. Raspoort:
joogovens, gisteren tijdens een bespre
king met vertegenwoordigers van de vak
bonden. De bijeenkomst had een open
karakter, bedoeld om de impasse in het
CAO-overleg te doorbreken.
„WE GAAN naar Lubbers”, zeiden vele
IJmuidenaren ’s zondags wanneer het
goed wandelweer was. De hele familie
trok de beste spullen aan, liep naar de
oude sluis, genoot op het Sluiseiland van
het wijde uitzicht, passeerde de tweede
sluis en ging de Breesaap in. Ook Hilde
brand had dikwijls in dit gebied gewan
deld, zoals hij had laten blijken in zijn
Camera Obscura. Van Eeden had er vele
uren doorgebracht, zoals hij had vastgé-
legd in zijn boek Onkruid. Intussen was
in het zuidelijk deel van de Breesaap wel
IJmuiden ontstaan maar het noordelijk
deel was nog steeds een schoonheid van
ewelste, inderdaad een oase van rust. Er
was nog geen noordersluis. Er waren
nog geen Hoogovens. Het bos was overal
vrij toegankelijk voor de wandelaars en
dat waren er bijzonder veel in die tijd
zonder auto’s, praktisch zonder fietsen en
met weinig mogelijkheden voor ontspan
ning. Men liep nog naar zijn werk en zag
er niet tegenop ook in de vrije tijd flinke
afstanden af te leggen.
DE UITSPANNING van Lubbers lag
op een wel heel goed plaatsje, in een
prachtige laan, vlak bij de weg naar Wijk
verpozing kon bieden. Het lukte. De men
sen kwamen graag naar het „Hof” zoals
Lubbers de uitspanning had genoemd,
sinds eeuwen een algemeen gebruikte
naam voor uitspanningen, in dit geval
echter naar het oude herenhuis de Brees-
aperhof vandaar ook de naam Hoflaan.
Er werden in die tijd van Amsterdam uit
nogal wat schoolreisjes naar Wijk aan
Zee gemaakt (met de boot naar Wijke-
roog, daarna lopen) en Lubbers schonk
graag limonade. Particulieren zorgden
ervoor dat kinderen uit dichtbevolkte
buurten in de hoofdstad in ieder geval
één dag naar buiten konden, ook al naar
Wijk aan Zee. Bij Lubbers'kregen deze
een boterham en wat te drinken, daarna
gingen ze op Wijk aan Zee aan en als ze
tegen half vijf terugkwamen stonden bij
Lubbers de tafels gedekt, een warme
maaltijd voor meer dan honderd jongens
en meisjes, stevig en smakelijk toebereid
een dergelijk geval voor. Een tekenaar
werd zo geïnspireerd door het correcte
geleden nog graag in de restanten van het
bos en tussen het puin van het café-
VAT heeft na de voorstelling „Café
Chantant” van vorig jaar een behoorlijke
veer gelaten met het afscheid van de regis
seur, de toenmalige dirigent en enkele
trouwe leden. Het stemt het bestuur tevre
den desondanks met een stuk te kunnen
komen dat op hetzelfde niveau ligt als de
musicals en cabaretprogramma’s die het
Velsense publiek in voorgaande jaren van
de vereniging gewend was.
Nol Stuvel voert de regie, van „Harten
Twee, Harten Drie”, een stuk van Paul
Rodenko.
Si®-
Pall Mali
IJMUIDEN. Van de IJmuider Reddingsbrigade slaagden zes leden voor het Brevet
3 en eenentwintig leden voor het brevet 4 van de Koninklijke Nederlandsche Bond tot
het Redden van Drenkelingen.
De geslaagden waren Cora van Dijke, Manon de Graaf, Kitty Jansen, Jacqueline
Menet, Angélique van der Molen en Mariska Zeegers (allen Brevet 3), Brenda Fiolet,
Wilma Havertong, Theodora Heilig, Astrid Kremer, Karin van Rixel, Daniëlla van
Rijswijk, Ellen Snoek, Christine Taat, Marieke van Venetiën, Ruben Castelein, Terence
Crawford, Richard Deen, Paul van Grieken, Jan Hoek, Dennis Janmaat, Richard Pais,
Bert Plug, Richard Snoek, Joost van Veen, Marco Verduyn en Aart Johan de Vries (allen
Brevet 4).
De IJmuidense brigade houdt op 19 maart in het Velserbad een spelmiddag
(aanvang kwart over twee). Voor leden boven 15 jaar begint op 7 april een nieuwe cursus
voor de KNBRD-diploma’s A en B.
was voldoende om de groet in Ossendrecht te doen bezorgen.
(Kaart beschikbaar gesteld door de heer P. C. A. de Jong te
IJmuiden).
directeur Personeel en Organisatie van
L-o
king
bond
karal
CAO
IJMUIDEN. Het Velser Amateur To
neel (VAT *71) zal vrijdag 31 maart „Har
ten Twee, Harten Drie” opvoeren in de
IJmuidense Stadsschouwburg.
aan Zee. Vandaar dat de IJmuidenaren
op een mooie zondag lang niet de eerste
klanten waren, ’s Morgens meldden zich
al de Amsterdammers die met de Amster
damse boot naar Wijkeroog (het tegen
woordige Velsen-Noord) waren gekomen
en vandaar door de Breesaap naar Wijk
aan Zee wandelden. Velen beschouwden
de uitspanning van Lubbers als een pleis
terplaats waar men bij het genot van
koffie of limonade de benen even rust
kon geven. Er was een grote tuin met
„Franse stoeltjes” en ijzeren tafeltjes. Er
stond ook een prieel. Verslechterde het
weer plotseling dan kon men terecht in de
grote zaal met in het middendeel een
biljart en een welvoorziene leestafel; aan
de kant waren overal gezellige zitjes. Bij
Lubbers was het ’s zomers altijd druk,
met jong en oud, van vroeg tot laat. Want
in de avonduren maakten jonggeliefden
graag de wandeling door de Breesaap
met de uitspanning als plaats om in een
romantische omgeving een pilsje of een
citroentje met suiker te nuttigen.
WIE WAS LUBBERS? Zijn vader had
een manufacturenzaak in Groningen. De
jeugdige Paulus Johannes ging er naar de
(Reacties op deze ru
briek: schriftelijk aan het
bureau van dit blad met
vermelding „IJmuiden
wat vertel je me nou?”,
telefonisch 023-378601).
„De bomen waarover een
lezer schreef dat ze bij
v.d. Boogaard stonden
bevonden zich in werke
lijkheid bij Klaas Zoont
jes. Ze staan er nu nog,
achter het Stadhuis. In
dertijd was daar ook nog
een grote pomp”.
maar doeltreffende optreden van Lub
bers en zijn zonen dat er een caricatuur in
De Groene Amsterdammer verscheen
met het bijschrift „De leeuw met zijn
welpen”. De derde zoon hielp jarenlang in
de zaak maar zou ook een andere richting
kiezen: hij zou directeur worden van de
constructiewerkplaats Hollandia in
Krimpen aan de IJssel. Dan was er doch
ter Johanna, het zonnetje in huis, letter
lijk en figuurlijk op handen gedragen
door de pensiongasten; ze is nu drieënze
ventig en woont in het deel van de vroege
re Breesaap dat IJmuiden heet.
„LUBBERS? BENT U. vroeg
iemand eens aan de man die tot kort
rend” gesprek. Daarbij werd van de zijde
van Hoogovens tevens gesteld dat een ex
periment met een vijfploegendienst niet
bij voorbaar is uitgesloten.
Tijdens een persconferentie heeft direc
teur Wilmink gistermiddag herhaald dat
een vijfploegendienst als methode om ont
slagen te voorkomen, niet aan de orde is.
Hij wees er nogmaals op dat er geen ont
slagen in de produktiesector, waar de ploe
gendienst geldt, vallen. Integendeel, er be
staat een nijpend tekort aan fabrieksper-
soneel. De komende twee maanden moe
ten er 350 man voor produktiefuncties
worden aangetrokken. Wilmink verwacht
dat deze personeelswerving op problemen
zal stuiten, gelet op de overspannen ar
beidsmarkt in de regio.
„Als verruiming van de werkgelegen
heid is de vijfploegendienst dan ook geen
oplossing. We geraken daarmee verder in
de problemen. Uit een onderzoek datlwij
hebben ingesteld naar de arbeidsmarkt in
de toekomst, blijkt dat het aanbod van
mannelijk fabriekspersoneel gering zal
blijven. Hiermee rekening houdend heeft
het geen zin arbeidsverkortende maatre
gelen door te voeren die extra werk creë
ren”, aldus ir. Wilmink.
Dergelijke regelingen zouden wel van
toepassing kunnen zijn voor afdelingen
waar een overtolligheid aan arbeidskrach
ten bestaat. Maar dan zou die arbeidsver-
korting wel een tijdelijk karakter moeten
krijgen, net zolang totdat het natuurlijk
gewoonte van die jaren met een zak vol
textiel de boer op. Toen hij het tijd vond
zelfstandig te worden besloot hij eens wat
meer van Nederland te gaan'zien. Uitein
delijk vestigde hij zich met zijn broer in
Haarlem. Paul moest voor de manufactu
renzaak waar hij een baan had gekregen
nogal eens naar IJmuiden. Daar leerde
hij een heel ander wereldje kennen dan
hij gewend was, met een wat ruw, wat
onverschillig lijkend, nogal luidruchtig
volkje. Wel een hartelijk volkje dat je
meteen in z’n midden opnam a)s het je
mocht de een bood je spontaan een glas
bier aan, de ander kwam met een gebak
ken visje aandragen, zo uit de keuken. Op
een dag zei Lubbers tegen zijn baas: „Ik
zou morgen naar IJmuiden gaan maar ik
zie er liever van af. De honderdduizend is
er gevallen. Nou, dan weet je het wel: het
ene rondje na het andere, al gauw half
IJmuiden in de lorum en dus geen zaken
te doen”. De baas vond dat hij er toch
maar eens moest kijken. Toen Lubbers in
IJmuiden kwam plukte hij stevig aan zijn
grote baard. De lol zat er zo in dat heel
IJmuiden feest leek te vieren. Toch zon
der wanklank. Een hoogst merkwaardig
maar gezellig volkje, dat was het.
IJMUIDEN fascineerde Lubbers zo dat
hij besloot er een eigen zaak te beginnen.
Dat was in 1896, toen het twintig jaar
bestaande IJmuiden volop nieuwe toe
komstmogelijkheden kreeg: de midden- i
sluis kwam klaar en wat voor de plaatse
lijke nijverheid nog veel belangrijker was
de Vissershaven werd geopend. Lub
bers richtte een manufacturenwinkel in
aan de Prins Hendrikstraat, trad in het
huwelijksbootje en meende nu toch echt
wel „gevestigd” te zijn. Klanten kreeg hij
genoeg. Hij was een uitstekend vakman,
een goede causeur en hij wist hoe hij met
de IJmuidenaren moest omgaan. Wat hij
niet kon voorkomen was dat er (te)veel op
de lat werd gekocht. „Als m’n man bin
nenkomt betaal ik wel”, zeiden de vrou
wen en dat was inderdaad de gewoonte.
Maar als de besomming van een boot
zwaar tegenviel of manlief wat te veel
voor zichzelf gebruikte voor hij thuis-
kwam liep het mis. Toen Lubbers zijn
rekken leeg maar zijn kas niet voller zag
worden stelde hij vast: als ik zo een paar
jaar doorga hou ik niets meer over. Daar
om stopte hij na zeven jaar met de winkel.
LUBBERS WIST dat er in het bos van
de Breesaap een grote boerderij een
oud deel voorzien Van nieuwbouw ter
beschikking was. Rij besloot er een café
te beginnen. Het was een avontuur: hoe
moest hij de mensen naar die eenzame
plek, naar die uithoek, trekken? Hij zorg
de voor een gezellig stukje muziek en
voor alles wat wandelaars ook verder
Dinsdag aangekomen: Hudson Service,
van Cont. Plat; Mosel, Gefle, Zaandam;
Stolt Sincerity, Rotterdam; Altavia, Kribi;
Rijnborg, Mantyluoto, Zaandam; Ned-
lloyd Wissekerk, Abidjan; Puciane, Shore
ham, IJmuiden; Palm B., Mongstad; Tor
Britannia, Gotenburg; Maasborg, Manty
luoto, Zaandam; Barcelona, Antwerpen;
Traute, Kingsllynn.
Dinsdag vertrokken: Atlantic Princess,
naar Gibraltar; Dordrecht, Montreal; No-
via, Hamburg; Frisian Trader, Harlingen,
IJmuiden; Mosel, Rochester, Zaandam;
Hudson Service, Cont. Plat; Sunburgh He
ad, Selby; Cartagena de Indias, Rotter
dam; Caribia Express, Hamburg; Satur-
nus, Tananger, IJmuiden.
Woensdag aangekomen: Bacon Point,
Ipswich; Alca, Klaipeda; Fridel, Seaham,
IJmuiden.
Woensdag vertrokken: Hanau, Maraca
ibo; Ingrid Gorthon, Brake; Hannover, Le
Havre; Gaasterdijk, Sheemess.
Vakbondsbestuurder H. Krul van de In-
iustriebond NW toonde zich na afloop
evreden ovder deze mededelingen. Vol-
,ens Krul is het voor het eerst dat de
lirectie van Hoogovens erkent dat het
«staande ploegensysteem een slechte uit
werking heeft op de gezondheid. „Het is
lovendien nog niet eerder voorgekomen
lat de directie inhoudelijk is ingegaan op
mze voorstellen ten aanzien van arbeids-
ijdverkorting”, aldus Krul die vrij opti
mistisch gestemd was over een hervatting
an het CAO-overleg op korte termijn.
,We zullen gezamenlijk al pratende zoeken
aar een uitweg voor de meningsverschil-
en”, aldus de delegatieleider van de
jonden.
7 fi Zoals bekend liepen de CAO-besprekin-
Oliën op 10 februari volledig vast toen de
rectie van Hoogovens weigerde toe te
ven aan de eis van de Industriebonden
t invoering van de vijfploegendienst met
33-urige werkweek. Deze regeling zou
I op 1 juli moeten ingaan voor 3000 man
ibriekspersoneel. Om het overleg weer
p gang te brengen, heeft de directie de
onden uitgenodigd voor een „oriënte-
voelde ook veel voor de zee en werd
werktuigkundige aan boord van schepen;
later zou hij drukker in Beverwijk wor
den. Als ze na een reis thuiskwamen
waren ze niet bang om een handje in de
zaak te helpen. En vader te assisteren als maakt verdween de rust, de wandeling
het een keer gebeurde dat er een bezoeker was niet bekoorlijk meer, de vrijheid was
kwam die waar dan ook al veel aan niet langer onbeperkt. De „loop” raakte
Schiedam bad geofferd en juist hier lastig uit ’t Hof de uitspanning werd gesloten,
werd. Vader Lubbers had de vaste ge- Als jongens speelden we zo’n halve eeuw
woonte dat wie moeilijkheden veroor
zaakte ook geen kans bij de tap kreeg.
Kort na de Eerste Wereldoorlog deed zich pension. Je sprak nog altijd af „bij Lub
bers”. Het was een fascinerend speelter
rein maar je miste wel de limonade.
geboycot. Er lag een En
gelse vrachttrawler aan
de hal; daar werd de vis in
kisten ingeladen. Even
buiten de pier werd de vis
dan overboord gegooid. In
die tijd lag het bij de vis-
hal vol met trawlers. Als
je nu door de vishal loopt
zie je allemaal lege
kisten”.
verloop heeft gezorgd voor de gewenste
reductie van het personeelsbestand.
Wilmink zei de indruk te hebben dat het
voorstel van de Industriebonden om per 1
juli een start te maken met arbeidstijdver
korting voor 5500 man (3000 fa-
briekskrachten en 2500 man kantoorper
soneel) niet langer als eis op tafel ligt. „Het
is niet zo concreet bedoeld, als wij ervaren
hebben”, zo liet hij weten, poch Krul zei
desgevraagd dat dit plan onverminderd
gehandhaafd blijft. Dat geldt ook voor de
datum van 1 juli.
Vanmorgen om negen uur zijn de be
sprekingen voortgezet. Ook op maandag
20 maart zal nog een „oriënterend” ge
sprek volgen. Niet uitgesloten is dat ver
volgens de CAO-onderhandeljngen wor
den hervat.
ir Voor het eerst sinds 10 februari verschenen de vertegenwoordigers van alle
vakbonden weer aan de onderhandelingstafel bij Hoogovens. Uiterst rechts vakbonds
bestuurder H. Krul van het NW.
ir Omstreeks 1910 verstuurden Marie en Joseph Binnendijk,
waarschijnlijk pensiongasten bij „Lubbers”, deze prent
briefkaart van „IJmuiden-Hoflaan”. Een postzegel van een cent
Herinnering van lezer
M. Kuiter aan de Eerste
Wereldoorlog: „In die tijd
was ik in de vishal aan het
werk. We waren bezig met
„koppen” dat is de kop
van de wijting halen
voor een gulden per uur.
Dat was voor Usbrand
Goedhart. We zaten met
drie man te werken, de
gebroeders Stek, inmid
dels beiden overleden, en
ik. Je had hier de Export,
een Engelse inkoopmaat-
schappij. Duitsland werd
door moeder Lubbers. Haar keuken
kreeg een voortreffelijke naam. Geen
wonder dat zich pensiongasten meldden;
velen uit Amsterdam maar ook Den Haag geleden minister van Economische Zaken
en Utrecht kwamen ieder jaar terug. was. „Ja”, antwoordde deze spontaan, „ik
DE OUDSTE ZOON van Lubbers ging ben een zoon van Lubbers uit het bos”.
varen; hij werd stuurman. De tweede Zijn vader was de man die directeur van
Hollandia werd. Intussen is er op de
plaats waar de eens zo populaire uitspan
ning heeft gestaan niets meer wat aan ’t
Hof herinnert. Toen de Hoogovens kwa
men, toen de noordersluis werd gereedge-
ijmuiclen..xs-
4
jfc,
