film
Haarlem
Charlton Heston
driemaal held
Looking for Mr. Goodbar
een eentonig verhaal
piano
leren
spelen?
Alphenaar
amsterdam
filmhuizen
Orgel
of
Dreigende sfeer bij Zurlini en Scola’s tragi-komedie
Diane Keaton speelt een gespleten karakter
J
CENTER
ZANKER
Kom naar onze
speciale
oriëntatie-avonden!
Nachtvoorstellingen
Alain Delon
W Bijna tien jaar
ga naar
Korte idylle
19
Rl J D A G
17 MAART
FILM
19 7 8
Charles Boost
>1359
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□o
I
Maandag 2 Ontaart 20.15 uur:
oriëntatie-avond over pianolessen met
film over de bouw van piano's.
Dinsdag 21 maart 20.15 uur:
oriëntatie-avond over orgellessen.
Nu de groten van de Italiaanse
lm, De Sica, Pasolini, Rosselini
n Visconti het eeuwige zwijgen is
igelegd en anderen als Fellini en
ntonioni naar nieuwe wegen
leken voor een waardige „come-
ick”, is er een groeiende belang-
elling ontstaan voor het werk
in de „kleinere” cineasten uit de
omeinse studio’s die zich mis-
hien wat al te bescheiden op de
ihtergrond hebben gehouden of
iar noodgedwongen terecht zijn
ikomen.
f
indeun
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□a
b
ll
(ADVERTENTIE)
roeiende interesse voor
indere Italiaanse góden
(ADVERTENTIE)
De enige nieuwe film op de bioscoop
agenda van deze week heet „The next
Man”, is gemaakt door Richard Sarafian,
heeft als attractieve hoofdrolspeler Sean
Connery en wordt doorLido vertoond. Het
is een duur uitziende, maar uiterst verwar
rende film over Arabische plannen om
concurrerende oliemaatschappijen op te
richten. De bestaande ondernemingen op
dit gebied willen tegenmaatregelen ne
men en die lopen uit op het een voor een
vermoorden van de concurrenten.
Films als „La Ragazza di Bube” en „In-
impreso” bleken destijds zwaar onder
hal te zijn geworden en een eerste eer-
erstel kwam door de vertoning van „De
lugd van Casanova” die met voorafgaand
- erk bewees met wat voor subtiliteit Co-
- lencini met name kinderen wist te regis-
vrijgezel en anti-fascist, die uit zijn baan
bij de staatsradio is gezet omdat hij homo
is en ieder ogenblik zijn arrestatie ver
wacht. Uit deze situatie ontstaat spelen
derwijs een korte idylle die geen toekomst
heeft maar op een andere manier dan voor
de feestelijke massa op straat deze dag
onvergetelijk voor hen beiden zal maken.
Een bittere en tragi-komische film, prach
tig gespeeld in de eerste plaats door Sop
hia Loren in wie waarschijnlijk oudere
Italiaanse vrouwen zich zullen herkennen,
de onderdanige huismus die alleen goed is
om kinderen te baren voor de Duce, die in
haar onnozelheid en onwetendheid een
plakboek met kranteknipsels van diens
optreden in het openbaar bijhoudt en aan
de muur zijn portret uit knopen samenge
steld, heeft hangen. Iets van haar vergefe
lijke domheid wordt haar in haar samen
zijn met de man duidelijk en dat zou dan al
een hele winst van die bijzondere dag
betekenen.
Zandvoort’s Film Inn (in de Openbare
Bibliotheek) vertoont op zaterdagavond
om 21 uur tot veler plezier „At the Circus”,
een van de dolstkomische kluchten van de
Marx Brothers. Het Melkwoud in de Haar
lemse Zijlstraat doet het wat serieuzer
aan en heeft beslag gelegd op de Franse
film „La Belle et la Béte” die Jean Coc
teau in 1946 op zijn bizarre en surrealisti
sche wijze maakte naar een sprookje van
madame Leprince de Beaumont.
La Belle, gespeeld door Josette Day
geeft zich aan het „Beest” (een rol van
Jean Marais) en verandert hem door haar
liefde in een mooie prins. Met muziek van
Auric en artistiek geleid door de fameuze
decorbouwer Bérard werd „La Belle et la
Béte” een van die Franse artistieke presti
gefilms, waaronder ook „Les Enfants du
Paradis” te rekenen valt.
1
De titel is „Komsomol”, hier ook wel
„Heldenlied” geheten. „Komsomol” wordt
aangevuld met Dziga Vertov’s klassieke
„Drie Liederen over Lenin”.
EMA
EUR
Tot dit doel wordt Nicole Scott, dochter
van een voormalige Amerikaanse gezant
ingehuurd. Het hele plot dat zich op actue
le toestanden baseert, hangt aan elkaar
van ongeloofwaardige verwikkelingen en
verwarrende intriges. Jammer voor een
film waaraan althans uiterlijk de nodige
zorg en vakmanschap besteed is.
Overigens zijn er op het Haarlemse pro
gramma weer de nodige prolongaties: „Or-
ca, the killer Whale” is van Palace naar
Roxy overgeplaatst, „Smokey and the
Bandit” is gebleven in Studio en Peter
Faber in „Doctor Vlimmen” is zijn vierde
week in Luxor begonnen. Reprises in Pala
ce dat nog eens teruggegrepen heeft naar
good old „Ben Hur”, de tweede verfilming
(uit 1959) van de veel gelezen roman van
General Lew Wallace (1827-1905), ditmaal
met Charlton Heston, Stephen Boyd en
Jack Hawkins in de hoofdrollen.
Frans Hals laat het theater sidderen
onder het Sensurround-geluid van „Aard
beving”, een weinig hoopvol toekomst
beeld van wat er gaat gebeuren als Los
Angeles door aardbeving en vloedgolf vol
ledig verwoest wordt. Zelfs Charlton Hes
ton die overal als reddende engel optreedt
kan het getij niet keren. Hoewel hij daarbij
omringd is door bekwame spelers als Ava
Gardner, George Kennedy, Geneviève Bu-
jold en Richard Roundtree. Mark Robson
vervaardigde met veel technische be
kwaamheid in 1974 deze rampfilm.
Wilt u piano of orgel leren spelen Wilt
u wel eens weten of u het zou kunnen
en hoe lang het zou duren om daar
achter te komen Wij kunnen u maar
één goede raad geven: kom eens vrij
blijvend naar een van onze speciaal daar
voor georganiseerde oriëntatie-avonden.
Beiden worden gehouden in gebouw
De Linge, Lingestraat, Haarlem.
KRUISWEG 45-49, HAARLEM. 023-320244
BIJ STATION EN PARKEERGARAGE
In ons land bleek die onverwachte ont-
ikkeling al een jaar geleden toen op de
totterdamse „Film International” een
ieine retrospectief gegeven werd van het
aerk van Luigi Comencini die te eenzijdig
tostgeprikt zat op zijn uit 1953 daterende
ducht „Pane, Amore e Fantasia” met Sop-
iia Loren en Vittorio de Sica maar sinds
dien heel wat andere en betere films ge
taakt had die óf hier nooit vertoond wer
den óf slordig uitgebracht en te snel uit de
Dulatie genomen werden.
In de nachtvoorstellingen is Heston voor
de derde maal deze week aanwezig, op
nieuw als centrum van veel narigheid,
ditmaal als strijder voor het voortbestaan
van het menselijke ras tijdens een
bacteriologische oorlog tussen Rusland en
China. Hij wordt in deze sciencefiction
film aangeduid als „The Omega Man”.
Verder komt Palace in de nachtelijke uren
met de Franse gangsterfilm, „De Pre
miejager” waarin Jean-Paul Belmondo en
Bruno Cremer optreden, Roxy prolon
geert „The Graduate” en Studio laat zien
„Waar losbandigheid heerst”, wat men ook
te weten kan komen door het theater
maandagavond te bezoeken. Het gaat om
een klassieke Franse film van Tavernier
uit 1976, „Que la Fête commence”.
ircello Mastroianni en Sophia Loren, twee groten van de Italiaanse cinema, in „Una Giomata Particolare” van Luigi Comencini
(Tuschinski 2, Amsterdam).
Behalve de op deze pagina besproken Italiaanse films „II Deserto dei Tartari” en Una
Giomata Particolare", respectievelijk te zien in City en Tuschinski, staan er nog enkele
premières van wisselende kwaliteit op de Amsterdamse bioscoopagenda. Allereerst
„Looking for Mr. Goodbar” van Richard Brooks, een mooie gelegenheid om Diane
Keaton in een complete dramatische rol te zien.
dige periode lelijk in haar maag en stuurt
de Rus Charles Bronson er op uit om de
slaapverwekkende stem die blindelings
gehoorzaamd wordt, te liquideren.
Hij krijgt daarbij assistentie, als hij een
maal in de VS is, van Lee Remick die op
haar beurt de opdracht van de CIA gekre
gen heeft Bronson op te ruimen als hij zijn
taak volbracht heeft, opdat er geen overle
vende zal zijn om ooit ruchtbaarheid aan
deze onzalige situatie te geven. Onbegrij
pelijk dat een regisseur als Don Siegel zich
voor deze nonsens leent. Enfin, ver-
nielzuchtigen en pyromanen kunnen hun
hart ophalen aan talloze branden, explo
sies en ander vuurwerk.
Tenslotte komt Nöggerath met de Fran
se thriller „De Dood van een Ploert”
(„Mort d’un Pourri”), gemaakt door Geor
ges Lautner en met Alain Delon als produ
cent en hoofdrolspeler. De vroegere Fran
se misdaadfilms speelden zich meestal af
op en om Montmartre en in louche
cafétjes. „Mort d’un Pourri” heeft het
moderne wolkenkrabber-Parijs als decor
en chique eetgelegenheden als plaatsen
van samenkomst.
De boeven zijn dan ook niet langer meer
de kruimelduiven uit de riolen van de
lichtstad maar de heren bankiers, diplo
maten en kamerleden die niet stelen maar
handige transacties afsluiten, met steek
penningen werken en huurmoordenaars
bij de hand hebben als zij bevreesd raken
dat hun frauduleuze activiteiten in de
krant dreigen te komen. Allemaal bekende
zaken dus die hier alleen tot nu toe minder
misdadige afmetingen hebben aange
nomen.
Alain Delon speelt ditmaal zo’n beetje de
apostel van de politieke zuiverheid, een
levensgevaarlijke rol die hem dan ook
voortdurend vuurgevechten en bijna do
delijke auto-ongevallen bezorgen. De film
zit in het begin nog wel aardig en geloof
waardig in elkaar, wordt bovendien mooi
gefotografeerd door Henri Decae, destijds
de hof-cameraman van de Nouvelle Va
gue. Maar Lautner weet van geen ophou
den en belandt daardoor in het ridicule.
Wat dodend is, zelfs voor een thriller.
Diane is vooral bekend geworden als
partner van Woody Allen in komedies als
„Play it again Sam”, „Sleeper” en zeer
onlangs in „Annie Hall”, in „Looking for
Mr Goodbar” moet zij aan de film door
haar spel gestalte geven. Een moeilijke
opdracht want Theresa in de film is een
bijzonder gecompliceerd karakter, een
product zoals regisseur Brooks haar defi
nieert van de jaren zestig toen flower
power, protestsongs en drugs het leven
van de jongeren bepaalden maar ze met
lege handen achterliet in de daarop vol
gende jaren zeventig.
Theresa, streng katholiek opgevoed
door een tyranieke vader, ontvlucht het
ouderlijk huis, vindt een baan als spraak-
lerares bij doofstomme kinderen en gaat
in haar vrije tijd het leven verkennen. Na
de beperkingen die ze thuis heeft gekend,
wil ze nu intens en plezierig en zonder
verplichtingen of geremd door iets of
iemand van het leven genieten. Ze brengt
haar avonden door in bars, neemt de jon
gens die haar aanstaan mee naar huis en
wordt tenslotte het slachtoffer van dit roe
keloze leven.
Een gespleten karakter, overdag een toe
gewijde kracht bij het lesgeven aan moei
lijk hanteerbare kinderen, 's avonds en
’s nachts een grillig bestaan, afhankelijk
van invallen en impulsen. Het geheel is
meer een „case history” over een jonge
vrouw die haar vrijheidseisen overdrijft
en daarvoor zwaar moet betalen. Maar
daardoor een film met weinig dramatische
opbouw en nog minder explicatie van de
dingen die gebeuren.
Regisseur Richard Brooks, langzamer
hand een veteraan in het vak, met op zijn
conto films als „Brute Force”, „Elmer
Gantry”, „Blackboard Jungle” en „In Cold
Blood” weet uiteindelijk niet goed raad
met zijn hoofdfiguur. Met bekende ver-
fraaüngstrucs brengt hij wat variatie in
het eentonige verhaal dat hier en daar iets
levensechts krijgt maar verder even wille
keurig verloopt als de avonden van de aan
het ouderlijk gezag en haar katholieke
jeugd ontsnapte Theresa.
„Telefon” in Rembrandtplein Theater is
een onzinnig bedenksel om met spionnen
en Russische aanvallen op Amerikaanse
militaire doeleinden door te kunnen blij
ven gaan lang nadat de koude oorlog voor
bij is. Uit die koude oorlog is in de VS een
net van kwaadwillige geheime agenten
overgebleven die op een telefonisch bevel
al slaapwandelend hun terreurdaden be
gaan. De Russische geheime dienst zit met
deze ongewilde prolongatie van een vijan-
Filmhuis Velsen (Kanaalstraat 257 in
IJmuiden) brengt een sobere reportage
van een droevig incident dat zich enige tijd
geleden afspeelde in de voortdurende
grensschermutselingen tussen Israel en
het door Israel bezette Arabische gebied.
De Amsterdamse Melkwegbioscoop
(Lijnbaansgracht) vertoont ook in dit
weekend Japanse films, een verrassend
programma doordat hier practisch niets
van het Japanse filmen bekend is.
Op het ogenblik is „Incompreso” (uit
168!) het grote bioscoopsucces in Parijs
laar ook andere bescheiden Italiaanse
reducties van latere datum trekken daar
aandacht. „Brancaleone” van Mario
onicelli (met Vittorio Gassman) bijvoor-
eeld of een meer recente Comencini,
L’Argent de la Vieille” uit ’72, met Alber-
o Sordi, Silvana Mangano en Bette Davis,
IVerCOÏarco Vicario’s „La Maitresse legitime”
net Marcello Mastroianni of „Pane e Cioc-
»late” van Franco Busati met Nino Man-
(redo en Anna Karina. Wat daarvan in
«nze bioscopen zal komen staat nog te
deur» ton.
Voor de kinderen heeft Palace een mooi
Russisch sprookje uitgezocht, „De rode
Varen” en verder is zowel in Studio met
„Walt Disney’s Tekenfilmparade ’7^” en in
Lido met „De Reddertjes” de geest van de
vader van de tekenfilm overtuigend aan
wezig.
begrijp die voor
keur voor fa zanker
was-kombinatie
wassen in de grote 5-kilo-wastrommel
drogen in de 2800-toeren-centrifuge
wastrommel, kuip, centrifugekorf en
deksels: alles onverwoestbaar roestvrij edelstaal
géén wasmiddelverspilling (TNO-rapport
2027 van 29 dec. 1977)
Enkele films uit het Comencini-retro-
llkenpll ipectief draaien mee in het circuit en de op
wandte^1 laatste Arnhem-festival gelanceerde
timmer “l'elef°ni bianchi” van regisseur Dino Risi
look behorend tot de her-ontdekkingen)
«rerd niet stormachtig in onze bioscopen
ontvangen. Misschien dat van een lichte
lUisjéS •doorbraak gesproken kan worden nu on-
se hout der de Amsterdamse premières van deze
scherp *eek twee Italianen voorkomen: Valerio
Zurlini met „De Woestijn der Tartaren”
die in City I gaat draaien en Ettore Scola
het „Een bijzondere Dag” waarin twee
grote sterren van de vroegere Italiaanse
film, Sophia Loren en Marcello Mastroian-
h eikaars tegenspelers zijn. (Tuschinski 2).
-Hoe verschillend van inhoud en uiterlijke
vorm vormen deze beide Italiaanse films
het beste van het filmaanbod van deze
Week.
De roman „n Deserto dei Tartari” van
^Dino Buzzati verscheen in 1940 en van dat
Ogenblik af tot 1976 toe zijn er ontelbare
hogingen gedaan en plannen ontworpen
om dit Kafkaiaanse gegeven te verfilmen.
De schrijver zelf heeft er over gedacht te
gaan filmen en ook de acteur Victorio
Gassman. Tenslotte kocht Jacques Perrin,
die bij vorige plannen de rol van luitenant
Drogo aangeboden had gekregen, de ver-
filmingsrechten.
Dat was in 1967 en het heeft dus bijna
tien jaar geduurd voor „De Woestijn der
Tartaren” in de bioscopen kon draaien.
Allerlei regisseurs zijn in die tijd bena-
traat 2t t*erc*' van de Hongaar Jancso tot de En
gelsman David Lean, de Fransman Claude
Sautet en de Italianen Antonioni Bertucel-
2900° li en Robert Enrico. Soortgelijke proble
men deden zich voor bij het kiezen van de
juiste scenarioschrijver, die tenslotte ge-
1)311 lllUTaalrl honderdduizenden tevreden huisvrouwen W
MfvCS Vdll UW ZflaK gemeten van een ZANKER-Intimat vaak al méér dan tien /aar
Speciale folder Zanker Nederland BVAntwoordnr 97. Woerden Te! 03480-16741
Diane Keaton in haar eerste volledig serieuze hoofdrol als Theresa in „Looking for Mr. Goodbar” (Cinema international en
Leidsepleintheater, Amsterdam).
In zijn serie „Meshrabpom” vertoont het
Filmmuseum in Amsterdam op dinsdag 21
maart „Het Feest van de heilige Jörgen”,
een anti-religieuze film in komische stijl
van Jakov Protazanov uit 1930. Op woens
dag de 22ste en donderdag de 23ste volgen
twee hoogtepunten in de serie: Nikolai
Ekk’s „De Weg naar het Leven”, een eerste
Russische geluidsfilm over het probleem
van de zwervende jeugd na oorlog en revo
lutie en Joris Ivens’ eerste gespeelde docu
mentaire in de Sovjet Unie over de rol van
de communistische jeugd in dat land bij de
opbouw, in dit geval bij de bouw van een
krachtcentrale.
vonden werd in het duo André Brunelin en
Jean-Louis Bertucelli.
Men zal die moeilijkheden kunnen be
grijpen bij het zien van de film die zich
afspeelt op een fort in een denkbeeldig
midden-Europees land, in een niet nader
gepreciseerde tijd. Men kan bijvoorbeeld
denken aan Montenegro in het begin van
deze eeuw. De jonge luitenant Drogo (Jac
ques Perrin) wordt naar het witte fort in
een kale, rotsachtige woestijn met de ru
ïnes van een door de Tartaren verwoeste
stad gedetacheerd en komt daar terecht in
een militaire samenleving vol stijl en disci
pline die zich voorbereid op een aanval uit
het noorden door een ook weer niet nader
aangeduide vijand.
Men leeft kennelijk onder druk van een
dreigend gevaar dat zich niet materiali
seert. Luitenant Drogo kan niet wennen in
deze starre en kille omgeving. Hij vraagt
ziekteverlof aan maar krijgt pas na maan
den het verlossende doktersattest. Als hij
wegreist in een koets verschijnt de vijand
in horden aan de horizon. Zurlini heeft van
dit gegeven een film gemaakt die van een
mathematische sfeer is en de dreiging van
het onbekende gevaar kil en beklemmend
overbrengt. Men kan het gegeven natuur
lijk symbolisch opvatten en van allerlei
uitleg voorzien, maar ook zonder dat weet
de film op onverklaarbare manier een
wurgende spanning op te roepen die door
het einde niet wordt weggenomen.
Van minder metafysische aard is „Een
bijzondere Dag”, een titel die al dadelijk
aan het begin verklaard wordt door oude
journaalopnamen van het historische be
zoek van Hitler in 1936 aan Rome waar het
vriendschapsverdrag met de Duce be
krachtigd zal worden voordat tot de grote
militaire acties kan worden overgegaan.
De journaalopnamen begeleid door het
pompeuze commentaar van een hysteri
sche omroeper nemen meer dan vijf minu
ten in beslag waarna de eigenlijke film
traag op gang kan komen, voortdurend
begeleid door een verslag van de feestelij
ke gebeurtenissen, afgewisseld door mars
muziek en volksliederen die uit alle radio’s
van Rome schallen. De regie is van de
talentrijke Ettore Scola.
Een bijzondere dag, ook voor twee thuis
blijvers die om verschillende redenen de
grote huurkazerne aan de rand van de stad
niet verlaten en er niet aan kunnen ontko
men elkaar te ontmoteten. Sophia Loren,
de sloverige huisvrouw met zes kinderen
die de hele familie, allemaal in uniform
’s morgens uitgeleide heeft gedaan en nu
het huis gaat opruimen; Mastroianni de
s
