van concert
Jubileumconcert
Smakeloos concert van
heater eervol
zo klein mogelijk
Beurs maakt verschil met
antiek
n
y^Theater ondanks veel vondsten toch saai in Molière
eel variatie in zang
n dans bij Kozakken
Keelpijn bepaalt niveau
Greg Kihn
Glière knap vertolkt
Breda brengt stortvloed aan
n onder m
Haise Pascal
voor I
Genstdriftige
met Janovitz
Zilveren CJP voor
Urbanus van Anus
„Delft”
in Pmdiso
ir.>. 3’11
Actrice Maggie
ositeit en inzet bij gladde show
an
McNamara overleden
VARA-matinee met inventief werk Balakirev
Johan Kaartprijs
voor John de Crane
MAART
LfAANDAG 20
19 7 8
11
KUNST
i
het al
im «eb Stlet op twee zeer voorspelbare
Spci™ -
GREG KIHN (foto Lex van Rossen)
(Foto Wouter van Heusden).
(Van onze kunstredactie)
16.
CONRAD VAN DE WEETERING
ian,
e
i en
JOHAN VAN KEMPEN
CEES STRAUS
JAAP JOPPB
ookh
nderpi
n uitzt
3assie>
doon
zijn,
lat
?rie.
Ier ge
trokk
de en
Deze
iwese
Joum ien, waarop men kan staan, waarmee
Speli kan gooien enz. Natuurlijk latenren.
ownsr
iment-
-aat. 2
muzieklessen, doet een poging zich de
losofie eigen te maken en laat zich door
jn kleermaker de meest fantastische ge
zien aanmeten. „Heer, dat ben je, of dat
fc je niet. Ben je het niet, dan kun je het
jt worden”, heeft Godfried Bomans eens
tegd. Wel, Jourdain is zelfs geen heer.
ilière schiep hem als een windbuil met
jebouwde mislukking.
Alles aan deze voorstelling is bijzonder
verzorgd. De aankleding is prachtig, een
vrouwenkoor moest zelfs een al ingezet
lied afbreken omdat het publiek hun oog
verblindende verschijning (witte jurken
met lichtgroene rand en franje) met een
daverend applaus begroette.
Zowel de muzikale begeleiding (accorde
ons, soms balalaika’s, soms koperorkest),
de zang als de dans is virtuoos en tegelij
kertijd bijzonder beheerst, waardoor de
show soms te glad gepolijst lijkt, maar
daartegenover staan zoveel verrassingen,
zijn alle nummers zo kort en wordt alles
met zo’n inzet gedaan, dat niemand zelfs
maar de tijd krijgt zich aan die gladheid te
storen.
Op een gegeven moment besluiten de
vrouwen de zaken eens om te draaien door
het op papier stellen van eisen. De mannen
schikken zich maar matig in de hun toebe
deelde nieuwe rol, maar de beloning is
zoet.
De Don Kozakken komen vanavond in
het Congresgebouw in Den Haag.
Het enige nummer dat enigszins traag
verloopt is een balalaika-accordeon duo,
dat zelfs twee toegiften gaf waarvan de
tweede, Kalinka, aanvankelijk enthousiast
door het publiek werd meegeklapt, maar
daarna in zulke viruoze variaties uitliep,
dat het publiek het klappend niet meer bij
kon houden. Prachtig hoor, maar het haal
de wel even de vaart uit de voorstelling.
Jourdain helemaal omhuld met een prot
serig door een ieder bewonderend gewaad.
De burger-edelman wordt gespeeld op
een zeer open toneel. Op de achtergrond is
het voorhang zichtbaar, waarachter de
Franse koning Lodewijk XIV de zonne
koning zichtbaar is. Hij volgt de voor
stelling. Wij als publiek horen dus eigen
lijk de achterkant van het gebeuren te
zien, maar neen, zover gaat Omesco niet:
er wordt wel degelijk voor ons gespeeld, de
koning blijft figurant. Wel wordt hij ge
bruikt om als actuele verrassing aan het
„Een doos vol kruimels” bewijst, dat het
mogelijk is hoge normen aan te leggen
voor een blijspel”, aldus het juryrapport.
AMSTERDAM. Het jubileumcon
cert dat het Concertgebouworkest op
11 april onder leiding van Bernard
Haitink in het Amsterdams Concertge
bouw zal uitvoeren ter gelegenheid
van het 90-jarig bestaan van het orkest
en het gebouw, omvat werken van We
ber, Beethoven, Ravel, Diepenbrock en
Richard Strauss. Soliste is de sopraan
Gundula Janovitz.
Toch moet er voor een
mooi stuk antiek ook in
Breda nu eenmaal flink in
NEW YORK. Eerst donderdag 16 maart is
bekendgemaakt dat de Amerikaanse actrice
Maggie McNamara op 18 februari dood is aan
getroffen in haar woning in New York. Miss
McNamara was van de ene op de andere dag
beroemd geworden door haar rol in Otto Pre
mingers film „The moon is blue” uit 1953. Ze
speelde hierin een koppige maagd die niet wilde
ingaan op de avances van William Holden.
Maggie McNamara werd voor de rol voorge
dragen voor een Oscar, maar Audrey Hepburn
ging ermee strijken voor haar rol in „Roman
Holiday”.
De 48 jaar geworden actrice was de laatste
tijd vergeten en verdiende haar brood als typiste.
Volgens vrienden was ze zwaarmoedig na een
echtscheiding.
Bij het stoffelijk overschot van Maggie McNa
mara lag een briefje waarvan de inhoud niet is
bekendgemaakt. Als doodsoorzaak is opgegeven
„acute chemische vergiftiging"
de beurs getast worden. De
plaats waar dat gebeurt is
veel minder van belang
dan nog wel eens wordt ge
dacht. Een stand op welke
beurs dan ook brengt voor
de deelnemer kosten met
zich mee die er uit moeten
komen. Maar meer dan in
Breda is voor de Delftse
deelnemer zijn stand een
visitekaartje waar hij zijn
beste stukken kan tonen en
aldus een publiek kan wer
ven dat hem in vertrouwen
neemt op zoek naar een
werkelijk goede belegging.
Bezoekers aan de kleine
antiekbeurs op het kasteel
De Keukenhof in Lisse zul
len ongetwijfeld een aantal
deelnemers kennen die in
Breda staan en daarmee
als het ware een promotie
hebben gemaakt (expose
ren in Breda sluit deelne
ming aan mindere beurzen
uit). Tot die deelnemers be-
Dirigent Anton Kersjes en zijn Amster
dams Philharmonisch Orkest, die het pro-
(Tot en met tweede paas
dag dagelijks van 14-22
uur).
gramma van deze VARA-matinee voor
hun rekening namen, waren op overtui
gende wijze in staat om de gecombineerde
eigenschappen van compositorische gede
genheid en inventieve frisheid van Balaki
revs symfonische kunst naar voren te
brengen.
The
.40
- de ballets, die de 17de-eeuwse Franse
Molière schreef, behoort
tt tot diens meest spirituele stukken,
mr het in deze versierde komedie om
jt is kort verteld. De van afkomst een-
slot zijn misnoegen over deze „onconventi
onele voorstelling” te uiten. „De Staat
en dat ben ik heeft voor dit soort toneel
geen geld meer over”, zegt Lodewijk dan
in de geest van minister Gardeniers.
De voorstelling als geheel had aardige
momenten, maar komt op mij toch wat
saai over. Toch heeft Theater er alles aan
gedaan om het stuk zo aantrekkelijk mo
gelijk op te dienen. Ik denk zelfs dat Moliè
re er jaloers op zou zijn geworden. Er is
goede muziek en veel ballet-beweging.
Dansend wordt de heer Jourdain in zijn
schijnbestaan geholpen en aangekleed.
Maar juist die dansbewegingen komen
dikwijls erg onbeholpen over. Er zijn heel,
heel veel aardige vondsten ingebouwd in
deze voorstelling, maar bij mij blijft het bij
een glimlach en echte vonken springen
niet over.
Denk ik er zo achteraf over na, dan is de
hoofdrol van Bernard Droog wel niet'erg
spectaculair van opzet, maar Droog maakt
wel een echt mens van monsieur Jourdain.
Hij schenkt hem een prachtige naïviteit en
onbeholpen stunteligheid bij het bewegen
in hogere kringen en dat maakt zijn
bruusk optreden in eigen gezin des te
lachwekkender. Bernard Droog heeft en
kele schitterende momenten. Bijvoorbeeld
als hij de markiezin vraagt of zij een stukje
achteruit wil omdat zijn révérence anders
niet uitkomt.
Goede bijdragen ook van Anny de Lan
ge als nuchtere madame Jourdain, Jan
van Eijndthoven die briljant misbruiK
maakt van Jourdains kortzichtigheid en
Bea Meulman die zich heel komiek be
weegt als dienstmeisje. De vele vondsten
van de regie ontlokten tijdens de première
tal van positieve reacties in de zaal.
KO VAN LEEUWEN
ipelp: heiblokken: in de Nederlandse cul-
de theaterbezoekers op de hoogte zijn
i leven, werk en vooral van het geeste-
klimaat van het zeventiende-eeuwse
tnkrijk, er zou te veel moeten worden
iJteld om Pascal compleet te laten over-
Desgevraagd moet het me echter van
mijn hart dat The Rubinoos met hun jeug
dige overmoed overtuigender voor de dag
komen, dan waartoe de met een pijnlijke
keel zingende Greg Kihn in staat blijkt.
The Rubinoos is een viermans groepje uit
Calif ornië dat speelt in de stijl van de high-
school-rock uit het begin van de jaren
zestig met de vocale en instrumentale
vaardigheid van nu. Leuk eigen repertoire
wordt afgewisseld met waarheidsgetrou
we dan wel licht-parodistische oevers van
Please please me van The Beatles en Walk
and run van de Ventures. Hun stijl is nog
niet helemaal gaaf, maar de geestdrift van
dit stel slaat over naar het publiek.
Greg Kihn zet zijn eerste passen ditmaal
niet zonder enige krampachtigheid in het
besef dat hij al wat te verliezen heeft. Als
we zijn hierboven vermelde handicap in
aanmerking nemen, dan stellen we vast
dat zijn zestig minuten durend optreden
gelukkig net niet verveelt. De reden daar
van is te zoeken in het feit dat zijn eer
daags te verschijnen, derde album (Next
of Kihn) dat zijn gevarieerde capaciteiten
uitgebalanceerd laat horen, tijdens dit
concert niet aan bod is gekomen.
Zijn show laat dan ook slechts één kant
van het song-schrijverstalent van Kihn
typerende up-tempo composities als Ma
dison Avenue en Real Big Man die in hun
schokkende vierkwartsmaten wel wat
doen denken aan Creedence en vocale
verwantschap vertonen met de Byrds
aan bod komen. Helaas krijgt het publiek
nu niet de kans Kihns gevoeliger ballads te
horen, waardoor zijn pijnlijke keel Greg
beperkt tot een wat eenvormige middel
matigheid, die niet de zijne is. Slechts het
lyrische spel van Carpender in Untie my
Hands doorbreekt dit patroon.
JOHN OOMKES
Actuaïïi
•ar nog belangrijker: hoe dramatiseer je
(avontuur van de geest? Laroche pro
pt het met veel middelen, waarvan er
ele bepaald geforceerd worden toege-
AMSTERDAM. Niet iedereen zag vo
rig jaar dadelijk de sjeu in van Elvis
Costello, het grappige gapwerk van Nick
Lowe, het hitpotente frontale geweld van
Blondie of de speelse kinderlijkheid van
Jonathan Richman. Het hindert nret; het
besef dat 1977 een gezond jaar was voorde
rock komt wel met de jaren. Eindelijk was
er leven in de brouwerij en de ongecompli
ceerde, vaak vrolijke muziek die eruit
voortkwam, maakte de tweedeling in de
rock van de jaren zeventig vrijwel com
pleet. Het contrast met de muziek (jazz-
rock, funk en symfonische rock) die tot
dan toe het beeld had bepaald, was groot.
Ook op andere fronten zagen we een
flinke activiteit. Rockmusici leken beter te
begrijpen hoe zij voor hun belangen moes
ten opkomen, sloten nauwelijks nog on
gunstige contracten af en organiseerden
zichzelf indien dat nodig was. Het beteken
de in veel gevallen het begin van kleine
platenmaatschappijtjes, die in veel geval
len de strijd om het voortbestaan en de
verzekering van artistieke vrijheid konden
winnen, omdat zij werkelijk achter hun
artiestenstal stonden.
Een van de leukste en interessantste
labels is het Amerikaanse Beserkley dat in
ons land al aardig aan de bel trok met
Jonathan Richman and the Modern Lo
vers, Earth Quake en Greg Kihn. Laatstge
noemde nu heeft zaterdagavond zijn
viermans-groep opnieuw aan den volke
gepresenteerd en wel in Paradiso. Maar
voordat hij of zijn gitarist Dave Carpender
en bassist Steve Wright zelfs maar de
sdnaren in trilling brengen of drummer
Larry Lynch zijn bekkens beroert, wordt
er eerst geïnformeerd naar het succes van
het voorprogramma: „Did you like The
Rubinoos)” Waar vind je vandaag de dag
nog zoveel goedgemeende collegiale harte
lijkheid?
i mi
Fekei
en daar is geen beginnen aan.
i Filma<
rtret. S
(Van onze kunstredactie)
Amsterdam. Vrije producent John de
Crane heeft vrijdagavond in het Nieuwe
de la Martheater in Amsterdam de Johan
Kaartprijs voor het seizoen 1976/’77 ont
vangen uit handen van de wethouder
Treumann voor kunstzaken. De Crane
krijgt deze blijspelprijs voor diens theater-
produktie „Een doos vol kruimels” met in
de hoofdrollen Josephine van Gasteren en
Willem Nijholt.
De prijs werd vrijdagavond voor de
tweede keer uitgereikt door de Stichting
ter bevordering van de
Blijspel-klucht-kunst. De prijsuitreiking in
het Nieuwe de la Martheater vond plaats
na afloop van de première van het stuk
„Wie slaapt waar”, eveneens geprodu
ceerd door De Crane.
Het nu bekroonde „Een doos vol krui
mels” is volgens de jury van de Johan
Kaartprijs een voorstelling geweest van
hoge kwaliteit, te vergelijken met soortge
lijke produkties in New York en Londen.
AMSTERDAM. Muziek van een auto
didact kwam zaterdag ter aanvang van de
VARA-matinee in het Amsterdams Con
certgebouw aan de orde. Balakirev lid
van de beroemde 19de-eeuwse groep van
vijf nationaal gerichte Russische compo
nisten, met Moessorgski, Borodin, Rims-
ky-Korssakov en Cui toont zich ook in
de dan hier uitgevoerde „Overture op drie
Russische thema’s” weer een componist
én orkestrator op een niveau dat veel en
veel hoger ligt dan bij menig „professio
nal" van naam.
BRUSSEL (Belga). De Vlaamse ar
tiest Urbanus van Anus heeft donderdag
in Brussel het zilveren cultureel jongeren
paspoort (CJP) in ontvangst genomen. De
prijs wordt jaarlijks afwisselend toege
kend aan een Nederlandse en een Vlaam
se artiest die bij de jongeren aandacht
heeft opgewekt voor de culturele wereld
door het gebruik van het CJP.
De hoeveelheid beelden
op de Kunst- en an
tiekbeurs in Breda staat op
een uitermate hoog peil,
zowel qua aantal als in
kwaliteit. Bij E. Dokter uit
Wamsveld is onder meer
dit beeld uit het Midden-
Rijngebied in Duitsland te
zien dat rond 1470 moet
zijn gemaakt.
Ion Omesco heeft deze Molière op een
eigenzinnig manier aangepakt. Hij ge
bruikt overwegend paars als kleur voor
toneelbeeld (dat uiterst sober is gehouden)
en kostumering. Alleen zij die op het to
neel niet zichzelf spelen, zoals degenen die
monsieur Jourdain in een vermomming
bedriegen, en.Jourdain zelf(!) dragen
kostuums in afwijkende kleur. Jourdain
(Bernard Droog) zien we in eerste instantie
opgedoft in zilverkleurige kant, waaron
der nog juist het paars te zien is van zijn
eigen vervagende persoonlijkheid. Later is
Drie soorten kunst en an
tiek springen er op deze
beurs duidelijk boven uit:
de inbreng van een enorm
grote collectie beelden, de
grafiek en de juwelen. Wat
de laatste categorie betreft:
Simons uit Den Haag komt
met een wonderbaarlijk
mooie serie Victoriaanse
bijous; Franken die even
eens uit Den Haag afkom
stig is brengt heel goede
Art Nouveau; Inez Stodel
uit Amsterdam is er met
een uitgelezen collectie me
diterraan koraal en haar
stadgenoten Bodes en Bo
de zijn er met onder meer
zilver. Laatstgenoemden
laten van dit materiaal ook
een vierdelig servies zien
compleet met een bouilloir,
van Bennewitz (Amster
dam 1849) dat van een on
gehoord fraaie kwaliteit is.
Qua kwaliteit wordt de
Bredase beurs vaak direct
na' de antiekbeurs in het
Delftse Prinsenhof ge
noemd, die telkenjare in de
herfst wordt gehouden.
„Breda”, is duidelijk de
beste van de steeds onover-
Ten aanzien van Delft
heeft Breda op dit punt het
grote nadeel van het ontbe
ren van een representa
tieve ruimte. Het Turf
schip, gelegen aan een reu
sachtig parkeerveld, is een
kil zalencomplex waar een
politieke manifestatie of
een popconcert even goed
wordt gehouden als een
beurs. En rijen horecaglas
en tapkranen mogen voor
de eerst genoemde gebeur
tenissen misschien heel
noodzakelijk zijn, voor een
antiekbeurs van een beetje
niveau doet het eerder af
breuk aan een stijlvol
geheel.
zichtelijker geworden
beurszenmeute die zich tot
in de kleinste uithoeken
van het land uitstrekt. De
Bredase organisatoren
doen er ook veel aan om
het verschil met Delft zo
klein mogelijk te maken.
Maar de organisatoren zijn
er tevens van overtuigd in
Breda dat men zich tot een
ander publiek moet richten
wil de antiekbeurs een suc
ces zijn. Delft, dat al meer
dan een kwart eeuw toon
aangevend wil zijn en ook
is, legt zulke hoge maatsta
ven ten aanzien van het in
gebrachte aan dat een
groot gedeelte op museaal
niveau staat. Voor de koper
kan het een zekerheid zijn
dat hij weet dat er eenvou
dig niets mooier bestaat
dan het betreffende stuk,
maar het heeft wel invloed
op het prijsniveau dat in
Delft altijd aan de gemid
deld zeer hoge kant heeft
gezeten. Voor het grote pu
bliek is Delft dan ook een
kijkbeurs geworden en
Breda vooral een koop-
beurs.
f
film. 1
Mededi
5 Joun
tinna. 1, ----
21.40 T( selgroep Theater mag niet treuren: het
„Glimlachen om De burger-edelman
mend
genhei
sultate ARNHEM. De Parvenu of de burger
ts nas één van zogenoemde comé-
omm. «de ballets, -- -
veelschrijver
erie. 21 ervol en zoet te sterven voor een groot
ambitieus doel. Edmond Classen en de
Slisse len §aan met de vlag in top ten onder.
Panora
Een Belgisch-Nederlandse commissie
bestaande uit afgevaardigden van de CJP-
organisaties uit beide landen, vormt de
jury. De Belgische minister van Neder
landse cultuur, mevrouw Rika de Backer,
reikte donderdag de prijs uit in aanwezig
heid van de Nederlandse CJP-voorzitter,
Utrechts burgemeester Henk Vonhoff. Ur
banus van Anus geboren als Urbain
Servranckx vroeg zich in zijn dank
woord af, of hij „met het plakket vermin
dering kon krijgen in de bioscoop”. Vorig
jaar ging de prijs naar Ramses Shaffy.
Zo revolutionair en jeugdig als de Russi
sche muziek uit de tijd van deze ouverture
(uit 1858) mocht heten, zo intens burger
lijk en cliché-matig zijn vaak de produkten
die representatief zijn voor de revisionisti
sche tendens die het muziekleven in de
„Stalin-periode” van de Sovjet-Unie ken
merkt.
Een duidelijker illustratie van deze late
re ontwikkeling in geestloze richting had
op dit concert nauwelijks beter gegeven
kunnen worden dan door Glière’s Hoorn-
concert naast Balakirevs ouverture op het
programma te plaatsen. Reinhold Glière
was van Belgische afkomst, maar bekleed
de hoge posten in muzikaal Sovjet-Rus-
land. Zijh positie van compositieleraar
aan het conservatorium van Moskou,
waarvan hij sinds 1920 eveneens directeur
was, bezorgde hem illustere leerlingen als
Prokovjev, Miaskovski en Katsjatoerian.
De hier door het APhO, met de Duitse
hoornist Hermann Baumann als virtuoos
solist gebrachte compositie stamt uit 1951.
Toegegeven dat er weinig interessante lite
ratuur voor de betreffende combinatie ge
schreven is, wekt het serieus ter hand
nemen van een dergelijke partituur vol
slijmerige gemeenplaatsen nochtans ver
bazing.
Wat ook de achtergronden van deze on
artistieke keuze mogen zijn; Glière’s
Hoornconcert werd door alle betrokkenen
knap weergegeven, een betere zaak waar
dig. Door Baumann met beheerst, warm-
klinkend (typisch „Duitse'schoo.”-geluid)
en effectrijk spel in alle solistische passa
ges inclusief de zeldzaam domme cadens,
en door het orkest met overgave in de,
goed voor een romantische Kitsch-film
bruikbare, orkestrale episodes. Alles (op
een enkele plek na, waar de hoornpartij
door de begeleiding werd verdrongen) har
monisch door Anton Kersjes gecoördi
neerd.
En al kreeg je na de pauze bij de aanpak
van Dvoraks Achtste Symfonie soms wel-
eens het „van dik hout zaagt men plan-
ken”-idee, de compositorische kwaliteit
bood een (noodzakelijke) verademing na
het smakeloze concert uit Belgisch-Russi-
sche koker.
0 Infon gezongen, de stilte der gedachten tot
-1 onwerkzame lengten uitge
t, de spelers door het publiek gestrooid
>5 Kini ïote intelligentie, grote bekwaamheid,
toneelinspanning vergeefs inge-
dè C^' Pascal komt in zes kwartier op het
■nW van de studio van de Arnhemse
II dsschouWburg niet in zicht. Maar de
toneelgroep Theater heeft De burger-
>lman nu op het repertoire genomen,
erdag was de première ervan in de
nhemse Schouwburg, een dag nadat
zelfde gezelschap een produktie over
ilières tijdgenoot Blaise Pascal in pre-
ère liet gaan. Theater liet regisseur Ion
lesco komen, dezelfde die indertijd ook
r Victor of de kinderen aan de macht in.
me zette, om de Parvenu in hoger krin-
1 te leiden. Juist omdat het verhaaltje
simpel is, geen eenvoudige zaak. Het
g bij Molière niet meer om ingewikkel-
intriges, toen hij koos voor zijn comé-
s de ballets. Hij zorgde voor een para
achtig verhaal en dat werd omlijst
ir heel veel dans en zang. Molière
reef voor het Franse hof en daar
iden zijn stukken allereerst genade te
ma. cxux». x wirxvrcxx vw
erie.U™ t: begrippen als twijfel, hart, verstand
•tage. "^en gepersonificeerd, gemoedsbewe-
akingsi gen worden gedanst, lyrische momen-
C o—
urnaal. unatisch
hoort ook het echtpaar Van
Soest uit Bergen (NH)
wiens collectie grote vor
deringen in kwaliteit heeft
gemaakt. Ze brengen on
der meer een zeldzame ets
van Adriaen van Ostade,
een Cornelis Dusart (zoge
naamde zwarte
kunst-prent), een tweetal
etsen van Rembrandt en
twee bladen naar Pieter
Brueghels Vette en Magere
Keuken.
Om met de beelden te be
sluiten: hier zijn het vooral
Drie Kronen uit Alkmaar,
Theo Pels uit Breda en Jac.
A. van der Burg en co. uit
Den Haag die de meeste
indruk maken met overwe
gend religieuze sculpturen
uit de periode van de mid
deleeuwen tot en met de
18e eeuw.
De beurs gaat vergezeld
van de tentoonstelling
„Sier en pracht bij kleder
dracht” die speciaal be
stemd is voor geïnteres
seerden in folkloristische
kostuums en daarbij beho
rende accessoires.
Bernard Droog (monsieur Jourdain) en Jan Verhoeven als zijn leraar filosofie in De
burger-edelman.
BREDA. Een stort
vloed van goede stukken,
zonder twijfel van een au
thentiek gehalte, maar
nauwelijks van topkwali
teit. Dat is het beeld van de
12e Nederlandse kunst- en
antiekbeurs die wordt ge
houden in het Turfschip
(Chasséveld) in Breda. Nog
net geen 60 deelnemers op
deze beurs bestrijken prak
tisch elk terrein van de an-
tiekwereld en richten zich
duidelijk op de kleine ver
zamelaar die zijn gebied
graag wil overzien en aldus
met zovele deelnemers bij
een naar hartelust kan
„struinen” en vergelijken.
Geen beurs voor unieke sc
hilderijen, een kostbaar re
tabel of een zeldzame
wiegedruk, wel een plaats
voor een betaalbaar stuk
meubel, een aardige gra-
fiekprent of een tegel die
nog net aan de collectie
ontbreekt.
uit i
’P’ udigc burger Jourdain die een over-
lat ein )e(j aan geld bezit, voelt zich arm omdat
zijn. ïi niet van adel is. Hij stelt alles in het
ven tij rk de aandacht van mensen van adel en
f tebo« Kien te trekken, neemt scherm-, dans
les Gr
cteur-
Omrc
ven, P
igrami
RNHEM. Blaise Pascal was zeker in
tijd 1623-1622 een boeiend filo-
f en een even boeiend mens: een bewo-
levensloop, lichtzinnigheid, bekering,
te en actieve belangstelling voor wat je
L ut beta-vakken zou kunnen noemen, uit-
idend in zijn brieven en vooral zijn
Kées. Zijn aanwezigheid in de Franse
tuurkring is nog altijd zeer levend, en
is te begrijpen dat de Belgische regis-
r-toneelschrijver Pierre Laroche het
tgstuk aandurfde Pascal en diens ge
kten te dramatiseren. Vrijdag was de
nformai mière in de Kleine Zaal in Arnhem.
8.40 Ors
21.451 rxring mag men niet veronderstellen
serie 22
renzl
1.
TRECHT. De Don Kozakken zijn
•een toemee langs verschillende plaat-
in ons land begonnen. Het gezelschap,
érnstig uit het Zuidrussische Rostov,
Wt een programma met een groot aan-
lans- en zangnummers met veel varia-
Typisch voor hun zang is het vaak heel
it beginnen soms Zoemend of mum-
d om dan per couplet het geluid te
i aanzwellen. Voor een maximum aan
ime is de combinatie van schrille vrou-
iptemmen met de sonore mannenstem-
i ideaal. Aan het einde wordt alles dan
nma. 2r zacht.
nfrau(
i 2 dansen zijn vaak humoristisch, met
draaien, veel rollen over de grond en
i met ver doorgezakte knieën. Opval-
0 speels en kleurig is een mannendans
progr tonnetjes, waaruit gedronken kan
1, - - ----
2 TkT X1!11_ 1 x
sre dansaanleidingen zijn: een brui-
sneeuwval, het leren paardrijden,
en en vechten aan kinderen of het
veren van een bruid
irvermakelijk zijn drie oude manne-
die ieder op hun eigen manier al
send nog proberen indruk te maken op
Itelevi vee' j°n8ere vrouw. Feministisch doet
spel aan van hardwerkende (wassen-
'abeltj wouwen en lanterfantende mannen.
Rubinoos
