Weer discussies na
nieuwe slachtoffers
Politiek in de
spor t j ournalistiek
i
I
Dokter Tan:
n
Tegen
door Govert Wisse
Onfris
„Schunnig”
Rol manager
boksen kan goede sport zijn”
Drogreden
36
ier is,
Delft
<t voor
irift is,
Er moet meer controle
rte
7807
iter
en
et
id
i
or-
h
STOPPER
De Spaanse bokser Juan Rubio Meiero wordt op een brancard naar een ziekenhuis vervoerd waar hij later zou overlijden.
t
1
im,
'en-Plan-
/erbeteii
'ten-
ievrij
tuele
sdige
jlding
en
reft de
ken.
raken
rerde
stoppen; een partij mag niet langer duren dan tien ronden; de boksers
noet verplicht worden hoofdbescherming te dragen en als vierde
roorwaarde mag een bokser na een knock-outnederlaag ten minste
Een onderzoek van het „Konink
lijk college van geneesheren” in
Londen leerde, dat 54 procent van
de 299 boksers, die onderzocht wer
den en die tien jaar of langer hadden
gebokst, aan een hersenbeschadi
ging leden. Dit percentage werd
minder naarmate het aantal actieve
jaren als bokser terugliep.
In oktober van het vorig jaar
kwam Koopmans in opspraak, toen
hij in de laatste ronden tegen de
Braziliaan Juarez de Lima nog nau
welijks controle over zichzelf bleek
te hebben. Na afloop zakte hij in
elkaar en moest toen overgebracht
worden naar het Dijkzigtziekenhuis
in Rotterdam. Daar constateerden
dokters al snel, dat Koopmans licha
melijk totaal uitgeput was. Niet zo
vreemd, als men bedenkt, dat hij de
laatste dagen voor zijn gevecht vijf
kilo was afgevallen door nauwelijks
voedsel tot zich te nemen. Na de
weging - een paar uur voor het ge
vecht - deed hij zich te goed aan
gebakjes en ander lekkers. Dat brak
hem tegen De Lima op.
Vorige maand kwam Koopmans
tegen Aldo Traversaro weer in de
laatste ronden in moeilijkheden. Hij
sleepte zich naar het einde, waarna
werd Hitler tot rijkskanselier benoemd en
begonnen ook de jodenvervolgingen. De
toon van het stuk liegt er niet om: er leven
alleen nog maar vrijwillige of gedwongen
slaven in DuitschlandDat is geen ge
ringe beschuldiging, voor die tijd! Van een
helder inzicht getuigt het ook dat als men
in de politiek, in het zakenleven, in de
kunst, op school en in de kerk niet meer
vrij is, men ook zeker niet vrij is in de
sport, Maar ik ga door met citeren:
De 26-jarige Mexicaanse bok
ser Rafael Contreras Suarez óve
rkwam begin deze maand het
zelfde in Campeche (Mexico).
De Spaanse bokser Evangelista uit z’n
vreugde op deze uitbundige manier na
een K.O. zege op zijn tegenstander.
Dokter F. H. G. Tan, lid van de
medische commissie van zowel de
Nederlandse als de Europese Ama
teur Boksbond (EABA), maakte het
lijden van Rudie Koopmans van na
bij mee. Hij zegt: „Ik hoorde, dat
Koopmans voor zijn vijftien ronden
durend gevecht tegen Traversaro
steeds tien ronden gespard was.
hij twee uur later in zijn kleedkamer
nog naar adem lag te happen.
Vind je het dan gek, dat hij niet in
conditie was om die hele partij af te
maken? Onbegrijpelijk. Een onver
geeflijke fout van zijn begeleiding.
Ik vind het eerlijk gezegd zelfs
schunnig, dat ze hem zo onvoorbe-
Hoe goed of slecht is de boks
sport voor de menselijke ge
zondheid? In West-Duitsland en
Spanje werd de vraag centraal
gesteld of het profboksen niet
moet worden afgeschaft, of in
ieder geval aan strengere medi
sche controle onderworpen moet
worden.
nu ditzelfde gebod gebiedend gegeven is
aan eiken Duitschen sportsman: binnen
de Germaansche grenzen zoowel als in het
buitenland.
Ik kom er weer even tussen: het eerste
wat men doen kan, zegt de schrijver, is het
impulsieve voorbeeld van Bram en Freek
volgen en zeggen: met zo’n land, waar zo’n
Nu kan men twee dingen doen.
Men kan zijn afschuw voor het Swasti-
ka-teken, om alles wat er mee annex is,
zoo diep in zich voelen, dat men daardoor
en daarom geen enkel contact wil met het
land, en de bewoners van het land, waar
dit symbool van onrecht heerscht.
Men moet dan weigeren naar Duitsch
land te gaan, men móet dan ook weigeren
Duitsche sportmenschen te ontmoeten,
waar dan ook. Dit is het standpunt der
impulsiviteit. Wij kunnen het verstaan, al
is het ons standpunt niet”.
Dokter Tan is nu 15 jaar lid van de
Nederlandse Boksbond. Bij belang
rijke wedstrijden wordt hij aange
steld als ringarts of medisch contro
leur. Bij de amateurs heeft Tan de
laatste jaren diverse maatregelen
doorgedrukt, die streven naar een zo
groot mogelijke medische controle
van de boksers. Zo is nu de regel
ingevoerd, dat een bokser na een
knock-out of knock-down een EEG-
test (een hersenonderzoek) moet on-
Je moet van sport in ieder geval niet
slechter worden. En dat gebeurt nu
wel. De boksbond kan er helaas
niets tegen doen, omdat het prof
boksen onder de EBU-reglementen
valt. De Europese Boks Unie wordt
geleid door de Rühling-types en die
bepalen, hoe het profboksen gereg
lementeerd wordt”.
onrecht heerst, wil ik geen contact hebben,
en ik wil ook de sportvertegenwoordigers
van dat land niet meer ontmoeten, want
die moeten toch braaf doen wat de Führer
hun opdraagt. Maar de schrijver verwerpt
zulk een impulsiviteit:
Voorts probeert hij de mentaliteit
bij instructeurs zo om te buigen, dat
zij boksers niet in een ring laten
verschijnen, als zij daar om.wat
voor reden dan ook niet aan toe zijn.
„Het boksen in Nederland wordt
geleid door oud-boksers. De ome
Theo’s, Pieten en Jannen. Een gene
ratie, die vooral traint op techniek
(stoten) en weinig op conditie. „Het
is moeilijk om bij die oude instruc
teurs over te laten komen, dat bok
sen niet alleen een kwestie is van
techniek, maar ook en vooral van
conditie. Nu spelen onderlinge riva
liteit tussen de boksscholen en de
eer en naam van een instructeur een
belangrijke rol. Boksers moeten hoe
dan ook winnen om de instructeur
maar niet af te laten gaan. Dat is een
foute gedachtengang. Boksers wor
den vaak getraind op stoten op het
hoofd, niet op het lichaam. Maar de
bedoeling van de bokssport in mijn
ogen is, dat men een zege kan beha
len door punten te maken. Niet door
elkaar te proberen een hersenbloe
ding te slaan. Die gedachte overhee
rst helaas vaak wel. Ais een tegen
stander te sterk is, moet een instruc
teur zijn jongen uit de ring halen en
hem niet tot bloeden^ toe door laten
gaan. Dat is een mentaliteit die ik er
probeer uit te krijgen. Boksen is niet
gevaarlijk, als maar van de goede
doelstellingen wordt uitgegaan”.
Met die mening is dokter C. J.
Weidema het eens. De heer Weidema
zaak alle relatie te verbreken. Dan, maar
niet eerder”.
En daar ben ik als arts faliekant op
tegen”.
Niet zonder ontroering heb ik geconsta
teerd dat verreweg de meeste sportjourna
listen die het wereldkampioenschap hoc
key in Argentinië verslaan, van stonde af
aan begonnen zijn de politieke en maat
schappelijke situatie in dat land in afzon
derlijke artikelen of in hun hockeyversla-
gen te verwerken. De tijden dat politiek
en sportjournalistiek niets met elkaar te
maken hadden, zijn kennelijk voorgoed
voorbij! Die Bram en Freek! In een paar
maanden tijd hebben zij de Nederlandse
sportjournalistiek een ander gezicht kun
nen geven. De laatste keer dat dit gebeur
de, was zo’n jaar of twaalf geleden, toen
het dagblad De Tijd een nieuwe draai aan
de sportjournalistiek gaf, die allerwege
werd nagevolgd.
Een van de argumenten van Bram en
Freek voor een Oranje-boycot van het we
reldkampioenschap in Argentinië is, dat
we heel wat minder gretig aan de Olympi
sche Spelen van Berlijn in 1936 zouden
hebben deelgenomen als we toen geweten
hadden wat we nu weten. En van Argenti
nië, zeggen ze, weten we nu al evenveel als
we over veertig jaar zullen weten, dus het
excuus van onwetendheid over de aard
van het regime aldaar gaat nu niet meer
op.
Trouwens, in 1936 wisten we ook al het
een en ander van het nazi-regime. Voor de
gymnasten, die met nogal wat joodse le
den „kampten”, was het in ieder geval
voldoende om niet deel te nemen. En ook
ten
aar
:h-
Ook hij raakte in een coma tij
dens een bokswedstrijd, werd
overgebracht naar een hospitaal
en overleed enkele dagen later.
Dr. Tan zet vraagtekens achter de
prof-bokssport. „Ik ben er op tegen.
Een bokser is een middel voor ma
nagers om veel geld te verdienen.
Gezondheid komt op de tweede
plaats. En dat mag natuurlijk nooit.
In Nederland is nog nooit sprake
geweest van een brede discussie
over de gevaren van de prof-boks-
sport. In kleinere kring hebben art
sen zich na de laatste partijen van
Rudie Koopmans wel de vraag ge
steld of boksers niet beter tegen
zichzelf beschermd moeten worden.
vindt, mits de lichamelijke conditie
en medische begeleiding optimaal
zijn, is nu bezig de reglementen zo te
veranderen, dat ringartsen eventu
eel een partij kunnen stopzetten.
Ik kom er opnieuw even tussen: de
schrijver vindt dus dat als je de Duitsers
eenmaal als deelnemers aanvaard hebt, je
ook niet moet zeuren over de wijze waarop
zij zich manifesteren. Dat moeten ze dan
zelf maar weten. Als ze echter over de
schreef gaan en bij wedstrijden in Duits
land eisen dat er geen joden in de Neder
landse ploegen mogen worden opgenomen
(een eis die Saoedi-Arabië niet zo lang
geleden nog aan Ajax stelde bij een ge
plande vriendschappelijke wedstrijd al
daar), of als ze „Hakenkruisadoratie” van
ons eisen (er bestaat een foto waarop de
elftallen van Nederland en Duitsland voor
de wedstijd stram in de houding staan,
waarbij de Duitsers allemaal de Hitler
groet brengen en de Nederlanders niet,
hoewel daar wel om verzocht was, een
verzoek dat het Engelse elftal een keer
ingewilligd schijnt te hebben, met de Slag
om Engeland als beloning), dan wordt het
de hoogste tijd om „Schluss!” te zeggen. U
merkt het wel, de gedachte die nog wel
eens leeft dat we voor de oorlog van ons
gezond niet afwisten en ons blindelings
hebben laten inpakken door het nazi-regi
me, althans wat de sport betreft, is onjuist.
Maar veel geholpen heeft het niet, we
deden even zo vrolijk mee in 1936 en
sleepten er menige medaille weg, voor de
poorten van de hel...
Ook wordt afgevraagd of de
scheidsrechters niet eerder moeten
besluiten een partij te staken, als
blijkt dat één van de boksers te zeer
is toegetakeld. Vreemd is dat een
ringarts nooit en te nimmer een ge
vecht kan stopzetten. Hij heeft al
leen maar te kijken hoe erg een
bokser er aan toe is en kan hem
desnoods zo goed en zo kwaad als
het kan proberen op te lappen.
Na ieder boksdrama wordt de rol
van een manager weer ter discussie
gesteld. In Melero’s geval zei een
official, dat het gevecht al na vier
ronden gestaakt had moeten wor
den. In Nederland vroegen velen
zich vorig jaar na een nederlaag van
de talentvolle James Vrij af, of zijn
manager Henk Rühling de hand
doek niet al in de derde ronde in de
ring had moeten gooien. Vrij weid
vreselijk toegetakeld door de Gha-
nees Tiger Quai, maar bleef zes ron
den doorgaan. Na die ontluisterende
nederlaag zette hij een punt achter
zijn carrière.
De 22-jarige Spaanse bokser
Juan Rubio Meiero kwam een
maand geleden in zijn achtste
gevecht als prof uit tegen zijn
landgenoot Francisco Rodri
quez. De Spaanse kampioen in
het middengewicht stond bekend
om zijn keiharde stoten. Meiero
werd een paar maal geraakt. In de
zevende ronde van het ongelijke
gevecht ging Meiero neer, kwam
toch weer overeind, maar plofte
een minuut later opnieuw tegen
het canvas. Buiten bewustzijn
werd hij naar een Madrileens
ziekenhuis overgebracht, waar
hij vier dagen na het gevecht
overleed ten gevolge van ernstig
hersenletsel.
In een enquête in Spanje, gehou-
ien na het overlijden van Meiero,
)leek dat vier politieke partijen
profboksen willen verbieden. Die
vier partijen zijn het Democratisch
Centrum (regeringspartij), de Socia
listische Arbeiderspartij, de Socia
listische Volkspartij en een Baski-
sche partij. De politieke partijen wil
len het amateurboksen wel laten
voortbestaan.
In bokskringen wordt wel gedacht
r-Leas aan '3etere beveiliging van de prof-
boksers, maar tot concrete maatre
gelen is men nog niet gekomen. Zo
wil men bijvoorbeeld het aantal ron-
-Iden inkorten tot een maximum van
tien. Roberto Pakadino, die vele gro
te bokswedstrijden als ringarts
heeft bijgewoond zegt in dit ver
band: „Een bokser moet vanaf de
twaalfde ronde beschouwd worden
als een automaat, die zijn bewegin
gen en gedachten niet meer kan con
troleren”.
De 20-jarige Westduitse prof
bokser Jörg Eipel raakte op 17
december van het vorig jaar in
coma, nadat hij door zijn Franse
tegenstander Alain Marion
knock-out was geslagen. Eipel
bleef 25 dagen buiten bewustzijn
en werd pas begin deze maand
uit het Westberlijnse ziekenhuis
ontslagen.
„Het Hitler-regime nu schrijft ge
biedend voor: hoog de Hakenkruisvlag,
steeds en overal; hoog, waar en wanneer
ook, de banier van het nieuwe Duitsch
land. Ieder in de merkwaardige republiek
van Weimar-Potsdamm volgt deze oekaze
op. Velen met geestdrift, anderen met bit
terheid, misschien met afschuw, maar al
len volgen.
Men houde dit nuchtere feit in het oog,
in sportjournalistieke kringen werden de
problemen weldegelijk onderkend, zoals
moge blijken uit een artikel in het voor
oorlogse weekblad Revue der Sporten, dat
is afgedrukt op de laatste pagina van het
boek Het Krankzinnige Kwartiertje (over
Han Hollander en de vooroorlogse sport
journalistiek, in grote trekken) dat begin
volgende maand uitkomt.
Het lijkt me wel aardig om dat artikel te
citeren. Het draagt de titel: MOET ONZE
SPORTWERELD DUITSCHLAND BOY
COTTEN? en luidt als volgt:
„In de voorlaatste Revue is, scherp en
duidelijk, geschetst hoe heden Neder
land’s positie is ten opzichte van de Duit
sche sportwereld. Wij hebben daar weinig
meer ter toelichting aan toe te voegen: de
Duitsche sportman is nu eenmaal niet
meer vrij om te doen wat hem belieft. Hij
moet óf de sport opgeven, óf zich schikken
naar het Hitler-regime, dat hem gebiedend
voorschrijft wat gedaan mag en wat gela
ten moet worden.
Een vrije wil bestaat sinds 30 Januari
niet meer in Duitschland: niet in de poli
tiek, en niet in het zakenleven, niet in de
kunst noch op de school of in de kerk en
allerminst dus bij de sport. Er leven heden
alleen nog maar slaven in Duitschland,
hetzij dan vrijwillig of gedwongen! Men
kan deze slaafschheid zielig vinden het
trieste feit valt niet te ontkennen”.
Ik kom er even tussen: op 30 januari 1933
„Want de impuls alleen is een gevaarlij
ke en veelal onrechtvaardige raadsvrouw.
In Duitschland zelf leven miljoenen, die
evenzeer als wij het Hitler-regime, zooals
het zich tot heden openbaarde, verafschu
wen. Men isoleerde deze miljoenen niet en
men isoleere dus ook de Duitsche sportwe
reld niet tenminste zoolang de Duitsche
sportwereld ons daartoe niet dwingt.
Dit beteekent:
Indien het nieuwe Duitschland in den
vreemde achter zijn nieuwe nationale vlag
wil marcheeren, dan dient ieder land, dat
de komst der Duitschers heeft aanvaard,
ook een défilé achter de Hakenkruisbanier
te accepteeren. Zooals Denemarken, Enge
land, Hongarije, Zwitserland en Frankrijk
dat onlangs reeds aanvaardden!
Maar aan den anderen kant: indien wel
ke Duitscher, of welke Duitsche instantie
ook, ons tot Hakenkruisadoratie wil dwin
gen of indien welke Duitscher, of welke
Duitsche instantie ook, zich zou willen
bemoeien met de samenstelling onzer ver
tegenwoordigende ploegen (hetzij dan
door veto’s over Joden, „Marxisten” of wie
ook) dan, maar dan ook aanstonds, is het
boksen een soort vuistschermen
moet worden. Je moet met een goed
geplaatste stoot punten kunnen be
halen. Er zou dan eigenlijk net als
bij schermen een lampje of zoiets
moeten gaan flikkeren, ten teken,
dat er een punt behaald is. Als ik die
partijen van Koopmans nog eens in
de herinnering haal, dan komt het
mij onbegrijpelijk voor, dat hij zo
met zijn gewicht knoeit en te weinig:
ronden traint. Dat is dan topsport.
In het lagere judo, waar ik veel mee
te maken heb, wordt professioneler
gedacht. Een zwemmeisje van tien
zou al verantwoorder met haar ge
zondheid omspringen dan Koop
mans. Ik denk dan: waar zijn ze in
godsnaam mee bezig? Het komt me
dan erg onfris over. De begeleiding
lijkt me volstrekt onvoldoende. Kom
ik toch ook op die rol van de mana
gers. Zo’n Zeiler, de manager van
Koopmans, wil centen zien en daar
neemt hij risico’s voor. Ten koste’
van de bokser”.
Dokter Tan, die alle profboksers
jaarlijks aan een EEG-onderzoek
onderwerpt in verband met hun pro-,
flicentie tenslotte: „Het zou een
drogreden van me zijn als ik zeg, dat
je aan het boksen geen gevolgen
overhoudt. De mogelijkheid bestaat,
dat boksers jaren na hun carrière
last krijgen. Het lijkt dan net of ze
aangeschoten zijn. Nogmaals met
profboksen ben ik niet happy. Sport'
is daar geen middel ter verbetering
van ’s mens gezondheid maar een
middel om geld te verdienen. Dat
leidt tot het onverantwoord om
springen met iemands gezondheid.
ipijenirl
land Na het overlijden van Meiero en Suarez en het 25 dagen in coma
iggen van Eipel heeft de bokssport zichzelf weer in opspraak
jebracht. Ring Magazine, een gezaghebbend Amerikaans bokstijd-
schrift, becijferde dat er na de Tweede Wereldoorlog al 300 doden zijn
gevallen in de bokssport. Een gemiddelde van bijna tien per jaar.
De Westduitse artsenvereniging heeft scherpe kanttekeningen ge
plaatst bij de prof-bokssport, zoals die heden ten dage bedreven
-jvordt. Ze meent, dat het boksen ten minste aan vier voorwaarden
rtwmoet voldoen: de ringarts moet het récht krijgen een gevecht te
Cs’
idig
ngs-
veauisbrie maanden niet in de ring verschijnen,
towel if
omen op profboksen
reid de ring in hebben gestuurd. Als
zijn conditie goed was geweest, had
hij Traversaro verslagen. Onbegrij
pelijk toch, dat zijn manager en dok
ter Koopmans in een Europees titel
gevecht laten uitkomen, terwijl ze
weten, dat hij maar op tweederde
van de duur van de partij heeft
getraind”.
dergaan en tot acht weken na het
gevecht niet mag boksen of sparren.
Na die acht weken wordt opnieuw
een EEG-test uitgevoerd en blijkt
dan dat er van een hersenbeschadi
ging geen sprake is, dan mag de
betrokken bokser weer in actie
komen.
De Westduitse bokser Jorg Eipel wordt
hier tegen het canvas geslagen.
is sportarts van de voetbalclub
Haarlem en verbonden aan het
Sportmedisch Adviescentrum in
Haarlem. Hij stelt: „Ik moet zeggen,
dat ik een buitenstaander ben. Ik
behandel erg weinig boksers. Toch
heb ik als sportarts een bepaalde
