pagina
[DEE VAN
„Bij de omroepen'
mis Je een
mei visie99
.DUBBELLEVEN” KWAM ER NIET UIT
door Klaas Pieter
Rieksen
De Zeewolf
Bang
Dennie Christian
Jazz-quiz
sE
i Andere koek
1^
Kanaalzwemmer)
7 Jl
et
iiTT
Ü7
a-
s,
el
□r
>n
id
in
S-
in
>i-
u-
wl.
ia
ie
Als vrijdagavond 14 april de zevende en tevens voorlaatste aflevering van de
ARA televisieserie „Dubbelleven” onder de titel „Een jongen van zestien” over
et scherm is gerold heeft regisseur Samuel Meijering eindelijk kunnen laten zien
lat hij in gedachte had toen hij naar de VARA stapte met het idee om rond het
entrale thema „Dubbelleven” een aantal oorspronkelijk Nederlandse tv-stukken
j maken. De eerste aflevering uit de serie (Prettig weekend, meneer Meijer,
eschreven door Dirk Aijelt Kooiman en geregisseerd door Orlow Seunke) was
en zeer goede trekpleister, maar daarna is het eigenlijk alleen maar bergafwaarts
legaan, mede door het feit dat met het oorspronkelijke idee af en toe danig een
bopje wérd genomen. En dat tot het ongenoegen van 'Samuel Meijering die met
lijn „Een jongen van zestien" kan tonen hoe hij het zich allemaal had voorgesteld.
3
3.a.
irbij
ktie
te
:ige
i 95
Edward Meeks in de Zeewolf
oor
oor
nze
ten
van zijn ouders zit dan bij pa en moe thuis.
Die vrienden overigens, vallen om een wat
onduidelijke reden niet meer in de gratie
van de ouders van de jongen en vooral zijn
vader wenst niet dat hij bij hen over de
vloer komt. Maar het wordt allemaal wat
vervelend als de jongen, Johnny (gespeeld
door Robert Meester), verliefd wordt op een
vrouw (Yoka Barretty) die wat leeftijd be
treft zijn moeder had kunnen zijn. Om zijn
dubbelleven van thuis en bij de kennissen
vol te kunnen houden schaft Johnny zich
een vriendin (Renshe Schamhart) aan die
hem, zo nodig, aan een alibi moet helpen.
Langzaam maar zeker komt hij er echter
achter dat niet alles kan wat hij in gedach
ten heeft.
Een heel aardig gegeven waar Samuel
Meijering een aanvaardbare aflevering in
het kader van zijn eigen idee van heeft
gemaakt. De spanning is duidelijk aanwezig
(die van Johnny en die van zijn vriendin)
gebruik van twee amateurs. Hij zegt over de
casting: „Normaal maakt een regisseur een
lijstje van vijf namen en als de eerste kan
dan neemt hij die. Zo niet, dan belt hij de
tweede op. Maar ik lig altijd nachten wak
ker om één goede naam te vinden en als die
niet kan dan lig ik weer nachten wakker.
Om Robert Meester en Renske Schamhart te
pakken te krijgen heb ik een maand gedaan.
Allerlei scholen afgestroopt om de juiste
jongen en het juiste meisje te vinden. Ik heb
ze een soort spoedcursus gegeven”.
Gezegd mag worden dat Samuel Meijering
het tweetal naast de bekwame beroepsac
teurs en actrices onder zijn leiding voor een
opvallende prestatie heeft laten zorgen. Het
is dan ook niet al te veel overdreven als hij
zegt: „Die rol van die jongen is zo moeilijk,
dat zou een beroepsacteur niet hebben aan
gekund”. (Vrijdag 14 april op Nederland 2
om 20.25 uur).
rijs zal de NOS-radio op 26 mei in het
avondprogramma via Hilversum 2 een
uitzending verzorgen.
dig. Niet dat ze voor 100 procent per
fect waren, maar ze hadden tenminste
iets dat me aanstond. Ik vind het niet
bezwaarlijk dat er een paar afleverin
gen tussen zitten die wat minder zijn,
dan weet je eigenlijk van te voren al.
Maar het is toch verbluffend om te
zien dat schrijvers zich niet kunnen
houden aan zo’n duidelijk geformu
leerde opdracht. Maar ook de begelei
ding in dit geval Rients Slippens,
KPR) heeft zich daar niet aan gehou
den. We hebben eigenlijk voorname
lijk langs elkaar heen gewerkt. Ieder
een probeerde voor zijn eigen standje
te werken. Zo is er ook geen contact
tussen de schrijvers onderling ge
weest. Ze wilden wel een aflevering
schrijven, maar hoe de serie er in zijn
den. Het moet een gedramatiseerd
verhaal worden”. Als alles meezit
gaat Meijering de volgende zomer zijn
rolprent draaien.
Óver de Nederlandse speelfilm zegt
hij: „We hebben even een explosie'
gehad en daarna een zekere regel
maat. Ik moet zeggen dat het er be
paald niet slechter op wordt, waar
mee ik nou ook niet wil zeggen dat het
er beter op wordt. Ik vind het eigen
lijk wat moeilijk om het over dé Ne
derlandse speelfilm te hebben. Het
zijn altijd weer incidenten, goede of
slechte. Je hebt eigenlijk dezelfde pro
blemen als bij de televisie. De angst
om risico’s te nemen. Producenten
zoeken houvast bij boeken die in het
verleden hebben bewezen dat ze een
groot publiek trokken. Je kan eigen
lijk pas goed gaan werken als je een
producent vindt die zich wil veroorlo
ven om een paar mislukkingen te ma
ken. En bij een oorspronkelijk Neder
landstalig verhaal is het risico van een
mislukking waarschijnlijk te groot”.
omschreven moeten worden en de
schrijvers zouden ieder meer dan één
verhaal moeten schrijven. Op die ma
nier werkt zo’n schrijver er dan ook
langer aan en kan hij zich beter in het
onderwerp inleven”.
late
feer
ring
totaliteit uit zou gaan zien interesseer
de hen volgens mij helemaal niets”.
Enkele weken geleden vergastte de
TROS de kijkers op de Duitse serie „De
Zeewolf” die in vier afleveringen werd
uitgezonden. Het verhaal werd geleverd
door Jack London, die in zijn boek ver
haalt over de avonturen van journalist
Humphrey van Weyden en kapitein Wolf
Larsen. In verband met het uitzenden
van de serie bracht Teleboek het werk
van London opnieuw op de markt, zij het
niet in een zogenaamde tv-uitvoering,
zodat de foto’s uit de serie ditmaal ont
breken. („De Zeewolf” van Jack London,
Teleboek bv Amsterdam, prijs 14,90
gulden).
ede
een
gd.
ie
’P
ir-
ir-
i
n-
t
en
Winsemius uit Leiderdorp is de Neder
landse vertegenwoordiger in de interna
tionale jazz quiz 1978 van de Europese
Radio Unie, die vrijdag 26 mei in Parijs
wordt gehouden. De Leiderdorper is als
winnaar tevoorschijn gekomen uit de
Nederlandse voorronden, waaraan negen
Nederlandse jazzkenners hebben deelge
nomen. Aan de internationale jazzquiz
wordt deelgenomen door jazzkenners uit
België, Denemarken, Italië, Nederland,
Noorwegen, Finland en Frankrijk. De
winnaar krijgt een reis aangeboden voor
twee personen naar een Amerikaans
jazzfestival naar keuze. Van de quiz en
het aansluitende jazzconcert vanuit Pa-
Ook de samenwerking tussen ener
zijds de schrijvers en anderzijds de
regisseurs en de acteurs liet volgens
Samuel Meijering nogal te wensen
over. Hij meent: „Ik denk dat je dat
zeer sterk moet verbeteren wil je in de zijn hersenen aantastte gek gewor-
toekomst zo’n project tot een goed
einde brengen. De schrijvers werken
als het ware in een soort luchtledige.
Ze weten van te voren niet hoe het er
allemaal uit gaat zien. Eigenlijk zou zo
iemand ook het hele proces van de
realisatie moeten meemaken. Dat is
bij Paul (Paul Haenen, de schrijver
van het stuk dat Meijering regisseer
de, KPR) ook gebeurd. Nou niet dat
hij bij elke opname aanwezig was,
maar het is enkele malen voorgeko
men dat hij tijdens het draaien nog
scènes heeft geschreven”.
Hoe komt een (van oorsprong) film
regisseur zo plotseling op het idee om
iets voor de tv te gaan doen? Samuel
Meijering: „Ik had „Rufus” gemaakt
en die film had vrij aardig gelopen. Ik
heb daarna de gelegenheid gehad om
een aantal andere speelfilms te ma
ken maar dat waren allemaal projec
ten die me niet bevielen. Ik vond het
daarom fijn dat mijn idee van „Dub
belleven” door de VARA werd geac
cepteerd En dan is het natuurlijk
ik minimaal twee afleveringen zou
regisseren”.
Wat de goede voornemens van de
VARA betreft was dat ook helemaal
geen probleem. Rogier Proper en
Paul Haenen zouden hun tv-debuut
als schrijver maken en minimaal twee
afleveringen zouden worden afgele
verd door een regisseur die nog nooit
een tv-drama had gemaakt. Hoofd
van de afdeling Drama bij de VARA
Rients Slippens schreef een inleiden
de tekst bij de serie die was dan ook
duidelijk: „Tot voor kort vond
men (jonge filmers, KPR) televisie ei
genlijk iets minderwaardigs, maar te
genwoordig kan men een duidelijk
positief gerichte belangstelling waar
nemen van jonge en talentvolle film
regisseurs. De VARA beschouwt het
dan ook als een goed teken en wil,
waar mogelijk, jonge filmers de kans
geven om zich te manifesteren en hun
talenten ten goede te laten komen van
het televisiedrama”. Het werden er
uiteindelijk twee. De zes overige delen
werden geregisseerd door VARA’s
huisregisseurs als Eimert Kruidhof
en Nick van den Boezem.
Na het accepteren van het idee
werd er een redactie van drie man
gevormd, waarin ook Samuel Meije
ring zitting had. Hij vertelt: „Over de
schrijvers konden we het nog wel
eens worden., maar toen de scripts
eenmaal op tafel kwamen bleek dat
de VARA er heel andere ideeën op na
hield dan ik. De VARA is natuurlijk
erg bang voor haar eigen identiteit die
niet verloren mag gaan. Aan de ene
kant is men bang om pretentieloos
amusement te maken en aan de ande
re kant is men bevreesd om dingen te
maken die maar bij een klein publiek
aanslaan”. En zo gingen de in de ogen
van Samuel Meijering vaak uitsteken
de verhalen ten gronde aan het dub
belleven van de VARA. Het verhaal
van Rogier Proper (over een journa
list die zich voor zijn werk aansluit bij
de BVD en dan af en toe niet meer
weet dat hij als journalist zijn werk
zaamheden voor de inlichtingen
dienst verricht) werd overigens niet
door de VARA geaccepteerd.
Samuel Meijering: „De samenwer-
Dennie Christian is opnieuw verkozen
Eals populairste (Duitse) schlagerartiest.
L Voor de derde achtereenvolgende keer
t krijgt hij op het schlagerfestival in
Kerkrade op 8 en 9 september uit handen
van Freddy Quinn het gouden draaior-
gel. Na Dennie Christian bleken Jürgen
Marcus, Costa Cordalis, Roy Black, Ben
ny, Freddy Breek, Chris Roberts, Freddy
Quinn, Rex Gildo en Howard Carpenda
le door het publiek als de belangrijkste
schlagerspecialisten te zijn aangemerkt.
De 33-jarige kwaliteitstechnicus Wim
Zoals al eerder gezegd maakt Sa-
k muel Meijering aanstaande vrijdag
zijn tv-debuut als drama-regisseur.
En dat is weer heel andere koek dan
een speelfilm maken. Meijering
meent: „Vooral de motivering van de
meeste, mensen bij het maken van
televisie ligt veel lager. Acteurs vin
den het bijvoorbeeld al vaak helemaal
niet zo interessant om in zo’n stuk te
werken. Bij een speelfilm is het veel
meer er op of er onder. Je nieuwste
speelfilm kan ook wel je laatste zijn
als er niemand naar gaat kijken. Elke
drama-produktie op de tv trekt een
heleboel kijkers, ook al wordt zo’n
stuk in de kritieken afgemaakt. En
mocht het een keer mislukken, dan
krijg je vlugger de kans om het nog
een keer te proberen”.
„Wat men het meest bij de omroe
pen mist is iemand die een duidelijke
visie heeft en die verstand van zaken
heeft. Zo’n Rients Slippens is een aar
dige man hoor, maar hij kan bij wijze
van spreken een filmcamera niet on
derscheiden van een tv-camera. Hij
leest een script als een stuk proza en
niet als een tv-stuk. Bij dit soort din
gen moet je zo deskundig zijn dat je
van te voren ziet of iets goed is of niet.
Een hoofd van een afdeling Drama
moet stukken beoordelen en er dan
verder niet meer betrokken bij zijn.
Slippens heeft zich er steeds mee be
moeid, kwam met ideeën aan en ver
anderde woorden en zo. Maar dat
moet je los kunnen laten”.
Het zit Meijering ook dwars dat het
jonge talent (en dat ondanks de inlei
ding van Slippens) nauwelijks aan
bod komt bij de tv. Hij zegt: „Ik zie het
allemaal bijzonder somber in. Ik
vindt het vervelend om iets van de
VARA te zeggen omdat die er tenmin
ste nog iets aan doen. Maar de gang
van zaken zoals ik die heb ervaren is
niet goed te praten. Ik denk ook niet
dat ik in deze vorm nog iets met de
VARA te maken zal hebben. Ik richt
me nu helemaal op de nieuwe speel
film”.
king met de VARA is totaal stukgelo
pen. Ook de mondelinge afspraak dat
ik twee afleveringen zou regisseren
werd later ontkend. Hun regisseurs in
vaste dienst moesten tenslotte ook
wat te doen hebben”.
Ook wat de verhalen betreft is Sa
muel Meijering van een koude kermis
thuis gekomen. In het inleidende ver
haaltje van Slippens staat te lezen:
„Het mocht een waar gebeurd verhaal
zijn of verzonnen, zij (de schrijvers,
KPR) waren vrij in hun keuze, ook in
het genre dat ze wilden gebruiken:
sprookje, gedramatiseerde documen
taire, fantastische verteling, ko
medie”.
Meijering zegt: Er waren betere ver
halen dan nu zijn uitgezonden voorra-
Zo’n twee jaar geleden kwam de in
Amsterdam wonende Samuel Meije-
iing op het idee om „Dubbelleven" als
thema te gaan gebruiken. Samen met
Paul Haenen en Rogier Proper werk-
|e hij het idee uit en bood het de
jARA aan. Samuel Meijering „In
terste instantie was het onze bedoe-
jling om een serie te maken waarbij de
centrale titel „Dubbelleven” al een
pepaalde spanning moest oproepen
-bij de kijker. Het zou eigenlijk een
serie zijn geworden met spannende
1 verhalen. Met de VARA spraken we
af dat Rogier en Paul ieder minimaal
één verhaal zouden schrijven en dat
I Ook sommige schrijvers bleken
Ichteraf duidelijk ontevreden te zijn
|ver de manier waarop hun verhalen
lp de tv uiteindelijk werden vertoond.
^^Man Hofman bijvoorbeeld, distanti-
l^^erde zich van het tv-stuk, dat oor-
pronkelijk door hem werd geschre-
Ln. Verleden week werd zijn „Als je
iroomt wie ben je dan” vertoond,
^^^üaarin de problematiek van een
ranssexueel werd behandeld. Hof-
nan schreef een verhaal over een
rouw die uit het ziekenhuis komt en
lan een vriendin ontmoet met een
aontje, waar ze een bepaalde relatie
lee heeft. De spanning wordt steeds
uidelijker en op het einde blijkt pas
at de vrouw die het ziekenhuis ver-
et een man is die zich heeft laten
pereren. De vriendin was dus zijn
rouw en dat jongetje zijn zoontje. Nu
reeg de kijker echter een slap ver-
aaltje voorgeschoteld, waarin ook
et spel en de regie (van Nick van den
loezem) nou niet bepaald van grote
iasse was. Een teleurgestelde Jan
lofman dus en ook een teleurgestelde
lamuel Meijering, die voor de zoveel-
te keer een naar zijn idee uitstekend
erhaal totaal verkracht op het
cherm zag verschijnen. En op de
ftiteling bleef maar staan: oorspron-
:elijk idee Samuel Meijering.
Wat is er nou eigenlijk allemaal
iebeurd met dat idee van Samuel
'leijering, een jonge Nederlandse re-
isseur die onder meer meewerkte
an het tv-programma „Waar ge
leurd” en die de speelfilm „Rufus”
net in de hoofdrol Rijk de Gooijer)
p zijn naam heeft staan.
lamuel Meijering teleurgesteld
ver houding van VARA
Het medium tv heeft Samuel Meije
ring nog niet voorgoed vaarwel ge
zegd na deze ontmoedigende erva
ring. Hij is wel met iets bezig, maar
zijn nieuwe speelfilmproject, dat
voorlopig als titel „Kanaalkoorts”
heeft, neemt hem momenteel meer in
beslag. Hij zegt daarover: „Samen
met Matthijs van Heijningen en Gied
Jaspers ben ik nu bezig met een film
over het kanaalzwemmen in de jaren
dertig. Dat was toen bijzonder popu
lair. Omdat veel mensen weinig geld
hadden werden er waanzinnige wed
denschappen op dat zwemmen afge
sloten. Er is zelfs iemand die zich
doodgezwommen heeft om het maar
te redden. Zo’n tien kilometer voor de
Engelse kust kon hij niet meer. Een
ander is door een oorontsteking die
en ook de gekozen personen voor de rollen
bewegen zich vaardig over het scherm. Sa
muel Meijering maakte voor twee rollen
In „Een jongen van zestien” vertelt schrij
ver Paul Haenen het verhaal van een zes
tienjarige jongen die liever bij de vrienden
jammer dat je als het ware achteraf
belazerd wordt. Er is tenslotte toch
een heleboel tijd in gaan zitten”.
De VARA maakte bij de start van
de serie bekend dat er eventueel een
vervolg zal worden gemaakt. De kij
kers mogen nog steeds hun ideeën
opsturen en als er enkele bijzitten die
bruikbaar zijn wil men dat ook gaan
realiseren. Samuel Meijering ziet het
allemaal niet zo zitten. Hij zegt: „Met
deze manier van werken lijkt het me
niet verstandig om er mee door te
Robert Meester en
Renske Schamhart
als Johnny en zijn
vriendinnetje Evelien
in Een jongen van
zestien' uitzending 14
april, VARA-TV-dub-
belleven
V
>7
