Gerelativeerde Pinter
ontspannen gespeeld
Nic Jonk viert kroonjaar
Orkestjubileum krijgt allure
deli
Veel belangstelling voor
Bredaas jazzfestival
komende
exposities
Groot aantal sterren
op Northsea Festival
al uit de avantgardistische en improvise
rende hoek, veel te klein was.
Poolse bas
voor opera
Doorbraak met avontuurlijk spel Onk in Shaffy Theater
Tollensprijs voor
M. van der Plas
imponeert, maar
is geschikter
Werkbeurzen 1978
voor schrijvers
eert
VIJK
Workshop Toneelschuur heeft kwaliteit
Nederlanders meer aan bod op jazzspektakel
KUNST
19 7 8
M E I
5
VRIJDAG
ia
pende
show
ing
oing
AMSTERDAM. De Poolse baszanger Leonard Mroz hoeft bij wijze
/an spreken zijn mond maar open te doen en je bent al geboeid. Zijp
stem heeft een uniek geluid; de typisch Russische klank die ideaal is
/oor Boris Godoenov.
zanger voor de grote zaal
JOHAN VAN KEMPEN
kheid
Will Spoor zet poppen aan het dansen
opp.
00 uur
van
Maar in de hevigste uitbarstingen van de
hartstocht in de door hem gezongen liede
ren bleef zijn stem warm en soepel. Alles is
ook prachtig van beheersing, laagte en
hoogte klinken in principe even rijk. En
Mroz spreidt een vlammende expressie ten
toon zonder weekhartigheid. Maar zijn
voor het theater zo effectieve talent, is toch
te eenzijdig om in deze Pool een groot
liederenzanger te kunnen zien.
iedere beweging die je hem
wil laten maken moet je
eerst met een engelse sleu
tel een moer losdraaien. We
hebben gesjouwd als boot
werkers en ook al vielen we
er haast bij neer, toch gin
gen we door. Als je er één
keer aan begint kun je er
niet meer van afblijven.
Toen we een aantal basis
patronen hadden, gingen
we schrappen. Onze eigen
liefhebberijen moesten zo
veel mogelijk vermeden
worden en ook alle herha
lingen moesten er uit.”
Leonard Mroz zingt met een beheerst
effect, niet tnet een ingehouden gevoel
van spanning. Toch maakte de Poolse bas
zaterdagavond in Haarlem erg veel
indruk op een Russische liederenavond
(Foto Lex van Rossen).
In Tsjaikovski, Rachmaninov en Sjosta-
kovitsj was Mroz veel meer op weg naar
het (gemakkelijker te bereiken) wezen van
deze (conventioneler) liedkunst. En alleen
opera „Het geheim van Suzanna” van
Wolf-Ferrari.
HAARLEM. Een in de opvatting van
regisseur (en Centrum-acteur) Luk van
Mello sterk gerelativeerde Pinter, die ech
ter nog duidelijk herkenbaar is gebleven,
levert bij de theaterworkshop van de To
neelschuur een avond alleszins acceptabel
toneel op. De drukkende sfeer die de stuk
ken van Pinter zo kenmerkt, wordt in
Splinters zoals de collage van acht
sketches heet geheel weggespeeld en
maakt plaats voor een aantal soms heel
leuke en vaak ook lichtvoetige momenten.
Pinter hield zich in de jaren ’60 met een
problematiek bezig die toen typisch actu
eel was. Hij ontdekte de vervreemding, het
ontbreken van sociale contacten tussen
mensen die toch op het oog goed met
elkaar zouden moeten communiceren en
gaf dat weer in een absurd kader dat op
het publiek magisch-mysterieus óverkw
am, maar ook vrijblijvende kanten had.
Met die opvatting heeft Pinter veel
school gemaakt. Het moet gezegd wordén
dat sommige „leerlingen” de meester aar
dig zijn voorbijgestreefd, want de Pinters
doen nu in veel gevallen sterk gedateerd
aan terwijl bepaalde toneelopvattingen
der jaren ’70 waarschijnlijk nog wel ver
der kunnen worden uitgewerkt.
Het is de verdienste van Luk van Mello
dat hij enerzijds het midden blijft bewaren
tussen het magisch-mysterieuze en het
vrijblijvende in Pinters werk maar aan de
andere kant toch ook in staat is diens werk
een eigentijdser karakter te geven. Boven
dien heeft hij zijn acteurs, afkomstig uit de
Workshop van de Schuur, op him juiste
capaciteiten kunnen beoordelen, zodat
niemand boven zijn of haar vermogen
hoeft te spelen.
Het vrijblijvende bij Pinter zit vooral in
het feit dat zijn mensen geen verantwoor
delijkheid nemen voor hun houding, eer-
BREDA (ANP). Onder enorme be
langstelling is donderdagmorgen op de
Grote Markt in Breda het achtste Interna
tionale oudestijl jazzfestival geopend.
Dat gebeurde met een ludieke optocht,
waarin straatorkesten, begeleid door jazz-
danseressen en onder andere een oude
brandspuit en een stoommachine uit de
jaren *20 voorafgingen.
Er werd ook een verband gelegd met het
150-jarig bestaan van de Koninklijke Mili
taire Academie (KMA) in Breda dit jaar,
door deelname van acht blazers van het
Cadetten-tamboerkorps. De Bredase bur
gemeester ir. W. Merkx zei in zijn ope
ningstoespraak onder andere dat de jazz-
Harry
Spruijt
(rechts) en
Hans Wilmink
in een van de
acht sketches
die aan de hand
van door Pinter
aangedragen
materiaal door
de thea
terworkshop
van de Schuur
worden
gespeeld.
het kan de Onken op een
gegeven moment tot stop
pen dwingen; maar kan
ook als strop dienen want
zo vriendelijk als het ge
heel begint blijft het niet.
Er komen zelfs momenten
die bepaald niet leuk meer
zijn.
der nog voor het ontbreken van die hou
ding. In het weglaten van enige morele
opvattingen worden Pinters figuren nogal
eens karikaturaal, twee-dimensionale ka
rakters die alleen de magie vermogen op te
wekken, maar dan ook niet verder komen
dan een kleine psychologische handrei
king.
Met de Splinters kan Van Mello uiter
aard niet verder gaan met Pinters psycho
logische visie zonder hem geweld aan te
doen, maar hij bouwt wel meer entertain
ment in, zodat als het ware de oppervlak
kigheid een luchtige fundering en verant
woording krijgt. De productie heeft vaak,
ook al door een handvol liedjes, een musi-
cal-achtige sfeer die door de humor op
onverwachte momenten te timen, heel wat
dubbele bodems suggereert.
Er zitten trouwens prachtige fragmen
ten in die het eigentijdse van deze produc
tie benadrukken. Zoals een heel mooi stuk
je beeldend theater dat voorafgaat aan een
beklemmende scène op het kantoor van
een fabrieksdirecteur die wordt gecon
fronteerd met werknemers die het eentoni
ge arbeidsritme zat zijn. Ook daarin blijkt
Van Mello’s visie goed van pas te komen:
Pinters karikaturale tekening van dit ar
beidsconflict wordt weggespeeld met een
geestig liedje waarvan de steeds herhaalde
slottekst de introductie voor een nieuwe
sketch vormt en aldus een dubbele beteke
nis krijgt.
De voorstelling, zoals die donderdag
avond in de Toneelschuur in première
ging en daar tot en met zondagavond te
zien blijft, wordt in bijzonder vlot tempo
opgevoerd. Bepaalde fragmenten die min
der goed geslaagd zijn (of overbodig zijn
zoals een sketch over een televisiequiz
waarvan het slot is muslukt) kunnen zo
doende ook sneller worden vergeten.
CEES STRAUS
AMSTERDAM. (ANP) De Tollen
sprijs 1978 is toegekend aan Michel van
der Plas voor zijn dichterlijk en essayis
tisch werk en zijn cabaretteksten. De prijs
een geldbedrag plus een penning
wordt sinds 1903 om de vijf jaar door het
Tollensfonds toegekend aan een Neder
landse letterkundige. Eerder zijn onder
meer bekroond: Lodewijk van Deyssel, P.
C. Boutens, Willem Kloos, Louis Coupe
rus, Arthur van Schendel, Bertus Aafjes
en Anton Koolhaas.
raat 29,
wijk,
1-24608
Marktplein
n matten
atie
(Van onze kunstredactie)
DEN HAAG. Het Residentie-Or-
kest bestaat volgend jaar driekwart
eeuw. Een afgerond feestprogramma
is nog niet klaar, maar wel is al bekend
dat enkele muzikale gebeurtenissen
van allure op stapel staan.
een denkt kennelijk onbe
wust terug aan de tijd dat
hij met blokken, mecano-
dozen of ander constructie-
goed speelde.
De verrassing van het
ontdekken is daarbij ui
terst belangrijk en daarom
zou het een misdaad zijn
als ik nu al die vondsten uit
de doeken zou doen. Laat
het genoeg zijn als ik zeg
dat die houten mannen
meer kunnen dan je denkt.
Maar ook de bespelers kun
nen meer dan je verwacht.
Roy Lavitt liep op 1 mei
bijvoorbeeld nog over een
koord, dat over de Amstel
bij de Blauwbrug was ge
spannen. Paul Clarke is
uitstekend in het opmeten
van lijken en het maken
van doodskisten. Een touw
kan de weg markeren die
de Onken moeten volgen;
Leonard Mroz’ interpretatiekunst is zo
wel technisch als artistiek van een grote
trefzekerheid, maar een ingehouden ge
voel van spanning is nooit waarneembaar;
alles is beheerst effect. Daardoor was de
bijtende humor van het wervelende dans
lied van Moessorgski’s Gopak (als toegift)
heel raak.
Ter gelegenheid van
zijn verjaardag komt
bij Uitgeverij Van
Spijk in Venlo een
monografie uit die is
geschreven door prof
J. B. M. Sameel. Een
gedeelte van de opla
ge bevat twee genum
merde en gesigneerde
etsen. De beeldentuin
(zie foto) is dagelijks,
ook op zondag, geo
pend van 10-17 uur.
„Het verschijnsel performance in Am
sterdam” is de titel van een tentoonstel
ling, die van 25 mei tot en met 25 juni
wordt gehouden in Museum Fodor in de
hoofdstad. Performance is de naam van
een kunstvorm, waarbij de kunstenaar
door „optredens” voor publiek een ver
vreemdende werkelijkheid tracht op te
roepen. Op de donderdagavonden 25 mei,
1, 8 en 15 juni zullen respectievelijk Han
nes van Es, Buky Grindberg, Raoul Marro
quin en Michel Cardena in Fodor optre
dens verzorgen. Op de expositie zullen
fotoseries en videobanden van optredende
kunstenaars te zien zijn. Het publiek krijgt
de gelegenheid zelf performances te geven
in een daarvoor gereserveerde zaal van het
museum.
In de Artigalerie aan het Spui in Am
sterdam worden tot en met 3 juni aquarel
len van J. C. Heeck en Harry Visser, alsme
de grafiek van Wim Worm tentoongesteld.
Openingstijden van dinsdag tot en met
zaterdag van 12 tot 18 uur.
Het Singer Museum in Laren (N.H.)
houdt tot 5 juni een tentoonstelling van
schilderijen van de in Frankrijk werkende
Nederlander Albert Muis.
Opeens heb je de poppen
aan het dansen. De zes hou
ten staketsels uit de gang
worden moeizaam naar
binnen gewiebeld en blij
ken een soort robotten te
zijn die worden aangedre
ven door mankracht. Vijf
gedragen zich uiterst hou
terig, alleen Valentine, met
een kinderlijk grijnzende
Graig erin blijkt nogal be
weeglijk te zijn. Moeizaam
proberen de bespelers van
de andere Onken de poses
van Valentine na te doen.
Aan het festival doen dit jaar 74 orkes
ten mee uit 13 landen, in totaal zo’n 400-
musici, onder hen opmerkelijk veel uit de-
Oost-Europese landen. De organisatie be
rust bij een groep van 160 mensen die
daarmee maanden is bezig geweest. Tot en
met zondag zullen er tientallen binnen- en
buitenconcerten gegeven worden.
Hoogtepunt van het buitengebeuren is
zaterdagmiddag wanneer zo’n twaalf
straatorkesten in de binnenstad van Breda
een uren durende straatoptocht houden.
Hoogtepunt van het binnengebeuren is het
nachtconcert op zaterdag. Daarvoor wa
ren de 4500 kaarten binnen enkele uren
uitverkocht.
Maar de beroemde cyclus „Liederen en
dansen van de dood” van dezelfde compo
nist, stellen aan zo’n zanger onmogelijke
eisen. Er is geen muziek die, over alle
wetten en technische formules heen, in zo
onmiddelijk verband met subtiele ge
moedsgesteldheden staat. Deze kunst
moet niet bekoren, ze moet overweldigen.
Ze is weliswaar beschrijvend, maar volle
dig innerlijk gericht. En waar was dan in
deze interpretatie de huiver voor het slag
veld en de bitterzoete glimlach voor de
verlossende dood?
De Amerikaan Graig Eu
banks, van huis uit tapdan
ser, die er ook niet voor
terugdeinst om op spitzen
rond te stappen: „Al die
houten poppen hebben
ieder een eigen wil. Ze
vechten met je en als je ze
mishandelt, laten ze je dat
Dit eerste deel van het jubileumjaar
(seizoen ’78-’79) wordt besloten met
een bijzondere serie „Vanuit Schon
berg”, bestaande uit vier extra lange
concerten, die de figuur van Schönberg
van vele zijden belichten. Solistische
medewerking is ter gelegenheid van de
verjaardagsviering te verwachten van
Magalov, Kempff, Haebler, Szeryng en
Moser. Ook Ferdinand Leitner zal een
groot aantal concerten leiden. Willem
van Otterloo zal eveneens een aantal
malen het RO dirigeren. In het seizoen
’79-’8O wordt het feestjaar voortgezet.
Will Spoor: „Die mannen
zijn gemeen zwaar. Bij
HAARLEM/DEN HAAG. De Stich
ting Fonds voor de Letteren heeft aan 186
van de 244 ontvangen aanvragen om toe
kenning van een werkbeurs voor 1978
voor Nederlands- en Friestalige schrijvers
en voor vertalers van buitenlandse bellet
trie een principetoezegging kunnen doen.
Deze varieert van 2.570,- tot 30.948,-.
Bij het definitief vaststellen van de hoogte
van de uit te keren bedragen zal mede
rekening worden gehouden met het belast
baar inkomen van de betrokkenen. Van de
schrijvers uit Haarlem en directe omge
ving komen onder meer m principe in
aanmerking: Louis Ferron, Frank Herzen,
Joyce Co, Jos Knipscheer, Gerard Lem-
mens, Lizzy Sara May.
weten ook. Die van mij is
de kleinste en is ook de
enige met een eigen naani,
Valentine, de anderen wor
den genoemd naar hun be
speler, Paul’s Onk, of An
drea's Onk.”
De voorstelling begmt in
zoverre vreemd, dat je de
Zuilenzaal nauwelijks kunt
bereiken omdat de gangen
bezet zijn door malle hou
ten staketsels. Dat blijken
later dan de Onken te we
zen die op de gang moeten
wachten tot het publiek
binnen is. Binnen wat
spiegeltjes aan de wand
met daaronder op planken
de tekst: „Wandel rustig
rond”. Iedereen zoekt ech
ter een plaatsje en blijft
daar voorlopig angstvallig
zitten. Tegen het plafond
een grote spiegel omringd
door takken en jute
zakken.
De bekende Noord-
hollandse beeldhou
wer Nic Jonk viert
zijn 50ste verjaardag
met een grote over
zichtstentoonstelling
van zowel zijn beel
den als zijn tekenin
gen. Zondagmiddag
gaat de expositie in
Jonks eigen beelden
tuin aan het Haviks-
dijkje in Groot Scher
mer open en blijft
daar tot 5 juni, waar
na ze verhuist naar
het Museum Van
Bommel Van Dam in
Venlo. Daar zal het
werk van Nic Jonk,
die onder meer leraar
is geweest van Ate
liers ’63 in Haarlem,
van 9 juni tot 14 au
gustus zijn te zien.
Onk blijkt een doorbraak
te betekenen voor Will
Spoor, geslaagd door zijn
doordrammerigheid en die
van zijn Amerikaanse, En
gelse en Hollandse
vrienden. De bedoeling is
dat het ooit straattheater
wordt, maar voorlopig is
het in het Shaffy Theater te
zien tot en met 13 mei. Be
halve zondag en maandag
zijn er steeds twee voorstel
lingen per avond.
CONRAD VAN DE WEE
TERING
Het lijkt voorlopig het
meest op een groep am-
bachtsschooljongens die
een model moeten nabou
wen. Toch blijkt al dat ge
doe iets avontuurlijks te
hebben. Tussen het publiek
ontstaat een zeer geamu
seerde stemming en ieder-
Van de 450 musici, die nu aan het festi
val, dat in 7 zalen gehouden wordt en 30
uur duurt, deelnemen, zijn 140 ofwel 30
procent Nederlander. Zo’n fiks percentage
kent geen enkel ander (continentaal)
jazzevenement van deze grootte.
Ondanks de gestegen kosten zijn de prij
zen van de passepartouts gelijk gebleven:
een dagpassepartout kost 30 gulden, een
driedaags passepartout 75 gulden. Voor de
meeste concerten in de Prins Willem
Alexanderzaal wordt een extra
entree-prijs gerekend, die varieert van 6
tot 16 gulden, al naar gelang het aantal
sterren dat door de festivalleiding achter
de betreffende artiest is geplaatst. Zo ho
ren Lionel Hampton en zijn AU Star Big
(Van onze kunstredactie)
DEN HAAG. De organisatoren van
het Northsea Jazzfestival houden er reke
ning mee dat er dit jaar acht- tot der
tienduizend bezoekers méér naar het
Haagse Congresgebouw zullen trekken
dan vorig jaar het geval was. Toen kwa
men er circa 17.000 jazzliefhebbers op het
muziekcircus af, dat al direct internatio
nale faam verwierf door zijn omvang qua
tijdsduur, aantal concerten, hoeveelheid
musici en zaalruimte.
en de Count Basieband tot de drie-sterren-
concerten. En zo moeten het orkest van
- i en het Oscar Peterson-trio het
doen met twee sterren.
Een onvoorstelbaar aantal beroemdhe
den komt in juli naar de residentie, die zich
met hulp van WV Den Haag-Schevenin-
gen op alles (onder meer op de komst van
een naar verwachting groot aantal buiten
landers) heeft voorbereid. Enkele namen
uit het programma: Esther Phillips, GU
Evans, Ramsy Lewis, Mary Lou WiUiams,
McCoy Tyner, Sam Rivers, John Tchicai,
Sonny Terry, Dizzy GiUespie, Freddy Hub
bard, Clark Terry, Jonah Jones, Art Bla
key, Max Roach, Ornette Coleman, Archie
Shepp, Sonny Rollins, Kenny BurreU en
BiUy Preston. Daarnaast is er een groot
aantal Nederlandse groepen te horen: van
de Dutch Swing CoUege Band tot de Loek
Dikker Waterlanders.
Er zijn voorts andere mogelijkheden om
zich te vermaken: er zijn doorlopende
(jazz-)fUmvoorsteUingen, jazz-videoshows,
een jazz-winkelcentrum, een expositie, etc.
De televisie (AVRO) zal vermoedeUjk be
perkt opnamen maken van Hampton, Jo
nah Jones en La Romanderie. De radio
gaat juist aan de minder grote pu-
bliektrekkers aandacht besteden. Tenslot
te zijn er op dit derde Northsea Jazzfesti
val drie jubUea te vieren: Lionel Hampton
zit 50 jaar in het vak, de Britse zangeres
Beryl Bryden 25 jaar en de Diamond Five
(van Cees Slinger) 20 jaar.
AMSTERDAM. In het
Shaffy Theater vertoont
een ballet van houten Kla
zen dezer dagen het
avontuurlijke spel Onk of
tewel „hoe de uitvinder
een bestuurder van een on-
ke pop door zijn eigen be
denksel aan zijn bloedig
einde komt”. Het begon al
lemaal in februari toen
Will Spoor, bezig met een
mimeproject, bij Boude-
wijn Bielke thuis een meer
dan manshoge pop zag, in
elkaar gezet met elf bouten
en moeren. Hij dacht niet
meer aan zijn mimeprojekt
en bestelde meteen zes van
die houten poppen. Een
week later had hij ze in
huis en ging hij er met zijn
vrienden mee spelen.
al de beshst nergens decadent-geraffineer-
de voordracht getuigde van een eerUjke
relatie er mee. Overigens leek het ingehou
den gebruik van zijn stemmiddelen, waar
de intieme schakeringen om vragen, Mroz
hier weleens een ogenblik parten te spelen.
Zijn ware vocale natuur, die letterlijk en
figuurUjk de ruimte moet hebben, moest
zich blijkbaar in deze omstandigheden
dan soms wel, in de weelderig opgekleurde
zang, via een enigszins onnatuurUjk „mez-
za voce” uitdrukken.
Echt een man voor de grote zaal en de
schouwburg dus. En hoe interessant het
ook moge zijn om via de liedkunst met
Leonard Mroz kennis te maken; de door
deze zanger getoonde middelenden vermo
gens maakten vooral steeds een verlangen
in je wakker om hem eens te horen op het
terrein waar hij vanuit zijn eigen natuur,
„thuis” is: de opera. Op dat gebied, dat
voel je duidehjk, is hij in staat om de
toehoorder van wijdser en artistiek indru
kwekkender vergezichten te laten ge
nieten.
Wat de begeleidingen aangaat had de
zanger aan zijn echtegenote, de pianiste
Renata Humen repetitor aan de opera
van Warschau een betrouwbare part
ner. Haar spel deed echter nogal routineus
aan en was doorgaans te dik van klank.
Door op morgenavond naar het recital te
gaan dat Leonard Mroz en zijn vrouw dan
in het Haarlems Concertgebouw geven, is
men alsnog in de gelegenheid om zich een
eigen mening omtrent dit musiceren te
vormen.
muziek de komende vier dagen tienduizen
den mensen naar Breda zal trekken en dat
daarom voorrang gegeven mag worden
aan die muziek.
Dit jaar zijn opmerkelijk veel Ameri
kaanse en Duitse jazz-fans naar Breda
gekomen. De burgemeester vond het een
goede zaak dat deze muziek verdriet,
vreugde, heimwee, herkenning en zelfs
herdenking laat voelen. Met dat laatste
doelde hij op de dodenherdenking, dié
door de organisatoren daarvan in Breda in
verband met het jazzfestival van de Grote
Markt verplaatst is naar een rustiger plek
in de stad. Er is daarover nogal wat kritiek
geweest.
stichting Northsea Festivals heeft laten
omringen door mensen uit de muziekprak-
tiik (of die praktiserend zijn geweest), zo
als een Hans Dulfer, tegemoet gekomen
aan de vorig jaar veel geuite klacht dat het
aandeel van de Nederlandse musici, voor-
Daartoe behoren Beethovens ope
ra Leonore, de oorspronkelijke versie
van zijn Fidelio, Brahms’ Deutsches
Requiem, de 2e Symfonie van Mahler,
Stravinsky’s L’Histoire du soldat sa
men met toneelgroep De Appel, het
ballet Pulcinella (ook van Strawinsky)
met het Scapinoballet en de komische
Mroz heeft afgelopen woensdagavond
Let een liederenrecital in de kleine zaal
kan het Amsterdams Concertgebouw, ook
|Üereerst duidelijk gemaakt dat hij een
leboren operazanger is. Want van elk lied
Laakte hij als het ware al een mini-ope-
faatje. En het was dan ook heel goed
Voorstelbaar dat deze, aan het operahuis
van Warschau verbonden kunstenaar, met
Vlag en wimpel als winnaar uit het vorig
laar gehouden NCRV-concours „Opera op
Be Televisie” te voorschijn gekomen is. De
Jury, waarin figuren als Schwarzkopff zit
ting hadden, zullen geen moeite gehad
hebben om dit formidabele talent te her
kennen.
Ook nu ditmaal in liederen van Russi
sche componisten (Tsjaikovski, Rachma-
linov, Sjostakovitsj, Moessorgski) die ge-
ukkig alle in de oorspronkelijke taal wer
den gezongen, maakte de dertigjarige zan
ger met zijn intens vol en donker getim-
breerd. kollosaal stemgeluid en zijn dra
matische presence veel indruk.
Het bijzonder goede in zijn manier van
zingen is dat het geluid, ondanks dat je er
altijd een enorme potentie aan volume als
reserve achter aanwezig voelt, nooit en te
nimmer keihard wordt, zo van: straks val
len de muren nog om. Want reken maar
dat Mroz, als het theater zulks gebiedt,
geweldig en gewelddadig met zijn stem
kan donderen!
Toch viel er wat organisatie (lange
wachttijden bij de opeenvolging van or
kesten, rampzalige geluidsversterking, on
voldoende zit- en snackmogelijkheden) en
programmering betreft nogal wat te ver-
beteren. Deze derde aflevering van het -
festival, op 14, 15 en 16 juli a.s. gaat trach- Band, Ella Fitzgerald en Tommy Flanagan
I ten de tekortkomingen die in 1977 te regi-
I streren vielen, te elimineren. In elk geval is
I promotor Paul Acket, die zich middels een Buddy Rich
Leonard Mroz toont zich
Ie
