G
lem
■s
'i
V
r
ANN
Accent op hardrock
NN
Paul
Wolfs
winkel
Kulverhalen
Voor het overige
Concertagenda
Koperen feestje
Thin Lizzy
Tendens
't Ging goed
7/
■t
30
CHE,
5 van
full-
a. 17
i/JV.
d en
en.
Alge-
De man die vorig jaar tegen me zei: „Ik ben een goede top-veertiger”, toen ik
naar zijn leeftijd vroeg, wordt door een van zijn toekomstige medewerkers
omschreven als „een old-timer, eindelijk weer eens iemand die weet waar het om
gaat, die er verstand van heeft”.
Het betreft Gerrit den Braber, 48 jaar om precies te zijn, die benoemd is als
opvolger van Jan van Veen tot hoofd van de afdeling amusement van de AVRO-
televisie. Jan van Veen zei laatst dat-ie er een hard hoofd in had dat hij 1
september (als zijn contract afloopt) een opvolger de hand zou kunnen schudden.
„Vooropgesteld dat er per die datum iemand anders is gevonden. Ik heb de indruk
dat ik hier zeker tot 1 januari nog wel zal zitten. Want het zal moeilijk worden
iemand te vinden die deze winkel wil en kan overnemen”.
n
Gerrit den Braber met ’geest
en kracht van twintigjarige
i enkele
EN
5
023-
iloma is
Joyce Kennedy van Mother's Finest
te mede-
ervaring
inche.
iet goede
le secun-
en ruime
t contact
iken vat
outstraat
>er een
van de
ekende
en vijf-
open in
den tot
ismann
m 023-
The Modem Lovers buiten de intimiteit
van een kleine club.
te hebben gestaan terug naar de vas
tigheid van een pensioen op je 65e en
zo verder.
„Inderdaad. Maar dat heb ik me
borgenheid. Het is beter een avon
tuurlijk leven te leiden vol met wissel
valligheden dan een geborgen leven
met onbehagen. Dat heb ik me don
ders goed gerealiseerd. Iemand die
creatief is moet niet getemperd wor
den door een slagboom. Zo van: dit is
de AVRO, en dat ben jij. Vandaar dat
ik mijn teksten blijf schrijven en links
en rechts wat nevenactiviteiten blijf
doen. Let wel: geen nevenfuncties,
zoals Jan van Veen”.
„Zonder flauwekul, ik heb zes jaar
onder Ger Lugtenburg gewerkt en ik
ken de mensen daar goed. In hun vak
zijn het stuk voor stuk vaklui: Orde
man, Schelfhout, Popma, Oster. Nee,
nee, er is geen paleisrevolutie geweest
toen Jan van Veen vertelde op te
zullen stappen. Kulverhalen uit die
weekbladen die pretenderen alles te
weten. Ik heb met de mensen gespro
ken en niemand wilde op de stoel van
Van Veen gaan zitten. Jan was een
jaar op proef. Ik niet. Ik heb per slot
elf jaar op proef gezeten. Heb altijd in
deze business gezeten. Je zou het als
volgt kunnen omschrijven: de tijd is
voor mij even twaalf en een half jaar
stil blijven staan. Bij de AVRO dan”.
Na een half jaar op eigen benen
Voor het overige biedt het festival dit
jaar een overvloed aan veelbelovende
acts, ook al ligt het accent op hardrock
en rock 'n roll. Van de laatste categorie
is het tweetal Robert Gordon en Link
Way een aardige exponent. Zij brengen
veel covers van jaren vijftig rocksongs,
zij het dat die in een eigentijds jasje zijn
gestoken. Mothers Finest, een zes mans
gemengd zwarte en blanke groep rond de
Het in een gedeeltelijk klassiekerig
idioom spelend Electric Light Orchestra
geeft komende week twee concerten in
het Rotterdamse Ahoy Sportpaleis; om
precies te zijn op dinsdag 16 en woens
dag 17 mei. Donderdag 18 mei en maan
dag 22 mei concerteert de langverwachte
Amerikaanse songschrijver en zanger
Randy Newman in het Amsterdams Con
certgebouw. Iggy Pop staat voorts op
vrijdag 19 mei in de Jaap Edenhal en
tenslotte kan gemeld worden dat het
concert van de Engelse symfonische
rockgroep Genesis op zaterdag 20 mei in
de Leidse Groenoordhal volledig is uit
verkocht.
Pinkstermaandag, 15 mei dus, staat
het jaarlijkse Pinkpop spektakel voor de
deur. Het gaat hier om een openluchtfes
tival in Sportpark Geleen, dat nu al zijn
negende editie beleeft, en langzamer
hand is uitgegroeid tot de grootste in
zijn soort. De bijna uit zijn krachten
gegroeide organisatie laten we in dit
bestek maar buiten behandeling, maar
alleen de enorme bezoekersaantallen die
het gebeuren de laatste jaren trok, spre
ken voor zich. Vorig jaar verdrongen
zich zo'n 45 duizend merendeels jonge
ren om de grasmat van eerste divisieclub
FSC.
hartveroverende zangeres Joyce Kenne
dy, vormt een club die ook muzikaal
gezien een fusie van zwart en blank
vormt. Een kort geleden afgesloten club-
toemee betekende een overtuigende
doorbraak voor de groep die tot de groot
ste verrassing van Pinkpop zou kunnen
uitgroeien.
men, tot het eind van het jaar vol zou
zitten met produkties en allerlei ande
re zaken. Ik heb toestemming gekre
gen om het af te maken. Neem nou
bijvoorbeeld het volgende. Elke zater
dagavond heeft de TROS een poë
zieprogramma op de radio, „Woorden
in de avond”. Nou, dat schema ligt
vast tot oktober of zo. Ik zit in dat
programma. Trouwens, daar moet je
eens naar luisteren, naar dat pro
gramma. Heel mooi. Goed, ik mag dat
„Woorden in de avond” af bouwen,
ook al omdat ik anderen ermee zou
duperen door zomaar weg te gaan. Ik
heb per slot heel prettig bij de TROS
gewerkt”.
Je schrijft teksten. Dat is uitge
groeid van hobby tot halve broodwin
ning. Dat kan je toch niet zomaar
vergeten?
„Dat gebeurt ook niet. Toen ik
twaalf en een half jaar geleden bij de
AVRO wegging om bij een platen
maatschappij te gaan werken, was
dat wél een probleem. Dat was een
neven-iets. Van der Zee (directeur
AVRO, red.) heeft er geen bezwaar
tegen als ik teksten maak voor ande
ren. Per slot zijn we al die jaren wél
even verder, dat snap je. Oh ja, ik kan
me nog herinneren dat, toen ik daar
wegging, na elf jaar trouwe dienst, ik
een horloge kreeg en een afscheidsdi-
nertje. Dat was toen vrij uniek. Hier,
dit horloge. Het loopt nog steeds. Ik
heb het wel een paar keer moeten
laten schoonmaken, maar het loopt
nog precies. Tja, stel nou dat het ding
het niet meer deed, misschien had ik
dan wel „nee” gezegd tegen de
AVRO? Ach, denk ik dan weleens, het
zijn toch best aardige mensen daar.
Hé, twaalf en een half jaar weg. Dat
wordt dus binnenkort een koperen
feestje met de jongens”.
De finale van het festival wordt ver
zorgd door een drietal groepen, wier
kwaliteit boven elke twijfel verheven is,
ook al zijn er weinigen die de huidige
samenstelling van de Amerikaanse
groep Journey al in een concertsituatie
aan het werk hebben gezien. Hun laatste
album Infinity toont een koerswijziging
aan ten gunste van een melodieuze aan
pak en veelal met een hoge tenorstem
gezongen vokalen (Steve Perry). Tot slot
kunnen we vermelden dat de andere vol
treffers Graham Parker and the Rumour
en de rond de Ier Phil Lynott opgebouw
de formatie Thin Lizzy zijn.
Een strak tijdschema moet er dit jaar
zorg voor dragen dat zo’n zeven bands
vanaf drie volwassen podia tussen
's morgens half twaalf en 's avonds half
negen hun bijdragen kunnen leveren. In
vergelijk met de vorige edities concen
treert de programmering zich dit jaar
sterker op de steviger rockstijlen.
De gebruikelijke plaats voor een folk
groep is ditmaal ook weggevallen. Met
enige goede wil zou je het in een semi-
akoestisch klankbeeld opererende en
semble van Jonathan Richman een aar
dige compensatie kunnen vinden. Naast
de enige Nederlandse deelnemer, Part
ner, die het programma opent, is daar
mee meteen het andere vraagteken ge
noemd. Er bestaan in brede kring name
lijk twijfels aan het functioneren van
ook gerealiseerd toen ik wegging bij
Polydor. Nou geef ik iets op voor mijn
gevoel. Maar mijn onbehagen is be-
langrijker dan mijn gevoel voor ge-
KlLÜLllt
Dus het produceren van platen
mag wel, maar de verplichting om per
jaar zes platen te maken voor de een
of andere maatschappij mag weer
niet?
„Dat is juist. Een plaatproduktie is
een eenmalige zaak. Ik moet er na
tuurlijk geen misbruik van maken.
Dat doe ik dan ook niet. Nogmaals: de
heren van de AVRO hebben me de
argumenten om „nee” te zeggen uit de
handen geslagen. Niets bleef er meer
over. Ja, en dan ga je denken: „Is het
economisch wel verantwoord om
„nee” te blijven zeggen?”. Daar komt
bij dat ik me nog goed kan herinneren
dat de sfeer daar me nooit heeft te
gengestaan”.
Blijft je BV bestaan?
„Ja, die heeft geld gekost per slot
van rekening”.
Je zei laatst tegen iemand: „Als
de AVRO me wil hebben, moeten ze
mijn BV overnemen, anders doe ik
het niet”.
„Was een grapje. Het wordt een
slapende BV. Kost je geloof ik vijftien
gulden per jaar. De copyrights en zo,
die ijlen lang na, hoor”.
De gelden van jouw liedjes, toen
en nu, worden dus op de bankreke
ning van die BV gestort?
„Ja”.
Per 1 juli kom je in dienst. Je
wordt wat ingewerkt en dan? Wat ben
je van plan te gaan doen?
„Op 1 september is het programma
voor het seizoen 1978-79 al voorbe
reid en klaar. Ik begin met het voorbe
reiden van 1979-’8O. Dat betekent dat
ik vóór februari 1979 een plan moet
indienen, een ontwerp. En dat bete
kent dus goede amusementsprogram
ma’s. Ik weet wat je wilt vragen. In
derdaad: een kwis mag veranderen,
mag verdwijnen. In elk geval moet er
variatie zijn. Nieuwe impulsen. Weet
je, mijn credo is: goed amusement op
hoog niveau. Ik werk per slot van
rekening voor de Nederlandse kijker.
Dus is de Nederlandse taal het beste
communicatiemiddel. Jij schrijft toch
ook niet in het Engels?”.
Ietsje later is Den Braber centrale
presentator van het TROS-radiopro-
gramma „Hartje Amsterdam”. Mede
werkers feliciteren hem met de be
noeming. Na afloop speelt het huisor
kest The Ramblers nog wat melodi
eën voor de nablijvers. Den Braber,
geestelijk vader van diezelfde Ram
blers, pakt opeens de microfoon en
zegt, de armen om kapelmeester Mar
cel Thielemans heengeslagen: „We ge
ven de TROS-tv nog één kans, anders
gaan The Ramblers naar de AVRO“.
En weer iets later tegen mij: „Wat ik
net zei was een grapje hoor. Ach, je
moet de dingen natuurlijk niet over
trekken. Het blijft verstrooiing. Amu
sement. Ikzelf vind het woord „geva
rieerd” beter. Uiteindelijk draait alles
om twee dingen. Goed en slecht. Ik zal
proberen het goed te doen”.
—Is het nu plotseling anders gewor
den, of niet?
„Ik zal je vertellen dat ik vanaf
begin januari in totaal vijf banen heb
aangeboden gekregen. Goeie banen.
En dat zeg ik heus niet om mezelf op
de borst te slaan van: „Kijk es, wat
een goede kracht ik ben”, nee hoor. Ik
heb ze afgeslagen omdat het bijzon
der goed ging met dat winkeltje van
mij. Ik heb ook twee omroepbanen
aangeboden gekregen. Ook nee tegen
gezegd. En toen kwam opeens Ger
Lugtenburg van de AVRO bij me.
Wéér een aanbod. En ik opnieuw zeg
gen wat ik deed, waar ik mee bezig
was, het hele verhaal. Ik had bendes
argumenten. Later hebben ze die alle
maal van de tafel geveegd. Geen pro
bleem. Het kon”.
Dus geen hopeloos gevecht tegen
de windmolen, met andere woorden
dat Betere Nederlandse Lied via de
Betere Nederlandse Artiest?
„Nee. Ik heb gezegd dat ik, als ik
vanaf nu geen werk meer zou aanne-
Ja ja, dure woorden. Met ingang
van 1 juli is Den Braber de nieuwe
baas van de amusementshoek van de
nog grootste omroep van dit land ge
worden. Zijn bindingen met de nog
steeds tweede omroep (de TROS) lo
pen dan af. Zo ook met zijn BV, die hij
op 1 januari begon, toen hij zijn
dienstverband met de platenmaat
schappij Polydor, waar hij program-
ma-directeur was, opzegde. Een BV
die in eerste instantie was bedoeld om
het Betere Nederlandse Lied via de
Betere Nederlandse Artiest tot ons te
laten komen.
De langspeelplaat van Joost Prin
sen getuigt daarvan. De deze week
uitgekomen plaat van Rita Hovink is
daarvan een voorbeeld. Een over een
paar maanden uit te brengen plaat
van Louis Neefs moet daarvan getui
gen. Connie Vandenbos, Ramses
Shaffy, noem ze maar op, zingen re
pertoire van Den Braber, die bij de
BUMA eveneens staat ingeschreven
ais Lodewijk Post. Was die BV een
gok?
„Nee”, zegt Gerrit. „Zeker niet. Ik
heb de geest en de kracht van een 20-
jarige. Ik ben voor mezelf begonnen
omdat ik bepaalde artiesten niet kon
„doen”, omdat ze bij een andere maat
schappij zaten. Nu ik voor mezelf ben
begonnen, heb ik de mogelijkheid om
voor verschillende artiesten die bij
verschillende maatschappijen zitten,
te produceren of teksten te schrijven.
Met andere woorden: ik kan nu echt
gaan doen wat ik leuk vind. Mijn
specialiteiten beter uitvoeren, de lek-
cere krenten uit de koek halen. Of ik
het druk heb? Ik werk me rot”.
fv/h
Electric Light Orchestra
