maatschappelijk beleid
Therapie
en
vormen samen dagprogramma Rijnland
LOODSENKOK NEEMT AFSCHEID
Carillonklanken
nt
i
ipi»
I
Promotiewedstrijd KIC
Huizen Velsen-Noord
College wil subsidie
worden gerenoveerd
VOS handhaven
VVB houdt rommelmarkt
voor gouden jubileum
Zandvoort vraagt
lendef steun voor motie
oliebestrijding
w
Geen spreekuur
s'*
I
I
I
BB
5
VELSEN-IJMUIDEN
19 7 8
4
JUNI
Z A T E R DAG
3
E
to’s. Een groot, geelachtig ge
bouw. A meer dan honderddertig
jaar oud, leren de romeinse cijfers
boven de dubbele deuren. Een ei
genwijs klokje in een bescheiden
torentje laat de weinige mensen
die er rondlopen weten hoe laat
het is.
'*1
4
De Brederodelaan in Santpoort.
Een mooie laan, dat zeker. Met
fraaie huizen, een minigolfbaan,
hockeyvelden. Wat detonerend
rijst tussen de bomen een grote
schoorsteen op. Een smeedijzeren
hek, een portiershuisje als een
boswachterswoning, met een rie
ten dak. Een slagboom, stram en
stijf omhoog gericht. Een lange
oprijlaan, overal geparkeerde au-
F
4|
‘fl
I
-
-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinmin
De studeerkamer van Rijnland II. Een
PIETER TAFFIJN
d
0 uur
uur
ven d
>or ee
feervo
istruc
i geor
vontu
d me
Scou
denar
In deze motie spreekt de raad als oordeel
uit dat het rijk de bestrijding van ernstige
olieverontreiniging op zich dient te nemen
omdat de gemeenten zelf niet in staat zijn
dergelijke verontreinigingen doeltreffend
te bestrijden. Volgens Zandvoort moet de
j provincie een noodplan opstellen.
Ik ben bij het Provinciaal Ziekenhuis.
Dat moet je wel weten, want te lezen is
het nergens. Ik ga de dubbele deuren door
en kom in een lange, verlaten gang. Een
buitenlandse werknemer is de tegelvloer
aan het dweilen, verder is er niemand te
zien. Zestig stappen, holklinkende stap
pen, brengen me op het punt waar ik
linksaf moet slaan. Opnieuw zo’n grote
hoge gang. Mijn hakken tikken op de
tegels. Weer zestig stappen, langs de keu
ken. Veel gesloten deuren, van enige acti
viteit is niets te merken. Tijdens mijn
korte wandeling schiet het me door het
hoofd, dat de winterschilder hier goed
werk had kunnen verrichten.
VELSEN. De gemeente Zandvoort
heeft de gemeenteraad van Velsen ter ken
nisname een motie over bestrijding van
olieverontreiniging toegestuurd. De motie
was door alle partijen in de Zandvoortse
raad ingediend op 25 april.
Een afschrift van deze moties is onder
meer verstuurd aan de betrokken ministe
ries en kamercommissies, Provinciale Sta
ten van de kustprovincies en aan alle kust-
gemeenten.
Als het de hele week zo moet gaan bedank
ik halverwege voor de eer.
Later, na een avondmaaltijd, praat ik er
De sociotherapie is een bijeenkomst, waar
in de problemen van het samenleven in de
groep worden besproken. Voorlopig wordt
er nog niets gesproken. In mijn onschuld
probeer ik het gesprek op gang te brengen.
Iemand vraagt me naar mijn mensbeeld.
Koos van Rooyen kwam in dienst bij het
loodswezen als „opstapper en matroos",
dat hield in dat hij geen vaste arbeidsover
eenkomst had. Het dienstverband kon per
dag worden opgezegd. Sinds 1938 was hij
bij de marine, als dienstplichtige. Door de
oorlog liep zijn dienstverband door tot
De tehrapeutische gemeenschap is geen
nieuwigheid, ze stamt al uit de Tweede
Werelcborlog. Zuinigheid heeft er mede
aan ter grondslag gelegen. Op deze manier
konder veel patiënten psychotherapeu
tisch warden behandeld. Na de oorlog is er
verder mee en aan gewerkt. Omdat de
therapeutische gemeenschap ook had be
wezen nog andere voordelen te hebben
dan allien de mogelijheid veel mensen met
relatief gezien weinig behandelaars te
kunnen helpen. Er kan hospitalisatie mee
worden voorkomen. Iets wat nog veel
Die contacten zijn nodig om spanningen
te kunnen kwijtraken, maar al te vaak
worden de spanningen echter opgepot.
ür Koos van Rooyen pakt het cadeau
van de loodsensociëteit, een met koper
beslagen houten tabaksdoos, uit. Rechts
naast hem kijkt zijn vrouw toe, links
staan de voorzitter van de sociëteit A. J.
Struylaart en zijn vrouw.
VELSEN-NOORD. De voetbalvereni
ging WB organiseert morgen om acht uur
een rommelmarkt op de Breesaperhof in
Velsen-Noord. De rommelmarkt is de eer
ste in een rij van evenementen die wordt
georganiseerd door een commissie van dè
club die zich bezighoudt met de voorberei
dingen voor het goudefa jubileum van
WB, dat volgend jaar gevierd wordt.
VELSEN-NOORD. Het eerste heren
team van de handbalvereniging KIC speelt
zondagmiddag om 14.10 uur, een promo
tiewedstrijd in Aalsmeer tegen Achilles.
Als KIC wint, promoveren zij naar de
landelijke eerste klasse. Bovendien wor
den zondag op het KIC-terrein de voorron
den gehouden voor de juniorenkampioen
schappen, aanvang 12.00 uur.
dag daar doorbrengen in de passieve, af
wachtende patiëntenrol. Verder blijkt de
groep in te werken op de wil die ieder in
zich heeft om te genezen. En mogelijk het
belangrijkste is wel dat er communicatie
tussen de groepsleden tot stand komt. En
dat zijn mensen, die juist zijn vastgelopen
op het leggen van contacten met mede
mensen.
ha-
i in
en
no-
uur
en
i de
:ich
iten
net
aar
lan-
5a”,
igo,
50”,
en
Ve-
De reparaties hebben onder meer be
trekking op de daken, schoorstenen, dou
checellen, binnen- en buitenmuren, ramen
en gevels. Het college van burgemeester en
wethouders zal zich over de kosten in
verbinding stellen met het ministerie van
volkshuisvesting.
Het wordt me niet gemakkelijk gema&kt.
Rijnland III ontvangt me met nauwelijks
verholen argwaan. De groep zit in een
grote kring en is zwijgzaam. Iedereen weet
van mijn komst, heeft er mee ingestemd.
geschoven. Links en rechts slingeren nog
wat spullen van vorige gebruikers. Een
doosje sigaren. Boeken. Tijdschriften. Een
pen. Een dagboek. Ik praat met een jonge
vrouw. De stralende voorjaarszon vormt
een schril contrast met het verhaal dat ik
hoor. De ellende begint als ze op haar
negende jaar wordt verkracht. Haar ou
ders willen dat niet accepteren, er wordt
gewoon niet over gesproken. Wel wordt ze
beschermd, door de problemen af te dek
ken. En niet zo beste start, dat blijkt als ze
haar opleiding ziekenverzorgster achter
de rug heeft. Ze heeft het „hoog in de bol”.
Overal probeert ze de boel naar haar hand
te zetten, zij weet hoe het moet. Dat levert
steeds ontslag op.
Ze is negentien als voor de eerste maal
de veiligheidsklep van de ketel open
springt. Ze krijgt een psychose, gedraagt
zich als een kind, kruipt over de vloer,
vraagt op een bijzonder elementaire ma
nier om aandacht. Ze doet haar eerste
zelfmoordpoging en wordt opgenomen in
een inrichting. De onvermijdelijke zware
reddingsboot „Neeltje Jacoba” naar de
bemanning op het schip werd gebracht.
Tot slot van het officiële gedeelte van de
druk bezochte receptie overhandigde de
vrouw van voorzitter Struylaart de ca
deaus, een bos bloemen voor mevrouw
Van Rooyen en een met koper beslagen
houten tabaksdoos voor de jubilaris zelf.
Na het uitpakken van het cadeau en het
dankwoord van Koos van Rooyen, volgden
alle aanwezigen het voorbeeld van de
voorzitter en werd de kok bedolven onder
de beste wensen en geschenken.
I
Zondagavond is er in de kantine van
KIC op het sportpark Rooswijk in Velsen-
Noord, nog een receptie ter gelegenheid
van het kampioenschap van het eerste
herenteam. De receptie begint om 19.30
uur.
Lang kan dat goed gaan, maar bij een
aantal van ons klap't de ketel op een gege
ven ogenblik uit elkaar. Dan ben je gek en
je moet worden opgenomen. De psychia
trische inrichting wacht. Met spuiten, me
dicijnen, spanlakens en isoleercellen. Als
je geluk hebt lijk je op een goed moment
weer aangepast en word je ontslagen. Met
een levensgrote kans na korte tijd weer
terug te keren. Omdat er wel wat met je is
gestoeid, maar de spanningen, de proble
men, zijn nog levensgroot aanwezig.
IHHimmiiiiiimHiiiuiiiiiiiiiiiim^
voorkomt bij mensen die in een ziekenhuis
of andere inrichting zijn opgenomen en de klein kamertje, twee tafels tegen de muren
VELSEN. Het college van Burgemees
ter en Wethouders zal de raad adviseren de
VOS-cursussen (Vrouwen Oriënteren zich
op de Samenleving) ook voor het tweede
halfjaar van 1978 te subsidiëren.
Aan de rommelmarkt is tevens een ver
loting verbonden waarvoor de winkeliers
aan de Breesaperhof een goed gevulde
boodschappenmand als hoofdprijs heb
ben aangeboden.
met een aantal groepsleden over. Dan
wordt me duidelijk gemaakt, dat ik die
maandagmorgen een messcherpe bedrei
ging vormde. Een stuk buitenwereld, bin
nengedrongen in de veilige groep. En een
stuk \an de buitenwereld, die velen juist
met niöeite weer hadden verlaten na het
weekénde. Iemand vertelt me het vrese
lijk te vinden zondagavond weer door de
lange gangen te moeten lopen om de eigen
afdeliig op te zoeken. De „buitenwacht”
blijkt ook vaak niet behulpzaam. Stelt
vragei als: Waarom moet je nou nog te
rug? .e bent toch niet gek meer?
ilie-
ige-
ge-
□te-
ing
on-
we-
Normaal gesproken zou deze subsidie
door het ministerie van cultuur, recreatie
en maatschappelijk werk (CRM) worden
vergoed. Het gemeentebestuur heeft deze
vergoeding ook aangevraagd, maar tot op
heden is nog geen antwoord van CRM
ontvangen. Daarom wil het college de sub
sidie, vooruitlopend op de beslissing van
CRM, voorlopig uit de gemeentelijke mid
delen bekostigen. Met de subsidie is een
bedrag van achtduizend gulden gemoeid.
Onze verslaggever Pieter Taf fijn
verbleef onlangs een week in de
psychotherapeutische gemeen
schap Rijnland, die deel uitmaakt
van het Provinciaal Ziekenhuis in
Santpoort. De uitnodiging hiertoe
kwam tot stand na een aantal
voorbereidende gesprekken met
de maatschappelijk werkers van
Rijnland. Zij werden (en worden)
nogal eens geconfronteerd met
problemen als het gaatom het
vinden van werk en huisvesting
voor de mensen die zijn opgeno-
menin Rijnland. Er werd tenslotte
overeengekomen een week mee te
lopen in Rijnland. Om aan den
lijve te ervaren om welke therapie
het voor welke mensen gaat.
In een vijftal verhalen zult u de
weerslag vinden van de ervarin
gen van, deze week. Om duidelijk
te maken, dat het om een vrij unie
ke therapie gaat die nog maar spo
radisch wordt toegepast in ons
land. En dat het om gewone men
sen gaat, die in het straatbeeld niet
opvallen. Maar worstelen met pro
blemen, waar ze zelf niet meer
kunnen uitkomen. Rijnland geeft
ze de hulp die ze zoeken. Zodat ze,
door zelf ontzettend hard te wer
ken, uit de knoop kunnen komen.
einde wordt door velen buiten het zieken
huig doorgebracht. Daarover beslist men,
na overleg met groepsleden en staf, zelf.
17 uur
s” het
deze
i start
Wij
1 dei
hers’.
»lf hel Grofweg vertaald in het dagprogramma:
’s morgens therapie, na de maaltijd tijd
voor werk en studie, de avondmaaltijd
d mei wordt weer gezamenlijk gebruikt, de
zoalt| avond is naar vrije besteding. Het week-
5)
vijkse systeem, waarin ze niet schijnen te passen,
■s_t ge- jn elkaar steekt. En ook: wat denkt de
maatschappij over mij en vooral: hoe denk
ik over de maatschappij. Die benadering is
het bijzondere van Rijnland. Niet alleeen
werken aan je „ziektebeeld”, geïsoleerd
van het verdere leven. Maar een integratie
van therapie en maatschappelijk beleid.
VELSEN. De Velsense stadhuisbei
aardier, Hein de Ligt, bespeelt zaterdag
middag, tussen vier en vijf uur, het stad
huiscarillon te IJmuiden. Het programma
luidt: 1. Suite 1 (F. Timmermans), 2. Volks
dansen. Boerenplof, Boerenschots, Jan
Pierewiet,- Lekkerbekkie (bewerking H. de
Ligt), 3. Variaties over een oud-Nederlands
liefdeslied (Cor Kee), 4. Liefdesliedjes.
Adelijn, bruin maagdelijn, Het meisje en
de schipper (bewerking H. de Ligt), 5.
J Kinderliederen. Altijd is Kortjakje ziek,
Drie schuintamboers, Epoupé-poudenée
(bewerking H. de Logt), 6. De drie ruitert
jes (bewerking H. de Ligt), Ballade voor-
beiaard (Willem Créman), 7. Oud-
Hollandse boerendansen (W. F. Siep, be
werking L. ’t Hart).
VELSEN. Burgemeester P. J. Molen
dijk en wethouder Th. C. Witte van sociale
zaken, houden op maandag, 5 juni, geen
spreekuur. Ook de spreekuren van de wet
houders H. van der Werff van financiën en
•I- W. Meijer van openbare werken op
maandag komen te vervallen.
Het secretariaat van Rijnland is in het
gebouw al even onherkenbaar als het zie
kenhuis van buitenaf is. Binnen is een
aantal stafleden aan de koffie, nauwelijks
binnen sta ik al met een beker dampende
zwarte koffie in de hand. Vluchtige hand
drukken, mijn week op de psyehothera-
peutische gemeenschap Rijnland is begon
nen. Enkele minuten later wandel ik met
een therapeut een troosteloze trap op. Het
bijwonen van een sociotherapie op Rijn
land III is het officiële begin van mijn
programma.
Rijnland is een psychoterapeutische ge
meenschap, die deel uitmaakt van het Pro
vinciaal Ziekenhuis in Santpoort. Er ver-
blijven mannen en vrouwen van twintig
-- tot veertig jaar, dag en nacht. Zij vormen
een leefgemeenschap en werken in groeps
verband aan hun behandeling. Klinische
psychoterapie heet dat met een duur
woord. De mensen die zijn opgenomen zijn
op zoek naar antwoorden op hun vragen,
die vaak ver weg zijn gestopt. Ze worstelen
met zichzelf om erachter te komen wat er
wezenlijk aan de hand is. Hoe het normen-
Ik, tracht dat uit te leggen, na vijf zinnen
Word ik in de rede gevallen. „Wat zit je
toch veel te ouwehoeren”. Beduusd zwijg
ik. Mijn horloge tikt de minuten weg, ik
voel m’n handen steeds vochtiger worden.
medicijnen. Na drieëneenhalve maand
wordt ze als genezen ontslagen. Ze kan
zichzelf weer redden, maar in 1977 voelt ze
dat ze weer een psychose zal gaan krijgen.
Ze is behoorlijk in de war, stapt bijvoor
beeld bij de bakker naar binnen om siga
retten te kopen. Ze gaat naar de psychiater
en wordt weer opgenomen. Ditmaal voor
een maand.
Ze wordt ontslagen, maar ziet het niet
meer zitten. Dat resulteert in de tweede
zelfmoordpoging. De psychiater is toeval
lig op de hoogte dat Rijnland bestaat en
raadt haar aan een brief te schrijven of ze
kan worden opgenomen. Hij doet hetzelf
de. Zo komt ze in Rijnland I terecht, met
een uitgebreide medicatie. Als vlucht voor
haar eigen problemen is ze voortdurend
bezig anderen te helpen. Ze weet dat te
veranderen, ze leert dat je best over je
spanningen mag praten en dat je ook door
het leven kan zonder een grote pot pillen.
Dan maakt ze de overstap naar Rijnland
II. Weer probeert ze zich als een zichzelf
wegcijferende Florence Nightingale op te
stellen. Maar het wordt haar al snel duide
lijk gemaakt dat men daar niet van ge
diend is. Nu is ze zover dat ze over haar
problemen kan praten, ze is volop met
zichzelf bezig. De spanning glijdt wat van
haar af, al heeft ze het er zo af en toe nog
drommels moeilijk mee. Het groepsgebeu
ren trekt haar erg aan, maar dat gaat niet
altijd goed. Vierentwintig uur met elkaar
optrekken valt niet altijd mee. Ze wil leren
haar problemen te uiten, ze wil echt zelf
standig zijn. Ze denkt erover van baan te
veranderen. Misschien werken in een
weeshuis, omdat ze aan den lijve heeft
ondervonden wat kindern kunnen meema
ken.
Het lukt niet altijd, er zijn nachten dat ze
wakker ligt en nog met haar therapie bezig
is. Op zulke momenten ervaar je het ge
brek aan privacy. Nog steeds probeert
haar familie te doen alsof er niets aan de
hand is, ze willen niet accepteren dat ze nu
in Santpoort is opgenomen. Ze wil er zo
snel mogelijk weer uit, maar dan wel gees
telijk gezond. Nu uitstappen heeft geen
zin, ze vreest dan weer in haar oude ge
dragspatroon te vervallen. Een stuk van de
drukte die haar vroeger kenmerkte is ze in
ieder geval al kwijt, ze voelt en uit zich al
veel rustiger.
De eigen verantwoordelijkheid neemt
een zeer grote plaats in op Rijnland. Van
daar dat er een circuit-achtige opbouw is.
Rijnland I wordt bevolkt door mensen die
nog onder grote spanning leven. -De deur
zit er op slot, er is een indringende begelei
ding en bescherming van sociotherapeu-
ten. Rijnland II doet een groter beroep op
de eigen verantwoordelijkheid. De begelei
ding is een stuk minder, het is een open
afdeling. Rijnland III tenslotte is een vrij
wel zelfstandige leefgemeenschap zonder
voortdurende begeleiding en is bedoeld
voor mensen die al een eind met de behan
deling zijn gevorderd. Overigens: het is
geen school waar per se in de eerste klas
moet worden begonnen. Voordat iemand
wordt opgenomen vinden er tal van ge
sprekken plaats en daarin wordt bepaald
in welke afdeling de patiënt het best tot
zijn recht komt.
t
(Van een onzer erslaggevers)
IJMUIDEN. „Je bent nu wel voor
goed uit de kombuis verdwenen, maar we
hopen dat je deze sociëteit regelmatig zult
blijven bezoeken. Koos, tot ziens”. Met
deze woorden nam voorzitter A. J. Struy
laart van de loodsensociëteit „Recht door
zee” afscheid van de heer J. C. van Rooy
en, sinds 1947 bij het loodswezen IJmui
den in dienst. Aanvankelijk als matroos,
vanaf 1961 als kok.
1947, tot hrt moment dat bij bij het loods
wezen in denst kwam.
Voorzitter Struylaart prees vooral het
goede hurmur van Koos van Rooyen, ook
onder de rroeilijkste omstandigheden had
hij altijd vel tijd voor eenkwinkslag.
Bovendien had hij door al die jaren bij de
marine zo aeel ervaring op zee, dat vooral
in het begh iedereen bij hem kwam om
raad. „Koos, hoe zit dat” was een gevleu
gelde kreetaan boord van de loodsboten.
Ook were nog eens aangehaald hoe soci-
aal-voelenddeze kok altijd is geweest. Als
voorbeeld taarvan haalde een ex-collega
het verhaal over het Engelse schip „Yew-
corft” aan, dat in 1963 op de noordpier vast
kwam te ztten. Voor de vijf opvarenden
die aan board waren gebleven had Koos
van Rooyei toen een grote pan soep ge
maakt en een ketel koffie, die met de
VELSEN-NOORD. Honderdachten-
I veertig woningen van de Rooms-
Katholieke Woningbouwvereniging in Vel
sen-Noord worden gerenoveerd. De ge
meentelijke dienst volkshuisvesting heeft
bij diverse aannemers prijzen opgevraagd.
Na prijsopgave is gebleken dat de totale
kosten ongeveer 1,2 miljoen gulden zullen
bedragen. Deze prijs ligt boven de oor
spronkelijke raming, die bedroeg 1,08
miljoen.
'i 'W
