Junta kwaad
na kritisch
commentaar
De 3-0 overwinning is een beetje te
Argentina 78
Dick Nanninga:
geen voldoening
Veel alcohol in\
urine Suurbier
Ernst Happel:
„Iran sterker dan verwacht”
weinig
f
f
ANTI-WK PROTEST
it
Hoger tempo
Communicatie
B.
HU
13
z
A
T i
12
M AANDAG 5 JUNI 1978
Ife
Verrassende start Peru
x bes
SPORTIEF
de ko
9 9
ike ha
9 9
ORANJE TAKTISCH ZWAK
I op M
L
te houden.
eg 37,
aterdijk
ten ut
mscha
oei ha
>tfertes
otheel
binne
g afw
hypo#
(Van onze speciale verslaggever)
MENDOZAKrimpend van pijn wor
stelde René van de Kerkhof zich zaterdag
door de laatste minuten van de eerste
helft in de krachtmeting van Nederland
tegen Iran. Met een wanhoopspoging had
de Iranese voorstopper Abdollah hem vijf
minuten voor rust de weg naar het vijan
delijke doel afgesneden. De razendsnelle
PSV’er hield er winst (een door Rensen-
brink benutte penalty), maar ook verlies
(een uiterst pijnlijke, verstuikte pols) aan
over.
Die blessure van René gaf Dick Nannin
ga in de rust alle hoop dat hij in de tweede
helft tegen Iran mocht opdraven. Nannin
ga: „Ik zag dat Van de Kerhof pijn leed en
ik dacht: nu laat Happel René eruit en kom
ik erin”. Echter pas twintig minuten voor
het einde mocht René het strijdtoneel ver
laten en kwam de Roda-spits toch nog in
het veld.
Maar Nanninga hield geen voldoening
aan zijn eerste optreden tijdens een WK-
toemooi over: „In alle voorgaande wed
strijden die ik voor het Nederlands elftal
heb gespeeld, scoorde ik, maar nu kreeg ik
geen kans”.
voor het treffen met Iran toch op een
minder duidelijke wijze deed dan mocht
worden verwacht Rensenbrink moest
op de linkervleugel van start gaan, maar
mocht wel improviseren kan het niet
anders dan dat het Nederlandse slangen
mens aan het twijfelen is gebracht. Met als
logisch gevolg, dat zijn inbreng ondanks
zijn hattrick geringer was dan Happel had
berekend.
Zoals heel Oranje, met uitzondering van
René van de Kerkhof, niet de verlangde
optimale prestatie leverde. „Die 3-0 is in
derdaad een beetje te weinig”, vond ook de
bondscoach. „In de eerste helft speelden
wij te weinig agressief (ter illustratie:
Oranje maakte toen vijf overtredingen,
tegen Iran achttien red.), maar na rust
werd er in een hoger tempo gespeeld en
werd er ook meer gejaagd op de tegenstan
ders. Over het spel in het tweede part ben
ik dan ook wel tevreden”.
(Van onze speciale verslaggever)
MENDOZA. Zwoegend krampachtig
en zeker niet met het sprankelende circu-
latievoetbal van vier jaar geleden in
West-Duitsland, heeft Nederland zich za
terdag in Mendoza over de eerste hinder
nis van ’t WK-toerriooi in Argentinië ge
worsteld. Die eerste hindernis scheen bij
voorbaat zo probleemloos te zijn, want
wat stelde dat amateuristische ploegje,
dat Iran heet, nu eigenlijk wel voor? De
harde realiteit was echter, dat Iran een
onvermoed heftige weerstand bood en een
moeizaam te slopen vesting bleek. Na
tuurlijk: Nederland kreeg de Perzen ten
slo5te wel op de knieën (3-0), maar als
glorieuze, bejubelde helden stapten de
Oranjespelers niet van de grasmat.
In geen van zijn calculaties had de interim-bondscoach reke
ning gehouden met de mogelijkheid dat de Perzen zo brutaal
zouden durven zijn om zijn nog altijd gevreesde equipe met drie
spitsen tegemoet te treden. En nu dat tot ieders verbazing wel
gebeurde, beleefde het Nederlands elftal een uitermate moeilij
ke start, die de gehele wedstrijd een niet te onderschatten
nadelige invloed heeft gehad.
De bondscoach blijkt dit gegeven nog
steeds niet op de juiste waarde te schatten.
Wilde hij zich aan de vooravond van de
confrontatie met Iran al niet uitlaten over
eerste plaats de verrassing, dat Iran het
waagde om met drie spitsen uit de start
blokken te komen.
De verbijsterde Nederlandse defensie
liet zich daardoor in dat eerste kwartier
zowaar tot paniek en chaos verleiden. Rijs-
bergen: „Van de dekking klopte niets.
Happel had mij en Wimpie Jansen aange
wezen om mandekking toe te passen op de
twee spitsen, maar toen ze direct met drie
aanvallers gingen spelen, werden we ver
rast. Suurbier trok te veel naar het mid
denveld, waardoor er achter gaten vielen”.
Die drie spitsen (Pour, Faraki en Fahani)
kregen dan ook veel te veel speelruimte
van de te overmoedige Nederlanders.
Johan Neeskens analyseerde na afloop:
„We verspeelden in feite twintig minuten.
Te veel dachten we aan de aanval, maar de
verdediging was onvoldoende georgani
seerd. Pas toen ieder aanvaller van Iran
beter afgeschermd werd, ging het beter
lopen. Maar de grote fout die we de hele
wedstrijd hebben gemaakt, is dat we te ver
van de man speelden. We hadden ze met
pressievoetbal veel meer moeten opjagen.
Als we dat gedaan hadden zouden we ze
veel meer ontregeld hebben. Nu bleven we
te lang op 1-0 hangen”.
Wim Rijsbergen wees ook met een be
schuldigende vinger naar het middenveld
(Neeskens, Haan, Jansen en Willy van de
Kerkhof): „De taakverdeling op het mid
denveld klopte niet. Bij balverlies moeten
die middenvelders ook onmiddellijk con
sequente mandekking toepassen, maar dat
gebeurde niet. Daardoor kwamen Krol,
Suurbier en ik in de achterste lijn voortdu-
me kan hef Oranjeteam uit deze eerste
triomf niet halen.
-a
seku'
>cht so
aken
Haan: „We mogen verwachten dat Peru
tegen ons de zaak dicht gooit. Tégen
ons zal Peru op een gelijkspel aanstu
ren. Dan is die Zuidamerikaanse ploeg
vrijwel zeker van een plaats in de vol
gende ronde, want Peru wint natuurlijk
ook van Iran. Als wij tegen Peru maar
één punt pakken, moeten we op z’n
minst ook gelijkspelen tegen Schot
land’
Nu al wordt er rekening mee gehou
den dat Nederland, Schotland en Peru
samen op de eerste plaats met ieder
vier punten kunnen eindigen. Neder
land zou die vier punten kunnen berei
ken door te winnen van Peru en te
verliezen van Schotland, Peru kan op
vier punten komen door na een neder-
BB*
kend. Haan: „Met een beetje meer geluk
hadden we toch met 5- of 6-0 gewonnen.
Maar ik vond Iran veel sterker dan tijdens
het toernooi in Parijs, drie weken gele
den”. En Willy van de Kerkhof stelde vast:
„Als we met PSV tegen deze ploeg hadden
gespeeld en pressie hadden uitgeoefend,
waren ze met zeker 7-0 het schip in ge
gaan”.
De verhoogde activiteit van Nederland
na de hervatting, die ook bleek uit het
aantal overtredingen (vier tegen zes), kon
het totaalbeeld van Oranje’s prestaties
toch niet positief maken. Happel had daar
voor twee excuses: „De wijze waarop Iran
speelde, die na die bewuste twintig minu
ten toch zeer defensief was, maakte het
moeilijk voor ons om openingen te maken.
En verder hebben de spelers erg veel last
van de grasmat gehad. Die was veel te
zacht”.
Het lag voor de hand dat de Oostenrijker
met name door de buitenlandse sportver
slaggevers zou worden geconfronteerd
met de vergelijking tussen het nu vertoon
de spel en het door de gehele wereld beju
belde voetbal van vier jaar geleden in
West-Duitsland. Uiteraard een pijnlijke
kwestie voor de eerzuchtige Happel, die
zich overigens op grootse wijze verweerde.
Hij gaf namelijk geen krimp en liet niet
merken dat zo’n vergelijking, nu Neder
land zonder Cruijff moet opereren, unfair
is. „De wedstrijd van vandaag tegen Iran
kan niet als maatstaf worden genomen
voor de kracht van ons elftal. We zullen
ook ongetwijfeld nog groeien”.
Veel tijd om die belofte waar te maken,
krijgt Happel niet. Woensdag wacht im
mers de onverwacht zeer belangrijk ge
worden ontmoeting met Peru, dat zich
door de sensationale zege (3-1) op Schot
land duidelijk kandidaat heeft gesteld
voor een plaats bij de laatste acht.
„Ja, de wedstrijd tegen Peru is nu de
belangrijkste van de eerste reeks gewor
den”, meende ook Happel. „Ik moet uiter
aard eerst het rapport van Arie de Vroet
afwachten voordat ik het definitieve con
cept kan maken. Eén van de uitgangspun
ten daarbij is wel het systeem dat wij
vandaag tegen Iran in de tweede helft
hebben gespeeld”.
Merkwaardig genoeg toonde Happel
zich blij met de winst van Peru, die Oran
je’s uitzicht op de tweede WK-finaleronde
toch niet heeft verbeterd. Naast de al op
voorhand gevreesde Schotten is nu im
mers ook Peru een opponent met groot
gewicht geworden. En in deze gecompli
ceerde situatie kan het doelsaldo wel eens
van doorslaggevende betekenis worden.
Tegen die achtergrond geplaatst, dient
Oranje zich na de te klein uitgevallen 3-0
score van zaterdag toch wel zorgen te
maken.
Niet de voor onmogelijk gehouden weer
stand, die Iran bood, maar wel het unieke
groene tapijt kreeg an de Nederlanders
de schuld van de povere voorstelling die zij
voor het Argentijnse publiek gaven. Rob
bie Rensenbrink bijvoorbeeld zuchtte na
afloop vermoeid: „Dat veld was onze
grootste tegenstander. Op deze sponsach
tige, mosachtige grasmat zakte je diep
weg. Een razendsnelle combinatie was niet
mogelijk. Demarreren kun je op dat veld
niet. Eén mannetje passeren ging nog,
maar daarna moest je de bal bliksemsnel
afspelen, want snelheid maken was er niet
bij”.
Maar het Nederlands elftal vocht niet
aleen tegen Iran en de miraculeus moeilij
ke grasmat, maar ook tegen zichzelf. Er
klopte aanvankelijk niets van de organisa
tie in het Oranjeteam. Daar was in de
Op het eerste gezicht een redenering
waar weinig tegen in is te brengen. Maar
een eenvoudig rekensommetje leert, dat
aan het eind van de rit in de eerste ronde
drie ploegen met vier punten kunnen finis
hen, en dan is het te laat om je druk te
maken over het doelsaldo.
hij nu al het gemis van Cruijff hebben
gevoeld. En dat terwijl hij zeer recent tot
de verheugende conclusie was gekomen,
dat zijn formatie zich langzaam maar ze
ker van het „Cruijff-complex” ontdeed.
In die gedachtengang paste min of meer
ook Happels omstreden ommezwaai in
zijn beoordeling van Rensenbrinks moge
lijkheden. De Anderlecht-vedette kreeg op
7 het laatste ogenblik zonder voorafgaand
i overleg de zware last van spelverdeler op
zijn ranke schouders gelegd. Maar doordat
de oefenmeester dat via zijn opstelling
MM»
komen, want een snelle solo of een snelle
1-2-combinatie was niet mogelijk. De beste
mogelijkheid was nog om het spel zo breed
mogelijk te houden en dan de bal voor het
doel te smijten. Maar dat is mijn stijl niet.
Ik wil zelf naar het centrum trekken”.
Opmerkelijk was ook, dat Happel na
drukkelijk aan de drie spitsen (Rensen
brink, Rep en René van de Kerkhof) de
opdracht had gegeven om niet mee te
verdedigen. Rensenbrink: „Dat is toch wel
normaal. Je hebt alle kracht nodig om in
normaal. Je hebt alle kracht nodig om in Irans doelman Nasser Hejazi die Ne-
de aanval zoveel mogelijk gevaar te stich- derland heel wat keren van scoren wist af
ten. Tegen een ploeg als Iran moet je
daarom zoveel mogelijk mensen voorin
houden. Pas in de tweede helft ging het
beter lopen, omdat we toen meer rust in
het spel hadden. We begonnen aan die
tweede helft immers met een voorsprong”.
Pas in de tweede helft werd Rob Rensen
brink inderdaad een moeilijk af te stoppen
„zwerver”. En met een katachtige sprong
realiseerde de hij in de 17e minuut na een
voorzet van rechts door René van de Kerk
hof met een schitterende kopbal het twee
de doelpunt. Johnny Rep stond in de 34e
minuut aan de basis van het derde en
absoluut beslissende doelpunt. In een solo
worstelde hij zich langs verschillende Ira
nese verdedigers en werd ten slotte net
binnen het strafschopgebied in de rug ge
duwd door weer Abdollahi. Opnieuw wees
het toch een belasting voor mij, dat ieder- l 'WÏr
een in de pers mij de rol van Cruijff wil
opdringen. Ik uit me niet zo gemakkelijk,
maar het vreet toch aan mij. En juist op
deze grasmat kon ik niet in mijn spel I
MENDOZA. Het debuut als coach op ’s werelds belangrijk
ste voetbalpodium is voor Ernst Happel op een bitere teleur
stelling uitgedraaid. De 52-jarige Oostenrijkse oefenmeester,
die zich vier jaar geleden al zeer happig toonde op het WK-
avontuur maar toen tot zijn spijt de baan van Oranje’s supervi
sor naar Rinus Michels zag gaan, moest na afloop van het zeer
matige, slechts met 3-0 gewonnen duel met Iran toegeven dat hij
een belangrijke taxatiefout had gemaakt.
Jongbloed laconiek: „Na het eerste
kwartier heb ik niets meer te doen gehad.
Jammer dat het zonnetje toen achter de
tribune wegzakte, want anders was ik in
alle rust aardig bruin geworden”. Daar
mee was Jongbloed een van de weinige
Nederlanders die ten slotte opgewekt in
de arbiter naar de stip en weer kogelde de spelersbus stapten, want véél optimis-
Rensenbrink koelbloedig raak: 3-0.
Nederland had duidelijk op meer gere-
■ir De schitterende kopbal waarmee Rob Rensenbrink Nederland een voorsprong van 2-0
tegen Iran bezorgde. De Iraanse verdediger Karbekandi doet nog een wanhopige poging
om het gevaar af te wenden. Vergeefse moeite.
de door hem gewenste marge van de winst,
ook nu nog geeft hij de indruk zich niet al
te druk te maken over dit aspect. „Ik zal
niet zeggen dat het doelsaldo niet belang
rijk is, maar veel belangrijker is dat we uit
de eerste twee wedstrijden vier punten
halen”.
laag tegen Nederland te winnen van
Iran. En Schotland is nog altijd niet
kansloos als de Britten én Iran én Ne
derland verslaan.
Daarom werd het zaterdag in het
Nederlandse kamp tenslotte ook als
een blunder ervaren dat Jan Zwart
kruis niet als spion aanwezig was bij
het treffen tussen Schotland en Peru.
Zwartkruis volgde bijvoorbeeld wel de
openingswedstrijd tussen Polen en
West-Duitsland, maar zat zaterdag in
de dug-out naast Happel. Natuurlijk
had Nederland wel een spion bij
Schotland-Peru. Arie de Vroet was af
gereisd naar Cordoba, maar bij nader
inzien had Ernst Happel liever Zwart
kruis naar de Peruanen laten kijken.
„Zij verrasten ons inderdaad met die
drie spitsen”, gaf Happel toe. „Weliswaar
zijn ze later automatisch overgegaan op
twee aanvallers, maar wij hebben twintig
minuten nodig gehad om ons aan te pas-
-1 sen. Dat is te lang geweest. Omdat er op
het middenveld enkele spelers kwamen te
zwemnïen, kregen wij niet de greep op het
I spel, die wij hadden gedacht. Je kunt wel
stellen dat we de eerste helft die twintig
minuten hebben verloren”.
U Zij die Happel een beetje kennen, weten
1 dat de Wener zich op de spelersbank mate-
I loos heeft zitten te ergeren. Hij, de alom
I erkende tactische grootmeester, moest
I lijdzaam toezien dat zijn spelconcept, zijn
I geesteskind, kopje onder dreigde te gaan.
I „De FIFA-regels maken het onmogelijk
I voor de coaches om vanaf de kant in te
I grijpen”, verklaarde de bondscoach zijn
I onvermogen om de zaak snel te corrigeren.
l „Je bent afhankelijk van het aanpas-
I singsvermogen van de spelers. In het veld
I moet worden ingegrepen”. Tot een recht-
I streeks kritische aantekening ten opzichte
I van aanvoerder Ruud Krol, de aangewe-
I zen man om binnen de lijnen tactische
veranderingen aan te brengen, kwam Hap-
pel uiteraard niet. Maar ongetwijfeld zal
De redenering van Oranje’s technische
leider wordt nog onbegrijpelijker, als men
weet dat hij min of meer op de overwin
ning van Peru op Schotland had gerekend.
„Het was inderdaad geen verrassing voor
mij. Arie de Vroet had mij aan de hand
van zijn ervaringen al verteld dat hij 80
procent op Peru zette. Hij heeft dus gelijk
gekregen. Waarmee ook het bewijs is gele
verd dat Peru een gevaarlijke tegenstan
der zal worden voor ons. Ook al omdat het
publiek hier in Mendoza ongetwijfeld ach
ter Peru zal gaan staan. Het is tenslotte
ook een Zuidamerikaans land”.
Al deze gegevens leiden tot de conclusie
dat Happel tussen nu en woensdag heel
wat werk zal moeten verzetten om met
kans op succes Peru te kunnen bestrijden.
Met name de communicatie tussen hem en
zijn selectie, waaraan toch vrij veel spelers
grote waarde blijken te hechten, dient te
worden verbeterd. Er zijn enkele aanwij
zingen, dat de bondscoach daar nu zelf ook
achter is en dat hij tegen zijn gewoonte in
zelf naar zijn spelers toestapt om enige
uitleg van zijn doen en laten en van zijn
wensen te geven.
Naar voor Oranje mag worden gehoopt,
heeft de bondscoach het nut van een nor
maal menselijk contact ingezien. Men mag
uiteraard niet van hem verwachten dat hij
nu al direct volledig aan alle wensen op dit
terrein zal voldoen. Maar het zou een stap
in de goede richting zijn als hij zijn spelers
wat meer dan in het verleden als volwas
sen en volwaardige gesprekspartners gaat
zien. Het kan mede het Nederlands elftal
over de streep naar de laatste acht tillen.
(Van onze speciale verslaggever)
MENDOZA, Als een bom is de
overwinning van Peru op Schotland
(3-1) in het Nederlandse kamp in Ar
gentinië ingeslagen. Pijlsnel realiseer
den én het trainersduo Happel-
Zwartkruis én de spelers zich dat door
die onverwachte Schotse nederlaag
voor Nederland de weg naar de volgen
de ronde veel moeilijker geworden.
Het leek allemaal zo simpel. De voor
spelling was immers dat Nederland en
Schotland makkelijk over het kansloze
Iran en het bijna net zo kansloze Peru
zouden walsen. Maar nu Schotland ver
loren heeft, wordt het voor Nederland
plotseling zeer moeilijk. Zo voorspelde
AMSTERDAM (ANP). Duizenden
mensen (naar schatting van de politie
2500) hebben zaterdag ondanks het
warme weer in de Edenhal te Amster
dam een manifestatie bijgewoond te
gen de wereldkampioenschappen voet
bal in Argentinië en de deelname daar
aan van het Nederlands elftal. De ma
nifestatie was georganiseerd door
PvdA, D’66, PPR, PSP en de Actie
/Argentinië van het cabaretduo Bram
en Freek. De manifestatie eindigde za
terdagavond één uur voordat het Ne
derlands elftal in Argentinië zijn eer
ste wedstrijd in het toernooi speelde
tegen Iran.
'fen
i zach
ende
lusievt
u zelf
;e of
/lakkei
rijkvrij
'Wl
MENDQZA, (ANP). Wim Suurbier
heeft na de wedstrijd Iran-Nederland
het wereldrecord van de Rus Onitsjen-
ko met een kwartier verbeterd. De
rechtervleugeiverdediger van Oranje
had namelijk vier uur en een kwartier
nodig om een plas ie produceren voor
de dopingcontrole. Wim Jansen, die
zich als tweede Nederlander voor de
controle moest melden, deed er]
.ajechts” anderhalf uur over.
Voor Suurbier werd het plassen een]
drama met een feestelijk tintje. Hij
I kreeg namelijk enorme hoeveelheden
te drinken. Eerst water, maar later bier
I en whisky. Suurbier dronk tot hem de
drank bijna de oren uitkwam, maar na
-S5 minuten (bijna drie voetbalwed-
I strijden) produceerde hij eindelijk een
hoeveelheid je urine langs de normale,
weg.
(Van onze speciale verslaggever)
BUENOS AIRES. De Argentijnen
zijn uitzonderlijk gevoelig voor de wij
ze waarop het wereldkampioenschap
voetballen in de buitenlandse pers
wordt verslagen. Alle ambassades rap
porteren dagelijks aan de voorlich
tingsdienst die is gehuisvest in het
presidentiële paleis in Buenos Aires.
In een rapport uit West-Duitslanci
heeft de ambassadeur zijn grote verf
ontwaardiging overgebracht over dé
wijze waarop de commentatoren Fritz
Klein en Thomas Reiner de openin gsce-
remonie in het stadion van River Plate
hebben begeleid. Volgens berichten in
de Argentijnse dagbladen zou overwof
gen worden beide commentatoren het
land uit te zetten.
De Duitsers hebben in hun commenf
taar herhaaldelijk aandacht gevraagd
voor de kwestie van de mensenrechten.
Zij maakten melding van het bestaan
van concentratiekampen, van martelin
gen en onmenselijke toestanden in ge
vangenissen, terwijl de paar duizenden,
gymnasiasten hun sierlijke toeren op
de grasmat uitvoerden.
Formeel is de Westduitse ambassa
deur in Argentinië op de hoogte ge
bracht van de verontwaardiging van de)
regering van generaal Videla. De leden
van de militaire junta zijn in de dagen
waarop gevoetbald wordt zo ongeveer
alom tegenwoordig. Zaterdag was
luchtmachtgeneraal Agosti in Mendoza
bij dé wedstrijd tussen Nederland en
Iran, landmachtgeneraal Videla was in
Cordoba bij Peru-Schotland, en mari-
nebaas Massera woonde in Mar del
Plata de strijd tussen Zweden en Brazi
lië bij.
In de Edenhal werd o.a. het woord
gevoerd door oud-minister Pronk
(PvdA), mevrouw Beckers (Kamerlid
PPR), de heer Glastra van Loon (D’66)
en Lambert Meertens (PSP). Deze vier
politicie hekelden het militaire bewind-
van de Argentijnse president Videla en
de omstandigheid, dat in Argentinië
duizenden mensen gevangen zitten en
nog eens duizenden Argentijnen spoor
loos zijn verdwenen.
Opvallend was ook hun kritiek aan
het adres van de Nederlandse ambassa
deur in Argentinië Van den Brandeler,
die naar hun mening zich te veel en te
positief heeft uitgelaten over de situatie
in Argentinië. De manifestatie in de
Edenhal, waaraan ook groepen uit Ar
gentinië zelf deelnamen, werd besloten
met het programma „Bloed aan de
paal” van Freek de Jonge en Bram
I Vermeulen.
-
DICKNANNINGA: laat debuut in WK.
rend in moeilijkheden in die eerste perio
de. Dat het in de tweede helft beter ging
lopen, stelt natuurlijk niets voor. Iran was
toen volledig uitgeput op dat zware veld en
dan is het niet moeilijk zo’n tegenstander
op te sluiten. Tegen Peru en Schotland zal
dat niet lukken”.
René van de Kerkhof en Rob Rensen
brink braken pas in de 40e minuut het
verzet van de Perzen. Een jagende Van de
Kerkhof onderschepte op dat moment een
pass van een Iranese speler en sprintte op
rechts het vijandelijke strafschopgebied
binnen. Voorstopper Abhollahi ondernam
een wanhoopspoging om de PSV’er af te
stoppen, maar liep hem tegen de grond.
Onmiddellijk wees de 43-jarige Mexicaan
se scheidsrechter Archundia naar de stip,
en een koelbloedige Rensenbrink plaatste
zich achter de bal en joeg het leer aan de
rechterkant van de uitmuntende doe^nan
Hejazi van Iran in de touwen: 1-0.
Rensenbrink werd in feite de held van de
wedstrijd: hij scoorde alle Nederlandse
treffers.
„Drie doelpunten in een interland heb ik
eerder nog maar één keer gemaakt. Dat
was op 30 april 1976, toen het Nederlands
elftal met 5-0 van België won”, wist hij
precies. Toch straalde ook bij Rensen
brink de voldoening niet van het gezicht:
„Al langer dan een jaar wordt nu gezeurd,
dat ik de opvolger van Johan Cruijff moet
zijn. Ernst Happel heeft voor deze wed
strijd nog tegen me gezegd, dat ik daar niet
aan moet denken. Ik moet, zei Happel,
gewoon mijn eigen spel spelen. Starten op
links erwian zwerven door de hele aanval”.
Toch gaf Rensenbrink toe: „Geestelijk is
