I I
I
DEN BERGH VERSLINGERD AAN HOBBY
CHRIS VAN
k
1
reau
Erkenning
door Arjah Kalmann
IS
Illuster
„Superman”
Vriendjespolitiek
Café
Toekomst
Ie
r
2
j
Waarom vaart een 31 -jarige vader van drie bloedjes van kinderen
met een speedboot door een brandende tunnel van 72 meter lang.
Niet één keer, niet twee keer, maar wel vijf keer achter elkaar.
Waarom wil hij hetzelfde geintje op volle zee herhalen? Waarom wil
hij de brandende tunnel ook met een motor pakken? Waarom wil hij
met een personenauto van een helling afrollen? En waarom wil hij
met een auto over een rij brandende wrakken springen? Waarom wil
pij op de vleugel van een Jumbojet van Amsterdam naar Parijs
vliegen? In een vliegtuig is het tijdens een vlucht toch véél
aangenamer vertoeven dan daarbuiten. Kortom: waarom?
F Chris van den Bergh uit Soest, de man die bovengenoemde stunts
ip zijn naam heeft staan of hoopt te krijgen, heeft op de vraag naar
iet „waarom” van zijn drieste daden en plannen veel verhullende
mtwoorden in huis. Fraaie, maar stereotiepe antwoorden; je komt ze
i bijna alle vraaggesprekken die hem sedert de stunt met de
randende tunnel zijn afgenomen, in steeds wisselende variaties
egen. Om iets van zijn dieper liggende motieven boven water te
crijgen, is stevig doorvragen vereist.
Ik wil me in de picture stunten’
ig
)or hele
er een
als drugs voor de druggebruikers. Ik
spoel
op „verhitten” stond.
irbanen,
fonische
iltenlandj
■respon-J
al zullen!
Ifstandi-
die zeef!
Van den Bergh: „Ik wil mijzelf in
de picture stunten. Ik hoop op inter
nationale erkenning. Om dan, als
een kroon op mijn werk, een boek
over mijn leven uit te brengen. Ik
ben al hard aan het werk aan dat
boek, maar ik weet dat er iedere
maand vele honderden manuscrip
ten in de prullenmand van de heren
uitgevers verdwijnen. Door een in
ternationale bekendheid te worden,
hoop ik dat boek, dat ik als een
algehele voltooiing van mijn, werk
beschouw, uitgegeven en misschien
zelfs verfilmd te krijgen. Waarbij ik
er natuurlijk op reken daar zelf een
rol in te mogen spelen.”
Zijn leven, zoals zich dat tot nu toe
in 31 jaren heeft voltrokken, hangt
van de stunts aaneen. Mits een bee
tje goed geschreven, zou het boek
„Ik Chris van den Bergh” („Het
wordt inderdaad net zoiets als „Ik
Jan Cremer” maar dan niet op de
geile toer”, zegt hij) best een onver
biddellijke bestseller kunnen wor
den. Hij wil ons zijn levensverhaal
gerust vertellen, maar enige saillan
te gebeurtenissen wenst hij omwille
van zijn eigen boek achter te hou
den. Daarvan wil hij straks zelf de
primeur hebben.
Niki Lauda rijdt óók om te win
nen; om kampioen te worden. Wat
hoop jij met het stunten te berei
ken?
zeg niet van mezelf dat ik een artiest
ben of dat ik sport bedrijf; ik ben
verslingerd aan een hobby. Je kan
mij vergelijken met een man als
Niki Lauda: die werd meer dood
dan levend uit het wrak van zijn
auto gehaald, hij had zijn vrouw
beloofd nooit meer te zullen racen,
maar zijn oor was nog niet goed en
wel aan z’n kop vastgenaaid of hij
kroop weer in z’n racewagen. Waar
om? Vanwege het geld? De man is
multimiljonair. Nee, vanwege de
kick die je er van krijgt’..
mijn boek hoop ik te bereiken dat de
wereld mij beter begrijpt.”
„Om echt stuntwerk te kunnen
doen, moet je in Amerika zijn”, zegt
hij. „Zeker Nederland is nog niet
rijp voor het stunten. Dat wil zeggen
de Nederlanders wèl, maar de auto
riteiten niet. Op de Hiswa, waar ik
met de boot van de Beekse Bergen
stond, heb ik tienduizend gesigneer
de posters van de hand gedaan. Dat
bewijst toch wel.iets.”
Om in Amerika aan de slag te
kunnen moet de man uit Soest, al
thans zo meent hij, eerst nog wat
sterke staaltjes in Europa vertonen.
Vandaar de herhaling van de tun
nelstunt in Frankrijk, Engeland (op
de Theems in Londen) en in Duits
land. Vandaar ook zijn plannen om
op een motor door een brandende
tunnel te rijden, met een auto van
een helling te storten en met een
auto over een rij brandende wrak
ken te springen, de zogenoemde „T-
bone crash”. „Vuur doet me niets”,
zegt hij. „Ik ben immuun voor vuur.
Voor mijn part steken ze een heel
meer in de fik, dan vaar ik er nog
overheen.”
I in het,
agen en
maar je wordt met een korreltje zout
genomen. Mathilde Willink schijnt
eens tegen Imca Marina gezegd te
hebben: de wereld begrijpt mij niet.
Dat gevoel heb ik ook wel eens. Door
Inmiddels staat vast dat Chris de
stunt op 23 juli in het Franse Saint-
Tropez, op volle zee, zal herhalen of
misschien zelfs evenaren. Een deel
van de opbrengst van deze stunt
gaat naar de stichting tegen de zee-
hondenjacht, waarvan Brigitte Bar
dot de initiatiefneemster is. Als het
even meezit, zeil de nog steeds beval
lige Francaise de stunt met haar
illustere aanwezigheid vereren.
Het liefst wilde Van den Bergh de
reis naar Frankrijk op de vleugel
van een Boeing maken („Met behulp
van persluchtapparatuur moet dat
mogelijk zijn”, meent hij), om zich
op de luchthaven van Parijs door
B.B. af te laten halen, maar hij kreeg
geen luchtvaartmaatschappij zo gek
om een plaatsje op een vleugel ter
beschikking te stellen.
Hij beklaagt zich erover dat de
mensen een stuntman over het alge
meen zien als een „superman”, als
iemand die alles kan en niets om het
leven geeft. Zo belde hem onlangs
een betonfabriek met de vraag of
Chris met een motor door een beton
nen wand wilde rijden. „Ik wil wèl
stunten”, zegt hij, „maar een derge
lijke stunt is helemaal krankjorum.
Hoe kan je daar nu op trainen? Over
de kop gaan kan je oefenen, door
een brandende tunnel varen ook,
maar door een betonnen muur rij
den?”
Hij heeft zelf ideeën zat voor nieu
we stunts, maar hij weet dat hij
steeds tegen de afwerende houding
van allerlei overheden zal opbotsen.
„Ik heb nooit begrepen waarom Ne
derlandse artiesten zo nodig naar
het buitenland moeten vluchten,
maar ik begin het nu langzamer
hand door te krijgen. In dit land kan
je gewóón niets bijzonders van de
grond krijgen.”
Hoe staat zijn vrouw Hil tegenover
het gestunt van Chris?
Hil: „A.ch, ons leven is tot nu toe
één grote stunt geweest. En mijn
jongste zoon wordt nog erger dan
zijn vader. Hij is pas tien jaar, maar
hij haalt soms capriolen uit, daar
word je helemaal beroerd van.”
e in het ader gaat naar voetballen kijken,
ïtt ik stunt. Ik vind daar een bepaal-
ie voldoening in. Ik krijg
itnmense kick van, het is hetzelfde
Een andere periode waaraan hij
met gemengde gevoelens terug
denkt, is de tijd die hij bij de terrein-
politie heeft gewerkt als africhter
van begeleider van honden en als
bewaker van militaire terreinen,
waaronder de vliegbasis Soester-
berg. „Ik zou alleen al over die perio
de een boek kunnen schrijven”, zegt
subsidie te krijgen. Een lading deur-
platen die, bij de afdaling van de
Brenner, dwars door de huif schoof
en in het ravijn terechtkwam. Een
vrachtje van 23 ton bloemkool (per
koeltrailer) die van Parma naar
Amersfoort moest en die bij aan
komst in de Keistad tot een kilo of 23
verschrompeld bleek te zijn omdat
de worden, bij Boltini gewerkt. Is de thermostaat van het koelsysteem
loodgieter, bakker, bloemenventer,
automonteur en typograaf geweest.
Heeft een groothandel in salontafels
op poten gezet. Is twee jaar onder de
wapenen geweest.
Vporal als vrachtwagenchauffeur
op het buitenland heeft hij veel gek
ke dingen meegemaakt. Een lading
vis die hij van Spanje naar Neder
land vervoerde en die in Nederland
overgeladen werd in een Spaanse
vrachtwagen om teruggebracht te
worden naar de plaats van her
komst. Vis uit Holland doet het ken
nelijk beter in Spanje dan inheemse
vis. Vrachtwagens die leeg de grens
over gingen maar die blijkens de
laadpapieren tonnen boter moesten
bevatten. Een geintje om uitvoer-
Als bewakingsman heeft hij de
autohandel opgezet die tot vandaag
de dag zijn belangrijkste inkomsten
bron is. Oók als bewakingsman
heeft hij een nachtclub in de Amers-
foortse Krommestraat opgekocht.
Het heeft geen zin om te verzwij
gen dat de zo ondernemende Soester
in de periode die op deze flop volg
de, een ietwat sche_ye schaats heeft
gereden. Hij had een anti-diefstal
systeem uitgevonden, en om dat ap
paraat uit te testen moest er een
diefstal worden gepleegd. Dat is ver
keerd afgelopen, hij is er voor ver
oordeeld (zonder overigens straf op-
gelegd te krijgen), zand erover.
Vindt hij wel ’s vaker iets uit?
Van den Bergh: „Ik heb, toen de
laatste treinkaping in Drenthe aan
de gang was, de NS gebeld met een
uitvinding waarmee kapingen in de
toekomsf kunnen worden voorko
men. Heel eenvoudig. Je bouwt in
het koelribbensysteem van een trein
een cilinder met snel-verdovend gas
in. Die cilinder werkt alleen op>een
signaal van een zender die van bui
ten af bediend kan worden. Een
prima uitvinding, maar ik heb nooit
meer iets van de NS vernomen. Je
hij. „Wat ik daar aan vriendjespoli- probeert de mensheid te helpen,
tiek heb meegemaakt. Laat ik er
maar niet over praten. Ik heb toen ik
daar wegging een stuk moeten teke
nen waarin ik beloofde mijn mond
te zullen houden.”
tel eens van toen je filmoperator
bent geweest.”
„O, ja, ik ben ook nog een paar
jaar filmoperator geweest”. „En van
dat café dat je gehad hebt tegenover
het oude Elizabeth-ziekenhuis”.
„Dat was een café, zo’n sjofel ding
dat al gaf je het bier voor niks weg,
dan kreeg je de loop er nóg niet- in.
Op een avond dat was de avond
van de eerste maanlanding, ieder
een zat natuurlijk tv te kijken, geen
kip in de zaak, heb ik van nijd de
tent dichtgegooid. Ik heb thuis een
bakfiets opgehaald, en de hele zaak
leeggesleept.” Zijn vrouw: „Ja, wat
dat betreft heb ik heel wat meege
maakt. Ik kan wél zeggen dat ik
geleefd heb.”
Inderdaad. Chris, haar man, heeft
een half jaar op de West gevaren.
Heeft in Amersfoort een eigen loka
le postbesteldienst geëxploiteerd.
Heeft, omdat hij leeuwetemmer wil-
Zo lang hij op school zat, gebeurde
er weinig schokkends in het leven
van de in Amersfoort geboren en
getogen Chris van den Bergh, afge
zien dan van de diverse kampioen
schappen Amerikaans swingen,
sloppen en marathontwisten die hij
in de wacht sleepte. Zijn vader was
autohandelaar van beroep, een man
die geen baas boven zich kon ver
dragen.
Die nachtclub naar het schijnt de
laatste in Amersfoort mét striptease
werd al na negen weken weer
gesloten. Van den Berg zat met een
enorm .financieel debacle, uitmon
dend in een faillissement, opge
scheept.
We zijn thans aangeland bij de
échte stuntloopbaan van de Soester
autohandelaar, die overigens de vo
rige week, zijn pink gebroken heeft
bij het koppelen van een caravan
aan een wagen. „Ik wil met het ver
leden niks meer te maken hebben”,
zegt hij. „We leven van het verleden
af naar de toekomst. Mijn toekomst
ligt in het stunten.”
Het begon allemaal met een televi
sieprogramma over een stuntman,
die met een speedboot door een 52
meter lange, brandende tunnel reed.
„Een wereldrecord”, jubelde de al
toos in superlatieven sprekende tv-
presentator. Maar Chris van den
Bergh die het spektakel thuis voor
de buis aanschouwde, vond de pres
tatie niets bijzonders. „Kan ik ook”,
zei hij tegen Hil. „Doet’t maar niet”,
zei Hil.
Maar hij deed het toch. Na vier
maanden intensief trainen voer hij
in januari van dit jaar in het safari
park De Beekse Bergen vijfmaal
door een in lichterlaaie staande tun
nel die twintig meter langer was dan
die van de toenmalige recordhou
der. Dat de. waterskiër die hij één
maal door de vuurzee trok, na het
lossen bijna verdronk omdat zijn
helm water maakte, mocht de pret
niet drukken. De stunt was een
grandioos succes, hij kon aan het
Guinnes Book of Records melden
dat hij een drievoudig wereldrecord
op zijn naam had gebracht; hij had
immers door de langste brandende
tunnel gevaren, hij had het éénmaal
tegen de wind gedaan en hij had
éénmaal een skiër achter zich aan
getrokken.
Met zijn opzienbarende stunt
maakte hij bij de pers helemaal de
blits. Het gebeuren in het safaripark
werd op de Nederlandse en Engelse
tv uitgezonden, werd in het Poly-
goon-journaal opgenomen en is nu
ook als voorfilm in Franse biosco
pen te zien. Een plakboek vol kran
tenknipsels bewijst dat de Soester
een begin heeft gemaakt met het
doel dat hij nastreeft, te weten: in
ternationale bekendheid.
i omge- ^oet -*e s °P^etten hoeveel
fan een auto kruipen. Nederland
I Chris van den Bergh: „Ik ben een
aar jaar geleden van acht meter
loog uit een flat gevallen. Mijn rug
ras voor de helft gebroken en mijn
leus zat ergens opzij. En hoe vaak ik
det met mijn auto over de kop ben
eslagen, weet ik al niet eens meer!
k bedoel maar, het leven zelf is een
tunt. Op iedere hoek van de straat
gunnen ze je doodrijden; door iede-
"re stad denderen gastanks, zeg maar
rijdende bommen.’
f Oké, waarom zou je het gevaar
dan opzoeken?
I Van den Bergh: „Of je het gevaar
hu zoekt of niet, het komt toch wel
p je af.”
Maar jij zoekt het op. Waarom?
oek je publiciteit? Is het je om
eld te doen? Ben je het leven zat?
Van den Bergh: „Nee, ik leef juist
leel graag. Ieder beestje leeft graag,
in ik doe het ook niet voor de publi-
iteit of om m’n zakken te vullen.
Sen deel van de opbrengst van mijn
tunts gaat naar liefdadigheid sac-
die heli ,es en van wat jj,. zejf overhoud,
lebt all fancier ik mijn nieuwe stunts.”
Dus liefdadigheid is het motief.
Van den Bergh: „Nee hoor, ik
faag mijn leven niet Voor het goede
loei. Ik sta een deel van de op-
irengst van stunts aan goede doelen
9 if omdat ik daardoor gemakkelijker
vergunningen kan krijgen, omdat ik
ian iets makkelijker bij de autoritei-
en binnen kan huppelen.”
Nit weet ik nog niet waarom je zo
nodig móet stunten.
Van den Bergh: „Je moet ’sa-
'onds eens in een café gaan kijken.
mensen
net hun zatte kop achter het stuur
««UW,
,r we e |)ee^ een kOppej stuntmensen, daar
»ord je gewoon beroerd van. Waar
in ga je die mensen niet 's vragen
Wrarom ze zo nodig moeten stun
ten’.
Omdat ik het van jou wil weten.
Van den Bergh: „Mijn stunten
moet je zien als een hobby. Gewoon
sen hobby. De een spaart postzegels,
te ander sigarenbandjes, weer een
<nder gaat naar voetballen kijken.
Dat Chris met dezelfde eigen
schap behept was, bleek toen hij van
de lts af kwam. Het einde van zijn
schooltijd luidde het begin van een
periode van „twaalf ambachten,
dertien ongelukken” in.
„Je kan beter vragen wat ik niet
gedaan heb”, verzucht hij ten ant
woord op de vraag wat hij zoal ge
daan heeft. Tot een chronologische
opsomming van al zijn ambachten
en bezigheden is hij niet in staat; het
komt er allemaal bij Stukjes en beet
jes uit. Zijn vrouw Hil helpt hem bij
het oplossen van de legpuzzel. „Ver-
