Door nederlaag tegen Italië
ZUIDAMERIKANEN IN TWEEDE RONDE
Argentina '78
I
Duitsers zijn
nu werkelijk
wanhoop nabij
’t Is een filter.
’t Blijft een Camel
lol
I1B
9
99
r I
nt
jn j
So
■di
I
«o
i
o
I
'e I
4
15
SPORT
1978
MAANDAG 12 JUNI
(Van onze speciale verslaggever)
1
Even zwak
--
BUENOS AIRES. Droefheid in Buenos Aires. Tachtigduizend
mensen in de miljoenenstad hadden kaartjes voor de tweede ronde
gekocht in de hoop dat de ploeg van Kempes, Luque, Passarella,
Ardiles en al de andere door hen aanbeden sterren van het Argentijnse
team ook in de tweede ronde in het River Plate-stadion zou optreden.
Helaas voor de tienduizenden die het geld missen om de reis naar het
ruim 300 kilometer verder gelegen Rosario te bekostigen, Italië ver
dreef het thuisland door een 1-0 overwinning, twintig minuten voor het
einde op het scorebord gebracht door de 28-jarige Juventus-spits
Roberto Bettega.
Geheel vrij I
ei
m. I
650^7
om ah
g - Jg
tüt Tot twintig minuten voor het einde vierden de Argentijnen feest.
t
is
(Van onze speciale verslaggever)
Oostenrijk lief voor Brazilianen
w
(Van onze speciale verslaggever)
(ADVERTENTIE)
r,
i,
o-
S,
sn.
>5#$
1
Peru komt ver
Coach Calderon
(Van onze speciale verslaggever)
Cubillas: drie treffers
let
ijn
de
en
MAR DEL PLATA. Brazilië is met
handen en voeten over de streep gekomen.
Het plaatste zich als tweede in zijn poule
via een 1-0 overwinning op Oostenrijk.
schakeling. Die zoals Kennis Weiswei-
ler, de FC Köln-trainer en als waarnemer
van Helmut Schön in Mar del Plata aanwe
zig zei, nimmer de idee gaven, dat ze ver
stand hadden van de goede, snelle combi
natie en bang waren de consequenties van
een verre pass te aanvaarden.
De wedstrijd tegen Oostenrijk was een
duel van de angst. Van Brazilië dan altijd.
De Oostenrijkers bepaalden zich ertoe de
poort naar de goal zoveel mogelijk dicht te
houden en zich vooral niet teveel te ver
moeien en als het effe kon, ook af en toe te
attaqueren. En als ze dat deden, zoals vlak
voor rust gedurende een korte periode en
zoals in de tweede helft in de eerste en
laatste fase van de wedstrijd, dan was
Leiden in last bij de Braziliaanse defensie,
die helemaal geen sterke indruk maakte.
De Oostenrijkers kregen, als ze maar
even drukten, kansen te over om te schie
ten. Dat deden ze dan ook en tot tweemaal
toe moest Leao een paar uitstekende red
dingen verrichten op schoten van Jara en
Willy Kreuz om dat fatale Oostenrijkse
doelpunt te voorkomen. En als niet in de
laatste minuut Jara de bal niet vlak over,
maar onder de lat had gejaagd, dan was
Brazilië aan loting met de van Zweden
Winnende Spanjaarden niet ontkomen,
hetgeen een nieuwe blamage zou hebben
de voorhoede, wisselt veel met Leopoldo
Luque en maakt het daarmee voor de
vijandelijke defensie vreselijk moeilijk om
mandekking toe te passen. Nu bleef Kem
pes in de spits waar hij vooral in de tweede
helft niet meer aan de bal kwam. Jan
Zwartkruis op de tribune aanwezig als
spion van Oranje: „Voor een ploeg die
negentig minuten aanvalt heeft Argentinië
veel te weinig gepresteerd. Dino Zoff heeft
nauwelijks werk gehad.” De activiteiten
van de Italiaanse doelman beperkten zich
inderdaad tot de eerste helft waarin hij
een vrije trap van Kempes uit de hoek
haalde en naar de grond moest om een
kopbal van de meegekomen verdediger
Passarella te stoppen. Slechts één keer
werd hij uitgespeeld en wel na een schitte
rende combinatie tussen Bertoni in de
ploeg voor de gepasseerde René House
man en Kempes. Laatste man Gaetano
Scirea kon het geval keren.
betekend. Brazilië dus met handen en voe
ten over de streep.
balartiesten tot zijn beschikking, maar wanneer dit elftal
met directer spel wordt geconfronteerd moet het toch
mogelijk zijn Peru in de tweede ronde een grote desillusie
te bezorgen. Verdedigend stelt het team namelijk hoege
naamd niets voor. Hector Chumpitaz is de enige die nog
over enig spelinzicht beschikt, zijn medeverdedigers mis
sen dat totaal en trappen iedere keer met een zekere
vreugde de bal ver terug op de helft van de tegenstanders,
zonder ook maar één moment aan de van achteruit
opgebouwde aanval te denken.
Iran, dat voor het eerst zijn nationale topscorer Rows-
jan in de basisopstelling had opgenomen, maar die zich
halverwege de tweede helft toch weer moest laten ver
vangen door een vrij harde charge van Manzo (die zich
ook zelf bij die actie blesseerde), heeft op een uitstekende
wijze afscheid genomen van dit WK-toernooi.
De opdracht om Kempes uit te schake
len kreeg in eerste instantie Mauro Bellugi,
maar hij verstapte zich al na enkele minu
ten, Cuccuredu meldde zich en bracht
daarmee het aantal spelers van Juventus
op negen. Coach Enzo Bearzot had voor
dezelfde opstelling gekozen als tegen de
Fransen en Hongaren, een bewijs dat hij
eerste in de poule wenste te worden. Een
tweede teken was de manier waarop de
Italianen in de gunst bij het publiek wilden
komen. Blauwwitte vlaggetjes, bloemen in
de tribune, komende woensdag als West-
Duitsland de tegenstander van de Azzuri’s
is moet met aanmoedigingen terugbetaald
worden.
Een derde teken was de Italiaanse speel
wijze. Geen drie spitsen, nee, Franco Cau-
sio had duidelijk de opdracht te blijven en
na de pauze werden die woorden ook in de
oren van Roberto Bettega gefluisterd. Hij
bleef op het middenveld, loerend op die
gekend wegens het ten val brengen van een doorgebroken
counterende Peruaan, en béide malen liet Cubillas de
Iranese doelman Hejazi naar de verkeerde hoek tuimelen.
De ietwat overmoedig geworden Peruanen moesten in de
speelhelft nog wel een tegentreffer van Rows jan, aange
speeld door Faraki, incasseren, maar zo heel veel maakte
dat allemaal toch niet meer uit.
**MMFted'Zijn doel bereikt, zeker toen de tienduizenden
ir net Stadion van Cordoba met de spelers van Marcos
Calderon ietwat ongelovig via het scorebord vernamen
dat Nederland door de Schotten op een bijna catastrofale
manier in de vernieling werd gespeeld. Peru, toch al geen
grootmacht in het ontwikkelen van tempo, drukte de
snelheid nog meer en probeerde zo veel mogelijk de bal in
de eigen gelederen te houden. Wat inderdaad lukte, zeker
toen Faraki zich al snel in de tweede 45 minuten moest
laten vervangen door Jahani, en Rowsjan, wiens nog
gezonde linkerbeen het doelwit was geworden van enkele
Peruaanse schoppartijen, zijn plaats had moeten afstaan
aan Fariba.
De Iranezen, die zich al lang voor het begin van de
wedstrijd definitief uitgeschakeld wisten, konden het
niet meer opbrengen om nog een laatste restje wilskracht
uit hun body’s te persen en lieten het spel volledig in
handen nemen door Peru, dat La Rosa en Manzo (beiden
raakten licht geblesseerd) uit voorzorg verving door
Sotil (ook nu speelde de ex-Barcelonaspeler een onopval
lende partij) en Leguia. Dat Cubillas een klein kwartier
voor het einde Peru nog naar een 4-1 overwinning toe
schoot was alleen nog maar van belang voor de statistie
ken, meer speciaal voor het topscorersklassement, waar
in de Peruaan voorlopig erg hoog staat genoteerd.
kostte het een oorverdovend fluitconcert
gedurende vele minuten.
simpeltjes onder de voet door lieten lo
pen. Het vertrouwen was weg, Caesar
Luis Menotti, dat werd in de slotfase
duidelijk, zal de komende dagen veel moe
ten praten om zijn mannen weer in zich
zelf te laten geloven.
isi
>e-
1
1.
L.
1-
i,
Vreugdetonelen speelden zich af op de
tribunes. Het „Brasil, Brasil” klonk minu
ten lang uit duizenden kelen omlaag, maar
in hun hart vrezen de Brazilianen het
ergste.
ene mogelijkheid. In de spits kon de eenza
me Paola Rossi niet op tegen de robuuste
Argentijnse verdedigers.
Dit Italië verschilde van de Fransen en
de Hongaren door de rust waarmee zij de
Argentijnse aanvalsgolven opvingen. De
geroutineerde Europeanen lieten zich niet
gek maken door het uitzinnige publiek.
Hennes Weisweiler, de trainer van de Duit
se kampioen FC Köln: „Dat was de grote
klasse van de Italianen, ze lieten zich geen
moment intimideren.”
Het was ook de grote klasse van scheids
rechter Abraham Klein. Op zijn leiding
valt best het een en ander aan te merken
ie
3.
je
1-0,
las
3u-
ol).
1O,
zo
en
11.
rtz
0.
tl-'
vb
?ru
.3.
2 1
Ui-
si;
n-
n;
ek
iO-
ar
Ze dachten ook aan alle beloften, die hen
gedaan zijn, als ze in het vaderland straks
met nog meer roem ■thuiskomen en ze
trokken de conclusies. Daarvan heeft Bra
zilië kunnen profiteren. De Brazilianen
hadden die „rustige” houding van Oosten
rijk nodig. Ze waren geen moment beter
dan in de vorige wedstrijden, ze speelden
even zwak. Er liepen vier, later zelfs vijf
andere spelers in het team rond, maar die
maakten er al evenmin iets van. Dit Brazi
lië zal de tweede ronde niet overleven. Het
zal daarin roemloos ten onder gaan, als er
geen wonderen van inspiratie gebeuren.
8.
i).
>r
3u-
JSS,
ijk
3.
1 1
»n,
m-
>n,
im-
as,
as.
lol-
eg-
Fa-
18-
jn
ip-
4
DO
-1):
ilg-
68.
;er:
I.
ier,
iet;
os
iep
5
de verrichtingen in de eerste wedstrijden
tegen Frankrijk en Hongarije een plaats in
de finale werd toebedacht. Het is een top
per geworden, waarin de beide landen hun
ware gezicht bewust of onbewust niet heb
ben laten zien.
Allereerst Argentinië. De ploeg miste
Leopoldo Luque. Zijn arm schoot in de
slotfase van het duel tegen Frankrijk bij
een grove overtreding uit de kom. Al dan
niet meespelen bleef de vraag tot de broer
van de Argentijnse topscorer betrokken
raakte bij een verkeersongeluk en ver
brandde. Menotti: „Ja, het is duidelijk, we
kunnen niet zonder Luque. We laten veel te
veel kansen liggen als hij ontbreekt, hij is
niet te vervangen. Laten we hopen dat hij
woensdag weer beschikbaar is.”
Mario Kempes speelt meestal iets achter
CORDOBA. Dat Peru uiteindelijk vóór Nederland
en Schotland winnaar zou kunnen worden van poule 4
van El Copa Mundial, daar hadden slechts weinigen van
tevoren rekening mee gehouden. Schotland en Nederland
waren zonder meer de grote favorieten voor de eerste
twee plaatsen, terwijl ver achter dit tweetal Peru en Iran
zouden finishen, de twee ploegen die gisteravond in
Cordoba tegenover elkaar in het veld stonden en waarbij
de Peruanen verdiend de 4-1-zege naar zich toe zouden
halen.
Opnieuw was de oude meester Teofilo Cubillas, hoewel
hij een veel onzichtbaardere rol vervulde dan een week
geleden tegen de Schotten in hetzelfde Cordoba, de grond
legger van de royaal i tgevallen overwinning: tweemaal
scoorde Cubillas uit een strafschop en eenmaal passeerde
hij de Iranese doelman Hejazi, halverwege de tweede
speelhelft na een getructe slalom door de Perzische af
weer, van dichtbij met een derde treffer.
Marcos Calderon, de trainer van de Peruanen: „Ik heb
altijd geloofd in het elftal, hoewel er bijzonder veel kritiek
is geuit op het feit dat ik mijn heil heb gezocht in de oudere
spelers. Dat is evenwel niet juist. Ik heb geroutineerde
spelers in mijn selectie opgenomen; geen oude spelers, die
helemaal verzadigd waren van de voetbalsport. Dit elftal
kan het nog een heel eind brengen in dit wereldkampioen
schap. Het team heeft zonder meer de kwaliteiten om het
elke tegenstander in de volgende ronde moeilijk te ma
ken.”
Wat toch wel betwijfeld mag worden, die grootspraak
die onmiddellijk na de persé niet verwachte triomf werd
geuit. Peru heeft inderdaad een stel bijzonder vaardige
De supporters waren blij, omdat de ver-
re reis naar Argentinië nog niet behoefde
te worden afgebroken. De journalisten
mochten ook au grand complet blijven,
Coutinho’s hoofd was voor een korte poze
gered en de spelers wisten zich van vreug
de geen raad, omdat dit povere succesje
precies op tijd kwam om hen van een
j enorme schande te vrijwaren.
Argentinië, dat door een slechter doel
saldo aan een gelijkspel niet voldoende
had, probeerde na de pauze de beslissing
te forceren. Het door Osvaldo Ardiles
geleide middenveld ging echter steeds
chaotischer werken en dat gold ook voor
de opkomende verdediger Alberto Taran-
tini, terwijl van de aanval niets meer
terecht kwam. Moeiteloos bleef Italië
overeind, het kon na een uitval via Antog-
noni, Bettega en Rossi zelfs beide punten
pakken. Argentinië was aangeslagen dat
maar in tegenstelling tot zijn voorgangers binnen een minuut twee spelers de bal
liet hij zich niet beïnvloeden. Israëliër
Abraham Klein wuifde twee keer een mo
gelijke penalty weg en wenste ook niet te
geloven in het theater dat de voor Luque
spelende Oscar Ortiz, zijn spel lijkt op dat
van Simon Tahamata, opvoerde. Klein
Een pover succesje. Inderdaad, de Brazi
lianen, de verstandigen onder hen tenmin
ste, zullen beseffen dat deze 1-0-
overwirming tot stand kwam met de vrién
delijke medewerking van Oostenrijk, dat
geen voet meer wenste te verzetten, nodig
om de eerste pouteplaats te verzekeren. De
Oostenrijkse spelers dachten in de eerste
plaats aan lichaam en de kostbare benen,
die hen in de volgende ronde nog van pas
moeten komen. Ze dachten aan de woor
den van hun trainer Senekowitz, die voor
de wedstrijd zei: „Het is al een wonder, dat
we er door zijn gekomen. Dat we in de
tweede ronde zijn beland. Dat alleen is al
een jubeltocht over de Weense Ringstras-
zen waard.”
4 - 1
Dit Brazilië toonde geen eenheid. Het
was een verzameling van spelers die
doodsbang waren voor de vroegtijdige uit-
Een klap in het gezicht van het Argen
tijnse voetbalpubliek. Woensdag na de
zege op Frankrijk en de plaatsing voor de
tweede ronde hadden de fans zich inge-
bouden. De feestavond moest de zaterdag
avond worden, eerst winnen van Italië en
dan de straat op tot in de vroege ochtend.
1 Kon mooi want ook in het verre Buenos
Awes lopen de wekkers op zondagochtend
niet afHet feest is toch gevierd maar niet
massaal en niet uitbundig. De tik was te
hard aangekomen. Niet alleen bij het sup-
porterslegioen, ook bij de spelers die leef
den in een roes van onoverwinnelijkheid,
een mentaliteit van „wat kan ons nog
gebeuren”. In dat opzicht heeft het verlies
tegen Italië voor de formatie van Caesar
Luis Menotti een positieve zijde.
Italië-Argentinië, twee teams die na goe-
Het kwam zover, omdat vijf minuten
voor rust de Oostenrijkse centrumverdedi-
gers bleven staan en Roberto de bal op vijf
meter voor doel geheel vrij kreeg. Hij kon
eenvoudig niet missen (1-0).
Brazilië had daarvoor ook al enkele kan
sen gekregen om tot scoren te komen. Ze
bereikten dat door keihard te werken en zo
hard mogelijk er in te gaan, waarbij Oos
tenrijk veelal „na u” zei en aan de tweede
ronde dacht. Zo kwam Medonca eenmaal
helemaal alleen voor doelman Koncilia,
maar wist op twee meter afstand nog niet
te doelpunten.
Later zou deze speler dat nog eens her
halen. Mendonca was een van de spelers
die trainer Coutinho als „nieuwe vondst”
had ingebracht. Het was helemaal geen
nieuwe vondst, zoals ook Neto niet, die het
steeds erg moeilijk had met Willy Kreuz,
en Gil niet, die zich nauwelijks heeft laten
zien.
Trainer Coutinho zal alleen met wat
plezier denken aan Roberto, die niet alleen
het doelpunt maakte dat Brazilië in de
tweede ronde bracht, maar ook met de
lange Cerezo meerdere malen tot combi
naties kwam die nog enige vreugde ver
schaften aan het Braziliaanse spel.
Voor de rest? Coutinho zal zelf wel de
conclusies trekken. Brazilië reikte naar de
tweede ronde en kreeg vriendelijke woor
den van de Oostenrijkse trainer Seneko
witz, die „Brazilië goed vond spelen”,
maar er meteen aan toevoegde: „Maar ja,
het was wel onze slechtste wedstrijd van
de drie. We speelden met veel minder inzet
mag ik anders van de spelers verwach
ten dan tegen Zweden en Spanje.”
Claudio Coutinho, wat kortaf: „We heb
ben ons doel bereikt. Daar zijn we blij om.
We hebben enkele dagen om na te denken.
Ons staan interessante wedstrijden te
wachten. Vooral die tegen Argentinië. Ik
voel me met mijn team nog helemaal niet
uitgeschakeld.”
De Perzen slaagden erin een al in de tweede minuut
door middenvelder Velasquez opgelopen achterstand uit
een ingekopte bal manmoedig te verwerken om resoluut
op de aanval te gaan spelen. Met de spelbepaler Ali
Parvan achter de driemansvoorhoede Danaifar, Faraki
en Rowsjan werd er inderdaad enige pressie op het doel
van de Peruanen ontwikkeld, waarbij het tekort aan
verdedigingscapaciteiten van de Zuidamerikanen toch
wel schrijnend aan het licht kwam.
Op het moment echter dat het scorebord in Cordoba het
duizendste WK-doelpunt van Rob Rensenbrink 400 kilo
meter verderop in Mendoza annonceerde, kregen de Ira
nezen tot tweemaal toe een gevoelige klap te verwerken,
die het elftal van coach Mohadjerani in feite nauwelijks
meer te boven is gekomen. Tot tweemaal toe werd door de
Poolse scheidsrechter Jarguz een strafschop terecht toe-
CORDOBA. Het begint er zo langza
merhand toch wel op te lijken dat West-
Duitsland nimmer tevoren in enige we
reldkampioenschap voetbal een zo matig
elftal op de been heeft kunnen brengen als
ditmaal in Argentinië het geval lijkt te
zijn. Weliswaar bereikten de Westduitsers
zaterdagavond in het Chateau Carracas
van Cordoba de tweede ronde van het nu
lopende mondiale voetbalgebeuren dank
zij een goedgunstig Tunesië dat met een
0-0-puntenverdeling genoegen nam, maar
voorlopig lijkt er toch echt niet zo heel
veel meer in te zitten voor de wereldkam
pioenen van vier jaar geleden in Mün
chen.
Tweemaal is West-Duitsland nu in Cor
doba in actie geweest en tot tweemaal toe
heeft het team van Helmuth Schön op een
ontstellende manier gefaald, ondanks de
6-0-overwinning op het met een goedwil
lende Nederlandse hoofdklasser te verge
lijken Mexico en de 0-0 van zaterdagavond
tegen de Afrikaanse vertegenwoordiger
Tunesië, dat met iets meer geluk dit kari
katurale aftreksel van het eens zo geroem
de Westduitse elftal wel eens naar een
afgetekende nederlaag zou hebben kun
nen spelen.
De verbazend zelfbewust spelende Tu-
nesiërs hadden een doelpunt meer ver
diend. De kans daarop lieten ze in de
slotfase liggen. Ze hadden ook de pech dat
de Peruaanse arbiter Orosco geen straf
schop gaf toen Agrebi vlak voor rust tegen
de grond werd gelopen. Niet gelovend te
kunnen winnen, schiepen de Afrikanen er
ten leste veel behagen in de steeds nerveu
zer wordende Duitsers heen en weer te
laten draven. De laatste minuten werden
een diepe vernedering voor de mannen
van Schön, die zich met angst voor een
blamage op eigen helft terugtrokken en er
niet meer vandaan durfden te komen. De
Tunesiërs speelden zo de bal minutenlang
van de een ndar de ander tot het eindsig
naal klonk. De Afrikanen gingen juichend
richting huis, de gefrustreerde Duitsers
door naar de volgende ronde.
„Met enige nadruk wil hier wel verkla
ren,” aldus een met de dag vermoeider
ogende Helmut Schön na afloop van de
wedstrijd, „dat wij in deze wedstrijd be
slist niet op een gelijkspel hebben gespeeld
om hier de volgende wedstrijden in Cordo
ba te kunnen blijven spelen. Wij wilden
gróepswinaar worden en nu dat niet is
gebeurd verdriet mij dat ten zeerste. Voor
al omdat we in deze drie wedstrijden nu
bepaald ook weer niet zo heel erg goed
hebben gespeeld.”
De enige die zijn vorm van vier jaar
geleden enigszins kan evenaren is doel
man Sepp Maier. Hij is de enige in de
Westduitse selectie die niet van zijn stuk is
te brengen en is bovendien de enige die
ondanks het bijzonder povere spel nog
enige perspectieven ziet: „Het tij moet een
keer keren, wat Duitsland tot nu toe heeft
laten zien is niet de juiste afspiegeling van
het voetbal dat wij normaal plegen te
spelen. En daarom zou het in de eerstvol
gende wedstrijd plotseling kunnen klik
ken. Als dat gebeurt zijn we er meer dan
waarschijnlijk door heen en spelen we nog
een redelijk goed toernooi.”
Hopen is in de voetbalsport altijd meege
nomen. De vraag is evenwel of dat alleen
voldoende is. Het elftal dat door Schön in
Buenos Aires ingezet is tegen de Polen kon
niet overtuigen, de formatie die de Duitse
bondscoach zowel tegen de Mexicanen als
de Tunesiërs inzette (met vier wijzigingen)
kon eveneens nooit iets anders etaleren
dan bijzonder nerveus en krampachtig
voetbal. Niet alleen Franz Beckenbauer is
vertrokken, een totale generatie van goede
voetballers heeft afgehaakt. Dat is in feite
het grote probleem van de Duitsers, die in
spelers als Rummenigge en Hansi Müller
een paar zwoegers heeft, maar toch duide
lijk de klasse missen van een Grabowski,
van een Overath en een Gerd Müller.
Argentijnen weg
-luit Buenos Aires
•se
:ij-
io-|
lis i
iet
int
an
Sr
UI- k
en
ils
Het einde van de Argentijnse vreugde. Roberto Bettega heeft gescoord. Nu kunnen de
Italianen feestvieren.
-3
