ANDFE
Edisons klassieke
muziek toegekend
Devo wel op Alkmaar Pop ’78
BBK verbrandt
Pabuji-legende en Indiase marionetten
FESTIVAL
OF FOOLS
1978
HOUANDFEST
HOIU
kunst op bordes
Mauritshuis
Sounday weinig relevant geluidsavontuur
John Cage doodt tien uur
n
y
Status Quo en Stranglers niet,
zendtijd met speels gemak
HOUANDFEST
M 78 HOUA
ANDFESHW
HOUANDFEST
IW 78 HOUA
ANOFESTTW
i
nl
1
J
IJ
Actie voor behoud BKR
Verlengstuk Jefferson Airplane afknapper
Starship gebukt onder
een roemrijk verleden
KUNST
VRIJDAG
1 6
JUNI
19 7 8
en
NOORDHOLLANDS PHILHARMON1SCH ORKEST
at
or
;rt
la,
le
ng
en
ïrg
nd.
is
:a
et
’ij
er-
ng.
21
AMSTERDAM. Wie gisteren
in een moment van niet-wetende
onschuld zijn autoradio of tuner
afstelde op Hilversum IV, die
sloeg heel even de schrik om het
hart. Het reutelend geknisper van
een houtvuur, een ondefinieer
baar getwinkel en borrelende wa-
tergeluiden zo nu en dan onder
broken door jachtig pianospel,
een onduidelijk hoorngeluid, ve
nijnige vioolklanken en een
schijnbaar ongelimiteerd stemge
bruik trof zijn of haar oor. Me
dunkt voldoende reden om al
thans even te menen dat iemand
je auto-antenne heeft verduistere-
maand of je tuner aan een grote
revisie toe is. Niets van dat al. In
het kader van het Holland Festi
val en op uitnodiging van de KRO
wist John Cage met een speels
gemak tien uur zendtijd te doden.
-
KARIN LECHNER
1
iem,
v.
jendaa
anderij’
(Van onze kunstredactie)
(ADVERTENTIE)
programma:
(Van onze kunstredactie)
ïl-
Zangeres Grace Slick, inmiddels ook tien jaar ouder, trad donderdagavond met
Jefferson Starship op in de Edenhal (Foto Lex van Rossen)
id tot
echt,
ijdag in
tten-Lem
DEN HAAG (ANP). De Nederlandse
Vereniging van Producenten en Impor
teurs van beeld- en geluidsdragers (NVPI)
heeft negen „Edisons” toegekend voor
klassieke muziek op grammofoonplaten.
De jury bestond uit: Menno Feenstra, Jan
de Kruijff, Joop Schrier, Aad van der Ven
en Cornells van Zwol. Bij het beoordelen
van de platen werd uitsluitend gelet op
het artistieke niveau van de uitvoering en
de technische kwaliteit.
Zaterdag 17 juni
Amsterdam. Stadsschouwburg (20.15 uur):
Nederlands Dans Theater.
RAI-Gebouw (Zuidhal) (20.15 uur): Concert
gebouworkest.
BIM-Huis (14.30 en 22 uur): Holland(s) Festi
val.
Den Haag. Ned. Congresgebouw (20.30 uur):
Residentie Orkest.
Scheveningen. Circustheater (20.15 uur):
Het Balkon.
Rotterdam. Schouwburg (20.15 uur): Der
gute Mensch von Sezuan.
De Doelen (20.15 uur): Poetry International.
De Doelen (20.15 uur): Rotterdams Philhar-
monisch Orkest II.
Doordat de Britse hardrockgroep Status
Quo op het laatste moment afzegde en The
Stranglers uiteindelijk niet bereid bleken
de opengevallen plaats op te vullen heeft
het programma van dit voor de eerste keer
Ter compensatie voor het wegvallen van
Status Quo is uiteindelijk de Amerikaan
se art-rockgroep Devo, een ontdekking
van het duo David Bowie en Iggy Pop,
ingehuurd. Verder zullen Mink DeVille,
Ian Dury and the Blockheads, Nick Lowe
en Dave Edmunds, The Eric Burdon
Band, David Coverdale’s White Snake en
Herman Brood and his Wild Romance
optreden.
dia ligt. Het is de eerste
keer dat deze twee theater
vormen buiten hun land te
zien zijn. Dat is onder meer
te danken aan de bijzonde
re medewerking die de In
diase ambassade verleend
heeft.
Tenslotte verdienen ook de andere groe
pen de aandacht. Herman Brood omdat hij
actuele Nederlandse rock brengt; Eric
Burdon en David Coverdale vanwege hun
verleden. Eerstgenoemde was zanger bij
The Animals, laatstgenoemde bij Deep
Purple.
Festival.
(Foto Bob van
Dantzig)
A Schitterend
marionetten
theater vormt
onderdeel van
het programma
van Indiase
volkskunst in
het kader van
het Holland
Festival.
Een debuut met een verleden, ja. Op
eigen kracht heeft de Starship alleen in de
Verenigde Staten een grote hoogte weten
te bereiken. Het verklaart waarom in Am
sterdam naar verhouding zo weinig be-
langstellng bestaat voor een vier jaar oude
groep. Een nadere bestudering van dat
publiek wijst bovendien uit dat de echte
jongeren ontbreken, vrijwel uitsluitend uit
dertigers bestaat. Het zijn vooral types, die
met weemoed terugdenken aan de hoogtij
dagen van het hippiedom, die zich opwin
den over de podiumverrichtingen van de
zeven mans sterke Starship.
Het verleden is onontkoombaar voor de
Starship, al is het maar omdat de drie
centrale persoonlijkheden van de groep
ook de dienst uitmaakten in de illustere
voorganger de Jefferson Airplane. Zange
res Grace Slick, ritmegitarist-zanger Paul
Kantner en vocalist Marty Balin vormden
de belichaming van een tijdperk waarin
het geflirt met psychedelia ongekende vor
men aannam. De Airplane was toen er hier
eind 1968 werd opgetreden, ongelooflijk
geliefd omdat de groep zich precies onle
dig hield met waarmee heel jong Amerika
begaan was: Vietnam, een andere samen
leving, legitimering van drugs, etcetera.
Songs als White Rabbit, Somebody to Love
en Volunteers of America betekenden iets
voor.
Een weerzien met Slick, Kantner en Ba-
t.
ck'.
frit
Beide voorstellingen vor
men zeker een boeiende er
varing. Het betreft hier nog
ongerepte volkskunst uit
de deelstaat Rajasthan, die
Men kan zich voorstellen dat een derge
lijke Sounday mensen confronteert met
een andere kijk op geluid en muziek. Maar
erg veel fiducie heb ik daar niet in. Zolang
Cage alleen maar mensen allerlei dingen
wil laten waarnemen zonder verklarend te
werken (dat geldt dan voor de radioluiste
raar die niet kan zien hoe de geluiden
worden voortgebracht) en de gemiddelde
liefhebber van klassieke of moderne mu
ziek niet gediend is van dit soort grappen,
blijft het gebeuren weinig relevant. En dan
hebben we het nog niet gehad over de
maatschappelijke functié van hetgeen Ca
ge zegt na te streven. Zolang die niet kan
worden aangetoond, blijft een project als
Sounday aardige spielerei.
JOHN OOMKES
■naar.
nskerk
>9
wij het verhaal in de India
se taal niet kunnen volgen
komt zo’n voorstelling bij
ons vanzelfsprekend lang
niet geheel tot zijn recht. Er
ide
De actie was georganiseerd door de Be
roepsvereniging van Beeldende Kuste-
naars (BBK). Er was veel politie op de
been, maar dat kon worden toegeschreven
aan het door de BBK verspreide gerucht
dat er schilderijen uit het Mauritshuis
naar buiten waren gesleept en daar in
vlammen zouden opgaan.
Voordat de actie plaatshad werd in een
van de zaaltjes van het schilderkundig
genootschap „Pulchri Studio” een demon
stratieve vergadering gehouden, waar on
der meer het Tweede-Karherlid Wolff van
de CPN aanwezig was.
Onder de leuze „Handen van de sociale
minima, handen af van de Beeldende Kun
stenaars Regeling” werd door bestuursle
den van de BBK de wens geuit dat er
werkelijk overleg komt tussen de BBK en
het ministerie van CRM over een echt
kunstbeleid. „Wij willen eindelijk wel eens
een echt beleid van CRM, maar de huidige
minister stuurt ons steeds met een kluitje
in het riet. Na vanmiddag zijn geen ludie
ke, maar „echte” acties te verwachten”,
lin is een enorme afknapper. Hun vaak
driestemmige vokalen zijn even bepalend
voor de Ötarship als in de jaren zestig voor
de Airplane. Maar de stemmen sluiten niet
op elkaar aan, klinken van tijd tot tijd
ongecontroleerd en vals, de monden wor
den nog steeds geopend om slechts opper
vlakkige teksten uit te braken. Maar ook
de verdere organisatie ontbreekt; een eu
vel dat doorwerkt tot in een zeer matige
geluidsbalans en een inadequate belich
ting. Ook de inbreng van anderen dan die
van het regerend driemanschap getuigt
van het feit dat er maar weinig vers bloed
door de aderen van de Starship stroomt.
In alles doet het septet denken aan een
overjarige, afgeleefde jaren zestig-forma-
tie. De instrumentale basispatronen zijn
ontleend aan de blues, gitaar-, bas- en
drumsoli komen neer op minutenlang ef
fectbejag en de show heeft een lengte van
meer dan twee uur zonder dat er bewust
climaxen en afwisseling wordt ingebouwd.
De meest essentiële zaken waarover een
beginnende band anno 1978 moet be
schikken wil het aan de bak komen, ont
breken schaamteloos bij de Starship.
Slick, Balin, Kantner en de anderen
John Barbata op drums, Craig Chaquico
op leadgitaar, Pete Sears op bas en toetsen
en David Freiberg idem steunen zonder
enige gêne op het rijke verleden.
De groep, versterkt met de gelegenheids-
blazers Stephen Shuster en David Furray,
blameert zich tegen het eind met ramme
lende uitvoeringen van Airplane-suc-
cessen als Somebody to Love (met gitaar-
licks uit Satisfaction van de Stones), Vo
lunteers of America en Wooden Ships, een
song die door Kantner ooit samen met
Crosby, Stills en Nash werd geschreven.
Slechts tijdens enkele fragmenten blijkt
wat bijvoorbeeld Grace Slick in huis heeft
als ze zich solistisch mag bekommeren om
het publiek in plaats van haar collegae in
opperste verrukking te hoeven aanstaren.
De blues Go down on your Lover tonight is
er een voorbeeld van. Voor het overige kan
materiaal van de recente albums Earth en
Red Octopus kan ik, ook al door de ge
brekkige prestatie, in tegenstelling tot het
publiek niet warmlopen.
JOHN OOMKES
in Alkmaar georganiseerde festival een
duidelijk new wave-accent gekregen door
de toevoeging van Devo, dat nu een onver
wacht Nederlands debuut maakt. Daar-,
naast gelden ook de Amerikaanse groep
Mink DeVille en de Engelse acts als lan
Dury en de onafscheidelijke Nick Lowe en
Dave Edmunds als vernieuwende krach
ten.
DEN HAAG. Met een speels brandje
van oude, op het Waterlooplein ingesla
gen schilderijen op het bordes voor het
Mauritshuis in Den Haag hebben onge
veer 100 beeldende kunstenaars donder
dag kracht bijgezet aan hun eis, dat er
niet mag worden getornd aan de Beelden
de Kunstenaars Regeling (BKR) de vroe
gere contraprestatieregeling.
De Pabuji legende is een
liefdesverhaal met tal van
verwikkelingen. Een epos
dat gewoonlijk over twee
avonden wordt verdeeld,
doch dat kan worden inge
kort als het publiek een
lange voorstelling niet kan
betalen. Dat vertellen van
zo’n verhaal gebeurt nor
maal op een open plek in
het dorp, waar een doek
van vijf meter lengte wordt
opgesteld, dat beschilderd
is met figuren uit de legen
de. De zanger en zijn vrouw
zingen en reciteren het ver
haal. De man begeleidt
zichzelf op een snaarinstru
ment met tinkelende bellet
jes, waarvan de klank op
een weemoedig vioolgeluid
lijkt. Zijn vrouw licht hem
bij met een olielampje als
hij op de doek de voorstel-
Telkens als de nu 66-
jarige Amerikaanse
componist John Ca
ge ons land aandoet,
werpen zich de me
dia op hem als zou
de vernieuwing in
de muziek gelijke tred houden met het
aantal jaren dat iemand als controversieel
te boek staat. Want iemand die zonder
enige valse schaamte meent dat „niet de
traditie ons beïnvloedt, maar wij de tradi
tie beïnvloeden” brengt voldoende te ber-
de om onder een vergrootglas nader te
worden onderzocht. Wat Cage dan uit,
wordt van de daken geschreeuwd als zou
het opzienbarend zijn. De toevalsfactor en
het zinloze, doelloze in de muziek heeft zijn
warme aandacht. De mening dat een com
ponist slechts geluiden ordent en dat vrij
willekeurig doet, is zijn credo.
Cage meent als erkend avant-gardist
(maar dat is al een contradictio in termi
nis) musicologische futurologie te beoefe
nen als hij beweert dat toekomstige com
ponisten zich meer zullen bezig houden
met alle geluiden die op hen afkomen; of
Deze Pabuji is dus niet
bedoeld voor opvoering in
een theater. Zij is bestemd
om in een dorpsgemeen
schap, voor een klein pu-
ALKMAAR. Status Quo noch de En
gelse rockgroep The Stranglers vormt de
topattractie van het groots opgezette Alk
maar Pop ’78-festival, dat zaterdag
plaatsheeft in het AZ’67-stadion te Alk
maar. Op het openluchtfestival, dat
’s middags om 14 uur begint, worden rond
de twintigduizend bezoekers verwacht.
AMSTERDAM. Van wie is ook weer
de uitspraak dat je niet op de schreden
moet terugkeren om te trachten je fijne
herinneringen opnieuw te beleven? Het
doet er niet toe. Vermoedelijk is het een
volkswijsheid. Maar er steekt ongetwij
feld een kern van waarheid in. Het geheu
gen van de mens spiegelt hem de mooie
dingen van het verleden vermoedelijk
gunstiger voor, al was het maar omdat de
lelijke dingen uitgefilterd worden. Een
nieuwe confrontatie met wat in het geheu
gen dan ook als iets moois of groots was
opgeslagen, wil nogal eens verkeerd uit
pakken. Zo’n teleurstelling beleefde ik
donderdagavond toen de Amerikaanse
topformatie Jefferson Starship zijn Ne
derlandse debuut beleefde voor een nog
niet voor de helft bezette Jaap Edenhal.
In de rubriek symfonische muziek ging
de onderscheiding naar het New York
Philharmonic Orchestra onder leiding van
Pierre Boulez voor „Amefriques, Ionisati
on, Arcane” van Varese.
Bij de concerten ging de hoogste waar
dering uit naar Murray Perahia als solist
bij het Engels kamerorkest voor de vertol
king van de pianoconcerten nos. 11 en 20
van Mozart.
Uit de serie „Reflexe” werd voor de
categorie muziek uit de middeleeuwen en
renaissance deel 6 van „Stationen Euro-
paischer muzik” gekozen, waarvan de mu
ziek o.a. werd uitgevoerd door het Ensem
ble Hesperion.
Het Quartetto Italiano verwierf de hoog
ste eer voor kamermuziek met strijkkwar
tetten van Schubert. Van de Kamerorkes
ten viel het ensemble van Gustav Leonardt
in de prijzen met de Zes Brandenburgse
Concerten van J. S. Bach.
De pianiste Alicia de Larrocha kreeg een
Edison voor haar instrumentale soloreci-
tal met „Goyescas” van Granados. In de
rubriek koormuziek werden solisten, het
Tsjechisch Philharmonisch Koor en Or
kest onder leiding van Serge Baudo gelau
werd voor de verklanking van „Jeanne
d’Arc” van Honegger.
Solisten, koor en orkest van de Scala van
Milaan onder leiding van Claudio Abbado
kwamen bovenaan in de groep opera’s met
de op de plaat vastgelegde „Simon Bocca-
negra” van Verdi. In de klasse voor reci
tals voor zangstem was er de hoogste lof
voor Teresa Berganza voor „Spaanse lie
deren” van Falla en Lorca. Zij werd hier
bij begeleid door gitarist Narciso Yepes.
De „Edison” is een beeldje dat Pieter
d’Hont heeft ontworpen. De NVPI en de
Nederlandse Vereniging van Grammo
foonplatendetailhandelaren (NVGD) rei
ken de onderscheidingen uit.
gegeven hoe ao’n primitie
ve maar ongetwijfeld uiter
mate boeiende legende
vorm krijgt. Een vertelling
met muziek, die ook een
DEN HAAG. Twee au
thentieke vormen van
volkstheaterkunst uit In
dia zijn momenteel te zien
in een beperkt aantal voor
stellingen die gegeven
worden in het kader van
het Holland Festival. De
eerste van die vier avon
den was donderdag in het
Haagse Gemeentemuseum.
De twee elementen op het
gebied van Indiase theater
kunst zijn op zo’n avond
geheel verschillend. Voor
de pauze zingen Sri Par-
bhu Bhopa en Srimata
Rukma Devi samen een
deel van de Pabuji-
verhalen, een episch lied
dat in het hevigste geval
kan uitlopen tot twaalf
uur, doch nu tot ruim drie
kwartier blijft beperkt.
Daarna komen Sri Babu
Lal en Sri Bhagwan Das
Bhat met een oogverblin
dend mooi marionetten
theater.
J.C. Bach - Sinfonia in Bes; Mozart - Pianoconcert KV 467;
Beethoven - Symfonie no 2
entrée f 5,— C.J.P. en 65+ f 2,50
kaartverkoop vanaf heden: de heer R. Schaart, Baden Powellstraat 59, tel. 337749
mevr. A. Booth, V. Konijneburghstraat 12hs, tel. 334296
en op de avond van het concert aan de kerk vanaf 19.30 uur
De Newyorkse new wave-band Mink De
Ville vormt na alle verschuivingen nu de
belangrijkste publieksattractie voor
Pop’78. Brein achter deze formatie is Wil
ly DeVille, een nog jonge songschrijver die
zowel in een soultraditie als binnen een
stevig Lou Reed-achtig idioom compo
neert.
Shaffy Theater
Vrijdag 16 juni, Concertzaal: 21.00 uur
Footsbarn Theatre met „The Tempest”;
23.30 uur Foolsband.
Zuilenzaal: 20.30 uur Philippe Duval; 22.00
uur Forkbeard Fantasy; 24.00 uur Franz
Josef Bogner.
Shaffyzaal: 21.00 uur Mime Machine; 23.00
uur Hare Majesteit.
Café: Johnny Rondo Trio.
Filmzaal: Lina Braake, regie: Bernard Sin-
kel (1974), 85 minuten.
Zaterdag 17 juni, Concertzaal: 21.00 uur
L.O. Sloan’s Three Black Three White
Refined Jubilee Minstrels; 23.30 uur: Ge
off Cavander Band.
Zuilenzaal: 21.00 uur Onk met Will Spoor;
23.00 uur Cunning Stunts.
Shaffyzaal: 20.30 uur Carrousel met „Drie
Bij Vier”; 22.30 uur Ploink; 24.00 uur
Johnny Melville met „Come Again”.
Filmzaal: „Une Collection Particuliere”
(1973), 15 minuten; „La Béte”, regie: Wa-
lerian Borowczyk (1975), 104 minuten.
Twee voorstellingen per avond, met in de
pauze allerlei tekenfilmpjes.
Paradiso
Vrijdag 16 juni: Lady Fools - Showbird:
Lala, met: Spiderwoman Theatre, Sha
ron Landau, Cunning Stunts, Women’s
Band: Big Mama Blues.
Zaterdag 17 juni: New Fools - showmaster.
Lenny, met Joost Belinfante, Michael
Glmpel and his Handlangers, 6 groepen
leerlingen met hun groepsleiders.
De Melkweg
Vrijdag 16 juni, Theaterzaal: 20.30 uur
Trumbunich Mimes; 22.00 uur Loose
Ends met „Chicken Fried Grafiti And
The Redneck Connection”; 24.00 uur Hot
Sauce met Jan Jacobs.
Fonteinzaal: 20.30 uur Justin Case met
„Case Incognito”; 22.30 uur Johnny Mel
ville met „Come Again”; 24.00 uur Mime-
Improvisatie met Justin Case.
Restaurant: 22.00 uur Phantom Captain.
Cinema: Day of Pies end Tarts, met Fatty
Arbuckle, Laurel en Hardy en anderen.
Zaterdag 17 juni, theaterzaal: 20.30 uur
Footsbarn Theatre met „The Tempest”;
23.00 uur Pigeon Drop; 24.00 uur Gwen-
dal - folk.
Fonteinzaal: 20.30 uur Mime Machine;
20.30 uur Philippe Duval; 24.00 uur Mi-
me-Improvisatie met Sharon Landau.
Cinerama: „All you need is....”, de Fools
Festival film, wat verrassingen, gele on
derzeeërs en „Blue Meanies”. De rest ligt
aan jou...
Straat
Zaterdag 17 juni: 14.00 uur Noordermarkt:
Living Poem Theatre; 14.00 uur Dam:
Will Spoor met „Onk”; 14.00 uur Spui:
Footsbarn Theatre; 14.00 uur Leidse-
plein: Loose Ends.
Vondelpark
Vrijdag 16 juni: 21.00 uur The Busby Berk
leys, Sam Angelico and the Stuffed Pup
pet Company met „Kookaburra Kaba-
ret”
Zaterdag 17 juni: 14.00 uur Action Space;
15.00 uur Mime Machine; 16.00 uur Phan
tom Captain; 17.00 uur Philippe Duval;
21.00 uur Forkbeard Fantasy en het
MOEDER VAN DE VERLOSSERKERK, Prof. Eijkmanlaan 48
maandag 19 juni 1978 20.15 uur
WIJKCONCERT georganiseerd in samenwerking met de
Aktiviteitengroep wijkraad Schalkwijk.
dirigent: ROELOF VAN DRIESTEN
soliste: DE 13-JARIQE VENEZOLAANSE PIANISTE,
JOHN CAGE
ze nu als zuiver muzikaal zijn te karakteri
seren of niet. Voor iemand die zich al kort
voor de Tweede Wereldoorlog bezighield
met ongebruikelijke instrumenten als
koektrommels, keukenwekkers en politie-
fluiten, een begrijpelijke gedachtengang.
Het verdient alleen aanbeveling iets min
der opgewonden Cage’s ideeën kond te
doen geven, als wat nu vrij algemeen ge
beurt. Het project dat hij heeft uitgedacht
naar aanleiding van het aanbod van de
KRO om tien uur radio te vullen, maakt
gebruik van geluiden die op de grens van
het hoorbare liggen. Sounday noemt de
componist het en dan doelt hij op iets
anders dan op een dagje in de natuur voor
geluidsjagers.
Het tien uur durende radioprogramma
is gisteren live de lucht ingegaan vanuit
Centrum Bellevue in Amsterdam, waar
liefhebbers het gebeuren hebben kunnen
bijwonen. Voorwaarde is in zo’n geval dat
de geïnteresseerden zich van hun schoeisel
ontdoen om zo min mogelijk gerucht te
Pure volkskunst uit Rajasthan
aanhangers van de Pabuji-
vertelkunst zijn Hindoes.
Dezelfde taalmoeilijkhe
den gelden ook voor het
marionettenspel, zij het in
mindere mate. De schitte
rend uitgevoerde poppen
spreken veelal door hun
bewegen voor zichzelf. Het
zijn marionetten die van
bovenuit het theater wor
den bediend. Deze poppen,
kathputli heten ze, brengen
dikwijls ook politiek thea
ter. Heel dikwijls gaan ze
over de strijd die de heer
sers van Rajasthani voeren
tegen het moslimgezag in
Delhi. Dat is ook nu het
geval en het leidt tot satiri
sche kritiek die met een
grote mate van humor
geuit wordt. Dit Indiase
poppentheater is mede
door de belichting (die con
stant is) van een gouden
schoonheid.
Vanavond is dit pure
volkstheater in ’t Hoogt in
Utrecht, 19 juni in de Lan
taren in Rotterdam en op
21 juni in het Tropeninsti
tuut in Amsterdam.
veroorzaken bij het betreden van de zaal.
Nu eens verstoord, dan weer vriendelijk
wordt je aangestaard door John Cage, als
je op kouséyoeten naderbij sluipt en een
plekje tracht te vinden van waaraf je de
musici en de „spelers” in al hun bewegin
gen kunt gadeslaan. Cage zelf zit centraal
opgesteld achter een tafel, tijdsindelingen
en allerhande schema’s bij de hand. Een
lichtspotjè op een klok maakt duidelijk
hoe de minuten wegglijden.
Drie personen, die om de zoveel tijd
worden afgewisseld door verse krachten,
laten al dan niet grote, met water gevulde
schelpen in hun handen draaien. De be
doeling is het afwisselend vol- en leegstro-
men van de geluidskamers van de schel
pen hoorbaar te maken. Het resultaat is
een voortdurend gorgelend geluid, dat op
zich een rustgevende uitwerking blijkt te
hebben op aanwezigen, waarvan enkelen
het gebeuren zelfs mediterend ondergaan.
De zin daarvan ontgaat me enigszins.
Zo nu en dan geeft Cage aan wanneer er
een intermezzo op viool, piano of met zang
plaatsheeft. Met zeer grote toewijding kla
ren pianiste Grete Sultan, violist Paul Zu-
kofsky en zanger Demetrio Stratos het
karwei. De laatste zijn stem te zien gebrui
ken (compleet met het voortbrengen van
boventonen) is het hoogtepunt van de radi-
odag en misschien daarom wel gepland in
het laatste uur.
Vrijdag 16 juni
Amsterdam. Concertgebouw (20.15 uur):
Radio Filharmonisch Orkest.
BIM-Huis (14.30 en 22 uur): Holland(s) Festi
val.
Den Haag. HOT (20.30 uur): Duo Han Ben-
nink-Misha Mengelberg.
Scheveningen. Circustheater (20.15 uur):
Nederlands Dans Theater.
Rotterdam. De Doelen (20.15 uur): Poetry
International.
De Lantaren (20.30 uur): Cairo Takht-
ensemble.
Utrecht. Stadsschouwburg (20 uur): Teatrul
Tandarica.
Centrum ’t Hoogt (20.30 uur): Indiaas Volks
theater.
