Argentina 78
deed ons
F*
Spelers:
3
„Gonella
de das om”
SL::
V
w
I
Gekleurde bril
-
K'
Te lang
„OP EEN ONEERLIJKE MANIER VERLOREN
afr
Positief
3^
13
19 7 8
MAANDAG 26 JUNI
I
■f
34
sportief
r
Na 3‘/2 week voetbal om de wereldtitel is de FIFA-cup in eigen huis gebleven. Een
onvergetelijke gebeurtenis voor de Argentijnse voetbalwereld en een propagandis
tisch belangrijk moment voor het land dat zoveel kritiek te verwerken kreeg bij de
organisatie van dit wereldkampioenschap. Argentinië vierde het feest dan ook
uitbundig met vreugde-reacties die niets onderdeden voor het wereldberoemde
carnaval van Rio.
BUENOS AIRES. Als je ge
woon bent de zaken in het leven
alleen van de zonnige kant te be
kijken, kwalificeer je Oranje’s
tweede achtereenvolgende zilve
ren WK-prestatie als een fraai
succes, waarmee je blij mag zijn.
Dan sluit je de ogen echter wel
voor de realiteit. Aan de prolonga
tie van de titel „vice-
wereldkampioen” valt bij een rea
listische beschouwing immers vrij
weinig vreugde te beleven. En wel
om meerdere redenen.
i -
N i
Glorieus moment
w
SPORTS
O
Happel: niet de
sterkste won
i
5
Ubaldo Fillol, de Argentijnse doelman,
O
DRIE KAPITALE FOUTEN
i
i
minuut van de eerste verlening, dat de
genadeslag voor Nederland betekende.
(Van onze speciale verslaggever)
BUENOS AIRES. In de ogen van
vrijwel alle Nederlandse spelers heeft de
Italiaanse arbiter Gonella beslist geen al
te beste dag gehad tijdens de WK-finale
tussen Nederland en Argentinië, dat ove
rigens door de Oranje-voetballers una
niem een goede wereldkampioen wordt
genoemd, hoewel het elftal toch weer niet
die klasse bezit als het Westduitse team
dat vier jaar geleden tegenstander was
van Oranje in de finale.
Niet alleen was Nederland deze keer
nog dichter bij de zo begeerde triomf dan
vier jaar geleden, ook het door Oranje
vertoonde voetbal heeft bij lange na niet
die diepe indruk achtergelaten als bij de
vorige wereldtitelstrijd. En bovendien
was de wijze waarop het keurkorps van
interim-bondscoach Ernst Happel ten
slotte tegen Argentinië ten onder ging
(3-1) niet eervol. Ruud Krol en de zijnen
toonden zich uitermate slechte verliezers.
Niet geheel ten onrechte werd het arbi
trale trio door de Nederlanders als eerste
verantwoordelijk gesteld voor de sportie
ve wanvertoning in het kolkende River
Plate-stadion van Buenos Aires. Wat de
heren Sergio Gonella (Italië), Arich Line-
mayer (Oostenrijk) en Ramon Barreto
(Uruguay) er zondag van bakten, was een
finale van ’s werelds belangrijkste voet-
balgebeurtenis beslist onwaardig. „Een
schandaal”, riepen de KNVB-leiders na
afloop begrijpelijk uit. Maar dat dit falen
niet in de laatste plaats door de Nederlan
ders als een soort vrijbrief werd aangegre
pen om hun opponenten toegegeven, het
waren evenmin lieverdjes naar het le
ven te staan, valt niet goed te praten. Het
aantal bestrafte overtredingen spreekt
boekdelen, zelfs als men in ogenschouw
neemt dat thuisfluiter Gonella de Argentij
nen veelvuldig de hand boven het hoofd
hield. Oranje werd 47 keer tot de orde
geroepen en de gastheren slechts 19 keer.
Beide ploegen kregen twee gele kaarten.
Op vrijwel alle fronten dus een negatie
ve balans voor het Nederlands elftal, dat
technisch en tactisch gezien in de normale
speeltijd zeker niet onderdeed voor Argen
tinië. Dankzij het zeer sterke middenrif
Neeskens, Haan en Willy van de Kerkhof
groeiden naar grote hoogten werd de
brigade van coach Menotti gedurende lan
ge perioden in de verdediging gedrongen.
Happel merkte dan ook terecht op: „We
hebben het spel gemaakt en verloren”.
Zijn assistent Jan Zwartkruis ging nog
verder: „We hebben de strijd volledig in de
hand gehad en zijn zeer dicht bij de titel
geweest. Pech en meer nog de arbitrage
hebben ons genekt”.
voorgaande wedstrijden vooral door zijn
uithoudingsvermogen successen wist te
boeken, maar Pasarella en de zijnen had
den in de toegift van de eindstrijd (na
negentig minuten was het 1-1 door goals
van Kempes en Nanninga) de langste
adem.
Van belangrijke betekenis tijdens de
eindstrijd, die voor het eerst in de historie
winnend werd afgesloten door de ploeg die
de score openbrak, waren ook drie onbe
grijpelijke tekortkomingen in het Neder
landse spel. Zwartkruis somde er twee op.
„In de eerste helft hebben we weer wat te
voorzichtig gespeeld, te weinig durf ge
toond. Dat heeft zich gewroken. We moes
ten in de tweede drie kwartier inhalen wat
we daarvoor hadden laten liggen. Dat
kostte zoveel kracht, dat we in de verlen
ging terugvielen. Verder vind ik het een
fout dat enkele spelers de gevaarlijke, in
dividueel zeer knappe Argentijnse aanval
lers te gretig hebben aangepakt. Je moet
niet happen bij dat soort spelers. Dan
word je immers maar al te snel uitge
speeld. Je moet ze voor je houden. Dan zij
ze niet half zo gevaarlijk”.
1
stompt de bal weg voor het hoofd van Arie
Haan.
4
De derde factor die Oranje parten speel
de, was de onbegrijpelijke wissel van
Happel achttien minuten voor het einde
van de normale speeltijd. De Oostenrijkse
oefenmeester haalde de als rechtervleu-
gelverdediger zeker niet teleurstellende
Jansen naar de kant en gaf Suurbier een
kans. „Ik wilde meer snelheid in het spel
brengen”, verklaarde de bondscoach la
ter.
r
”4
Suurbier: „De eerste helft speelde Ne
derland uitstekend, maar na rust hebben
we het niet lang laten lopen om gelijk te
maken. Ook vier jaar geleden waren we in
de tweede helft sterker. Maar ook tóen
scoorden we niet. Nu wel. Maar de laatste
dertig minuten waren toch bijzonder
zwaar voor Nederland. Die hebben ons
uiteindelijk de das om gedaan, omdat we
de zaken na rust niet eerder konden afma
ken”.
(Van onze speciale verslaggever)
BUENOS AIRES. Interim-bondscoach Ernst Happel droeg het verlies in de
WK-finale even emotieloos als hij in de voorgaande wedstrijden de successen verwerk
te. Natuurlijk voelde hij net als zijn assistent Jan Zwartkruis pijn. Zwartkruis noemde
de spelersbank waarop hij ruim twee uur had zitten zweten zelfs een pijnbank, maar
Happel stond ongeschokt na afloop van de met 3-1 verloren eindstrijd de pers te woord.
„Het verschil tussen winnen en verliezen is het verschil tussen geluk en pech. Ze
noemen mij vaak een mazzeltrainer. Wel, vandaag heb ik geen mazzel gehad. Dus ben ik
de verliezende coach.”
Happel was de enige in het zwaar teleurgestelde Oranjekamp die niet deelnam aan de
aanvallen op de arbitrage. „Ik zeg nooit wat over de scheidsrechter, nu dus ook niet. Er is
in het veld inderdaad heel wat gebeurd dat niet door de beugel kan. Zo heeft vooral
Nanninga in het centrum van de aanval heel wat te verduren gekregen. Maar dat is
typisch Zuidamerikaans. Dat kon je van tevoren weten.”
De technische leider van Oranje vond wel dat zijn formatie meer verdiende dan de
nederlaag. „Wij hebben het spel gemaakt en het verloren. Vooral na rust hebben we er
werkelijk van alles aan gedaan. Toen bleek ook weer de kracht van ons elftal: na een
achterstand sterk terugkomen. We hebben geprobeerd na de gelijkmaker door te
drukken maar het heeft niet zo mogen zijn. Nee, ik kan niet zeggen dat de sterkste
vandaag heeft gewonnen. Ik vond de zege van Argentinië niet verdiend.”
Jan Zwartkruis liet zijn teleurstelling veel duidelijker blijken dan zijn baas. „Als je
tpchnisch of tactisch de mindere bent van je tegenstander, dan kan ik een nederlaag
Recepteren. Maar nu heb ik daar moeite mee. Niet alleen ik persoonlijk, maar wij
allemaal, hebben de laatste tijd erg hard gewerkt. We zijn er zo dicht bij geweest, bij die
wereldbeker. Nu het op het allerlaatste moment is misgegaan, is het voor iedereen, voor
de jongens, het thuisfront en voor ons als trainers, een enorme afknapper. Vooral ook
omdat het op een weinig eerlijke manier is gebeurd.”
Scheidsrechter Gonella en zijn grensrechters Linemayer en Barreto waren in de ogen
van Zwartkruis en vele andere Nederlanders de oorzaak van de nederlaag en het sportief
gezien volledig uit de hand lopen van het lange duel. „De leiding was bedroevend slecht”,
vond de Amersfoortse oefenmeester. „Vooral het feit dat twee Europese scheidsrechters,
Gonella en Linemayer, zo’n zwakke prestatie hier hebben neergezet, vind ik tragisch. Dat
hadden we ook niet ingeschat van tevoren. Neem nu alleen al na de rust die twee
overtredingen tegen Nanninga in het strafschopgebied. Beide keren voor honderd
procent een strafschop. Maar Gonella liet gewoon doorspelen, zoals hij steeds veel te veel
tolereerde, vooral van Argentijnse zijde.”
Dat Nederland zich na het tweede doelpunt van Argentinië met veel schop- en
slaanwerk van zijn slechtste zijde liet zien, was volgens Zwartkruis het logisch gevolg
van de falende arbitrage. „Door die zwakke leiding raakte onze ploeg niet alleen uit zijn
ritme, maar ook erg geïrriteerd. Dan krijg je zulke toestanden. Trouwens, die Argentij
nen zijn geweldige komedianten. Ze deden het allemaal veel erger voorkomen dan het
meestal in werkelijkheid was. Ze wisten zelf ook wel van uitdelen, vooral als de bal niet in
de buurt was.”
-
J
.S>-
Oranje’s technische leiders bekeken het
duel, dat pas in de verlenging werd be
slist, toch wel wat te veel met een ge
kleurde bril. In dat vertekende beeld was
namelijk geen plaats voor de verdiensten
van de Argentijnen, die dan wel
minder sterk op het middenveld opereer
den, maar die vooral in de aanval levens
gevaarlijke spelers hadden rondlopen. Er
werd ook voorbijgegaan aan de ijzerster
ke conditie van de gastheren, die zich op
dit punt, mede dankzij de steun van de
bijna 80.000 uitzinnige toeschouwers,
zelfs de meerderen van de Nederlanders
toonden. Niet de Happel-equipe, die in
'MIK
-
Mario Kempes, onbetwistbaar de beste
speler van het toernooi en met zes doel
punten ook de topscorer, maakte zijn
faam in de eindstrijd volkomen waar. Dat
in tegenstelling tot Oranjes grootste
troef, Rob Rensenbrink, die voor de zo
veelste keer op het beslissende moment
niet tot acceptabele verrichtingen wist te
komen. Hij ging duidelijk ten onder in de
oorlog tussen Nederland en Argentinië.
De veldslag was overigens een kleine
tien minuten te laat begonnen doordat
arbiter Gonella zich al vóór zijn eerste
fluitsignaal liet intimideren door de Ar
gentijnse aanvoerder Daniel Pasarella en
inging op diens protest tegen de bandage
om de hand en pols van René van de
Kerkhof. De PSV’er had daar al vijf wed
strijden zonder problemen mee gespeeld,
maar nu moest er toch nog even aan wor
den gedokterd.
Het incident prikkelde Oranje, dat sterk
startte maar tenslotte toch het onderspit
moest delven.
Over het tweede en beslissende Argen
tijnse doelpunt merkte Suurbier op: „Het
was een bijzonder rommelige situatie voor
het doel van Nederland. Ik had waar
schijnlijk nog wel bij de bal kunnen ko
men als ik niet door iemand in de rug was
gelopen”.
Dick Nanninga, de man die Nederland
op 1-1 bracht, had geen goed woord over
voor arbiter Gonella: „Vijf of zes keer
namen die Argentijnen bijvoorbeeld de
bal met de hand mee, zonder dat Gonella
daar iets aan deed. Op zijn minst had hij
toch een gele kaart daarvoor moeten ge
ven. Maar telkens deed hij alsof zijn neus
bloedde, net als trouwens bij die reeks van
Argentijnse overtredingen, die straffeloos
konden passeren".
Piet Schrijvers kon het hele gebeuren
niet langer aanzien, zo vertelde hij. Hij was
twintig minuten voor tijd vertrokken.
„Een dergelijke wedstrijd is natuurlijk wel
moeilijk voor een scheidsrechter, maar als
je aan de lopende band verkeerde beslis
singen neemt, dan moet er toch duidelijk
wel iets mis zijn met zijn waarnemingsver
mogen”, aldus de Ajax-doelman, die zater
dag al wist dat hij vervangen zou worden
door Jan Jongbloed. „De blessure was nog
te week om te kunnen spelen. Het was wel
een klap voor mij, maar nadat ik met mijn
vrouw had gebeld heb ik het allemaal toch
vrij kalm kunnen verwerken”.
René van de Kerkhof, om wie voor het
begin van de wedstrijd een rel was ont
staan omdat de Argentijnen niet wilden
dat hij meespeelde in verband met het
gevaar dat zijn ingepakte rechterhand zou
kunnen opleveren, had ook weinig goede
woorden over voor de Italiaanse arbiter.
„Tot aan dat eerste Argentijnse doelpunt
hebben we redelijk goed gespeeld. Na de
rust hebben we tegen 13 man in plaats van
11 moeten opboksen, omdat Gonella en
grensrechter Linemayer beiden op de
hand van de Argentijnen waren”.
De ingreep had een averechtse uitwer
king. Vanaf dat moment klikte het nog
minder in de Nederlandse afweer, die toch
al vrij veel problemen had met de beweeg
lijke, offensief ingestelde Argentijnen
Kempes, Luque, Bertoni en Ortiz. Welis
waar voldeden Brandts, Poortvliet en Wil
ly van de Kerkhof naar behoren aan hun
opdrachten om respectievelijk Luque,
Bertoni en Kampes het leven zuur te ma
ken, maar wanneer Nederland balverlies
leed, slaagde laatste man Krol er toch niet
in de defensie snel en afdoende te organi
seren. Suurbier was ook nog de hoofd
schuldige aan het tweede Argentijnse
doelpunt van Kempes, in de veertiende
Alles bij elkaar vond René van de Kerk
hof dit toernooi voor Nederland toch nog
positief verlopen. „Op een paar centimeter
na, toen Rensenbrink alleen vrij voor Fil
lol kwam, mis je weliswaar naar alle waar
schijnlijkheid de wereldtitel, maar voorlo
pig zijn we toch nog altijd de beste ploeg
van Europa”, aldus de Eindhovenaar, die
meent dat er over vier jaar in Spanje
mogelijk opnieuw een kans ligt om de
finale van het WK-toernooi te halen.
Charles Corver wilde zich geen oordeel
aanmatigen over zijn Italiaanse collega
Gonella. Wel meende hij te moeten vast
stellen, dat tijdens dit WK-toernooi be
slist niet alle scheidsrechters op hun wer
kelijke kwaliteiten beoordeeld zijn. Cor
ver vond overigens dat zowel Nederland
als Argentinië te hard had gespeeld.
Corver: „De laatste dertig minuten had
den met voetbal niet meer zo heel veel te
maken. Beide ploegen vochten zich als het
ware naar de eerste plaats. En dan kun je
?oed voetbal wel vergeten”.
Wim Suurbier, die in de tweede helft
door Happel was ingezet om de Neder
landse aanval meer kracht te geven, zei na
afloop van de opnieuw verloren finale er
heilig van overtuigd te zijn geweest dat
Nederland na het scoren van de gelijkma
ker, in de 81e minuut, een grote kans had
gehad om uiteindelijk de Argentijnen te
verslaan.
H
s-k-'ism® JJJU. llIH. JIJ..JIHUL...ILJ f
■ir Het is gebeurd met het Nederlands elftal. Daniël Bertoni (rechts) haalt in de verlenging uit en brengt daarmee zijn ploeg op 3-1. Jan
Jongbloed (midden) is kansloos.
<SS>
-
- 'V
