Lustig, maar slordig rockconcert in Paradiso
Nick Lowe en Dave Edmunds
Rockpile pas in eerste fase
Achterstand vrouw in
kunst ter discussie
Symposium signaleert
filmcrisis in Europa
Ed Spanjaard werkt
in Glyndebourne
Nieuwe expositiegelegenheid toont kwaliteit bij Clary Westerink
Kunstraad pleit
voor Funhouse
SBK sluit in maand juli
Congres op initiatief Raad van Europa
Zuidafrikanen verbieden
film van Bertolucci
VROUWENFESTIVAL IN DE MELKWEG
twij i
*4
sa
J
Overheidssteun
15
KUNST
VRIJDAG 30 JUNI
1978
14
reik.
ben
lt één
vader
HM
sa
-
rker
te
igen.
izon-
i de
4
ar-
lai-
npact-
ienen.
ren
1
NOORDWIJKERHOUT. De aanwezigheid van een aantal kunste
naars in deze gemeente ten spijt zijn er tot op heden weinig mogelijk
heden tot exposeren in Noordwijkerhout geweest. Zij het op een heel
schuchtere wijze zal daar in het vervolg een verandering in komen.
Het gemeentehuis zal twee keer per jaar het decor vormen voor een
tentoonstelling waarvoor in de eerste plaats exposanten uit eigen
omgeving worden gezocht. Men volgt daarmee een vergelijkbaar
beleid zoals dat ook in Heemstede, Bennebroek en Bloemendaal ten
gemeentehuize wordt gevoerd.
AMSTERDAM. Feitelijk is na het concert van Bob Dylan afgelo-
pen weekeinde het zomerreces in de rocksector een niet te leugenen
t feit. We blijven echter tijdens de zomermaanden niet helemaal ver-
schoond van keiharde en/of swingende muziek, zelfs niet na het toch
veel te overladen programma van de afgelopen maanden. Had in
I voorgaande jaren een over-aanbod altijd grote gevolgen voor de
I publieke belangstelling, donderdagavond kwamen toch nog een klei-
I ne duizend liefhebbers op het hoofdstedelijke centrum Paradiso af,
waar Nick Lowe en Dave Edmunds en hun band Rockpile optreden.
I
b
(Van onze kunstredactie)
(Van onze kunstredactie)
(Van onze Haagse redactie)
ü- Het Spiderwoman Theatre in actie tijdens het Festival of Fools.
(Van onze kunstredactie)
Wandkleden in evenwichtige stijl
A
Ed Spanjaard heeft deze eervolle uitno
diging gekregen naar aanleiding van zijn
succesvolle Engelse debuut in' de opera
„Ariadne auf Naxos” van R. Strauss in
Covent Garden te Londen.
Voor de in 1948 in Haarlem geboren
dirigent betekent dit verblijf te Glynde
bourne een unieke kans zijn reputatie als
„dirigent van de toekomst” verder uit te
bouwen. Slechts aan weinigen wordt de
kans geboden in dit unieke „artistieke
klimaat” te werken. Dirigenten als Ray
mond Leppard en John Pritchard en solis
ten zoals Berganza, Caballé, Cotrubas en
Sutherland startten hun carrière in dit
festival.
In de maand september zal Ed Span
jaard in samenwerking met de Neder
landse Operastichting en het Brabants
Orkest eveneens twee voorstellingen van
„Cosi fan tutte” dirigeren in Amsterdam
en Scheveningen.
HAARLEM. Niet in augustus zoals
wij eerder hebben vermeld, maar gedu
rende de gehele maand juli sluit de Stich
ting Beeldende Kunst Kennemerland aan
de Gedempte Oude Gracht in Haarlem
haar deuren.
Tot en met komende zaterdag bestaat
nog de gelegenheid om het nieuwe werk
(gouaches en tekeningen) van Ronald Ru-
seler te bezichtigen, terwijl in het kelder
tje poppen van Liesbeth de Winter staan.
Voor augustus wordt in de bovenzaal een
expositie verwacht van een groep Zaanse
grafici. In de benedenruimte komen mini-
atuurschilderijen van Marga Tuitjer uit
Arnhem.
PRETORIA (AP). De Zuidafrikaan-
se censor heeft een vertoningsverbod in
gesteld voor de film 1900 van de Italiaan
se regisseur Alberto Bertolucci omdat
deze het communisme zou propageren.
Het zomerreces doet de gedachten even-
p wel onvermijdelijk af dwalen naar de on-
j bestemde zomer van vorig jaar, toen
I punkgroepen en aanverwanten plotseling
I eèn enorme furore maakten dankzij ge-
ruchtmakende concerten in wat weldra
j punktempel Paradiso heette. Dit jaar ziet
f het firmament er wat minder doorgronde-
lijk uit. Nu de punk deels is verloederd en
gedeeltelijk niet bestand bleek tegen de
grote publiciteit, lijkt een toekomstbeeld
weer wat meer op turen in het koffiedik.
Voorlopig lijken in elk geval de Ameri
kaanse new wave-acts verzekerd van suc
ces.
Daarmee zouden we kunnen uitgaan
van een meer kwalitatieve selectie dan die
in 1977 opgang deed. Derhalve lijken ook
de hechtere en muzikaal goed onderlegde
Britten lieden om blijvend rekening mee
De organisatoren menen dat in de kunst
en de media de taakverdeling tussen man
nen en vrouwen duidelijk is doorgevoerd.
Meestal nemen de mannen de scheppen
de, componerende en de vrouwen de uit
voerende of assisterende functies in. Het
festival 'biedt vrouwen onder meer de ge
legenheid om in eigen kring alle functies
te verrichten en aldus de eigen mogelijk
heden te onderzoeken.
Geconstateerd wordt dat vrouwenkunst
en cultuur ook door vrouwen binnen de
vrouwenbeweging vaak niet op juiste
waarde wordt geschat. Het Vrouwenfesti
val wil laten zien dat juist via uitingen als
theater, muziek, dans en beeldende en
visuele kunst, theorieën en ideeën die bin
nen de vrouwenbeweging leven, goed
naar buiten kunnen worden gebracht.
Het eerste Vrouwenfestival, dat vorig
jaar september in De Melkweg plaatshad,
vond een grote weerklank. Enkele duizen
den vrouwen uit binnen- en buitenland
lieten toen van hun belangstelling blijken.
Toen werd onder meer besloten dat het
festival dit jaar met een dag verlengd zou
worden, teneinde de festivaldeelnemers
meer gelegenheid te geven thema’s goed
uit te werken.
Voor dit jaar werd gekozen voor the
ma’s als de Nederlandse vrouwenbewe
ging, de lesbische vrouwen en de interna
tionale vrouwenbewegingen. Program
matisch vindt dat zijn weerslag in works
hops, muziek-, theater- en filmvoorstellin
gen. Verder zijn er tentoonstellingen, de
monstraties, informatiestands en discus
siebijeenkomsten.
De Melkweg is gesitueerd aan de Lijn-
baansgracht 234a te Amsterdam en telefo
nisch bereikbaar onder telefoonnummer
020-241777. Op de openingsdag van het
festival zijn belangstellende leden van het
mannelijk geslacht overigens bij wijze
van uitzondering welkom. De Melkweg zal
alle dagen van 18 tot 2 uur geopend zijn,
terwijl ’b middags een Vrouwencafé zal
draaien tussen 13 en 17.30 uur.
Overigens zal op een aanmerkelijk eer
der tijdstip, en wel van 5 tot en met 9 juli,
het Spiderwoman Theatre in De Melkweg
optreden. Spiderwoman is een theater
groep, die in het voorbije Festival of Fools
veel indruk maakte met sterke en feminis
tische voorstellingen. De eerste voorstel
ling op 5 juli zal alleen voor vrouwen
toegankelijk zijn en om 21 uur aanvangen.
De andere shows op de volgende data
zullen voor iedereen toegankelijk zijn en
om 22.30 uur beginnen.
AMSTERDAM. - De jonge Nederlandse diri
gent Ed Spanjaard - assistent-dirigent van
het Concertgebouworkest - verblijft mo
menteel voor 2 maanden in het Engelse
Glyndebourne, waar het jaarlijkse we
reldvermaarde operafestival wordt ge
houden. Hij werkt daar mee aan enkele
produkties zoals „La Bohème”, „Cosi fan
tutte” en „The Rake’s Progress”. Van
Mozarts opera „Cosi fan tutte*’ zal hij
drie voorstellingen dirigeren. De overige
staan onder leiding van Bernard Haitink.
De regie is in handen van de Engelsman
Peter Hall.
DEN HAAG. Het onthouden van
een projectsubsidie van 2 ton aan de
theatergroep Funhouse van Rob van
Houten betekent een ontkenning van
de specifieke functie van de groep in
de mime-voorziening. Dit heeft de
commissie mimekunst van de Raad
voor de Kunst geschreven aan minis
ter Gardeniers van CRM.
De Raad voor de Kunst heeft er
destijds bij de minister op aange-
drongen Funhouse de subsidie te ver
lenen voor het seizoen 1978-’79 op
grond van het advies van de commis
sie mimekunst. Deze commissie had
vernomen dat de minister weliswaar
nog geen beslissing heeft genomen,
maar dat de eventuele gelden in ieder
geval niet uit de begrotingspost voor
de mime kunnen komen. Daartegen
verzet de commissie zich nu met
klem. De subsidiëring van dit gezel
schap is namelijk een essentieel on
derdeel van het door de Raad voor de
Kunst in 1977 uitgebracht vierjaren
plan voor de mime. Met de opzet en
de intenties van dit plan is CRM ak
koord gegaan.
Er wordt op gewezen dat de aard
van de produkties van Funhouse de
spreiding van de mime onder een
groot publiek sterk heeft bevorderd.
Voorts heeft het gezelschap plannen
voor een nieuwe koers. Deze plannen,
die door de commissie mimekunst
geheel worden ondersteund, kunnen
alleen worden gerealiseerd bij een
projectsubsidie van 2 ton.
Ir
’t
Door de 135 deelnemers aan het congres
cineasten, politici en ambtenaren uit 20
landen zijn verschillende oorzaken van
deze crisis genoemd, variërend van ge
brek aan talent, onvoldoende stimulans
van de betrokken overheid en Ameri
kaanse dominantie op de Europese markt
tot de onvolwaardige plaats van het film
bedrijf op de nationale begroting. Om de
discussie nog wat aan te wakkeren, bracht
Voogd zelf, rapporteur van het symposi
um, de vraag in het midden of de bio
scoopfilm 1994 zal overleven.
Ondanks de constatering van een film
crisis in dit deel van de wereld, met als
enige uitzondering wellicht Zweden, dat
er een zeer actieve filmpolitiek op na
houdt, was men het er over eens dat in
bioscopen vertoonde films hun functie
zullen behouden. Speelfilms zullen welis
waar steeds meer via andere „media” dan
het „witte doek” aan het publiek worden
gepresenteerd (televisie, e.d.), de moge
lijkheden die het bioscoopdoek met aller
lei nieuwe beeld- en geluidstechnieken
De film behandelt de opkomst van het
fascisme en communisme en de strijd
tussen de arbeidersklasse en de landeige
naars in het Italië van rond de eeuwwisse
ling.
Volgens de censor is de film een ver
fijnd propagandastuk en betekent hij van
wege zijn communistische thema „een be
dreiging voor de staat”.
Dat neemt echter niet weg, dat een op
treden van deze groep, waarin verder Bil
ly Bremner (niet de Schotse oud-
international) als tweede gitarist en roffe-
laar Terry Williams participeren, niet veel
vreugde zo verschaffen. Integendeel. Bin
nen de vrijheid-blijheid-sfeer die vol le
venslust naar buiten wordt gedragen,
vaart een ieder wonderlijk wel. Er wordt
lustig gemusiceerd zelfs; nu eens doet
lange Lowe de vokalen, dan loopt Ed
munds naar de microfoon en Bremner
geldt ook als een volwaardig groepslid.
Heel lustig groeit het optreden zo uit tot
een ongeveer uurdurend gebeuren dat een
aaneenschakeling is van de grootste hits
en meest swingende stampers die op het
repertoire staan.
Een echte groep is Rockpile echter nog
A Een beeld van 80 centimeter hoog en
titelloos van Lo Molenaar.
De eerste tentoonstelling in Noordwij
kerhout is al meteen een zeer gevarieer
de: beelden in diverse stijlen en technie
ken van Lo Molenaar, zogenaamde aura-
afbeeldingen van zijn vrouw Joke Mole-
naar-Kockx en wandkleden van Clary
Westerink. Het eerstgenoemde echtpaar
te houden. Dan doelen we met name op
bands als Ian Dury, Graham Parker en de
combinatie van de heren Lowe en Ed
munds. Laatstgenoemden traden al vaker
voor het voetlicht in ons land recente
lijk nog tijdens het matige Alkmaar Pop
maar nimmer heeft zich een betere
gelegenheid tot het beoordelen van hun
capaciteiten voorgedaan als donderdag
avond in Paradiso.
In geen enkel opzicht beantwoordt
Rockpile aan de definitie van een doors
nee kwartet, hoewel het vriendelijk-
vrolijke en zelfs opzwepende rock voort
brengt, die in zijn robuustheid doet den
ken aan de- muziek uit de jaren vijftig en
in zijn huppelende, springerige ritmes
overeenkomsten vertoont met rockabilly.
Zo op het eerste gehoor niets bijzonders,
ook al behoort gitarist Dave Edmunds tot
„Blik uit het raam” heet dit geestige
kleed van Clary Westerink dat te zien is
in het gemeentehuis van Noordwijker
hout.
knoopt op raam en maakt geen gebruik
van het weefgetouw.
Clary Westerink maakt sinds vijf jaar
wandkleden en houdt zich de laatste drie
jaar bezig met het vormgeven van haar
ideeën over bomen. Ze krijgen een spor
tieve uitvoering met een overheersend de
coratief element. Haar materiaal is een
enkele maal wol, maar veelal gebruikt ze
vlas. Het is materiaal dat tamelijk beperkt
is in zijn mogelijkheden, maar Clary Wes
terink weet ze toch tot en met uit te buiten.
Ze geeft aan haar bomen een echte huid
De meeste landen bleken er voorstander
van te zijn dat de overheden steun aan het
filmbedrijf verlenen, vanzelfsprekend
zonder dat daarmee de onafhankelijkheid
van de individuele filmer wordt aange
tast. Of dat algemene of specifieke steun
moet zijn, daarover liepen de meningen
uiteen. Maar financiële medewerking van
de staat aan de totstandkoming van een
waardevolle filmcultuur, werd door alle
vertegenwoordigers wel als „onvermijde
lijk” bestempeld.
Die overheid zal vooral steun moeten
geven aan experimenten van jonge fil
mers, omdat nu eenmaal van hen „het
talent” moet komen, dat op het ogenblik
grotendeels afwezig is. Met name Duits
land werd genoemd als de natie, waar
weinig voor jonge cineasten wordt ge
daan. Ook in dit verband werd weer Zwe
den genoemd dat de jongeren wel veel
kansen geeft. „Dat er in dit land sprake is
van een echte filmpolitiek blijkt wel uit
het feit,” aldus Voogd, „dat de directeur
van het Zweedse filminstituut ontslagen
werd toen er een andere regering kwam.”
Voorts kwam op het symposium de taak
van de parlementariërs ter sprake. Zij
moeten ervoor zorgen dat „film” een even
waardige plaats in de verschillende CRM-
begrotingen krijgt toebedeeld.
en ook de andere voorstellingen zijn heel
duidelijk en sprekend aanwezig.
Veel nieuwe aspecten aan de boom lij
ken hier niet meer te kunnen worden
ontdekt, maar een enkel ander wandkleed
geeft al aan, in welke richting ze zich goed
kan ontwikkelen. Ze brengt dan opeens
een licht humoristische toon in haar werk'.
Met zijn beelden in zowel figuratieve als
in abstracte stijl geeft Lo Molenaar aan,
dat hij nog geen eigen richting heeft ge
vonden. Enerzijds zit hij nog vast aan de
academische traditie van het naturalisti
sche naakt, anderzijds wil hij zich ook in
volle vrijheid ontplooien om dan beelden
te maken in een niet gebonden opvatting.
Dat zijn meteen zijn beste: nog vaag her
kenbare organische vormen worden ver
werkt tot structuren met spannende volu
mes. Juist het uitdiepen van deze stijl zou
het werk op een hoger plan kunnen bren
gen, eerder dan de figuratie waaraan Mo
lenaar weinig eigens toevoegt; teveel za
ken worden hier herkauwd.
Met de aura-afbeeldingen plaatst Joke
Molenaar-Kockx zich buiten het gebruike
lijke kader waarbinnen de kunstenaar
zich met eigen middelen nog uitdrukking
kan geven aan zijn eigen opvattingen. Het
maken van afbeeldingen van de aura (het
fotograferen van het aureool of het
astraal lichaam van de mens waarmee
tevens zijn gemoeds- en gezondheidstoe
stand wordt getoond) vereist zeer gespeci
aliseerde apparatuur. Het laat zich raden
dat deze apparatuur zelf uitermate bepa
lend wordt voor het uiteindelijke beeld.
Hoe zeer de kunstenaresse er in haar
foto’s naar streeft om te komen tot een
aantrekkelijke onderwerpkeuze, compo
sitie en kleurenverhouding, het blijft toch
te zeer een vondst, een foefje waarbij de
mens ondergeschikt is aan de techniek.
(De expositie in het raadhuis van
Noordwijkerhout aan de Herenweg 4
loopt tot en met 4 juli en is tijdens kan
tooruren van 10-16 uur te bezichtigen).
CEES STRAUS
■tr Bassist Nick Lowe leidt samen met gitarist Dave Edmunds de formatie Rockpile,
(foto Lex van Rossen)
lang niet, al is het maar omdat het losse
groepsverband zijn slordige sporen nalaat
op de presentatie, ae publieksgerichtheid,
de kwaliteit van de zang (soms zeer mono
toon en weinig gearticuleerd) en de deug
delijkheid van de muziek zelf. Zo blijft
live maar weinig over van de gepolijste
schoonheid van I love the Sound of Brea
king Glass van Lowe of de echo-effecten
van Edmunds in I hear you knocking.
Toch, als dit duo het zou willen dan zou
Rockpile een afgetekende kandidaat kun
nen zijn in de race naar roem, want de
basisingrediënten rock als dansmuziek
en opwinding zijn bij hen voor handen
waar ze bij talloze anderen ontbreken.
Tekenend is in dit geval dat de zaal minu
tenlang moet smeken voor een toegift.
JOHN OOMKES
heeft en nog zal krijgen, zullen juist voor
speelfilms moeilijk te overtreffen zijn.
Daar komt, volgens Voogd, nog bij dat de
mensen niet altijd thuis willen zitten.
Het kijken naar een film in een bioscoop
vergt een andere instelling dan het over
zich heen laten komen van een film in de
huiskamer: men moet er de deur voor uit,
er dus meer moeite voor doen, en er is
minder afleiding, waardoor een grotere
betrokkenheid met het vertoonde produkt
ontstaat.
Op het symposium bleken de meeste
deelnemers ervan overtuigd te zijn dat de
binding film-bioscoop zelfs door nieuwe
ontwikkelingen (Viewdata, teletekst; via
computers zed men op elk gewenst mo
ment elke speelfilm, nieuw of oud, op zijn
scherm te voorschijn kunnen toveren)
géén gevaar loopt. Integendeel: het zou
wel eens kunnen zijn dat de televisie een
steunende en aanvullende functie zal krij
gen. Nu al worden in de spaarzame kunst
programma’s aankondigingen van nieu
we speelfilms in de bioscopen gedaan.
Ook in de STER-reclame worden films
aangeprezen. „Nee, tv en cinema behoe
ven geen concurrenten van elkaar te zijn,”
aldus Voogd.
Uiteraard zijn niet direct na een derge
lijk veelomvattende discussie concrete
conclusies of aanbevelingen te verwach
ten. Begin volgend jaar zal er waarschijn
lijk een rapport van Voogd met aanbeve
lingen verschijnen, dat dan rond mei 1979
in de plenaire vergadering van de Raad
van Europa behandeld wordt. Wel is er
een ongelooflijke hoeveelheid documen
ten geproduceerd, die elke „papierberg”
van voorgaande congressen van de Raad
van Europa overtreft. Voogd wijst er nog
even op dat het hem had verbaasd geen
vertegenwoordigers van de Nederlandse
Bioscoopbond te hebben aangetroffen,
die er op hun beurt over klaagden dat zij
niet door de heer Voogd tijdig waren
uitgenodigd.
AMSTERDAM. Voor de tweede maal
zal er in het hoofdstedelijke centrum De
Melkweg een Internationaal Vrouwen
festival plaatshebben. Van 20 tot en met
24 september richt dit gebeuren zich on
der meer op de positie van de vrouw in de
kunst en de media. Het festival dat geor
ganiseerd en gepresenteerd wordt door
vrouwen die werkzaam zijn binnen De
Melkweg en dat voor vrouwen bedoeld is,
constateert dat vrouwen over het alge
meen niet toonaangevend werkzaam zijn
op het culturele vlak.
komt uit Noordwijkerhout, Clary Weste
rink woont in Haarlem. Hoopgevend zou
je deze tentoonstelling het best kunnen
noemen, waarbij het gemeentehuis dan
maar meteen het voordeel van de twijfel
verdient, als je bedenkt dat het enthousi
asme om het beter te doen beslist aanwe
zig is.
Want twijfels overvallen je wel als je de
ruimte ziet waarin het werk moet worden
ondergebracht. Er is in feite geen sprake
van een redelijke expositie-ruimte. Een
ruimte die niet meer is dan de gang die op
de bovenverdieping het trappenhuis ver
bindt met de diverse zalen en kamers en
die tenslotte uitmondt in een volstrekt
slecht belicht halletje. Bij het inrichten
van de huidige expositie moesten soms de
vreemdste toeren worden uitgehaald om
het werk nog enigszins tot zijn recht te
laten komen. Een der wandkleden hangt
bijvoorbeeld praktisch tegen het plafond
boven de gang op een plaats die je letter
lijk over het hoofd ziet. De plastieken
staan heel dicht op elkaar en vaak tegen
het raam of de muur „geplakt” waardoor
ze ruimte tekort komen. Voor de aura-
afbeeldingen moet je naar de trouw- en
raadszaal die uiteraard niet altijd tijdens
de officiële openingstijden van de exposi
tie toegankelijk zal zijn.
Twijfels bekruipen je ook bij het zien
van het geëxposeerde. Niet de wandkle
den van Clary Westerink die in een even
wichtige, goed doordachte stijl zijn ge
maakt. Ze noemt haar werk zelf reliëf-
weefsels, wat niet geheel juist is, want ze
(Van onze kunstredactie)
DEN HAAG. Tijdens het Filmsym
posium van de Raad van Europa, dat
onlangs in Lissabon is gehouden op initi
atief van de Nederlandse parlementariër
drs. Joop Voogd, lid van de culturele
raad van het Europese Parlement, is men
algemeen tot de conclusie gekomen dat
de Europese filmindustrie in een crisis
verkeert.
Hoewel met verwondering wordt aange
keken tegen het zeer liberale klimaat in de
noordelijke landen ten aanzien van de
keuring, was het Voogd opgevallen dat er
toch duidelijk een kentering te constate
ren viel in de opvattingen over deze kwes
tie. De toespraak, die de voorzitter van de
Nederlandse filmkeuring voor jeugdigen,
dr. Le Nobel, in Lissabon hield, was vol
gens Voogd belangwekkend en zal wel
licht een bijdrage aan de wijziging van
conservatieve visies op dit gebied hebben
geleverd.
de besten uit deze catagorie en zijn hij en
Lowe alom gerespecteerde songschrij-
vers.
Nee, de uitlating dat Rockpille geen
doornsee-band is, heeft veeleer te maken
met de drukke beslommeringen van het
vriendenduo Nick Lowe en Dave Ed
munds. Eerstgenoemde, zelf een wat hou
terige bassist, heeft een goed oor voor
talent. Zo produceerde hij voortreffelijke
albums van Graham Parker en Elvis Cos
tello, alvorens hij eigen composities aan
het zwarte vinyl (Jesus of Cool) toever
trouwde. Het gokje levert hem vorig jaar
een grote erkenning op, meer dan voor
hem als bassist van Brinsley Schwarz ook
was weggelegd.
Edmunds, een volbloed Welshman
nochtans een rocker van het zuiverste
water, is van hetzelfde laken een pak.
Helaas is hij doorgaans wat introverter
van inborst dan Lowe en twijfelt hij wat
meer aan eigen kunnen. En dat is jammer,
want zowel zijn soloalbums Rockpile (een
klassieker uit 1972) als Get it van vorig
jaar ontbreken terecht niet in de verzame
lingen van de echte liefhebbers. Awel, om
bij ons uitgangspunt terug te komen, het
moet duidelijk zijn dat het huidige samen
werkingsverband Rockpile slechts een
eerste fase kan zijn voor iets waarlijks
groots.
