cteerstijl camoufleert gebrekkig scenario in La Zizanie
r
Film
amsterdam
eleid van scheidend directeur Koolhaas onderschreven
E
filmhuizen
Mary Poppins voor de jeugd van stal gehaald
iocumentairegolf bij studenten Filmacademie
Van één vakantiedag
’n leven lang plezier.
Meubelfabriek Oisterwijk
Amsterdam, Leidsekade 98-99, tel. 020-233917. Hengelo (O), Deldenerstraat 3-5. tel. 05400-14370,
Berkel (ZB.), Noordeindseweg 116, tel. 01891-4670, Oisterwijk, Heusdensebaan 65. tel. 04242-9012.
1
ock and roll in
merican
ot Wax
I
KLASSIEKER VAN MARX BROTHERS IN DE NACHT
1
IG
Japanse order
r
19 7 8
JULI
R 1 J D A G 7
14
:a-
Conflict
250
Parijs en voorsteden niet minder
dan een miljoen bezoekers kijken.
En dat aantal zal zeker met „La
Zizanie” overtroffen worden, al
was het alleen maar om te kunnen
vaststellen hoe een samenspel tus
sen de onberekenbare De Funès
en de op heel andere gronden po
pulaire Annie Girardot zal uitpak
ken.
Christiaan Fechner blijkt onbe-
•kt vertrouwen te blijven hou-
i in films met Louis de Funès.
1976 begon hij de productie van
’Aile ou la Cuisse” („Wie dan
ft, wie dan zorgt” met een bud-
van 23 miljoen francs. Nu, bij
maken van „Le Zizanie” („On-
lid vergaat niet”) kon hij be-
likken over een productie-
pitaal van ruim 21 miljoen
incs. Maar dat gebeurd dan ook
t op losse gronden. Naar „Wie
n leeftkwam de eerste vier
■toningsmaanden alleen al in
Kijk verder dan de vakantie lang is en kom geloogd
massief eiken kijken bij de Meubelfabriek Oisterwijk.
Zo kunt u het nuttige met het aangename kombineren,
want we zitten in ’t bronsgroen eikehout, bij zee en zeil-
water, bij bossen en vennen, bij het Rijksmuseum en de
hunnebedden, ja eigenlijk overal.
15
FILM
ki
1
I
- 1 -
Charles Boost
i
hacirlem
m-
?ur
vilt
>ns
(ADVERTENTIE)
Amsterdam, Leidsekade 98-99, tel. 020-233917,
I
T
ter
ICO
Nederlandse Film en TeleVisie Acade-
e heet tegenwoordig het instituut op de
isterdamse Overtoom dat opleidt voor
iktische functies bij film, televisie en
diovisuele diensten. Geen geringe taak
i men zich de dominerende plaats be-
ist is die genoemde media tegenwoordig
lemen. Dominerend en invloedrijk in
mate dat de taak van de NFTVA niet
een maar tegelijk een grote verant-
iord.e lijk heid vereist.
Franse komiek Louis de Funès is niet
>en in zijn nieuwste film te zien, maar
in een oudje, „Paniek in het Grand
staurant”. Respectievelijk in Tuschins-
len in City.
Voor de rock and roll-fans brengt Calyp-
deze week „American Hot Wax”. Het is
p film uit het einde van de jaren vijftig
en Chuck Berry en Jerry Lee Lewis
tekenden met de zoetelijke kweelgelui-
n van Perry Como en Patti Page. De
ige generatie werd weldra aangeduid
k de benaming teenager en radiomen-
als disc-jockey Alan Freed zorgden
oor dat de rock and roll de smaakma-
I van een hele generatie zou worden.
ttnétol 2 begint een Marguerite Duras-
pval mét „Des Journées entières dans
Arbres”. Onder deze titel gaat een zeer
pelmatige bewerking van een in 1976
de Prix Jean Cocteau bekroond to-
jstuk Het sombere verhaal speelt zich
tussen een oude heerszuchtige moeder
ideleine Renaud) en haar obstinate
n (Jean Pierre Aumont). Zij wil de
Idelbare vrijgezel dwingen naar de ko
len terug te keren om haar plaats aan
hoofd van een fabriek over te nemen.
|et stroeve en spraakzuchtige drama
wikkelt zich naar een onherroepelijk,
ar voorspelbaar einde, waarbij alles bij
oude blijft. Interessant vooral door het
zonderlijke spel van Renaud, Aumont
Bulle Ogier als de hoerige maitresse
1 de zoon.
)ok Amsterdam beleeft de première
iClaude Zidi’s „Onkruid vergaat niet".
Maar afgezien van de populariteit van
medespelers of regisseur (in dit geval
Claude Zidi), de nu 64-jargie Louis de
Funès blijkt nog altijd een veilige geldbe
legging die ook zonder een entourage van
bekende namen misschien wel de grootste
kassa-magneet van de Franse filmindu
strie is die bovendien ook in ons land op
een grote aanhang kan rekenen. Dit in
tegenstelling tot bijvoorbeeld de Angel
saksische landen waar de naam van deze
solo-komiek vrijwel onbekend is.
Louis de Funès heeft dat succes met
gemakkelijk op een kritisch publiek vero
verd. Het begin is ook voor hem een perio
de geweest van de twaalf ambachten en de
dertien mislukkingen. Het is oorlog en als
getrouwd man met een groeiend gezin
moet Louis alles aanpakken wat hij in zijn
handen gestopt krijgt. Hij is bontwerker,
decorateur, maakt etalages voor waren
huizen maar treedt ook op in cabarets en
doet wat voor de radio. Pas in 1945 wordt
hij ontdekt en wordt hem de kans geboden
een figurantenrolletje te spelen in een film
(„La Tentaion de Barbizon”).
voor hem duidelijk dat in het algemeen de
belangstelling voor de dokumentaire, edu-
katieve en wetenschappelijke film groei
ende is. Dat die ontwikkeling door de
scheidende directeur toegejuichd werd is
begrijpelijk.
De toenemende belangstelling voor de
documentaire film in al zijn schakeringen
betekent uiteraard een soepeler contact
van de afgestudeerde filmer met televisie
en videodiensten en dus een vergroting
van werkkansen die de speelfilm nog altijd
niet in die mate te bieden heeft. Het viel af
te lezen van de vertoonde films. ”Hoe
schreif ik dat nau?”, een film over analfa
betisme in Nederland en over dag- en
avondscholen voor volwassenen gemaakt
door Harry Hosman zou zo in de een of
andere Achter het Nieuws-rubriek opge
nomen kunnen worden.
Evenals het conflict tussen de leiding en
de vier studenten die begin 1977 na hun
theoretisch eindexamen de academie ver
lieten. Geplaagd door de vraag hoe de
Filmacademie zou moeten functioneren in
het Nederlands filmbestel hadden zij een
rapport uitgebracht over de opleiding,
waarin o.m. de kwaliteit van de lessen
bekritiseerd werd. „Het vierde Jaar” dat
hierover bericht in het programmaboekje,
betreurt dit conflict en veronderstelt dat
de betrokken studenten nu wel aan den
lijve zullen ondervinden hoe de Filmaca-
Evenzo „Geen Arbeiders” van Walther
Grotenhuis, waarin op een vlotte en geesti
ge manier drie grote ondernemers een dag
lang met de camera „gevolgd” worden. De
bijna onmiddellijke „bruikbaarheid” van
deze films bewees de bruikbaarheid van
Koolhaas’ beleid in de laatste jaren. Dat de
twee speelfilms „Bloed” en „Verduiveld”
die met vier documentaires het eindexa
menprogramma vulden (beide waren van
Martin Cohen) niet helemaal dat peil van
onmiddellijke openbaarheid haalden, zou
daarmee kunnen samenhangen.
„Het jaar”, zeggen de vierdejaars, „heeft
een duidelijke voorkeur uitgesproken voor
documentaires. Dat zal zeker Anton Kool
haas verheugen die daar altijd voor heeft
geijverd. Aan de kijkers is te beoordelen of
die keus een zwaktebod is of ook zekere
kwaliteiten bezit”. Maar „eindigen ze lo
yaal”, of de afgestudeerden nu in de docu
mentaire richting verder gaan of werk
vinden in de schaarse speelfilmsektor, in
beide gevallen hebben de studenten dat in
hoge mate te danken aan de mogelijkhe
den die de NFTVA ons de afgelopen vier
jaar bood”.
demie (die hen vier jaar lang ongestoord
met film en televisie bezig heeft gelaten)
functioneert in het Nederlands Filmbestel.
waarop een publiek enthousiast reageerde
en dat dus aangehouden werd, is het ge
vaar waaraan iedere komiek, op de plan
ken of voor de camera blootstaat.
Datzelfde theater vertoont op maandag
avond en in de nachtvoorstellingen „Night
at the Opera”, een hoogtepunt in het werk
van de Marx Brothers met twee klassieke
climaxen: het langzaam vollopen met be
dienend personeel van een scheepscabine
waar Groucho, Chico en Harpo zich als
verstekelingen ophouden, en het met ver
eende krachten saboteren van een opera-
uitvoering van „II Trovatore”. De film
werd in 1935 door Sam Wood geregisseerd
maar heeft als absurdistische humor nog
niets aan kracht ingeboet.
In de overige nachtvoorstellingen is „La
grande Bouffe” voor de vierde week in
Roxy gebleven en is ook „De Terugkeer
van Dracula” in Frans Hals aangehouden.
In Luxor een oude spaghetti-western, „My
name is Nobody” met Henry Fonda en
Terence Hill die naast zijn romantische rol
in „March or die” dus opnieuw tweemaal
in het programma voorkomt.
Tenslotte de jeugdmatinees in Palace
waar Hector Malot’ onsterfelijke „Alleen
op de Wereld” vertoond gaat worden.
„De man die nooit lacht”, was het han
delsmerk van de Amerikaanse komiek
Buster Keaton. „The General” oftewel De
Generaal uit 1925 is waarschijnlijk de
beste en in ieder geval de meest vertoonde
film uit ’s mans nalatenschap. Zaterdag
avond (21 uur) wordt hij gedraaid door
Film Inn Zandvoort in de Openbare
Bibliotheek aan de Prinsesseweg 32 te
Zandvoort.
Keaton meldt zich als eerste aan bij de
zuidelijke legers als de Amerikaanse Bur
geroorlog uitbreekt. Maar op het wer-
vingsbureau vindt men hem beneden de
maat en wordt hij afgescheept met een
baantje als treinmachinist. Grote teleur
stelling maakt zich van de kleine man
meester omdat hij indruk had willen ma
ken op het meisje waarvan hij in stilte
droomt. Zijn kans komt échter als de
noordelijke legers zijn „Generaal”, zoals
de locomotief van zijn trein heet, stelen en
bovendien zijn geliefde gevangen nemen.
Buster bedenkt zich geen moment, ach
tervolgt de kapers, dringt door tot in de
vijandelijke linies en keert met vriendin en
de locomotief veilig terug. Een verrukke
lijke film met een van de grootste komie
ken van het zwijgende doek op zijn best.
Itaar als meer belangrijke opleidingsin-
tuten komt de Film- en t.v.-academie
ogstens slechts eenmaal per jaar in het
buws en dat is als ze naar buiten treedt
Bt een min of meer openbare vertoning
n enige werkstukken van eindexamen-
ndidaten. Dat gebeurde ook vorige
•<tocw...
F Scène uit Verduiveld van Martin Cohen, een van de eindexamen-werkstukken van de
vierdejaars van de Filmacademie.
Luxor heeft de goede gedachte gehad de
musical „Mary Poppins”, een gespeelde
Walt Disney-produktie uit 1964 voor de
dag te halen. Mary Poppins, gespeeld door
Julie Andrews is een droom van een kin
dermeisje dat een tas vol van de gekste
tovertrucs bij zich heeft waarmee ze de
kinderen van de wat verwaarloosde fami
ne Banks kostelijk weet bezig te houden.
En dan is er nog Bert, straatzanger en
tekenaar (Dick van Dyke) die ook beschikt
over wonderlijke gaven en die bijv, de
kinderen meeneemt om een wandeling te
maken in een van zijn fantastische teke
ningen. Er gebeuren veel vreemde en heer
lijk onbegrijpelijke dingen in de film en
Julie Andrews en Dick van Dyke zingen
lekker in het gehoor liggen liedjes waar
mee ze hun wonderlijk optreden begelei
den. Een feestelijke film voor jong en oud
en dus een echte vakantiefilm.
En daartoe kan natuurlijk ook gerekend
worden „La Zizanie” („Onkruid vergaat
niet”) de nieuwste film met Louis de Funès
die ditmaal een industrieel speelt die met
uitbreidingsmoeilijkheden zit als hij een
grote order uit Japan krijgt. Dat leidt weer
tot de nodige driftbuien, valse trucjes en
listigë activiteiten van de onvermoeide ko
miek die ditmaal Annie Girardot naast
zich heeft als liefhebbende maar tenslotte
tot wanhoop gebrachte echtgenote. De
film die deze week in 23 theaters over het
hele land is ingezet, is wat Haarlem betreft
te zien in Lido.
Nog steeds zijn op het programma geble
ven „Saturday Night Fever (yoor de 13e
week) in Palace, „March or Die”, de film
over Franse legionaires in Roxy, „Driver”
in Frans Hals en, als voorbeeld van een
uiteindelijke publieke doorbraak naar wat
men zou kunnen noemen „moeilijke” film,
„La Dentellière” voor de derde week in
Studio.
De kracht van De Funès is de drift en de
vitaliteit waarmee hij zich door cliché-
situaties en banale verwikkelingen heen-
werkt en de afgezaagdheid van de intrige
doet vergeten. Men kan dat weer constate
ren in „La Zizanie” waarin Louis de Funès
een uitvinder-industrieel speelt die een
dreigend bankroet hoopt te verijdelen
door een grote order van Japanse zaken
lieden aan te nemen. Het gaat hier om een
door hem uitgevonden luchtzuiveringsma-
chine.
Maar als de leveringstijd van de bestelde
machines te kort blijkt en er meer arbei
ders en meer ruimte moeten komen om het
contract op tijd te kunnen nakomen, gaat
Guillaume Daubrey-Lacaze, zoals de fa-
hem in de categorie bracht van de spaarza
me Franse solo-komieken als Max Linder,
Femandel, Bourvil en zelfs Tati.
In zijn meeste films is de situatie-humor
niet bepaald verfijnd en van een menselij
ke herkenbare soort en De Funès speelt
dan op zijn routine en in de stijl die hem
populair bij het publiek heeft gemaakt:
met een snel wisselende mimiek, driftige
gebaren en een geagiteerde motoriek.
Maar met een beter filmverhaal en een
regisseur die het geheel wat in handen
houdt is het mogelijk zo nu en dan het
originele komisch talent te ontdekken
waarover De Funès ongetwijfeld beschikt.
Tenslotte heeft hij tussen 1945 en 1963
het vak geleerd door in meer dan 100 films
van wisselend allooi op te treden. Steeds
weliswaar in kleine bijrolletjes maar voor
een ambitieuze acteur als De Funès een
ideale gelegenheid zijn eigen mogelijkhe
den te ontdekken en uit te proberen. Dat
hij tenslotte in een schema van gebaartjes
en gezichtsmimiek terecht is gekomen
week toen een vol Kriterion kennis kon
nemen van het filmpeil dat een ijverig
t leerling in vier jaar kan bereiken.
Tegelijkertijd kon men daar via het pro
grammablad ook iets vernemen over het
gevoerde beleid in de afgelopen jaren en
over gerezen moeilijkheden tussen leerlin
gen en docenten die meestal als interne
problemen de buitenwereld niet bereiken.
Anton Koolhaas die kort tevoren zijn
funktie van directeur van de Academie
had neergelegd, constateerde in het pro
grammaboekje dat de oogst van de eind
examens 1978 een duidelijk streven liet
zien om dichter bij de maatschappelijke
werkelijkheid te komen. Hij vond het in
het geheel niet te zeggen of deze documen
taire golf toeval was, maar wel was het
bnkant heet, uit breiden bulten zijn kleine
werkplaats waardoor hij al gauw belandt
bij zijn eigen riante villa waar zijn lieve en
begrijpende vrouw (Annie Girardot) zich
niettemin met hand en tand verzet tegen
deze industriële penetratie. Zodat Guillau
me Daubray-Lacaze met listen en in het
geheim kostbare vierkante meters van
huis en tuin moet buitmaken zonder dat
dit al te veel opvalt bij zijn vrouw.
Een nonsens-gegeven dus met veel komi
sche mogelijkheden die in het tempo van
De Funès zo snel afgewerkt worden dat de
volstrekte onlogica van het verhaal nau
welijks opvalt. Om het geheel nog gecom
pliceerder te maken is de industrieel tege
lijk burgemeester van het stadje en zijn er
verkiezingen aan de gang waarbij zijn
lieve vrouw zich gedwongen voelt zich als
tegenkandidaat van haar man op te tre
den. Het wordt een veelheid aan komische
situaties die precies passen bij de opge
wonden speelstijl van de unieke Louis de
Funès.
Voorlopig blijft De Funès figureren en
het duurt tot 1963 eer hij zich in „Pouic-
Pouic”, geregisseerd door Jean Girault
„vedette” mag noemen, ster en middelpunt
van de film. De naam Girault zal vaker
voorkomen als regisseur van een film met
De Funès. Hij zal de „Gendarme”-film
maken die aanzienlijk bijdragen aan de
populariteit van de komiek die hij ontdek
te. Maar ook andere prominenten op het
terrein van de lichte amusementsfilm zul
len graag met de nieuwe ster werken,
André Hunnebelle die de „Fantomas”-film
maakt waarin De Funès naast de destijds
beroemde Jean Marais speelde; en vooral
Robert Dhéry („Le petit Baigneur”) en
natuurlijk Gérard Oury die voor twee gro
te successen verantwoordelijk was, „Le
Corniaud” (De Eend en de Cadillac”) uit
1965 waarin De Funès samen speelde met
de onvergefelijke Bourvil en „De Avontu
ren van Rabbi Jacob” uit 1973 die na een
week draaien in Frankrijk 17» miljoen
francs in het laatje had gebracht.
In die hoogtepunten en met regisseurs
die het komische vak door en door kenden
werd het duidelijk dat Louis de Funès een
betere filmkomiek was dan wel*•- s werd
aangenomen. Onder goede leiding kreeg
die kleine, bewegelijke man dan een eigen
karakter en een eigen vorm van humor die
Een charmant compliment voor de
scheidende Koolhaas die tien jaar lang de
weinig benijdenswaardige plaats op de
directeursstoel heeft ingenomen en nu
door een driemanschap met o.a. de filmer
Wim van der Velde zal worden vervangen.
ü- Louis de Fu
nès krijgt met
geweld zijn
contract los in
La Zizanie.
Komiek Louis de Funes nog
altijd veilige geldbelegging
Sick van
Dyke en Julie
Andrews met
de kinderen
Banks in Mary
Poppins.
De jeugd wordt in deze verregende va
kantieweek extra in het zonnetje gezet
door Studio en Luxor die beide iedere
middag kindermatinee houden. Luxor
doet dat met „Pinkeltje”, de Nederlandse
familiefilm waarin de pink-grote held uit
de talrijke boeken van Dick Laan gecon
fronteerd wordt met zijn geestelijke va
der, (Bob de Lange) en samen met hem en
enige gevangen genomen bewoners van
Pinkeltjesland spannende avonturen be
leeft.
Beverwijk, Parallelweg 100. tel. 02510-26923, Utrecht, Hollantlaan 26. tel. 030-883762.
Ede, Qrotestraat 72/74, tel. 08380-16203. Valkenburg (L), Reinaldstraat 9. tel. 04406-13925.
Heerenveen, Dracht 142, tel. 05130-25540, Zuidtaren, De Millystraat 7. tel. 05905-3607.
Geopend ma t/mza 9-18 uur en alle koopavonden.
O:
