Schaken om het
Meneer, hoe komt
u dan zo kaal?
kampioenschap
van Heemskerk
Afdekking van
stortplaats
UIT DE LUCHT GEVALLEN SUBSIDIE VAN CRM
HERINNERINGEN
VAN EEN
BADGASTJE
Li
Geen spreekuur
Ravage bij botsing op
voorrangskruising
DRIE INBRAKEN
IN HEEMSKERK
Probleem
Tegoed
Afgekeurd
Haast
BEVERWIJK-HEEMSKERK
19 7 8
AUGUSTUS
3
or
•-
5?
-
Reacties op deze rubriek via telefoonnummer 02510 - 26546
DONDERDAG
8
gr):
De Lichtboei
Wethouder C. Bodewes: „Nu of nooit”.
Bij CRM was er uit een overschot ineens
een eenmalige ruimte van een paar mil
joen, toe te bedelen aan de gemeenten. Nog
voordat daarover mededelingen aan de
gemeenten waren verstrekt had het ge
meentebestuur van Beverwijk een klokje
horen luiden en men toog de volgende dag
meteen naar het ministerie om de klepel te
pakken te krijgen.
WIJK AAN ZEE. „Mijn ouders ont
dekten W'ijk aan Zee in 1933. We gingen
toen voor de eerste keer in de maand
augustus naar W'ijk aan Zee; een echte
„familiebadplaats”. Voor ons in dubbele
betekenis, want uit meerdere plaatsen
van het land kwamen familieleden voor
een gezellig gezamenlijk vakantiever
blijf. In huisjes, hotels en pensions von
den zij onderdak".
„Ons gezin logeerde in Pension Zee-
rust, bij mevrouw Ter Horst. Wij kwa
men er terug in 1934,1935 en 1939. In 1947
waren we er weer - maar toen in een
huisje. Zo vertelt mij het oude fotoal
bum. Mijn moeder droeg voor die gele
genheid witte kousen, witte linnen schoe
nen en een Bleyle alpinomuts; mijn va
der had zich een licht grijze pantalon en
een sportief flannel jasje aangeschaft,
ook liep hij zonder stropdas en met een
zonnebril op. Na het badseizoen ging dat
in de kast tot het volgende jaar, want in
de stad droeg je andere kleren. Zo was
dat in die tijd.”
„In Wijk aan Zee „zaten" we op het
Zuiderbad. De families waren in het be
zit van hun eigen (vierkante) strandten
ten van witte of gestreepte stof, een vlag
getje in top (de tenten konden ook wor
den gehuurd, red. BC). Een vrolijk ge
zicht. Er werd plaatsgeld betaald, ’s Mor
gens werd de tent opgezet en ’s avonds
weer afgebroken. Tezamen met grote
plunjezakken vol speelgoed, schoppen,
emmertjes, visnetten etc. en de strand
stoelen werd hij opgeborgen in de grote
loods op het Zuiderbad.”
„Het was/dp het strand een gezellige
boel. Gebrek aan speelgenootjes hadden
we niet. Het Noorderbad - met zijn mooie
paviljoen - kende voor de kinderen een
gekostumeerd feest; bij ons was er ieder
jaar een Strandfeest. Alle tenten, ver
sierd en gepavoiseerd, stonden voor die
gelegenheid-in carré opgesteld en in de
open ruimte deden de kinderen van ver
schillende leeftijdsklassen hun wedstrij
den. Ik vond de prijzen altijd prachtig,
het mooiste was dat je ze zelf mocht
uitzoeken: de eerste keus voor de eerste
prijs enzovoorts.”
„Je kon op het strand geloof ik niet veel
kopen, want alle dagen sjouwden we van
alles mee in de bolderwagen. Flessen
melk en limonadesiroop en kilo’s pinda’s
die we in het voorbijgaan bij Van Son
hadden gekocht. Om het koel te houden
werd het in de tent in het nóg vochtige
BEVERWIJK. Burgemeester A. J. Hu
bers is maandag 7 augustus verhinderd
zijn wekelijks spreekuur te houden.
Met dit systeem kan in een vrij korte tijd
een winnaar worden bepaald, zelfs uit een
vrij grote groep. Een bijkomend voordeel
vindt de vereniging dat dit systeem ook
voor zwakkere schakers aantrekkelijk is,
omdat na één of twee ronden iedereen
tegenstanders zal treffen van ongeveer ge
lijke speelsterkte.
De tijdsduur per persoon per partij is 90
minuten voor 36 zetten. Als één der spelers
90 minuten heeft verbruikt voor minimaal
36 zetten dan krijgen beide spelers elk 15
minuten extra tijd om de partij af te ma
ken. Door deze regeling is elke ronde in
één avond uitgespeeld.
Indien na de laatste ronde op 18 septem
ber enige spelers een gelijk aantal punten
hebben behaald, zal het Sonnebora-Berger
systeem worden toegepast, behalve voor
de vaststelling van de eerste plaats, waar
voor eventueel op 25 september een beslis
singswedstrijd moet worden gespeeld.
Voor het toernooi zijn prijzen beschik
baar van 100, 75 en 50, plus natuurlijk
de titel. De kosten bedragen 7,50 per
deelnemer, te voldoen aan de zaal, die om
19.30 uur open gaat.
HEEMSKERK. In Heemskerk is gis
teren in drie woningen ingebroken. In alle
gevallen -werd de achterdeur met een
breekwerktuig opengebroken, zodat de
inbraken vermoedelijk het werk zijn van
één man.
(Van een onzer verslaggeefsters)
HEEMSKERK. Bij een botsing op de
kruising Gerrit van Assendelftstraat/Hof-
laan zijn vannacht twee auto’s zwaar be
schadigd. De aanrijding werd veroorzaakt
door een 31-jarige automobilist uit Hilver
sum, die geen voorrang verleende aan de
auto van een 27-jarige Beverwijker. Deze
laatste moest zich met snij- en schaafwon
den in het St. Jozef ziekenhuis laten behan
delen. Tevens w^rd een flink stuk van de
heg van het woonhuis Tolweg 10 vernield.
Een voorwaarde is ook, dat het nieuwe
gebouw in de komende jaren de exploita
tie van „De Lichtboei" niet extra zal gaan
belasten, met andere woorden, op meer
subsidie voor het Lichtboei-werk behoeft
niet te worden gerekend, ook niet als de
kosten in het nieuwe gebouw oplopen.
Toen men daar vat op kreeg heeft men
het ministerie herinnerd aan oude toezeg
gingen. met name een principegoedkeu-
ring voor nieuwbouw, die later niet ge
stand werd gedaan, zodat deze zaak jaren-
lang slepende bleef. Destijds gold als mo
tief voor het geen gevolg geven aan de
principegoedkeuring, dat CRM geen geld
meer voor dit doel had. Met de toen inge
diende vereenvoudigde plannen was men
het wel eens. Omdat het nu een eenmalig
beschikbaar CRM-potje betreft worden
aan de subsidieverlening thans de voor
waarden verbonden, dat op zeer korte
termijn een sluitend financieringsplan en
een sluitende exploitatie-opzet schetsteke-
ningen en begrotingen worden ingediend
en dat nog dit jaar met de bouw kan
worden begonnen.
Dat wordt letterlijk rennen voor het
Lichtboei-bestuur, dat volgens wethouder
Bodewes evenwel alle medewerking van
de gemeente zal krijgen om aan die voor
waarden te kunnen voldoen.
De bestaande gebouwen werden afge
keurd en aanvankelijk werd er tot uiterlijk
31 december 1973 een ontheffing verleend
om het werk te kunnen voortzetten. Het
„Kijkend naar de foto’s weet je weer
hoe leuk het was, hoe breed het strand,
hoe ruw de pier, toen je er een keer
zonder schoenen op was gaan lopen en
aan het eind ontdekte dat je terug moest
ook èn helemaal naar Wijk aan Zee (met
z’n driéën: o blaren! bedankt EHBO, hoe
lauw het „zeetje” was waarin je garnaalt
jes ving, hoe warm de „slurf” kon zijn,
hoe gezellig druk het strand en hoe
schoon de zee toen nog was („Geen beter
recept voor een zwerende vinger dan een
bad in zee”). Verteden tijd. Fijne herinne
ring!”
(Van een onze verslaggeefsters)
HEEMSKERK. De Heemskerkse
schaakvereniging'„Excelsior” gaat voor
het eerst in haar geschiedenis een open
schaaktoernooi organiseren met als inzet
het kampioenschap van Heemskerk.
Op zes achtereenvolgende maandagen
zal er van 14 augustus af worden gespeeld
in het buurthuis „De Schuilhoek" aan de
Van Bronckhorststraat 1, volgens een ver
eenvoudigd Zwitsers systeem.
Met het Lichtboei-bestuur, dat hu onder
voorzitterschap staat van de heer F. W. M.
Wickenhagen, zijn al verschillende bespre
kingen gevoerd over practische, techni
sche en financiële zaken. Wethouder Bode
wes denkt in oktober een afgerond voor
stel aan de gemeenteraad te kunnen voor
leggen en hij hoopt, dat ook de Heems
kerkse raad in oktober een besluit kan
nemen. Er rest dan namelijk nog maar
weinig tijd om die eerste paal in dit jaar de
grond in te krijgen. Lukt dat niet dan komt
'men niet in aanmerking voor de subsidie
uit het eenmalig beschikbare potje van
CRM en dan kunnen voorlopig alle Licht-
boei-plannen we wel weer vergeten wor
den. Dat zou een bedroevende, zo niet
schandalige zaak zijn, want vanaf 1971
poogt het Lichtboei-bestuur al een nieuw
gebouw te realiseren. Sinds die tijd moest
men zich blijven behelpen in barakachtige
gebouwtjes als het Tolhuis, De Grenspost,
De Lichtboei aan ce Maasstraat en lokaal
tjes aan de IJsselstraat. Die decentralisatie
heeft belemmerend gewerkt op de ontwik
kelingen. In 1972 schreef het ministerie
van CRM al dat tot nieuwbouw moest
worden overgegaan.
(Van een onzer verslaggeefsters)
IJMOND. Het dagelijks bestuur van
het Centraal Afvalverwerkingsbedrijf IJ-
mond heeft aan het algemeen bestuur
gevraagd uit de reserves een bedrag van
700.000,- beschikbaar te stellen voor het
afdekken van het stortterrein in Bever
wijk dat moet worden gesloten.
Einde 1978 is er voor deze eindafdek-
king een bedrag van ongeveer een miljoen
gulden beschikbaar. Die eindafdekking
gebeurt in twee fasen. Direct na de sluiting
van het stortterrein zal met de eindafdek
king van ongeveer één meter worden be
gonnen. Deze deklaag dient ingevolge de
voorwaarden van de hinderwet binnen
drie maanden te zijn aangebracht. Met de
mogelijkheid van broei in het afval wordt
rekening gehouden. Daarom kan met de
beplanting eerst in de herfst van 1980 een
begin worden gemaakt.
De eerste fase van het afdekken omvat
het uit depot nemen en verwerken van
40.000 m3 uit het stortterrein afkomstige
grond; het vervoeren en verwerken van
34.000 m3 door Hoogovens tegen een zeer
aanvaardbare prijs beschikbaar gesteld
zand en de aankoop van 34.000 m3 zand.
De goedkeuring van CRM is namelijk
gebaseerd op het compromisvoorstel van
één voorziening en dépendance in de wij
ken. De lokatie Willem Aléxanderplant-
soen is een keuze van het Lichtboei-be
stuur. Op basis van deze plannen heeft
men bij het nu verwerven van een subsi
dietoezegging van CRM veel medewerking
gekregen van mevrouw Kassies als consu
lente in Noord-Holland van CRM.
De stichtingskosten moeten geraamd
worden op anderhalf miljoen gulden en
dat impliceert een sobere bouw.
MEVROUW J. FANOY uit de Hoofd
straat in Santpoort-noord weet nog
goed, hoe zij als klein meisje door
Zwarts' verkoopargument werd geïntri
geerd. En op een goede dag kon zij haar
brandende vraag niet meer voor zich
houden: „Meneer, als je er krullen van
krijgt, hoe komt u dan zo kdal?” Ze kan
er nog smakelijk om lachen.
Niettemin is het Lichtboei-bestuur bij
zonder verheugd over hetgeen thans con
creet is bereikt.
Het gemeentebestuur van Beverwijk
heeft het Heemskerkse gemeentebestuur
inmiddels volledig ingelicht. In de bestuur
lijke sfeer zijn er nog wat problemen. Het
laatste compromisvoorstel dat op tafel
kwam was kortweg een centrale voorzie
ning in het Willem AleXanderplantsoen en
dépendance-achtige voorzieningen in de
betrokken wijken. De gemeente Beverwijk
en het Lichtboei-bestuur bereikten over
eenstemming over dit voorstel, maar
Heemskerk onthield zich nog van een me
ning over dit compromisvoorstel.
Nu is de zaak in een stroomversnelling
geraakt. Het Beverwijkse gemeentebes
tuur heeft thans concreet aan het Heems
kerkse bestuur enkele vragen gesteld, met
name over de verdeling van de exploita
tielasten en de bijdrage in de financiering
van de nieuwbouw.
Sinds 1971 \is de bestaande behuizing al ongeschikt voor het buurthuiswerk en
afgekeurd door het ministerie.
DE UIT EINDHOVEN AFKOMSTIGE
mevrouw Fanoy heeft met haar ouders
Wijk aan Zee in de dertiger en veertiger
jaren herha'aldelijk bezocht. Om en om
werd de vakantie van het predikanten
gezin in Wijk aan Zee en Noordwijk
doorgebracht, waar diverse familieleden
hen dan een bezoek kwamen brengen.
Jaren later pas verhuisde mevrouw Fa
noy naar Santpoort. De goede herinne
ring aan, de zomervakanties ten spijt,
heeft ze Wijk aan Zee daana bijna nooit
meer bezocht.
OP ONS VERZOEK bladerde me
vrouw Fanoy de oude familiealbums nog
eens door, en stelde haar ervaringen op
schrift. Het nevenstaande verhaal is
daar het resultaat van. Tevens stelde ze
twee vakantiekiekjes ter beschikking,
beide gemaakt in 1947 toen ze een maand
lang in Wijk aan Zee verbleef. Op de foto
met de standsloep staat mevrouw Fanoy
uiterst rechts, met een peuter op schoot,
af geheeld. De andere foto laat de olifant
zien (let op de met schelpen versierde
slagtanden) die de familie in het kader
van een strandwedstrijd had gemaakt.
DIEZELFDE ZOMER was de vader
van mevrouw Fanoy actief als predikant
van het Gereformeerde badgastenkerk
je, dat nu de firma Van derMeij als loods
dient. Naast het kerkje stond Huize Hen
riette, waar leden van de Gereformeerde
Meisjesvereniging in pension waren. Het
pension „Zeerust” waarvan in het relaas
van mevrouw Fanoy sprake is, is ver
dwenen. Op dezelfde plek staat nu de
supermarkt van Meijer. De EHBO’ers
die de familie na een forse strandwande
ling van de blaren afhielpen, zijn onge
twijfeld vrijwilligers van de Wijk aan
Zeeër Reddingbrigade geweest. De auto
busonderneming tenslotte die met zulke
interessante voertuigen op Wijk aan Zee
reed, moet „Stormvogels” uit IJmuiden
zijn geweest. Helemaal zeker is dit niet,
want in die jaren van de „wilde bussen”
waren ook Huier en Jan Leguit op dit
traject actief.
Nog dit jaar eerste paal voor
nieuwe buurthuis
(Van een onzer verslaggeefsters)
HEEMSKERK. Geheel onverwacht is
er de mogelijkheid nog dit jaar de eerste
paal te slaan voor een nieuw buurthuis
„De Lichtboei” in het Alexanderplant-
soen.
Het ministerie van CRM heeft zich be
reid verklaard voor de nieuwbouw een
subsidie te verlenen van vijftig percent in
de investeringskosten met een maximum
van zevenhonderdduizend gulden, exclu
sief de grondkosten, mits er nog dit jaar
een begin wordt gemaakt met de bouw.
Wethouder C. Bodewes van Beverwijk
beschouwt dit als een kans van nu of
nooit.
op het raaa-s gezicht
Lichtboei-bestuur diende in augustus 1972
al ontwerptekeningen met de bijbehoren
de paperassen bij het gemeentebestuur in
en op 21 januari 1974 kreeg men vanuit’
Rijswijk van de staatssecretaris een brief
met in principe een goedkeuring van de
bouwplannen en in principe de bereidheid
om de hogere exploitatielasten te subsidië
ren. De plannen konden dus nader worden
uitgewerkt. De dienst openbare werken
Beverwijk kreeg daarvoor opdracht, de
uitvoering vergde echter veel tijd en toen
bleek het plan voor CRM te duur te zijn. Er
moest een vereenvoudigd plan worden in
gediend en toen dat klaar was vond CRM
het weliswaar een mooi plan, maar was er
helemaal geen geld meer. Kortom, een
lijdensweg, waaraan de gemeenten Bever
wijk en Heemskerk een einde probeerden
te maken met alternatieve plannen, maar
alle onderhandelingen verliepen zeer
moeizaam en het bleef touwtrekken om de
Zwarte Piet van de zeer hoge kosten
zonder rijkssteun aan elkaar kwijt te
raken en op z’n minst een voor de eigen
gemeente gunstige oplossing te bereiken.
Politiek laaiden de gemoederen rond deze
Lichtboei-affaire hoog op en er gebeurde
concreet eigenlijk weinig dat het getergde
Lichtboei-bestuur d.e moed kon geven om
het bijltje er niet bij neer te gooien. Voor
staf en vrijwilligers van het buurthuis
werd het werken in de abominabel slechte
accommodatie bijna onmogelijk zonder
enig uitzicht op verbetering.
Nu ineens de kans op nieuwbouw, als
werkelijk alles op alles wordt gezet om'alle
vereiste papieren op tijd rond te krijgen
voor het slaan van de eerste paal. Het
Beverwijkse gemeentebestuur is bijzonder
verheugd over deze kans en heeft al alles
in beweging gezet, waarbij men hoopt op
een vlotte medewerking van Heemskerkse
zijde. De verantwoordelijke wethouder,
mevrouw Vervelde-Wagenaar is op dit mo
ment met vakantie zodat wij haaf niet
konden bereiken voor het geven van haar
visie op de nieuwe situatie.
Van het ministerie kreeg men nog de tip,
dat er een mogelijkheid is subsidie aan te
vragen bij het Julianafonds voor de inrich
tingskosten. Die subsidie kan dan maxi
maal 50.000 bedragen.
en ook de badman was er weer met zijn
koperen toeter en zijn witte boot. Ik
meen dat hij Arie heette. Ergens van
daan was een rij badkoetsjes tevoor
schijn gekomen, die aan families ver
huurd werden die geen tenten (meer)
hadden. Voor de rest was alles bij het
oude gebleven. Er was weer een Strand
feest en een lampionnenoptocht om de
weide, en alle jongelui - inmiddejs stu
denten geworden - deden mee aan de
zand-beeldhouwwerkenwedstrijd. Ook
was ik toen oud genoeg om mee te doen
met een ander jaarlijks „evenement”: op
de Paasberg kijken naar de slakkenstort
van Hoogovensslak bij avond. De Hoogo
vens fascineerden ons zo, dat we vroegen
of we een excursie mochten maken door
het bedrijf en dat gebeurde.”
DE AFLEVERINGEN OVER de
strandgenoegens van het vooroorlogse
Wijk aan Zee hebben heel wat reacties
losgeweekt. Bij diverse lezers kwamen
plezierige vakantie-herinneringen o-
ven drijven. Velen bleken zich vooral
Jacob Zwart, de zure bommen-venter
nog levendig voor de geest te kunnen
halen. Z’n kreet „Zure bommen in de
ibijnazijn, zeven maanden geen dorst en
je krijgt er krullen van” staat indalloze
geheugens gegrift.
Uit een woning aan de Ardennenlaan
wordt een blauw metalen geldkistje ver
mist. In het kistje zaten twee paspoorten,
een digitaal herenhorloge en voor een be
drag van 400 aan zilvergeld.
Van de beide andere woningen, in res
pectievelijk de Jan van Bergenstraat en de
Jan van Kuikweg, zijn de bewoners* met
vakantie, waardoor nog niet kon worden
vastgesteld of er iets verdwenen is.
ge de foto’s was het toen óók niet altijd
stralend strandweer. Ook dat was zo’n
kledingstuk, dat na de vakantie weer in
de mottenballen verdween. Later kwa
men de „shorts” in de mode en werkelijk,
zo’n strandpakje heb ik bezeten!”
„Pension Zeerust” lag op het weiland
aan de Verlengde Voorstraat. Uit de eet
kamer keek je op straat. Mijn broertje,
toen 5 jaar, was weg van de autobussen
die op Beverwijk reden. Sommige had
den ronde achterruiten; die telde hij op
en alle gasten hielpen mee als er weer een
„ronde ramen” langs reed. Kindertijd-
verdrijf in een TV-loos tijdperk. Zeerust
was overigens lang niet achter, want er
stond een radio! Een kast met spoelen en
een afschuwelijke brom; dat was wat
bijzonders, want al kwamen wij zelf uit
de radiostad in het zuiden des lands, wij
hadden geen toestel in huis.”
„Onze laatste familiereünie in Wijk aan
Zee was in 1947, één van de mooiste
zomers die er zijn geweest. Alle dagen
strandweer. Vlak na de oorlog was er
niet veel te koop. Je moest je redden met
wat je had. De tent was nog in tact, de
stoelen tamelijk gammel en de strandkle
ding soms heel origineel. Ik had mezelf
een strandpakje gemaakt van een Neder
landse vlag waar de mot in was geko
men: rood-wit voor het „plastron” en
blauw voor de shorts.”
„Van Son en Raadsveld waren er nog
zand gegraven. Want we kenden in die
tijd slechts thermosflessen en daar zat de
koffie voor de „oude mensen” in. Op weg
naar het strand dook ik om de dag de
leesbibliotheek van Raadsveld binnen
voor een boek; dat kostte vijf cent of een
dubbeltje.”
Behalve de vakantiegangers had je op
het strand allerlei mensen die er niet
voor hun plezier waren maar er in die
crisisjaren hun brood probeerden te ver
dienen. Nog zie ik ze door het mulle zand
zwoegen in hun stadse kleren of dikke
uniformen en met schoenen aan: de man
met de zure bommen was nog het beste
op het strand gekleed (maar hij woonde
dan ook in Wijk aan Zee), de Duitse
muzikanten, de pindamannetjes en de
Chinees met de koffer vol prachtige ge
borduurde kleden. Natuurlijk hoort daar
ook de badman Schelvis bij, die naar ik
meen ook de tenten opborg met zijn
helpers.”
„Als je naar zee ging, droeg je een
badjas of een badcape en die werd bij de
badman op een soort kapstok gehangen.
Voor de dames en de kleinere meisjes
waren in die tijd van de dertiger jaren
„strandpyama’s” erg in de mode. Wat
wilde ik er ook graag een, maar mijn
ouders dachten daar niet over. Een dege
lijk trainingspak van donkerblauw mol
ton met elastiek om de polsen en de
enkels, dat was beter voor de kou. Getui-
■T.
■:#W:
i
Ta
