Roy Schuiten plaatste zich met moeite voor halve finale
Hennie Kuiper te laat
aangemeld
voor WK
I
Regelrechte afgang
achtervolgingsploeg
Gabi Minneboo afgestapt
ZILVER VOOR
MATHIEU PRONK
9
’IE
WK wielrennen
13
19 7 8
SPORT
AUGUSTUS
ZATERDAG
1 9
12
l
■L
i de
te1*
»s.
Keetie van Oosten
SCH
nt.
Onthutsend
Oostduitser op
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiw
doping betrapt
in
J
OPLEVING IN
i
-p.p.
PROFRONDE
-p.p.
-p.p.
Wereldtijd van Herman Ponsteen
- pp
-p.p.
(Van onze speciale verslaggever)
-p.p.
-p.p.
-p.p.
lems
in de
Herman Ponsteen: verrassend optreden tijdens kwalificaties in München
krant!
gen
I in
(Van onze speciale verslaggever)
-p.p
vntle.
Per«
door
Peter Heerkens
v
irlem
3RES
MÜNCHEN. Het eerste prof seizoen
van de Twentse wielrenner Herman Pon
steen, dreigde enkele weken geleden to
taal te mislukken toen de KNWl' hem niet
naar het wereldkampioenschap achter
volging wilde afvaardigen. Zijn tweede
plaats in het nationale titeltoernooi (10
seconden langzamer dan winnaar Roy
Schuiten) vond de wielerbond een te
zwakke basis. En voor de in het baanrij-
den gespecialiseerde Ponsteen, die in de
wegkoersen zijn naam als beroepsrenner
niet kon bevestigen, was dat een rampza
lige beslissing. „Dat gaat me”, becijferde
hij, „aan contracten deze winter zeker
dertig mille kosten".
Hoe Mathieu Pronk er uiteindelijk vrij
simpel in slaagde als enige van de zes
overgebleven coureurs in dezelfde ronde
te blijven als de nieuwe wereldkampioen,
heeft Minneboo uitsluitend van horen zeg
gen. Op de massagetafel zocht hij op dat
moment vergeefs naar een verklaring voor
zijn zwakke optreden. „Ik had niet eens de
macht om over Van Meel heen te gaan.
Toen ik het toch probeerde en meteen van
Offcieel te laat dus, maar gezien de ach-
1 tergronden van Kuipers toevoeging aan de
Nederlandse ploeg zal de internationale
federatie (UCI) bekijken of er sprake kan
zijn van clementie.
De met zoveel ophef door de Japanse
krachttoer een onvermijdelijk spoor legde
naar wat er rond zijn wereldkampioen-
schapuitzending gebeurde.
(Van onze speciale verslaggever)
MÜNCHEN. Waar de KNWU-offici-
als in München bijna vergoeilijkend spra
ken van een „fikse tegenvaller”, noemde
baaneoach Frans Mahn het optreden van
het achtervolgingskwartet zonder omwe
gen een „regelrechte afgang". Op de dag,
de derde van het mondiale titelgevecht op
de baan, waarop de overige Nederlandse
deelnemers zich louter in positieve zin
onderscheidden, beleefde de inmiddels
meer dan ooit omstreden baaneoach het
zoveelste dieptepunt in zijn loopbaan als
bondstrainer.
Ploegleider Willy Jossart van de oranje-
truidrager Daniel Willems trok dat op zijn
fatsoen. Per slot van rekening was zijn
formatie de enige die gedwongen was ver
dedigend te koersen, en de omerking van
De Vries voelde hij als een mobilisatie van
alle krachten tegen hem. „Ik heb nog nooit
meegemaakt dat een koersdirecteur zich
zo met het wedstrijdverloop bemoeit”, he
kelde hij de houding van De Vries. Toen
bleek dat de jeugdige Willems inderdaad
zijn trui verloor door de felle aanvallen
van alle formaties, smeet Jossart de hand
doek in de ring. Meer uit woede dan uit
onmacht.
Nico de Vries, die zijn geluk van het
aantrekkelijke koersverloop niet opkon en
het prijzengeld voor de ploegen verdubbel
de, antwoordde op de uitval van Jossart
met de mededeling: „Als ik dat niet doe,
gaan alle koersen in Europa kapot”.
De wedstrijd van Maastricht naar Ze
venbergen kreeg overigens wel een grillig
karakter. Met de talentvolle Johan van de
Velde van de ploeg van Peter Post als
ritwinnaar en de 25-jarige Etienne van der
Helst uit de formatie van Eddy Merckx als
nieuwe leider. Alleen Willems en zijn
ploegmaten voelden zich verraden. Dat er
een andere wedstrijd te zien zou zijn dan
de dagen tevoren, werd al vanuit het ver
trek duidelijk. In het peloton was het erg
onrustig en er werd enorm vaak gedemar
reerd. Daardoor ging het tempo snel om
hoog en de eerste 50 kilometer bleef dat zo.
Er werd daarna wat gas terug genomen,
maar bij Hilvarenbeek kwam het spel op
nieuw op de wagen. Even voorbij Tilburg
kwamen vijf renners voorop: Joop Zoete
melk, Johan van de Velde, Adrie van Hou-
welingen, Rudy Pevenage en Etienne van
der Helst
Die verkapte kritiek op de baaneoach
wilde Van Egmond echter niet als een
beslissend facet aanvoeren voor de roem
loze aftocht van de achtervolgingsploeg.
„Gaan we op deze manier door”, erkende
ook Möhlman, „dan hoeven we de komen
de jaren nergens op te rekenen. Wil je op
dit onderdeel tot de top behoren, dan zul je
toch minimaal een half jaar als ploeg moe
ten trainen. Maar het geld en het wegfiet
sen speelt bij ons nu eenmaal een erg
belangrijke rol. En daar hebben ze in de
Oostbloklanden nu eenmaal geen last van.”
De tijd van de Oostduitsers was er dan
ook naar. Het gestroomlijnde kwartet Win-
kler-Mortag-Haueisen-Wiegand spotte an
dermaal met alle wetten van de logica en
zette een tijd neer (4.17.97), waarmee zij
maar liefst zeven seconden onder het we
reldrecord van de Italianen bleef. Slechts
de Zwitsers en de Russen konden die fabu
leuze chrono enigszins benaderen, maar
zullen de vier Oostduitsers niet de voet
dwars kunnen zetten op weg naar de derde
wereldtitel.
Dat recht is in München voorbehouden
aan de Tsjech Anton Tkac, die de gedood
verfde sprintkampioen Emanuel Raasch
in twee ritten terugwees. Het brons ging
naar WK-debutant Christian Dresscher.
(Van onze sportredactie)
ZEVENBERGEN. Een boeiend koers
verloop, een nieuwe leider en een fikse
ruzie tussen een ploegleider en de koersdi
recteur. De Proftour Nederland beleefde
vrijdag in de rit van Maastricht naar
Zevenbergen een flinke opleving. Nico de
Vries, directeur van de etappewedstrijd,
eiste de eer van die face-lift voor zich op.
’s Morgens voor het vertrek had hij alle
ploegleiders vermanend toegesproken.
„Jullie moeten aanvallen, want anders
zoek je voor mij maar een ander”, flapte
hij eruit.
Bij monde van delegatiechef Ingo Huls
berg, de secretaris-generaal van het minis
terie voor sportzaken in Oost-Duitsland,
heeft de ploegleiding inmiddels Durpisch’
gebruik van efedrine toegegeven. Tegelij
kertijd distantieerden de Oostduitsers zich
volledig van de hele affaire, omdat de met
een Tsjechische arts getrouwde Durpisch
zich zou onttrekken aan de medische bege
leiding en volledig zijn eigen gang gaat.
Een redelijke formatie, maar theoretisch
gedoemd om te mislukken. Pevenage ver
dedigde de trui van Willems, Van de Velde
moest rekening houden met de tweede
plaats van zijn ploegmaat Aad van den
Hoek en Zoetemelk had zijn knecht Leo
van Vliet eveneens op de gedeelde tweede
plaats staan. Toch pakte het vijftal binnen
10 km 2 minuten voorpsrong. Weliswaar
hielden Pevenage en Van der Velde zich
aan de opdracht, maar Zoetemelk leek
zich volstrekt niet te bekommeren om de
klassering van zijn ploeggenoot.
Mede door de inspanningen van Zoete
melk, werd Van der Helst latjsr in het
oranje gehesen. „Hij is een geweldige
steun voor me geweest”, zei de latere lei
der.
Interessant voor Nederland blijft nu nog
slechts de vraag wie van het tweetal in het
Oranje-onderonsje de wereldtitel voor
zich zal opeisen.
Indrukwekkend was de manier waarop
Keetie van Oosten in haar kwalificatierit
de zesvoudige wereldkampioene Tamara
Garkuchina inliep en bovendien de 3000
meter aflegde in een tijd, die niet alleen 13
seconden onder haar persoonlijke record
lag, maar met welke chrono (3.49.54)zij het
van 1974 daterende wereldrecord van Gar
kuchina met drie seconden omlaag bracht.
In haar tweede rit deed de Zeeuwse het
nogeens dunnetjes over. Na iets meer dan
twee minuten had Keetie van Oosten de
Belgische Nicole van Den Broeck reeds
achterhaald en haar tijd (3.52.32) was an
dermaal van superieur gehalte.
Met die tijden stelde Keetie van Oosten
nadrukkelijk haar kandidatuur voor de
wereldtitel, in de finale waarvoor ze onver
mijdelijk zal stoten op Anne Riemersma.
Onlangs bij het nationale titelgevecht be
roofde de Friezin Keetie van Oosten van
een nationale titel, hetgeen toen tot de
nodige irritatie leidde, omdat de Zeeuwse,
in tegenstelling tot Anne Riemersma, niet
was gestoken in het aërodynamische pak.
De tijden die de zilveren medaillewinnares
van Venezuela in München scoorde (res
pectievelijk 3.51.30 en 3.55,32, waarmee zij
haar persoonlijke toptijd van 3.59 even
eens aanzienlijk verbeterde) bieden ver
moedelijk net onvoldoende perspectief op
de wereldtitel, maar vormen wel degeijk
een garantie voor een uiterst boeiend twee
gevecht.
uw
Herman Ponsteen ontkende dat echter
nadrukkelijk. „Die hele kwestie heeft er
niets mee te maken”, sprak hij bits, in elk
geval kon de Twentenaar niet ontkennen
dat zijn wereldprestatie in München ook
voor hem een grote verrassing was. Uitein
delijk had hij een schema aangehouden
dat in heel wat minder voorzag: 5.54 en
zelfs die tijd bleek Ponsteen aanvankelijk
nog te hoog gegrepen gevonden te hebben.
„Mijn eigen keuze”, zei hij, „was 5.58-5.59,
wat me voldoende leek om bij de laatste
acht te komen. Tot een betere tijd achtte ik
me voorlopig niet in staat, maar Frans
Mahn die me coachte vond dat ik best een
lager schema kon aanhouden”.
(Van onze speciale verslaggever)
MÜNCHEN. Norbert Durpisch, de
donderdagnacht door zijn landgenoot
Detlef Mache onttroonde wereldkampi
oen op de individuele achtervolging, is
positief bevonden bij het onderzoek naar
stimulerende middelen. Ook de contra-
expertise wees uit dat de Oostduitser in
zijn slechts ternauwernood gewonnen rit
uit de achtste finales tegen de Noor Iver
sen efedrine heeft gebruikt. Dit bracht
het urine-onderzoek aan het licht dat in
Keulen werd verricht door oud-wielren-
ner Manfred Donicher.
Het goud en zilver op de individuele
achtervolging bij de dames kan Nederland
Aanvankelijk overwoog de Oostduitse
ploegleiding nog protest aan te tekenen
tegen de gang van zaken rond de controle,
doch bij nader inzien werd daarvan afge
zien. Ingevolge artikel 25 van het UCI-
reglement wordt Durpisch nu voor een
maand geschorst. Voor het eindklasse
ment van de achtervolging heeft deze do-
ping-affaire uitsluitend gevolgen voor de
Oostduitser, die als zilveren-medaillewin-
naar is gediskwalificeerd.
irt
irko-
jnde
ning
iet u
len’
tnte-
Zonder een moment van verslapping,
had Herman Ponsteen zich zo stevig op die
tijd vastgebeten dat hij als beste van de 16
deelnemers naar de kwartfinales ging.
In die strijd om een plaats bij de laatste
vier plaatste Herman Ponsteen zich moei
teloos in zijn wedstrijd tegen de Italiaan
Dino Porrini die hij net als Ferdinand
Bracke inliep. In tijd betaalde Ponsteen
echter de tol voor zijn inspanning die no
dig was om eerder op de dag zijn wereld
prestatie te vestigen. Hij kwam uit op
6.01,46, de slechtste tijd van de kwartfina
le, waardoor hij Roy Schuiten als maker
van de beste tijd (5.54,04) zou moeten tref
fen in de halve finales. De reglementen
besparen landgenoten echter van dit soort
confrontaties, hetgeen betekent dat Her
man Ponsteen het moet opnemen tegen de
maker van de tweede beste tijd, titelverde
diger Gregor Braun.
Roy Schuiten bereikte de selecte groep
van de laatste vier na een moeizame start.
In de kwalificatie tegen de op zijn aërody
namische fiets rijdende Daniel Gisiger,
kwam hij met 5.58,41 tot de vierde tijd.
Een matige prestatie. „Ik was te nerveus,
lichtte Schuiten toe. „Het is in die kwalifi
catiewedstrijden met mij altijd hetzelfde:
ik kan niet tegen die spanning”. Ten koste
van Gunther Schumacher bereikte Schui
ten, zoals verwacht, de halve finales, waar
in hij Jean-Luc Vanden Broucke treft. Die
selectie werd niet overleefd door Daniel
Gisiger, voor wie de tegenstand van de
regerend wereldkampioen Gregor Braun
groter bleek dan het voordeel van zijn
aërodynamische fiets. Gisiger werd zelfs
ingelopen.
Bij de laatste vier ontbreekt ook Knut
Knudsen, die onverwacht van de deelne
merslijst verdween, doordat hij tijdens een
korte training vlak voor de wedstrijden
werd aangereden door een auto en met
lichte verwondingen in een ziekenhuis in
München terechtkwam.
wielerdelegatie bij de wereldkampioen
schappen aangekondigde demonstratie
van Keirin”, heeft in München weinig
indruk gemaakt
De Japanse bond had voor deze kennis
making zeven specialisten naar Duitsland
gestuurd die weliswaar wat aardige
sprints lieten zien, maar met deze wed-
strijdvorm toch niet konden verrassen
Twee wedstrijden over zeven ronden (een
zonder en een met gangmaking) brachten
pas in de laatste ronde grote actie (wat in
het laatste geval niet anders mocht), waar
mee het koersbeeld veel leek op de vanuit
de Europese zesdaagsen bekende afvel-
koerssprints. Die situatie maakte duidelijk
dat de spanning bij keirin" voornamelijk
wordt opgeroepen door het gokelement
De eerste aanwijzing voor het in alle
opzichten onthutsend zwakke rijden van
het achtervolgingsviertal kreeg Mahn
reeds op de individuele poursuite met de
deceptie-Möhlman. Zoals in het verleden
wel meer gebeurde, raakte Mahn in ver
twijfeling, wees daags voor de ploegenach-
tervolging Hans Vonk aan als vervanger
van Möhlman, maar besloot te elfder ure
die mutatie alsnog ongedaan te maken.
Nog minder vlekkeloos reed het kwartet
echter daags daarop, met daarbij als
grootste tegenvaller dat Hennie Stamsnij-
der, die tot dan de veruit beste indruk had
gemaakt, zich als zwakste van het viertal
manifesteerde. Des te onbegrijpelijker
was het daarom, dat Frans Mahn niet
tijdens de race afweek van de oorspronke
lijke afspraak om na elke halve ronde af te
lossen Immers, telkens wanneer Van Eg
mond of Schipper op kop kwamen, vloog
het tempo omhoog, maar dat ging weer
drastisch omlaag zodra Stamsnijder of
Möhlman het kwartet aanvoerde. Van eni
ge regelmaat was dan ook totaal geen
sprake.
Dick van Egmond betreurde het nader
hand als geen ander, „omdat”, meende de
Nijverdaller, „het zeker twee seconden zou
hebben gescheeld wanneer Schipper en ik
in de laatste kilometer een hele ronde op
kop hadden gereden Maar de afspraak
was nu eenmaal dat zoiets vanaf de kant
zou worden aangegeven, maar dat teken
van Mahn bleef achterwege”.
MÜNCHEN. Gewend geraakt aan de
gouden successenreeks van Gabi Minne
boo, die zich in de voorbije drie jaren de
veruit sterkste amateurstayer toonde,
kreeg de zilveren en bronzen klassering
van respectievelijk Mathieu Pronk en
Martin Rietveld aanvankelijk minimale
aandacht. Slechts weinige Nederlanders
hadden halverwege de weinig opwinden
de stayersfinale nog oog voor de verbeten
strijd waarin het duo Pronk-Rietveld was
gewikkeld met uiteindelijke wereldkam
pioen Rainer Podlesch. Die aandacht
werd volledig afgeleid door Gabi Minne
boo, die kort daarvoor gangmaker Bruno
Walrave niet meer had kunnen volgen en
vervolgens gedesillusioneerd in de cata
comben van de Olympische wielerpiste
verdween.
normaliter niet meer ontgaan. De over
macht die Keetie van Oosten en Anne
Riemersma zowel in de kwalificaties en als
gisteravond in de kwartfinales aan de dag
legden, degradeerden de concurrentie tot
een groepje goedwillende figuranten. De
wereldtijden die beide dames tot twee keer
op het scorebord brachten, geven echter
tegelijkertijd aan, dat het dameswielren-
nen nog altijd in de kinderschoenen staat.
MÜNCHEN. Volgens de letter van het
reglement, kan Hennie Kuiper niet deel
nemen aan het wereldkampioenschap
wielrennen op de weg. De inschrijvings-
termijn voor de wedstrijd op de Nürn-
burgring verstreek namelijk donderdag
avond en Hennie Kuiper werd door de
KNWU vrijdagochtend officieel opgege
ven.
De vijf koplopers namen drieëneenhalve
minuut voorsprong, die mede door de in
spanningen van Van der Helst gehand
haafd bleef tijdens de plaatselijke ronden
in Zevenbergen. In de eindspurt flitste
Johan van de Velde naar de ritzege. Van
der Helst straalde. Hij heeft dit jaar nog
geen wedstrijd gewonnen en kon de leider
strui wel gebruiken. De beslissing over de
eindzege in de Proftour is hiermee echter
wel gevallen.
De uitslag van de vierde etappe is:
1. Johan van de Velde (Ned-Post) 211 km in
4.34.55 (met bon. 4.34.45), 2. Adrie van Houwelin-
gen (Ned-Harings) z.t. (met bon. 4.34.50), 3. Rudy
Pevenage (Bel-Jossart) z.t. (met bon. 4.34.52), 4.
Joop Zoetemelk (Ned-Caput) 4.34.55, 5. Etienne
van der Helst (Bel-Merckx) z.t., 6. Fons van
Katwijk (Ned-De Loof) op 3.30, 7. Guido van
Calster (Ned-Merckx), 8. Leo van Vliet (Ned-
Caput), 9. Willy Planckaert (Bel-Merckx), 10. Piet
van Katwijk (Ned-Post).
Algemeen klassement: 1. Etienne van der
Helst (Bel-Merckx) 22.12.18, 2. Johan van de
Velde (Ned-Post) op 42 sec., 3. Rudy Pevenage
(Bel-Jossart) op 0.50, 4. Joop Zoetemelk (Ned-
Caput) op 0.56, 5. Daniel Willems (Bel-Jossart) op
2.33, 6. Guido van Calster (Bel-Merckx) op 2.38,
7. Leo van Vliet (Ned-Caput) z.t., 8. Aad van den
Hoek (Ned-Post) z.t., 9. Willy Planckaert (Bel-
Merckx) op 2.41, 10. Gerry Verlinden (Bel-Jos
sart) z.t., 11. Gerrie Knetemann (Ned-Post) op
2.45, 12. Adrie van Houwelingen (Ned-Harings)
op 2.48, 13. Jan Raas (Ned-Post) op 4.07, 14. Cees
Priem (Ned-Post) op 4.09, 15. Johan van de Meer
(Ned-Koopmans) op 4.17, 20 Didi Thurau (Wdl-
Jossart) op 4.21, 38. Barry Hoban (GB-Caput) op
4.30, 51. Juergen Kraft (Wdl-Harings) op 8.03.
Dagploegenklassement: 1. Merckx 13.51.45, 2.
Harings z.t., 3. Caput z.t., 4. Post z.t., 5. Jossart z.t.
Algemeen ploegenklassement. 1. Merckx
66.37.36, 2. Post 66.39.08 (95 punten), 3. Jossart
z.t. (209), 4. Caput 66.40.49, 5. Harings 66.44.17
Puntenklassement: 1. Van Vliet 49 punten, 2.
van Calster 44, 3. Willy Planckaert 43, 4. Van de
Meer 37, 5. Van de Velde 32.
Het is de tweede keer dat het thema
doping bij een wereldkampioenschap
wielrennen actueel is. Eerder was dat het
geval in 1975 in Luik, toen het Poolse
tandemduo Kocot-Kotlinski niet op de do
pingcontrole verscheen en daarop de we
reldtitel werd ontnomen.
Uiteindelijk mocht Ponsteen na een
vergadering waarin de wielerautoriteiten
f over hun hart streken toch en de daar
door ontstane kans om zich in de belang
stelling te fietsen greep hij op sensationele
wijze. In een schitterende race tegen de
Belgische veteraan Ferdinand Bracke
(twee keer wereldkampioen op dit onder
deel en in 1967 met 48,934 kilometer uur-
recordhouder) verbeterde hij tijdens de
kwalificaties de beste wereldprestatie op
dit nummer met maar liefst vijf seconden:
5.46,72, Ponsteens indrukwekkende
krachtsexplosie kon echter niet tot offici
eel wereldrecord worden verheven omdat
de internationale reglementen voorschrij
ven dat de renner daarvoor alleen in de
baan gereden moet hebben. Zodoende
bleef Ole Ritter, die in 1968 tijdens zijn
voorbereiding op een geslaagde uur-
recordaanval in Mexico 5.51,6 reed, eige
naar van de eretitel.
Waar de wielertop vol verbazing kennis
nam van dit schitterende optreden, bleef
Hermann Ponsteen die in een klap zijn
marktwaarde opschroefde zelfs opval
lend nuchter en kalm. „Dit had een paar
jaar geleden moeten gebeuren, dan was ik
tenminste eerder beroepsrenner geweest”,
reageerde de Nijverdaller nogal onver
wacht kil op zijn zo feestelijk aandoende
uitslag. Die nogal merkwaardige aandoen
de lakonieke houding, leek duidelijk een
afweermiddel voor degenen die hem in
zijn ogen na zijn verloren finale om het
Nederlands kampioenschap onrecht aan
deden. Zoals zijn hele imponerende
Met de ondermaatse tijd van 4.29.37, die
bij lange na niet toereikend was vooi' een
plaats bij de laatste acht, zette de achter
volgingsploeg in feite een traditie van de
laatste jaren voort. Althans in zoverre, dat
het toekomstbeeld ook op dit onderdeel
weinig of geen perspectief meer biedt wan
neer de Wielerunie op de oude voet door
gaat. Maar zo mogelijk nog schrijnender
dan de tijd was de klassering van het
Oranje-kwartet, bestaande uit Geert
Schipper, Dick van Egmond, Hennie
Stamsnijder en (toch) Gerrit Möhlman, dat
notabene nog voorrang moest verlenen
aan een toch onbeduidende wielernatie als
Nieuw-Zeeland. Bovendien was Tsjecho-
slowakije, dat praktisch de volledige vier
kilometer met drie man moest rijden, nog
bijna drie seconden sneller
„En dan te bedenken", verluchtte een
hevig ontdane Frans Mahn, „dat ik er
steeds van overtuigd was dat deze ploeg
een tijd van 4.23 moest kunnen rijden Na
de nationale kampioenschappen in
Utrecht dacht ik op zeker moment zelfs
dat het mogelijk moest zijn om bij de
eerste vier te eindigen Ik heb dat nooit aan
iemand durven zeggen, maar achteraf zeg
ik nu, dat je ook te voorzichtig kunt zijn in
je uitspraken Maai' voor wie de hele voor
geschiedenis kent, is deze afgang onbegrij
pelijk Nooit eerder had ik de beschikking
over zes in beginsel toch uitstekende ach
tervolgers en dan gebeurt dit"
I
de rui inuesi, naia tiei geen zm om uoor te
gaan”.
Die mededeling lokte de nodige reacties
uit in het Nederlandse kamp. „Dat had",
oordeelde stayerscoach Martin Wierstra
„Gabi wel iets eerder kunnen laten mer
ken, dat hij zo slecht reed”. Noppi Koch, de
gangmaker van Pronk, was zelfs de me
ning toegedaan, dat Nederland op die ma
nier een wereldtitel heeft verspeeld. „Er
was de afspraak gemaakt, dat Pronk in
dienst van Minneboo zou rijden, maar
wanneer hij wat eerder zijn gang had
kunnen gaan, hadden we gemakkelijk een
geslaagde aanval op Podlesch kunnen
doen. Zo sterk reed die nou ook weer niet".
Gabi Minneboo was nog niet uit de baan
verdwenen of Pronk verhoogde onmiddel
lijk het tempo, maar miste na alle inspan
ningen die hij daarvoor in dienst van Min
neboo had moeten leveren, de macht om
de toppositie van Podlesch nog serieus in
gevaar te brengen. De 33-jarige Duitser,
die eerder nooit verder reikte dan twee
keer zilver (1971 en 1973) en twee keer
brons (1976 en 1977) trad daarmee in de
voetsporen van zijn landgenoten Horst
Gnas (wereldkampioen in 1971, ’72 en ’73)
en Jean Breuer (’74) die hem als titelhou
ders voorgingen. Gabi Minneboo: afgestapt.
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllilllilllllllllillllllltlllllllillllllH
i
