OVER IJMUIDEN GESPROKEN
Nog eenmaal langs de Stationsweg
in de vishol
1
De nieuwe Avrobode en TeleVizier:
zo kleurig als de televisie zelf.
HET KLEURIGSTE
TELEVISIENIEUWS VOOR DE
KOMENDE JAREN IS VANAF HEDEN
VOOR DEZELFDE PRIJS TE KOOR
wat vertel je me nou?
Christen Vrouwen
Felicitaties voor diamanten echtpaar
hebben nieuw
winterprogram
I
I
I
19 7 8
IJMOND
7
SEPTEMBER
WOENSDAG
6
Voetbalfoto
Chris Visman
t
I
Met ingang van nu zijn de
Avrobode enTeleVizier de meest
voorbeeldige programmabladen
van Nederland geworden.
Gezellig dik, bijzonder
overzichtelijk en met alle
TV-programmapagina’s in kleur.
Dus in zwart/wit uw TV-
programma’s uitzoeken is er in
het vervolg niet meer bij.
Gauw maar kopen dus.
Want met al die verbeteringen
zijn Avrobode en TeleVizier
nog steeds voor de oude prijs
te koop. En eens hard nadenken
over een abonnement
Oorlog en vrede
Visserijbedrijf
OU!
- -
(ADVERTENTIE)
3.818,
6.735,
7.035,
IJMUIDEN. Aan de dinsdagmarkt
werd aangevoerd: 810 kg tong; 14 kisten
tarbotten griet; 90 kisten kabeljauw; 873
kisten koolvis; 291 kisten schelvis; 30 kis
ten wijting; 7 kisten schar; 117 kisten ma
kreel en 90 kisten diversen.
VELE LEZERS ZULLEN Servaas se
nior (de man met de witte baard) hebben
gekend als beheerder van het buffet van
het station Velsen (later Velsen-IJmui-
den Oost). „Wat was het een druk sta
tion”, herinnert de heer Luit zich, „toen
de trein in de richting van Beverwijk nog
LUIT KWAM vervolgens bij het huis
met voortuin van de vroegere sergeant-
majoor, nu makelaar, Bontebal. Na een
brakliggend stuk grond zag men het
boerderijtje van De Weers, wiens zoon er
later een kolenopslagplaats zou vestigen.
Dan de woning van Van Kaam van wie
de heer Luit zich het grote feest herinnert
toen deze zestig jaar bij een firma aan
de Zuidzijde werkte. Ernaast stond het
huis van de spoorwegarbeider Servaas
wiens ouders er eerder hadden gewoond.
zen met grote voortuinen van Dijkstra en
Wiersma. Dan drie meer aan de weg
gelegen pandjes waarvan er twee als
winkel waren ingericht, één van de fami
lie Van Thiel, ernaast een kruideniers
zaak van De Vries (later de fijnstrijkerij
van mevrouw Van Woensel, daarna de
schoenenzaak van Jongeneel.
via de spoorbrug ging. De reizigers voor
IJmuiden moesten hier overstappen. Als
een trein uit Amsterdam naar de richting
van IJmuiden binnenreed dienden de
reizigers voor Beverwijk, Alkmaar e.d.
op hun beurt op aansluiting te wachten.
Het drukke treinverkeer vergde veel
spoorwegpersoneel op het station. Luit
kende al deze mannen: „Ik liep bijna
vijfentwintig jaar lang iedere dag op het
perron om melk en melkprodukten aan
het buffet af te leveren”. Wat Servaas
senior betreft, deze gaf het beheer over
het buffet later óver aan zijn schoonzoon
Eijndhoven die talrijke lezers zich ook
zullen herinneren van zijn lunchroom
aan de Stationsweg.
WIE AAN ..TOEN" denkt ziet de kolen
wagens op het emplacement weer voor
zich. Die moesten de Stationsweg passe
ren. Onder het rijden sprong de rangeer
der van de locomotief om met een rode
vlag het verkeer op de Stationsweg tegen
te houden. Piet Luit: „Was zo’n wagon
met een lading voor een van de vele
kolenhandelaren gearriveerd dan moes
ten er veel rappe handen bij te pas ko
men om de wagon zo vlug mogelijk leeg
te krijgen. Dit in verband met het betalen
van staangeld. Het was een hele karwei
want al de op of bij de wagon gevulde
zakken dienden naar de opslagplaats
„thuis” te worden gereden. Handelaars
met een opslagplaats bij het station, zoals
De Weers en Den Braber, hadden het
daarbij vergeleken gemakkelijk”.
In deze rubriek hebben we onlangs een
artikel gewijd aan een van de dichters
van het oude IJmuiden, Chris Visman.
De heer W. Hartenberg te Santpoort ves
tigde onze aandacht op een grafschrift
dat in de jaren twintig werd aangebracht
op de Westerbegraafplaats in IJmuiden
ter gedachtenis van Daan Schilling die
vele jaren gemeenteraadslid en ook wet
houder was. De tekst is van Chris Vis
man: „De weinigen, die hun verlicht ver
stand, - hun rijk gemoed niet voor zich
zelf bewaarden, - maar ’t grauw hun
mening en gevoelens openbaarden, - zij
zijn van ouds gekruisigd en verbrand”.
markiezenwerkplaats van Van Veelen,
vader en zoon. Wat de trawlers betreft, ik
herinner me dat Frater Smit en Prins er
acht hadden. Tinus Blinkhof was walma-
chinist. Er werd nog volop carbid ge
bruikt. Het „klinken” gebeurde met de
hand; alleen de VEM en de HERA had
den toen „lucht”. De opvarenden van de
boten die onder dek werkten werden
„het zwarte koor” genoemd. De luchtko
kers kwamen op de stookplaat uit - een
schuif erin, een katrol, een grote puts.
Als de vuren „getrokken” werden (net als
bij een kachel) gingen de sintels naar
boven en overboord, behalve binnen de
pieren - daar mocht het niet. Wanneer de
vuren dus voor de vishal „getrokken”
werden ging op de stookplaat de water
slang erop en daarna kwamen de sintels
aan dek en vervolgens aan de wal. Zo
doende kon er cokes worden gezocht.
Hetzelfde gebeurde aan weerszijden van
de pont”.
TOEN DE STATIONSWEG zijn spoor-
wegviaducten kreeg moest het wegdek
ingrijpend worden veranderd. Wie naar
het centrum van „de Heide” (Velseroord)
ging kreeg te maken met een nogal steile
helling die van man en paard het uiterste
bleek te vergen. Zwaar beladen kwamen
de wagens van de groentehandelaren
van de markt in Beverwijk; één paarde-
kracht was eigenlijk onvoldoende om de
kar omhoog te krijgen. Het was natuur
lijk ook tobben voor de velen die met een
handwagen op weg waren, zoals melk-
handelaren en bakkers. Een aantal van
hen gebruikte een trekhond vóór of on
der de wagen. Iedereen slaakte een zucht
van verlichting als hij bij de Willebrord-
straat was gekomen. Er werd op den
duur een en ander gedaan om de situatie
te verbeteren; de straat werd, zoals men
dat zei, „langer” gemaakt. Maar een radi
cale oplossing was onmogeliik.
(Reacties op deze rubriek: schriftelijk
aan het bureau van dit blad met vermel
ding van „IJmuiden wat vertel je me
nou?”, telefonisch 023-378601).
Kg.:
124.882,82,
98.726,22,
57.863,67,
19.807,87,
8.432,40,
Prijzen in guldens. Per 1 kg: tarbot
15,87-15,02; grote tong 18,77; grootmiddel
tong 16,61-16,34; kleinmiddel tong 16,37-
15,96; tong één 13,62-11,91; tong twee 8,65-
8,47.
De heer W. Koomen, IJmuiden: „Wij -
een groep jongens - zaten bovenop het
dak van school K. We konden er niet
meer af aan de achterkant want daar
kwam de politieman Verweij het dak op.
Wat moesten wij doen: aan de voorkant
naar beneden. Wie wachtte ons daar op:
Bosman, de veldwachter. „Rooie, nou
heb ik je”, zei Bosman. Ik zei tegen
Bosman: „Je bent zelf rood”. Het gevolg
was dat ik drie dagen niet meer op een
stoel kon zitten. We hebben met z’n allen
wraak genomen in het bos van Parel: een
valkuil en daar liep Bosman in. Na de
oorlog heb ik hem alles eerlijk verteld.
Toen gaf hij mij de hand; de vrede tussen
de twee „rooien” was getekend.
OP DE RUIMTE tussen de viaducten
bevond zich een pad dat met een klaphek
was afgesloten. Het werd veel gebruikt
door de mensen die hun werk bij de
spoorbrug hadden: Bos, Jensen, De
Boer, Bragt en anderen. Hun woningen,
speciaal voor het personeel gebouwd,
stonden aan de Kanaaldijk. De heer Luit:
„Het was een hele gebeurtenis als je eens
te gast was bij een van deze mannen in de
stuurhut op de spoorbrug, voorals als hij
de brug moest opendraaien voor het
doorlaten van een of meer schepen. Met
de stuurlui voerde hij intussen een ge
sprek waarbij hij allerlei gegevens no
teerde. Je stond wel verbaasd te kijken
hoe het mogelijk was dat zo’n zwaar
gevaarte, want dat was het toch, zo feil
loos open en dicht ging. Het was een
soort wonder als je dat meemaakte”.
OP Z‘N TERUGWEG via de spoorweg-
viaducten passeerde Luit met zijn melk
wagen op de Stationsweg eerst het huis
met de stenen trap van zeven treden
waar een spoorwegarbeider woonde,
daarna het huis van de familie Bielefeld,
dan een brede poort en vervolgens een rij
van zes kleine woningen, stuk voor stuk
met een stenen trap in verband met het
lage wegdek. Luit herinnert zich op één
na alle bewoners: respectievelijk de
spoorwegarbeider Voorhout, de schilder
Wals, de schilder Keuter, Bonekamp, dan
N.N. en tenslotte de weduwe Van Wierin-
gen. Na de huisjes een open poort, dan de
lunchroom van Eijndhoven, de woning
van de familie Kolk en het huis van Kolk
junior. Dat laatste stond op de hoek van
de Willebrordstraat. Als je daar was kon
je even uitblazen van de krachtinspan
ning die de helling ook vandaag had
gekost.
DEN HELDER. In de week van 28
augustus tot en met 1 september werden
door 47 kotters de volgende hoeveelheden
vis aangevoerd:
Per 40 kg: wijting drie 68-55; poontjes
60; horsmakreel 36-20; steenbolk 48; bot
44-40; rode poon twee 120-100; leng 118-
112; lommen 122; tarbot 503-221; griet
288-162; kabeljauw één en twee 252-186;
kablejauw drie 130-118; kabeljauw vier
138-108; kabeljauw vijf 130-80; koolvis
vier 84-52; schelvis één 140; schelvis twee
122-120; schelvis drie 82-67; schelvis vier
71-65; schol drie 140-130; schol vier 108-
100; makreel twee 41-21,60; makreel drie
20; schar 114-108.
-X .-f.
De heer T. Post, Santpoort: „Graag wil
ik inhaken op de voetbalfoto, beschik
baar gesteld door mevr. Van Breugel-
Visser te IJmuiden. Het is inderdaad
ruim zestig jaar geleden, om precies te
zijn in juni j.l. eenenzestig jaar, dat de
foto werd genomen. Ik weet het nog heel
goed want ik speelde als rechtsback en
aanvoerder in dat elftal. Onze club heette
S.D.E. Het was op het zogenoemde Hoge-
land. Dat strekte zich uit van de hoek
Velserduinerbuurtweg (op de hoek
woonde de familie Kok die een sigaren
handel had en vadaar kon je lopen zon
der een huis tegen te komen) tot aan de
IJmuiderstraatweg. Wij hadden een com
petitie van zes clubs uit IJmuiden en
Velseroord. Uit die clubs zijn goede spe
lers gekomen, o.a. Jan Tol van Stormvo
gels en Arie v.d. Wint van V.S.V. Wat de
foto betreft, de namen van de spelers
waren van links naar rechts en van bo
ven naar beneden: Aard van Woensel, W.
Noordman, Piet Wey, Jan Zegel en Pietje
Bogaart; tweede rij Piet Eriks, Jan Loen-
dersloot en Herman Meijer („de Witte”);
onder: ondergetekende, Hannie en Theo
Ouderkerk. De grensrechter was inder
daad Jan Monné. Het jongetje met de pet
(op de achtergrond) was Jantje Plugboer,
later ook een goed voetballer. Wij waren
toen in de leeftijd van zeventien jaar en
jonger, zoals „de Witte” (veertien jaar) en
Piet Wey (vijftien jaar). Het was een
mooie tijd”.
VELSEN-NOORD. De afdeling Vel-
sen-Noord van de Nederlandse Christen
Vrouwenbond heeft haar programma
voor het nieuwe seizoen weer gereed zo
dat van september tot en met mei 1978 de
gebruikelijke maandelijkse bijeenkom
sten zullen worden gehouden.
Na de laatste gehouden bijeenkomst
heeft het bestuur inmiddels een wijziging
ondergaan wegens het periodiek aftreden
van de dames J. G. Bosman-Geurkink,
tweede secretaresse en H. van ’t Slot-Fos-
sen, tweede penningmeesteresse. Hun
plaatsen worden ingenomen door de da
mes M. Visser-Politiek en H. L. van Zalin-
ge-Boerkoel. De afdeling telt thans 72 le
den, onder wie vier nieuwe leden. Financi
eel heeft de afdeling nog geen moeilijkhe-
I
den wegens een ruim batig saldo als gevolg
van enkele giften. Dinsdag 12 september
opent N.C.V.B.-Velsen-Noord het jaarpro
gramma met een lezing door mevrouw K.
Zijlstra-Roeleveld uit Heemskerk over het
onderwerp „Vrouw en vrede”.
Dinsdag 10 oktober komt mevrouw G.
Kroeger-Gerritsen uit Santpoort-Noord
met het onderwerp „Met de N.C.V.B. naar
de Oostbloklanden”. De Stichting „Natio
naal Rheumafonds” verzorgt dinsdag 14
november de voorlichtingsavond over
Rheuma.
Het gebruikelijke jaarfeest als herinne
ring aan de oprichting van de afdeling
vindt plaats op dinsdag 13 februari. Drs.
H. Hornstra uit Schoorl bespreekt op dins
dag 13 maart het onderwerp „De levensfa
sen van de mens” en dinsdag 10 april komt
de bekende heer N. Kloosterhuis uit IJ-
muiden het onderwerp „Ongevallen in en
om de woning” behandelen. Het seizoen
wordt afgesloten met een huishoudelijke
vergadering op dinsdag 8 mei 1978.
Alle bijeenkomsten worden gehouden in
het jeugdlokaal van de Nederlands Her
vormde Noorderkerk aan de Dijckmans-
straat te Velsen-Noord en beginnen alle
om 20.00 uur.
De heer A. Douma, Haarlem: „De vis
serij leidde tot een grote bedrijvigheid in
IJmuiden: ijsfabrieken, smederijen,
draaierijen, „stores” voor materiaalvoor
ziening, timmerwinkels, schildersbedrij
ven, nettenboeterijen. Ik denk ook aan de
vele kleine neringdoenden: slagers, bak
kers, kruideniers, ’t Was nogal wat. Dat
zag je aan de buitenkant niet. Natuurlijk
was er tevens het sleepbootwerk. De
VEM had zelf een sleepbootje met Maar
ten Noordzij. Dan had je Krab met een
grote sleepboot en Kobus Maas met zijn
eigen boot. En wat kostte het wel? Traw
lers naar de Zuidzijde brengen na het
lossen 2.50. Bij al die drukte ging het bij
het „inschuiven” niet altijd op de centi
meter. Vele trawlers hadden dan ook een
ingedeukt kontje. Over de Zuidzijde ge
sproken, in de Middenhavenstraat heb
ben we ook nog de „Noorse” natuurijsfa-
briek gehad. Tevens een eau de cologne-
fabriek. Bovendien kwam in de crisistijd
de rijksvleesfabriek aan de Zuidzijde
(haché en gehakt). Tussen de ketelmake
rij van Booij en Co en scheepsbouwer
Appie Borgart kenden we vroeger al de
In IJmuiden werd dinsdag het diaman
ten huwelijksfeest gevierd van het echt
paar K. Tromp-M. Akkerman. Burgemees-
ter P. J. Molendijk kwam het bruidspaar
’s middags samen met zijn echtgenote feli
citeren op het huisadres Orionweg 247(zie
foto). Voor het bruidspaar een goede gele
genheid eens wat herinneringen op te
spitten uit een verleden waarin het visse-
rijwezen en „het landsbelang” altijd cen
traal hebben gestaan.
Aan de hand van zorgvuldig bewaarde
foto’s, getuigschriften en knipsels wordt
daar tegenover de bezoekers graag en uit
voerig over verteld. De bruidegom was
van zijn tiende tot zijn vijfenzestigste
jaar visserman. Als knaap met maar een
paar jaar lagere school kwam hij op een
zeillogger. Geld inbrengen was het parool
om thuis de schoorsteen rokende te hou-
den. De heer K. Tromp, 81 jaar, stond als
60-jarige nog voor een omscholing van
stoomaandrijving naar de gemotoriseerde
scheepvaart. Na het bereiken van de pen-
sioengerechtigde leeftijd bleef hij actief
als walmachinist.
Zijn nu 80-jarige echtgenote zag hem nu
vaker en op regelmatiger tijden thuis. Op
haar schouders rustte de zorg voor de
huishouding. Met acht kinderen een hele
opgaaf verzucht ze als haar man begint
over zijn activiteiten tijdens de Tweede
Wereldoorlog bij de luchtbescherming en
het toenmalige Ministerie van Voedsel
voorziening. Een periode op het voormali
ge eiland Wieringen was in zijn eigen
herinnering een tijd vol avontuur. Zijn
gezin kwam uit IJmuiden over en huisde
in een kippenschuur. Elke dag ging er een
halve mud aardappelen door, verhaalt de
bruid. Voor haar bood Wieringen weinig
meer dan kommer en kwel waaraan op de
diamanten huwelijksdag maar beter niet
teruggedacht moet worden.
Voor de zes kinderen Tromp die nu nog
in leven zijn, en de talrijke klein- en
achterkleinkinderen was een receptie in
Hotel Royal om half vijf gevolgd
door een etentje dinsdag een genoeglijk
De besommingen waren: KW 123
ƒ96.800,-; VD 18 4.100,-; WR 17 4.700,-;
IJM 18 4.800,-.
ijmuiden^Ji
Hoeveelheid in kg: 21.628, Vissoort:
Tong, Opbrengst: 265.885,50, Prijs in
20,98-7,26; 13.457 -, Tarbot,
21,97-4,90; 45.185, Schol,
3,16-1,55; I
3,70-0,94;
6,29-3,12;
1,84-089;
8.985,64, 1,61-0,85; 3.270, Poon, 4.678.26,
1,71-1,10; 1.307, Rog, 2.994,14, 3,01-1,49; 773,
Harder, 2.897,43, 3,99-3,63; 570, Bot,
456,00, 0,80; 395, Steenbolk, 468,25, 1.30-
0,91; 360, Tongschar, 954,14, 3,89-2,20; 340,
Makreel, 377,50, 1,30-0,81; 83, Ham,
433,13, 6,46-4,64; 154, Diversen, 420,55.
136.555 kg. 598.263,52.
13.457 -,
45.185,
31.445, Kabeljauw,
Griet,
Schar,
Wijting,
PIET LUIT heeft in deze omgeving zó
lang de melk bezorgd (bijna dertig jaar)
dat hij zich de toestand herinnert alsof
het gisteren nog zo was. Werken van
vroeg tot laat werd in die tijd normaal
geacht; krachtsinspanning hoorde erbij.
Zijn vaste route op de Stationsweg: langs
de sigarenwinkel van Geerlof en de hui-
