Eerste concert NPO-serie A onder leiding van oud-Haarlemmer
Zeldzame oude
films gevonden
Dirigent is meester in
muziekdramatisch genre
O
Koffie Hag
probleemloos
lekker!
Perfecte demonstratie moderne jazzdans
Diamonds Direct
Opnieuw verzet
afschaffing
aankoopsubsidie
SCAPINO BALLET OVERTUIGEND IN JAZZ VARIATIES
T
MAC
09 HAG mag
I
door Johan van Kempen
NPO opent seizoen met Stichtingsraadconcert
Instelling
s:
I
Centrum gaat stuk over
Steve Biko spelen
koffie
z
Gezagssituatie
I 3
Fkoffte
k hm
NAJAARSSHOW
boten - motoren - caravans
Herman Schipper waar uw sieraad een
belegging en uw belegging een sieraad is.
3 Herman (Schipper BV
Kritiek Yvonne Keuls
bij ontvangst prijs
MM!
Mr
EW
‘t ROODE HERT"
A
17e-eeuwse herberg
Culinaire specialiteiten in een
even rustige als sfeervolle
omgeving van een beschermd
dorpsgezicht
bij de Velsertunnel
op weg naar IJmuiden
Zuiderdorpstraat IS
Oud-Velsen. Tel. 02SS0-15797
HAARLEM. De laatste weken is Ed Spanjaard, de huidige assis-
tent-dirigent van het Concertgebouworkest, volop aan het werk met
het Noordhollands Philharmonisch Orkest. Vier concerten in even
zovele plaatsen, te weten Enkhuizen, Heilo, Hilversum en Alkmaar,
zijn al achter de rug. Vanavond, bij de officiële opening van het NPO-
seizoen, is Haarlem aan de beurt, met onder andere de Symphonic
Fantastique van Berlioz op het programma.
--SN
ii
YC KUNST
(ADVERTENTIE)
Ed Spanjaard zelfbewuster dan ooit
K
■fe
l
I
(Van onze kunstredactie)
a
(ADVERTENTIE)
(ADVERTENTIE)
JOHAN VAN KEMPEN
(ADVERTENTIE)
I
I
sterdam Yvonne Keuls, schrijfster van
het stuk „Jan Rap en z’n maat” bij de
uitreiking van de prijs der kritiek.
Zij nam de onderscheiding uit handen
van ciriticus Hans van den Bergh aan
namens allen die aan deze succesvolle pro-
duktie van de Theaterunie hebben meege
werkt.
Yvonne Keuls, die het stuk schreef op
basis van haar éigen ervaringen binnen
een inmiddels wegens geldgebrek geslo
ten opvanghuis in Den Haag, haalde in
haar dankwoord fel uit naar het gemeente
bestuur van deze stad. „De zotte situatie
doet zich voor”, zo zei zij, „dat het gemeen
tebestuur van Den Haag, op hetzelfde mo
ment dat Jan Rap wordt bekroond, heeft
laten weten dat er het komende jaar geen
geld is voor het alternatieve opvangwerk.
Ik ben daarover triest en boos en in op
stand”.
„Jan Rap en z’n maat” heeft in totaal
honderd voorstellingen beleefd. Het werd
geregisseerd door Christiaan Nortier, en
gespeeld door onder meer Huib Broos,
Linda van Dyck, Cor van Rijn en Cocki
Boonstra.
Daar hoef ik al niet meer over uit te
wijden. Vind ik heerlijk. Dat is een kans
die ik bij het Concertgebouworkest niet
gehad heb. Mijn eerste repetitie daar was
op woensdag en het eerste concert de
OTTAWA (AFP). In Dawson Ci
ty, een stadje in Yukon in het noord
westen van Canada, zijn tientallen
kilometers film van voor en tijdens
de Eerste Wereldoorlog gevonden.
„Ik ben overigens geen type voor een
planning voor meer jaren, hoor. Helemaal
niet. Ik vind dat als ik nu interessant werk
te doen heb en dat er goed afbreng, dan is
er automatisch groei en ben ik tevreden.
Mijn enige wens is misschien, dat ik op den
duur wel graag een vast orkest zou willen
hebben".
zaterdag erna. En dan nog met zeer onbe
kend repertoire”.
Aan dit ballet doen niet minder
dan twintig dansers mee, prach-
Een heel ander verhaal is het
natuurlijk of het jonge publiek
van Scapino dit soort dansen oók
zo mooi vindt. Misschien moeten
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG. Een aantal organisaties
op het gebied van de beeldende kunst wil
piet de, vaste Tweede-Kamercommissie
voor CRM een gesprek over de beslissing
van minister Gardeniers de Aankoop
Subsidieregeling Kunstwer-ken-(ASK) af
te schaffen. - -
Betreurd wordt dat de conclusies van
het onderzoek „Huren van kunst” over het
uitlenen van kunst op geen enkele wijze
worden geplaatst tegenover de resultaten
van het onderzoek „Geld voor kunstko
pers”. Volgens de protesterende organisa
ties vullen aankoop en lenen van kunst
elkaar uitstekend aan.
Minister Gardeniers besloot tot afschaf
fing van de ASK, omdat gebleken zou zijn
dat de subsidies bijna uitsluitend terecht
komen bij de mensen met hoge inkomens.
Sociale spreiding van kunst, met welk doel
de ASK was opgezet, wordt volgens CRM
blijkbaar niet bewerkstelligd.
De organisties die het gesprek met de
vaste commissie willen hebben, zijn Arti et
Amicitiae, de BBK, BBK’69, de Federatie
van Kunstenaarsverenigingen, de Federa
tie Kunstuitleen, de Haagse Kunstkring,
de Nederlandse Kring van Beeldhouwers,
het schilderkundig genootschap Pulchri
Studio, de Vereniging van Galeriehouders,
alsmede Dieuwke Bakker namens de Ga
leriehouders en Provinciale Diensten.
Geopend vanaf 17.00 uur.
’s Maandags gesloten
i
I
In
g
ze er nog aan wennen, het lijkt
me de moeite waard ze die kans
te bieden.
Nu al genoot de jeugd in de zaal
duidelijk meer van Pretpiere-
ment, een nieuw werkstuk van
Nils Christe. Tegen een achter
grond van vier draaiorgels (decor
en kostuums van Tom Schenk)
en op draaiorgelmuziek vertoon
den de dansers een onuitputtelij-
AMSTELVEEN. Het Scapi
no Ballet toonde zondagmiddag
in het Cultureel Centrum in Am
stelveen een totaal nieuw gezich
in Jazz Variaties. Een bepaatde
vorm van jazzdans heeft de
groep al vaker in zijn balletten
opgenomen, maar dat was dan
steeds de namaakvariant van
jazz, die het in shows zo goed
doet. Wat we nu kregen te zien is
een perfecte demonstratie van
alle mogelijkheden die moderne
jazz biedt, vol ingehouden
kracht en vol schitterende door
lopende bewegingen.
Matt Mattox is in Amerika één
van de groten van de jazzdans.
Het was zijn bedoeling het hele
danssysteem te laten zien vanaf
de kleinste bewegingen, contrac
tions, isolaties en ritmische oefe
ningen, tot en met grote virtuoze
sprongen, draaien en duet-com-
binaties. Hij is daar overtuigend
in geslaagd en het is opvallend
hoe goed het Scapino Ballet in
deze veeleisende choreografie te
voorschijn komt.
In opzet lijkt het ballet op Etu
des van Harald Lander, dat ook
zo’n opwindende demonstratie
geeft van een danssysteem, maar
dan van klassiek ballet. (Etudes
staat op het repertoire bij Het
Nationale Ballet).
Voor deze Jazz Variaties
schreef Leo Cuypers kleurrijke,
dynamische muziek, die aan de
choreograaf een maximum aan
kansen bood. En voor zover die
Na je studie bij Anton Kersjes aan het
Amsterdamse Muzieklyceum, ben je in
1972 een directiecursus in Londen gaan
volgen, om er, daarna als repetitor aan de
opera van Covent Garden, vijf jaar te
blijven wonen. Ondanks je relaties daar
en nu ook in Glyndeboume, ben je toch
liever in Nederland?
I Omdat Spanjaard dadelijk zegt het „zo
ontzettend leuk" te vinden om het NPO te
I dirigeren, stellen we hem de vraag of dat
komt omdat hij van origine Haarlemmer
is of omdat hij het werkklimaat bij het
I NPO prettig vindt. „Alebei natuurlijk,
maar in de eerste plaats toch vanwege de
goeie samenwerking.... Er is een heel
merkwaardige ervaring aan verbonden. Ik
kende het orkest, als luisteraar, uit een
periode van zo'n vijftien jaar geleden",
geeft hij als antwoord.
Ir Ed Spanjaard: „De situatie waar je als dirigent met orkest in verkeert, is min of meer
vergelijkbaar met een schoolklas".
HAARLEM. Toneelgroep Centrum
heeft de rechten verworven voor de dra
matisering van de geschiedenis van de
zwarte Zuidafrikaan Steve Biko, die als
gevangene van het regime in Zuid-Afrika
om het leven kwam. Centrum zal de to-
neeladaptie onder de titel De zaak Biko in
'de loop van dit seizoen uitbrengen.
- X)ffeu1U VI
I«
„Nou en toen ik veertien dagen terug het
eerste concert van deze vijf met het NPO
gaf en ik allemaal van die oude vertrouw
de gezichten voor me zag, leek het wel of
de tijd die ertussen zat, die vijftien jaar,
ineens wegviel. Eigenlijk was ik iedereen
intussen allang weer vergeten, een soort
sluimerende herinnering dus. En dan die
herkenning van: natuurlijk (haalt uit), die
mensen heb ik altijd gekend. Dat effect
was nu nog sterker dan toen ik het orkest
vorig jaar december voor het eerst diri
geerde”.
Ed is stellig in zijn gevoel van plotselinge
herkenning, zelfs als hem voor ogen wordt
gehouden dat de bezetting van het NPO in
de loop der jaren aardig is verjongd. Er
zullen toch niet zoveel oude bekenden
meer zijn? „Noutoch zeker nog een
stuk of twaalf. En als dan Ans Bouter en
Miep van Luin (Haarlems piano-duo dat al
sinds jaar en dag aan NPO-uitvoeringen
meewerkt - red.) meespelen, dan is de
situatie helemaal compleet”.
We spreken met Ed Spanjaard in zijn
nieuwe onderkomen, een voormalige win
kel in de Amsterdamse Jordaan, die nog
niet op orde is gebracht als woonverblijf.
Wat verhuiskisten, een piano en geluidsap
paratuur stofferen het spiérwitte inte
rieur. Spanjaard, om zich heen ziende: „Ik
word nu dertig en sinds ik uit huis ben, en
dat is tien jaar, heb ik nooit anders dan op
een klein kamertje gezeten. Afgelopen
jaar woonde ik in een sousterrain, onder
een meisje dat piano speelde. Afschuwe-
De organisaties vinden dat de beslissing
is genomen op basis van een advies van de
afdeling beeldende kunst en bouwkunst
van de Raad voor de Kunst, dat eenzijdig
en verouderd is en procedureel niet vol
gens de regels van behoorlijk bestuur tot
stónd is gekomen.
In een brief aan de vaste commissie
schrijven de organisaties dat protesten
van betrokkenen beeldende kunste
naars, expositieverenigingen en galerie
houders geen enkel effect hebben ge
had, omdat zo is later gebleken het
ministeriële besluit al in de CRM-begro-
ting voor 1979 was verwerkt.
De materie leidt tot verdere bespiegelin
gen. Spanjaard: „het is me overigens
steeds meer duidelijk geworden, dat de
situatie waarin je als dirigent met een
orkest in verkeert, min of meer vergelijk
baar is met een schoolklas. Dan bedoel ik
niet zozeer een ouderwetse gezagssituatie.
Maar, al is het dus wel een voorwaarde dat
je het goed met een orkest kunt vinden, je
moet het een beetje als een groep behande
len. En niet denken: er zijn zoveel aardige
mensen en met die drie daar heb ik nog
samen gestudeerd. Nee, niets mee te ma
ken. Ze moeten als groep met je kunnen
werken, dus het moet niet al te gezellig
worden. Er dient een behoorlijk discipline
te zijn”.
Nadat de thee is geschonken en de foto
graaf zijn werk heeft kunnen doen, pakt
Spanjaard gemakkelijk weer de draad op:
„Weet je wat zo fijn is; na die maand
samenwerken met het NPO, worden de
bedoelingen die achter mijn slag schuil
gaan, intussen stilzwijgend begrepen.
HAARLEM. een bizar stuk, zonder
al te veel „mooi” klinkende passages,
maar gedragen door koortsachtige en fan
tastische elementen. Als je je er als diri
gent in verdiept, dan hou je er niet alleen
van, maar dan voel je je er helemaal in
thuis..."’
„Maar we zijn nu weer een half jaar
verder en ik ben ook qua instelling beter
op m’n taak berekend. Intussen is m’n
debuut bij de opera van Glyndebourne
(Engeland - red.) achter de rug, waarbij ik
in „Cosi fan tutte" het London Philharmo
nic heb gedirigeerd. Ook geen „kleun”-
ensemble (lacht breed).”
Spanjaard: „Ik ben natuurlijk in de eer
ste plaats naar Nederland terug gegaan,
omdat ik als assistent van Haitink in Am
sterdam kon komen. Daarbij moet je je
bedenken dat Engeland vrij weinig orkes
ten heeft in vergelijking met Nederland.
En logisch dus, dat buitenlanders daar nog
minder kansen hebben dan hier".
choreograaf nog behoefte had
aan andere elementen, werden
die er aan toegevoegd door op de
band allerlei teleenheden op te
némen, die door elkaar gaan lo
pen en aangeven hoe ook in de
jazzdans vaak veel accenten door
elkaar heenlopen.
Spanjaard, voortbordufend op dit on
derwerp: „Doordat ik dit jaar meer arm
slag heb gekregen wat betreft het Concert
gebouworkest, kon ik heel wat aanpakken.
Tussen twee haakjes: behalve dat ik het
Concertgebouworkest in mei dirigeer, ben
ik er dezelfde maand bovendien nog solist,
in het Pianoconcert van Pijper. (Ed Spanj
aard is pianoleerling van Carel Hilsum -
red.). Verder maak ik mijn debuut bij het
Radio Filharmonisch Orkest in een Euro
pese uitzending van „Peleas und Melisan-
de” van Schönberg, ik dirigeer in Gronin
gen, Utrecht, het Nederlands Kamerorkest
en in Zweden het orkest van Malmö”.
„Engeland was enorm belangrijk voor
m’n studie. In Cövent Garden heb ik met
zoveel dirigenten gewerkt, zoals allereerst
Colon Davis, Haitink heb ik natuurlijk
meer hier meegemaakt, maar daar ook
Mutti, Kleiber.Dat zijn figuren waar je
uiteraard veel van opsteekt. En nu heb ik
gelukkig genoeg achtergrond om mijn ei
gen praktijk op te bouwen".
Dat is een uitspraak van Ed Spanjaard
over de, gisteravond door hem bij het
Noordhollands Philharmonisch Orkest ge
dirigeerde, Symphonic Fantastique van
Hector Berlioz. Óp het 'betreffende, zoge
noemde Stichtingsraadconcert (dat ter
opening van elke nieuw NPO-seizoen voor
de vertegenwoordigers van de subsidië
rende instanties wordt gegeven) was dan
ook te beluisteren, dat deze gastdirigent
zich inderdaad „thuis voelt” in deze parti
tuur en voorts dat ook de meeste leden van
het orkest op een soortgelijke wijze met
hun partijen vertrouwd zijn.
Wie op de hoogte was van het feit dat
deze programmakeuze niet van de dirigent
kwam, maar de kant van het orkest en
daarbij het idee had dat Spanjaards
kraéht meer op het gebied van het later
ontstane repertoire lag (zoals bijvoorbeeld
Roussels „Le festin de l’araignée", dat
door 'de combinatie Spanjaard-NPÓ on
langs in de buitengewesten is uitgevóerd,
of anders „Khamma" van Debussy, dat
deze dirigent destijds met zoveel Succes in
Rotterdam heeft gedirigeerd), kreeg een
lesje te leren. Ed Spanjaard blijkt name
lijk op zijn minst veelzijdig genoeg om dit
zonderlinge romantische meesterwerk uit
het ijzeren repertoire met het hiervoor
benodigde aplomb te kunnen brengen.
Waren we trouwens misschien ook even
vergeten, dat Spanjaard lange tijd assis
tent is geweest van Colin Davis, de huidige
Berlioz-specialist bij uitstek!? Die achter
gronden, waarbij de vertrouwdheid met
het opera-vak een uiterst belangrijke rol
speelt, lieten zich in positieve zin gelden bij
deze overtuigende interpretatie. Span
jaards affiniteit met het muziekdramati
sche genre, is danook het geheim achter de
verbeeldingskracht waarmee deze parti
tuur kon worden gerealiseerd.
Want in feite bestaat de „Symphonie
fantastique” uit theatermuziek zonder the
ater. En de persoonlijkheid van de dirigent
is daarbij de doorslaggevende factor om
deze taferelen triviaal te laten klinken en
tig in gedekte kleuren aange
kleed door Annette Mattox. De
solisten zijn Ruth Eman, uitste
kend, met af en toe een neiging
naar iets te veel uitbundigheid,
en Robin Woolmer.
Ditmaal was Saint-Saëns' opus 61 dus
aan de beurt. En wie gedacht had dat de
concertmeester het zijn eigen’orkest ge
makkelijk zou maken in de - tóch öök
gecompliceerde begeleidingen, kwam
bedrogen uit. Want (het idyllisch gespeelde
pastorale middendeel buiten beschouwing
gelaten) weinig solisten zullen zièh zóveel
vrijheid veroorloven als Gijsbert Beths in
zijn onafhankelijke opvatting van nerveus
karakter, van dit sprakelendé en wellui
dende werk.
CONRAD VAN DE
WEETERING
lijk”. Hij voelt de nieuwe woonsituatie als
zo’n vooruitgang, dat hij optimistische
plannen laat horen over een nu nog kaal
binnenplaatsje, dat hij naar zijn zeggen
nog helemaal „groen” gaat maken en nu
vast „de tuin” noemt.
Het geluksgevoel dat Ed Spanjaard uit
straalt, blijkt ook betrekking te hebben op
zijn werksituatie. Hij beaamt dat: „pet
geweldige van het ogenblik is: Ik ben nog
geen maand met het NPO bezig en we zijn
al door acht stukken, van de elf die het
uiteindelijk moeten worden, heengewen-
teld. Waaronder dan een paar composities
waarvan het zonde is dat we die niet in
Haarlem doen. Zoals Le Martyre de St.
Sébastien, vier orkeststukken van Debus
sy, waar ik vreselijk dol op ben. Het orkest
had ze nog nooit gespeeld, maar zij hebben
het werkelijk fantastisch gedaan. Er is
keihard gewerkt, het is bijzonder goedge-
speeld en het had de sfeer die het hebben
moet”.
We conluderen voorzichtig dat het tus
sen het NPO en Spanjaard klikt. „Zeker”,
bevestigt de jonge dirigent. „Dat gaat heel
prettig. Ik geloof trouwens niet dat ik in
staat ben om echt goed muziek te maken
met een orkest dat me niet aanstaat”. Ed is
minder uitgesproken over zijn verhou
ding tot het Concertgebouworkest.
„Ehdat is eennatuurlijknou,
jadie hebben een hogere pet op
De voorzichtigheid is opvallend. Bedoelt
Spanjaard te zeggen dat de leden van het
Concertgebouworkest wat geborneerd
zijn?
„Nee, néén (resoluut), ik wil niet zeggen
„geborneerd”. Maar het zit zo: als je voor
het eerst in je leven voor het Concertge
bouworkest staat, dan word je wel even
door het idee afgeleid, dat er nogal wat van
afhangt. En juist de laatste maanden komt
er een zeer sterke kentering in mijn menta
liteit. Zo van: ik weet dat jullie dit met
Giulini en Krips of noem maar een groot
heid op, hebben gespeeld, maar so what, ik
heb ook mijn visie erop en hier ben ik. Die
instelling, begrijp je? Wat die dirigenten
namen betreft, die ik noem, dat is trou
wens onzin, want alle stukken die ik met
het Concertgebouworkest heb gedaan,
daar had zich geloof ik, alleen Boulez nog
maar aan gewaagd en er waren verder
drie premières voor het orkest bij”.
De gedeeltelijk geconserveerde
films van onschatbare waarde wer
den in de voorbije zomer gevonden,
verborgen in het fundament van een
gebouw.
Het Canadese filmarchief in Otta
wa heeft reeds geïdentificeerd „Wild
fire” met Lillian Russel en Lionel Bar
rymore, een film uit 1915. Verder
„Princess virtue” en „Polly of the
circus”, twee films uit 1917 met Mae
Murray. Ook vond mën er afleverin
gen tussen van „The perils of Pauli
ne”, die in geen enkele andere filmo-
theek ter wereld meer te vinden zijn
en zeldzame journaalfilms uit de Eer
ste Wereldoorlog.
Dawson City, een stadje van 800
inwoners op de plek waar de stromen
de Yukon en de Klondike - bekend
van de goldrush in 1897-98 - samen
vloeien, had vroeger een amateur-at-
letiekvereniging, die filmavonden
verzorgde.
P Het Scapino Ballet bracht in Amstelveen ook Pretpierement, een nieuw werkstuk van Nils Christe op
draaiorgelmuziek. Decor en kostuums zijn van Tom Schenk.
zo hun kracht te ontnemen, dan wel tot een
obsederende ervaring te maken. En tot dat
laatste is Spanjaard met het NPO in staat,
er is hier geen sprake van een, bij de
uitvoering van dit programmatische werk
zo dikwijls voorkomende, bombastische
nivellering. Alle in deze partituur zo con
trastrijk naast elkaar geplaatste gemoeds
stemmingen, kregen namelijk vanuit een
duidelijk voelbare totaalvisie, de juiste la
ding.
Spanjaards gevoel voor spanning en de
expressie dienende nuancering, was overi
gens al in het oog gesprongen tijdens de
Jeestelijke presentatie van de ,als opmaat
tot dit concert gekozen, briljant georke
streerde ouverture „De getemde feeks”
van Johan Wagenaar. En tussen deze sym
fonische werken in, waarbij het NPO
steeds».zéér alert op zijn gastdirigent rea
geerde, was Gijsbert Beths dan nog solist
in het Derde Vioolconcert in b van Camille
Saint-Saëns.
Net was bepaald niet de eerste keer dat
deze NPÖ-concertmeester solistisch met
zijn eigen orkest optreedt. Met hoeveel
durf hij het slappe koord der virtuositeit
succesvol weet te betreden,»in>«ihel
verleden al onder meer aangetoónd duur
zijn memorabele vertolking yah hét Viqól-
concert van Katsjatoerian.
Bij de herhaling van dit gehele program
ma, vanavdnd als serieconcert A-l, zal het
ook nu al getoonde evenwciht in de samen
werking tussen de solist enerzijds en de
dirigent en het orkest anderzijds, in Saint-
Saëns’ Vioolconcert ongetwijfeld nog gun
stiger komen te liggen. -■ 81 1
Ligt u wel eens wakker van koffie...?
Hag is échte koffie waar
gelukkig de coffëine uit is.
Dat is beter voor h,art en
zenuwen en je ligt er ook
niet wakker van.
ke moppentrommel vol malle be-
wegingen. Hoekige gebaren als
mechanische poppen op een or
gel,” ondersteboven, achterstevo
ren, hoog, laag, krom, tS&cht enüo-
voort
Prachtige vingeroefeningen
van,een choreógraaf, maar ..dan
öpk niet meer dan dat. Éen door
lopende compositie, een logische
structuur, is ver te zoeken.
De kinderen gierden van het
lachen, zelfs toen de dansers
sommige moppen zonder enige
variatie, twee keer achter elkaar
vertélden.
Ah! Vous dirai-je, maman van
Maurice Béjart is ook gebaseerd
op gekke dansgebaren, maar het
zit veel geraffineerder in elkaar
dan Pretpierement omdat het
echt variaties zijn.
Het kreeg deze keer een nieuwe
bezetting bij het Scapino Ballet.
In het algemeen kan ik zeggen
dat het veel zachter wqrd ge
danst, met rondere armen, dan
de vorige bezetting. De rollen
werden minder scherp getekend
dan toen, wat vermoedelijk komt
omdat de nieuwe dansers minder
toneelervaring hebben,dan de vo
rige. Hun uitvoering is echter wel
technisch zekerder en daardoor
rustiger. Janet Popeleski, Patri
cia Kapp en Laurence Korsenti
mogen met ere in dit moeilijke
stukje balletspel genoemd wor
den. 7 i X
Heiligeweg 3
Amsterdam
verkoop showroommodellen 1978
tegen aantrekkelijke prijzen
Windsurfers, kano's, rubberboten, roei-, vis-, zeil-,
sport- en speedboten. Dag- en weekendkruisers.
t r Motorjachten w.o. Freetime, Pioneer, Cresent, Flet
cher, Gléströn, Shetland,, Bayliner. Saga en Marco.
j Grote sortering occasions.
Yamaha en Chrysler b.b.motoren 2 t.m. 150 pk,
- grote sobering occasions, overjarige en demonstra-
tiemotór'eh' In diverse merken.
Paradiso vouw-lift caravans. Lord-Munsterland toer-
caravan w.o. de Lord Luxus en Siësta uitvoering
Otten de nieuwe hefdakcaravans met aerodynami-
sche vormgeving. Diverse inrull-occasions en nog
enkele^ overjarige modellen.
-
Zuïderzeeweg 2-Amsterdam-O.
(tussen Schellingwouderbruggen)
Telefoon 020-947527-655701
AMSTERDAM (ANP). „Ik voel me als
iemand die een reddingsboot aan het bou
wen is. Het model wordt bekroond om
zijn kleur en zijn vorm, maar de boot zelf
mag niet varen. Het is dan ook met ge
mengde gevoelens dat ik deze prijs in
ontvangst neem”, aldus maandag in Am-
F
WW»
■y-
