Plunderaars
niet welkom
De mieren Van Max Tailleur
lach van de dag
„Het is de
schuld van
de pier”
BLOEMENDAALS RESTAURANT BALANCEERT OP RAND VAN ZEEREEP
Nieuwe Verkade
6(8T
es H/£f2 9
uc
1
i
I'
b «I
I L
I
I.
V°or
Ft
‘5
10:
WOENSDAG
door Frénk van der Linden
Houtvuur
Udo
Procedure rekken
Semi-permanent
J
Mi»
-f
BLOEMENDAAL. Café-restaurant Parnassia, voorheen rustiek
gelegen op de Bloemendaalse duinen, maar nu balancerend op de rand
van de afgrond, is sinds het afgelopen weekend gesloten en zal over
enkele weken tegen de vlakte gaan. De beukende zee heeft al enkele
jaren de duinen doen afkalven en het is nu al zover dat het zand onder
Parnassia vandaan loopt. De 25 centimeter dikke betonnen plaat
waarop het restaurant rust, vertoont scheuren. Onder de linkervleugel
van Parnassia, die zo is ondergraven dat hij „zweeft”, brak vorige week
maandag een stuk van de plaat af. Dat was voorlopig het laatste
hoofdstuk van een boek over het ideale toegangsoord voor zonne-
aanbidders, strandwandelaars en bramenplukkers.
n
x I V,
IJMOND
1
-
1
l T v.
k
Dierensprookjes van
bekende Nederlanders
.i
MAN ALS Han
len zien: het sprookje
r
Max Tailleur: elf mieren
EDITH IS ERG BLIJ met het resultaat.
„Ik vind ze allemaal erg goed, maar die
van Haanstra en Jan Terlouw vind
ik nog het beste en de tekst van Max
Koot ook”, zei ze. Hoffotograaf Max
Koot is een man van weinig woorden en
schreef als tekst bij een schitterende foto
van een olifant kort en krachtig: „Wat
zou het een mooi sprookje zijn als jullie
kleinkinderen ook zo’n prachtige olifant
in de vrije natuur zouden kunnen zien.
DAT IS TROUWENS ook de wens van
Verenigingsvoorzitter J. van Rijn.
„Met uw aller hulp zal ten lange leste ook
nog in vervulling kunnen gaan wat wij
allemaal toch wel heel graag zouden wil-
moest sluiten. Vóór 15 oktober moest zijn
broodwinning van de aardbodem zijn ver
dwenen. Volgens het Hoogheemraad
schap zou Parnassia een belemmering
vormen bij de kustverdediging. De huur
der liet door zijn juridisch adviseur, H. L.
M. Hermans, bezwaarschriften tegen het
besluit indienen.
vragen hoe de vork in de steel zit; het is de
schuld van de pier, dat weet ik zeker.”
Uit verschillende studies is gebleken dat,
als er in een rechte kustlijn een dam of
havenhoofd gelegd wordt, er in de buurt
van die hindernis veel zand aanslibt en er
verderop zand wordt weggespoeld. „Niet
temin, zegt juridisch adviseur H. L. M.
Hermans, zeggen deskundigen van het
Hoogheemraadschap Rijnland, die in ’64
bij de aanleg van de pier betrokken waren,
niet te weten wat de oorzaken van de
veranderingen aan de kustlijn zijn”.
De bedoeling van het duo Doodeman-
Hermans was door het indienen van be
zwaarschriften de procedure, die tot af
braak zou kunnen leiden, zo lang mogelijk
te rekken. Want dat Parnassia op deze
plek geen toekomst meer had, beseften
ook zij. H. L. M. Hermans: „We wilden de
tijd hebben om nieuwbouwplannen te
maken, zodat we direct van het oude
ineen nieuw pand konden stappen. De
Stichting Kennemerduinen deed echter
niets om Parnassia te behouden. Met zak
ken zand en rondhout had men het ge
bouw kunnen stutten. Maar het kwam de
Stichting mooi uit dat het restaurant op
deze manier ten onder dreigde te gaan. Zij
had immers de opdracht van het Hoog
heemraadschap op zak ervoor te zorgen
dat er na 15 oktober geen muur meer
overeind zou staan”.
Het werd de laatste weken steeds duide
lijker dat het plan-de-campagne (het rek
ken van de procedure) weinig zin had. De
situatie werd steeds gevaarlijker, er kwa
men scheuren in de vloer, er stond span
ning op de wanden. P. M. Doodeman be
sloot vorige week met pijn in het hart dat
Parnassia tegen de vlakte moest. Het einde
van een tijdperk? „Nee, zegt hij, Parnassia
zal nog voor de zomer van volgend jaar
OOK „AANSMOEZENIER" Max Tailleur heeft zijn
bijdrage geleverd aan het vandaag verschenen „Werelddieren-
sprookjesboek”. Hij heeft zijn sprookje kennelijk geschreven
in de periode dat het voetbalgeweld in Argentinië de wereld
in zijn greep hield. Dik Bruynesteyn voorzag het van zeer
geestige tekeningen. Hieronder Tailleurs verhaal: Elf mieren
en de (H)appel.
„Er waren eens elf mieren in een grote mierenkolonie, die
door de oppermier, die in een hoge woning leefde, uitgezocht
werden om de mierenkolonie in een ver en vreemd land te
vertegenwoordigen. Natuurlijk waren er veel meer mieren,
die er naar toe mochten, doch die weigerden omdat in dit land
waar ze naar toe moesten een hele rare kever alles te zeggen
had. Een soort diktaa-tor, die de leuke dingen, die in elke
moderne mierenkolonie getolereerd worden, verbood. Je
kreeg er b.v. geen kindermierenbijslag, gezonde mieren kre
gen geen W.A.O. en luie mieren geen W.W. Ook witte mieren
mochten er niet zwart werken.
Maar goed, u begrijpt natuurlijk dat er in dit kleine landje
een opstand kwam tegen het weggaan van een mierensport
club. Geleid door een grote-brii-mier werden er bijeenkom-
in Den Haag; u kunt een cheque bijvoe
gen. De aanvankelijke bedoeling was het
boek via de boekhandel in circulatie te
brengen. „Maar dan had het zeker 40
moeten gaan kosten en dat vonden we
teveel”, aldus Edith Brinkers.
herrijzen. Ik ben van plan veertig meter
landinwaarts een demontabel gebouw
neer te laten zetten waarin ik gewoon
doorga mijn klanten te verwennen”. Hij
staart naar het strand en de golven. Op
deze laatste dag van september gaat het
natuurgeweld onverdroten door. Het re
gent. Wat mistroostig: „Er komt nu op het
voormalige terras een noodgebouw. Dat
gaat over twee weken open. We komen er
de winter wel mee door. Maar ja, het huren
van zo’n ding kost niet niks. Je wordt er
wel door op kosten gejaagd”.
Nu het restaurant wordt afgebroken,
krijgt Doodeman alle medewerking van
de Stichting Kennemerduinen. Zij stemt
in met zijn plannen voor het nieuwe ge
bouw en heeft al een subsidie aange-
BLOEMENDAAL. Het loont niet
de moeite naar Parnassia te gaan om
daar op een goedkope manier wat
huisraad te verzamelen. Het restau
rant is vrijwel leeg. De weinige spul
len die er nog staan, worden bewaakt
door de reusachtige herdershond van
de heer Doodeman, die donders goed
weet wie een klant is en wie niet. „Je
komt er wel levend in, maar niet uit”,
merkt de baas van de hond dan ook
op.
vraagd voor de sloop van enkele bunkers
die in de weg staan. Tenslotte zou het de
stichting 80.000 gulden aan entreegelden
kosten wanneer Parnassia definitief zou
verdwijnen.
Als alles naar wens verloopt staat er
dus volgend jaar een nieuw Parnassia
achter de super-vloedlijn. Ongevaarlijk,
maar even gezellig als voorheen. P. M.
Doodeman: „Ik wil weer truien, baarden,
spijkerbroeken, windjacks en pijpen zien.
Gezellig met mensen om een houtvuur
zitten en je handen warmen terwijl de
wind om het restaurant loeit, zó zie ik
Parnassia voor me”.
i
i
AAN DE DIS IN KRAANTJE LEK in
Overveen ontmoette ik dezer dagen
beeldhouwer Kees V er kade, in ge
zelschap van de oud rector magnificus
van de Colombia University in New
York, Bill Warren, die samen het
glas hieven op een nieuw kunstwerk van
Verkade, dat hij heeft gemaakt in op
dracht van de Amerikaanse Universi-
teit.
„HET BEELD IS TER NAGEDACH
TENIS van een vroegere lector aan de
Universiteit, die tevens aan het hoofd
stond van de OSS, de tegenwoordige
CIA”, aldus Verkade, die het gewicht van
de die functie symboliseert in zijn ont
werp. „De onderste man zou hij zijn, als
hij een misstap zou maken, donderde de
ander ook naar beneden en ging de hele
zaak er aan”, aldus de beeldhouwer, die
zelf naar New York reist om de onthul
ling van het beeld, de tweede helft van
november, mee te maken.
v'sX’"ï
S
OOK BEKENDE ILLUSTRATOREN,
waaronder DickBruna, DikBruy-
nesteyn en Rien Poortvliet
hebben een steentje aan het 16,50 kos
tende boek bijgedragen. „Daarvan gaat
ƒ2,50 naar de Dierenbescherming”, al
dus Edith Brinkers van het Am
sterdamse public relationsbureau For
man en partners, die wekenlang min of
meer bekende Nederlanders heeft ach
tervolgd om hun medewerking te krij
gen. „Ze zijn gewoon aardiger dan ik
dacht. Eerst zeiden ze wel allemaal nee,
maar uiteindelijk gingen ze toch door de
knieën”, aldus Edith, dochter van „mar-
garinemagnaat” Brinkers, die verle
den maand bij het 100-jarig bestaan van
zijn fabriek het predicaat „Konin
klijke” werd verleend.
sten gehouden om te protesteren, maar ondanks deze onrust en
het afzeggen van de Hanegem-mier, ging het mierenteam toch
in een grote bromvlieg naar dit verre land.
De leiding van het mierenteam was een Oostenrijkse Hap-
pelmier en een Zwartkruistor. Daar in het verre land zijn de
mieren in training gegaan door te klaverjassen, biljarten,
lezen en in hun portemonnaie te kijken, want het waren voor
het grote deel poen-, piek- en knaakmieren, die alleen zichzelf
belangrijk vonden en steeds zeiden: „Was gibt es mier?” En als
ze samen hun geld zaten te tellen en de man van de hoge
woning voorbij kwam en vroeg: „Gebeurt er nog wat?”, dan
was hun gezamenlijk commentaar: „Loop niet te mieren.”
Er was zelfs een stuk ongemierte, dat ons mierenteam wilde
overhalen om voor het Duitse mierenrijk uit te komen en hun
voorstelde: „Komm bei uns, bei mier bist du Schön!” Dat
deden zij natuurlijk niet en vlogen met hun Bromvlieg terug.
Ze hadden verloren, maar bij terugkomst was iedereen
tevreden. Toch is dit een eigenaardig sprookje, want elke
sportmier kreeg 90.000,- smiergeld en toch klaagden ze bij
terugkomst dat ze hadden verloren. Wat hadden ze eigenlijk
verloren? Maar gezien het feit, dat in dit kleine mierenrijk
iedereen tevreden was, begrijpt U dat het een fabel is.”
Met de sluiting van Parnassia is een
einde gekomen aan een al maandenlang'
durend juridisch steekspel. De Stichting
Kennemerduinen, die voor het Hoog
heemraadschap Rijnland de zeereep on
derhoudt, en die tevens eigenaar is van
het restaurant, liet huurder P. M. Doode
man deze zomer weten dat hij het pand
DE NEDERLANDSE VERENIGING
tot Bescherming van Dieren heeft van
daag, ter gelegenheid van Werelddieren
dag, een „werelddierensprookjesboek”
uitgegeven. Er staan 34 sprookjes in,
geschreven door wat algemeen aange
duid wordt als „bekende Nederlanders”.
En zo vertelt cineast BertHaanstra
over vreemde vogels, Verkeer en Water-
staatminister T u y n m a n niet over
tuinkabouters, maar over Joost het Duin-
konijn en doet MiekeTelkamp ont
hullingen over haar trouwe huisgenoot
Brandy, een poedel, die ze Brandebol als
koosnaampje heeft gegeven.
van een wereld,
waarin de dieren geen bescherming meer
nodig hebben.”
HET BOEK IS uitsluitend verkrijg
baar bij de Nederlandse Vereniging tot
Bescherming van Dieren, Postbus 85777
De Stichting Kennemerduinen geeft
Doodeman waarschijnlijk een stuk grond
in erfpacht. Hij zal zelf de bouw van het
nieuwe restaurant moeten financieren. „Ik
denk wel dat het rendabel is, zegt hij
hoopvol. „Voor mij is het natuurlijk erg
belangrijk hoe hoog de grondcanon uit
valt. Die zal voor een groot gedeelte wor
den bepaald door de kosten van het grond
werk, want denk erom dat ze wat kubieke
metertjes zand moeten verzetten”.
Ook de gemeente Bloemendaal legt
Doodeman geen strobreed in de weg. Ze
heeft al een voorbereidingsbesluit voor de
bouw genomen en stelt zich in de onder-
handelingen zeer positief op. Het Hoog-
heemraadchap Rijnland stelt alleen de eis
dat ht gebouw een semi-permanent karak
ter moet hebben. Men moet Parnassia zo
uit elkaar kunnen schroeven, mocht de
duinenrij nog meer afkalven. Doodeman
komt met zijn „demontabel gebouw” aan
deze eis tegemoet.
MAAR OOK EEN
Ren senbrink schrijft over Panwar,
de tijger enHermanEmmink windt
zich mateloos op over zwerfhonden.
„Hoe mensen vaak met dieren omgaan is
allesbehalve sprookjesachtig en volledig
in strijd met de goede afloop die elk
sprookje nu eenmaal heeft”, aldus Em-
mink, die er schande van spreekt dat er
mensen zijn die er een huisdier op na
houden als statussymbool. Maar er zijn
eveneens verhalen over het paarden
kamp in Soest en het ooievaarsdorp in
Groot-Ammers.
DE „NIEUWSTE VERKADE”, op de
foto toont hij er het model van, krijgt een
plaats op de campus van de universiteit,
op een platform naast beeldhouwwerken
van Henri Moore en Walter
Liepschn Itz.
Ik vind het allemaal
even leuk”, vertelde
Odette, die ook van
daag, op dierendag,
vanzelfsprekend op
haar lievelingsstekje
te vinden is.
Edikth Brin
kers: dierespul
ODETTE ZIT IN de
brugklas van het Ken-
nemer Lyceum in
Overveen, maar was
al lang voor die tijd
bij de pony’s te vin
den. „Ik rij al drie
jaar en heb nog steeds
een keer per week een
uur les, maar ook
daar buiten ben ik
heel vaak op de mane
ge. Dan doe ik van al
les: de stal opruimen,
de pony’s verzorgen.
Parnassia gaat tegen de vlakte
maar zal volgend jaar herrijzen
Warren, rechts op de foto, deed Neder
land in een dag. „Ik heb het transport
geregeld en we hebben samen gegeten”
vertelde hij en zei het werk van Verkade
erg te bewonderen.
Huurder P. M. Doodeman bij de betonnen plaat, die voorheen de -fundering van
Parnassia vormde. Nu is de plaat onder het gebouw op verschillende plaatsen
gescheurd en gebroken.
Het restaurant moet om veiligheidsredenen afgebroken worden. Maar wat was het uitzicht dat Parnassia op stormachtige dagen
bood schitterend.
VANDAAG OP
DIERENDAG de lach
van een meisje dat dol
op dieren is en er veel
tijd aan besteedt. Het
is de 12-jarig O d e tt e
Bloemen, die als
het maar even kan is
te vinden in de mane
ge Kennemer Forest
in Overveen, waar ze
van L e n ek e Win
ter leerde pony rij
den, maar tegelijker
tijd grote liefde kreeg
voor de dieren.
■J'
Het was niet de enige moeilijkheid waar
mee hij te kampen had, want ook de toe
stand van de duinen rond zijn restaurant
baarde hem zorgen. Deze kalfden steeds
meer af, waardoor Parnassia werd onder
graven. P. M. Doodeman: „Ik besefte dat
de situatie al snel onhoudbaar zou worden.
Sinds de pier van IJmuiden er ligt, wordt
hét strand hier steeds korter. En dat ter
wijl er in de buurt van de pier steeds meer
zand bijkomt. Je hoeft mij dan ook niet te
Dik Bruynes-
teyn illustreerde
het mierenverhaal
x..-. - 's&Sc
«A
8 4 <l|1|J*y*****M*l lil
x IR
i 4
