MULTI-RACIALE MANIFESTATIE MET ROCKMUZIEK EN MODE
De Wereld, anti-discofilm van Curiel
angrijpend drama
Shuji Terayama rekent
an Robert Bresson
af met het gezag
filmhuizen J
De beste nieuwe films draaien
in de nachtvoorstellingen
hoarlem
IV
F
1
s
■na
Alleen
maar jonge
taaie bij
JAM IN
cimsterdam
■fl
Retrospectief Joris Ivens voortgezet
I
BOUND FOR GLORY PRACHTIG VAN SFEER
Jaap Dekker
in
I
I
I--
Goldschmeding
H 1
19
VR I J D A G 2 4
FILM
19 7 8
NOVEMBER
aties.
>90,-
ng-
i.van
>0
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□I
mjk
X
Klassieke
platen!
fa
ers
225,-
10
L
I n
l,b'«
00 off
AMSTERDAM. Regisseur
Herbert Curiël start vrijdag, bij
je modeshow van Fong Leng in
jet Amsterdamse Beursgebouw
je opnamen voor de nieuwe Ne
derlandse speelfilm De Wereld.
Het motto van de film is, volgens
Curiël, „Rock against racism”,
hetzelfde dus als van het popfesti-
ial dat woensdagavond in Paradi-
10 heeft plaatsgevonden. Drie
rockgroepen, Vitesse, Massada en
Pe Houseband van Paradiso,
«aan een belangrijk aandeel leve-
en en twee prominenten uit de
lederlandse popwereld her-
ian Brood en Herman van Boey-
n spelen samen met Dianne
[archal de hoofdrollen.
innnDDDDDDnaDnaDaDDDüaaüaoDDDODOooDDnDaaDDDDDDDO
foor kijkers zonder vooroordelen
Als muziekspecialist bieden
wij een grote collectie
klassieke platen, inaar ook:
kinderplaten, cabaret, reli
gieuze muziek enz. Spec,
afdeling orgelplaten.
Fijn om te krijgen, dankbaar
om te geven. Welkom!
Gróóts inklavierinstramenten!
Grote Markt 8, Haarlem
Telefoon 023-32 48 80
5 speciaalzaken in
Noordholland
Jazz at the Beijneshal
Charles Boost
>1^'
L -
PIETER VAN LIEROP
(AD VER TENTIES)
Beeld uit Le diable probablement van Robert Bresson.
(ADVERTENTIE)
I
Herman Boeyen, Fong Leng, Herman Brood en Dianna Marchal (v.l.n.r. zullen
meewerken aan De Wereld van Herbert Curiel.
grootste scène gaat opleveren van de film.
Dat wordt heel groots! Nog nooit is er voor
een Nederlandse film zoveel licht gebruikt
Spreekt dat advies de in wezen Roomse
Charles sterk aan omdat hij bij die keuze
de aan doodzonde gekoppelde zelfmoord
in wezen vermijdt.
de en tragische belevenissen die eens de
film rond de mensaap klassiek maakten.
Het sprookjesachtig geheel met de goed
hartige reus die belaagd wordt door de
boze wereld, zal vooral ook bij kinderen in
de smaak vallen, ze kunnen er heerlijk bij
griezelen en zich verder kostelijk amuse
ren met de omringende figuren die onge
nuanceerd, in eenvoudig zwart-wit zijn
neergezet en precies het geestelijk formaat
bezitten dat de kinderlijke fantasie kan
omvatten.
zich tenslotte gaat bedienen van een be
roepsmoordenaar (Marlon Brando). Deze
roeit de hele bende uit op Logan na die de
kans krijgt zowel Braxton als de beroeps
moordenaar Robert Lee Clayton uit te
schakelen. Om niet helemaal in mineur te
eindigen heeft de scenarioschrijver een
idylle ingelast tussen Logan en de dochter
van diens tegenstander Braxton, een ver
houding die zich tegen het einde van de
film in hoopvolle zin ontwikkeld heeft.
Door zijn verzorgde stijl en zijn sterke
regie van de beide top-acteurs heeft Penn
van een western met bekende motieven
een interessante film over een sociaal con
flict gemaakt zoals dat in die tijd zonder
vakbonden werd uitgestreden.
„Bound for Gory" van Hal Ashby is een
Zijn werk is te absurd voor normale
bioscoopvertoning en dus is Terayama
hier in beperkte kring bekend geworden
via circuit-roulatie. Op genoemde dagen
wordt dus Terayama’s „Weg met de boe
ken, de Straat op” vertoond die een geesti
ge, anarchistische en welbespraakte (in
beeld en taal) aanval doet op de bestaande
orde waarin taboes en gezag van anderen
de boventoon voeren. De Japanse filmer
rekent met dat gezag en met die taboes af
in een pleidooi voor nieuwe verhoudingen
dat gebruik maakt van zang en dans en
straattoneel en alle andere middelen die de
filmer goeddunkt om zijn doel te dienen.
Een kleurige, overrompelende, bandeloze
film die de toeschouwer overtuigd maar
uitgeteld achterlaat.
Kritiek op deze tijd maar terughouden
der en overdachter gebracht, heeft ook de
Zwitser Alain Tanner, wiens „Le Milieu du
Monde” op 30 november a.s. in Beverwijk
onder auspiciën van Ontmoetingscentrum
Alpha vertoond wordt. Na „Charles Mort
ou Vif”, „La Salamandre” en „Le Retour
d’Afrique” zet Tanner zijn onderzoek van
een samenleving - de Zwitserse samenle
ving” - voort aan de hand van een idylle
tussen een gastarbeidster, een serveerster
in een stationsrestauratie en een ingenieur
De beste „premières” treft men opnieuw
in de nachtvoorstellingen aan, waarbij
men de keus heeft tussen „The Missouri
Break” in Pajace en „Bound for Gory” in
Roxy. De eerste speelt zich af in de jaren
tachtig toen een hevige strijd ontbrandde
tussen de bezittende klasse van rijke vee
boeren en de njet-bezittenden die door de
omstandigheden gedwongen werden tot
veedieverij over te gaan. In de film van
regisseur Arthur Penh (maker o.m. van
„Bonnie and Clyde”) spitst de strijd zich
toe* tussen de grootgrondbezitter Braxton
en de aanvoerder van de veedieven, Tom
Logan (Jack Nicholson), waarbij Braxton
L"'l
die meedoet aan kanton-verkiezingen. Bo
vendien een getrouwd man met een gezin.
Men voorziet de problemen maar de situa
tie is tegelijk aanleiding om de man te
testen op zijn vooroordelen, zijn ambities,
zijn geprefabriceerde gevoelens.
In Filmhuis Haarlem kan men in het
weekeinde nog „Brother can you spare a
Dime” zien, een documentaire van authen
tieke beelden over een periode die in
„Bound for Glory” (zie Haarlem) eveneens
aan de orde komt.
Daarna beginnen de vertoningen van
Hitchcock’s „Young and Innocent”, een
film uit 1937 die chronologisch komt te
liggen tussen „Sabotage” en „The Lady
vanishes” maar ondanks de onschuldige
titel Hitchcocks filmtalenten voor „chase”
en „suspense-„effecten volledig intact laat.
In de retrospectief van Ivens-films in het
Filmmuseum worden vandaag de Chili-
films „Le petit Chapiteau” (het kleinste
circus ter wereld), „A Valparaiso” en „Le
Train de la Victoire” (verkiezingstournee
van presidentskandidaat Allende) aange
vuld met de eerste Vietnamfilm „Le Ciel,
la Terrë” uit 1965 en met een kort verslag
van Ivens bezoek aan de Vietnamese presi
dent Ho Chi Minh. Zaterdag volgt „Le dix-
septième Parallèle” (’67) en zondag „Le
Peuple et ses Fusils” (’68-'69), waarna op
maandag de indrukwekkende reeks films
over China die samen „Hoe Youkong de
Bergen verzette” vormen, ingezet wordt.
De bekende en veelbesproken reeks wordt
t.m. vrijdag voortgezet als de druk bezoch
te hommage aan „Joris Ivens-50 jaar we-
reld-cineast” besloten wordt met „De Olie
velden”, „Impressies van een Stad” en „De
Kazakken”. Intussen wordt ook het Louis
van Gasteren-retrospectief in de Amster
damse Melkweg voortgezet (iedere dag om
20.00 u) met programma’s waarop „Accra,
Haven zonder Kranen”, „Railplan ’68”,
„Het Huis”, „Bericht uit Biafra”, „On ne
sait pas” en „Do you get it” in wisselende
combinaties voorkomen waarbij donder
dag 30 nov. de „Do you get it”-serie domi
neert en vrijdag 1 december in voorstellin
gen om 20.00, 22.00 en 24.00 uur gefilmde
„profielen” van Arne Naess, Henri Lefèb-
vre, Alfred Ayer en Leszek Kolakowski
afgewisseld worden met „Do you get it”,
een, drie en vier, en met de Sardijnse film
„Corbeddu”.
Vanavond en zaterdagavond draait het
Filmhuis Zandvoort, dat zijn domicilie
heeft in de Zandvoortse Openbare Biblio
theek aan de Prinsesseweg 34, tenslotte
„Wilde aardbeien” van de Zweedse cineast
Ingmar Bergman. De vertoningen wordt
op beide avonden voorafgegaan door een
korte film van Gerrit van Dijk. Aanvang
21 uur.
Voor een door Amerikaanse filmsensatie
gehavend publiek is een dergelijke film
naar inhoud en uitvoering onverteerbare
kost, maar wel minder verminkt en zonder
vooroordelen kijkt naar de gestileerde
handeling en luistert naar de spaarzame
tekst moet ongetwijfeld onder de indruk
komen van het onvermijdelijke vonnis dat
Charles in alle eerlijkheid aan zichzelf
voltrekt, onder de indruk ook van een
filmer die als Charles zijn eigen weg
kiest ook al snijdt hem dat af van de grote
bioscoopmassa waarvoor hij geacht wordt
te werken.
Een drugverslaagde die hij, tijdelijk van
zijn verslaving heeft afgeholpen en die
hem daarvoor beloonde door de offerbus-
sen in de Notre Dame te lichten (wat
Charles in aanraking met de politie
brengt), vindt hij bereid tegen veel geld de
zelfmoord uit te voeren. Wat dan op het
kerkhof Père Lachaise gebeurt. Dit aan
grijpend en niet te stuiten drama heeft
Bresson op zijn afstandelijke manier, zon
der veel spel en zonder veel woorden ge
filmd, bijna als een vaststaand ritueel.
Scène uit
Le milieu du monde
re dan verder ook wel vergeten. Maar het
zangeresje komt dan terecht bij modeko-
ningin Fong Leng, in de modeshow die de
als in die scène zal gebeuren. Zelfs niet in
Soldaat van Oranje”.
Ivens heeft de film gemaakt „Hoe Foe
Jong-hai bergen verzette”, wij laten zien
hoe Fong Leng de beurs van Berlage ver
zet. Tot dusver werkte Fong Leng uitslui
tend met disco-muziek, nu gaat ze live
muziek brengen van Nederlandse pop-
Nu de Amsterdamse bioscopen met vereende kracht het deze week niet verder hebben
tinnen brengen dan tot twee premières, bovendien van een te geringe betekenis om er
stil te staan, is er ruimte en gelegenheid de wat verlate aandacht te richten op een
ta in Cinétol 2 die vorige week in première ging maar toen door allerlei omstandighe
den niet in deze kolommen terecht is gekomen. Het gaat om„Le diable probablement”,
mfilm uit 1977 van Robert Bresson. Filmliefhebbers zullen zeker ooit wel eens iets
tzien hebben van deze eenzame, in zichzelf gekeerde filmer, maar dat zij zijn weinig
nvangrijk werk volledig kennen, zullen matjr weinigen durven volhouden.
Op a.s. dinsdag en woensdag kan men in Filmhuis Velsen en daarna op donderdag 30
november in Filmhuis Castricum, kennis maken met een ongewoon en veelzijdig Japans
talent, met Shuji Terayama die als dichter en toneelschrijver begon en pas later door
het schrijven van scenario’s en het spelen van kleine rollen in contact kwam met de
film. In 1970 verraste hij de westelijke wereld met zijn absurde film „Keizer Tomaten
ketchup” en het jaar daarop werd zijn eigen bewerking naar een van zijn toneelstukken,
„Weg met de boeken, de straat op" de sensatie van diverse Europese festivals.
■71 3-Gy
Herbert Curiël: „Ze spelen twee discjoc-
keyfe die er bij een radio-omroep worden
uitgeknikkerd, omdat ze daar hun eigen
commerciële belangen hebben zitten die
nen. Dat is alvast één deksel die we gaan
oplichten. Ze hebben geprobeerd om een
zangeresje te plukken. En dat’ zangeresje,
gespeeld door Dianne, kan haar popcarriè-
2sn«’
groepen. De Wereld wordt dus ook nog een
keer een anti-disco-film. Een muziekfilm
waarin ook de teksten erg belangrijk zul
len zijn. Een multi-raciale manifestatie
wordt het, met, rock en mode, die een af
spiegeling is van een wereld zonder racis
me. En bedoeld om ook het publiek van
Fong Leng over die streep te krijgen”.
Herbert Curiël regisseerde enige jaren
geleden de zeer verdienstelijke verfilming
van Hugo Claus’ roman Het jaar van de
Kreeft. De Wereld zal worden opgenomen
in „twee weken en één nacht”. De film
heeft een budget van een half miljoen
gulden en wordt gemaakt zonder bemoeie
nis of bijdragen van het Nederlands Pro-
duktiefonds. Distributeur Concorde hoopt
De Wereld in l april 1979 uit te brengen.
I Wie dat werk ook maar oppervlakkig
leeft gevolgd, van „Les Anges du Pêché”
Lt 1943 via „Le Fournal d'un Curé de
Campagne” (1950), „Pickpocket” (1959) en
lAu Hasard Balthazar” (1966) tot en met
■jn laatste film die nu in Cinétol draait, zal
■merkt hebben dat het afnemen van een
lioscoop-betrokkenheid met zijn films
pnchroon loopt niet een versobering van
wesson’s filmstijl en een oplopende inten
siteit van bedoelingen. In deze voor hem
logische ontwikkeling heeft Bresson zich
needs verder van zijn publiek verwijderd
fat hem nog kon volgen in zijn „Le Jour
al d’un Curé” en daar zelfs grote affini-
eit mee heeft gehad, gespannen nog keek
laar „Un Condamné s’est échappé en naar
.Pickpocket” maar hem losliet in zijn ver-
iere geestelijke avonturen als „Au Hasard
lalthazar”, „Mouchette” of „Lancelot du
jac". Hoewel van loslaten kan eigenlijk
jeen sprake zijn omdat de relatie publiek-
Bresson nu eenmaal bepaald wordt door
te importeur en deze per procuratie al dan
Biet importeerde in zijn functie van verte
genwoordiger van de smaak van het pu
bliek. Alleen een Cinemanifestatie of een
reekje Film International kon op die gang
an zaken enige correctie aanbrengen. Zo
yeeg „Le Diable probablement” alleen
ia Film International en het daarop aan
sluitend circuit kan om in geperkte kring
jbekend te worden.
1 In de film is de handeling beperkt tot
jlteee vrienden en hun respectieve vrien-
■nnen die op een van hen, Charles, na
jlbetrokken zijn bij de actuele problemen
fan deze wereld. Michel houdt zich inten-
fef bezig met de milieubescherming maar
Iharles heeft de strijd al opgegeven, is
edesillusioneerd over het mislukte stu-
entenverzet en wijst iedere betrokken-
eid met de politiek van de hand. Waar
tok zijn pogingen om via de religie zijn
tan zijn leven te geven, zijn mislukt, neemt
liet verlangen tot een eigenhandig geëindi-
jen van het leven toe. Als een psychiater
tem cynisch adviseert in dat geval te doen
lis de oude Romeinen die een buitenstan-
ter de zelfmoord lieten voltrekken,
Voor iets nieuws opeen bioscoopagenda
dat verder louter uit reprises bestaat zor
gen deze week Frans Hals met de verto
ning van de toch al weer drie jaar oude
„The Man from the Organisation”en Lido
die „Yeti, de verschrikkelijke Sneeuw
man" vertoont. In beide gevallen is sprake
van een Italiaans-Amerikaanse samen
werking, d.w.z. van Italiaanse films die
het met wat dollarsteun tot een internati
onale roulatie hebben weten te brengen.
Enkele min of meer bekende namen van
Engelse of Amerikaanse acteurs willen in
zo’n geval die buitenlandse verspreiding
nog wel eens bevorderen. Zo heeft „Uomo
dell’Organizzazione” als extra attractie
de namen van Roger Moore en Stacey
Keach te bieden en zoiets heeft de film
van Maurizio Lucidi die het over ruzieèn-
de mafiafamilies in San Francisco heeft,
wel nodig.
Het gegeven is van een bekend recept.
Onrust in mafia-kringen waar men zo ge
steld is op decorum. Oorzaak: er zijn han
delaars in verdovende middelen binnen de
„cercle-privé” van de misdaad actief ge
worden, zoals de op verkenning gestuurde
neef van mafia-leider Salvatore Francesco
ontdekt. Een strijd met veel geweld en
moord ontbrandt om het kwaad binnen
het kwaad te bestrijden. Totdat de mafia
.zijn respectabel uiterlijk herkregen heeft.
„De verschrikkelijke Sneeuwman"
zoekt de sensatie ergens anders. Een inge
vroren menselijk wezen spoelt aan op de
kusten van Groenland. Bij ontdooiing
blijkt de voorwereldlijke man van giganti
sche afmetingen maar zachtaardig yan
inborst. Evenals zijn tegenhanger King
Kong wordt Yeti zwaar misbruikt voor
reclamedoeleinden en ook in andere op
zichten herhaalt regisseur Kramer met de
verschrikkelijke sneeuwman de spannen-
r>
ttie'.
igWP
enflw
vrije bewerking van de in 1943 verschenen
autobiografie van de volkszanger Woody
Guthrie die met zijn populaire songs van
invloed is geweest op de sociale ontwikke
ling van Noord-Amerika. Aan een van die
songs,, This train is bound for Glory”,
ontleende Ashby de titel van zijn film, die
zich grotendeels in de jaren van depressie
en werkeloosheid afspeelt. In een zorgvul
dig afgewogen stijl wordt Guthries ont
wikkeling getekend van zorgloos levende
nietsnut in Texas tot zanger die de zwer
vende boeren en arbeiders in Californië
verstrooiing maar tegelijk ook nieuwe
hoop en troost bracht. Het is een film
geworden die prachtig de sfeer van de
dertiger jaren weet op te roepen, mede
dankzij het gevoelige camerawerk van
Haskell Wexler en de menselijk gespeelde
hoofdrol door David Carradine.
Bij deze aantrekkelijke nachtfilms moet
nog de prolongatie van Studio worden
toegevoegd die „Go West” met de Marx
Brothers heeft aangehouden. Voor de
jeugd zijn er de matinees van Studio met
„Dik Trom en het Circus” en van Palace
die een Popeye-festival aankondigt.
Scène uit Bound for Glory. Guthrie en zijn vriend zingen vooreen openluchtschool
tje voor kinderen van werklozen.
