Surrealistische geheimen naar Magritte als ongewoon theater
I
Beeldende kracht
in Bolhoedmannen
Theaterjaarboek geeft
complete terugblik
op gevarieerd seizoen
Nadere regeling
nodig voor
kunstonderwijs
Kondrasjin wil
vergunning om
hier te blijven
Provincie bouwt subsidie
Concertgebouworkest af
wij
ontvingen
schrijver
Prijs voor
omstreden
en Franse prijzen
Schaailoos vervangt
Uitgestelde Vragen
Redactionele bijdrage verhogen de actuele waarde
Handelswaar
Poppentheater
vijk
Heerlen eert Jan Eter
8
9
DECEMBER
19 7 8
DINSDAG
5
KUNST
o
NOORDHOLLANDS PHILHARMONISCH ORKEST
HAARLEM. Er zit meer achter. Dat zou je het thema kunnen
noemen achter de voorstelling De Bolhoedmannen, de nieuwe produk
tie van Perspekt. De Haarlemse theatergroep, die zich in eerste
instantie bezig houdt met de technische ontwikkeling op theatergebied
(daartoe gedwongen door de grootste subsidiënt, het rijk) heeft zich
laten inspireren door de Belgische kunstschilder Magritte. Deze dient
als vertrekpunt voor een tocht die Perspekt maakt, maar de bagage
van de Perspektspelers is ook van hem afkomstig. Dezelfde dichterlij
ke verrassing van Magrittes schilderijen ontmoet je bij De Bolhoed
mannen in bewegende, overvloeiende vorm. Een theaterproduktie, niet
met schokkende, wel met aangenaam verrassende elementen erin.
Maandagavond was de première in de Stadsschouwburg.
bibliotheek
z-
KIRILL KONDRASJIN
(ADVERTENTIE)
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Concertgebouw Haarlem - vrijdag 8 december 1978 - 20,15 uur
DERDE CONCERT SERIE B „COMPONISTENSERIE’'
Op veel schilderijen van de surrealisti
sche schilder René Magritte (die in zijn
kortstondige Parijse tijd deel uitmaakte
van de Surrealistische Groep met onder
meer Dali en Max Ernst) staan mannen die
een bolhoed op het hoofd dragen. Het zijn
schilderijen die door hun vervreemdend
effect geheimzinnig aandoen. Wie is die in
de anonimiteit gevangen gebolhoede per
soon, vraag je je dan als kijker af. Wat
steekt er achter? Daar ligt de kern van de
voorstelling die Perspekt nu gemaakt
heeft en waaraan ongeveer een jaar is
gewerkt
Mannen die bolhoeden dragen étaleren
een bepaalde stijl, doen vooral Engels aan,
waarschijnlijk omdat vooral Engelsen
door alle modieuze vernieuwingen heen
hun kogelhoed trouw gebleven zijn. Dat
wil zeggen, een bepaalde catagorie Engels-
mannen. En daar schuilt danook weer zo’n
klein mysterie. In elk geval, kom je zo’n
man met een bolhoed tegen, dan kijk je
hem even na, want hij maakt geen deel uit
van wat we onder normaal verstaan. Daar
om werkt de voorstelling van Perspekt
intrigerend, ook al geeft de groep in het
verhaal van deze produktie juist het tegen
deel aan
De Bolhoedmannen gaat over vier man-
Van de voorstelling die Perspekt onder
regie van Rob Krot (de beeldregie is van
Michael Helmerhorst) gemaakt heeft gaat
een sterke beeldende kracht uit. Dat leidt
door technische, maar ook door mimische
bekwaamheid tot mooie plaatjes die in
entrée f 10,— (a.i.) c.j.p. geldig
kaartverkoop en plaatsbespreken aan de kassa van het Concertgebouw, Lange
Begijnestraat 13, Haarlem van 10-15 uur; telefonisch 32 09 94 van 12-15 uur.
(Van een onzer verslaggevers)
HAARLEM. Provinciale Staten van
Noord-Holland, hebben maandagmiddag
besloten de provinciale subsidie voor het
Concertgebouworkest geleidelijk te ver
minderen om deze tenslotte te beëindigen.
Voor 1977 krijgt de Nederlandse Orkest-
stichting, de beheerder van het orkest,
nog 115.000 uit de provinciekas, voor
1978 ƒ80.000, voor 1979 ƒ40.000 en daar
na niets meer. PvdA en PSP waren van
mening dat alleen nog voor 1977 een sub
sidie zou moeten worden uitgekeerd.
DEN HAAG (ANP). Het eigen karak
ter van het kunstonderwijs maakt dat dit
onderwijs een eigen wettelijke regeling
behoeft. Dat kan door het kunstonderwijs
een eigen paragraaf te geven in een rege
ling voor het gehele hoger onderwijs, een
te ontwerpen wet op het hoger onderwijs.
Schaailoos is een eenakter naar een idee
van en gespeeld door Aat Ceelen en Pascal
Deverwerre. Het oud-Rotterdamse woord
schaailoos heeft een dubbele betekenis:
werkloos dan wel werkeloos in de zin van
’lamlendig op de hoek van de straat han
gen'. Het stuk Schaailoos is een tragi-farce
over twee figuren, een oudere en een jonge
man, aan de zelfkant van de Rotterdamse
samenleving. Aanvang 12.30 uur
niet-alledaagse theatervormen (steeds in
teressanter soorten van muziektheater)
en doordat ruim voorzien is wat betreft
de aandacht voor theater via de televisie,
geeft dit Theaterjaarboek een zo com
pleet mogelijk beeld van al datgene waar
theaterminnend Nederland in dat betref
fende seizoen van heeft kunnen genieten.
Of niet zo genieten, natuurlijk. In mi
neur geschreven is Hanny Alkema’s bij
drage over cabaret onder de titel De
verdwenen glimlach van het cabaret.
Een opstel dat mij uit het hart gegrepen
is. Terecht constateert Alkema dat de
scherpe kantjes er bij de doorsnee caba
retgroepen vanaf zijn. „Wrange humor
heeft plaatsgemaakt voor zoetgevooisde
leukheid”. Zeg maar risicoloze vrijblij
vendheid. De grote scherpe uitschieter is
Neerlands Hoop gebleven, dat kunnen
we nu, dit lopende seizoen constateren.
Ook al valt er bij degenen voor wie het
niet scherp genoeg kan te beluisteren dat
de Neerlands Hoop Code wat tegenvalt,
bij het grote publiek komt de soms ab
surde humor van Bram en Freek nog
steeds aan als een linkse directe.
Poppentheater weer in opkomst staat er
boven een uitgebreide analyse over het
poppentheater. Inderdaad is er een haus
se van poppentheaters door het hele land
en er is veel kwaliteit bij. Nog niet zo lang
geleden liet een kleine overzichtstentoon
stelling in het Toneelmuseum zien hoe
veel boeiends er op dat gebied te beleven
valt.
Doordat ook weer het Holland Festival
is opgenomen in dit jaarboek, doordat er
ook aandacht geschonken is aan veel
(Van onze kunstredactie)
HEERLEN. Het gemeentebestuur
van Heerlen zal dit jaar de Burgemeester
Van Grunsven Cultuurprijs van de ge
meente Heerlen niet openbaar en plechtig
uitreiken. De prijs met het daarbij beho
rende geldbedrag van 2500 is gisteren
stilletjes aan de winnaar toegezonden.
Deze is namelijk de in Overveèn woon
achtige dr. Hugo Brandt Corstius, die
onder andere in het weekblad Vrij Neder
land schrijft onder het pseudoniem „Jan
Eter”.
(Van onze kunstredactie)
HAARLEM. In het lunchpauze-thea-
ter van de Toneelschuur wordt morgen in
plaats van het aangekondigde Uitgestelde
Vragen van Toneelgroep Centrum het
stuk Schaailoos van de Toneelraad Rot
terdam gespeeld.
Onlangs deed hij dat, met betrekking tot
koningin Juliana, prins Bernhard, prinses
Beatrix en prins Claus, op dusdanig opval
lende wijze, dat Vrij Nederland er een
klacht wegens majesteitsschennis mee aan
de broek gekregen heeft.
De toekenning van de prijs geschiedde
op unaniem advies van de jury alweer
eventjes geleden en wel voor het gehele
literaire oeuvre van dr. Brandt Corstius.
Op 27 november liet de Laureaat weten
dat hij de prijs aanvaardde drie dagen
nadat in Vrij Nederland zijn geruchtma
kend stukje had gestaan.
Gelet op de situatie die is ontstaan als
gevolg van het stukje van „Jan Eter” in
Vrij Nederland, heeft het gemeentebes
tuur van Heerlen het in ieders belang
geacht, dat van de gebruikelijke openbare
uitreiking van de prijs werd afgezien
De jury voor de Heerlense Cultuurprijs
voor 1978 toegewezen in de sector lite
ratuur bestond uit mevrouw Thérèse
Cornips en de heren Maarten 't Hart en
Rudy Kousbroek. Eerdere winnaars van
de prijs waren onder anderen de schrijver-
dichter Bertus Aafjes, de dirigent Paul
Hupperts, de toonkunstenaar Kees van
Baaren en de cameraman Eduard van der
Enden
1111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
Films voorgedragen
voor Italiaanse
dirigent: JERZY KATLEWICZ
solisten: JAN VAN DEN BERG - fluit
SYLVIA PRINSEN-VEELO - harp
programma: MOZART
Serenade voor 13 blazers „Gran Partita"
Concert voor fluit en harp
Divertimento in D gr.t. KV 136
Linzer Symfonie KV 425
AMSTERDAM. Amper een week na
zijn vaste aanstelling als dirigent van het
Concertgebouworkest naast chef-dirigent
Haitink is de 64-jarige Rus Kirill Kon
drasjin voornemens om niet naar de Sov-
jet-Unie terug te keren. Hij heeft de Am
sterdamse vreemdelingendienst maandag
om een verblijfsvergunning verzocht om
„zijn artistieke vrijheid volledig te kun
nen beleven”.
In afwachting van de permissie in Kon
drasjin door de vreemdelingendienst voor
lopig ondergebracht op een geheim adres.
Zijn vrouw Nina, die hem tijdens het be
zoek aan de dienst begeleidde, wil zelf
niets van een verblijfsvergunning weten.
Zij gaat zo spoedig mogelijk terug naar
Moskou.
Kondrasjin, die sinds 1975 gastdirigent
van het Concertgebouworkest is, staat in
ternationaal in hoog aanzien. Tot voor
twee jaar was hij chef van het Moskou's
Filharmonisch Orkest en voordien artis
tiek directeur van het Bolsjoi Theater.
Vanaf 1968 hanteerde hij veelvuldig het
dirigeerstokje bij het Concertgebouwor
kest
De benoeming tot vaste dirigent van dit
ensemble houdt voor Kirill Kondrasjin in
dat hij tweemaal drie weken jaarlijks met
het Amsterdamse orkest gaat optreden.
Daarnaast zal hij zijn medewerking verle
nen aan buitenlandse toernees en plaatop
namen. Omdat zijn werkzaamheden voor
het Concertgebouworkest uiteraard geen
volledige functie behelzen, zal hij zeer
waarschijnlijk meerdere keren per jaar
gastdirecties in West-Europa en de Vere
nigde Staten vervullen.
Het dagelijks bestuur van het Concert
gebouworkest reageerde bij monde van
zakelijk leider A. M. van Dantzig met enige
verwondering. Hij noemde de zaak zelfs
„een complete verrassing voor ons”, en zei
te hopen dat de kwestie de samenwerking
van de Rus en het orkest niet in de weg zou
staan.
angst in het hart zitten volgen Vooral
omdat Perspekt het zich wat techniek be
treft niet gemakkelijk heeft gemaakt. Er
kan waanzinnig veel mis gaan. Voor het
eerst gebruikt de groep drie mobiele pro
jectieschermen als toneeldecor. Daarvoor
zijn er verplaatsbare projectiezuilen en
per projector meer dan driehonderd dia’s,
heb ik me laten vertellen. Dan wordt er
nog gebruik gemaakt van film (een knappe
bijdrage van de Haarlemse animatiecine-
ast Gerrit van Dijk).
Perspekt brengt deze multi-media voor
stelling tot een goed einde en blijft er mee
boeien. Vooral door de achterliggende ge
dachten die niet worden uitgesproken.
Verborgen betekenissen en zaken die in
feite onaangeroerd blijven. En daar dringt
zich toch weer de associatie op met het
uitgangspunt, de schilder Magritte. Ook
het samenbrengen van tegengestelde vor
men een bolhoedman in een vuilnisbak
bijvoorbeeld doet daaraan denken. Zo
heeft het gezelschap een aantrekkelijke en
ook vrij unieke vorm gevonden waarmee
nieuwe technische vondsten worden uitge
dragen. Op 2, 3 en 4 januari komt Perspekt
er mee terug in Haarlem.
KO VAN LEEUWEN
Bij het verschijnen van het Theater-
en Televisie jaarboek over het seizoen
1976-77 beloofde de redactie dat ernaar
zou worden gestreefd die terugblik in
boekvorm voortaan sneller na afloop
van een seizoen te laten verschijnen. Die
belofte is nu voor de eerste maal inge
lost; het jaarboek over 1977-1978 is on
langs verschenen. Dat is opmerkelijk
vlug na het verstrijken van een druk
seizoen vol levend theater en drama op
de beeldbuis. Het boek heeft weer het
zelfde kleine formaat, dat wel handzaam
wordt genoemd. Een vernuftig compro
mis om voor een heel betaalbare prijs
(tien gulden)een enorme berg informatie
te verschaffen met een maximum aan
afbeeldingen van de verschillende pro
dukties.
De bolhoedmannen tijdens hun regelmatige bijeenkomsten in de leeszaal van het
Paleis voor schone kunsten en wetenschappen. Links Sjoerd Schwibettus, daarnaast
achtereenvolgens Joep Kruijver, Wigbolt Kruijver, Luc van de Lagemaat en Michael
Helmerhorst. Voor het op de achtergrond geprojecteerde decor werden onder meer dia’s
in de bibliotheek van Teylers Museum gemaakt.
scènes hun opbouw vinden. Een ongewoon
soort theater dat op mij dezelfde prettige
uitwerking heeft als een tentoonstelling
van beeldende kunst die ik fijn vind om te
zien. Geen emotie in de zin van ontroering,
maar spanning vanwege de beeldcomposi
ties en de kinderlijke nieuwsgierigheid
naar de afloop.
De spelers die de vijf bolhoedmannen
verbeelden zijn Wigbolt Kruijver, Sjoerd
Schwibettus (voorheen bij Termiek), Luc
van de Lagemaat (alle drie als gast) en
Joep Kruijver en Michael Helmerhorst als
vaste Perspektspelers. Alle vijf bewegen
ze zich binnen een theaterdiscipline die ze
aan kunnen, die ze ook kunnen uitbuiten.
Ik geloof dat het waarderen van De Bol
hoedmannen sterk afhankelijk is met je
affectie tot beeldende kunst en wel in het
bijzonder de surrealistische ook ma
gisch realistische stromingen daarin.
Maar wie geen weet heeft van meneer
Magritte hoeft niet ontgoocheld het thea
ter uit tekomen. Want het zijn niet de
schilderijen van Magritte die worden uit
gebeeld en doorgespeeld; Magritte vormt
„slechts” de aanleiding.
De voorstelling heb ik met een zekere
■fr Ko van Dijk in de televisieserie Dag
boek van een herdershond.
over 1977. Met het extraatje voor 1978
waren deze fracties het echter niet eens. Al
op 29 april 1975 hadden GS aan de Orkest-
stichting laten weten, dat men van plan
was te gaan stoppen met de subsidie. Men
wist dus. dat men geen verwachtingen
hoefde te koesteren, zo meende mevrouw
Van den Bergh-Van der Meer (PvdA). „Het
concertgebouworkest is een nationale,
zelfs boven-nationale, zaak. Het aantal ke
ren, dat wij door de knieën zijn gegaan,
wanneer het Rijk tegenover het Nationaal
belang in gebreke bleef, is onderhand zo
groot, dat het Rijk misschien gewoon maar
aanneemt, dat de provincie ook dit keer
wel weer zal betalen. Laten we nu maar
eens zien of het Rijk het zich inderdaad
durft te permitteren om hier in gebreke te
blijven”, zo betoogde zij. De meerderheid
van de Staten besliste echter tot die aflo
pende subsidie ook nog over jaren 1978 en
1979.
Over dat formaat zullen de meningen
nog wel geruime tijd uiteen blijven lopen.
In de jaarboeken van voorheen waren we
kloeke platen gewend, prachtige foto’s,
waarbij de kunstzinnige kwaliteit een
extra kontje kreeg door de presentatie op
dat grote formaat. Nu is dat anders ge
worden. De foto’s bereiken soms nauwe
lijks het formaat van een flinke herden
kingspostzegel. Maar er staan wèl veel
meer foto’s in en ze zijn over het alge
meen uitstekend afgedrukt, ook de aller
kleinste. En meer foto’s betekent meer
visuele informatie al zeggen mooie plaat
jes ook weer niet alles over de kwaliteit
van een produktie.
In dit jaarboek nummer 27 redactione
le overpeinzingen met betrekking tot de
verschillende vormen van theater. Aan
dacht voor de gesubsidieerde gezel
schappen, ook voor de zogenoemde vrije
produkties, die als enig subsidievoor-
deeltje hebben dat de overheden financi
eel bij springen in de kosten van de
theaterexploitaties.
Over het reizen van de toneelproduk-
ties, de vele theaters in ons land die door
veel gezelschappen hardhollend be
speeld dienen te worden, schrijft Egbert
van Paridon onder de kop: Nederland
theaterland of land vol theaters. Een
terugblik op een toneelstijl die met het
heengaan van Ko van Dijk misschien
steeds verder afbrokkelt, geeft Jan Paul
Bresser in Na Ko van Dijk de tachtigers?
Hij signaleert nieuwe koersen in het sei
zoen ’77-’78 en noemt daarbij ondermeer
Globe (Burger Schippel en De Rovers),
de opvoering Edward Bonds toneelspel
De Gek, door Theater, de eenakters van
Don Dekker bij Centrum, evenals Schei
den van Ton Vorstenbosch bij dit gezel
schap, en verder de eigen stijlontwikke
ling waarmee het Publiekstheater bezig
is. Dit wat betreft het repertoiretoneel.
Daarnaast schenkt Bresser aandacht
aan de vrije produkties, waarbij naast
Herfst in Riga vooral Jan Rap en z’n
maat (bekroond door de theatercritici) en
Foxtrot er uitspringen.
nen en hun schijnbare leider. Ze ontmoe
ten elkaar in de bibliotheek van een voor
naam openbaar gebouw en dat geeft een
veilige beslotenheid. Met z’n vijven vor
men ze aanvankelijk iets dat je met non-
individualisme zou kunnen aanduiden,
maar langzaam komt bij vier van hen een
bepalende eigenaardigheid aan de opper
vlakte. Zo dragen ze elk hun eigen passie
uit, die tot een obsessie kan worden. De
een is bevlogen door vogels, de ander door
het soignerende dat je in kapsalons terug
vindt. Een derde is gegrepen door rubrice
ren of vaststellen (archivaris) en de vierde
voelt een onweerstaanbare drang tot reis
lust. Hun passies nemen absurde vormen
aan en dat gaat het begrip van de vijfde te
boven. Hij tracht achter de geheimen te
komen en als enige lijkt hij even voldoende
individu om zich uit het opgelegde bolhoe
denkeurslijf los te maken. Maar als dat
zover is blijkt pas zijn grote eenzaamheid
Hij houdt het niet vol en wordt gedwongen
in zijn oude kleren terug te stappen.
Op 21 februari 1977 al hadden de Staten
besloten, dat de subsidie aan het Concert
gebouworkest zou worden stopgezet. Dit
besluit werd gemotiveerd met een verwij
zing naar het nationale belang van het
orkest. De subsidiëring was, zo meenden
de Staten, geen taak voor de provincie
maar voor het Rijk. (De Staten stelden zich
daarmee op het zelfde standpunt als zij
innemen, wanneer het op de subsidiëring
van de restauratie van belangrijke gebou
wen gaat: zodra een bouwwerk een monu
ment is van meer dan provinciaal belang,
is de restauratie een taak voor het Rijk).
De Nederlandse Orkeststichting ging te
gen de beslissing van 21 februari 1977 in
beroep, gebruik makend van de Wet Admi
nistratieve Rechtspraak Overheidsbe
schikkingen (AROB). Daartoe moest men
in eerste instantie aankloppen bij een
hoorcommissie uit diezelfde Provinciale
Staten. Het beroep werd niet ontvankelijk
verklaard omdat het te laat zou zijn aange
tekend. Bovendien vond de provinciale
AROB-commissie, dat terecht met de pro
vinciale subsidie werd gestopt. In hoger
beroep beschikte de Raad van State even
wel, dat de orkeststichting wel ontvanke
lijk was. De zaak werd terug verwezen
naar de provinciale AROB-commissie.
In tweede instantie was deze commissie
intussen ter ore gekomen, dat Gedeputeer
de Staten op het moment van de negatieve
Statenbeslissing nog met B en W in onder-
handeling waren over de subsidiëring van
het orkest. Daaraan kon de Orkeststich
ting volgens de meerderheid van de
AROB-commissie, de verwachting ontle
nen, dat de bestaande subsidieregeling -
elk jaar f 115.000 - voorlopig zou worden
gehandhaafd. Op grond van die overwe
ging besloot de commissie om toch nog de
verzoeken om subsidie voor de jaren 1977
en 1978 te honoreren. De Staten besloten
maandag om deze beslissing te bekrachti
gen, waarbij het bedrag van 120.000 voor
1978 zou moeten worden uitgesmeerd
over 1978 en 1979. Daarmee zou men het
aflopende karakter van de subsidie bena
drukken.
PvdA en PSP wilden „fatsoenshalve”
nog wel akkoordgaan met de subsidie
OEN HAAG (ANP). Zes Nederlandse
films worden voorgedragen voor Franse
prijzen en eveneens zes rolprenten zijn
gekozen voor Italië. Dit heeft de werk
groep Frans-Italiaanse filmprijzen mee
gedeeld.
Tot deze conclusie is de sectie kunston
derwijs van de HBO-raad gekomen in een
rapport over dit onderwerp. Het rapport is
de ministers van Onderwijs en Weten
schappen en van Cultuur, Recreatie en
Maatschappelijk Werk en betreffende ka
mercommissies aangeboden, alsmede de
Raad voor de Kunst en de Commissie voor
de Ontwikkeling van het Hoger Onder
wijs.
Aanbevolen wordt voorzieningen te tref
fen, opdat zowel fundamenteel als onder-
wijsgebonden onderzoek mogelijk wordt,
dat betrekking heeft op kunstzinnige as
pecten van het kunstonderwijs en op de
kunstuitingen zelf. Noodzakelijk is hier
voor een financiering zoals die er is voor
het onderzoek bij het wetenschappelijk
onderwijs.
Aanbevolen wordt verder de leraren
muziek, dans, drama, tekenen, handvaar
digheid en textiele werkvormen op te lei-
in hrt Iri.ncU'v’
Maar dat was vooruitlopen op de terug
blik van een seizoen dat nog maar op de
helft is. Iets verder blijven we daarom
terugkijken en wel naar de teevee in
„Televisie als handelswaar”. Daarin
haalt Suzanne Piët uit tegen de vrije
toneelproducenten en de omroepen Piët
constateert dat de machtspositie van een
producent als Joop van de Ende steeds
groter wordt. Van de Ende levert ook
pasklare televisieprodukties. De omroe
pen vinden het maar wat gemakkelijk
om de „afgekloven” produkties aan het
einde van een toernee op het beeld te
brengen. „Van het schamele beetje eigen
televisieprodukties begint de handels
waarde grote nadruk te krijgen. In de
praktijk zal dit betekenen, dat het televi
sietoneel als eigen culturele uiting in Ne
derland geen kansen krijgt”, aldus Su
zanne Piët.
Deze en nog meer redactionele artike
len bepalen de meerwaarde van de in
houd van het Theater- en Televisiejaar-
boek dat voor zo’n luttel bedrag te koop
is in alle theaters. Uitgegeven bij de
Staatsuitgeverij. Prijs 10,-.
KO VAN LEEUWEN
Naar Frankrijk gaan- „De beste van de
klas’’ van Wim van der Velde, „O, my
darling’’ van Borge Ring, „De elektriseer
machine van Wim Hurst” van Erik van
Zuylen, „Absurd” van Zaev Nirnberg,
”A P O. of the primitivy” van Henk Meul
man, en „Adios Bernardo” van Edmond
van Putte.
Naar Italië gaan ook de vier eerstge
noemde van die voor Frankrijk, alsmede
„Er gebeurt helemaal niets” van Ernie
Damen, en „Nederlander in de Donaudel-
ta” van Jan Wiegel.
De films zijn uitgezocht door filmrecen
sent B Bertina, regisseur-producent Wim
van der Velde en distributeur en filmex-
Ploitant Max van Praag, die werden bij
gestaan door adviseurs van de Franse en
In de Bibliotheek der Nederlandse
Letteren, waarin opgenomen belangrijke
werken uit de Noord- en Zuidnederland-
se literatuur van de middeleeuwen tot
1945, uitgegeven door Elsevier Boekerij
verschenen: „Verhalen” van Karei van
de Woestijne, uitgekozen en van een inlei
ding voorzien door Kees Fens en de „Ca
mera Obscura" van Hildebrand, ingeleid
door prof. dr. ir. H. Mol. Prijs per deel
28,50.
„De Derde Kamer” door Jan Terlouw,
uitgave L. J. Veen (18,90).
„Het mes er in” door Helen Knopper,
uitgave Loeb en Van der Velden 22,50).
„Van het front geen nieuws”, dicht
bundel door Bies van Ede, uitgave WEL
(ƒ5).
„Beste jongens”, verhalenbundel
domr Eelke de Jong, Rijk de Gooyer en
Peter van Straaten, uitgave Loeb en Van
der Velden 19,50).
„Het zwijgzame korps” door Jan Cre
mer, uitgave Loeb en Van der Velden
19,50)
„1 met stip”, roman uit de popwereld
door Jip Golsteijn, uitgave Loeb en Van
der Velden 19,50).
„Het Holcroft Pact”, roman van een
bedrieglijke samenzwering, door Robert
Ludlum, uitgave L. J. Veen 19,90).
„Angélique omnibus”, waarin opgeno
men de romans Angélique en de duivel
en Angélique, de duivel ontmaskerd,
door Anne en Serge Golon, uitgave Zuid-
Hollandsche Uitgeversmaatschappij
32,50).
„Een terloopse handreiking”, verha
lenbundel door Gerrit Jan Zwier, uitgave
Elsevier Manteau 16,90).
„Verraad bij ochtendgloren”, Neder
landse verzetsroman door Willem van
der Veer, uitgave J. H. Gottmer 19,50).
„Universi-tijd” domr Jacques Dreef,
uitgave Heuff 16,50).
„Het mysterie Sirius” door Robert K.
G. Temple, uitgave J. H. Gottmer
24,50).
„Twee honden”, roman door Richard
Adams, uitgave Het Spectrum (ƒ32,50).
„De rijken zijn anders”, deel 2: Bloe
men van het verderf, door Susan Ho-
watch, uitgave Zuid-Hollandsche Uitge
versmaatschappij 26,50).
„Oud zeer”, waarin opgenomen twee
reeds eerder verschenen verhalenbun
dels en een aatnal verhalen en teksten,
die nog niet eerder in boekvorm werden
gepubliceerd van Hans Vervoort, uitgave
Erven Thomas Rap.
„De derde wereldoorlog”, geschiede
nis van de toekomst, door Sir John Hac
kett e.a., uitgave Elsevier 39,50).
„Café de la Paix”, cafébezoekers naar
het leven getekend, door Rupert van der
Linden met tekste van S. Montag, uitgave
Erven Thomas Rap.
„Geen bloemen" dichtbundel door Lé-
vi Weemoedt, uitgave Erven Thomas
Rap.
