1
Pleur d’r maar uit, dat kuis je
1».
3
1
w
1
isi!
KOOT EN BIE BIJNA BEWAKERS-AF
door Peter Huysman
,Niet
ontevreden9
,Geen
commentaar!9
Terlouw
Mooie kamer
Doorgelopen
Rondpraten
w
J
*1
VERBOND:
PAKKETHOOFD:
Zwijgend stapt Bie de kamer binnen. Zijn rechterarm is gewikkeld in
een dik pak rekverband. Op zijn gezicht een uitdrukking van intense
triestheid, van ongeloof ook en vernedering. Maar tegelijkertijd geven
de ogen ook een doffe drift weer, die vooralsnog geen uitweg weet.
Koot, een meter achter hem, stuntelig, van een diep medelijden blijk
gevend met zijn Simplistische broeder, niet in staat op dat moment de
juiste steun te verschaffen. De hulpeloosheid, lijkt het, alom. Nee, mr.
Onno van der Panne, het interim-pakkethoofd van de VPRO, is
duidelijk te ver gegaan.
I.
pi
V
<0^1
en
1GEL
eldeo.
>rvan
s een
n ont-
naar
‘st en
joven
Ze doen alles thuis (in Hilversum
en Bussum). Het interview over
Boms boek over hunebedden is
geschreven op de witte tafel in
Bie’s woning. De volgende ochtend
staan er lampen en een camera.
Nu hebben we toch sterke aanwijzingen
dat 'ie mannen in de arm genomen heeft
omdat Bie vannacht
ren van die man. Zó veel rondpra
ten. En daar is nu dat conflict bijge-
komen”.
Bie: „Altijd die eigen filmpjes wil
hij uitgezonden hebben. Sinterklaas
spelen. Altijd dat geroep: Dit was
vanavond toch weer niet je ware
amusement”.
Koot: „Hij zegt bijvoorbeeld: 'n
middagje brainstormen met de me
dewerkers. En dan zit je daar thuis,
met die mevrouw Van der Panne,
die plaatjes gaat draaien, Franse
chansons. Hij heeft dan bitterballen
klaargemaakt, die niet te vreten zijn.
En hij heeft een verzameling ouwe
zeilboten, die moet je natuurlijk be
kijken. En dan wordt-ie dronken te
gen vijven, en dan gaat-ie gek doen
en roepen: ik had t ook nooit moe
ten doen, ik had zó bij de AVRO
kunnen komen. Zeggen wij: ga dan.
En dan is het weer: nééé, want ik
kan er hier toch nog wat van maken,
’n Hele genante toestand. Ik moet
altijd denken aan die verhalen van
de Haagse Post-redactie, toen die
ook zo swingde, met Armando, Sleu
telaar, Flothuis en Verhagen. Die
moesten dan precies zo zitten in zo’n
situatie bij Hilterman thuis. Dat ge
voel krijg je nu zo’n beetje terug".
Bie: „Kijk, die VPRO heeft een
gedemocratiseerde structuur. En je
ziet overal nu, zo tegen het einde van
de jaren ’70, dat daar moeilijkheden
van komen, hè. Het komt daardoor,
dat de VPRO gedacht heeft: we
moeten een sterke man, nou ja, da s
misschien te dik, maar we moeten
iemand aanstellen die nou even de
zaak in goede banen leidt, voordat
het allemaal door oeverloos gebrain-
storm volledig uit de vuist loopt
Maatschappelijk gezien heeft Van
der Panne ook een grote st^at van
dienst, daar niet van.
i'oordat Jan Blokker die Van der
Panne weet om te lullen, komt er
dan godzijdank nog een Hauser
Orkater op de VPRO-buis”
Op 19 maart vertrekken Koot en
Bie samen met het Nederlands
Blazers Ensemble naar Amerika.
geheel verkeerds in huis gehaald,
hè.
Bie: „Ik geloof dat 'ie via een ge
westelijke vergadering ooit naar vo
ren geschoven is. Blokker schijnt
nog nooit met hem gesproken te
hebben.
sprong-naar-Amerika". Ze willen
er „niets bereiken".
Wim de Bie: ..We zullen daar de ko
mende zondag een hartig woordje over
moeten praten
We gaan de adhesie van de VPRO-
leden gebruiken om het pakket-
hoofd op straat te zetten. Die tele
foonnummers op het scherm - ja,
dat móest weer zo nodig van me
neer! - gaan we nu tégen hem gebrui
ken”.
Mr. Onno van der Panne was
desgevraagd niet bereid com
mentaar te leveren op de op
zienbarende gebeurtenis. Het
enige dat hij kwijt wilde, was:
„Ik heb van derden vernomen
dat meneer Bie zondag tijdens
de uitzending van een krukje is
gevallen bij zijn pogingen de
deur van mijn kantoor te ope
nen, en dat hij daarbij zijn arm
verwond heeft. Ik zou haast
zeggen: het kwaad straft zich
zelf. Goede middag!”
Koot: ,,’t Is zo’n rappe babbelaar.
Maar als je naleest wat hij heeft
gezegd, dan blijft er weinig van
over. Typerend is dat hij altijd zegt:
ik dacht van wel. Laat de vergade
ring aan-rommelen. Vogelt uit of
meer dan de helft „ja” zegt. Om dan
naar voren te brengen: „Ik dacht
ook van wel, ja”. Dat is Van der
Panne”.
Bie: „Een nieuw soort manipulatie
met een democratische schijn. Heel
verbijsterend eigenlijk, maar je kan
er niets tegen doen”.
Koot: „Van der Panne weg. En
dan wij, inderdaad, weg als bewa
kers. We hopen dat de zaak binnen
de VPRO dan weer zo homogeen zal
zijn geworden, dat er geen bewaking
meer nodig is.
Bie: „Leuke ideetjes!! Je zóu zo’n
man toch.
Queen
eerd, da
iks daai
e keuri(
t. En dai
rikaansi
wonnen
smobile
Koot: „Die band met Jan Terlouw.
die ook ineens bleek, hè. Je schrikt
ervan. Een leider van een politieke
partij, met zo’n gezicht op de we
reld!”
Koot: „Die mooie kamer van hem.
Nee, die gaten in de deur heeft ’ie
waarschijnlijk nog niet gezien. Hij
moest voor de kinderen van Carel
Enkelaar zo nodig Sinterklaas spe
len tot diep in de morgen. Is natuur
lijk weer dronken geworden. De vol
gende dag niet op zijn bureau, o nee,
de kater eruit slapen, hè.Soms
bekruipt je de lust om een lazer
straal op die deur te zetten. Mis
schien komt het er vandaag of mor
gen ook wel van!”
Bie: „O ja, programma’s die hij er
zo graag in zou willen hebben. De
Bellamy’s. Dat Engelse werk, hè,
knotsen van acteurs. Jullie moeten
ook eens iets knettergeks doen, iets
van Monty Pyton’s Flying Circus,
zoiets. Of Farce Majeure, dat was
nog eens leuk.Ja, ja, Van der
Panne ten voeten uit.
neters
sr. De
indie
dat de
slecht
t, be-
geen
leren,
kheid,
aseert
t haar
innen
gene-
?nloze
tbalu-
man.
itasti-
t hele-
eens-
it nog
at de
delijk
sn. Ik
elijks
itieke
at ze
seker,
?haos
geen
n het
net al
grote
etreft
de-
lag of
situa
te be
voer
Een lange stilte. De Spa’tjes on
aangeroerd op het met een dikke
Pers bedekte tafeltje. Eerst nog hak
kelend en stotterend, maar dan
komt toch een nerveuze stortvloed
van woorden naar buiten.
Koot: „Onze relatie met Van der
Panne was al niet optimaal. Goed,
van beide kanten zijn fouten ge-
maakt, zijn grote monden gegeven.
Maar nu hebben we toch sterke aan
wijzingen dat ’ie mannen in de arm
genomen heeft, omdat Bie van
nacht. Bie, vertel het maar.Hoe
r ging het? Je liep toch.
Bie: „Volledig in elkaar geslagen!
Ja. ik lag daar. ik wist het niet
L meer.
Koot: „Een kwartier op straat ge-
legen! Kou gevat ook. En ’n gebro-
I ken arm!”.
Bie: „Of het écht is, die arm, om de
verdommenis wel! Die vuile.
Koot: „Bezig nu een signalement
uit te werken. Duidelijk het gevoel
dat.
Bie: „We zullen daar de komende
Kees van Kooten ,,Of het echt is. die
arm. om de verdoemmenis wel
Bie zegt: „TV is een spiegel van
de tijd. Maar het is ongelooflijk
wat een corrupte en
vercommercialiseerde bende het
is. Tot in de kleinigheden is het
doorgedrongen’’.
Koot: „Tot in de EO met z'n
Muzikale Fruitmand".
Bie: „Elke artiest brengt alleen
de reclameboodschap. De creatie-
l^strijd is allerwegen opgegeven".
Niks geen Toon Hermans of Ne
derlandse kolonies. Het is een een
malige gebeurtenis. En inderdaad
spannend, omdat men ui de Ame
rikaanse concertzalen niets op het
gebied van muziektheater heeft
meegemaakt. Vooral met klassie
ke muziek is het VS-publiek veel
stijler dan men denkt. Het is zeer
waarschijnlijk dat een VPRO-
filmteam een week van de trip
meemaakt. Maar dat is allemaal
toekomstmuziek.
zondag een hartig woordje over
moeten praten”.
Koot: .Erg vervelend allemaal,
want Bie is er vier weken zoet mee,
met die arm dus, en met Oudejaar
zou hij nog piano spelen, maar dat
gaat niet door. We moeten het alle
maal wijzigen. Het gaat gewoon wèl
door”.
Op dit moment zijn Koot en Bie
nbg doodgewone bewakers van I
het VPRO-programma. Met een j
mr. Onno van der Panne in hun
maag, die te beroerd is zijn kan- I
toordeuren voor het Simplistisch
Verbond open te stellen. Het pak-
kethoofd moet nu echt verdwij
nen. Van der Panne heeft in eerste
instantie op een afschuwelijk ordi- j
naire manier wraak genomen.
De wraak van Van der Panne
Koot:,,.O, bij Philips heeft 'ie
heel wat moeilijkheden uit de weg
geruimd.
Bie:,,. Diverse stichtingen met
problemen er weer bovenop ge
bracht.
In drie weken zullen zij tijdens 16
voorstellingen in concertzalen in
onder meer Denver, New York,
Detroit en Toronto een soort „an-
nouncers”-rol vervullen. Wat
„crosstalk” tussen de muziekuit
voeringen. Spannend. Maar het
heeft niets te maken met een
De bewakingsactiviteiten van
VPRO’s simplistisch duo Koot en
Bie (in het dagelijks leven Kees
van Kooten en Wim de Bie, beiden
rasachte Hagenaars) zitten er bij
na op. Nog enkele zondagen en de
veiligheidspetten kunnen defini
tief aan de kapstok.
Koot zegt: „Dit werk heeft ons zó
aangegrepen dat we per 1 januari
echt een tijd van het scherm af
moeten om na te denken. Het is
veel slopender geweest dan we ge
dacht hadden, deze periode.
Over Oudejaarsavond vertelt
Bie: „We zijn van acht tot twaalf
op het scherm. We zullen veel her
halen. Onze laatste lange avond
werd uitgezonden toen Nederland-
Schotland op het andere net werd
gespeeld. Voornamelijk reprise
dus, maar er zitten ook nieuwe
dingen bij”.
Het wekelijks op de buis ver
schijnen met reacties op de aller
laatste actualiteiten bevalt Koot en
Bie uitstekend. Maar het is slo
pend. Een gezinsleven is er niet
meer bij. Hele weekend, hele week
bezig. Dinsdag weer nadenken
over de komende zondag. Fantas
tisch vinden ze het, het medium
weer eens „live” te hanteren. De
snelheid waarmee gewerkt moet
worden. Veel filmpjes worden zon
dagochtend nog gemaakt. Veel
tekst wordt zaterdag nog geschre
ven. Zelden breekt hen overigens
het angstzweet uit. Het is nog nooit
echt fout gegaan.
Kees heeft ’n snor voor. En als Bie
boos aanbelt bij Frits Bom, dan is
dat Bie’s bloedeigen huisdeur.
„Dat is nou het leukste", zegt Koot,
„het gaat allemaal net”.
Dat heel-korte-termijn-werk
(tien minuten voor het laatste jour
naal kijken welke grappen erover
gemaakt kunnen worden) vinden
ze „heerlijk". Lijkt weer een beetje
op radio. De tv-techniek gaat ook
die kant op. De techniek wordt
steeds „kleiner”. Als er vroeger tv
uitrukte, betekende dat reusachti-
ge vrachtwagens en lange masten
Koot: „Als je die credits las van
die man, dan leek het ook héél wat.
Hij studeerde enige tijd Frans
en.
Bie: „Ik ben er aanvankelijk ge
woon mee doorgelopen. Maar de
volgende ochtend was de pijn niet te
harden. Een gewone gebroken arm
schijnt veel pijnlijken te zijn. Maar
zo’n elleboog, waar een stukje van is
afgebroken, is ook geen lolletje.
Foto’s genomen in het ziekenhuis.
Nee. Nee, niet in het gips, in een
drukverband gaat zo’n elleboog. Dit
moet gewoon groeien, moet rust
hebben en zo. De dokter dacht:
kleine oefeningetjes doen, dat doet
goed”.
Koot: „Je kwam hem een haring
brengen, hè, Van der Panne, en een
bosje bloemen, eigenlijk om het een
beetje goed te maken toch? En
toen.
Bie: „Néé, joh, néé, néé, néé, het is
ergens buiten gebeurd. Ik was hele
maal niet naar hem op weg. Het is
vast die ledenwerfcampagne ge
weest, waar we het zondag over had
den en die is toegespitst op: Van der
Panne moet weg! Dat heeft-ie niet
gepikt. Het conflict gaat nu reusach
tige vormen aannemen”.
Koot: „In plaats dat-ie ons er dan
uitstuurt, doet-ie dit! In plaats van
ons te ontslaan, neemt de man dit
soort zelfkantfiguren in de arm”.
Bie: „Die aanwijzingen hebben we
duidelijk. Ja, zondag hebben we in
derdaad gezegd dat maandag die
anti-Van der Panne-advertentie ge
plaatst zou worden”.
Koot: „Het hele VPRO-bedrijf
gaat zich gelukkig al tegen Van der
Panne keren, begrijp je, hij moet nu
echt weg. Alles wat aan goeie pro
gramma’s doorgaat, daar is een
hoop gezeur voor nodig. Hij wil het
eerst niet hebben, en dan na veel
heen-en-weer gelul lukt het einde
lijk. En daarnaast altijd die eigen
keuzen, die eigen inbreng”.
Bie: „Zo’n Showbizzquiz van
Brandsteder zou hij bijvoorbeeld zo
graag willen hebben. Je kan zeggen
dat in Van der Panne de hele zeven-
tiger-jaren-ellende is samengebald,
hè. En dat is toch een grote rem op
de VPRO, blijkt nu. Hij was in huis
gehaald, juist met het motief dat er
een manager-achtig type zou ko
men, die het zaakje wel weer op
nieuw zou oppeppen. Maar juist uit
z’n eigen bijdragen - Wintersympho-
nie bijvoorbeeld - blijkt zonneklaar
wat voor vlees we in de kuip hebben.
Dixieland en oude auto’s, hè, dat is
’t.
Nu komt er een auto met
en een camera bij je thuil
De volgende fase is: ea
die helemaal geen licht tl
heeft. Leuk om met die a
ste techniek te experimei
directe satire krijgt daardoor
een kans.
Over televisieprogramma’s zegS
gen ze: „Ons valt op hoe weinig er
voor ons in een week tv zit. Pro
gramma’s zijn niet meer slecht te
noemen; ze zijn niets meer. We
strepen drie, vier programma's
aan waarmee nog iets zou kunnen
gebeuren. Een Aktua, een Aad v.d.
Heuvel, een Sorjija's Goed Nieuws
Show. Dat zijn nog open formules.
Maar als je ziet hoe slap ze worden
ingevuld, dat is een ramp”.
De toekomst van het op zichzelf
prachtige medium zien zij met gro
te huiver tegemoet. Het zou af
schuwelijk zijn als er van de tv
niets interessants meer te ver-,
wachten is. Als de tv niet meer het
leven zou weergeven.
Koot: „We moeten zó veel corrige-
Bie: .gek toch, dat 'ie ons als
maar niet ontslaat, maar.
Koot: We hebben alle pro-
grammamedewerkers bij elkaar ge
roepen, buiten Van der Panne om,
en we zijn nu van plan een adverten
tie te gaan plaatsen, waarin alle me
dewerkers nu eens uitleggen, zoals
nu ook de ambtenaren uitleggen in
die advertentie met de kop: waarom
zeuren die ambtenaren toch zo?,
waarom Koot en Bie toch zo over die
Van der Panne zeuren. Het hele ver
haal wordt op een rij gezet. We pro
beren die advertentie ondertekend
te krijgen door alle medewerkers
van de VPRO. Zodat de druk zo
groot zal worden, dat ’ie toch zijn
consequenties zal moeten trekken,
want hij blijft'tenslotte INTERIM-
pakkethoofd, hij is op proef, hij
heeft een proeftijd tot 1 januari.
Bie: „Wat wij zouden willen, is
hem op Oudejaarsavond weg krij
gen.
Koot: „Het allermooiste geschenk
als hij, staande de uitzending, zijn
biezen zou pakken en de VPRO
weer met een schone lei, zonder be
voogding. zonder wansmakelijkhe-
den, zou kunnen verder gaan.
Bie: „Het moet maar eens uit zijn
met dat zwalken tussen democratie
en een sterke man.
Koot: .En dat zeuren over leu
ke ideetjes. Dan weer meer aan
dacht voor het amateurtoneel, dan
heeft z’n zoon weer een aardig rock-
bandje geformeerd”.
Bie: „Het gaat verdomme om de
VPRO en niet om Van der Panne.
Koot: in Affika ook heel goe
de dingen gedaan.
Bie: „Maar ja, we hebben toch iets
b^eri
^„Het algehele cultuurpes-
kslaat op de tv neer. De
lestreden. We hebben ver-
[ke dingen gedaan, wordt
len. Maar we hebben ver
ft is toch maar voor bier
i’s, joh, pleur d’r maar uit,
d^Fkwisje. En omdat deze mensen
Beklommen zijn, komen jongere
mensen, die nog wel wat vorm-
ideeën hebben, nauwelijks binnen.
Dat Koot en Bie met hun
zondagavondbijdragen hoge
kijkpieken zouden halen,
werpt het duo zelf op de hoop
der fabeltjes. Er zullen, aldus
het duo, best mensen zijn die
alleen voor óns in- of overscha
kelen, maar men moet dat
vooral niet overschatten. „Wij
zijn voor het grote, massale
kijkerspubliek van geen be
lang”, aldus Koot en Bie,
„maar daar zijn we helemaal
niet ontevreden mee”. Volgens
de cijfers van het officiële
kijk- en luisteronderzoek kijkt
op zondagavond om half tien
8 procent van alle kijkers
naar Nederland 1 en slechts 4
procent naar Nederland 2. In
feite heeft de zondagavond
voor het grote publiek afge
daan.
-.l S'S&ass 2SI
F x
Ai m
strf
|pehtJ
arnera
