dalen
Weigering Israel toe te laten
betekent verbod voor OS
I
AZIATISCHE ATLETEN IN
CONFLICT MET IAAF
j
-i
door Jan van der Nat
Forse straffen
China
nooit zien. Ik reis daardoor erg veel. Zo’n 200.000 vliegkilometers per
f.
.Zonder enige bedenking zou ik
even kan, ter plekke zijn om zich op de hoogte te stellen.
„Je kunt natuurlijk ook een organisatie als de IAAF van achter een
zijn, nu we bij de EK in Rome (1974)
voor het eerst officieel zijn gaan con
troleren.
TYPISCH „BIJVERSCHIJNSEL” DOPINGGEBRUIK
„Zonder enige bedenking zou ik
nummers willen afvoeren als bijvoor
beeld kogelstoten. Een kind kan te
genwoordig zien wie wel en wie geen
anabolica gebruikt. Ik wil niet graag
een atletieknummer missen. Maar als
het niet anders kan, dan moet het
I maar.
„Ik geloof dat we met de bestrij
ding van doping op de goede weg
De „Asian Games” kunnen het best worden omschreven als Olympische
Spelen voor Azië. Heel Azië. Geografisch gezien dus ook voor Israël. En daar nu
ligt het grote probleem. De Aziatische Spelen in Bangkok worden voor een
belangrijk deel gefinancierd door de rijke landen rond de Perzische Golf. Landen
die Israël alles behalve vriendelijk gezind zijn en van de organisatoren in Bangkok
eisten dat het land geschrapt zou worden van de deelnemerslijst. Omdat Thailand veiligheid en kwamen daarbij met de zaak,
volledig afhankelijk was van het geld uit het Midden-Oosten voldeed men aan dat die tijdens de Olympische Spelen van 1972
verzoek. Israël ontbreekt op het sportfeest in de Thaise hoofdstad.
„Ik zou wel eens wat meer aan sport en minder aan politiek willen
doen.” Ir. Ad(riaan) Paulen, sinds de Olympische Spelen van Montreal
voorzitter van de Internationale Amateur Atletiek Federatie (IAAF) zegt
I het met een ondertoon, waaruit zeer duidelijk blijkt dat de wens de
I vader van de gedachte is. De inmiddels 76-jarige, maar onvoorstelbaar
vitale Import-Llmburger weet dat een dergelijke wens een utopie is.
Desondanks probeert hij zoveel mogelijk geschillen op te lossen.
Persoonlijk. Want Ad Paulen is geen papieren voorzitter. Wil, als het
€0 bureau lelden. Maw je" Qngetwijfeld de verwijten dat ze je
jaar en nog flink wat per auto.Misschien ben ik twintig weken per jaar
I thuis. Meer zeker niet Ik hoop wel dat het allemaal wat rustiger wordt.
Mogelijk dat ik na de Olympische Spelen van Moskou stop. Maar als ze
me nog willen hebben en de gezondheid laat het toe, ga ik misschien
nog wel door.”
De IAAF komt, als één van de grootste sportbonden ter wereld, zeer
regelmatig in het nieuws. Politiek en doping zijn daarbij de belang-
rijkste onderwerpen. Recentelijk betrof dat de weigering Israël te laten
j deelnemen aan de Aziatische Spelen, die dezer dagen in Bangkok
worden gehouden en op doping betrapte atleten tijdens de Europese
kampioenschappen in Praag. Als die onderwerpen aan de orde komen,
I zit Ad Paulen op z’n praatstoel. Is van een normaal interview bijna geen
sprake meer. Het woord monoloog is hier beter op zijn plaats. Boeiend.
Dat zeker.
w-
I
schap-
gericht
‘fAd Paulen
staat pal
Ir. Paulen is ook af en toe in Nederland. Hier reikt hij een medaille uit aan Jos Hormens.
houten
ime en
el.
goede
Ir. A. Paulen
Rond kampioenschap
de prestaties
Hllllllllillllllllllllb
at zij
igende
r van
i van
aktief
ettige
mede
linste
aderne
e
rerking
nis- en
tende
i 13e
een
e- en
jkals
neels-
ht 89.
De IAAF, zeg maar Ad Paulen, heeft
alles ondernomen om die beslissing terug
te draaien. Vergeefs. Zelfs een dreigende
schorsing, die wel eens zou kunnen beteke
nen, dat atleten uit de in Bangkok deelne
mende landen, niet in Moskou mogen star
ten, kon het besluit niet meer veranderen.
Paulen: „Het besluit is volkomen in te
genspraak met de reglementen van de
IAAF en van de Asian Games Federation.
Er is hier sprake van zogenaamde „regio
nal games” of „group games”. Daarvan
kan ik verschillende voorbeelden noemen.
De Commonwelth Games, die open staan
voor alle landen van het Gemenebest. De
Maccabiah, speciaal voor Joden.
Nu staat er in het reglement van de AGF
zeer duidelijk dat alle landen uit Azië
mogen deelnemen. (Paulen bladert in een
dun groen boekje). Kijk, hier heb ik het:
„The Asian Games are open to all Asian
Countries.” Geen twijfel mogelijk dus.
Omdat wij bovendien in ons eigen regle
ment een anti-discriminatieregel hebben
staan, vonden wij, dat wil zeggen het be-
„Dat komt”, zegt Paulen, „omdat wij
het veel meer dan andere bonden aan het
bestrijden zijn. Misschien ook wel, omdat
atletiek zich erg leent voor het gebruik
van doping. Sommige atleten zijn volle
dig op het gebruik van anabolica aange
wezen. We zijn in 1974 met controles
begonnen. Het probleem is natuurlijk al
veel ouder. Het is komen overwaaien uit
de Verenigde Staten, maar we hebben
het nooit begrepen. Natuurlijk zagen we
de resultaten omhoog gaan, maar echt
inzicht hadden we niet.
Dat is pas gekomen in 1965, bij de
oprichting van de medische commissie
van het IOC in Mexico. Vooral door het
werk van de Engelse professoren Bec
kett en Brooks. Deze hebben in Londen
een laboratorium. Daar kan zeer snel
geconstateerd worden of er doping is
gebruikt. We willen echter ook weten
welk middel er is gebruikt. Dat moet nu
eenmaal volgens de reglementen van de
IAAF. Dat eist een tweede, meer gecom
pliceerde test.”
Hoe graag de IAAF van de doping af
wil, bleek in 1976. De atletiekfederatie
eiste bij het IOC dopingcontrole in Mon
treal en dreigde zelfs niet mee te zullen
doen aan de Olympische Spelen, wan
neer dat niet gebeurde.
Paulen: „De controle is inmiddels goed
georganiseerd. Er zijn in Europa diverse
stations, waar dezelfde testen kunnen
worden gedaan als in Londen. En dat
werkt goed. Er komen nauwelijks nog
klachten binnen over de consatering op
stuur van de IAAF, dat Israël toegelaten
moest worden. Met die beide reglementen
in de hand ben ik naar Bangkok gegaan en
heb de organisatoren daar gevraagd naar
de reden.
Zij spraken over de problemen rond de
in München heeft gespeeld. Ik vond het
geen steekhoudend argument. Ten eerste
was „München” niet de schuld van Israël,
maar een pure misdaad en ten tweede is
Israël sindsdien aanwezig geweest op de
Spelen van 1976, maar ook op de Aziati
sche Spelen van ’74, de Aziatische kampi
oenschappen in Korea, de Worldcup in
Düsseldorf en twee keer op de Universia
de. Daar is niets gebeurd. Bovendien is er
van de Sovjet-Unie een schriftelijke garan
tie, dat alle landen in Moskou mogen mee
doen. Samenvattend kan dus worden ge
steld dat de Asian Games Federation er
volkomen naast zit. Het moet nu maar eens
uit zijn met die landen, die moord en brand
gillen dat ze gediscrimineerd worden en
zelf bepaalde landen willen weigeren.”
Na de missie van Paulen naar het Verre
Oosten moest de zaak natuurlijk bespro
ken worden in het congres van de IAAF.
Dat gebeurde in eerste instantie in Korea
en later nog eens op Puerto Rico.
Paulen: „We hebben daar de zaak uit en
te na besproken en het congres besliste
vrijwel unaniem (alleen een paar Aziati
sche landen waren natuurlijk tegen) dat,
wanneer Israël niet mocht deelnemen, de
IAAF geen toestemming zou geven voor
de wedstrijden. Maar daarmee was de
zaak nog niet afgedaan. Ik vind dat dit een
heel ernstige zaak is en heb dan ook alles
ondernomen om het geheel in goede banen
naar andere oplossingen. Misschien wel
het afschaffen van een aantal onderde
len.
We moeten echter wel de realiteit blij
ven zien. We eisen steeds betere presta
ties. Je zou dus kunnen stellen, dat de
atleten wel naar middelen moeten grij
pen. We moeten altijd naar de andere
te leiden. Daarom ook ben ik vorige
maand weer naar Bangkok gegaan. Ik heb
daar een hele dag gepraat met de organisa
tie. U heeft gelijk, zeiden ze. Reglement is
reglement. Het probleem voor die mensen
is alleen dat het geld uit het Midden-Oos-
ten komt.
Ik heb daar tegenover gesteld dat, wan
neer de Aziatische Spelen toch zouden
doorgaan zonder Israël, de normale sanc
ties zouden volgen. Voor de deelnemende
atleten betekent dat, dat ze geschorst zul
len worden tot het moment waarop ze re
instatement aanvragen. Een soort eerher
stel dus. Wanneer ze dat doen, bepaalt de
IAAF hoe lang de schorsing nog duurt.”
Japan, het belangrijkste atletiekland
van Azië, trok de stoute schoenen aan en
meldde, dat er toch atleten naar Bangkok
zullen worden uitgezonden. De voorzitter
van de Japanse bond was van mening, dat
de schorsing toch niet langer dan een half
jaar zou gaan duren.
Paulen: „Die berichten hebben wij ook
gekregen en we hebben toen onmiddellijk
een brandende telex naar Japan gestuurd
met de mededeling, dat men het mis had.
Dat half jaar is volkomen uit de lucht
gegrepen. Wat de straffen zullen zijn, moet
nog worden bekeken. Ik heb wel voor half
januari een extra bestuursvergadering bij
kant kijken. Met doping is het eigenlijk
net als met professionalisme: fundamen
teel zit er iets scheef in de hele zaak.”
Aviv zei men echter, dat als men zou
toegeven, men nergens meer zou zijn.
Paulen: „Het was volkomen terecht dat
China weer werd toegelaten. Weer. Want
na de revolutie (1949) was China in 1954
toegetreden. Dat wil zeggen China inclu
sief Taiwan. Want daar gaat het om. Tij
dens de Olympische Spelen van 1956 in
Melbourne meldde Taiwan zich aan als
apart lid. China, Peking dus, stapte daar
om in 1958 uit de IAAF.
Goed, dat wisten we dus. Maar daarmee
was China nog geen lid, want het deed
nooit een verzoek tot lidmaatschap. Tij
dens het WK voetbal in Buenos Aires heb
ik met de Chinezen gesproken en gezegd,
dat we ze konden helpen, maar dat ze dan
wel zelf een verzoek tot lidmaatschap
moesten indienen. Alleen dan kon het op
de agenda van het congres Puerto Rico
komen. Op 22 juli was de aanvraag binnen
op ons secretariaat in Londen en nu heb
ben we er dus 2,6 miljoen atleten bij.
Bovendien is er een schriftelijke garantie,
dat de atleten van Taiwan mogen deelne
men in een Chinese ploeg. Zij zullen zich
daarvoor echter op de normale wijze moe
ten plaatsen. China is niet van plan om
„zomaar” een paar Taiwan-atleten aan de
ploeg toe te voegen.”
20 te
zaken,
s kun-
r War-
Het zit er nu gewoon in, dat de meeste
landen zullen deelnemen en dat er forse
straffen zullen volgen. De maatstaf is niet
precies bekend. We kunnen slechts verwij
zen naar een eerder geval. In 1962, toen de
Aziatische Spelen in Djakarta werden ge
houden, mocht Israël ook niet komen. De
deelnemende landen zijn toen geschorst
tot na de Olympische Spelen van Tokio in
1964. Er ligt dus een precedent en daar
kunnen we bijna niet van afwijken.”
Diverse sportbonden hebben Israël al
ondergebracht in de Europese zone en
daarmee het probleem voor een groot deel
opgelost.
Paulen: „Ik wou dat het kon. Ik ben een
half jaar bezig geweest om Israël bij Euro
pa te krijgen. Maar dat ondervond erg veel
weerstand van de Oosteuropese landen. Ik
heb telefonisch overleg gepleegd met Pav
lov, de minister van sportzaken in de
Sovjet-Unie en heb tijdens de EK in Praag
gesproken met een afgevaardigde van
hem, ene Sitsj. Het heeft niet mogen baten.
Jammer, want als dat gelukt was, waren
we uit de nesten geweest.”
Op de achtergrond van de Bangkok-
affaire speelt ook China mee. Het grootste
land van Azië werd onlangs teruggehaald
in de IAAF en zal naar alle waarschijnlijk
heid deelnemen in Thailand. Dat zou bete
kenen, dat de werkelijke terugkeer van
China op internationaal atletiekgebied
nog een paar jaar op zich zou laten wach
ten. Bij het eerherstel van China heeft Ad
Paulen ook een belangrijke rol gespeeld.
Inmiddels zijn we twintig jaar verder en
is China overal geaccepteerd. Er komen
steeds meer vertegenwoordigers van Chi
na in andere landen en andersom. En we
moeten nu eenmaal rekening houden met
de realiteit. Bij pogingen om China terug
te halen stuitten we steeds weer op de
kreet: „Wij zijn China en Taiwan hoort bij
ons.” Nu staat er in ons reglement dat een
land door de IAAF vastgesteld wordt op
grond van zijn politieke grenzen. Daarom
was er voor ons maar één weg: uitzoeken
wat die grenzen waren. Wij kunnen daar
over wel discussiëren, maar er is maar één
instantie, die dat bepaalt: de Verenigde
Naties. Op mijn verzoek heeft Lord Killa-
nin, de voorzitter van het Internationaal
Olympisch Comité, een brief naar Kurt
Waldheim de secretaris-generaal van de
VN gestuurd. Het antwoord bleef lang
weg, maar uiteindelijk kwam het dan toch.
De VN schreef: „Taiwan is een provincie
van China.”
zich. Alleen zijn er nog wel eens protes
ten op het gebied van de gevolgde proce
dure. Geen derde fles, de flessen waren
niet omgespoeld enz. De IAAF is erg
streng bij dopinggebruik. Er volgt een
levenslange schorsing, maar we kennen
ook hier het re-instatement, waardoor
atleten na een paar jaar weer aan wed
strijden kunnen deelnemen. De straffen
worden strenger. Bij vorige gevallen
werd er voor één jaar geschorst, maar in
de toekomst zal de uitsluiting veel langer
duren. Het congres in Puerto Rico heeft
een minimumstraf ingesteld van 18
maanden.”
Forse straffen moeten een positieve
uitwerking hebben. De kans is zeer groot
dat atleten voorzichtig zullen zijn bij het
slikken van allerlei middelen.
Paulen: „Dat is al een beetje het geval.
Je ziet rond een belangrijk kampioen
schap de prestaties dalen. Records wor
den meestal in andere wedstrijden verbe
terd. Er ligt nu een plan op tafel om,
vanaf volgend jaar, bij alle enigszins
belangrijke wedstrijden op doping te
gaan controleren. Dat wil zeggen ook bij
nationale kampioenschappen en interna
tionale meetings.
Het probleem is niet zomaar op te
lossen. Er zijn nog teveel coaches, die
hun atleten verkeerd inlichten en zelfs
artsen, die het gevaar voor de rest van
het leven niet willen zien. Toch geloof ik
stellig dat we aan de winnende hand zijn.
Als er echter niet snel verbetering in de
zaak komt, moeten we toch gaan zoeken
eengeroepen. Dat is nodig om te bepalen
welke straffen er zullen volgen, omdat een
groot aantal landen hoe dan ook zal deel
nemen.”
Voorlopig ziet het er naar uit dat alleen
de IAAF maatregelen zal treffen. De ande
re wereldsportorganisaties hebben nog
niets van zich laten horen.
„Dat is vrij logisch”, zegt Paulen. „De
andere bonden hebben niet, zoals wij, een
anti-discriminatie regel. Ik heb tijdens de
wereldkampioenschappen zwemmen in Ber
lijn gesproken met vertegenwoordigers
van de FINA en later ook met het bestuur
van de FIFA. Wij kunnen dus straffen
uitdelen. Maar liever doen we dat niet.
Ondanks het vrij hopeloze van de situatie
ben ik toch weer naar Tel Aviv gegaan om
te praten. Ik heb een poging ondernomen
om Israël symbolisch te laten deelnemen.
Alleen dus bij openings- en sluitingscere
monie. Maar dat wil Israël niet. Zelfs heeft
het voorgesteld om met vijf deelnemers te
komen. Veiligheidsproblemen zouden
daardoor nauwelijks nodig zijn. In beide
gevallen zou Israël hebben deelgenomen
en zouden er voor de IAAF geen bezwaren
zijn geweest. Bij een symbolische deelne
ming zouden we hooguit de schouders
kunnen ophalen, maar niets doen. In Tel
Twee citaten van ir. Ad Paulen, die
nauwelijks ruimte laten voor twijfel. Pau
len wil, ten koste van veel, zo snel moge
lijk van het gebruik van anabole steroï-
den af. De IAAF voert al sinds 1965 een
j hevige strijd tegen de doping. Met niet al
I te veel succes overigens. Op vrijwel elk
congres van de wereldbond of de Euro-
pese federatie komt het probleem aan de
orde. Steeds weer moeten er atleten wor
den geschorst. In 1977 werden de Finnen
Pesonen, Hovinen en Tuokko, de Noor
I Hjeltnes en de Oostduitse Ilona Slupia-
I nek betrapt. Dit jaar volgden na het EK
in Praag een aantal Russen en een Bul-
I gaar.
Hoewel het gebruik van stimulerende
middelen vooral in de wielersport erg
groot is, treedt de atletiek vooral door de
spierversterkende middelen op de voor-
grond.
Kogelstoten dan maar niet op de grote
toernooien? Vooral in deze categorie atleten
worden nogal eens anabele steroiden ge
bruikt.
