Actuele muziek werd
markant neergezet
Utrechts Muziekcentrum
opent met tiendaagse
Jazzprijs voor Van Regteren Altena en Michel Waisvisz
Theater met goede voorstelling
van De Kapitein van Köpenick
PUBLIEKSTHEATER SPEELT TSJECHOV MENSELIJK EN OVERTUIGEND
Franse acteur
Paul Meurisse
overleden
lit
Studenten Orkest op dreef onder Louis Stotijn
Bernard Droog prachtig als aandoenlijke verschoppeling
Gevarieerd aanbod van concerten
Ronald Tolman met
prijs onderscheiden
Jazzfestival
L
MAANDAG
19 7 9
2 2
JANUARI
AMSTERDAM. De voorstellihg die het Publiekstheater gemaakt
heeft van Anton Tsjechovs prachtige stuk De Drie Zusters, onder regie
van Hans Croiset, is er een waarbij de werkelijkheidszin sterk naar
voren geschoven wordt. Zaterdag was de première in de Stadsschouw
burg. Drie Zusters, zoals het stuk bij het Publiekstheater in de nieuwe
vertaling van Chiem van Houweninge en Ton Lutz is gaan heten, gaat
over het universele geluksverlangen, dat nooit vervuld zal worden.
Naarmate de tijd voortgaat, wordt dat steeds duidelijker. Als de
middelste van de drie zusters, Masja, aan het slot zegt: We moeten
leven, we moeten leven, dan klinkt dat als een lotsaanvaarding. De
zusters, Olga, Masja en Irina kennen dan de realiteit van hun leven en
ze beseffen dat het volmaakte geluk aan hen niet gegeven zal worden.
V*
V
9
KUNST
Drie zusters met
werkelijkheidszin
elevi-
j van
*osla-
s, tv-
re-
'oces-
tv-se-
elevi-
it de
recht-
i van
die
?t het
e van
e Bij-
•rie.
lornu-
daag.
nders
luziek.
maal,
ïktua-
Film-
iuziek.
(Van onze kunstredactie)
UTRECHT. Eind deze week, vrijdag
avond 26 januari, wordt het nieuwe
Utrechtse cultuurpaleis Muziekcentrum
Vredenburg officieel geopend met een
feestelijk concert van het Utrechts Sym
fonie Orkest in aanwezigheid van prinses
Beatrix en prins Claus alsmede een'groot
aantal genodigden. Het USO staat tijdens
het evenement onder leiding van Edo de
Waart en componist Otto Ketting, die een
cyclus van zes liederen (The Light of the
Sun) speciaal ter gelegenheid van de ope
ning heeft vervaardigd. De opening van
Muziekcentrum Vredenburg is overigens
aanleiding voor een tiendaags cultureel
evenement, dat een veelheid aan muziek
stijlen te bieden heeft.
Tot slot, zondag 4 februari. Des morgens
het Nederlands Kamerorkest onder lei
ding van oud-Haarlemmer Ed Spanjaard
en met soliste Vera Beths. In Mozarts
Vioolconcert in D. 's Avonds wordt de
tiendaagse dan uitgeluid met een veelom
vattende „uitsmijter”. In alfabetische volg
orde: de Jan Akkerman Band, het ASKO-
ensemble, Broodjes, Frans Brüggen, Leo
Cuypers Trio, Dichters-circus, Hans Dul-
fer en de Perikels, Boy Edgar Big Band,
Euterpe, Fortunes Fire, Fruit, Hoketus,
Reinbert de Leeuw en Maarten Bon, Limo
nade. St. Louis Creative Ensemble, het
echtpaar Er'ella en Yoav Talmi, het Harry
Verbeke Kwartet, de Volharding, de Zan
geres zonder Naam en vele anderen.
De prijsuitreiking heeft komende woensdagavond plaats in
het BIM-huis aan de Oude Schans in Amsterdam, waar de
winnaars vanaf 21 uur een „Avond over Jazz” zullen verzorgen.
Om deze gebeurtenis extra luister bij te zetten hebben Van
Regteren Altena en Waisvisz de volgende gasten uitgenodigd:
Moniek Toebosch, Teo Joling, Steve Lacy, Maurice Hortshuis,
Rudy Koopmans en Terry Day. Mogelijk komen ook anderen
hun muzikale opwachting maken.
De uit Willem Bruring, Frits Lagerwerff, Gijs Tra, Jan
HAARLEM. Niet alleen het publiek
dat. gezien de barre weersomstandighe
den van zaterdagavond nog in zo verras
send groten getale zijn adhesie betuigde
met het in het Haarlemse Concertgebouw
optredende Nederlandse Studenten Or
kest, had zich hiervoor manmoedig op
glad ijs begeven. Ook sloeg deze uitdruk
king in figuurlijke zin op de orkestleden
zelf. Ze hadden niet geschroomd om hun
jaarlijkse tournee ten behoeve van gehan
dicapte en ontheemde medestudenten ar
tistiek in dienst te stellen van een kapi
taal programma.
1900.
3lank
uiter)
or ie-
\ontje
k ver-
zeke-
Siria
rheid
teling
stuk,
reren
Mar-
t han-
rland
José
na en
18.30
19.00
mal 3.
irtage.
iis van
inslui-
Jour-
het Publiekstheater is vermeld is bij
Hans Crpiset en zijn spelers aan de repeti
ties vooraf gegaan. In de glasheldere regie
en in de wijze waarop alle spelers zich met
hun rol bezighouden, is dat diepe graven
naar de essentie ervan te herkennen. Van
alle zes de Tsjechov-voorstellingen, die het
Publiekestheater de afgelopen jaren ge
speeld heeft, vind ik deze daarom (naast
Platonov) de indrukwekkendste.
Dinsdagavond 30 januari concerteert
het Orlando Kwartet, bestaande uit vier
musici afkomstig uit een van de omroepor
kesten, dat enkele maanden geleden het
Internationale Concours voor Strijkkwar
tetten van de Europese Radio Unie op haar
naam schreef. Alweer in datzelfde Vreden
burg staat op woensdagavond 31 januari
het Circus Roberti met een galashow. Heel
afwisselend wordt ook de donderdaga
vond. Vijf koren geven dan acte de presen
ce, te weten het Utrechts Vocaal Ensem
ble, het Utrechts Studenten Koor en Or
kest. de Dom Cantorij, Viva la Musica en
het Utrechts Byzantijns Koor.
de gedachte aan het slot van het stuk, het
laatste sprankje hoop. Masja zegt het, als
de officieren die tijdelijk voor vertier heb
ben gezorgd, zijn weggetrokken uit het
provincieplaatsje.
Terwijl iedereen filosofeert over de zin
loosheid van het bestaan, raken de zusters
Olga, Masja en Irina ook nog hun aardse
zekerheden kwijt. Want Natasja, de bour
geois vrouw van Andrei, aarzelft niet lang
zaamaan alles naar zicht toe te trekken. Zo
verliezen de zusters het huis dat hun vader
hun naliet.
Sfeerbepalend werken decor en kos
tuums van Frank Raven. Smaakvol uitge
voerd in een kleurschakering van room
kleurig Via bruin naar diepzwart. Van licht
naar duister. Het leven- valt niet mee. ze
zeggen het allemaal wel een keer, de perso
nages in Drie Zusters. Tararaboemdijee,
wie zit telt met meer mee, mompelt de
oude arts Tsjeboetikin verschillende ma
len waarschuwend. Dat bij zoveel somber
heid de zwaarmoedigheid de voorstelling
niet onverteerbaar maakt, is overigens ook
een verdienste. De spelers onder Croisets
regie geven alle ruimte aan de humor, die
Tsjechov zelf in zijn stuk heeft verweven.
(Van onze kunstredactie)
HAARLEM. De belangrijkste prijs voor jazz en geïmpro
viseerde muziek in Nederland, de Wessel Heken Prijs, is voor
1978 toegekend aan Maarten van Regteren Altena en Michel
Waisvisz. Beide musici en componisten zijn actief binnen de
Stichting Claxon. De onderscheiding bestaat uit een plastiek
van Jan Wolkers en een geldbedrag ter grootte van 5 mille, ter
beschikking gesteld door het Prins Bemhard Fonds.
PARIJS (AFP). De Franse acteur
Paul Meurisse is donderdagnacht op
66-jarige leeftijd in Parijs aan een har
taanval overleden, zo heeft zijn impre
sario bekend gemaakt. Meurisse is op
getreden in een groot aantal toneel
stukken. Daarnaast speelde hij in bij
na 80 films.
Meurisse die deze week nog optrad in
een stuk van Sacha Guitry, was aan
vankelijk notarisklerk in het zuiden
van Frankrijk. Hij trok naar Parijs en
begon daar zijn loopbaan op het toneel
bij een revuegezelschap.
In 1939 trad hij met Edith Piaf op in
„Le bel indifférent” van Jean Cocteau.
Van 1956 tot 1959 had hij een contract
bij de Comédie Fran^aise.
Intussen werkte hij vrijwel onafge
broken voor films, waarbij hij de meest
uiteenlopende rollen vervulde. In twee
bekende detectiveseries speelde hij de
hoofdrol, die van inspecteur Cergil on
der regisseur Jacques Deray en die van
„Monocle" in de komische rolprenten
van Georges Lautner.
Voorts werkte hij onder Clouzot
(„Les diaboliques” en „La Vérité”), Ju
lien Duvivier .Marie Octobre"), Geor
ges Franju, Jean Renoir („Le Déjeuner
sur l’herbe") en verscheidene malen
onder Jean-Pierre Melville („Le deuxiè-
me souffle", „L'armée des ombres”
e.a.).
VENLO (ANP). De schilder en beeld
houder Ronald Tolman uit Beuningen is
de Van Bommel-Van Dam-prijs ten bedra
ge van 1500 gulden toegekend. De prijs
krijgt hij van de stichting Van Bommel-
Van Dam van het gelijknamige gemeente
lijke museum in Venlo op grond van de
kwaliteit van zijn ambachtelijk verant
woord en inhoudsvol werk.
Het is de tweede keer dat de prijs wordt
uitgereikt.
Bedoeling is dat dat eens in de twee jaar
gebeurd. De kunstenaar zal de prijs 22 juni
in het museum in Venlo ontvangen. Vanaf
die datum tot 29 juli is daar tevens werk
van hem te bezichtigen.
c van
n een
It, als
i veel
>t van
werd
W. F.
erata
Eikale
3 Ne-
imma.
22.40
Teken-
igram-
muse-
irnaal.
21.00
itektiv
aadse-
muse-
leuter
f pro
.05 In
adede
maal
Infor
elpro
Jour
5 The
Boy-
Croiset als regisseur zat met de niet
gemakkelijke opgave minstens zo goed v
met deze voorstelling voor de dag te ko
men, als de geïdealiseerde herinneringen
aan vroegere produkties. Met knap ge
bruikmaken van de ruimte en van licht en
donker in een fraai gestyleerd decor van
Frank Raven, laat Hans Croiset de hoop
dat het later beter zal worden langzaam
afkalven. Dat het grote geluk in dit leven
niet kan komen, wordt al gezegd door
Maja's grote liefde, Wersjinin, in het twee
de bedrijf: „En hoe graag zou ik jullie
willen aantonen, dat voor ons het geluk
niet bestaat, niet bestaan kan en niet be
staan zal".
De gedachten in Drie Zusters zijn over
wegend somber. Zelfs Andrei, die zich
steeds met zijn viool afzondert, noemt het
leven weerzinwekkend. „In de verte schit
tert een licht, ik zie de vrijheid", zegt hij op
een bepaald moment. Maar hij maakt er
geen gebruik van en blijft achter de kin
derwagen voortsjokken. Opnieuw begin
nen, misschien wordt het dan beter, dat is
De kapitein van Köpenick was een een
voudige man die bij een uitdrager een
uniformjas met toebehoren van de rang
van kapitein kocht, daarmee met een
groepje op straat aangeroepen militairen
in Köpenick het gemeentehuis bezette, de
burgemeester arresteerde en er met de kas
van doorging. Een grappig voorval waar
achter een diepe tragiek schuilt. Die tra
giek is goed aan te voelen in het gelijkna
mige toneelstuk van Carl Zuckmayer, dat
vrijdag in première ging in de Nijmeegse
Stadsschouwburg bij Theater. En hoofd
rolspeler Bernard Droog lijkt voor de op
historische feiten berustende titelrol gebo
ren.
Onder een speelse beweeglijke regie van
Onder leiding van de Haagse dirigent
Louis Stotijn zette dit gelegenheids- en
amateurorkest waarvan het jaarlijkse
verloop net zo groot is als de repetitie
periode klein is de schouders onder
veelal befaamde repertoire-stukken met
hoge eisen inzake coördinatie en klankba-
lans.
Eenmaal zelfs wérd dat laatste gekop-
peld’aan het hedendaagse idioom. Het ging
hier om een traditionele compositie op
dracht die recentelijk geschreven is door
de in ons land wonende Israëlische compo
nist en dirigent Benjamin Ashkenazy.
Onder de titel Caprice 4-1, waarbij als
leidraad de combinatie van de kwart- en
secunde-interval werd gekozen, heeft Ash
kenazy vanuit deze kiemcel gekozen voor
een redelijk spanningsvol gestructureerde
en door veel syncopische heftigheid gela
den ontwikkeling.
Ashkenazy die tijdens de uitvoering van
dit werk zelf achter de directielessenaar
stond, bewoog het orkest tot een effectrij
ke speldiscipline. Daardoor kon het noten
beeld dat bij wijze van spreken nog nat
van de inkt was, markant in klank worden
geprojecteerd.
Het bleek een wijs besluit om Caprice 4-1
niet in het kielzog te doen gaan van het
aanvankelijk eerder geplaatste Vioolcon
cert nr. 1 opus 26 van Max Bruch; onder de
schaduw van een dergelijk populair werk
zou zo’n piepjong gewas nooit kunnen ge
dijen.
Veel voldoening schonk de weergave
van „het" vioolconcert in g opus 26 van
Onder leiding van de Japanse gastdiri-
gent Kobayashi en met pianosolist Aldo
Ciccolini presenteert het Amsterdams
Philharmonisch Orkest zich in werken van
Debussy, Saint-Saëns en Van Beethoven.
Dat is dan op vrijdagavond 2 februari.
Zaterdagavond iets geheel anders onder
het motto Vredenburg Jazz Festival. Me
dewerkenden zijn dan Panama Francis
and his Savoy Sultans, het Richard „Groo
ve” Holmes Trio, het Gijs Hendriks Kwar
tet, het Houston Preston Quartet met me
dewerking van vocaliste Etta Jones, het
„Brother” Jack McDuf Quintet en een
sessie rond de drie aanwezige organisten
„Groove” Holmes, Jack McDuff en Sonny
Philips. Presentatie is in handen van Mi-
chiel de Ruyter.
Rensen en Jacques Waisvisz samengestelde jury motiveert de
prijstoekenning als volgt. De Claxon-activiteiten hebben nieu
we impulsen voor het Nederlands muziekleven betekend, niet
alleen binnen het geïmproviseerde muziektheater, maar ook op
het terrein van audio-visuele en edukatieve experimenten.
Claxon kan volgens het juryrapport door de kleinschalige
opzet een avant-gardistische rol binnen de Westeuropese geïm
proviseerde muziek innemen.
Daarnaast hebben contrabassist Van Regteren Altena en
kraakdoosbespeler Waisvisz ertoe bijgedragen dat een groot
publiek zich bewust geworden is van het belang van „geluid”
op zich. Maarten van Regteren Altena en Michel Waisvisz
hebben zich onderscheiden in producties als K’Ploeng, Willem
de Zwijger, solo-concerten en voorstellingen met zangeres
actrice Moniek Toebosch.
Bij de jurybeslissing heeft jurylid Jacques Waisvisz familie
van Michel geen stem in het kapittel gehad, zo stelt de jury
tenslotte.
AO/ Spaarpandbrieven AO/
Spaarpandbrieven zijn waardestukken aan toonder en worden Westland Utrecht
dient de opgelopen rente te worden bijbetaald vanat - - - Sf BH
18-12-1978 op basis van 9% per jaar (effectief rendement 8.7%) Lflt/n/Vw'r* AAm W» AaMKr
Algehele aflossing ad f1600,-per stuk op 28-5-1984, zijnde V Uvll IWWUIClI St
het nominale bedrag plus rente op basis van samengestelde J
In coupures van f 1.000,- 101,50% commissionairs irfeffekter|Ze kant°ren' hande,sbanken en Haarlem, Frederikspark 1 /Hoek Houtplein, 023-319154 |n coupures van f 1.000,- a 101,50%
NIJMEGEN. „Als ik over Zeg drie
jaar vrij kom, dan besta ik eindelijk echt”,
zegt het mannetje Willem Voigt, nadat hij
zichzelf heeft aangegeven als de pseudo-
legerkapitein die in Köpenick de door
uniformen bepaalde autoriteitswaan aan
de kaak had gesteld. Willem Voigt, een
eenvoudige schoenmaker, had tot dat jaar
1906 geleefd als mislukte en uitgewezen
verschoppeling. Verscheidene keren in de
gevangenis en telkens weer proberen een
nieuw leven te beginnen. Maar daarvoor
had Voigt papieren nodig: een persoons
bewijs, want zonder dat bestond een mens
in het Duitsland van die tijd niet.
■ir Maarten van Regteren Altena (links)
en Michel Waisvisz
In de nacht volgend op het openingscon
cert zal het Nederlands Ölazers Ensemble
optreden onder de veelbelovende werktitel
A Midwinter’s Nightdream. In dezelfde
grote zaal van het centrum wordt het podi
um zaterdagavond en zaterdagnacht (van
af 19 uur) opengesteld voor een achttal
internationaal befaamde folkattracties.
Optredenden zijn: Battlefield uit Schot
land. Martin Simpson uit Engeland, La
Bamboche uit Frankrijk, ’t Khekske uit
België. De Danann uit Ierland, Ougenwei-
de uit Duitsland en Wannes Raps en Voor
heen Turf uit Nederland. In de kleine zaal
gaat op zaterdagavond De geschiedenis
van de soldaat van Stravinsky en Facade
van Walton door het Mimetheater Herman
Verbeeck en het Vlaams Kamerensemble.
Komende zondagmiddag eisen de
Utrechtse muziekscholen het Vredenburg-
se centrum op voor een manifestatie,
waarna het USO des avonds wederom
onder directie van Edo de Waart van zich
mag laten horen in een groots geënsce
neerde opvoering van Mahlers Tweede
Symfonie „Aufstehung”. Maandagavond
29 januari biedt in de Kleine Zaal de
Slagwerkgroep Den Haag 2, werken van
eigentijdse componisten als Straesser, Ca
ge, Davidovsky, Bowers en Loevendie. In
de grote zaal zullen zich dan op dezelfde
tijd Utrechtse muziekcorpsen presenteren
in een grote show, waar ook de wereld
kampioen Oefening en Uitspanning uit
Beek en Donk aan zal meewerken.
Bruch die resulteerde in een knap uitgeba
lanceerde dialoog tussen het verzorgd on
der Louis Stotijn opererende NSO en de
met gloedvolle lyriek en grote materiële
beheersing door Charlotte Bon gestreken
solopartij.
Maar het klapstuk van de avond vormde
wel de zonder meer sterke verbeeldings
kracht dit het NSO wist te bewerkstelligen
in de uitvoering van Rimski Korsakovs
vier exotische „1001 Nacht”-taferelen, die
deel uitmaken van de symfonische Suite
„Scheherazade” opus 35. Het overwicht
van de dirigent leidde hier tot een vloeien
de doorstroming binnen de diversiteit van
met meesterhand geïnstrumenteerde
schildering van de sprookjesscènes. Con
certmeester Theo Muller droeg hierbij uit
drukkingsvol zorg voor de solistische
„Leitmotive”.
Het lag voor de hand dat het huzaren
stukje dat het NSO met de lofwaardige
afwikkeling van deze complexe partituur
uithaalde, aanleiding zou geven tot een
geestdriftige bijval. Het orkest honoreerde
dit op zijn beurt met het bisseren van het
overbekende tweede gedeelte van Rossi
ni’s Ouvertüre „Wilhelm Teil” waarmee
dit concert al zo enerverend was gestart.
JAAP STORK
met de levenswijsheid van de arme luis die
met zijn lot heeft leren leven, maar die nog
niet alles aan zelfrespect verloren heeft.
Droog ziet er prachtig uit, met rossig pluk-
kerig haar op z’n bijna kale kop, is hij een
aandoénlijk slachtoffer van op slechte
wetten berustende bureaucratie en onwil.
Strak en slagvaardig, maar zonder enige
valse pathos, is Droog in zijn kapiteinsrol.
Een boeiende metamorfose, in een rol die
door deze bescheiden maar zo belangrijke
toneelspeler tot op de ziel wordt blootge
legd. Als Droog tenslotte lacht, wanneer
hij zich na z’n ontmaskering als kapitein in
de spiegel ziet, dan scheurt mij dat door
het hele lijf.
De Kapitein van Köpenick is een stuk
met twintig scènes dat veel lokaties nodig
heeft. Bij de film met Heinz Rühman in
de kapiteinsrol is dat eenvoudiger op te
lossen, dan op het toneel. Frank Raven
heeft met een doorzichtig decor van staal
constructies met draaibaar middenstuk
een effectieve oplossing gevonden. Maar
dat kon niet verhinderen dat er toch erg
veel open decorwisselingen zijn. In z’n
geheel gezien een toneelproduktie waarin
het gehele ensemble zich goed inzet en die
werkelijke kracht ontleent aan de sublie
me creatie van Bernard Droog. En een
stuk dat in de tijd van mevrouw Haars en
haar uitwijzingshobby voldoende actuali
teitswaarde bezit. KO VAN LEEUWEN
Naar die slotconclusie werkt Tsjechov
het hele stuk rechtstreeks toe. Olga zal niet
trouwen, hoe graag ze ook zou willen,
maar wordt tegen haar zin directrice van
het meisjesgymnasium; Masja krijgt haar
grote liefde niet, maar blijft bij haar kleur
loze echtgenoot; de jongste, Irina, zal de
hoop op haar ideale man tenslotte opgeven
en een verstandelijke keuze doen. De i
broer Andrei, waarop de drie zusters hun
hoop gevestigd hebben, zal geen professor
worden in Moskou. Hij mist daarvoor de
energie en brengt het slechts tot lid van de
districtsraad, waarvan de man waarmee
Andreis vrouw Natasja hem bedriegt,
voorzitter is.
Het uitblijven van dat grote levensgeluk,
waar ieder mens van droomt, is in Drie
Zusters niet alléén neergelegd in de karak
ters van Olga, Masja en Irina. Alle perso
nen in het stuk lijden eronder. De enige die
wéét dat er weinig te verwachten valt, is
zo'h beetje de oude militaire arts Tsjeboe-
tékin (wijsgerig gespeeld door Max Croi
set), hoewel, ook hij heeft zijn verwachtin
gen nog als hij meedeelt dat hij na zijn
pensionering bij de zusters terug zal keren
om daar zijn leven verder te slijten, dat
dan „radicaal zal veranderen”. Er zit nog
vuur bij de oude dokter, als hij Andrei na
diens bekentenis hoe deze over zijn bur
gerlijke vrouw Natasja denkt, adviseert:
„Zet je hoed op, pak je stok en ga weg, loop
door en kijk nooit meer om”.
Een grondige analyse van het stuk
waarvan een deel in het tekstboekje van
Zelden heb ik een Tsjechov-opvoering ge
zien waarin zoveel echte mensen rondlo
pen, waarin elke clichématigheid en man-
netjesmakerij is vermeden. Zelfs de oude
knecht Ferapónt (tot in de puntjes ver
zorgd gespeeld door Joan Remmelts) heeft
zijn eigen gedachten. Die menselijkheid in
alle rollen, maakt deze voorstelling zo
overtuigend.
De rollen van de zusters zijn sterk bezet.
Sigrid Koetse als Olga, Petra Laseur als
Masja en Christine Ewert als Irina, alle
drie raak tot in de kern, prachtig van
inhoud. Vooral bewondering voor Petra
Laseur, terugdenkend aan de scène waar
in Masja afscheid genomen heeft van
Wersjinin, waarin heel haar samengebald
verdriet er even uitkomt. Lof ook voor
Carol Linssen als Wersjinin, Jules Croiset
als Andrei, Mariëlle Fiolet als Natasja,
Siem Vroom als Masja’s uitgedroogde
echtgenoot Koelygin, Wim van der Gijn als
Toezenbach en Johan Ooms in de rol van
de cynische Soljónij. Mooi is Wiesje Bouw
meester als de oude gedienstige.
Drie Zusters komt op 22 februari in de
Haarlemse Stadsschouwburg.
KO VAN LEEUWEN
n, tv-
René Lobo is er bij Theater een aantrekke
lijke voorstelling ontstaan. Een voorstel
ling die even tijd nodig heeft om op gang te
komen, maar waarin duidelijkheid heerst
ovér de zaken waar het hier om gaat: de
waanzinnige bureaucratie waarin onbete
kenende mensen zich als blaffende
machtsbeestjes gedragen, de belachelijke
aanbidding voor al wat uniform is en voor
al het blindelings gehoorzamen aan de
machthebber. In zo’n klimaat kon het Hit-
lerfascisme zijn wildgroei krijgen.
De voorstelling van Theater volgt het
stuk van Zuckmayer zonder daaruit direct
de politiek op een voetstuk te plaatsen. Wel
zijn er enkele prachtige scènes waardoor
duidelijk wordt hoe zo’n merkwaardige
Kopenickiade juist in het over-militaristi-
sche Duitsland mogelijk was. Zoals de
indrukwekkende drilscène in de gevange
nis, waar Willem Voigt een veelbelovend
leerling is. Onder Lobo’s regie hebben de
spelers van Theater goed tot uitstekend
spel laten zien in een langé reeks van
kleine rollen met als uitschieters Gees Lin-
nebank, Jan Verhoeven, Arthur Boni en
Trees van der Donck, soms in meer rollen,
prima afgewerkte typeringen die door de
regie met opzet karikaturaal zijn gehou
den.
De enige mens van vlees en bloed is
Willem Voigt. Bernard Droog speelt die rol
u
Scène uit het eerste bedrijf van Drie Zusters, het verjaardagsetentje van Irina. Links
op de foto Christine Ewert als Irina, de jongste van de drie zusters.
(Foto Kors van Bennekom)
