1
Over IJmuiden gesproken
(ORUnPIG)
tv
2298;
Personeelsmarkt
139;
468;
Beverwijkse Courant
Haarlems Dagblad
1998 N
r
s
IJmuider Courant
VR
r- -
J
L
fa
WOENSDAG
1 4
FEBRUARI
19 7 9
6 W
KENNËMf RLfiRfl IJMUIDEN
Grundig Super Color 4213 TV
Normaal 1559
Bij van Campen
Haarlem
Elke dag bij meer dan 75.000
gezinnen op tafel
Bij van
Campen
Alle informaties over de personeelsmarkt
in deze regio leest u in uw lijfblad.
Bij van
Campen
En Meneer van Campen biedt u zeker nog
meer dan alleen de lage prijzen:
Groot assortiment van topmerken zoals:
Technics - Akai - Sony - Pioneer - Philips -
Nord Mende - Aristona - Toshiba etc.
Dubbele garantie:
Nederlands garantiebewijs
en Van Campen.
Uitstekende service
Goed advies
Gemakkelijke betalingsvoorwaarden:
6 -12 -18 - 24 maanden.
Bij van
Campen
51 cm inline kleuren-
beeldbuis. 8 Tiptoetsen
voor programmakeuze.
Draairegelaars voor kleur,
kontrast, helderheid,
geluidsvolume. Aan
duiding van programma's
d.m.v. verlichte cijfers.
Pr. Beatrixplein 43, tel. 023-337182
Ged. Oudegracht 5-7, tel. 023-311965
Plein 1945. nr 54, tel. 02550-14516.
Echte IJmuidenaar
Grundig
Hi-Fi Studio RPC 300
4 Golfbereiken, 8 FM
programmasensors. Platen
speler met magneetsysteem
en snaaraandrijving,
Cassetterecorder met stereo-
opname en weergave.
60 Watt continu-vermogen.
Normaal 2494,-
Grundig City Boy 700
Fraaie portable radio met
4 golfbereiken. Uitgangs-
vermogen 1,5 watt. Zeer
licht in gewicht. Uitschuif-
bare antenne en handige
druktoetsbediening.
Normaal 184,-
Vooroorlogs IJmuiden:
één auto (G 23792) in de
Kennemerlaan. (Foto be
schikbaar gesteld door de
heer P. J. Bakker).
Grundig Super Color
8232 TV met
afstandsbediening
Superscherpe 66 cm inline
kleurenbeeldbuis 110°.
Afstandsbediening voor
16 voorgeprogrammeerde
zenders en alle belangrijke
bedieningsfunkties.
Compleet met zenderzoek-
automaat. Luidspreker
15 watt. Softline-uitvoering
Normaal 2557,
N'
He
hon
laat
de 1
afge
dit
vijfl
Veelzijdig
gie
hei
he
Kl
bij
ge<
r j
(V
IJmuiden
Donderdag koopavond.
Grundig
radiorecorder
C 6500
Automatic VAT
Radio met 5 golf
bereiken (2x KG).
Zelfsturende
Super AFC.
Cassetterecorder lanc
met bandselecto ^orr
Intermix bediening. VAT-toets voor
traploos in- of uitfade bij opname. In
gebouwde microfoon. Voeding: licht
net, batterij of accu. Normaal 828,-
Bij van
Campen
Grundig Super Color
W 8272 TV met
afstandsbediening
Uitvoering: softline
symmetrische kast.
Superscherpe 66 cm inline
kleurenbeeldbuis 110°.
Infra-rood afstands
bediening voor direkte
keuze van 16 programma's.
TV-klok en aansluiting voor
VRC-afstandsbediening. Ingebouwde
15 watt luidsprekerbox. Normaal 2925,
buis. Afstandsbediening
voor 16 voorgeprogram
meerde zenders.
Uitvoering in softline mode|
Grundig Super Color
W 6232 TV met
afstandsbediening
56 cm inline kleurenbeeld- ReW
vrag
tevei
Eén
onlai
ierd
last
bren
truie
n
Bij van Campen 1498;
Alkmaar Laat 205, tel. 072-116569
Amsterdam Witte de Withstr. 174-180, tel. 020-181907
Amstelveen Amsterdamseweg 160, tel. 020-412510
Heemskerk Deutzstraat 2, tel. 02510-42919
in leuke kleurstelling.
Koncertluidspreker aan
zijkant. Normaal 2084,-
Bij van Campen 1698; de vi
I mini:
besp;
-
Éi
TT-
Bisten en lagen
J
e
I
van
KIJK
van Campen
De heer P. Visser, IJmuiden: „Het
stukje over de „Mannen van Zwarte-
waal” vond ik geweldig. Dat komt om
dat ik daar zelf geboren ben en op bijna
zevenjarige leeftijd met mijn ouders en
nog een broertje van twee jaar naar
IJmuiden ging. Mijn vader was eerst
naar IJmuiden gegaan om te kijken of
hij daar werk kon vinden. Hij hoefde
niet lang te zoeken en kreeg werk op het
pakhuis bij Mij De Kotter. Na een bo
venhuis in de Hoeksteeg gehuurd te
hebben, gingen we toen Zwartewaal
verlaten en begon de reis naar IJmui
den. Mijn vader verdiende 12 per week
en daar moest hij maar mee zien rond te
komen. Daar er al drie gulden per week
huur afging, bleef er dus maar negen
gulden over. Als vader ’s avonds thuis
kwam, ging hij boven op zolder altijd
nog een steekje breien om er een paar
gulden bij te verdienen. Later is hij
pakhuisbaas geworden bij Mij Ijsland
waar hij 14 per week verdiende. Hij is
er gebleven tot het overging naar de
VEM. De laatste jaren dat mijn vader
gewerkt heeft was bij de Agentuur. En
nu nog wat over mijzelf. Als kleine
jongen vond ik het hier meteen al ge
weldig. Ik was niet bij de sluizen van
daan te slaan, met al die schepen die in-
en uitvoeren. Daardoor voelde ik me
direct al een echte IJmuidenaar. Dat
ben ik tot nu toe nog gebleven, want er
is maar één IJmuiden. En zo zal het met
al die jonge gezinnen wel gegaan zijn
die zich toen hier gevestigd hebben.
Later zijn we in de Keizer Wilhelm-
straat komen te wonen, vlak tegenover
de Christelijke school waar ik op was.
DE WRAAK VAN JAN kon niet lang
uitblijven, wilde hij zijn gezicht in IJ
muiden redden. Toen hij een paar dagen
later op een binnenvarend schip klom,
zag hij dat Piet al in de hut van de
kapitein stond om de laatste bijzonder
heden te regelen. Het was een keurig
onderhouden hut met een keurig gekle
de kapitein. Op het moment dat de ge
zagvoerder zich even omdraaide om wat
papieren te raadplegen paste Jan een
gloednieuwe truc toe. Hij liet zo’n kanjer
van een wind dat al het scheepsrumoer
erbij verstomde. Waarop diezelfde Jan
zijn concurrent toevoegde: „Man, ben je
nou helemaal een haartje betoeterd
dat kun je thuis wel doen maar niet hier!
De kapitein brak prompt de onderhan-
I
i
BE
D’66
„Santpoorter”: „Ik las de bijzonderhe
den over een avond van Kunstkring in
Cycloop, begin 1940. Als leider van het
bal na werd Huib van Meurs genoemd.
Van Meurs was vroeger heel bekend in
deze streek omdat hij een veelzijdig
artiest was. Hij heeft het zelfs gepres
teerd op een Santpoortse kermis als
koorddanser op te treden; over een deel
van het terrein was toen een «draad
gespannen. Later is hij in het horecabe
drijf gaan werken.”
D
bat
ver
der
var
Sp<
de
teu
var
wel
VOO1
met
te fc
(Reacties op deze rubriek: schriftelijk
aan dit blad met vermelding „IJmuiden
wat vertel je me nou?”, telefonisch 023-
378601).
E
kor
aar
ene
sub
de
zwi
bre
luc'
„Is
het n
gebri
aansl
warn
ten n
in
oppe:
betre
antw
techr
gen
wetei
opste
E
bet
der
ma
de
is,
De
Naas
den
taris
verw
circv
binn
I wenl
I leerc
mak
loka1
gresi
doer
slote
Het hoofd van de school was de heer
Bijkerk. Op die school heb ik fijn onder
wijs genoten. Veel namen van jongens
kan ik me nog wel herinneren, o.a. C.
Deventer, S. Boon, W. Vos, W. Voogt, J.
v. Vliet, Harm Post, J. Post, H. Post. Na
mijn schooljaren kreeg ik werk op een
pakhuis aan de Zuidzijde. Na daar onge
veer twaalf jaar gewerkt te hebben,
kwam ik zonder werk doordat alle sche
pen van die firma verkocht werden. Ik
ben toen langs de weg gekomen als
petroleumventer en krantenbezorger.
Dat vond ik mooi werk, hoewel het in
de winter niet meeviel. Na de oorlog
ben ik aan het bezorgen gebleven maar
het venten heb ik toen laten schieten.
Inplaats daarvan heb ik toen een school
genomen om schoon te houden, name
lijk de Groen van Prinstererschool in
Oud-IJmuiden. En nu rust ik lekker uit
van al dit werk in Huize De Moerberg.”
SHIPCHANDLER Jan en shipchand
ler Piet konden elkaar niet luchten of
zien. Minstens eenmaal per dag verwen
sten ze elkaar naar een plaats waar de
mens alle hoop moet laten varen. Het is
moeilijk twee andere IJmuidenaren te
noemen die eikaars handel en wandel zo
in de gaten hielden. Als Piet in z’n vlet
stapte, stapte ook Jan in z’n vlet. Als Jan
wat vlugger dan z’n gewoonte was naar
de sluis liep, kwam Piet op een holletje
achter hem aan. Een der eerste vereisten
voor een succesvol shipchandler was nu
eenmaal dat hij ogen van voren en van
achteren had. Kwam een vette buit in
het gezichtsveld dan ging het erom de
concurrent te overtroeven, liefst in snel
heid maar als dat niet lukte met een
greep uit het arsenaal van listen en la
gen. Beide heren waren daar zeer sterk
in.
IN IJMUIDEN zorgden de shipchand
lers graag voor alles wat een binnenko
mend schip nodig had. In de tijd dat de
kapiteins nog niet in radiocontact met
hun rederij stonden waren er gewoon
lijk geen contracten voor de leveranties,
zeker niet wanneer het buitenlandse
schepen betrof. Een shipchandler moest
dus, om zijn concurrenten vóór te zijn, al
aan boord proberen te komen terwijl het
schip op weg naar IJmuiden was. Dan
zocht hij als de duvel de kapitein in diens
hut op, hij deed zijn offerte van touw
tot vlees, van teer tot tabak en maakte
de kapitein meteen duidelijk dat er voor
de opdrachtgever een leuk percentage
aan vast zat wat dacht deze van vijf
percent?
HET GEBEURDE dat shipchandler
Piet een enorme leverantie voor de neus
van zijn concurrent wegkaapte. Jan
zwoer wraak, bij me dit ende me dat.
Toen hij Piet op de eerstvolgende zon
dagmorgen in de vaste kring van man
nen bij de oude sluis zag staan overlaad
de hij hem met een scheldkanonnade die
zelfs voor IJmuiden iets heel bijzonders
was zodat iedereen met veel genoegen
luisterde. Piet liep op den duur weg. Dat
begreep niemand. Iedereen wist dat ook
zijn tong niet mals was. Maar al gauw
kwam hij terug. Met grote plukken wat
ten in de oren. Hij liep op z’n concurrent
af en zei: „Scheld nou maar verder, ik
versta er toch geen lor van.” Het werd
het lachertje van de dag.
delingen met Piet af en zei dat deze zijn
hut direct moest verlaten. Jan kreeg de
order.
DE BEURT WAS nu aan Piet. Toen hij
een week later op de Kop van de haven
stond zag hij met de verrekijker dat Jan
zijn vlet in gereedheid bracht. Deze
moest een of andere informatie hebben
die Piet had gemist. De afstand naar zijn
eigen bootje was voor Piet te ver om een
kans in de concurrentieslag te krijgen.
Daarom pikte hij een valkbij liggende
vlet van De Vischploeg. Na lange tijd te
hebben geroeid zag hij dat er inderdaad
een vette kluif op komst was, een groot
Duits schip. Hij merkte tevens op dat
Jan hem op de hielen zat. Gelijktijdig
kwamen ze langszij van het schip. Wie
zou kans zien als eerste aan boord te
komen. Piet bedacht ter plaatse een truc
die een enorme uitwerking had. „Ik heb
de post bij me!” riep hij in het Duits.
Post was een toverwoord voor elke be
manning. Daarom hielp iedereen graag
die snuiter met de brieven-van-thuis om
zo vlug mogelijk aan dek te komen. Piet
werd met de grootste spoed naar de
kapitein gebracht waar hij niet over de
post, maar wel over de leverantie sprak.
Hij kreeg de opdracht. De brieven, hoor
de de bemanning even later, had hij
potverdrie in zijn andere vlet laten lig
gen; maar dat kwam best in orde. Inder
daad liet hij zijn zoon in de kortste keren
de post brengen, meteen gehaald bij de
Duitse vice-consul in de Kanaalstraat.
Zelf was hij toen al druk bezig met het
bijeenbrengen van vlees en groente, fles
jes bier en sigaretten, kop en schotels,
pannen, verf, lampen, touwwerk en
poetskatoen. Het was een reusachtige
bestelling die hij van de kapitein had
weten los te peuteren.
„IK VREET DIE VENT een keer op,
met boter en suiker”, liet een zeer woe
dende shipchandler Jan aan iedereen
weten. De heren spraken geen woord
tegen elkaar toen ze op een ochtend
praktisch tegelijk het Badhuis van List,
op het duin bij het kleine strand, binnen
liepen. Op de waranda zochten ze, zo ver
mogelijk van elkaar, een goed plaatsje
op. Er was geen schip te zien. Maar je
kon nou eenmaal nooit weten hoe het
over een half uur zou zijn. Een borreltje
hoorde bij het wachten. Na zijn verrekij
ker weer eens een keer te hebben ge
bruikt zei Jan tegen de kelner: „D’r is
geen stuiver te verdienen vandaag, zet
de jeneverfles maar op tafel.” Piet zag
hoe zijn concurrent de ene borrel na de
andere naar binnen sloeg. Het kon niet
uitblijven: de man werd stomdronken.
List liet hem met een wagen naar het
f Z.3
Meneer van Campen
ende
prof ijt-prijzen
bootje van Japie Visser brengen om
naar IJmuiden te worden overgezet.
PIET CONCLUDEERDE tot zijn ge
noegen dat zijn concurrent was uitge
schakeld. Na alle aandacht aan het
drinkgelag te hebben gegeven, ontdekte
hij dat er een groot schip op komst was.
Op zijn gemak zocht hij zijn vlet op.
Toen hij ermee bij het schip kwam, zag
hij dat iemand voor een patrijspoort
gekke bekken stond te trekken. Het was
Jan, een broodnuchtere Jan. Een nieuwe
truc was gelukt: Jan had op de waranda
van List het topje van een mast waarge
nomen, had stiekum de kelner een flinke
fooi gegeven na hem te hebben toege
fluisterd dat hij een jeneverfles gevuld
met leidingwater moest brengen en had
Piet afgeleid door zijn dronkemansgelal.
Eenmaal in IJmuiden terug had hij voor
een briefje van vijfentwintig zijn vlet
door een botter naar buiten laten slepen.
PIET HAD GEEN RUST voor hij Jan
had afgetroefd. Toen hij een tip kreeg
dat er een pracht van een schip op komst
was liep hij als een hazewind naar zijn
huis in de Kanaalstraat. Jan zat hem
meteen achterna. Toen Piet zijn huis
binnenging posteerde Jan zich in een
portiek aan de overkant. Er kwam een
vrouw met dribbelpasjes de straat op die
blijkbaar op koffievisite was geweest.
Piet bleef weg. Na een uur wachten gaf
Jan het op; ook zijn concurrent had
blijkbaar niets te doen. Intussen was
Piet op weg naar het prachtige schip.
Voorin de vlet had hij de jurk, de hoed
en de schoenen van zijn zuster een goed
plaatsje gegeven.
De
colle;
een t
ten e
geda
voert
Ömuiden^fi
wat vertel je me nou?
V* - X
tfcl' “f M
II.
