Medaille
n
in de
JCEK/UU
o
1
te
tl
w
I,
dagen
ler 13
srzoek
Ie 28-
n van
ig als
rorde-
d-Hol-
iwatei
r koe-
f
1.
w</
5
A
r
I
I
<1 II - J
■L
m
Éi
s 4^
k
F
T’IMCLUB
lil!
-
c
I
J
.m
1
-
Jever-
2
3 JU
wet-
5
-
w
WB
4
-
6
7
i
r.
i
geleg-
'orden
in de
I
I
i
i||
-*
V
I 4
I
t
-
Jk
I
-
-
'«Bi!
L
Bh
w
ff JI 1 s I
-
■(Van een onzer verslaggevers)
•k
•W
■w>
-:#
Ofc
■t
Puffend
t.
barre
kou op
Damiate Winterwandeling
■-
O'
li
if
*a
ENIZZI.
•.-■^99^
«I
a
te ver
op de
ijn de
„thuis-
vijl de
steeds
De pa-
midige
ti voor
irband
de pa-
chieke
1 pro-
meent
ders te
lar im-
boven-
iter is.
Eindpunt was het rèstaurant Roozen-
daal in Overveen, waar iedereen een
consumptie en de felbegeerde medaille
kreeg.
Jonge, oude, getrainde en ongetrainde
enthousiastelingen liepen de „Dertig van
Kennemerland” in een prima sfeer uit.
Voor zover viel na te gaan was de achtja
rige Frank van Houten de jongste. „M’n
moeder wilde eerst niet dat ik meeliep,
want ze dacht dat ’t te zwaar zou zijn”,
zei hij gistermiddag, maar hij bleek het
beter te künnen volhouden dan zijn pa,
die aan het einde van de tocht vaag de
man met de hamer zag. Ook verenigin
gen liepen mee, waaronder de dames-
trimclub Joekalille en de familiewandel-
sportvereniging KOK, een naam die niet
alleen de achternaam van het gezin is,
maar ook staat voor Knokken Om Kilo
meters.
Verder waren er buiten de vele indivi-
duelen en groepen ook vijftig leerlingen
van de Spaarne Scholengemeenschap
die aan de wandeling deelnamen. De
twaalfjarige Aaron Groeneveld, leerling
van deze school, viel de eer te beurt om
als eerste een blaar bij EHBO-man Bauk
Biersteker te laten behandelen. Bierste
ker had overigens een rustige middag:
slechts drie slachtoffers noteerde hij.
Ook honden liepen gistermiddag dè
ruige tocht mee. Zo was daar Basje, een
trouwe dwerg-schnautzer, die alle kilo
meters heel fideel tussen zijn twee men
senvrienden Arnold Goedman en Frans
Sandee bleef lopen. Een enkel spurtje er
9
Nieuwsgierig kijken de wandelaars bij de start in Overveen naar de
routebeschrijving
10
De eerste blaar, die EHBO er Bauk Biersteker tijdens de wandeling
behandelde, was die van Aaron Groeneveld. een leerling van de
Spaarne Scholengemeenschap.
2
De vrouwentrimclub Joekalille kwam vermoeid maar vroli/k zingend bij
de finish aan
3
Grote stappen, gauw thuis, schijnt deze eenzame winterwandelaar te
denken. De haarband om zijn hoofd beschermt zijn oren
4
Maar liefst driehonderd liter geurige erwtensoep met spek en worst
stond op de sportievehngen te wachten bij het keerpunt van de tocht op
de parkeerplaats in de Heerenduinen bi/ IJmuiden Ook lagen er voor
iedereen twee brood/es klaar
5
Wim Tervoort uit Bloemendaal kwam als eerste bij restaurant Roozen-
daal. het eindpunt van de winterwandeling. aan Moe maar voldaan
6
De acht-jange Frank van Houten, vermoedelijk de /on^ste deelnemer,
slurpt aan zijn erwtensoep, hoewel hij daar eigenlijk niet van houdt
Maar iets warms in de buik kon hij wel gebruiken
8
Jeroen van 't Hof. Jan Butter en Gerard van Zanten (v.l.n.r.) kwamen als
eersten bij de rustplaats aan. waar zij van organisator Henk Horsman
hun welverdiende lunchpakketjes kregen
7
Bas/e. de trouwe viervoeter, wandelde de hele tocht braaf tussen zijn
makkers Arnold. Goedman (links) en Frans Sandee in.
^***t<wX
vil Ten
Zuider-
n, ver-
aantal
r geen
ner ko-
jemak-
nwezig
er per
stellen,
ok aan
experi-
Ik ga
Zieken-
9
1
'i
i
«4
I® 5'"W,s
Koud had niemand het tijdens de
tocht. Er liepen zelfs enkele wandelaars
zonder handschoenen. De Santpoortse
heer Rozemeijer, die dit jaar voor de
vierde keer met zijn echtgenote meeliep,
had zijn ouderwetse oorkleppen van zol
der gehaald. Vlak na de oorlog had hij ze
gekocht, maar hij kon ze nu voor het
eerst weer gebruiken.
tuur, de gezelligheid en de sfeer hem het
meeste trekken.
tussendoor daargelaten. De wandelaar
die als eerste zijn medaille in ontvangst
mocht nemen, was Wim Tervoort uit
Bloemendaal. Hij was „wel een beetje
moe”, maar loopt volgend jaar vast weer
mee, want „het is me goed bevallen”.
Een mening die door iedereen gedeeld
werd. Ook dit jaar was de Damiate Win-
tQcwandeling weer een groot succes.
1
Het strand viel de wandelaars mee Door de stevigheid van het zand en
de windstilte kon flink doorgestapt worden
Want daar heb ik die kriebelende
pijn aan overgehouden. Dertig kilo
meter knarsen van sneeuw onder
schoenzolen, rits-rits-geluiden van
nylon jacks en gesnuif van koude
neuzen. Hele mooie kilometers ook,
want hoewel de route dezelfde was
als vorig jaar, was de omgeving heel
anders. Witter zou ik zeggen.
Wat beweegt nou zo’n grote horde
mensen om midden in de winter zo’n
afstand te gaan wandelen? Ik ben eri
gisteren niet achtergekomen. De
mensen die ik deze vraag wilde stel
len bleken hun mond zo goed te heb
ben verstopt, dat een antwoord niet
te verstaan was of niet gegeven werd.
Ook bevroren snorren en baarden
bevorderen een duidelijke uitspraak
niet. Ik denk, dat het de uitdaging
was. Inschrijven voor een winter
wandeling en dan maar afwachten
hoe de weersomstandigheden zijn.
Misschien ook wel jezelf bewijzen
dat je jiiet van suikergoed bent. Alle
maal mooie antwoorden zoals „Lek
ker een dagje in de natuur”.
Wel, ik vind het geen schande om te
bekennen dat zk heb meegedaan aan
de winterwandeling om de medaille.
Want wandelen doe ik -zomer of win-
ter-toch wel. Alleen krijg ik dan geen
blikje om bóven m’n bed te hangen.
En reken maar dat die medaille van
gisteren een ereplaatsje krijgt boven
de digitale wekkerradio.
Een ereplaatsje omdat ik me bijna
brandde aan de erwtensoep en m’n
knieën zo hoog moest optillen dat ik
er nu spierpijn van heb en omdat ik
bijna viel op die gladde weg bij de
ruïne. Een ereplaatsje voor een me
daille van een winterse wandeling,
die ik me net als deze winter nog
lang zal herinneren.
Leen van Bergeijk
r-
HAARLEM. De nietsvermoedende
voorbijganger heeft gisteren waar
schijnlijk stomverbaasd staan kijken
naar de talloze kleurige petten, mutsen,
hoedjes en sjaals, die in een lange stoet
voorbij trokken. Het waren de sportie-
velingen, die de Damiate Winterwande
ling liepen. Puffend in de barre koude
stapten zij de ene na de andere kilome
ter weg. Want de Winterwandeling deed
haar naam eer aan.
1 is
'OfSlSM'-
■WL.
Na de pauze ging de trip richting Drie
huis en vandaar via de Duin en Kruid-
bergerweg, de ruïne van Brederode en
het hertenkamp naar Bloemendaal.
Sinds gistermiddag heb ik een
vreemde pijn in mijn jcnieholten. Een
pijn, die ik in mijn loop-loopbaan
nog niet eerder heb gevoeld. En toch
heb ik reeds enkele wapenfeiten op
wandelgebied in mijn geschiedenis
boekje kunnen bijschrijven. De reva
lidatie verloopt tot nu toe niet zon
der lachbuien van omstanders, die
duidelijk nog nooit 30 kilometer
door de sneeuw hebben gestapt.
-
3"
Zo’n duizend wandelaars hadden zich
voor de trip opgegeven, die voor de
zesde maal door Henk Horsman, het
Haarlems Dagblad en de IJmuider en
Beverwijkse Courant werd georgani
seerd. Achthonderd sportievehngen
trotseerden de barre koude ook daad
werkelijk en gingen rond tien uur bij het
stationnetje van Overveen van start.
7
■i
Vandaaruit trokken de mensen in klei
ne groepjes via de Zeeweg naar het
strand eij de duinen. Het strand bleek dit
jaar, in tegenstelling tot een jaar gele
den, goed begaanbaar omdat het zand
door de vorst stevig was en er geen wind
stond. Het keerpunt op de helft van de
dertig kilometer lange tocht was ook
dit jaar weer het parkeerterrein in de
Heerenduinen bij IJmuiden. Hier stond
driehonderd liter dampende erwtensoep
op de wandelaars te wachten. Ook wa
ren er ter versterking van de innerlijke
mens liefst 2100 broodjes gesmeerd.
1
Ook fervente wandelaars waren gis
termiddag weer van de partij. Zoals Ge
rard van Zanten en Jan Butter, die met
Jeroen van ’t Hof als eersten bij de
rustplaats arriveerden. In twee uur had
den zij het eerste deel van de wan deling
afgelegd. Al slurpend aan zijn soep zei
Jan Butter dat lyj gemiddeld 2500 kilo
meter per jaar wandelt, waarbij de-na-
VU
I
'i
:#C
(s- - 4
-
s
