Indrukwekkende Honneger
uitgevoerd door NPO
Louvre wordt
Vitaal abstract-expressionisme
b.u.
gemoderniseerd
Carlos Trafic en Malamud
kostelijk in Don Quichote
M
Dief van Van Gogh
gearresteerd
KINDERLIJKE SFEER BIJ ROB VAN REIJN
R
t,
Edith Volckaert soliste op hoog niveau
Spannende hedendaagse versie in Mickery
Paul Koning en Jan Willem Post in Oude Slot Heemstede
BANQUE DE PARIS ET DES PAYS-BAS N.V.
7azal worden verlaagd tot 1
Cargo-reservation agent
Souwens Autoverhuur
Kampervest 23, Haarlem
tel. 312638
10"
■N
dvies.
Sollicitaties uitsluitend schriftelijk aan
FINNAIR, Kleine Gartmanplantsoen 21, Amsterdam.
Inl. bij onze vrachtafdeling op Schiphol 020-176169 vragen naar de
heer Van Wissen.
an, hij
ig van
len en
niet
arraad
at. Hij
GEVRAAGD voor spoedige indiensttreding
leeftijd v.a. 18 jaar
Opleiding: mavo-niveau en een redelijke kennis van de Engelse taal.
tapijtreiniging,
vaste vloerbedekking
losse kleden bankstellen.
9-PERS00NS BUS HUREN?
40,- per dag
incl. 100 km en
verzekering excl.
btw en benzine
ook Ford Transit
Langere huurtijd op aanvraag.'
HAARLEM. Jules Vernes be
roemde verhaal De Reis om de
wereld in tachtig dagen heeft mi
mespeler Rob van Reijn geïnspi
reerd tot een sprookjesachtig be
wegingsspel, waarvan vrijdag
avond in de Stadsschouwburg de
première werd gegeven. Van
Reijn toont zijn publiek de beken
de avonturen van de flegmatieke
Brit Phileas Fogg en zijn rustzoe-
kende, maar immer ijverige be
diende Jean Passepartout. Het is
een voorstelling voor duidelijk
„alle leeftijden” geworden, in ver
halende prentenboekstijl en de
coratief ingekleurd door Wim Bij
moer die niet alleen de gesproken
tekst laat horen, maar ook decor
en kostuums ontwierp.
deelt haar cliënten mede dat, gezien de verdere daling
van de rentetarieven op de geldmarkt, de opslag op de
debetrente voor kredieten in rekening-courant met ingang
van 26 februari 1979 met
1 1
(ADVERTENTIE)
Een reis om de
wereld zonder
echt avontuur
KO VAN LEEUWEN
(ADVERTENTIE)
(ADVERTENTIE)
de geniale invallen
KO VAN LEEUWEN
(ADVERTENTIE)
CEES STRAUS
Deze Don beleeft zijn nachtmerries niet
op zijn uitgemergelde Rossinante, maar in
een mobiel ziekenhuisbed, dat door San
cho wordt bestuurd. Sancho is ook zijn
secretaris en houdt
van zijn meester bij op het aan het hoofd
einde van het bed gemonteerde schrijfma-
garage,
aan de
nkamer
etage: 3
etage: 1
•ras en
in aan
parter-
oonka-
oderne
Ikamer
afel en
;e: zol-
>uwd.
n ach-
an de
earner,
kamer
lerber-
erende
hou-
6, par-
etage
lolder-
Rob van Reijns Nederlands Pantomime
Theater is een gezelschap dat vooral uit
jeugdige spelers bestaat. Van Reijn stimu
leert ze, brengt ze de perfectie van bewe
gingen bij en omdat hij het niet al te
moeilijk maakt, wordt er in deze nieuwe
produktie nergens echt uitgegleden. De
reis om de wereld is een vrolijk en roman
tisch voortkabbelend verhaal geworden.
De ontzichtbare verteller laat horen wat
we op het toneel zien of wat we zouden
moeten zien en de groep beeldt het ver
haal uit. Dat is een manier van mime
hanteren die Rob van Reijn ook al in
eerdere produkties toepaste.
De reis om de wereld in tachtig dagen is
door de groep van Rob van Reijn niet
specifiek voor kinderen gemaakt. In eer
ste opzet is het een produktie voor volwas
senen, waar kinderen ook welkom zijn en
zelfs veel plezier aan kunnen beleven.
Toch is de verteltrant van Wim Bijmoer
wel wat erg kinderlijk pietluttig uitge
vallen.
In <iie kindersfeer zijn ook Bijmoers
decors getekend. Er is nu werkelijk niets
dat een volwassen indruk maakt bij de
talloze platte zetstukken, die evenwel een
rf' Carlos Trafic
(links) en Hector
Malamud als Don
Ouichotte en Sancho
Panza in Mickery
(Foto Bob van
Dantzig).
bepaald toneelrealisme moeten oproepen.
Mimisch zijn er nogal wat inkonsekwen-
ties. Waarom houdt Phileas Fogg geen
echt horloge in de hand als hij kijkt hoe
laat het is? Omdat hij mimespeler is?
Maar waarom dan wel een echte zakdoek?
Waarom geen rook uit de schoorsteen als
er zo hard gestookt wordt bij dit realis
tisch theater?
In het verhaal waar het er om gaat of
Fogg in staat is in tachtig dagen de wereld
rond te reizen, speelt Rob van Reijn zelf
de bediende Passepartout. En hij doet dat
parmantig en ontwapenend. Voortdurend
houdt Van Rijn dé aandacht gevangen,
waarbij de overigen in hun eenvoudiger
aandeel mede het verhaal overeind hou
den. Er zijn enkele aardige scènes aan te
wijzen, zoals het tempelgevecht als Passe
partout met schoenen aan een oosterse
moskee is binnengewandeld, of de storm-
scène aan boord van een schip. Mooi is het
doorkijkdoek dat het interieur van de
Reformclub moet verbeelden en dat in
een zucht van lichtverandering plotseling
uitzicht over heel Londen biedt.
CAIRO, Egypte (AP). In de Egypti
sche hoofstad Cairo is de 82-jarige Itali
aan Richard David Mossairi aangehouden
en op borgsom vrijgelaten op verdenking
van heling of diefstal van een schilderij
van Van Gogh, genaamd „Papavers”. Het
schilderij werd in juni 1978 gestolen uit
een museum in Cairo en heeft een waarde
van een half miljoen.
Volgens politiefunctionarissen zou Mos
sairi in Parijs wonen en daar een kunst
handel bezitten. Het schilderij is 30 centi
meter bij 60 centimeter groot en toont gele
en oranje bloemen in een donkere vaas.
De politie verklaarde dat Mossairi in
december 1977 naar Cairo kwam en het
museum verscheidene malen bezocht. Hij
werd opgemerkt omdat hij zich zo ver
dacht gedroeg. In januari 1979 keerde hij
terug naar Cairo. Zijn telefoongesprek
ken werden afgeluisterd en zo kwam de
politie erachter dat hij deskundigen in
Parijs een foto had getoond van het gesto
len schilderij. De deskundigen boden hem
320.000 dollar voor het werkstuk.
si Meer dan een beschrijving maken foto s duidelijk wat de
overeenkomsten én de verschillen zijn tussen het werk van Paul
Koning en Jan Willem Post. De dansfiguren, getiteld ..Hommage
aan Nyinski (1978) zijn van Koning, terwi/l Post in ..De Sabi/nse
maagdenroof' (1979) de bijkans volstrekte abstractie benadert
Beide werken zijn olieverf op doek
In principe heel interessant was hetgeen
onze stad- en streekgenoot Albert de
Klerk op deze avond bood, met de door
hem vervaardigde partituur van een Con
cert yoor orgel en zes koperblazers, waar
in hijzelf de toegewijde solist was. Ener
zijds jammer dat De Klerk niet zorgde
voor een kennismaking met een van zijn
hier nog niet eerder gespeelde composi-
is dat ook in de olieverven: Koning is hier
duidelijk "schilderachtiger” waar Post
zoekt naar een momumentaliteit die het
een-dimensionale karakter van het doek
tracht op te heffen.
Er is in het Oude Slot een serie aquarel
len te zien waaraan beiden hebben ge-
adorp,
:elaar
LAN IS,
'oorzien
ken; 2e
Voor
Ook levering
nieuwe vloerbedekking
en gordijnstoffen
Zijlweg 286, Haarlem.
Tel.: 023-313289
:e staat
/RIES-
kamer,
ït, hal.
c.v.-
LN 91,
euken,
:r met
houten
AT 59,
en, hal,
bad, 2e
c.v.-
SANT-
ramer,
kamer
lerber-
C.V.-
>arter-
n, hal,
t bad,
Bin-
PARIJS (AFP). Het Louvre-museum
in Parijs wordt gemoderniseerd om de
bezoekers beter te kunnen ontvangen en
de werkomstandigheden van het tech
nisch personeel en de bewaking te verbe
teren, zo is van de zijde van de directie
meegedeeld.
:.v.-gas,
arterre:
haard,
bad ka-
j, vaste
werkt. De samenwerking moest hier dus
geoptimaliseerd worden met een vaak
prachtig effect als resultaat. Waar beiden
ideeën samenvallen is het spanningsveld
van deze "fusie" zeer emotioneel geladen.
De voornaamste overeenkomsten worden
eerder sensitief uitgewerkt dan op een
verstandelijke wijze. Die werkwijze werpt
duidelijk haar vruchten af: het individua-
listisch-virtuoze wordt algauw afgewor
pen en maakt plaats voor een wederzijdse
waardering.
Gebleven is wel de "muzikale” inslag in
dit werk. Dat blijkt ook uit zijn cyclus op
een thema van de Engelse componist
Dowland ”1 hear my lady weep" waarin
de wederzijdse spanning tussen een paar
tot uitdrukking komt. Hier op verder
gaand kwam Koning uit op een hommage
aan de balletchoreograaf Nyinski, bladen
waarin vooral de beweging in de muziek
centraal wordt gezet. Typerend voor Ko-
Naar aanleiding van het NPO-concert
van gisteravond kan daar nog aan worden
toegevoegd dat Lucas Vis ook hier in het
Haarlems Concertgebouw succesvol heeft
kunnen werken. En dat het orkest in wei
nig gespeelde composities zich onder zijn
leiding van een genuanceerd-expressieve
en virtuoze kant kon laten zien. De bege
leiding van twee solisten verliep in het
algemeen soepel.
nings nieuwe werk is dat hij een fractie
van een moment in een beweging wil
vastleggen, maar dat niet op een slordige
manier doet. Hij werkt met sterke impres
sies maar is ook in staat daar verdieping
aan te geven. Er ontstaat als het ware een
wereld achter het moment dat in eerste
instantie de aandacht trekt.
Bij Post is dit element vooral terug te
vinden in zijn gekalligrafeerde tekenin
gen. waarin hij steeds balanceert op de
grens van de totale vrijheid en een zekere
terughoudendheid. Waar Koning "teken
achtiger” werkt, zijn figuren met,contou
ren afbakent, zoekt Post naar een ophef
fing van de omschreven vorm. Opvallend
Post en Koning, beiden uit Heemstede
afkomstig, hebben hun atelier naast dat
van Willem Snitker in de voormalige was
serij De Bleeker aan de Bleekersvaart-
weg. Dat de naam van Snitker hier valt is
bijna vanzelfsprekend: het drietal werkt
vaak heel nauw samen. Hoewel het werk
van Snitker op de expositie niet aanwezig
is en eigenlijk ook gemist wordt is
zijn stijl van werken hier wel terug te
vinden. Tussen het drietal is een ononder
broken stroom van ideën en opvattingen
over de schilderkunst gaahde die zeer
stimulerend werkt.
Scène uit De reis om de wereld in
tachtig dagen met rechts Rob van Reijn
als Passepartout. (Foto Sjoerd Hols-
bergen)
HAARLEM. Na Rolf van Driesten
was nu de beurt aan Lucas Vis om de
oorspronkelijk geëngageerde dirigent Ot-
tokar Thrlik bij het Noordhollands Phil-
harmonisch Orkest te vervangen. Onze
redacteur John Oomkes interviewde Vis
deze week ter gelegenheid van deze om
standigheid, terwijl ondergetekende nog
onlangs diens directie-activiteiten bij het
Concertgebouworkest al uitvoerig heeft
beschreven: het publiek is dus intussen al
aardig voorgelicht over het doen en laten
van deze veelbelovende Nederlandse diri
gent.
Tot 5 maart, dagelijks geopend van 14-
17 uur, uitgezonderd op maandag en
dinsdag).
HEEMSTEDE. Het lijkt er soms op
alsof er door de grote belangstelling van
publiek en galerieën voor de figuratieve
kunst een definitief einde aan het tijd
perk van de abstracte schilderkunst is
gekomen. De dertigste verjaardag van de
Cobra-beweging die na de Tweede
Wereldoorlog een langdurige periode van
het abstract-expressionisme inluidde,
had hier en daar meer van een rouwbe
klag bij de familie van de overledene dan
dat het getuigde van een interesse van
wat al die nog levende Cobra-schilders
momenteel nog doen. Hoe vitaal het ab
stracte expressionisme nog in deze regio
is, bewijst een expositie in het Oude Slot
(Ir. Lelylaan 6 in Heemstede) waar Paul
Koning en Jan Willem Post een uitvoerig
en actueel overzicht van hun schilder- en
tekenwerk geven.
ties. Maar verheugend dat er werk van
eigen bodem wordt uitgevoerd.
Dit Orgelconcert dat destijds met mede
werking van de blazers van het Haarlems
Jeugdorkest onder leiding van André
Kaart zijn Haarlemse première beleefde,
bestaat uit vier delen in neoklassieke op
zet uit een min of meer Frans gerichte
keuken, voorzien van de persoonlijke
trekjes die het componeren van onze veel
zijdige begaafde stadsorganist eigen is.
De Klerk en de blazers van het NPO onder
leiding van Lucas Vis zorgden voor een
helder klinkende vertolking in uitstekend
samenspel.
Haast even onalledaags als programma-
werk mag de Tweede Symfonie van Ho
negger genoemd worden. Want hoe vaak
zal dit werk uit 1942 - sinds Paul Sacher en
Charles Munch het in dat jaar ter gelegen
heid van Honeggers 50ste verjaardag heb
ben uitgevoerd - nog opnieuw op de lesse
naars gekomen zijn? Als dit al gebeurd is,
zullen zeker de keren dat dit in Nederland
het geval was, op de vingers van één hand
te tellen zijn.
Hoezeer het beluisteren ervan de moeite
waard is, hebben Lucas Vis en het NPO
indringend laten horen: Vooral de eerste
twee delen van deze van sombere kleuren
verzadigde strijkersymfonie kregen in de
ze uitvoeringscombinatie grote geladen
heid. En al moet de uit polytonale en
polyritmische elementen opgebouwde fi
nale het van een groter raffinement heb
ben; ook hierin was - tot en met het
besluitende koraal van de solotrompet
(door Radko Berka) - heel veel te beleven.
JOHAN VAN KEMPEN
Onder die solisten was de Belgische
violiste Edith Volckaert, die door volledi
ge inzet van eigen creativiteit een grote
lading heeft kunnen leggen in het Viool
concert van Sjostakovitsj. Dit - zoals vrij
wel alles van Sjostakovitsj - allereerst
vanuit een vakmatige benadering van het
hoogste niveau, maar grotendeels zonder
innerlijke noodzaak geschreven werk,
hoort overigens niet thuis naast Berg en
Bartók in deze C-serie met het motto
„Meestervioolconcerten van de 20ste
eeuw”. Gelukkig dat de volkomen zekere
voordracht van Edith Volckaert, met
haarzuivere intonaties en volumineuze
maar evenzo fijnzinnige en zangerige
loonvorming, plus de verzorgde weergave
van de afwisselend en kleurrijk geïnstru
menteerde orkestpartij, inderdaad een
meesterlijke allure aan het geheel hebben
kunnen verlenen.
Zo is deze Reis om de wereld in tachtig
dagen weliswaar geen grote verrassing,
maar wel een avontuurlijke kindervoor
stelling geworden, die gesteund wordt
door allerhande soorten muziek, waar
over in het programmaboekje geen ophel
dering wordt gegeven. Van Reijn deed zelf
de regie van deze produktie en die bepaal
de zich tot geslaagde grapjes en redelijke
mimische bewegingen bij zijn jonge spe
lers. Het grote avontuur van Verne bleef
helaas uit.
Deze wereldreis van Rob van Reijn en
de zijnen is vanavond nog eens in de
Stadsschouwburg te zien, evenals zondag
in de matinee. Jonge kinderen kunnen
eventueel best mee naar de avondvoor
stelling, want die is vrij vroeg om kwart
over tien afgelopen.
3), vrij-
aan de
ner met
kamers,
;tage:
Wat in beiden zo boeit is dat ze zich zeer
frank in hun techniek opstellen. Er wordt
mets verbloemd, wat er moet staan wordt
neergezet. Het schilderen is zodoende
geen dwang, opgelegd door de uitvoering
van de idee, maar een spontaan gebeuren
waarbij de penseel in het verlengde van
het onderbewustzijn lijkt te liggen.
^liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiTiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiinniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiilli?
Zowel Pane Koning als Jan Willem Post
hebben een figuratieve stijl als achter
grond. Bij Koning is dat op zijn sterkst
geweest in zijn bruingetinte etsen waarin
hij vrij realistisch muziekinstrumenten
plaatste. De muziekinstrumenten zijn al
tijd gebleven, maar in het latere werk trad
er een zekere samensmelting met vrou
wentorso’s op die nu leidt tot een zeer
vrije opvatting over de anatomische weer
gave.
chientje.
Carlos Trafic tekent met deze humoris
tische voorstelling, waaraan ook de actri
ces Katy Duck en Maja Stolle meewerken,
protest aan tegen de steeds verder opruk
kende technologie, die de mensheid dreigt
plat te walsen. Het fijnzinnige talent van
Trafic en zijn medewerkers .staat er borg
voor dat zoiets heel genuanceerd gebeurt.
Kostelijk zijn de talloze geniale invallen
die in deze produktie, die The Quijo-
tessssss heet, het verhaal tot aan het einde
vermakelijk en spannend houden.
In The Quijotessssss zien we Katy Duck
en Maja Stolle op een bepaald moment
ook als een vrouwelijke meester en
knecht. Katy Duck speelt daarnaast nog
een soort kwelgeest die maar door het
hoofd van Don Quichote blijft malen en
hem rust noch duur gunt. Sublieme vond
sten, zoals een prachtig spiegelgevecht en
een indrukwekkend bewegingspatroon
dat ontstaat als de vier spelers gewapend
met hun sprietradiootjes elkaar te lijf
gaan.
Wie de wanhopige strijd van Don Qui
chote aanschouwt, denkt daarbij licht aan
een geesteszieke. Trafic als Don Quichote
gaat dan ook gehuld in een kostuum dat
aan leger ondergoed doet denken. De
slobberige onderbroek met het kruis tus
sen de kuiten gezakt, illustreert de anti
held. Sancho draagt een zijde-achtige
streepjespyjama. Een voorstelling die tot
en met 4 maart in Mickery blijft. Op 10
maart ook te zien in de Toneelschuur in
Haarlem.
AMSTERDAM. „Hallo, hallo, hallo,
here Don Quichote. Don Quichote is cal
ling for Sancho Panza. klinkt het aan
de ene kant van het toneelvlak. Uit een
andere hoek van het halfduister horen
we: „Hallo, here Sancho Panza, Sancho
Panza is calling for Don Quichote!” Don
Quichote de la Mancha, strijder voor
recht en broederschap en zijn realistische
schildknaap Sancho, in de zestiende
eeuw geschapen door Miguel de Cervan
tes, roepen elkaar op via een walky talky.
De sprietige antennes daarvan steken als
rapieren omhoog. De Spaanse edelman en
zijn knecht zijn in Mickery opnieuw tot
leven gebracht in een hedendaagse trans
formatie. De van oorsprong Argentijnse
acteur Carlos Trafic en zijn talentvolle
evenknie Hector Malamud geven ze in
ventief gestalte.
Don Quichote bij Carlos Trafic, dat
betekent niet de reconstructie van het
oude romantische verhaal; dat houdt in
dat het thema het uitbannen en ten
strijde trekken tegen het kwade behou
den blijft en geactualiseerd is. Trafics
Don Quichote wapent zich met verbeten
felheid tegen de voortdurende stroom van
nieuws die via hedendaagse technieken de
meest enge vormen kan aannemen. De
Trafic-Quichote en de Malamud-Sancho
vechten dan ook met reusachtige televisie-
man radio-antennes. Ze strijden daar mee
tegen mobiele haardroogkappen en’ande-
re technische verworvenheden die zij als
een verderfelijke obsessie willen
overwinnen.
