Kamelen
op strand
van Zandvoort
in het kader van
boekenfeestweek
Schrijfwedstrijd
Provincie waarschuwt Windsurfers
JAN TEN BRINK OVER DE GEZONDHEIDSZORG:
i
Reorganisatie bij
Wijsmuller
Initiatief van buurthuizen,
boekhandel en bibliotheek
I ills
Nieuwe werkgroep
opgericht in
wijk Maer-de Die
Beverwijks gezin
door Rabo-bank
in zonnetje gezet
Confessioneel
onderwijs in
KGIJ-viering
Onzin
Dienstverband
■MB
kl
9
BEVERWIJK-HEEMSKERK
8
VRIJDAG
MAART
19 7 9
1 6
Door Hans Invernizzi
(Van een onzer verslaggevers)
ZANDVOORT. Geheel vol
gens de verwachtingen is het be
stuur van het strandschap Zand
voort akkoord gegaan met een
maatregel om in de zomermaan
den het groeiend aantal zeilsche
pen op een paar plaatsen langs de
waterlijn te concentreren. Het
schap kon zich ook vinden in het
voorstel in het vervolg op het
Zandvoortse strand in het geheel
geen auto’s, motoren en bromfiet-
Poliklinisch
Atoomwapen
HAARLEM/IJMUIDEN. „Ik ben ervan overtuigd, dat we in
Nederland moeten bezuinigen vanwege de verminderde economische
groei. Aan de andere kant moet de werkgelegenheid in stand worden
gehouden. Wat ik niet begrijp, is dat er wel honderden miljoenen in de
noodlijdende scheepsbouwsector worden gepompt waarmee een paar
duizend arbeiders aan de gang worden gehouden, maar waar je de
betalingsbalans niet mee verbetert en er in de gezondheidszorg
geruisloos op personeel wordt beknibbeld, terwijl je in de gezond
heidszorg een geweldig stuk werkgelegenheid kunt creëren. Natuur
lijk, er wordt in de gezondheidszorg verlies gemaakt, maar die
scheepsbouw, daar moet ook geld bij. Er worden in de politiek
wonderlijke prioriteiten gesteld. Er wordt op onevenwichtige wijze
I overheidsgeld gebruikt voor werkgelegenheid.”
sen toe te laten. Alleen zij die een
ontheffing van deze bepaling
hebben gekregen is het nog wel
toegestaan. Het gaat hier om bij
voorbeeld strandpachters en han
delaren in vis. Het schap beperk
te verder het stuk strand waar in
de zomermaanden nog honden
worden toegelaten.
B
r
-i
Jan ten Brink is een „grote jongen” in
Dat vervloekte vrije
ondernemerschap daar
moet eind aan komen
1
Voor het opmerkelijkste nieuwtje uit de
vergadering zorgde het liberale raadslid
Attema. Hij verraste de meeste aanwezi
gen met de mededeling dat hij had begre
pen dat deze zomer langs de waterlijn
kamelen zullen paraderen. Burgemeester
Machielsen, voorzitter van het strand
schap waarin ook Amsterdam, Haarlem,
Noord-Holland en de inspectie Volksge
zondheid zitting hebben, wist van niets.
HAARLEM. Gedeputeerde Staten van Noord-Holland delen de mening van het
lid der procinviale staten L. H. M. Trouw (VVD) dat een onbeperkt surfen op de grote
vaarwegen met veel vrachtverkeer een reëel gevaar kan opleveren voor de beoefenaars
van deze sport. Om de gevaren te beperken zullen Gedeputeerde Staten nadrukkelijker
dan tot dusverre het geval was, de surfers op hun verantwoordelijkheid wijzen, evenals
bij andere takken van watersport.
Door de te verwachten verdere groei van het aantal beoefenaars van de windsurf-
sport zullen Gedeputeerde Staten in een dit jaar uit te geven folder een rechtstreeks tot
de windsurfers gerichte waarschuwing doen opnemen. Daarin zal met klem worden
gewezen op de algemene en bijzondere gevaren waartoe deze tak van watersport vooral
op drukke vaarwegen kan leiden. Dan zal het toezicht op de naleving door de
watersporters van de bepalingen op de vaarveiligheid worden verscherpt.
De enige die wel van de zaak op de hoogte
was bleek hoofdinspecteur van politie
Blokland te zijn.
Bij de Zandvoortse sterke arm is toe
stemming gevraagd om een keer of vier,
vijf in de zomermaanden met twee kame
len langs de waterlijn te mogen parade
ren. De dieren, moeder en dochter, beho
ren toe aan het bureau Europromotions in
Den Haag. Eigenaar Hendriksen bevestigt
het voornemen maar meldt tevens dat ook
verleden jaar de stunt een paar maal is
uitgehaald. Dat gebeurde ook in Schevin-
gen waarvoor echter in 1978 al toestem
ming was gevraagd.
De dieren staan in Zandvoort bij de
Camel Club, maar de activiteit wordt be
taald door een sigarettenfabrikant. De
dieren mogen niet worden bereden noch
wordt er reclame mee gemaakt. De naam
Evenals vorig jaar worden Heemskerkers
boven de veertien jaar uitgenodigd zelf
een verhaal van hoogstens tweehonderd
woorden te schrijven.
Deze verhalen kan men vóór 30 maart
inleveren bij de bibliotheek, de boekhan
del of één van de buurthuizen en een jury
zal dan een aantal prijswinnaars aanwij
zen, die worden uitgenodigd hun verhaal
zelf voor te lezen tijdens de boekenweek-
avond. Vorig jaar bleek daar grote be
langstelling voor te bestaan. Als onder
werpen worden thans opgegeven „kron
kel” in de trant van Simon Carmiggelt of
een verhaal in het kader van het onder
werp „Boek en vrijheid”; dat zou namelijk
oorspronkelijk het thema van de boeken
week zijn en hoewel dat inmiddels is ver
anderd in „Boeken en banden”, blijft het
onderwerp voor de schrijfwedstrijd ge
handhaafd.
Verband houdende met die vrijheid is
de folkgroup „Haddock” uitgenodigd om
Ierse balladen en dergelijke te vertolken.
Deze groep is al enkele malen in de omge-
Ten Brink: „Ik zeg het keihard: de inko
mens van specialisten zijn krankzinnig
hoog. Dat komt niet vaak aan het licht,
maar het is zo. Een gemiddeld inkomen
van drie ton is heel normaal in Nederland.
Ik heb het niet over de huisartsen. Die
worden redelijk betaald voor de inspan
ning die ze leveren. De specialisten blijven
echter buiten schot. En ik weet het uit
eigen ondervinding, dat ze idioot veel ver
dienen, vooral de „snijdende” specialis
ten, de chirurgen. Als je hun inkomens
verkleint, kun je het geld wat je dan
verdient ten goede laten komen aan in
standhouding, liever nog uitbreiding van
het aantal verpleegkundigen, de grote
bulk van het personeelsbestand.”
ment hebben we niet in handen. Het blijft
margewerk. Met een straf beleid kunnen
het ministerie van economische zaken en
de ziekenfondsen wel wat verschuiving
bewerkstelligen. Ik denk, dat het zover
moet komen dat je alleen nog specialisten
hebt die in dienstverband werken.
Er moet een eind komen aan dat ver
vloekte vrije ondernemerschap. Alleen
dan kun je iets doen aan alles wat is
scheefgegroeid. Als er dan als argument
tegen het werken in dienstverband wordt
aangevoerd, dat je de financiële prikkel
om hard te werken weghaalt, dan zeg ik:
dat pleit dan niet voor de mentaliteit van
de specialisten. Ander punt is de vrije
artsenkeuze. Lariekoek. Die hou je heus
wel, want al werken er in een ziekenhuis
maar twee internisten dan kun je al
kiezen.”
ving opgetreden in de laatste twee jaar.
Men heeft zich nu speciaal toegelegd op de
Ierse folksongs en hoopt daarmee deze
zomer een tournee door Ierland te maken.
De leden van deze groep komen alle
maal uit de omgeving van Heemskerk en
repeteren in Beverwijk.
In „De Zandkraai” wordt, los staande
van dit gezamenlijk initiatief, op donder
dagavond 29 maart een boekenruilbeurs
gehouden die om acht uur begint.
Door een poort van boeken zal de amb
tenaar culturele zaken van de gemeente
Heemskerk, de heer Herman Braakhek-
ke, deze boeken week avond openen.
Er zullen ook enkele Ieren aanwezig
zijn, die met de folkgroup „Haddock”
meekomen.
Ten Brink realiseert zich best, dat er
tal van obstakels zijn op te ruimen op de
weg naar een betere gezondheidszorg. Hij
vindt, dat de overheid daar veel meer aan
moet doen. „Een hardere politieke lijn is
onontkoombaar. Als je alles aan het vrije
spel der onderhandelingen overlaat, ben
je over tien jaar nog geen stap verder”, is
zijn mening.
Zo zal de overheid ervoor moeten zor
gen, dat ziekenhuizen anders gefinancierd
worden. Nu is het zo, dat ziekenhuizen
geld krijgen voor elke dag dat een bed
bezet is en voor verrichtingen van specia
listen. De economische belangen van zie
kenhuizen en specialisten lopen parallel.
Het zal, vindt Ten Brink ziekenhuizen en
specialisten mogelijk gemaakt moeten
worden meer poliklinische behandelingen
te doen. Dan kan de verpleegduur korter
worden en kunnen de ziekenhuizen klei
ner worden.
Verder zal de overheid volgens Ten
Brink iets moeten doen aan „het rotsys-
teem van de goodwill”. Huisartsen en spe
cialisten worden gedwongen door el
kaar, niet door de overheid tonnen op
tafel te leggen als ze een praktijk willen
beginnen of overnemen. Ze moeten dan
geld lenen en zijn met handen en voeten
gebonden aan de financier. Zou je met
Over een voorgelezen verhaal kan wat
met elkaar worden gepraat; over allerlei
andere zaken die met boeken te maken
hebben overigens ook. Vorig jaar bleek
het praten over boeken heel gemakkelijk
tongen in beweging te kunnen brengen en
men hoopt, dat dit jaar die boekenweek-
avond ook weer zo’n ongedwongen karak
ter zal krijgen.
De leiding van het bedrijf is overeen
komstig uitgebreid en aangepast door de
benoeming van de heer P. de Vilder tot
algemeen directeur naast mr. J. F. Wijs
muller. De heer De Vilder was directeur
van de Koninklijke Maatschappij voor
Havenwerken.
name specialisten verplichten van de ene
op de andere dag in loondienst te treden,
dan dupeer je hen.
Tevens is de heer N. G. Halfweeg be
noemd tot bedrijfsdirecteur van de Zee
sleep- en Bergingsdivisie en de heer C. B.
van der Zwan tot bedrijfsdirecteur van de
Transportdivisie.
Nu vindt Ten Brink het onzin, dat de
overheid de volle mep zou moeten betalen.
Dat kan ook helemaal niet, want dat zou
ontstellend veel geld kosten. Maar „je
kunt wel gefaseerd dat in dienst treden
regelen. Je kunt elk jaar bijvoorbeeld
duizend artsen een dienstverband laten
aangaan en duizend praktijken afkopen
veld Zevenhoeven/Abbenven en het in
richten van de zogenoemde groenstrook.
Het secretariaat van de werkgroep is ge
vestigd aan Abbenven 33.
Er kan volgens Jan ten Brink nog meer
geschoven worden. Ook dat vergt politie
ke moed. Het gaat dan om de vraag: laten
met een redelijk bedrag. Daar is politieke
moed voor nodig en daaraan heeft het de
Tweede Kamer tot nu toe ontbroken.”
(Van een onzer verslaggeefsters)
BEVERWIJK. De viering van de
Kritische Gemeente IJmond, die zater
dag 17 maart om 19.15 uur in de Vrede-
vorstkerk begint, is gewijd aan de identi
teit van het confessioneel onderwijs. De
titel is: „Wat jullie vereren zonder het te
kennen, dat kom ik jullie verkondigen”.
Omdat dit onderwerp zo druk wordt
besproken in schoolbesturen, leraren
teams en oudercomité’s organiseert de
KGIJ op dinsdag 20 maart een open-huis-
bijeenkomst in ’t Zwanennest aan de
Dommelsingel 4a. Die bijeenkomst begint
om acht uur ’s avonds.
De collecte tijdens de viering van zater
dagavond is bestemd voor het Medisch
Comité Palestina. Dit comité steunt op het
ogenblik éen projekt voor kleuterscholen
in de vluchtelingenkampen in de Gaza-
strook.
den. Ook viel hun een gratis vliegreis voor
het gehele gezin ten deel. De Rabo-bank
verwacht dit jaar vierhonderdduizend va
kantiereizen te boeken.
(Van een onzer verslaggeefsters)
HEEMSKERK. De boekhandel, de
buurthuizen en de bibliotheek in Heems
kerk gaan ter gelegenheid van de boeken
week op 5 april weer een boekenfeest
houden in het buurthuis „De Zandkraai”.
Voor Jan ten Brink liggen de prioritei
ten duidelijk. Hij is voor versterking van
de „gewone zorg” en wenst niet te wijken
voor het verhaal van de arts. Hij noemt
dat zelf „het atoomwapen van de witte
jassen”. Anderen spreken wel van de
„witte-jassen-terreur”. Ten Brink is niet
tegen wetenschappelijk onderzoek tenein
de technieken te verbeteren, integendeel.
De leden van de werkgroep presenteren
zich op maandagavond 19 maart om 20
uur tijdens een bijeenkomst in buurthuis
De Schuilhoek. Doel van de werkgroep is
het treffen van speelvoorzieningen op het
BEVERWIJK. In de Rabo-bank aan
het Stationsplein boekte de afdeling rei
zen van deze bank donderdagmiddag de
200.000ste vakantiereis. Het echtpaar Kos
ter, Arendsweg 168, dat vorige week met
hun kinderen een autoreis naar Spanje
boekte, werd door de plaatselijke directie,
leden van de hoofddirectie, het bestuur
van de Rabo-bank Beverwijk en vertegen
woordigers van Hotelplan duchtig in het
zonnetje gezet. De heer en mevrouw Kos
ter kregen diverse geschenken aangebo-
HEEMSKERK. Op initiatief van en
kele leden van de werkgroep bebouwing
van de wijkvereniging „Wijkberaad de
Maer-de Die” is een werkgroep speelgele-
genheid opgericht.
we alle technische technieken op de pa
tiënt los of niet. „De vraag is: moet je
omwille van één patiënt een miljard uitge
ven. Hoe ver moet je gaan om mensen in
leven te houden. Zou je het geld niet beter
kunnen besteden aan preventieve gezond
heidszorg, het voorkomen van ziektes en
aan nazorg, gezondheidsvoorlichting, ver
sterking van de eerste lijn. Kun je er iets
aan doen dat de band tussen de patiënt in
het ziekenhuis en de familie thuis niet
verbroken wordt.
Kortom, moeten we niet minder curatief
werk doen ten gunste van de gewone,
humane zorg, waarbij het niet om leven en
dood gaat. Dat zijn ethische vragen, waar
het parlement de vingers niet aan wenst te
branden, terwijl je wel moet kiezen. Maar
ja, het verhaal van de arts die zegt: ik
moet die apparatuur en die dure kliniek
hebben anders, kost het mensenlevens
spreekt natuurlijk veel meer aan dan het
verhaal van iemand die zegt: verbeter die
andere zorg. Daarbij gaat het om onmeet
bare zaken als geluk en welzijn.”
stokje voor had gestoken. Luns, in 1962
nog minister, riep Ten Brink en 52 colle
ga’s terug. Door de omstandigheden ge
dwongen maakte Ten Brink carrière in
Nederland. Een carrière die hij in Amster
dam wil afsluiten. Ten Brink is ook poli
tiek actief binnen D’66. Hij is ondermeer
raadslid in Velsen. Naar aanleiding van
zijn vertrek bij de provinciale raad („Een
intermezzo in mijn carrière. Het was me te
theoretisch, te afstandelijk allemaal. Ik
sta liever met beide benen in de gezond
heidszorg”) interviewde een onzer ver
slaggevers Jan ten Brink. De hamvraag:
wat moet er gebeuren om de gezondheids
zorg in Nederland te verbeteren. Ten
Brink wist wel raad met die vraag, zoals
uit het nevenstaande artikel moge blijken.
De prijzen voor de verhalenwedstrijd
worden beschikbaar gesteld door de
plaatselijke boekhandelaren, die deze
avond ook met stands in „De Zandkraai”
vertegenwoordigd zullen zijn.
Vanuit zijn eigen praktijk weet Ten
Brink hoe diep het idee bij mensen ge
worteld zit dat het iets geweldigs is om
behandeld te worden, liefst door de beste
professor in het land. Ook dat moet ver
anderen.
„Het is vaak een alibi voor mensen te
kunnen zeggen: ik loop bij de specialist.
Voor een heleboel mensen is er niets
zaliger dan continu behandeld te worden.
Men verschuilt zich achter zijn ziekte. En
dat is een heel treurig verschijnsel. Men
sen kijken ook nog tegen artsen op. Ik
kom nogal eens bij een haringstalletje
hier in IJmuiden. Hoewel ik al sinds 1976
geen praktijk meer heb, krijg ik hier toch
steeds verhalen te horen van er was hier
gisteren iemand en die zei: Ten Brink, dat
is zo’n mieterse dokter. De verering
blijft. Dat is een heel curieus verschijn
sel, maar wel illustratief. Ik krijg het er
altijd koud van als die haringman me die
verhalen vertelt.”
op zich zegt voldoende, zo meent de fabri
kant. Tijdens de uitstapjes langs zee wor
den de kamelen gevolgd door een wagen
tje waarin hun uitwerpselen worden ge
stort die de begeleider gelijk van het
strand opschept. Hendriksen: „Het zijn
hele rustige dieren waar we nooit last mee
gehad hebben. Moeder en dochter zijn
twee meter hoog en respectievelijk vier en
één jaar oud”.
Pijn en ziektegevoelens zijn per definitie
onacceptabel. Ook hier stuit je op een
mentaliteitsvraagstuk. Mensen zullen hun
eigen lichaam beter moeten leren kennen
en af moeten raken van de angst van als ik
niet naar de dokter loop gaat het mis. Je
moet mensen leren, dat klachten heel
goed te wijten kunnen zijn aan henzelf,
aan ongezond leven, dat je de oplossing
bij jezelf moet zoeken en niet in eerste
instantie bij je arts.”
De vraag is hoe dat dan zou moeten.
„Het rare is, dat specialisten zelf de groot
te van hun inkomen kunnen bepalen door
zoveel mensen als ze willen op te laten
j nemen en zoveel spreekuren te houden als
ze wensen. Voor de patiënt is het nauwe
lijks doenlijk te beoordelen of hij gehol
pen of opgenomen moet worden. Er zijn
wel limieten, maar een wezenlijk instru-
Als Jan ten Brink aan bezuinigen in de
gezondheidszorg denkt, betekent dat
voor hem de kosten niet verder laten
stijgen. De tien miljard die we met zijn
allen voor onze gezondheid uitgeven,
daaraan mag niet worden getornd. Je
moet het geld wel anders gebruiken. Er
mee gaan schuiven. Echt bezuinigen en
dan op personeel dat wil zeggen het
aantal verpleegkundigen en para-medici
terugschroeven leidt volgens Ten
Brink tot niets. Althans, met zo’n maatre
gel kan de gezondheidszorg niet verbe
terd worden. Wat wel kan is de specialis
teninkomens in de tang nemen. Jan ten
Brink is daar een groot voorstander van.
Andere maatregelen noemt hij verklei
ning van de ziekenhuiscapaciteit en dur
ven kiezen voor het afremmen van het
ongebreidelde introduceren en toepassen
van nieuwe technieken in de gezond
heidszorg.
At.'
„De toepassing van technieken loopt voor
uit op het onderzoek. Dat heb je gezien
met de harttransplantaties. Daar begon
men mee en achteraf is gebleken dat het
toch niet zo’n geweldige techniek was. Je
moet, vind ik eerst experimenteren, het
liefst in EEG-verband, research doen en
dan echt kiezen of je de technieken toe
gaat passen. Nu zijn de zaken precies
omgedraaid.”
En dan is er nog de patiënt zelf. Die kan
ook een hoop doen aan verbetering van de
gezondheidszorg. Ten Brink: „Mensen
worden opgevoed met de gedachte: als ik
twee dagen buikpijn heb, dan doe ik me
zelf tekort als ik me niet laat behandelen.
IJMUIDEN. Wegens uitbreiding van
de aktiviteiten en de daarmee gepaard
gaande aanvullingen van de vloot heeft
Wijsmuller BV haar bedrijf via een opde
ling in divisies gereorganiseerd.
Jan ten Brink is een „grote jongen” in
de gezondheidszorg in Noord-Holland.
Tot 1 maart was hij directeur van de
provinciale raad voor de volksgezondheid
in Haarlem. Daarvoor werkte hij (tot 1977)
als zenuwarts in het Zeewegziekenhuis in
zijn woonplaats IJmuiden. Nu is hij me
disch directeur van het Academisch Zie
kenhuis van de Universiteit van Amster
dam (Wilhelmina Gasthuis en Binnen
Gasthuis), een van de belangrijkste zie-
5 kenhuizen in deze provincie. Ten Brink
heeft een veelbewogen leven achter de 52-
jarige rug. Hij werd geboren in Amster
dam, sleet zijn jeugd in het toenmalige
Nederlands Indië, studeerde in Nederland
en werkte als arts op Nieuw Guinea. Daar
had hij nog gezeten als Luns er geen
