bestaat al in Zweden
1
Het NIPO massaficeert
Damiate Pers
Stemrecht buitenlanders
I
DE MENSELÏJKE ZIEL ALS PATROON VOOR
EEN MAATSCHAPPELIJK BEHANGETJE
i
NI
IJmuider Courant
I
1
NOTITIES OVER: Een racistische partij in Groot-Brittannië,
door Ed Blanche.
■I
I
1
iw® 1
H
19 7 9
'M
APRIL
2 3
4
MAANDAG
tttt
II ®s
I
J
hv
De mogelijkheid bestaat dat in
Nederland wonende buitenlan
ders binnen enkele jaren mogen
meedoen aan verkiezingen voor
gemeenteraden en provinciale
staten. Sommige partijen, zoals
de PvdA, willen dat dit kiesrecht
al in 1982 werkelijkheid wordt. In
ieder geval ziet het er naar uit dat
de buitenlanders in Nederland in
1986 naar de stembus kunnen.
De Tweede Kamer ging op 22
maart akkoord met een voorstel
hiertoe. De Eerste Kamer moet
zich nog uitspreken over dit plan,
waarvoor een kleine wijziging in
de grondwet nodig is.
Het NIPO, Nederlands Instituut voor de Publieke
Opinie, doet aan cultuurvervuiling. Misschien on
bewust, misschien zelfs met geheet andere be
doelingen, maar het resultaat blijft hetzelfde.
IJ
jan
len’
se i
py
bac
zeil
zilti
Het Britse National Front, een
partij die is ontstaan uit een be
weging die kleurlingen uit Enge
land wil weren, heeft zich met
280 kandidaten in de strijd gewor
pen voor de verkiezingen die op
3 mei worden gehouden Na de
Labourpartij, de Conservatieve
Partij en Liberale Partij is het
National Front de vierde in groot
te, wat het aantal kandidaten
aangaat. In oktober 1974 waren
het er negentig. De partij behaal
de toen 3,12 perocent van de
stemmen, wat net niet genoeg
was om een vertegenwoordiger
in het Lagerhuis, de Tweede Ka
mer van Groot-Brittannië, te
krijgen.
Het Nederlands Instituut voor de Publieke
Opinie, door J. L. Lodewijks.
Stemrecht voor buitenlanders in Zweden,
door Feico Houweling.
itti J
L
Brits National Front tart
'I
i
ii
147,50
j
I
1
i
Zoals de naam van dit instituut zelf al zegt, onder
zoekt het NIPO de openbare mening. Het vraagt een
beperkt aantal Nederlanders naar hun mening, bere
kent de percentages in de antwoorden en slaat die
percentages vervolgens om over het gehele Nederland
se volk. In sommige gevallen is het resultaat tamelijk
betrouwbaar, omdat de vraagstelling onderwerpen
betreft die zeer nauwkeurig samenhangen met de
status van de ondervraagde, dat wil zeggen: met zijn of
haar leeftijd, algemene ontwikkeling, sociale positie,
confessioneel milieu, geslacht, politieke richting enzo
voort.
deze opstelling school
veelal de overtuiging dat de buiten
landers het recht zouden moeten
hebben om deel te nemen aan de
parlementsverkiezingen in het va
derland. Zo zou iemand die uit
Spanje afkomstig is moeten kunnen
stemmen voor het parlement in
betoogde men, maar in de liefde die
men koestert voor het vaderland.
Op goede dag hoopt men terug te
gaan. Ook werd erop gewezen dat
immigranten bang zijn om uit de
eigen kring te worden gestoten
wanneer men zich nou laten natu
raliseren.
De balans sloeg in Zweden in het
begin van de jaren zeventig door
ten gunste van de voorstanders van
kiesrecht voor buitenlanders, maar
deelname aan de parlementsverkie
zingen, die gelijk met de lokale wor
den gehouden, ging de Zweden toch
te ver.
Achter
DIRECTIE Damiate Pers b.v.
Mr H. C. van der Mije
HOOFDREDACTIE:
Jos L. Lodewijks
E Koning
CC
W
ra
la
ec
g<
oi
w
O
n
d;
d;
te
di
a;
a<
tc
media
Spanje en daarnaast het recht moe
ten hebben om mee te doen aan
plaatselijke verkiezingen in het
land waar hij verblijft, Zweden in
dit geval.
In 1976 ging 60 procent van de
220.000 kiesgerechtigde buitenlan
ders naar de Zweedse stembus. Het
merendeel was afkomstig uit Fin
land. Van de overigen kwam het
grootste deel uit de M. idellandse-
Zeelanden.
Deze buitenlanders spraken tiental
len verschillende talen, terwijl zij
toch allen recht hadden op uitge
breide voorlichting over de verkie
zingen. De Zweedse overheid koos
voor voorlichting in vijftien ver
schillende hoofdtalen. Het was
overigens voor het eerst dat deze
■ir Een verkiezingsbijeenkomst van het
National Front in februari van dit jaar.
van is, de 44-jarige Tyndall. Als
leider van de, thans niet meer be
staande, Britse Nationaalsocialisti-
sche Partij placht hij in het begin
der jaren zestig rond te lopen in een
uniform qua stijl ontleend aan dat
der Duitse nazis van weleer.
Het front heeft van meet-af aan
krachtige tegenwerking ondervon-
BUREAU:
Redactie en administratie
Lange Nieuwstraat 427, IJmuiden
postbus 18, 1970 AA IJmuiden
tel redactie: 02550-15389
na kantoortijd: 02208-3577
tel adm. 02550-15437 en 16450
postgiro: 273107
telex 41866
ADVERTENTIES:
telefoon 023 - 31 90 53
GROENTJES:
gerubriceerde advertenties, uitsluitend
telefoon 023 - 31 92 72
ABONNEMENTEN
- bij vooruitbetaling -
per maand
per kwartaal
per post
per jaar
per post
losse nummers
buitenland
per kwartaal
BEZORGKLACHTEN
maandag t/m vrijdag van 18.30-19.00 uur
zaterdags van 11.30-12.30 uur
Uitsluitend telefoon: 02550-10519
voor Santpoort: 023 - 31 90 53
Oudeweg 12-14, Haarlem
tel. 023 - 31 90 53
in God zijn blijven geloven, terwijl ongekende aantal
len trouw zijn aan hun godsdienst maar grote twijfel
hebben over hét godsbestaan.
Afgezien van de potsierlijke vraagstelling echter: de
informatie of iemand „rotsvast gelooft” kan alleen een
uitsluitend persoonlijk antwoord krijgen, dat men niet
kan omslaan over grote menigten omdat een verband
tussen godsgeloof en status totaal ontbreken moet.
Ten hoogste had het NIPO kunnen vragen of de
ondervraagde lid was van een geloofsgemeenschap,
maar dat cijfer is niet zo interessant, omdat het niets
zegt ten aanzien van het persoonlijke geloofsleven.
Voor velen is zelfs hun „rotsvaste geloof in God”
verbonden met een „rotsvaste afwijzing van de reli
gie”. De godsdiensten hebben in de maatschappelijke
praktijk zo vaak en zo overtuigend vulgaire materialis
tische doeleinden nagestreefd, dat het simpele godsge
loof in de boezepi der menselijke persoonlijkheid vaak
geconditioneerd is door de overtuiging dat God alleen
in het eigen binnenste te ontmoeten is.
Het Amerikaanse Gallup-instituut, dat ook internati
onaal werkzaam is, beoefent al jaren het enquête-
spelletje met een paar honderd ondervraagden over
strikt persoonlijke en volstrekt onoverdraagbare pro
blemen als: „Gelooft u in God?” „Gelooft u in de
duivel?” „Gelooft u in een hemel?” „Hoe denkt u over
reïncarnatie?” „Aanvaardt u Christus als de Zoon van
God?” Enzovoort.
Het resultaat is dat Gallup precies weet hoeveel
procent van alle Britten (bijvoorbeeld) in God geloven
en hoeveel Britten niet in een persoonlijke God, maar
in „zoiets als een levenskracht, een soort geest” gelo
ven. Slechts 16 procent van de Britten „weet niet wat
ervan te moeten denken.”
Als klap op de vuurpijl: „Opvallend is de stijging van
het aantal Britten dat de voorkeur is gaan geven aan
reïncarnatie.”
Door deze mededeling valt ook Gallup door de
mand. Het „geloof” wordt nu plotseling een „voor
keur”. Iets wat je het liefst zou hebben. Daarmee geven
de enquêteurs toe dat zij helemaal niet meer weten
waar ze eigenlijk mee bezig zijn. Zij weten zelf niet
eens wat „geloof’ is en verwarren het met datgene,
mensen in hun eigen taal voorlich
ting kregen over de politieke situa
tie in het land.
Na de verkiezingen werd opge
merkt dat de overheid het geven
van voorlichting niet had toever
trouwd aan de organisaties van bui
tenlanders. Deze organisaties wer
den trouwens in het geheel nauwe
lijks betrokken bij de verkiezingen.
Het grootste deel van de verkies
bare politici die zich opwierpen
voor de belangen van buitenlanders
was dus Zweeds en behoorde gro
tendeels tot de gevestigde politieke
partijen.
Samengevat was het resultaat van
de in 1976 in Zweden gehouden ver
kiezingen niet bijzonder verras
send. Negentig procent van de Zwe
den ging stemmen, bij slechts zestig
procent van de buitenlanders. Er
werden in de vele honderden lokale
raden slechts enkele tientallen im
migranten gekozen en de organisa
ties van de buitenlanders bleven
grotendeels buiten spel.
Toch is men in Zweden algemeen
van mening dat deelname aan de
lokale verkiezingen de betrokken
heid van de buitenlanders bij de
Zweedse samenleving heeft ver
groot. Daarnaast is duidelijk dat de
politieke partijen zich meer bewust
zijn geworden van de noden, wen
sen en uitgangspunten van immi
granten.
Overigens zijn er in september
van dit jaar weer verkiezingen in
Zweden. Het loont de moeite om te
zien of een aantal tekortkomingen
van de vorige dan zal zijn verbe
terd.
f 14,80
42,60
56,50
167,70
220,50
0.75
In Zweden, een land met veel bui
tenlandse werknemers en andere
immigranten, bestaat deze vorm
van kiesrecht al enkele jaren. Al in
1976 mochten de buitenlanders hier
voor het eerst meestemmen met de
lokale verkiezingen. Daarom kan
het de moeite waard zijn om te zien
wat er daar gebeurde.
Aan het stemrecht voor buiten
landers in Zweden is heel wat voor
af gegaan. „Als buitenlanders hier
mee willen doen aan de politiek,
dan moeten zij zich maar laten na
turaliseren”, was een veel gehoord
bezwaar. Voorstanders beu. gden
echter dat buitenlanders die hun
nationaliteit willen behouden, toch
geïnteresseerd kunnen zijn in de
politiek van het land waar zij
wonen.
Het feit dat men zich niet laat
nationaliseren ligt niet in een ge
brek aan interesse voor Zweden, zo
V
en politici
Aangezien die status duidelijke patroontekeningen
vertoont als men de gehele Nederlandse bevolking
indeelt, kan men bij sommige maatschappelijke ver
schijnselen of problemen de mening van de proefper
soon een tamelijk nauwkeurige representatie-waarde
toekennen.
Het National Front zal heel wat
publiciteit krijgen in de komende
tijd, wat een doorn in het oog zal
zijn van de drie grote partijen. De
kans dat zij veel stemmen aan het
front kwijt zullen raken wordt ech
ter niet groot geacht.
De twee omroeporganisaties in
Groot-Brittannië, het staatsbedrijf
BBC en de groep van onafhanklijke
particuliere omroepmaatschappij-
en, hebben sinds de oprichting van
het front in 1976 bewust weinig aan
dacht besteed aan de beweging.
Maar omdat hij nu meer dan vijftig
kandidaten heeft gesteld, heeft men
nu recht op een televisie-uitzending
van vijf minuten via alle drie de
zenders, op 26 april, om de plannen
aan het volk te verduidelijken.
Ook kan het front aanspraak ma
ken op een vertegenwoordiger bij
besprekingen met de drie grote par
tijen voor radio en televisie. Dat
betekent deelname aan politieke de
batten. Organisator van de verkie
zingscampagne voor het National
Front is Martin Webster. Hij zei
twee weken geleden dat het front
zoveel kandidaten heeft gesteld om
„de samenzwering van de media
tegen het National Front” te ont
krachten, door de omroeporganisa
ties te dwingen evenveel tijd aan het
front als aan de andere organisaties
ter beschikking te stellen.
Het front is een samensmelting
van de Britse Nationale Partij, de
Liga van Getrouwen aan het Impe
rium (the League of Empire Loya
lists) en een derde rechtse groepe
ring. Zijn grote bedoeling is te
trachten de tanende roem van het
Britse imperium tot staan te bren
gen, een einde te maken aan de
immigratie en het naar hun land
terugzenden van de 3,2 miljoen niet-
blanken die thans in de Verenigd
Koninkrijk woonachtig zijn.
Het National Front is opgericht
door de man die er ook de voorzitter
den van de grote Britse politieke
partijen. Men streeft ernaar om
door tenminste een lid te worden
vertegenwoordigd in het Lagerhuis,
er dus officieel „bij te horen”.
Ofschoon de conservatieven, de
Tories van Thatcher, willen berei
ken dat er beperkingen komen ten
aanzien van de immigratie uit de
Zoals echter bij alle wetenschappen lopen beoefena
ren van de wetenschap der statistiek en „marketing”
het gevaar, dat zij bepaalde absolute bevoegdheids-
grenzen overschrijden. Het risico dat de mens in de
samenleving lichamelijk of geestelijk (of zelfs in beide
opzichten) door de wetenschappelijke onderzoekers
nadeel wordt toegebracht, is niet alleen aanwezig in de
uiterst belangwekkende sectoren van de medische
wetenschap, maar in alle sectoren waar ingrijpende
invloed kan worden uitgeoefend op het persoonlijke
welzijn.
Een van de grote gevaren die de statistici en opinie
onderzoekers voor de individualiteitswaarde van de
mens oproepen, is het feit dat deze wetenschap princi
pieel voorbijgaat aan de menselijke persoonlijkheid en
de absolute onafhankelijkheid van de individuele
menselijke geest. De mens is geen kuddedier, al ge
draagt hij zich in vele situaties wel alsof.
Voor zover men bij de mens een kuddedierlijkheid
mag veronderstellen, kan men in situaties waarbij die
verdovingstoestand van de individuele geest mag wor
den aangenomen, desnoods gevolgtrekkingen voor het
gedrag of de mening van een geheel volk maken uit
wat een zeer kleine representatieve groep doet of zegt.
Maar er zijn gevallen waarin deze representatieve
kwantiteitstheorie in het geheel niet meer opgaat,
namelijk, indien men zich met vraagstelling en onder
zoek begeeft op gebieden die volstrekt individueel
geïsoleerd binnen de persoonlijkheid zijn gelegen.
Dat kan, om een voorbeeld te noemen, ook een
ri- Opstoot/es in de Engelse stad Leicester als gevolg van een demonstratie van het
National Front in het afgelopen weekeinde Er vielen dertien gewonden
waar de mensen in hun angst en twijfels naar grijpen
als een oplossing die zij zouden wensen. De persoonlij
ke geloofsnood, waarin ieder mens, gelovige of atheïst,
beurtelings in verzeild raakt, voortdurend mee wor
stelt en van uur tot uur ervaart of verdringt, wordt
omgezet in harde cijfers.
In ieder geval verlaagt, net als Gallup, het NIPO
door dergelijke vragen, en vooral door conclusies ten
aanzien van de becijferde geloofsbeleving van het
Nederlandse volk, het godsgeloof tot een soort mode,
een soort gebruik, of een ingewortelde maatschappe
lijke code. De individualiteit van de persoonlijkheid
des mensen wordt over het hoofd gezien, niet begre
pen, niet in acht genomen, bewust of onbewust gedis
crimineerd.
Allerlei onzuivere en verontreinigende factoren wor
den eenvoudig bijeengebundeld en niet-geanaliseerd
op één grote hoop gesmeten. Slechts 666 mensen is
gevraagd of zij „rotsvast geloven”. Afgezien van het
feit dat eigenlijk geen zinnig mens in staat is op een
dergelijke vraag een definitief zeker antwoord te ge
ven, geldt zo’n antwoord uitsluitend en per conditie
alleen voor de mens die het geeft. Voor degenen die
zich serieus bezighouden met de vraag of zij geloven of
niet, en alles daartussen, staat het vast dat zij iedere
seconde van hun lange leven een ander antwoord
zouden kunnen geven.
Het geloof is een sterke keten van twijfels, waarvan
sommige schakels op zeker ogenblik zekerheden schij
nen maar het niet zijn, of zekerheden zijn die later
tussen de vingers in het niet verdwijnen. Het godsge
loof is een sterk element van cultuur, misschien zelfs
het sterkste, omdat het zelfs door zijn individuele
afwezigheid enorme drijfveren vormt.
Maar het is, boven alles, vrijwel het enige wat de
mens nog rest als stevige kapstok voor zijn persoon
lijkheid. Of hij gelooft of niet, hij twijfelt altijd. Daar
uit vloeit zijn persoonlijk gedachtenleven voort en zijn
gedachtenleven stimuleert zijn daden, zijn gedrag, zijn
reacties en zijn geluk, of ongeluk. Het godsgeloof is
eigenlijk het enige zeer persoonlijke eigendom van het
individu, waarmee de mens tot het einde toe worstelt.
Het NIPO moet daar respect voor hebben en mag
het, op straffe van cultuurbederf, niet op de veiling
brengen van al die maatschappelijke en wereldse
zaken, waarmee computers kunnen worden gevoed.
De veronachtzaming van de menselijke persoonlijk
heid is ook in ander opzicht al door opinie-onderzoe-
kers ijverig beoefend. De massaficering waaraan opi-
nie-onderzoeken meehelpen, is strijdig met het belang
van de menselijke mondigheid, maar zeker ongeoor
loofd wanneer het om de diepste kern van ieder mens
afzonderlijk gaat.
Het NIPO maakt van de menselijke ziel een aardig
patroon voor een behangetje vermenigvuldigd op de
rotatiemachine van de technische rekenaars.
vorige koloniën heeft net rassen
probleem in Groot-Brittannië nooit
deel gevormd van het verkiezings-
beleid van de behoudenden.
Maar het front zou in het algehele
beeld van tolerantie veranderingen
kunnen brengen. Webster zei twee
weken geleden, in een toespraak in
het nieuwe hoofdkwartier van het
front in het Londense East End
„Wij zullen een zeer, zeer racisti
sche campagne gaan voeren”.
Het kiesdistrict van Webster is de
Londense voorstad Bethnal Green.
In een van de wijken van deze
plaats, Brick Lane, wonen veel Azi
aten, afkomstig uit de vroegere klo-
niën van het Britse imperium. Het
komt hier regelmatig tot felle
straatgevechten met Londenaren
die vinden dat de kleurlingen moe
ten verdwijnen.
Tyndall woont in het Londense
Hackney, een vervallen wijk met
een groot aantal mensen dat geen
werk heeft en ook rassenonlusten.
Tyndall zei onlangs: „Er is in dit
deel van Londen een krachtige tra
ditie van nationalisme en rassenbe-
wustzijn. De mensen hier vrezen de
aanwezigheid van de buitenlan
ders”.
Het zijn de mensen die vrezen dat
de immigranten de werkgelegen
heid nadelig zullen beïnvloeden, die
op het Nationaal Front zullen stem
men, zo voegde Tyndall er aan toe.
Hoeveel leden het front heeft is
nooit precies bekend gemaakt.
Scotland Yard, die het doen en la
ten van de beweging nooit geheel
uit het oog verliest, schat het aantal
op twaalfduizend.
lichamelijke sector van de persoonlijkheid betreffen.
Geen enquêteur of statisticus zal het waarschijnlijk in
zijn hoofd halen de door hem naar status geselecteerde
groep te vragen of men zijn blindedarm mist. Zelfs al
zou men kunnen verdedigen dat de aandoening van de
blindedarm medisch een zekere statistische verbrei
ding vertoont, toch weet iedereen wel dat de aandoe
ning in geen geval samenhangt met factoren die de
representativiteit van de ondervraagde vertolken: mi
lieu, leeftijd, geslacht, positie, opvoeding, enzovoort
houden geen verband met de vraag of men meer of
minder vatbaar is voor blindedarm-aandoening.
Er zijn nog duidelijker voorbeelden: stel dat 7 van de
700 ondervraagden het bovenste kootje van hun wijs
vinger mist, zal men niemand zo gek krijgen om aan te
nemen dat één procent van het Nederlandse volk een
stukje van de wijsvinger heeft verloren. De samen
hang tussen status en verminking is totaal afwezig en
volledige geïsoleerdheid van de persoonlijke invalidi
teit ten opzichte van de grootste eenheid maakt de
statistiek in dat opzicht onbruikbaar, zinloos en mislei
dend.
Het woord misleiding is voor zo’n voorbeeld te
zwaar. Het wordt veel erger wanneer de opinie-onder-
zoeker de grens van de beperkingen zijner wetenschap
overschrijdt en gaat peuteren in de fundamentele
oorspronkelijkheid van de menselijke persoonlijk
heid. Dat was duidelijk het geval met een recent
opinie-onderzoek, dat de overigens uiterst ongelukkig
geformuleerde vraag onderzocht hoeveel Nederlan
ders „rotsvast geloof in hun godsdienst” hebben.
„Geloof in een godsdienst” is uiteraard onzin. Laten
we hopen dat de persberichten over het resultaat van
dit onderzoek de uitslag niet goed hebben geformu
leerd, en dat de vraagstelling van het NIPO althans
geen onzin is geweest.
Want geloof in een godsdienst is een verkeerde
formulering van de vraag of de ondervraagde „een
trouw aanhanger van zijn godsdienst” is, tenzij het
NIPO heeft bedoeld te vragen of de geënquetteerde
„rotsvast in God” geloofde. Dat zijn twee geheel ver
schillende zaken, omdat miljoenen Nederlanders hun
godsdienst vaarwel hebben gezegd maar wel degelijk
Ui
■ir Door buitenlanders mee te laten stemmen in de plaatsen waar zij wonen hoopt men hun betrokkenheid bij het
gebeuren hier te vergroten
