Mensch durf te leven over de dood van Pisuisse
Knappe imitaties bij Publiekstheater
in
Fats Domino durft zich niet te generen
vervoerswereld
Opera Forum
sluit apo af
Koffiemelk
Zes premières in
in de koffie
nieuwe seizoen
Danstheater
Kleine moeite,
groot verschil
Leuke en platte
aforismen uit
Wie nerveus
is slaapt
slechter!
Verwarring viert hoogtij
„Daar komen de wijven’
wij
ontvingen
Zanger-pianist maskeert verkoudheid ten onrechte voor publiek
dinsdag
f
EWBHRFV
13
1 5
M E I
19 7 9
KUNST
Si
BOEIENDE THRILLER OVER GIJZELING VAN PATRICK MANN
V
NOQRDHOLLANDS PH1LHARMONISCH ORKEST
I
I
r
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
AMSTERDAM. De Neder
landse schrijver Gerben Hellinga
heeft in opdracht van het Pu
bliekstheater een muzikaaal to
neelspel geschreven over zanger-
cabaretier Jean-Louis Pisuisse.
Mensch durf te leven is de titel
geworden, de refreintekst van
Dirk Wittes lied, dat door Pisuisse
onsterfelijk werd gemaakt. Hei
ligs stuk wil geen levensbeschrij
ving zijn van Pisuisse. Het omvat
slechts de laatste maanden van
het leven van de cabaretier en is
eerder een analyse van het voor
spel, van Pisuisses gewelddadige
dood. Pisuisse werd op 26 novem
ber 1927 samen met zijn vrouw
Jenny Gilliams doodgeschoten
door Jennys afgewezen minnaar
Tjakko Kuiper. Na die daad door
boorde Kuiper ook zichzelf met
kogels.
bibliotheek
j4- JAAP VAN DE MERWE
(ADVERTENTIES)
Wie
(ADVERTENTIE)
vrijdag 18 mei 1979
20.15 uur
Concertgebouw Haarlem
TWEEDE CONCERT BEETHOVENCYCLUS
J.L.
entrée f 12,50 (a.i.) c.j.p. geldig
(ADVERTENTIE)
Voorspelbaar ja, een liefhebber zou
Professor Longhair of Allen Toussaint
wellicht verkiezen maar elke keer gaat
het publiek plat en geef ook ik me gewon
nen. Dat gebeurt niet zozeer omdat de vele
twee- en drie minuten durende liedjes
bijzonder zijn, een unieke gedachtenwe
reld vertolken of zo, integendeel. Domino
zingt in clichématige bewoordingen over
romantische rendez-vous en in berusten
de zinnen over de dagen dat het leven hem
wat minder meezit.
Dit jaar bestaat de Nederlandse toernee
van Domino uit een zevental concerten,
terwijl twee optredens in een laat stadium
nog aan dat aantal zijn toegevoegd. Domi
no, wiens naam toch strikt genomen tot de
jaren vijftig behoort, heeft in Europa het
zoet van een zo groot succes nog niet
eerder mogen smaken, zelfs niet in zijn
artistieke hoogtijdagen. Maandagavond
had ik het optreden in de Rotterdamse
Doelen uitgekozen om ’s mans soepele
machinerie weer eens te zien en horen
functioneren.
Programma: Ouverture Coriolan
Pianoconcert no 5
Symfonie no 7
kaartverkoop en plaatsbespreken aan de kassa van het Concertgebouw, Lange
Begijnestraat 13, Haarlem van 10-15 uur; telefonisch 32 09 94 van 12-15 uur.
of relevation” 25 oktober zijn eerste voor
stelling beleeft. De huis-componist Gary
Carpenter schrijft er de muziek voor.
Op de folksongs van Luciano Berio
maakt Jiri Kylian een ballet waarvoor het
podium op 7 december is gereserveerd.
JOHN OOMKES
(Fats Domino treedt vanavond op in Mu
ziekcentrum Vredenburg te Utrecht, mor
genavond in het Amsterdams Concertge
bouw en zondagavond in het Haagse Con
gresgebouw).
Op het moment dat het publiek traditie
getrouw wordt ingepakt met de door de
zaal rondmarcherende blazerssectie tij
dens Oh when the Saints zal Domino
opgelucht hebben kunnen ademen. Deze
keer zorgt de routine dat het debacle niet
compleet is.
Het intensieve wegvervoer in Brazilië,
waar weinig spoorverbindingen maar
ook weinig grote wegen zijn, leverde
Kortooms een dik boek vol aforismen (of
wat daarvoor kan doorgaan) op, dat veel
wetenswaardigs bevat over de mentali
teit en de filosofie van de Braziliaanse
vrachtwagenrijders. Er zijn uitstekende,
spitse, poëtische en verrassende uitspra
ken bij, die soms zelfs kunnen wedijve
ren met het beste wat er op gebied van
de aforismen wordt gecreëerd.
Helaas heeft Kortooms bij de selectie
van zijn voorraad het vulgaire en vol
strekt waardeloze niet weggeschift. Na
genoeg de helft van de citaten wekt
eerder weerzin dan waardering. Een ein
deloze herhaling van het traditionele
verguizen van schoonmoeders en lelijke
vrouwen behoort eigenlijk tot de voca
bulaire van de platte domoor en die treft
men overal ter wereld, niet alleen in
Brazilië maar ook niet alleen achter
vrachtwagenstuurwielen.
Daarom is de bundel heel wat minder
waard dat hij had kunnen zijn: Kor
tooms heeft de vulling van 130 bladzij
den blijkbaar belangrijker geacht dan
het aanleggen van een wat verfijnder
criterium.
Gerben Hellinga laat zijn stuk beginnen
met wat eigenlijk de dramatische ontkno
ping zou kunnen zijn: de moord op het
Rembrandtsplein. Dan draait de schrijver
het leven van Pisuisse als een film terug
tot aan het moment waarop Tjakko Kui
per zijn glorieus debuut maakt bij het
cabaret van Pisuisse. Aan de hand van tal
van publikaties en foto’s schiep Hellinga
een beeld van een tijd waarin de crime
passionel als die van de moord op Pisuisse
mogelijk was. In hoeverre dat allemaal
interessant is? Wel, ook zonder die moord
en het voorspel was Pisuisse ongetwijfeld
interessant genoeg. Hij stond bekend als
een avonturier die graaag de dag plukte,
liefst tot diep in de nacht. PiSuisses kun
stenaarschap stond zijn omgeving en zijn
vrouw(en) toe hem veel te vergeven.
Maandag ging dit vrolijke liefdesdrama
bij het Publiekstheater in première, nadat
er zoals gewoonlijk een aantal probeer-
voorstellingen aan vooraf gingen. Zoals
afgelopen zaterdag in de Haarlemse
Stadsschouwburg, waar deze produktie
Blokzijl speelt. Zoals bekend werd Blok
zijl wegens zijn pro-Duits gedrag in de
Tweede Wereldoorlog in 1946 ter dood
gebracht. Vroom speelt Blokzijk gereser
veerd stijfjes, maar hij laat door houding,
gebaar en tekstbehandeling de te laken
karaktertrekken doorschemeren. Hellin
ga als schrijver heeft hem daarbij zorg
vuldig in tekst terzijde gestaan, maar
Vroom heeft het karwei op het toneel
bijna huiveringwekkend knap afgemaakt.
Hellinga’s stuk geeft verder een aardig
beeld van de kleinkunstwereld in de jaren
twintig, maar erg diep onder' de opper
vlakte graaft hij daarbij niet. Ik denk ook
dat het teveel de aandacht zou afleiden
van Pisuisse zelf. De spelers vap het Pu-
bliekètheater zingen en acteren de ver
schillende fragmenten bekwaam aan el
kaar. Hun manier van spelen, het taalge
bruik dat Hellinga voorschrijft en de keu-
Maar zelfs de naam Domino is geen
garantie voor gelijkmatigheid in kwaliteit,
zo blijkt alras. In het begin van het con
cert storen alleen wat kleine onvolmaakt
heden. Zo nemen de blazers zo nu en dan
een humoristisch loopje met de nauwge
zetheid en functioneert de geluidsverster-
king bepaald niet optimaal. Maar ach, we
zitten gezellig en we zitten O.K. en wat
zullen we ons het plezier laten vergallen
door nulliteiten. Fats zit toch op het
podium.
Met die redenering kan ik een hele tijd
meegaan en dus wachten we nieuwsgierig
het verdere verloop af. Domino haakt
successen als I’m walking, Shame on You,
Jumbalaya, Ain’t that a Shame, The Walk
you walk, I want to walk you Home en het
onvervalste Blueberry Hill aaneen zoals
telkenjare en er lijkt dus weinig voor
handen om je zorgen te maken. Goed, een
kritikaster als mijn persoon vraagt zich in
gemoedsrust af waarom een elfde, niet bij
het publiek geïntroduceerde muzikant zo
nu en dan vanuit het halfduister synthesi-
zerpartijen aan de toch al overvolle arran
gementen toevoegt, maar de meeste men
sen in mijn directe omgeving maken zich
er niet druk om.
Ondertussen vermaken we ons om de
grappen en grollen van de dansende bla
zers en zo kan het gebeuren dat het falen
van Domino’s stemgeluid nog lange tijd
gemaskeerd kan worden. Everyday I’m in
Love again komt er piepend uit, nadat ik
eerder al enige ongerechtigheden in Blue
berry Hill had menen te horen. Hello
- De vierde première geldt een werk van
Glen Tetley, de choreograaf die veel voor
de ontwikkeling van het Nederlands
Danstheater betekende. De eerste voor
stelling ervan is op 14 februari 1980.
Op 13 maart volgt de vijfde première:
het is vijfde produktie van de eigen man
Nils Christe.
Een groots opgezet ballet van Kylian
volgt 13 juni als Holland-Festival produk
tie. Het is gebaseerd op een roman van
Franz Kafka. Gary Carpenter compo
neert de muziek.
Het repertoire vermeldt daarnaast bal
letten van o.m. van Manen, Kylian, Itibbs,
Christe, Kathrijn Posin, Charles Czarny,
Carlos Orta en Hans Tuerlings.
En toch werkt zo’n heel directe aanpak
optimaal als er met vakmanschap wordt
gemusiceerd of de spanning tussen zijn
piano en de blazerssectie extatische mo
menten toevoegt aan de vaak onbe
schaamd ordinaire motiefjes. De zaal
raakt bij die gelegenheden steevast over
zijn toeren, de nostalgie viert hoogtij en
bij een volgende gelegenheid komen nog
meer vrienden en kennissen op het volks
vermaak van Fats af.
ROTTERDAM. Elk voorjaar staat Antoine „Fats” Domino bij ons op de stoep, de
enige vertegenwoordiger van New Orleans-muziek die bij een groot publiek erkenning
heeft mogen vinden voor zijn simpele, directe, maar daardoor juist zo Verrassend
spannende muziek. Zijn concerten hebben een even voorspelbaar verloop als zijn
songs. Eerst komt steun, toeverlaat en producer Dave Bartholomew het podium op,
vervolgens wordt de (tienmans) band uitgebreid geïntroduceerd en uiteindelijk komt
de glimlachende kleine meester eraan te pas met zijn éénoctavige stem, kordaat
ritmische pianospel en zijn natuurlijke dynamiek.
Toon Kortooms: „Als beminnen zondig
isUitgave Gottmer, Haarlem 17.50.
ïi- Fats Domino verspeelde maandagavond in
Rotterdam een deel van zijn goodwill.
Josephine brengt de verkoudheid van de
pianist onbarmhartig aan het licht. Tij
dens de refreinen past de band zich soe-
peltjes aan bij het weinige volume van de
ster, die krampachtig probeert geen
krimp te geven.
De gêne zou groter moeten worden
naarmate Blue Monday, Shake Rattle
Roll en Walkin to New Orleans er nog
gehandicapter vanaf komen. Maar helaas,
die grootheid brengt de 51-jarige muzi
kant niet op. integendeel. Hij suggereert
De kunstenaarsorganisatie beschouwt dit re
sultaat als een eerste concrete stap in haar
streven alle werknemers bij kunstinstellingen in
ze van personages roepen voortdurend
een goed-oude-tijdsfeer op. Daartoe wer
ken enkele goed geslaagde imitaties mee.
Zo is Johan Ooms in de huid van Louis
Davids gekropen (in welke rol hij een
knappe vertolking van een Davids-liedje
geeft), Frans Vorstman in die van Koos
Speenhoff (een gevatte bohémien) en Ce
lia Nuf aar in die van Fien de la Mar.
De grote kluif van de voorstelling is voor
Jules Croiset. De rol van Jean-Louis Pi
suisse, waarvoor hij nu eens niet op dieet
hoefde. Croiset behoort tot de acteurs die
graag in de huid van een ander kruipen.
Op zich is daar niets tegen en hij beheerst
zijn vak in ruim voldoende mate om het er
goed af te kunnnen brengen. Dat heeft hij
eerder in zijn Tsjechov-programma laten
zien of als Van Gogh. Bij Pisuisse raakt
Croiset ook weer de roos. Hij is de bon-
vivant, de vrolijke praatjesmaker met het
kleine hartje, de levensgenieter en hij is
het ten voeten uit en rondom.
In Mensch durf te leven wordt veel en
over het algemeen redelijk gezongen. Pe
tra Laseur is eigenlijk de enige die buiten
haar ontwapenend toeneelspel ook een
ruime voldoende voor het zingen oogst.
Maar Jues Croiset redt het in het lied
Mensch durf te leven met zijn weergaloze
bravoure toch maar uitstekend. En de
eerder genoemde Johan Ooms blijft tij
dens een lied de stemimltatie van Davids
knap vasthouden.
Tjakko Kuiper krijgt van Wim van de
Grijn precies het vleugje melodrama mee
van waaruit je zijn wanhoopdaad zou
kunnen verklaren. Albert Abspoel is een
geinige Paul Collin en Chiem van Houwe-
ninge een heerlijke Bertus Boks, de goed
moedige bodygard van Pisuisse.
Gerben Hellinga’s nieuwste produkt
kreeg een technisch handzaam decor van
Frnk Raven, waarmee per scène de
plaatsaanduiding goed in sfeer werd
weergegeven. Dat werd nog versterkt
door dia-projektie boven het scènebeeld
(medewerking van Perspekt). Zo blijft
Mensch durf te leven bij mij hangen als
een muzikale toneelproduktie die niet al te j
ver onder de oppervlakte gaat, maar
waarnaar je met plezier kijkt.
KO VAN LEEUWEN.
dirigent: ANDRÉ VANDERNOOT
solist JORGE BOLET - piano
„Groei psychologie”, de mensbeelden
van Gordon Allport, Carl Rogers, Erich
Fromm, Abraham Maslow, Carl Jung,
Viktor Frankl en Fritz Peris, door Dua
ne Schultz, uitgave De Toorts (ƒ27,50).
„Ecologica”, anders denken en an
ders doen voor behoud van het leven en
de leefbaarheid, door Elsa Vleer-Jager-
mann, uitgave Adad in Norg 25).
„Seth spreekt”, de eeuwige waarde
van de ziel, door Jane Roberts, uitgave
Ankh-Hermes (ƒ49,50).
„Autogene training met jonge men
sen” door dr. Gisela Eberlein, uitgave
Ankh-Hermes (ƒ25).
„Lichaamsoefeningen om de concen
tratie en het leren te verbeteren” door
Pieter Langedijk, uitgave Ankh-Hermes
(ƒ25).
„Yoga, ook voor ouderen”, makkelij
ke oefeningen voor veerkracht en vitali
teit, door Helga Polet-Kittler, uitgave
Ankh-Hermes (ƒ7,75).
„Elseviers Vennootschapsbelasting”,
uitgave 1979 bestemd voor de aangifte
over 1978, door mr. A. C. de Groot en
drs. W. H. van der Meer, uitgave Anno-
ventura (ƒ32,50).
„Een hete middag in de hondsdagen”,
detective door Patrick Mann, uitgave
Meulenhoff 12,50).
„Harlequin Co”, thriller door Mor
ris West, uitgave Bruna (Zwarte Beertjes
ƒ7,50).
„Het februariplan”, thriller door Ro
bert L. Duncan, uitgave Bruna (Zwarte
Beertjes ƒ7,50).
„De Vlaamse wielerkoningen”, door
Joris Jacobs en Ben van Doorne, uitgave
Lannoo (ƒ26,50).
„Indianen uit Noord-Amerika”, ge
schiedenis van verschillende Indianen
stammen, verteld voor kinderen door
Eva Lips met vele illustraties van Ger
hard Lahr, uitgave Ankh-Hermes
29,50).
„Snel en lekker koken”, door Immy
Timmerman, uitgave Luitingh (ƒ22,90).
„Het monster van het Mistmeer”,
stripverhaal uit de serie De avonturen
van Douwe Dabbert, uitgave Oberon
5,50).
De schrijver-journalist Toon Kor
tooms is naar Brazilië geweest en heeft
daar, zeer origineel, de levenswijsheden
van vrachtwagenchauffeurs opgete
kend zoals hij die op de achterkant van
de enorme wegkolossen las.
dat de geluidsversterking te wensen
overlaat en dat het microfoonsnoer storin
gen geeft. Op zo’n moment verspeelt een
man als Domino een groot deel van de
goodwill die hij bij mij heeft en toont hij
zich van een minne zijde. Gelukkig wordt
de bittere pil verguld door handig optre
den van Bartholomew en consorten, die
waar mogelijk de aandacht afleiden, de
nummers rekken met lange instrumentale
soli en dansdemonstraties. Leuk natuur
lijk,maar de Fats die je verwacht te horen,
krijg je er niet mee terug.
een cao onder te brengen.
In de werkgelegenheidsparagraaf die in de
Forum-cao is opgenomen zijn vaste afspraken
gemaakt over het aantal arbeidsplaatsen, maat
regelen bij ziekteverzuim en het inschakelen
van uitzendkrachten. Ook zal een eventuele
herstructurering van het gezelschap in overleg
met de KO/NW worden uitgevoerd. De cao-
partners zullen voorts gezamenlijk gaan werken
aan de invulling van de educatieve taken van
het gezelschap, nadat het bestuur hierover een
nota zal hebben uitgebracht.
Bestuur en vakbond zullen het bereikte ak
koord nog ter goedkeuring aan hun achterban
voorleggen.
DEN HAAG (ANP). Het Nederlands
Danstheater brengt het komende seizoen
zes nieuwe balletten uit die voor het
gezelschap worden gemaakt. Alle we
reldpremières zijn in het Circustheater in
Scheveningen. Nieuw is ook, dat het ge
zelschap elke groep van tenminste veer
tig personen gratis vervoer per bus aan
biedt vanuit elke plaats in Zuid-Holland.
Het repertoire biedt een staalkaart van
moderne dans. Hans van Manen maakt
een ballet op Stravinsky’s pianoconcert.
De eerste uitvoering ervan is voorzien op
12 september.
Danser Gerald Tibbs heeft een ballet
ontworpen dat onder de titel',,A moment
„Beeld en reliëf”, gids voor de verza
meling Griekse en Romeinse beeld
houwkunst in het Rijksmuseum van
Oudheden in Leiden, door F. L. Bastet,
uitgave Staatsuitgeverij 14,50).
„Taffeh”, rond de wederopbouw van
een Nubische tempel, door Hans D.
Schneider en ingeleid door H.K.H. prin
ses Beatrix, uitgave Staatsuitgeverij
35).
„The peacock party” door Alan Al
dridge en geïllustreerd in samenwerking
met Harry Willock. De gedichten werden
geschreven door George E. Ryder. Deze
Engelse uitgave wordt in Nederland
geïmporteerd door Nilsson Lamm in
Weesp; prijs 18,05.
„Edvard Munch: leven en werk” door
Ragna Stang, uitgave Meulenhoff Ne
derland 145).
van Gerben Hellinga.
(foto Kors van Bennekom)
nerveus is verbruikt nutteloos te
veel energie. Nerveuze mensen zijn
dan ook vlugger uitgeput en kunnen
zich moeilijk concentreren. Zij voelen
zich vaak loom en lusteloos en kunnen
daardoor ’s avonds slecht in slaap ko
men. Zij moeten proberen weer de
nodige rust in hun leven te brengen.
Valdispert kan hen daarbij helpen. Val
dispert is een zuiver natuurprodukt uit
de valeriaanwortel. Valdispert brengt
u weer tot rust maar maakt niet loom
of slaperig. Valdispert dragees zijn
gemakkelijk in te nemen. Vraag na
drukkelijk Valdispert.
Uitsluitend bij apotheker en drogist.
Lees vooraf de gebruiksvoorschriften.
Petra Laseur en Jules Croiset als Jenny en Jean-Louis Pisuisse in Mensch durft te leven,
muzikaal toneelspel
AMSTERDAM (ANP). Het operagezel
schap Forum uit Enschede gaat als eerste ver
tegenwoordiger uit de kunstwereld een cao
afsluiten waarin sprake is van een „arbeids
plaatsenovereenkomst'’ (apo). Dit heeft de kun
stenaarsorganisatie NVV maandag bekendge
maakt. Afgelopen vrijdag heeft de KO/NVV
met het dagelijks bestuur van Forum een prin-
cipe-akkoord bereikt over de arbeidsvoorwaar
den van alle bij het gezelschap aangesloten
medewerkers.
Ondanks de geringe omvang (155 pagi
na’s) is er niet doorheen te komen. Ver
warring viert hoogtij en het lezen wordt
bovendien aanmerkelijk bemoeilijkt
door het gebruik van de moderne spel
ling. Een goede misdaadroman moet
vlot gelezen kunnen worden en aan die
voorwaarde voldoet dit boek beslist niet.
Bruna heeft de juiste verkooptactiek
wel gevonden. Naast overbekende
schrijvers als Simenon (veel herdruk
ken) en Havank, waarvan de klasse be
kend is, komen er regelmatig Zwarte
Beertjes op de markt, die aan de hoog-
gestelde verwachtingen van de ware lief
hebber kunnen beantwoorden. Prima
voorbeelden daarvan zijn Het Februari
plan van Robert L. Duncan en Harle
quin Co van Morris West.
Vooral het laatste is een uitstekend
boek. Een herdruk, dat wel, want het
boek verscheen in 1974 al bij H. Nelissen
in Bloemendaal. Op zich is dat geen
bezwaar, maar Bruna was wat slordig.
De omslagtekst werd niet aangepast en
daarom wordt er nog steeds gesproken
van „Deze zeer actuele thriller.Een
schoonheidsfoutje, dat echter aan de
kwaliteit van het boek diets afdoet.
Een topper is „Een hete middag in de
hondsdagen” van Patrick Mann (Meu
lenhoff Detection). Een boeiend boek tot
de laatste bladzij. Aanvankelijk betreft
het verhaal een simpele bankoverval.
Als echter blijkt dat het vermoede geld
(voor de uitbetaling van lonen van een
bakkerij) niet aanwezig is, besluit Little
Joe tot een gijzeling, omdat het geld de
volgende dag wel zal komen. Als Joe
merkt, dat iedereen bang van hem
wordt, schroeft hij zijn eisen op en komt
uiteindelijk uit op een miljoen dollar en
een vliegtuig naar Europa.
De New Yorkse televisiestations' vol
gen de zaak van uur tot Uur en zorgen
ervoor dat het publiek de zaak goed kan
volgen. Aanvankelijk stelt men zich op
achter de bezetters, maar als blijkt dat
Little Joe homofiel is verandert de pu
blieke opinie. JAN VAN DER NAT
De misdaadroman ligt zo goed in de Nederlandse boekenmarkt, dat steeds meer
uitgeverijen boeken aanbieden in dat 'genre. Lang niet altijd is dat een succes.
Uitgeverij Corrie Zelen bijvoorbeeld lijkt de plank volledig te hebben misgeslagen
met „Daar komen de wijven” van Jaap van de Merwe. De tekst op het omslag
vermeldt al dat „Daar komen de wijven verdacht veel op een thriller lijkt”. En bij
die conclusie moet het dan maar blijven.
met groot enthousiasme werd ontvangen.
Bijval ook in Carré, waar de voorstelling
tot het eind van de maand blijft. Het is een
goede gedachte geweest Pisuisse op deze
manier in Carré te brengen, een theater
dat grote namen uit de kleinkunst onder
de schijnwerpers heeft gehad.
Mensch durf te leven is on(ier regie van
Ton Lutz een aardige voorstelling gewor
den. Een voorstelling die een wat lange
aanloop nodig heeft, enkele absolute
hoogtepunten bezit, maar die het vooral
moet hebben van een uit nostalgie be
staande fundering. Soms komen nostalgie
en hedendaags theatervakmanschap sa
men. Dat gebeurt bijvoorbeeld aan het
slot, als Jules Croiset, die een frappante
gelijkenis met Pisuisse vertoont, als
hoofdrolspeler het lied Mensch durf te
leven zingt. Het gebeurt nog sterker bij
Siem Vroom, die Pisuisses vriend Max
