film
haarlem
Landelijke proef jeugdfilmcircuit
nr
Amsterdamse agenda biedt geen grote premieres
Brass Target: chaotische film
amsterdcim
Internationaal kwartet van grote cineasten in Filmhuizen
WAND- EN VLOERTEGELS
OPEN HAARDEN
BADKAMERS
HANDGEVORMDE STENEN
EN STEENSTRIPS
3.698,- Jansweg
BOSCH
KEUKENSTUDIO
zn
OUW
In onze nieuwe SHOWROOM kunnen wij u een uitge
breide kollektie tonen van:
Internationale belangstelling
Poolse opstand
Fantasie
Psychiater
Speciale effecten
Niemandal Jetje
17
FILM
19 7 9
8
JUNI
VRIJDAG
Charles Boost
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□a
Wie nog overtuigd moet worden
van het nut en de betekenis van
filmhuizen kunnen we sterk aan
raden zich eens op de hoogte te
stellen van wat er zich alleen al in
en om Haarlem deze week in het
„Vrije Cricuit” afspeelt. Daar
komt men in de komende dagen
namen tegen als De Sica, Berg-
ma, Wajda en Erice, een interna
tionaal kwartet van grote cineas
ten, die in de afgelopen jaren het
gezicht van de film mee hielpen
bepalen. En achter iedere naam
staat een film die het zien en
herzien meer dan waard is.
KOUDENHORN 54-56
Tel. 023-321212 - 322368
’s maandags gesloten
donderdag s avonds
geopend tot 21.00 uur.
Gratis
advies
en uitgebreide offerte
.□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□O
ind.
apparatuur
vanaf i-
r 26-28,
OPENINGSTIJDEN:
dl. t/m vr. 8.00-12.30 uur
13.30-18.00 uur
zaterdags van 8.30-16.00 uur
Geestig schouwspel
Prins Tamino omringd door hofdames in een scene uit Ingmar Bergmans Die Zauberflöte
De speurtocht van Agnieszka brengt
(ADVERTENTIES)
4
Roger Coggio (links) en Elisabeth Huppert in „On peut le dire sans se facher'
4
KEUR BOUWMARKT
Neem nu Filmhuis Zandvoort die aan
komt met de hier sterk door het publiek
onderschatte „Die Zauberflöte”, overal
geprezen als de eerste geslaagde opera
film. Op zichzelf is het al verwonderlijk
dat de grote Ingmar Bergman zijn reeks
cynische, droefgeestige en pessimistische
drama’s onderbreekt om zijn krachten te
meten met Mozarts poëtisch zangspel. Een
onderbreking die hij zich met kennelijk
plezier gegund heeft al was het alleen
maar om te bewijzen dat je een vloeiend
en geestig schouwspel kan maken van
zo’n statisch en aan toneelwetten gebon
den muziekdrama.
Zonder Mozart iets te kort te doen laat
Bergman ons een „Zauberflöte” zien zo
levendig en zo vol geestige vondsten dat
alle klassieke opvattingen en voor-oorde-
len omtrent opera-film wegvallen en een
poëtisch en lieflijk kijkspel vol geestige
intermezzi overblijft. Om die andere en
vernieuwde Bergman te leren kennen is
een bezoek aan Filmhuis Zandvoort al
leen al verplichtehd.
De laatste film die Vittorio de Sica
maakte en die hem met een klap terug
bracht in de internationale belangstelling
(Gouden Beer in Berlijn, de Oscar ’72 in
Hollywood) die hij in de jaren ervoor
verspeeld had met middelmatige produc
ties als „Sunflower”, was „II Giardino dei
Finzi Contini”.
Het is een film over een aristocratische
en in beslotenheid levende joofdse familie
buiten Ferrara die de oorlog niet buiten
hun welverzorgde tuinen en parken kan
Zweden en Italië zijn dus op deze film-
cyclus in stijl vertegenwoordigd, Filmcir
cuit IJmond voegt op soortgelijke manier
Polen toe met de vertoningen van Wajda’s
„Mens uit Marmer”. Donderdag 7 juni
gebeurde dat in Filmhuis Castricum, vrij
dag 8 en zondag 10 heeft men nog de kans
dit bijzondere en in zekere zin actuele
werk nog te zien respecievelijk in Film
huis Heemskerk en Filmhuis Velsen.
Actueel is de film omdat hij iets vertelt
over de onzekere houding en politieke
richting die Polen na de opstand van 1956
(bloedig neergeslagen door Poolse en Rus
sische troepen) heeft ingeslagen. Die onze
kerheid blijkt al dadelijk uit de eerste
beelden van „De Mens uit Marmer” als
Agnieszka, een eindexamenleerlinge van
Hutta. Dat betekent dat ze terug moet
gaan in de geschiedenis om te weten te
komen wie deze Birkut eens was en wat er
allemaal gebeurde om hem zo in de verge
telheid te stoppen dat haar generatie der
tig jaar later niets van de voormalige held
meer weet, sterker nog zijn naam niet
eens kent.
DEN HAAG (ANP). De komende
herfst wordt een proef genomen met een
landelijk jeugdfilmcircuit. Het is de be
doeling na te g„an of de toestand voor
vertoning van goede „filmprogramma’s
voor de jeugd kan worden verbeterd. Het
initiatief hiertoe is genomen door de
stichting Audiovisuele Vorming, voor
heen het Instituut Film en Jeugd.
allerlei zaken aan de opperbvlakte die
voor sommige mensen en politieke macht
hebbers weinig vleiend zijn, zodat haar
uiteindelijk werkstuk niet in dank wordt
afgenomen. Maar Wajda’s film is niet pes
simistisch. Hij laat zien dat voor de moedi
ge enkeling het mogelijk is de ongewenste
waarheid uit het verleden en in het bijzon
der uit de Stalinistische periode aan het
licht te brengen.
Inmiddels zijn drie filmpakketten sa
mengesteld. Daarin zitten twaalf 16-mm-
films die voor het grootste deel nog niet in
ons land zijn uitgebracht. Ze zijn bedoeld
voor de leeftijdsgroepen: 5 tot 8 jaar, 8 tot
12 jaar en 12 tot 16 jaar. De pakketten
worden bij voldoende belangstelling be
schikbaar gesteld voor vertoning in scho
len, jeugd-, club- en buurthuizen, filmhui
zen en dergelijke.
In het cultureel centrum „De Meer
vaart” in Amsterdam worden op 1 en 2
september landelijke jeugdfilmdagen ge
houden. Daar worden alle films uit de
pakketten gedraaid en wordt een studie
gewijd aan de problemen van de kinder
en jeugdfilm. Van filmmakers, producen
ten, vertoners en pedagogen uit binnen-
en buitenland wordt verwacht dat zij aan
de discussies zullen deelnemen.
Over de Spaanse film „De Geest van de
Bijenkorf” die 12 en 13 juni in Velsen en
de veertiende in Filmhuis Castricum te
zien is, hebben we onlangs nog uitvoerig
geschreven en toen proberen duidelijk te
maken hoe het regisseur Victor Erice ge
lukt is de fantasie van twee meisjes, de
zusjes Ana en Isabel, die onder de indruk
komen bij het zien van de film „Franken
stein" te laten overvloeien in een werke
lijkheid die bijn tragisch afloopt. Het ge
heel speelt zich af in en om een Spaans
dorp en geeft een gecompliceerd en tege
lijk verhelderend beeld van de eenmaal
op gang gebracht fantasiestroom bij de
afgesloten levende meisjes.
Tenslotte vinden op 12, 13 en 14 juni in
de Amsterdamse Melkweg (Lijnbaans-
gracht) drie speciale voorstellingen plaats
van het complete filmproject „Renaldo en
Clara” van dichter-zanger Bob Dylan. De
film duurt 47a uur en het is niet uitgesloten
dat de vertoningen in De Melkweg (res
pectievelijk beginnend om 19.30, 21.00 en
20.00), mede georganiseerd door Kosmos, -
voorlopig de laatste kansen zijn voor het
Amsterdamse publiek om naar dit unieke
werkstuk te luisteren en te kijken.
houden en ten onder gaat in de politieke
ontwikkelingen van het fascistische Italië.
Een film die lieflijk en in pasteltinten inzet
met de beschrijving van het familieleven
der Finzi Contini en somberder van kleur
wordt als de barbaren binnendringen in
de beslotenheid van deze kwetsbare men
sen die eerst langzamerhand tot de erken
ning van de harde werkelijkheid gedwon
gen worden. De Sica’s „De Tuin van de
Finzi Contini's” is een sfeervolle en triesti
ge film, een klaagzang waarmee de grote
inspirator van het neo-realisme waardig
afscheid heeft genomen. Men kan de film
zien in het Witte Tejater (Liga voorstel
ling) op vrijdag, 8 juni.
De enige die precies weet welk gevaar
het villadorp bedreigt is Michaels weinig
snuggere psychiater Loomis (Donald Ple-
asance) die bij niemand gehoor vindt en
nu in z’n eentje probeert het dreigend
kwaad zoveel mogelijk te beperken. Stof
voor een goede thriller dus. Alleen heeft
regisseur Carpenter geen maat geweten
en toont hij zoveel meisjes-slachtoffers in
gruwelijke details dat men zijn film nau
welijks gezonde sensatie kan noemen en
hem alleen kan prijzen om zijn vinding
rijkheid in het bedenken van de nodige
schrikeffecten.
Maar gelukkig is er ook minder opwin
dend amusement in de Amsterdamse bio
scopen. Ik denk aan „Juliana” die kranig
voor de zevende week stand houdt, aan
Twee Vrouwen van Sluizen en „La Cage
aus Folies” met Ugo Tognazzi. Waarbij
zich als leerzame historie voegt „De lang
ste Dag” die weer naar voren is gehaald
nu we op 7 juni D-Day, de dag van de
grote invasie herdenken. Een goed idee
van het City concern.
Het project Kinder- en jeugdfilm is met
medewerking van de commissie voor het
Jaar van het Kind voorbereid door een
stuurgroep. Daarin zaten vertegenwoordi
gers van het Centraal Filmberaad, de Ne
derlandse Filmkeuring, de Nederlandse
Federatie Jeugd- en Jongerenwerk, de
Vereniging Cultureel Jongeren Paspoort,
de vereniging het Vrij Circuit, het werk
verband van provinciale servicebureaus
en de stichting Audiovisuele Vorming.
worden helpt niet) van regisseur Roger
Coggio die gewerkt heeft naar een scena
rio van Elisabeth Huppert die ook de
vrouwelijke hoofdrol speelt.
In de film heet ze Pauline die op zekere
dag tot de ontdekking komt dat het leven
haar verveelt. Ze is mooi en rijk en nog
veel meer, maar ze heeft er genoeg van en
op haar. 29ste wil ze er een einde aan
maken. Hoe al haar pogingen om dit een
voudige doel te bereiken telkens onder
broken worden door toevallige omstan
digheden en hoe ze in die chaotische toe
stand Peppo leert kennen (gespeeld door
regisseur Roger Coggio), een levenslustige
man die haar in korte tijd de vreugde van
het leven bij brengt, wordt in deze wat al te
gemakkelijke filmkomedie levendig maar
oppervlakkig uit de doeken gedaan.
de filmschool getuige is van het verwijde
ren van een gigantisch beeld in marmer
op het marktplein van Nowa Hutta en
daaruit moet concluderen dat de afgebeel-
de arbeider in ongenade is gevallen.
Ze vraagt en krijgt uiteindelijk per
missie van haar leraar een filmportret te
maken van deze eens hoog vereerde voor-
man-metselaar bij de opbouw van Nowa
Het filmhuis van het Haarlemse jonge
rencentrum DAC aan de Ripperdastraat
13a komt tenslotte vrijdagavond (20.45
uur) met de Amerikaanse B-film The
Night of the Living Dead, een produktie
die niet zozeer opvalt door een indruk
wekkend scenario of een artistieke film
wijze, maar door de horror die door speci
ale effecten wordt opgeroepen.
In deze film van regisseur en camera
man George Romero wekt radio-actieve
straling overledenen weer tot leven. De
gruwelijke ex-lijken blijken er kannibalis
tische neigingen op na te houden en vor
men een directe levensbedreiging voor
een aantal toevallige passanten op een
begraafplaats. Ternauwernood weten de
vluchtenden zich in een huis in veiligheid
te stellen, maar een langdurige beangsti
gende belegering is het gevolg.
Romero kreeg met deze film grove kri
tiek van de Amerikaanse pers naar het
hoofd geslingerd omdat hij bloederige
scènes detailmatig in beeld brengt.
In Amerika maken ze veel werk van
Halloween, een kinderfeest op de voora
vond van allerheiligen dat de bedoeling
heeft elkaar voor de gek te houden en aan
het schrikken te bregen, onder andere
door het lopen met grote pompoenen
waarin ogen en mond uitgesneden zijn en
een kaarsje binnenin voor fantastische
effecten zorgt, zhet is leuk bedacht door
regisseur John Carpenter en producente
Debra Hill om op deze verwarrende
avond in een Amerikaans villa-stadje een
pathologische moordenaar te laten rond
lopen die zich niet onderscheidt van de
Opnieuw geen grote gebeurtenissen op
het Amsterdamse filmfront. Maar liefst
twee theaters, Calypso en Cinema Inter
national hebben bijvoorbeeld „Brass Tar
get” op het programma staan, een ver
ward product van de Engelse regisseur
John Hough die zich in het verwoeste
Duitsland van direct na de oorlog af
speelt.
De film begint met een aanslag op de
trein waarmee een miljoenenschat aan
goudstaven vervoerd wordt die de gealli
eerden kort tevoren opgediept hadden uit
een Beiers meer, waar de vluchtende
Deutsche Reichsbank haar bezit gedropt
had in de hoop te redden wat er nog fe
redden viel. Wie nu mocht denken dat er
zich een gezellige speurderfilm zal ont
wikkelen die zich met de daders van de
aanslag zal bezighouden, komt bedrogen
uit.
Bij een eerste onderzoek stuit majoor
Joe de Luca (John Cassavetes) op plannen
die erop wijzen dat een aanslag óp gene
raal George Patton (George Kennedy) in
voorbereiding is. De beide thema’s wor
den door elkaar gehusseld met veel niets
zeggende achtervolgingen en wille keuri
ge schietpartijen die de verwarring alleen
maar groter maken. En alle activiteiten
van John Cassavetes hebben bovendien
geen enkele resultaat. De aanslag op Pat
ton lukt en het geld blijft weg. Veel leven
om niets dus.
Voornamelijk reprises ook deze keer
met enkele uitschietende nachtvoorstel-
lingen. Nieuw is „De Prijsvechter” in
Luxor, een door Clint Eastwoodfs pro-
ductiefirma Malpasso Company gemaak
te „road-film” met als hoofdthema de
speurtocht van vrachtrijder Philo Bed
doe (Clint Eastwood) naar een zangeresje
op wie hij verliefd is geworden en dat
zonder iets te zeggen vertrokken is.
Als reisgenoten heeft Clint een wijze
orang-oetang. zijn lievelingshuisgenoot.
en enige vrienden meegenomen en onder
weg verdient hij zijn geld met op te treden
als illegale prijsvechter. Er is spanning en
avontuur voldoende onderweg. Clint,
minder moorddadig dan anders blijkt een
acteur met voldoende cynische humor om
het hele geval dat uiteindelijk op niets
uitdraait, tot een opgewekte avonturen
film te maken.
Wie op de uitzinnig en volkomen kolder-
hij verliefd is op een vredelievende hoer.
Op de dag bijvoorbeeld dat hij van plan
is Mussolini te doden en Italië van een
tiran te bevrijden, wekt zij hem ’s ochtens
te laat, waardoor het feest niet kan door
gaan. Wat hem niet belet door te gaan
verdere anarchistische plannen uit te
broeden hoewel een mislukkig ervan bij
voorbaat op zijn gezicht staat te lezen. In
ieder geval een voortreffelijk voorbeeld
van het originele talent van Lina Wertmül-
ler van wie men zich ongetwijfeld „De
Verleiding van Mimi de Bankwerker” (Mi
mi metallurgico”) zal herinneren.
De Nederlandse film „Twee Vrouwen
van George Sluizer die na een wat moeilij
ke start zijn achterstand schijnt te zullen
inlopen, is nu in Studio te zien en voor de
jeugd staat zowel „Tarzan’s grootste ge
vecht” in Palace als Disney’s „Lady en de
Vagebond” in Studio klaar voor wat zo-
meramusement.
achtige humor van de Engelsen gesteld is
kan terecht in Palace waar Monte Py
thon en de Heilige Graal” draait, een
waanzinnige parodie op een van Enge-
lands oudste legendes.
Een wie van de slapstick-grappigheid
van de Italiaanse Lma Wertmüller houdt
met haar onverwachte uitbarstingen van
zwarte humor en erotische grofheden
moet naar „Liefde en Anarchie” waarin
de bekende underdog uit haar films, Gian
carlo Giannini een aspirant politieke
moordenaar speelt die steeds aarzelt tot
moorddadige daden over te gaan omdat
in Zauberflöte
feestvierende kinderen en overal makke
lijk binnen kan komen om zijn bloedig
werk te doen.
De moordenaar heet Michael Meyers en
hij is op Halloween ontsnapt uit een psy
chiatrische inrichting waarin hij vijftien
jaar geleden is opgenomen nadat hij als
zesjarig jongetje, eveneens op Halloween,
zijn zusje zonder enige aanwijsbare reden
met een vleesmes vermoord heeft. Sinds
dien heeft hij zonder een woord te zeggen
in zijn cel gezeten maar nu gaat hij zich
wreken op de maatschappij door op de
avond van de angstd zoveel mogelijk
slachtoffers te maken.
Dan kan men zich beter laten amuseren
in De Uitkijk met het Franse niemandalle
tje „On peut le dire sans se facher” (Boos
