CONCLUSIE IN JAARVERSLAG: BESTAANSRECHT BEWEZEN
E!
Drie maal
drie is negen
jjlkwispd-
F door
rg
ggll^upg
VénJuuJe
IR
1
Capri-
Sonne
I
I
vraag naar sakura kleurenfilms en de gratis tas
11
Voorlichting
m
,r
lator
ter
„Management IMP
is gebrekkig”
donderdag
ator
Kantooruren
Nazorg
Onderzoeker
Zuiver fris in't
onderwegkoffertje
Vrijwilligers
Krant
I
II
IJMOND
JUNI
19 7 9
2 1
K
BESTUUR CIC BEWEERT:
I
i
Capri-Sonne,
een heerlijke, zuivere
sinaasappel 1 i monade
In het handige
éénpersoons-pakje met de
vele gebruiksmomenten.
ELKE
AN
HAARLEM. Het Crisis Interventiecentrum Zuid-Kennemerland
in Haarlem heeft zijn bestaansrecht bewezen. Sinds de opening in
februari 1978 is er in voldoende mate gebruik van het centrum
gemaakt. Zowel door mensen in acute psycho-sociale nood als door
verwijzende hulpverleners. Het CIC heeft met name een regionale
functie. Het gros van de cliënten komt uit Kennemerland, de IJmond,
de Haarlemmermeer en de Bollenstreek. Dankzij het CIC zijn tal van
in de problemen geraakte mannen en vrouwen gespaard gebleven
voor onnodige opname in een psychiatrisch ziekenhuis. Het CIC heeft
kunnen voorkomen, dat ze het stempeltje „patiënt” of „ziek” kregen
opgedrukt.
IP i
(ADVERTENTIE)
Crisiscentrum hielp vorig
I
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniii
em. Te
393. I
jaarverslag maakt
HANS INVERNIZZI
am. Tel
393.
71226.
Het is voor KWISPELdoor onbegonnen
anmel-
FRANS NYPELS
ig naar
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIUIWIIIIIHIIIIIIHHHWNM
salkura kleurenfilms
e voor-
Wat valt verder op? Dat een op de vijf
cliënten gescheiden is, dat mensen die
ouder zijn van vijftig jaar het CIC slecht
weten te bereiken en dat 80 percent van de
cliënten buiten de kantooruren contact
zoekt met het crisiscentrum. Mogelijker
wijs had een aantal kunnen wachten.
Maar: „Een nadere analyse leert ons, dat
het overgrote deel van de cliënten dat
buiten de kantooruren kwam schade zou
hebben ondervonden wanneer het lang
had moeten wachten voor een eerste ge
sprek had kunnen plaatsvinden”.
Gebleken is voorts, dat een op de elf
cliënten heropgenomen dient te worden.
De verwachting is, dat binnen korte tijd
een op de vier cliënten terugkeert. In het
jaarverslag wordt dit verschijnsel ver
klaard.
„Er is nu eenmaal een belangrijke groep
mensen waar het crisicentrum mee in
contact komt, die regelmatig in een „labiel
evenwicht” komt te verkeren. Zonder een
voorziening als het crisiscentrum zouden
zij regelmatig gedurende langere tijd psy
chiatrisch moeten worden opgenomen.
Het CIC fungeert als instantie die door
een opname van bijvoorbeeld een dag of
drie hun gelegenheid geeft weer wat tot
zichzelf te komen. Om deze reden wordt
zo’n heropname door ons gezien als iets
wat volledig tot het werk van een crisis
centrum behoort”.
Nog een paar cijfers. Van de groep van
620 mensen, die werd opgenomen kwam
35 percent uit zichzelf, 25 percent via een
medisch kanaal (verwezen door huisarts,
bijvoorbeeld) en 40 percent via een maat
schappelijk kanaal (verwezen door het
maatschappelijk werk, bijvoorbeeld). Bij
de groep van 268 cliënten die een kort
contact had waren de cijfers: 54 percent,
19 percent en 27 percent.
De nazorg heeft het volgende beeld.
Nazorg door een medische instantie: (24
Van de ouders is niets bekend en dus is
het gissen naar het soort, al is te verwach
ten dat zij echt wel uit zullen groeien tot
Zo klein als ze zijn, het eigen willetje zit
er al aardig in en van manieren hebben ze
nog nooit gehoord, hetgeen ook niet an
ders kan na zeven weken. Dit maakt het
voor de nieuwe bazen erg makkelijk, want
ze zijn ongetwijfeld nog erg leergierig op
zo’n jonge leeftijd en dus helemaal naar
de hand te stellen.
en 22 percent). Nazorg door een maat
schappelijke instantie: 48 en 43 percent.
Geen nazorg: 26 en 31 percent. (Het eerste
percentage slaat op de groep opgenomen
cliënten; het tweede op de groep ambulan
te geholpen mensen.) In het jaarverslag
wordt overigens niet gemeld of.de cliënten
die geen nazorg kregen die ook niet nodig
hadden.
In januari heeft het CIC een enquete
gehouden onder potentiële verwijzers. De
reacties waren niet eensluidend. Wel werd
duidelijk dat de verwijzers het crisiscen
trum kennen en weten wie ze ernaar toe
werk met deze hondenschare op stap te
gaan. Op het terrein van het asiel is het
wel even lachen met het beweeglijke grut.
Het kost heel wat moeite om ze allemaal
op één plaat te krijgen, want aldoor is er
wel weer één die zijn nieuwsgierigheid
niet kan bedwingen en ook helemaal niet
de noodzaak van een foto inziet.
middelmatig hoge hondsbeesten met han
gende oortjes en gladde beharing. Erg
speels zijn ze nu natuurlijk nog allemaal
en ze zijn wel te vinden voor een paar
speelse beten met hun scherpe tandjes in
het gezicht van KWISPELdoor’s assisten
te. Zij komt er dan ook met de nodige
schrammen vanaf, maar dit is allemaal
speels en niet gemeen bedoeld. Het negen
tal zit in ieder geval boordevol energie en
voor de aanstaande bazen wordt het moei
lijk een keus te maken uit deze alleraar
digste hondjes, die zich bijna met hun
natte snuitjes door het hok wringen om
met de bezoekers kennis te maken. En wie
kan het vragende snoetje van zo’n jong
beestje weerstaan?
In het oogspringend is daarbij, dat het
crisiscentrum niet beschikt over „hard”
materiaal met betrekking tot het effect
van de behandeling. Een verzoek om een
KWISPELdoor is dan ook in de veron
derstelling dat, al zijn het er deze week
negen, voor deze pups snel een baas zal
komen opdraven. Door de jeugdige leef
tijd kunnen ze nog makkelijk wennen aan
een omgeving met kinderen en andere
huisdieren, waar volgens KWISPELdoor
geen moeilijkheden mee te verwachten
zijn.
KWISPELdoor schrijft over honden
die aan het Kerbertasiel aan de Heeren-
duinweg 8 op een nieuwe baas zitten te
wachten. Behalve op woensdag en zon- en
feestdagen is het asiel dagelijks geopend
van 9 tot 12 en van 3 tot 6 uur. ’s Zater
dags van 9 tot 1 uur.
Is bovenomschrjven conclusie die in het
jaarverslag van het CIC wordt gesugge
reerd er een van twijfelachtige kwaliteit,
de aanbeveling in het jaarverslag aan het
adres van deze krant om de volgende kop
boven een artikel te plaatsen - „Crisiscen
trum in de praktijk voor vrijwel alle inwo
ners van Kennemerland gratis” - lijkt een
aansporing tot volksverlakkerij.
eekend
11. 023-
ciale
staan
vlees
inslui-
ilnste.
temd
en er
Heen
Zalox
Het
>evor-
>rden
goed
som
Die
tube
istof
(AD VER TENTIES)
t ^^mo Kmotechniek02968-6355
x-
Over de vrijwilligers wordt geschreven,
dat zij „voor een belangrijk deel het ge
zicht bepalen van het crisiscentrum” en
beslist niet gemist kunnen worden. De
goede sfeer bij het CIC wordt door de
aanwezigheid van vrijwilligers bevor
derd. Aan het crisiscentrum zijn thans
vijfentwintig vrijwilligers verbonden die
gemiddeld tien uur per week in het CIC-
Ook wordt nog eens uit de doeken ge
daan, dat deze krant door puclikaties over
de financiering van het CIC de „drempel”
zou hebben verhoogd. Gelukkig weet het
CIC zich verzekerd „van een goede sa
menwerking met de gemeentebesturen en
de sociale diensten in de ruime omge
ving”, die ervoor zorgen, dat voor het
werk van het crisiscentrum betaald
wordt. Overigens valt uit het jaarverslag
niet op te maken hoeveel de cliënten nu in
werkelijkheid zelf voor hun behandeling
in het CIC hebben betaald en welk
bedrag.
speciale onderzoeker aan te mogen stel
len werd afgewezen door het Gewestelijk
Arbeidsbureau. Het CIC hoopt, dat de
gemeente Haarlem bereid is de aantstel-
ling van een onderzoeker mogelijk te
maken opdat het centrum niet langer
„verstoken blijft van de zo nodige feed
back”.
aktieve
pen in
wordt
DVER-
bij;
brachten zij gedrieën een rapport uit,
waarin werd voorgesteld direct op be
stuurlijk en directieniveau samen te
gaan en de samenwerking op mede-
werkersniveau geleidelijk tot stand te
brengen.
Tijdens de vergaderingen werd dui
delijk, schrijft het CIC, dat de mana
gementstructuur bij het IMP „gebrek
kig” is. Voorgesteld werd aan het
IMP, dat de directeuren van de andere
instellingen een half jaar lang een
aantal dagen per week hun kennis
zouden aanwenden om het manage
ment van het IMP te verbeteren. Dit
voorstel wees het IMP-bestuur af. Te
vens werd toen, aldus het jaarverslag,
afgezien van een samenwerking, c.q.
fusie op korte termijn.
De gemiddelde verblijfsduur van cliën
ten die werden opgenomen was 3.75 da
gen. Vergelijken we deze cijfers met die
van crisiscentra in Maastricht, Groningen
en Amsterdam dan komt het Haarlemse
CIC er goed vanaf. Geconstateerd wordt
dan ook in het jaarverslag, dat „een vol
doende hoeveelheid mensen” gebruik
maakte van het crisiscentrum. Opvallend
is verder, dat in hoofdzaak vrouWen 'een
beroep op het CIC deden. Van hen zijn er
veel getrouwd met WAO-trekkers en der
gelijke. Van het totale cliëntenbestand is
een groot deel niet in het arbeidsproces
opgenomen. Een op de vijf cliënten is
arbeidsongeschikt. Het jaarverslag: „Dit
gegeven gekoppeld aan de bovenstaande
opmerking over vrouwen van arbeidson
geschikten levert ons de achtergrond op
van een groot aantal cliënten”.
Voor alle zekerheid is over deze aanbe
veling nog contact opgenomen met het
ministerie van Cultuur, Recreatie en
Maatschappelijk Werk. Een woordvoer
der daar kwalificeerde de aanbeveling in
het jaarverslag van het CIC als „valse
voorlichting”. Het Haarlems Crisis Inter
ventie Centrum is geen gratis voorziening.
Laten we besluiten met een oordeel van de
deskundige op dat ministerie: „een derge
lijke aanbeveling is formeel en moreel
onverantwoord”. Daarom zult u de kopl
die het CIC-bestuur zo graag geplaatst
ziet, niet in deze krant aantreffen.
Een groep verwijzers uit de maatschap
pelijke hoek vindt, dat het CIC te veel
interventiecentrum is. Dat wil zeggen: te
veel aan de problemen doktert en te wei
nig puur als opvangcentrum voor mensen
in nood functioneert. Daar staat de kritiek
van verwijzers uit de psychiatrische hoek
tegenover, die stellen dat het CIC juist te
weinig aan interventie doet. Het jaarver
slag: „Onze opstelling tussen beide stro
mingen in blijft voralsnog geïnspireerd
door de gedachte, dat allereerst de gewo
ne man of vrouw in onze regio die gecon
fronteerd wordt met een escalatie in de
relatie (huwelijk, gezin, werk) in het crisis
centrum terecht moet kunnen”. Ook ande
re cliënten wil men best opnemen, mits er
plaats is.
In het jaarverslag worden ook hoofd
stukjes gewijd aan de rol van de hulpver
leners en de vrijwilligers. Geconstateerd
wordt, dat de staf van acht betaalde
krachten in feite te klein is. Er is nauwe
lijks gelegenheid om „bij te lezen”, om
zich te informeren over wat er in de regio
gaande is. De avond- en nachtdiensten
vormen volgens de auteurs van het jaar
verslag een „zware belasting”, terwijl er
ook overdag flink moet worden aange
poot. Toch heeft nog niemand om deze
reden ontslag genomen. Het oorspronke
lijke team is nog compleet Om „conjunc
turele redenen” heeft het bestuur besloten
dit jaar geen extra (parttime) krachten
aan te trekken, maar de mogelijkheid is
aanwezig dat volgend jaar tot uitbreiding
van de staf wordt besloten.
kunnen sturen. Het
ook melding van het feit, dat „het overgro
te deel van de respondenten het voor hun
werk belangrijk acht dat er een crisiscen
trum is”. Slechts een enkeling zou onte
vreden zijn over datgene wat het CIC voor
de doorverwezen cliënt heeft gedaan.
Aldus enkele conclusies, die getrokken worden in het jaarverslag over 1978, dat deze
week door het CIC is uitgebracht. In dit verslag staan veel interessante cijfers. Zo staat
er te lezen, dat in de eerste twaalf maanden van het CIC-bestaan in totaal 888 mensen
geholpen werden. Van hen verbleven er 620 een of meer dagen in het centrum aan de
Schotersingel. Met de rest (268 cliënten) werden hulpverleningsgesprekken gevoerd van
minimaal anderhalf uur.
Daarnaast gaf het CIC aan circa 2000
mensen informatie of advies. De gemid
delde bezetting in 1978 was 68,5 percent
(gerekend was op 70 percent). In de eerste
maanden van dit jaar werd een bezetting
spercentage gehaald van 80 percent.
NAMEN: door de nieuwe bazen zelf te
bedenken.
LEEFTIJD: zeven weken
RAS: bastaards
SOORT: 6 meisjes en 3 jongetjes
PRIJS: 60 per stuk
INLICHTINGEN: 02550-15744.
Tot slot wordt nog een lans gebroken
voor de oprichting van meer crisiscentra
in den lande. In gebieden waar nu cliën
ten uitsluitend in het medische kanaal
verzeild raken. „Om dit tegen te gaan zou
elke regio met circa 500.000 inwoners
moeten kunnen beschikken over een cri
siscentrum waar mensen in acute nood
zelf naar toe kunnen gaan”, aldus het
CIC.
(Van een onzer verslaggevers)
HAARLEM. Een fusie tussen het
Crisis Interventiecentrum, de Stich
ting voor Geestelijke Volksgezondheid
en het Instituut voor Multidisciplinaire
Psychotherapie (IMP) in Haarlem is
voorlopig van de baan. Dit meldt het
jaarverslag 1978 van het crisiscentrum.
Volgens dit jaarverslag heeft het be
stuur van het IMP de boot afgehouden
en besloten, dat een nauwe samenwer
king tussen de drie instellingen op kor
te termijn niet gerealiseerd diende te
worden.
Waarom dan die irritatie? Omdat deze
krant het als haar taak ziet haar lezers
juiste informatie te verschaffen. In de
gewraakte artikelen werd onder meer uit
eengezet dat cliënten van het Crisis Inter
ventie Centrum, indien de inkomens- en/
of de vermogenspositie dit toelaat, achter
af een nota gepresenteerd kunnen krijgen
van de sociale dienst uit hun woonplaats
voor een eigen bijdrage in de kosten van
het verblijf dat door die sociale dienst is
voorgeschoten. Geheel conform de richt
lijnen van de Algemene Bijstands Wet,
waarin is vastgesteld dat bijstandskosten
in principe verhaald kunnen worden, ten
zij er zwaarwichtige redenen zijn om van
dit uitgangspunt af te wijken. Het CIC is
dus geen gratis voorziening, hoe graag
bestuur en medewerkers van het CIC dit
ook wensen. Wie dit feit niet verdoezelt,
verhoogt de drempel voor toekomstige
cliënten.
ningspotentieel te handhaven”. Een sa
menwerking of fusie zou ook uitste
kend passen in het kader van de tot
standkoming van een Regionaal Insti
tuut voor (Ambulante) Geestelijke Ge
zondheidszorg, het zogeheten RIGG of
RIAGG.
In augustus 1977 al werd aan de
directeuren van de drie instituten op
dracht gegeven te bezien op wat voor
termijn en in welke mate er samenge
werkt kon worden. In februari 1978
Dat het CIC-bestuur laat blijken geprik
keld te zijn over de wijze waarop verslag
gevers van deze krant aandacht schenken
aan het kostenaspect van het CIC vatten
wij op als een compliment. Het CIC draait
namelijk op gemeenschapsgeld - in het
verslagjaar 1978 werd ruim ƒ600.000 be
lastinggeld via de kanalen van de Algeme
ne Bijstands Wet naar het CIC gesluisd.
De belastingbetalers mogen best weten
wat er met hun centjes wordt gedaan. Dat
vindt het CIC-bestuur trouwens ook blij
kens het uitvoerige jaarverslag waarin
rekening en verantwoording wordt gege
ven over het functioneren van het cen
trum, dat in een duidelijk gevoelde be
hoefte voorziet.
De stap van het IMP wordt door het
CIC-bestuur betreurd”, omdat het niet
in het belang van de cliënten is de
huidige versnippering in het hulpverle-
Binnen het CIC is mede daardoor de
indruk ontstaan dat deze krant het Crisis
Interventie Centrum is gaan zien als een
onnodige aanvulling van de gezondheids
zorgvoorzieningen in de regio. Die mening
werd versterkt doordat het CIC in een
redactioneel commentaar „een kostbaar
opgetuigd prestige object” is genoemd.
Een kwalificatie die in deze krant nader
werd toegelicht met de vermelding van de
dagprijs van het CIC, voor ’79 vastgesteld
op ƒ296. Over die toevoeging meldt het
jaarverslag overigens niets.
Dolblij springen zeven pups uit hun
buitenverblijf op weg naar de tijdelijke
vrijheid, die de verzorgster ze geeft. Zij
maken deel uit van de negenling die vori
ge week in het asiel is binnengebracht.
Twee pups blijven liever in het hok, ter
wijl de overige zeven jonge beestjes al
gauw tussen de struiken verdwijnen, om
gelijk even van de gelegenheid gebruik te
maken hier en daar een plasje te plegen.
Deze alleraardigste jonkies zijn verschil
lend van kleur, zes zandkleurige, twee
black and tan en één zwarte pup vormen
samen dit negental.
Door deze deur
gingen vorig jaar eni
ge honderden men
sen in acute nood
naar binnen. Het is
de entree van het
Crisis Interventiecen
trum in Haarlem, ge
vestigd in een monu
mentaal pand aan de
Schotersingel. Een
centrum, dat zijn be
staansrecht, vindt
men zelf, bewezen
heeft.
a
In het jaarverslag van het Crisis Inter
ventie Centrum Zuid-Kennemerland
(CIC) worden enkele opmerkingen ge
plaatst over de rol van deze krant. De
suggestie wordt gewekt dat in deze krant
eenzijdig aandacht wordt geschonken aan
de kostenkant van het CIC. Een letterlijk
citaat uit het jaarverslag ter illustratie:
„Het zijn altijd de volgende koppen welke
als blikvaqger dienen: „Cliënt betaalt cri
siscentrum in principe zelf” of „Crisiscen
trum doet verwoede pogingen gratis te
worden”. Altijd worden publiek en poten
tiële verwijzer de hulpverlenende in
stantie) geattendeerd op de kostenkant
van het CIC”.
werk steken. Een experiment met zes vrij
willigers die min of meer als beroeps
kracht werkten is mislukt. Sinds januari
van dit jaar doen alle vrijwilligers weer
hetzelfde werk.
Het crisiscentrum heeft vorig jaar vrij
wel zonder verlies gedraaid. De dagprijs
is om die reden dit jaar slechts verhoogd
van 292 tot 296 gulden. Toch kostte het
CIC de gemeenschap in 1978 een lieve
duit: ƒ624.821,51 om precies te zijn. Het
CIC had helemaal quitte kunnen draaien
als één gemeente ƒ4651,41 had betaald.
Dit is niet gebeurd. Het gaat om de ge
meente Leiden. Volgens directeur Hans
de Bont is de kans zeer groot, dat het geld
alsnog binnenkomt.
In het jaarverslag wordt nog eens haar
fijn uitgelegd hoe het CIC via de Algeme
ne Bijstandswet aan zijn inkomsten komt.
Ook wordt wederom een warm pleidooi
gehouden voor een andere financiering:
rechtstreeks door het rijk, waardoor het
CIC echt voor iedereen gratis zou kunnen
werken. Nu nog lopen cliënten de kans,
dat ze achteraf een gedeelte van de kosten
zelf moeten betalen. Dit feit heeft, zo
wordt gesteld, een „drempelverhogende”
uitwerking.
Niet voor het eerst overigens wenst deze
krant vast te stellen dat het CIC een
waardevolle voorziening is, waaraan in
deze regio grote behoefte bestaat. Maar
een kostbare voorziening is het ook, ge
zien de bedprijs per nacht/dag. Maar op
deze plaats is nimmer beweerd dat het
CIC te duur was en dientengevolge maar
diende te verdwijnen.
jaar 888 mensen in nood
V.
