5W7
r
L
Letterkast
ts
Conflictsituatie kan
verhelderend werken
HET LICHT ALS
rt
MEDICIJN
a
n
/X?
'11
H
1
WPT
w
A
Ww
fr
^0
feXFEPITIE.'
«5
door Pieter Graf
Meer openheid
Gebrek aan mobiliteit
De kus
Bonden
Oe
■T
V
i
iiül
’2
als
I
cP
UIT
^.\lll////>
if
Hf
Hl
|4| j
jj'M
'1
a
9
tt\'
i/i
,>„,i
q,
H
fl,
k"
t,
Tekening Hans Boot
Directeuren te leen
te
>nal.
niek.
tie-
KEES TOPS
F BAKKER, arts
fel-i
Photo-therapy in het Westen wordt onder andere ge
bruikt bij geelzucht van pasgeborenen. Geelzucht komt in
meer of mindere mate voor bij vijf van elke tien baby's. In
ernstiger gevallen wordt photo-therapy toegepast.
Die reorganisatie, waarbij de KVT-vestiging in
Deventer werd gesloten en 120 man moesten af
vloeien, is inmiddels achter de rug. KVT-Moor-
drecht, waar de produktie werd geconcentreerd,
beweegt zich ondanks de weinig florissante situa
tie op de Nederlandse tapijtmarkt weer in op
gaande lijn.
Reden: de zittende directeur was door ziekte al
langdurig afwezig, terwijl het niet waarschijnlijk
was dat die nog zou terugkomen, én er moest
dringend een reorganisatie worden doorgevoerd.
„Het is een uitdaging een bedrijf in moei
lijkheden te helpen er weer bovenop te
komen met de kennis die je hebt. Het
aantrekkelijke voor mijzelf is: het probleem
oplossen en aan de uitvoering ervan mee
werken”. Aan het woord is H. J. Knotten
belt, de oprichter van „Custom Manage
ment”, een soort uitleenbureau van direc
teuren. Zijn „bureau voor management
naar maat” helpt bedrijven bij het uitvoe
ren van specifieke projecten, zoals het
opzetten van buitenlandse vertegenwoor
digingen of het regelen van licentie
overeenkomsten, of helpt een zittende di
rectie bij het rondkrijgen van een reorgani
satie.
De zaken bij KVT gaan weer zo goed dat er
mondjesmaat personeel wordt aangetrokken. De
voorkeur gaat daarbij uit naar ex-werknemers uit
Deventer, want dat zijn ervaren krachten, maar
het wil niet erg lukken. Knottenbelt: „Je krijgt te
maken met de mobiliteit van de arbeid en die is
gewoon nihil. Er werkt hier een aantal mensen uit
Deventer. Die zitten nog in de afvloeiingsperiode.
Hij kan zich voorstellen dat mensen, die buiten
hun schuld werkloos zijn geworden, niet voor een
gering bedrag meer dan hun uitkering weer aan
het werk gaan. „Ja, daar heb ik alle begrip voor”.
Dat komt voor een groot deel doordat de ver
koop van KVT zich voor vijftig percent richt op de
export. Een sterk staaltje daarvan is de export
naar Australië. De wol komt uit dat land, wordt
bij KVT omgetoverd tot een tapijt en gaat weer
terug. Volgens Knottenbelt is dat mogelijk, omdat
in Moordrecht een produkt wordt gemaakt dat
internationaal goed aanslaat. „Ik zeg wel eens dat
wij de smaakmakers van de wereld zijn. Je vindt
onze karpetten eigenlijk in alle grote warenhuizen
en hotels over de hele wereld. Wij zijn heel sterk in
de moderne dessins en bovendien hebben we een
uitstekend kwaliteitsimago. Daar hebben we onze
naam ook mee opgebouwd. We zijn niet voor niets
al bijna 200 jaar in zaken met het predikaat
„Koninklijke”. Dat heb je op de een of andere
manier toch verdiend als bedrijf”.
Ze vinden het werk hier wel leuk en ze zouden ook
wel willen komen werken, maar ze willen niet
verhuizen”. De KVT-directeur kan zich dat ener
zijds wel voorstellen. „Je hebt met je gezin een
bepaald relatiepatroon opgebouwd en dan is ver
huizen een moeilijke beslissing. Ik denk dat als ik
voor die keuze werd geplaatst, ik er zelf ook veel
moeite mee zou hebben”.
Anderzijds is hij van mening dat ons stelsel van
sociale verzekeringen langzamerhand zo ontaard
is „de goede uitzonderingen daargelaten na
tuurlijk” dat er geen enkele mobiliteit meer in
de arbeid zit. „Ik vind het een enorme paradox dat
je mensen zoekt en ze hier niet kan vinden, maar
dat je wel mensen uit Marokko kan krijgen (ze
ventig tot tachtig man van de tweehonderd KVT-
werknemers komt uit Marokko) en dat land ligt
toch bepaald niet naast de deur! Die mensen
willen wél werken, maar iemand die honderd
kilometer verderop woont wil dat niet. Daar zit
voor mij een stuk logica in”.
In een bepaald stadium van de reorganisatie
heeft KVT geprobeerd steun van de overheid te
krijgen. Tenslotte is daar toch maar van afgezien.
zegt. De hele besluitvormingsprocedure wordt
daardoor aanzienlijk gecompliceerder”.
„Je moet ervoor oppassen dat je niet in een
situatie komt, waarin de ene of de andere partij
een soort „Prinzipienreiter” wordt. Ik ben zelf
«iemand die niet voor eeuwigdurend in conflictmo
dellen gelooft. Ik denk niet dat je daar als mens
mee zou kunnen leven. Maar zo nu en dan eens
goed tegen elkaar tekeergaan, kan heel verhelde
rend werken.
Toch is de reorganisatie bij KTV nou ook weer
niet helemaal vlekkeloos verlopen. In het begin,
toen duidelijk werd dat een van de twee KVT-
vestigingen zou moeten worden gesloten, laaiden
de emoties af en toe hoog op. Voordat de mensen
ervan konden worden overtuigd dat concentratie
in Moordrecht de enige zinvolle weg was om de
continuïteit van de rest *van de onderneming te
waarborgen, moest er een flink stuk wantrouwen
worden weggenomen. Knottelbelt: „Dat wantrou
wen kwam voort uit de wijze van leiding geven. Ik
ben zelf iemand die een uitermate grote openheid
betracht, omdat je in een bedrijf met mensen
werkt. Ik zie die mensen staan. Net zo goed als je
je aandeelhouders informeert, vind ik het heel
„KVT was vroeger duidelijk een heel traditio
neel bedrijf met een sterk hiërarchische struc-
tuur. Nu bestaat er meer openheid met een goede
communicatie van boven naar beneden en omge
keerd. Ik geloof niet dat je dat in structuren kan
zetten, maar bij mij neemt de factor arbeid een
heel belangrijke plaats in. Dat is de ervaring die je
meebrengt vanuit je eigen werkpatroon. Ik be
doel: je wordt toch niet geboren als directeur!”
Bilirubine is een afvalprodukt van hemoglobine, dat de
zuurstofdrager in de rode bloedcel is. Dit bilirubine hoopt
zich op in geval van geelzucht en geeft de gele kleur aan
de huid. Licht dringt door de huid en veroorzaakt een
chemische reactie met het bilirubine in de bloedbaan,
waardoor dit wordt afgebroken.
normaal dat je je mensen in het bedrijf infor
meert”.
In de komende tien jaar zullen we zien
hoe licht een steeds belangrijker rol gaat
spelen bij een behandeling van ziekten.
De officiële naam voor licht-therapie is
„photo-therapy". Iedereen is eigenlijk al
bekend met de invloed van licht op onze
gezondheid. Denk maar eens aan de vele
miljoenen mensen die in de vakantie de
zon op zoeken. Zonlicht heeft een gunstige
werking op ons gestel, dat de vorming van
vitamine-D in de huid te boven gaat. De
meeste mensen voelen zich een stuk beter als de zon
schijnt: een zonnebad verricht vaak wonderen (mits niet te
lang gedaan). In oosterse landen spelen de zon en het
zonlicht reeds eeuwen een belangrijke rol in het religieuze
leven van vele miljoenen mensen.
Photo-therapy wordt ook gebruikt bij een aantal moeilijk
te behandelen huidziekten, zoals acne en psoriasis.
In Amerika wordt photo-therapy ook gebruikt voor de
behandeling van een zeldzame en uiterst moeilijk te
behandelen huidkanker. De photo-therapy in deze geval
len van fatale huidkanker schijnt erg gunstige resultaten
op te leveren. In Amerika en Engeland wordt geëxperi
menteerd met photo-therapy voor de behandeling van
andëre vormen van kanker.
Zuurstofmoleculen in een zeer actieve toestand worden
dan gevormd en deze vernietigen de kwaadaardige cel.
De mogelijkheden zijn zeer hoopgevend, al moet er
natuurlijk nog veel onderzoek worden gedaan.
Hoe dan ook, de conclusie kan zijn, dat licht een
uitgesproken krachtbron is, met invloed op vele functies
en orgaansystemen in het lichaam, variërend van invloed
op bepaalde hersencentra en hormoonkringlopen in het
gezonde lichaam tot een vernietigende werking onder
bepaalde omstandigheden op kankercellen in het zieke
lichaam.
Op het ogenblik is hij tijdelijk directeur
van de Koninklijke Vereenigde Tapijtfabrie-
ken in Moordrecht. Na de tocht door een
diep reorganisatiedal, waarbij de vestiging
in Deventer de poorten moest sluiten, ziet
de toekomst er weer rooskleurig uit.
In 1974 zette drs. H. J. Knottenbelt (44
jaar) zijn eigen bureau „Custom Manage
ment” op, dat directeuren tijdelijk uitleent
om een specifiek project uit te voeren of
binnen een bedrijf een stuk reorganisatie
door te voeren.
„Ik voorzag een toenemende behoefte
aan tijdelijk management, wat zoveel wil
zeggen als het voor een bepaalde tijd
ondersteunen van ondernemingen op di
rectieniveau met de expertise die niet bin
nen de directie aanwezig is”.
Knottenbelt: „Wij werken anders dan een
adviesbureau. Dat geeft alleen een advies,
maar wij voeren het advies ook zelf uit. Wij
stellen een diagnose, schrijven een medi
cijn voor en zien er vervolgens nauwlettend
op toe dat de patiënt het ook inneemt. In
zekere zin zijn wij bedrijfsartsen”.
<5
9
9
en
i.
ers.
De reorganisatie van KVT heeft al met al vrij
snel haar beslag gekregen. De medewerking, ook
van de mensen die moesten afvloeien, noemt
Knottenbelt prima. Ook over de rol van de vakbe
weging geen kwaad woord. Hij vindt het altijd
plezierig om met de bonden te praten, omdat die
vanuit een andere dimensie meedenken. Dat mee
denken hoeft voor hem helemaal niet steevast te
gebeuren in een perfecte harmonie. „Nee, ik ge
loof dat op bepaalde momenten het conflictmodel
wel degelijk zinvol is, omdat je dan de discussies
wat scherper krijgt. Ik kan me voorstellen dat je
de bonden soms als lastig ervaart, maar dat geldt
ook ten opzichte van je bankiers die willen ook
wel eens iets niet doen dat je graag zou willen..Het
conflict ga ik niet uit de weg zolang er redelijk
overleg mogelijk is en men bereid is naar eikaars
argumenten te luisteren”.
U/r VOO/ZQAAD
LeveeBAAe
Knottelbelt zelf is op het ogenblik directeur van
de Koninklijke Vereenigde Tapijtfabrieken
(KVT) in Moordrecht. Vorig jaar verzocht de raad
van commissarissen van dat bedrijf hem het di
recteurschap voor een tijdje op zich te nemen.
l
Niet uit angst voor pottekijkerij van overheidszij-
de, want „die weet immers al zoveel van een
bedrijf”, maar vanwege de problemen die daar
mee gepaard konden gaan en de grote kans uitein
delijk een nee te krijgen. „We hebben onze inspan
ningen er helemaal op gericht om de financiering
van de reorganisatie zelf rond te krijgen. Het
contact met de overheid was best plezierig, maar
ik geloof dat, als je het als bedrijf zonder de
overheid kunt stellen, dat dat dan de voorkeur
verdient. Je krijgt namelijk nog een partij aan
tafel en dat maakt de overlegstructuur alken
maar moeilijker. Zo’n overheidsgedelegeerde
mag immers bijna nooit zelfstandig beslissingen
nemen, maar moet eerst ruggespraak houden. Dat
is een voelhoorn, die vrijwel nooit direct ia of nee
Dr. Berenbaum van St. Mary’s Hospital Medical School
in Londen, verklaart dat lichttherapie waarschijnlijk gun
stig zal werken op elke vorm van kanker die met licht te
bereiken is. Nieuwe technieken maken het mogelijk
zorgvuldig gericht licht tot* diep in het lichaam te laten
doordringen, vooral in holle organen, zoals de longen.
Men experimenteert met lichtgevoelige medicamenten,
zoals hematoporphirine. Als licht met dit medicament in
contact komt, begint het te fluoriseren (licht af te geven) in
bijvoorbeeld de kwaadaardige kankercel.
nr
01a la!
Zouden ze iets hébben met elkaar? Je zou
het op het eerste gezicht wel denken.
Hij - de geslaagde zakenman, helemaal op
eigen krachten naar boven geklauterd,
hard maar rechtvaardig voor zijn mensen,
een innemende persoonlijkheid voor zijn
vrienden - slaat zijn machtige handen om
de frêle schouders van haar: de moderne
jonge vrouw, eigentijds mantelpakje, het
laatste kapsel, niet erg diep gravend, maar
genietend van het leven, omdat het fijn is
om jezelf te zijn.
Ziet u haar ogen glanzen
SKWOESJI Elektronenflitser. Het pril geluk
meedogenloos betrapt door de
haarscherpe Japanner en nog diezelfde
dag afgedrukt op de voorpagina van de
avondbladen.
U weet wel beter. Martin Schröder kust
Neelie Smit-Kroes, nadat de
staatssecretaris „het politieke besluit"
heeft genomen het startverbod voor de
Nederlandse DC 10's op te heffen.
Een kus als beloning dus.
Wie beloond wordt, is braaf geweest in de
ogen van de beloner. De hond die een
kunstje heeft geleerd, krijgt brokjes, het
paard dat de dubbele oxer foutloos heeft
genomen een suikerklontje.
En Neelie krijgt een kus.
„Brééf, brééf!"
Waarom zou er zo nadrukkelijk melding zijn
gemaakt van de „politieke" beslissing van
de staatssecretaris? Is die DC 10 nou veilig
of niet?
Voor Marin Schröder geen vraag maar een
weet.
„Wij kennen de DC 10 al jarenlang als een
zeer betrouwbaar vliegtuig", schrijft hij in
een ingezonden mededeling aan alle
Martinair-passagiers in diezelfde
avondbladen.
Er vanuit gaande dat Schröder voldoende
verantwoordelijkheidsgevoel heeft om te
beseffen wat de invloed van zijn woorden
op het publiek zal zijn, geloven we hem op
zijn woord. Het is immers niet aanemelijk,
dat hij zijn eerste groep Palmagangers
sinds 6 juni, overdadig besproeid met
champagne de DC 10 in stuurt in de
wetenschap dat die kist ieder moment naar
beneden kan lazeren, om het even helder
uit te drukken.
Maar wat heeft de Martinair-directeur
onderstreept en in hoofdletters boven zijn
advertentie laten afdrukken?
DC 10 van alle blaam gezuiverd.
En dét is op zijn minst voorbarig. Want de
ECAC-landen (de ECAC is de
overkoepelende organisatie van Europese
luchtvaartdiensten, waartoe ook onze
Rijksluchtvaartdienst behoort) mogen dan
met elkaar hebben uitgemaakt dat de
Europese DC 10's, mits extra-nauwkeurig
onderhouden, wel weer de lucht in kunnen,
in de Verenigde Staten staan er nog 138
aan de grond.
De Amerikaanse vereniging van
(klaarblijkelijk kritische) luchtreizigers
(APA) èn de organisatie van piloten (ALPA)
hebben een diepgaand onderzoek naar de
veiligheid van Mac Donnell-Douglas'
inderhaast op de markt gebrachte jumbo
geëist. En gelijk hebben ze.
De Vereniging van Nederlandse
Verkeersvliegers (VNV) heeft daarentegen
haar voldoening uitgesproken over de
opheffing van het startverbod. Bij de in
Nederland gebruikte DC 10/30-toestellen
zijn geen fouten geconstateerd, zoals die
bij het Amerikaanse type zijn aangetroffen,
aldus de VNV.
En van de Nederlandse luchtreizigers hoor
je intussen helemaal niets.
Toch ligt in de boekhandel nog steeds dat
boek met de lugubere titel „Destination
Disaster" (vertaald als „Op weg naar het
noodlot”), waarin drie Britse journalisten na
hvee jaar onderzoek tot de conclusie
komen dat de DC 10 essentiële
constructiefouten bevat.
Dat is een ernstige stelling, die ondanks de
besluitvorming binnen de ECAC niet is
weerlegd. Tót het moment dat dat wél is
gebeurd, is de DC 10 geenszins van alle
blaam gezuiverd.
«a^az/M
H. Knottenbelt
'OJ
