FRITS BOTMAN
HULPDIENST IN
VERZEKERAARS
STELLEN EIGEN
lT
N
E
5.
T.
y
i
sa
I
I
1S
I
r
-Ê
door Udo J. Buys
Onontbeerlijk
Grote rampen
Twintig man
Eerste stap
16
r>
-
13
Aan de vooravond van de grote vakantietrek heeft de
ANWB een „helpende hand” naast zich gekregen. Na
twintig jaar actief te zijn geweest met de Reis- en Krediet
brief zijn ook de reisverzekeraars de „Europeesche”,
„Elvia” en „O.W.J. Schlencker” gestart met een dergelijke
hulpdienst. De drie doopten hun boreling IAV, Internatio
nale Automobilistenhulp Verzekering, en hebben in Am
sterdam een permanent bezette SOS-centrale ingericht,
waar alle verzekerden in het buitenland, automobilist en
niet-automobilist, dag en nacht terecht kunnen.
Voor Frits Botman was de IAV een afscheidscadeautje
aan de Europeesche waar hij 32 jaar werkte. Tientallen
transporteenheden staan klaar voor een snelle hulpverle
ning door de IAV, die als extraatjes ook de huur van pen
vervangend auto vergoedt en extra gemaakte hotel
kosten.
Nog steeds trekt tien procent van de Nederlandse vakantiegangers zonder
reisverzekering over de grens. Daarbij gaat het toch al gauw om een legertje van
een half miljoen mensen. Aldus de becijfering van Frits Botman, tot deze week
directeur van ,,de Europeesche” bij wie de helft van de Nederlandse reizigers
verzekerd is. Vooral door de onstuimige groei van het massatoerisme heeft de
maatschappij stormachtige perioden gekend. „In 1969 hadden we nog een
omzet van 24 miljoen gulden, nu is dat bijna 130 miljoen”, aldus Botman, die
aanvankelijk koos voor een carrière als stuurman op de grote vaart en pas later,
in 1947, bij de door zijn vader Richard opgerichte Europeesche terecht kwam,
waar hij in 1969 directeur werd.
Vanuit het Haagse ANWB-paleis aan de Wassenaarseweg is verontwaardigd
gereageerd op het initiatief van drie vakantieverzekeraars een eigen alarmcen
trale in te richten. „Het komt over ons als een koude douche. We vinden het
allemaal niet zo correct en dan druk ik me nog voorzichtig uit”, aldus voorlichter
theo Kroon van de Koninklijke Bond. Kroon is er zo direct nog niet van overtuigd
Öat een tweede centrale ook eeh grotere service voor het reizende publiek tot
gevolg zal hebben. „Dat is allemaal nog de vraag, dat zal nog moeten blijken”,
houdt hij de boot af.
4
ttirwCTtwi
4
Bi JRB
II
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
MHiiiiiniiiiiiiiiiiNiiiiiiiHiuniniiiniiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiNiiinininiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiii
alarm- c o ncur ent
ANWB woest op
A/
De ANWB-Alarmcentrale
2
I
HHmimiimmiimmiiiiiintiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiii^^
drie verzekeraars hebben voor de leiding
mr. Johan Kooren aangetrokken, een ju
rist, die als werkstudent al eerder erva
ring als hulpverlener opdeed bij de
Alarmcentrale van de ANWB.
In tegenstelling tot de ANWB heeft het
ministerie van buitenlandse zaken de
regeringsinstantie die het meest betrok
ken is bij het verlenen van hulp aan land
genoten in nood enthousiast gereageerd
op de oprichting van de Alarmcentrale.
Aan de drie maatschappijen heeft het
ministerie laten weten een dergelijk initia
tief toe te juichen en de bereidheid uitge
sproken „waar mogelijk medewerking te
verlenen bij het oplossen van de proble-
Over zijn vak zegt Botman: „We zijn nu
echt kruideniers, het gaat van ’n nagel
schaartje tot een dodelijk ongeluk”. Van
die laatste gebeuren er meer dan de door
snee toerist zou verwachten. „Per jaar
hebben we tussen de vijftig en honderd
dodelijke ongelukken en honderden, mis
schien wel duizend mensen die door ziekte
overlijden, vooral ook onder de overwin
teraars. In die groep gaan er betrekkelijk
veel dood. Mensen die oud zijn moeten
ook geen roekeloze reizen gaan onderne
men. Als je oud bent, moet je niet hartje
zomer naar Malaga gaan, dan heb je alle
kans dat je ’n mep krijgt”.
Verleden jaar noteerde zijn maatschap
pij ook duizenden gevallen van lichame
lijk letsel. „Ik wil niet zeggen dat de men
sen roekeloos zijn. Maar er gebeuren wel
veel dingen door mensen die met gebrek
kige auto’s op pad gaan of al doodmoe zijn
als ze vertrekken. En dan heb je natuur
lijk veel ongelukken door het opwaaien
van caravans”.
gulden uitgekeerd”, aldus Botman, „die
ramp was ontzettend veel leed, heel erg
ontzettend. Er is al leed als mensen thuis
dood gaan, laat staan als het dan daar en
zo gebeurt”.
Vooral vandaag de dag, waarop zieken
huisrekeningen kunnen oplopen tot vier
honderd gulden per ligdag is een reisver
zekering onontbeerlijk. Zeker nu ook Ca
nada en Amerika populaire bestemmin
gen worden. „Het is een goede zaak om
dan niet onverzekerd op pad te gaan. In
Amerika is ziek zijn peperduur, dat zijn
enorm hoge rekeningen, en het liggeld
kan per dag oplopen tot vierhonderd dol
lar. Voor die landen is het raadzaam en
nu praat ik echt niet voor m’n eigen straat
je een aanvullende verzekering te ne
men, zodat je, als er iets gebeurt, niet met
je handen in je haar zit”.
Ook in Europa heeft Botman de „aar
digste” ervaring met doktoren in de va-
kantiecentra, die seizoengebonden zijn.
„We weten dat in al die centra artsen
zitten, zowel in Oostenrijk als in Zwitser
land, die in een paar maanden de buit
binnen moeten halen en erg hoge rekenin
gen schrijven. Sommigen gaan zelfs zo ver
om de hostess van een reisvereniging tien
percent van de rekening te beloven als ze
de ziekte of gewonde gast naar hem toe
brengt”, vertelt hij.
Volgende week zaterdag verlaat Frits
Botman voorgoed zijn woonplaats Aer-
denhout om zich te vestigen in het Spaan
se plaatsje Javea, in de buurt van Alican
te. Het is niet te verwachten dat het stil
zitten wordt. „Ik heb al wat contact met
reisorganisaties en wil eigenlijk proberen
Hollandse artsen te interesseren om zieke
toeristen in Spaanse ziekenhuizen te be
zoeken. Niet om ze te behandelen, maar
meer voor het sociale contact”, aldus reis-
verzekeringsman Botman welgemoed.
J
ANWB-alarmcentrale: 070-264426
SOS-alarmcentrale
(die van de drie verzekeraars):
020- 641641
Op het moment werken op de centrale
al twintig mensen in continudienst. De
n
Botman blijft onder al het menselijk
leed dat zijn maatschappij te verwerken
krijgt bepaald niet koud. Hij is evenmin
een man die achter zijn bureau blijft zit
ten. „Vanaf het begin ben ik zelf naar de
grote rampen toegegaan. Wat het meeste
indruk op me heeft gemaakt was dat
busongeluk in Sevilla, in 1970. Daar wa
ren toen aj direct zeven doden. Toen heb
ik pas echt gevoeld, emotioneel, wat het
voor die mensen betekent zou hebben als
ze niet verzekerd waren. Mensen die in het
buitenland in een ziekenhuis liggen, lig
gen voortdurend te piekeren in de trant
van: hoe kom ik ooit naar huis en hoe
moet ik dat ooit allemaal betalen. En de
doden waren daar prompt begraven, die
waren nooit, zoals nu is gebeurd, naar
Nederland vervoerd”. Ook met de vrese
lijke vliegramp bij Tenerife is hij intensief
bezig geweest. „Bijna al de mensen waren
bij ons verzekerd, we hebben vier miljoen
De eerste stap die de Europeesche, Elvia
en Schlencker op weg naar een Automobi
listenhulp Verzekering zetten, was de min
of meer geruisloze ingebruikstelling van
de SOS Alarmcentrale nog voor eind ver
leden jaar de eerste wintersporters naar
de besneeuwde toppen van de Alpen ver
trokken. In de eerste viereneenhalve
maand werden al 831 serieuze meldingen
verwerkt, waarbij snelle hulpverlening op
gang moest komen. Sinds begin deze
maand staat het alarmnummer ook open
voor de automobilisten onder de klanten.
,,En gezien de enorme omvang van het
autotoerisme mag een veelvoud aan mel
dingen wordt verwacht”, aldus de absolu
te prognose van de drie verzekeraars. De
SOS alarmcentrale heeft domicilie geno
men aan de Amsterdamse Karperweg, bij
het Valeriusplein, waar ook de zo langza
merhand door veelvuldige publiciteit zeer
bekend geraakte Broeder De Vries zijn
ambulancebedrijf heeft gevestigd.
Half miljoen mensen
onverzekerd op reis
men waarin een hunner cliënten in het
buitenland is geraakt”.
Ook Frits Botman was uiteraard zeer
tevreden met deze officiële reactie.
„Ik ben ervan overtuigd dat onze centrale
uiteindelijk in het belang van de consu
ment is”, aldus Botman nog eens. „Ik heb
het tien jaar geleden al eens met de
ANWB opgenomen om iets samen te doen,
maar zij hielden vast aan diè ledenbinding
en die hebben wij niet. Wij richten ons
primair op de niet-leden. Wij vinden ook
dat die Nederlander zoiets moet kunnen
krijgen.
Dat de verzekeraars tot de uitbreiding
van hun service hebben besloten is niet zo
verwonderlijk. De ANWB is met haar 2,3
miljoen leden een geduchte concurrent en
stuurde verleden jaar 2.3 miljoen mensen
met een reis- en kredietbrief de straat op.
Een logisch gevolg is natuurlijk dat ook
steeds meer mensen dan maar gelijk het
hele verzekeringspakket bij de Bond af
sluiten, ook hun reisverzekering dus,
waar de verzekeraars het van moeten
hebben. Het is dus voor de hand liggend
dat het er de verzekeraars alles aan gele
gen is iets van die zuigkracht in te dam
men. Ook tegen dat licht moet het initia
tief worden gezien.
Frits Botman, de scheidende directeur
van de Europeesche en ruim dertig jaar
lang het gezicht van de reisverzekeringen
afdeling van de maatschappij, laat dit
argument zelf achterwege en noemt de
oprichting van de alarmcentrale en de
Automobilistenhulpverzekering „het re
sultaat van een jarenlang groeiproces”.
Hij zegt dat het door de verdere groei van
het massatoerisme steeds belangrijker
werd ook ’s nachts en gedurende de week
einden bereikbaar te zijn. Volgens Bot
man wordt de consument, de gebruiker
dus van Kredietbrief en zijn verzekering,
alleen maar beter van de huidige toe
stand. „Dat hebben we zelf gemerkt toen
Elvia en Schlencker zich met reisverzeke
ringen gingen bemoeien. Als je concur
rentie krijgt, ga je veel harder werken,
scherper calculeren. Nu werken we uitste
kend samen en ik ben ervan overtuigd dat
we ook wel weer een goede samenwerking
met de ANWB krijgen”, zo gelooft hij.
„Ik hield me er bezig met alle verzeke
ringen op het gebied van transport en
reizen”, aldus de nu 59-jarige Botman, die
door die specialiteit samen met reisorga
nisatoren Ton Jansen (Centouri), Nol van
Gennip (Fit) en André Broekman (De
Magneet) aan de wieg heeft gestaan van
de Nederlandse reisindustrie. Maar in die
reiswereld ging hij dan ook zo volledig op
dat hij in zijn eigen verzekeringsbranche
nauwelijks iemand kent. In de reiswereld
daarentegen heeft Botman een „gouden
imago” en staat hij te boek als een „gevoe
lige, sentimentele oude varensman” en
„meer ’n verzekeringsmens, dan ’n verze
keringsman”, zoals een van zijn oude
vrienden hem schetst. Andersom draagt
hij de reisindustrie op handen. „Dat is een
ongelooflijke wereld. Het zijn stuk voor
stuk jongens die niet alleen veel mensen
aan het werk houden, maar ook nog eens
grote risico’s nemen”, zo zegt hij.
w
O 1
