Gerrit Wolsink
streeft naar
het allerhoogste
1
K W
De werkvakantie
van Leo van Veen
Ki
'7
/V
IM
I
1
VB
lem
c
.74
)be
er. Tel
!35
i
■tl
door Martin Donker
door Roelof Hoekman
■Si
Klungelen
Goed verkocht
1'
Steelse blik
Luxueus
y
■’WIS
3-
y
i
Na een verwoestende en beslissende
uithaal (3-2, strijd afgelopen) die zelfs
Rinus Michels als een jong veulen van
zijn bank doet herrijzen, steekt Van
Veen slechts zijn rechter wijsvinger de
lucht in. „Zijn image”, gniffelt Marja,
zijn vrouw. „In zijn hart is hij dolblij,
zou hij een gat in de lucht kunnen
Nog geen anderhalve minuut later
scandeert de Rose Bowl „Leo, Leo”.
zegt Leo, die dit gebaar zelfs in de
praktijk bracht toen hij in het voorjaar
van 1970 DOS bij het Groningse GVAV
in veilige haven kanjerde.
Overigens staat hij ook in de Ver
enigde Staten op de lijst waarop hij in
Holland nooit heeft ontbroken. Verliet
hij even na de turbulente paasdagen
FC Utrecht als schutter nummer één,
enkele maanden later kennen de Los
Angeles Aztecs hem als topscorer.
Wat er zich in die tussentijd allemaal
afspeelde, omschrijft Van Veen in de
kernachtige zinsnede: „Fysiek niet
licht, geestelijk een verademing”, of:
„Een lange werkvakantie".
De kalmte, de donzen voet- en kop-
techniek, blijven ook in de States
kaarsrecht overeind, maar die zater
dag vlot het allemaal niet zo erg met
Leo. De Aztecs dreigen zelfs voor het
eerst sinds lange tijd op eigen veld de
punten kwijt te raken aan streekgenoot
California Surf. Op het nippertje wordt
er een overtime uitgesleept dankzij
een afstandschot van aanvoerder Bob
by Sibbold.
Een luxueus, iets protserig, maar
uiterst vriendelijk appartementenwijkje
in Redondo Beach. Op Prospect num
mer 106 kondigt „Ome Ad” Koppen,
voorzitter van de FC Utrecht-suppor-
tersvereniging, telefonisch zijn komst
aan. Ome Ad vertoeft voor zaken in
Los Angeles en laat natuurlijk niet de
gelegenheid voorbijgaan om zijn troe
telkind Leo van Veen even op te
zoeken.
Lachen, gieren, brullen wordt het die
avond, omdat ook Wim Suurbier zijn
eerste visite als buurman bij de Van
Veens heeft gearrangeerd. Koppen,
voordat hij zijn hotel opzoekt tot Leo:
„Je zal wel gek wezen als je hier
vandaan ooit nog vertrekt. Ik vind je
een fijne voetballer, zie je graag bij FC
Utrecht, maar gun je dit van harte. Wat
een vakantie! En je verdient er nog
geld mee ook, waar?”
De Lange verliest zijn wat statige
tred allerminst „Here he is, one half of
the Royal Dutch Air Force, number
nine, Lieoo ven VleenI”, krijst de
ceremoniemeester de amandelen uit
zijn keel. De tandpasta-smiles en
wulpse bewegingen van de cheerlea
ders, die een meer dan aantrekkelijke
erehaag vormen, laten hem schijnbaar
koud. De show gaat zo dadelijk begin
nen, hij dient waar voor zijn centen te
bieden, het koppie erbij en proberen
dat doelpuntje mee te pikken”.
Leo van Veen, zou hijzelf later uitleg
gen, heeft het moeilijk met de broeien
de hitte, die ook in de avonduren Los
Angeles teistert of koestert, al naar
gelang er gespeeld of gekeken wordt.
J?
■IW'v-
7
MOTORCROSSER
PAS TEVREDEN
MET WERELDTITEL
a*'
w
springen”. „Dat vingertje hoort erbij”,
ih.
it
optimaal liep”.
De Lange koestert zich
in Droomland
TTOIR
•b. Te
icia er
al. Tel|
Sinds Gerrit Wolsink zich een plaats
veroverde tussen de beste motorcros
sers ter wereld, heeft hij maar één doel
voor ogen gehad. De Nederlandse kam
pioen heeft er nooit twijfel over laten
bestaan dat hij alleen echt tevreden zou
zijn met het allerhoogste: de wereldti
tel. Wolsink is inmiddels 32 jaar en
hoewel dat voor een crosser nog geen
veteranenleeftijd is, lijkt een wereld
kampioenschap voor de coureur uit het
Gelderse Laren een illusie te blijven.
sche Chevrolet (van de club) en je zit aan
de boulevard van de Pacific, een uur
gasgeven en je bewondert de schoonheid
van Beverley Hills, de glamour van Holly
wood, de betovering van Disneyland.
Voeg daarbij het meer dan gunstige kli
maat („We hebben bewust voor Redondo
Beach gekozen, omdat je aan zee een koel
briesje hebt; in het binnenland kan het
soms wel veertig graden worden”) en de
omstandigheden zijn ideaal om je daar
voor een maand of wat te vermaken.
„Want vermaken doe ik me hier”, haalt
Van Veen aan. „Han Berger is bang dat ik
oververmoeid terugkom, maar laat hij
zich geen zorgen maken, ’s Morgens train
ik, pittig, dat is waar, maar zo gauw het
twaalf uur is, begin ik vakantie te houden.
oen te zijn geweest”, zegt Gerrit Wolsink,
die een vergelijking met Joop Zoetemelk
voor rekening van „de pers” laat. Hij
verklaart echter wel: „Dat wereldkampi
oenschap is voor mij altijd het belang
rijkste geweest. Ik rijd nog steeds graag
Grand Prix’ en ik kan toch zeggen dat ik
er in de afgelopen jaren mede mijn stem
pel op heb gedrukt.”
Het tragische voor Wolsink is dat hij
Mikola en de Coster, die hem steeds de
weg naar de wereldtitel versperden, dit
seizoen tot nu toe wel achter zich heeft
weten te houden, maar dat de tot voor
kort te woest rijdende Noyce zich plotse
ling heeft aangediend als een coureur
die altijd de finish bereikt in een redelij
ke positie. Noyce won dit jaar slechts
twee manches voor het wereldkampi
oenschap, maar doordag hij steeds pun
ten bleef verzamelen, kon hij uitlopen op
de concurrenten die weliswaar vaker
wonnen, maar ook vaker uitvielen.
Wolsink: „Het verbaast ons allemaal
dat Noyce zo ver is gekomen met zo
Kies zelf: lekker doortrainen, je ’s mid
dags in het zwembad ontspannen, geen
andere zorgen aan je kop zoals thuis of:
vier weken bruin bakken en volstrekt
niets doen om vervolgens zes weken een
keihard trainingsprogramma af te wer
ken. Ik vraag me af wat nou beter is voor
die ouwe machientjes, zoals ik daar een
van ben”.
weinig overwinningen. We hebben ge
woon een beetje zitten te klungelen. Mi
kola en De Coster zijn geblesseerd ge
weest en ik zelf ben een keer uitgevallen.
Ik heb ook punten verspeeld doordat in
een paar manches mijn machine niet
niet valt, geven gelegenheid tot ontspan
nen en uitgebreid winkelen. „Dat gejaag
de, zoals in Nederland, ken je hier niet.
Neem zo’n snelweg, achtbaans, veel ver
keer, maar geen mens die het in zijn hoofd
haalt om boven de maximumsnelheid van
negentig kilometer per uur te rijden.
Neem een rij voor een bioscoop of stadion.
Keurig achter elkaar, geen gedrang, geen
nervositeit. Zie je dat bij ons nog?”
Gerrit Wolsink weigert zich in de strijd
om de wereldtitel overigens gewonnen te
geven zolang er nog theoretische kansen
aanwezig zijn. „Ik wil proberen nog een
paar wedstrijden te winnen, omdat ik in
elk geval een goede tweede wil worden.
Bovendien weet je nooit wat er gebeurt
in deze sport Als Noyce twee of drie
manches pech heeft en ik zit hoog, dan is
er nog van alles mogelijk. Wanneer iets
dergelijks zich toch nog zou voordoen,
moet ik mijn kans grijpen”.
Wolsink leek erg hoge ogen te gaan
gooien in het wereldkampioenschap
toen hij mede dank zij een ijzersterke
conditie achter elkaar de Grote Prijzen
van Amerika en Canada won. Daarna
liep het echter minder voorspoedig in
Engeland en Zwitserland en werd hem
hier en daar zelfs een te weinig agressie
ve manier van rijden verweten. Wolsink
over die kritiek: „De mensen die dat
gezegd hebben, kennen me niet goed”.
In Zwitserland viel de Nederlander
voor het eerst dit seizoen uit in een
Grand Prix en in Engeland wekte het
verbazing dat zijn ploeggenoot Roger de
Coster hem in de laatste ronde de derde
plaats en daarmee twee punten afhandig
maakte. Wolsink was daar destijds dui
delijk ontstemd over, maar verklaart nu
nadrukkelijk dat hij de ex-wereldkampi-
oen die daad niet kwalijk heeft geno
men. „Wij rijden zonder teamafspraken.
De fabriek heeft ons ook geen orders
proberen op te dringen. Dat zou Suzuki
inderdaad een wereldtitel kunnen kos
ten, maar ik ben ervan overtuigd dat
wanneer het in de laatste wedstrijden op
een paar punten aan zou komen, De
Coster en Gerard Rond me beslist niet
dwars zouden zitten. Ik vind overigens
dat je geen stalorders nodig moet heb
ben wanneer je wereldkampioen wilt
worden”.
Via Interfootballs Jan Dee en Maarten
de Vos heeft Leo van Veen zich weten te
verkopen aan de Aztecs van Rinus Mi
chels. „In oktober was ik al hevig geïnte
resseerd in Amerika en in maart vernam
aander
ixe ’77
GT ’7
bianct
ov. 71
de luxi
itionca
.PG et
4.950
7.250
6.950
isubish
TL 76
at 74
I 1971
banket
uxe 7‘
len aat
oderm
.00 uu
>eg 1-1
Leo van Veen kan het slechts beamen.
Als het aan hem ligt voetbalt hij ook het
nieuwe soccer-seizoen voor de Aztecs,
maar of het management van die club
hem opnieuw op huurbasis wil aantrek
ken, is nog de vraag. „Ik kan het alleen
maar hopen, zou zelfs niet afwijzend
staan tegenover het eventuele feit dat de
club mijn contract bij FC Utrecht af
koopt. Ontrouw aan de FC? Ik dacht, dat
ik zo langzamerhand wel mijn verdien
sten voor die club heb gehad.
Iedereen, die beweert dat ik de FC in de
steek heb gelaten, weet niet waarover hij
praat. Natuurlijk draag ik FC Utrecht nog
een warm hart toe, maar wat ik hier
meemaak, had ik voor geen goud willen
missen. Het avontuur heeft zelfs mijn
stoutste dromen overtroffen”.
De beurs van het gezin Van Veen (Leo,
Marja en de kinderen Lisette, Masja en
Remco) wordt er bepaald niet smaller op,
maar Leo beseft dat niet alleen de mate
riële factor de oversteek naar Amerika
aantrekkelijk maakt. „Ik raad elke jonge
voetballer aan om hier eens een kijkje te
komen nemen. Je doet een schat aan erva
ring op, leert op voetbalgebied, maar hebt
ook te maken met volstrekt andere leefge
woonten. De indrukken zijn niet in geld te
vertalen. Je blik verruimt, je leeft prettig
en je verdient er ook nog mee. Ik heb
natuurlijk wel het geluk gehad dat ik in
California terecht ben gekomen, want met
Florida is dat toch wel de meest aantrek
kelijke streek. Warm, schoon, ruim en
rijk. Een droomland”.
Twee jaar vierden de Van Veens geen
vakantie, omdat transferperikelen Leo
aan huis gekluisterd hielden. „Vandaar”,
zegt Marja van Veen, „dat ik achteraf blij
ben dat de zaak is doorgegaan. De kinde
ren kregen eerder vrij-af van school en
toen Leo vier weken terug dit apparte
mentje betrok, zijn we meteen overgevlo
gen. Je hoort van Leo door de telefoon wel
al die fraaie verhalen, maar je maakt je er
toch een heel andere voorstelling van dan
het in werkelijkheid is. Waar we nu zitten,
zal tot ieders verbeelding spreken. Ik
stond sprakeloos toen ik dit allemaal voor
de eerste keer zag”.
Ook dit seizoen heeft hem niet het felbe
geerde succes gebracht, al was hij lange
tijd een serieuze kandidaat. Met de Gro
te Prijzen van België en Luxemburg nog
voor de boeg, heeft Gerrit Wolsink op de
tweede plaats een achterstand van 40
punten op de Engelsman Graham Noy
ce, die zijn klassering slechts hoeft te
consolideren om de verrassende opvol
ger van de Fin Heiki Mikola te worden.
„Ik zal er niet wakker van liggen wan
neer ik stop zonder ooit wereldkampi-
Wie na afloop van een training een steel
se blik in het lege Rose Bowl-stadion
werpt ziet de Sfinx, zoals Michels in hoog
tijdagen werd genoemd, zichzelf onder
werpen aan de stretch-oefeningen. Geen
mens is daar getuige van
Leo van Veen stretcht even gemakkelijk
mee. „Ach”, zegt hij, „van alles leer je. Zo
maak ik ook mee dat Michels op de laatste
dag voor de wedstrijd sprintoefeningen
geeft van een half uur. Scherp zijn voor de
match, heet dat. En wat te denken van het
verplicht drinken van twee of drie bekers
grapefruitsap, vlak voor een wedstrijd?
Bij ons toch ook uit den boze, hier wordt
het aanbevolen, omdat je toch al zoveel
vocht verliest Het zijn allemaal dingen,
die je aan het denken zetten. Vooral om
dat ik zelf met mijn B-trainerslicentie
door wil gaan in de voetballerij”.
Voorlopig ziet De Lange nog geen hori
zon van zijn actieve voetballoopbaan. On
langs werd Van Veen 33 jaar, voor Ted
Podleski, de general-manager, een reden
om hem een levensgrote taart aan te bie
den, voor Leo zelf geen reden om aan
stoppen te denken. „Wat is oud?”
„In Nederland zeiden ze maar dat wan
neer je boven de dertig bent, je dan met
een een ouwe kerel bent. In Amerika ligt
dat gelukkig even anders. Hier zijn ze met
dat baseball en American Football ge
wend dat de sterren soms 44 jaar tellen.
Hier ben je als soccer-player van 33 nog
lang niet afgeschreven. En terecht, ik heb
me nog nooit zo sterk gevoeld als nu”.
Voetballen onder Michels en voetballen
met Cruijff. Het heeft Leo niet tegengeze
ten, want met ’s werelds beste voetballer
aan je zijde is het doel van de Aztecs (het
halen van de play offs) een stuk dichterbij
gekomen. Jaren stribbelde Van Veen te
gen Cruijff, toen deze glitterde in de
machtige Ajax-machine van weleer, nu is
het Jopie voor en Jopie na op training- en
wedstr ij ddagen.
„Spelen met Cruijff, het lijkt wel of je
veel gemakkelijker een wedstrijd speelt.
We hoeven alleen de ruimte in te duiken
en Johan vindt ons. Alleen loopt hij de
laatste wedstrijden iets te veel voor zich
zelf te spelen. Dat leidt tot grandioze ac
ties, maar ook tot veel balverlies. Neemt
niet weg, lat je een hoop van hem leert.
Nogmaals: voor mijn gevoel word ik nog
steeds sterker en dan is het heerlijk om
nog eventjes een graantje mee te pikken
van de kwaliteiten van Michels en van
Cruijff”.
De Californische mentaliteit doet Leo
goed. De ruimte die overal opvalt, komt
als een extra-dimensie op je af. De straten
en parken zijn brandschoon (op het weg
gooien van een propje papier op de open
bare weg staat een fikse boete) en immen
se koele winkelcentra, waarbij een
Utrechts bedompt Hoog Catharijne in het
leugentje over mijn lippen gekomen”.
Leo van Veen leerde sedertdien Michels
kennen en bewonderen, „want je kan wel
merken, dat Michels niet voor niets een
wereldtrainer wordt genoemd. Niet te ge
loven, zo’n respect als die man afdwingt.
Hij hoeft maar met zijn vingers te knippen
of de groep is attent. Een paar vluchtige,
kemachtige zinnen en je weet als speler
precies wat je te doen staat”.
„Michels werkt op de training ook altijd
met vier- of vijftallen. In een grote groep
kun je je nog wel eens verschuilen, bij
hem is dat onmogelijk. Gooi je er toch met
de pet naar, dan zegt hij niets, maar pakt
je aan het einde van de training terug.
Laat hij je blijven, extra-training met de
keepers of zo. Ja, die man overziet alles,
het lijkt wel of hij ogen in zijn achterhoofd
heeft zitten”.
In zijn trainingsmethode stopt ook Ri
nus Michels de stretch-rage, die heel Ame
rika in de macht heeft. Wordt er op boule
vard gerolschaatst dat het een lieve lust is,
wordt er op heuvelachtige wegen „gejogt”
dat het een aard heeft, voor trainingen en
wedstrijden is stretch „in”. De spieren
worden gerekt door verschillende oefe
ningen, die een duurzaam (zo’n minuut of
twee, drie aanhoudend) karakter hebben.
Wim Suurbier daarover: „In de Ajax-
tijd heeft Michels zich nog nooit bezigge
houden met deze warming-up-vorm. Je
merkt dat hij er nog wat sceptisch tegeno
ver staat, maar hij past het zo nu en dan
wel in in zijn trainingsschema”.
Het woonkwartier van Van Veen mag er
dan ook wezen. Het appartement, waar
voor ieder ander dan een Aztecs-voetbal-
ler (met Leo wonen er nog drie spelers,
onder wie sinds anderhalve week dus ook
Suurbier) een huurbedrag van 1200 per
maand betaalt, is omringd met heel wat
fraais. Twee garages per woning blijkt
normaal te zijn, maar bepaald luxueus
mag je toch wel noemen dat elke wijk de
beschikking heeft over twee verwarmde
zwembaden, twee tennisbanen, een
krachtcentrum, een sauna en een „bub-
ble-bad”. Een kwartier met de automati-
Pontiar
rg moo
t. '74, f
rart-wi
upé, b
iets b
ir. 75,1
5950
»n goet
1 0.000
44, b|
op gas
rg moo
1850
504 GL
3, Ope
ƒ8150
Vawr-
16 TX
koop, 3
in 1 uur
ik voor het eerst dat Los Angeles in de
markt lag. Geen mens in Utrecht vatte de
zaak serieus op, men dacht dat ik die
verhalen uit mijn duim zoog. Maar ik liet
ten slotte geen keus open. Of ik vertrok, of
ik bleef mijn contract uitdienen en zou
gebruik maken van mijn vrije transfer.
FC Den Haag en Roda JC hadden belang
stelling, dus om een club verlegen zat ik
niet. Ik stond sterk, speelde het hard en
won ten slotte de slag”.
„Een geluk, dat ik mijn verbintenis met
FC Utrecht nog niet had ondertekend,
ofschoon daar echt niets in stond over
terugkomst en we alleen afgesproken
hadden dat ik kon vertrekken zo gauw
Utrecht in veiligheid was. Ik heb het spel
hard, maar eerlijk gespeeld. Er is geen
t. 2 gro
z.g.st
Jaravar
‘s har»
i.z.g.st
ladders
schra-
ngplan,
st. spa
O; Am
chtbuk:
I. 023.
lur.
op klap
apbaar
2 kleins
s. Tel
036.
20 m
blad er
tenkas
fornuis
ƒ400
1 weg
ERWA.
tje, kin-
zoorter
itr.) kin.
tsje (5
a 17.00
i
4
