de KNAU
Mexicaans vuur sloeg over naar
i
?JG ATLETEN OP GROTE HOOGTE
VOOREER
Bewegwijzering naar
Haarlem en Feyenoord
1’1
n
r
Tl
VI
W
f
I
lil
Ka
I
i
door Dick Loman
WÏBJI
re
Bijna ondoenlijk
Stage
fj»-’
k
Ik
r
Kalenderactie
f
1/
raft
Ir -
2
n,
n in
sza-
mg
i
i i
De les is een heel simpele, de les van Mexico, van de Universiade
79: geef het atletiektalent de kans om zich bijvoorbeeld via hoogte
stages lekker voor te bereiden, laat ze dan in dat verre Mexico ook
nog eens een aantal weken onder ideale omstandigheden trainen
zonder daarbij door de dagelijkse beslommeringen gestoord te
worden, en het optelsommetje kan worden gemaakt. Het resultaat:
een positieve uitkomst. Met andere woorden: geef het Nederlands
talent dezelfde werkomstandigheden als de buitenlandse concurren
tie al jaren kent en ook de Nederlandse atleten verschijnen in de
wereldranglijst.
L 1
wt ij
ft#’
J
I
m
V
.r
Universiade baken
naar atletieksucces
tr Koen Gijsbers
•tr Marcel Klarenbeek
last
ir
rf- Hugo Pont
Voor dat trainingstechnisch goed
v_i
STOPPER
m 4
racht
over
van
rt- Harry Schutting tijdens de finale op de 400 meter horden op de Universiade in
Mexico Stad.
nies
)St-
>5
air-
icht.
ten waar zijn grenzen liggen, zeg ik altijd
maar.
Dus die zondag waren we, bijtijds, met
de kinderen in de auto en met vrienden in
een andere auto naar Bloemendaal gere
den, waar we aan het strand van een
duinkom enige uren aangenaam toefden.
Is dat dan leuk, zult u vragen, gewend als
u bent de zondagen langs de velden door
te brengen?
Ja hoor, dat is best leuk, voor een keer
tje. Wel veel vermoeiender, maar daar
staat tegenover dat de spelvreugde van
de kinderen beduidend groter is dan van
de spelers op het veld, en dat slaat op de
toeschouwers over. Het is natuurlijk niet
te hopen dat alle vaderende voetballief
hebbers zulke ketterse gedachten gaan
koesteren, want dan komt er geen hond
meer naar het voetbal, maar als je al een
wedstrijd in het weekeinde hebt gezien,
heb je, vind ik, aan je plicht als voetbal
supporter voldaan.
Om een uur of twee stapten we weer op.
Nu moet ik, voor de juiste tekening van
mijn gemoedsgesteldheid erbij vertellen,
dat een van de kinderen van het andere
gezin met mij meereed en dat mijn vrouw
meereed in de auto van onze vrienden.
Onze route naar Spaamdam voerde toe
vallig langs het Haarlem-stadion, en hoe
dichter ik dat naderde, hoe meer voetvolk
zich naar het stadion repte, düs ik hoefde
heus Gerard Croiset niet op te bellen om
erachter te komen dat Haarlem thuis
speelde.
Maar tegen wie? Al rijdend speurde ik
de huizen af, in de hoop een raambiljet te
ontdekken waarop de wedstrijd stond
aangekondigd. maar zelfs bij een sigaren-
Dit bekijken we individueel. De een
heeft veel baat bij een training op
grote hoogte, een ander voelt er
misschien meer voor zich enkele
weken op Ameland in alle rust voor
te bereiden. We gaan aan de slag en
hebben alle hoop dat het lukt”.
Uitspraken, waarmee het duo de
uitkomst van het rekensommetje
talent plus geld is succes onder
streept. Geld, dat ook nodig is om
de atletiektop straks na terugkeer
van de warme Canarische Eilanden
te kunnen laten trainen in indoorac-
commodaties. De afgelopen strenge
winter heeft namelijk geleerd dat je
met die „warmtestages” weinig op
schiet als de atleet, terug in Neder
land, in bergen sneeuw weer zijn
trainingskilometers moet maken.
Dat klinkt allemaal erg ambi-
Inmiddels is al duidelijk dat de
KNAU dat Mexicaanse vreugdevuur-
tje zo lang mogelijk brandende wil
houden en liefst nog wil opstoken.
Zo was tot ieders verrassing vorige
week zaterdag de KNAU flink verte
genwoordigd op Schiphol, waar de
Mexico-gangers een succesvol ver
lopen reis afsloten. Niet alleen waren
Alles wijst erop dat men binnen de
KNAU driftig bezig is die verrassend
goede resultaten in Mexico, die het
aantal potentiële Moskou-kandida-
ten ineens op zes (zeg maar zeven,
want met de estafetteploeg reist
straks ook een reserve mee) bracht,
aan te grijpen om er populair gezegd
de beuk in te gooien.
Atleten moeten op een gegeven mo
ment de beslissing durven nemen
over te stappen van de clubtfainer
naar een specialist. Ik heb het geluk
die in de persoon van Wilfried Geer-
oms te kunnen vinden”.
onderlegd kader moet de Neder
landse atleet inderdaad nog te dik
wijls uitwijken naar het buitenland.
„De Belg Geeroms dus, en ook
hoogspringtrainer Tancis is zo’n
voorbeeld”.
Daar moet nog veel veranderen”,
vindt Hugo Pont.
Een flink stuk problematiek, dat
wel degelijk de KNAU raakt, maar
bovenal de gehele nationale sport
wereld, of beter nog de hele maat
schappijvisie. Hiervoor kan ook het
duo Boverman-Derks geen directe
oplossing aandragen. „Als KNAU
gaan we er nu echt alles aan doen
om onze jonge topsporters gelijke
faciliteiten te geven als de concur
rentie. We leggen er ons niet bij neer
om telkens als een zwakke atletiek -
natie te worden afgeschilderd”.
Kijk ook naar junior Marcel Kla
renbeek, die er nooit een geheim
van heeft gemaakt voor een aantal
jaren de sportbeoefening de voor
keur te geven.
Hugo Pont tenslotte: „Het enige
verschil met een land als West-
Duitsland bijvoorbeeld is, dat daar
een groter potentieel is en er dus
meer doorstroomt. Als wij de facili
teiten hebben, zal iedereen wel de
gelijk met ons rekening moeten
houden”.
Zeker in de trainingsintensieve
atletieksport is studeren en sporten
haast ondoenlijk. Kijk naar Jos
Hermens, Ruud Wielart, Gerard
Terbroke, die allen hun werk of
studie ondergeschikt maken aan de
topsport. Kijk naar Harry Schul-
ting, die zijn doorstoten naar de
wereldtop dit jaar moest bekopen
met het verlies van een studiejaar.
„Kort voor de Olympische Spelen
willen we de voor Moskou geslaag
den dan nog een stage aanbieden.
voor hen gaan we hard aan het
werk om aan financiën te komen”,
klinkt het ambitieus.
tieus, temeer omdat het geld er nog
niet voor is. Zoals dat geld er enkele
maanden geleden ook niet was voor
bijvoorbeeld Hugo Pont, de jonge
Almeloër, die niet op de kandida
tenlijst van het NOC stond en dus
met andere atleten naast de hoog
testage in de Pyreneeën leek te grij
pen. Een sponsor bracht echter
redding.
„En dat missen van die hoogtesta
ge zou inderdaad een ramp zijn
geweest”, vindt Pont, die in Mexico
geheel onverwacht de hordenlimiet
pakte. „Kijk nog maar eens terug
naar Mexico ’68, naar de Olympi
sche Spelen daar, waar de Fransen
zoveel medailles pakten. En ook die
gasten zaten daarvoor in de Pyre
neeën”.
„In Mexico zelf hebben we erg
veel en kwalitatief ook erg goed
kunnen trainen. Je voelt dat je beter
gaat draaien en daardoor word je
zelfverzekerder. De estafetteploeg
barstte dan ook van zelfvertrou
wen”, aldus Pont.
Psychologisch winstpunt, want in
het recente verleden ontbrak dat
nogal eens bij de Nederlandse atle
ten, die opkeken tegen die gevestig
de buitenlandse namen.
Hoe snel topprestaties als die van
hordenloper Harry Schutting, maar
ook van collega-concurrent Hugo
Pont en de 400-meterlopers Marcel
Klarenbeek en Koen Gijsbers de be
langstelling vanuit de breedte stimu
leren, ervaart de KNAU nu al. Diverse
clubs worden al geconfronteerd met
aanwas van nieuwe leden, vooral
kleine jochies, die maar één ding
willen: hordenlopen.
Op zich al winst, maar voor de
KNAU kan die krachtsexplosie van
een kwartet, dat gemiddeld pas ruim
23 jaar jong is, meer positieve gevol
gen hebben als lering wordt getrok
ken uit het recente Mexicaanse
avontuur
winkel en een café zag ik niets hangen.
Wel bordjes langs de weg die naar het
Haarlem Stadion verwijzen, maar wat je
daar kunt zien, moet je maar raden!
Ik vond het, zo kort voor de aftrap om
half drie, een behoorlijke drukte op
straat (later besefte ik dat je bij Haarlem
rustig vijf minuten voor het begin kunt
binnenstappen, zelfs als je eerst nog een
kaartje moet kopen; wat dat betreft heeft
Haarlem dezelfde aantrekkelijkheid als
een bioscoop op dinsdagmiddag), Haar
lem moest bij een dergelijke toeloop toch
wel minstens tegen Feyenoord spelen,
dacht ik, ha, daar had je het stadion al, en
worstelend met de voetballiefhebber in
me, die de grootst mogelijke moeite deed
een uitweg te vinden uit de huisvader in
me, reed ik het Haarlem Stadion voorbij,
richting Spaamdam.
Bij het huis van onze vrienden aange
komen (de aftrap moest inmiddels zijn
geschied), sprak ik de zin uit die ik onder
weg al had geformuleerd, om iedereen in
te peperen dat ik mijn vaderplichten had
laten prevaleren boven mijn zucht naar
voetjebal. „Als iemand mij vijf jaar gele
den had voorspeld dat ik nog eens op een
zondag, vijf minuten voor de aftrap, een
stadion van een ere-divisieclub voorbij
zou rijden, zou ik hem in dolle drift zijn
Vooral de successen In
Mexico te danken waren aan heel
jonge atleten Klarenbeek is met
zijn 19 jaar zelfs nog junior en Hugo
Pont, die ook individueel de limiet
haalde, pas 20 heeft men bij de
KNAU duidelijk begrepen dat op ver
schillende nummers internationale
aansluiting mogelijk is. Maar hoe dit
te bereiken? Wat is nu precies die les
van Mexico. Hier het oordeel van een
drietal KNAU’ers: trainingscoördina-
tor Bob Boverman, de voorzitter van
de sectie wedstrijdsport John Derks
en uiteraard van een atleet zelf, Hugo
Pont, die met zijn tijd van 49,40
seconden plotseling doorstootte tot
de beste twaalf hordenlopers ter
wereld.
l Ja, zo eenvoudig ligt dat. Talent
Jdat zich wil inzetten, plus de goede
^omstandigheden, garanderen suc-
Jces. Geen echt nieuwe ontdekking
natuurlijk, maar de Universiade
’79, de wereldstudentenspelen dus,
heeft die eigenlijk al oude en al lang
door andere landen in praktijk ge
brachte wetenschap nog eens geac
centueerd.
De ellende in ons land is echter
r- dat zo’n rekensommetje niet zo een
voudig is op te lossen. Vrijwel altijd
is er een factor die roet in het eten
gooit, namelijk het ontbreken van
de financiën. Het was gewoon geluk
dat de Universiade in het ideaal
gelegen Mexico werd gehouden en
er van overheidswege gelden be
schikbaar waren voor een Neder
landse afvaardiging. Als de KNAU
het zelf had moeten bekostigen, of
het Nederlands Olympisch Comité,
zou die piek, waarvoor het kwartet
Schulting-Pont-Klarenbeek-Gijs-
bers vorige week zorgde, niet zo
hoog hebben gereikt.
Met talent en daarnaast een
schuif geld „koop” je in de huidige
topsport successen. Zo eenvoudig
en tegelijk gecompliceerd ligt het,
want waar haal je in een land waar
de topsport bepaald niet gestimu
leerd wordt dat geld vandaan?
Op dezelfde middag waarop de
KNAU van een nieuwe sponsor an
derhalve ton rijker werd om de lan-
ge-afstandatletiek voor de dames te
stimuleren, beantwoordde het duo
Boverman-Derks deze vraag: „We
gaan er nu alles aan doen om de
potentiële Olympische kandidaten
en degenen die het NOC nog een
kans wil geven zo optimaal moge
lijk te steunen. We denken aan een
.trainingsstage rond de kerst op de
-Canarische Eilanden of ergens in
Portugal en rond Pasen volgend
jaar in het Italiaanse Formia. Daar
naast willen we ook de atleten die
niet in aanmerking komen voor
NOC-steun, maar die volgens ons
nog kansen hebben om Moskou te
halen, toevoegen aan die groep. En
bril van zijn neus hebben geslagen!” zei
ik.
Was er voetbal, vroeg mijn vrouw in al
haar onschuld, waarom ben je daar dan
niet even naar toe gegaan?
„Hoe bedoel je, éven?”, zei ik geschrok
ken (ik had de gouden kans om twee
wedstrijden in één weekeinde - rara, hoe
kan dat, twee stoelen in één kamer? -
voorbij laten gaan, o, had ze maar bij mij
in de auto gezeten, dan had ze het stuur
kunnen ovememen), „en de kinderen dan
zeker twee maal drie kwartier en een
En daar komt nog bij de maat
schappelijke situatie. Het liefst zou
ik een jaar gewacht hebben alvo
rens in Groningen te beginnen met
de studie lichamelijke opvoeding,
maar dat geeft problemen. Ik troost
me maar met de gedachte dat Syl
via Barlag haar studie ook kan
combineren met haar sport, maar
ideaal is het natuurlijk niet, te meer
daar je, ook al studeer je lichamelij
ke opvoeding, niet op aangepaste
studie-uren behoeft te rekenen.
kwartier rust met de radio aan in de auto
laten wachten zeker?”
Maar zou je anders dan ook naar zo’n
wedstrijd zijn toegegaan, vroeg Bert.
„Welke wedstrijd?” vroeg ik, „ja, tegen
wie speelde Haarlem eigenlijk, dat werd
geheim gehouden onderweg?”
Tegen NAC, zei hij. NAC! Wat een
opluchting! Niks gemist dus. Nee, inder
daad, daar zou ik uit vrije wil nooit naar
toe zijn gegaan en ik zei:
„Nou, toch een vierpuntenwedstrijd,
spannend van haver tot gort en vermoe
delijk net zo droog.
Dat laatste had ik natuurlijk niet moe
ten zeggen, ik had als Held van het Vader
schap nog weken kunnen teren op mijn
roem als voetbalvemeiner ten bate van
vrouw en kinderen, maar ja, je wilt het
spel toch een beetje fair spelen, dus ik heb
de opoffering maar niet groter voorge
steld dan ze was.
Hoe kom ik nu op dit verhaal, o ja, al
die bordjes die in Haarlem naar „Haar
lem" verwijzen, terwijl je in heel Rotter
dam geen enkel richtingbord naar het
Feyenoord-stadion zult tegenkomen,
waardoor ik om de een of andere onna
speurlijke reden altijd verkeerd rijd.
Nooit toevallig goed, hoewel je, als je
twee kanten uit kunt, toch 50 percent
kans op de goede richting hebt, maar
altijd fout.
Op de Pleinweg zat ik nog goed, maar
uiteindelijk kwam in in Lombardijen uit,
zonder het stadion ook maar in de verste
verte gezien te hebben. En als ik mis rijd,
altijd en eeuwig weer, dan moeten tien-
„Daarin heeft Hugo gelijk, daar
om ook gaan we actie voeren. Ze
moeten het gevoel hebben dat we
achter ze staan. Vandaar ook onze
aanwezigheid op Schiphol en van
daar ook de activiteiten waarmee
we nu beginnen. Zo willen we een
grote Olympische-kalenderactie be
ginnen, waarvan de opbrengst naar
de selectie gaat. We willen ook gaan
praten met de schoenensponsors
van de atleten om te vragen of ze in
de komende wintermaanden wat
kunnen doen op het gebied van sta
ges. We zoeken ook naar mogelijk
heden om kosten te drukken, zoals
bij de komende kerststage. We rei
zen dan samen met de Belgen naar
het zuiden, waar we overigens wel
apart gaan trainen”, aldus het kop
pel Boverman-Derks.
De KNAU lijkt wakker geschud.
„Dat is natuurlijk niet helemaal eer
lijk. Er werd al langer in deze rich
ting gewerkt, maar Mexico is wel
een stimulans om harder dan ooit
aan de slag te gaan”, meent het duo.
„Ik geloof zeker dat we nu op de
goede weg zijn”, is de ervaring van
Hugo Pont, die echter het resultaat
van het rekensommetje wat af-
zwakt. „Geld is erg belangrijk,
maar je moet in Nederland ook toe
naar meer gespecialiseerd kader.
er bloemen en toespraken, maar
zelfs was er voor de familie een
aparte ontvangstruimte afgehuurd.
Misschien niet zo erg opzienbarend
allemaal, maar dat is het wél in de
Nederlandse atletiekwereld, waarin
nogal eens geklaagd wordt over het
ontbreken van interesse van
bo.-
Als je met de auto door Haarlem rijdt
(of met de fiets, maar dat weet ik niet
zeker, want dat heb ik nog nooit gedaan)
dan zie je overal bordjes aan lantaarnpa
len die aangeven welke straat je moet
inslaan om op den duur bij het stadion
van de voetbalclub Haarlem te komen.
Niet dat die bordjes er ooit toe bijdragen
dat het stadionnetje uitverkocht is, maar
het is wel een prettige service, die althans
het GAAN naar een thuiswedstrijd van
Haarlem tot een ongecompliceerde tijds
passering maakt. Ik moet overigens toe
geven dat ik zelf, ondanks deze perfecte
bewegwijzering, ook wel eens faal in het
naar Haarlem gaan, zoals afgelopen zon
dag nog.
Ik was zaterdagavond al naar AZ’67-
Ajax geweest en nu zeiden al mijn tantes
vroeger weliswaar dat je op één been niet
kon lopen, zodat ik meteen twee koekjes
mocht nemen, maar het gaat me als huis
vader soms te ver om eerst zaterdag naar
voetbal te gaan en dan zondag, omstreeks
kwart voor een, met de uitroep: „Op één
been kun je niet lopen!" nog naar een
tweede voetbalwedstrijd in dat week
einde te vertrekken. Een mens moet we-
tallen anderen toch ook verkeerd rijden,
denk ik met toch nog enig zelfbewustzijn.
In dit geval zal ik „intuïtief” wel een
keertje de langste rij auto’s achterna ge
reden zijn bij een splitsing, veronderstel
lend dat die wel naar het stadion zouden
rijden, terwijl ze in werkelijkheid lekker
naar huis gingen om televisie te kijken,
en inderdaad moet ik toegeven deze keer
niet een auto uit de file te hebben opge
pikt met zo’n miniatuur-Feyenoord-voet-
balkostuumpje aan de achterruit, die ik
doorgaans als gangmaker gebruik voor de
goede richting.
Is het nu werkelijk te veel gevraagd van
de Rotterdamse verkeerspolitie om op de
dag dat er duizenden auto’s, ook van
buiten Rotterdam, naar het Feyenoord
Stadion zullen rijden, op de cruciale
kruispunten een wegwijzer op te hangen?
De energie die dat kost, wordt ruim
schoots gecompenseerd door de energie
die wordt bespaard doordat tientallen
auto’s niet hoeven om te rijden. En wat
Feyenoord betreft: dat is er nog lang niet.
Everton gooit thuis, in het indu
striestadje Everton, de ene hoge bal na de
andere voor het doel, Van Engelen be
moeit zich daar uit principe niet mee, en
dus kunnen de Evertonians drie d vier
keer scoren. Dat is voldoende, want Jan
Peters is te doldriftig om te scoren en
Petersson is te veel bezig met de scheids
rechter en de door zijn medespelers niet
aan hem toegespeelde ballen om meer dan
één keer te kunnen doelpunten. Maar dat
zijn allemaal problemen die in het niet
zinken vergeleken met de bewegwijze
ring in Rotterdam.
W-5 iX
De vonk is duidelijk aan het over
slaan. Het (vreugde)vuurtje, dat vori
ge week in Mexico City een viertal
jonge Nederlandse atleten stookte,
is overgeslagen naar Nederland,
naar de KNAU, waar men inmiddels
druk bezig is de les van Mexico te
bestuderen om er profijt van te
trekken.
STAÖION
